Tuesday, February 20, 2007

ဘ၀သင္ခန္းစာ-၁


စိတ္ဓာတ္ကင္ဆာဆုိတဲ႔ အသုံးအႏႈန္းကုိ စႀကားဖူးကာစက ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ ငယ္ေသးတယ္။ ဒီစကားလုံးႀကီးက ေႀကာင္လုိက္တာလုိ႔တစ္ခါတည္း မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔ဖူးတယ္။ အခ်ိန္ကာလေတြ ေရြ႔ေလ်ာခဲ႔ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလာကရဲ႔ အနိမ္႔အၿမင္႔လႈိင္းလုံးေတြႀကား ထဲမွာ နစ္ခ်ည္တစ္ခါ၊ ေပၚခါတစ္လွည္႔နဲ႔ ကူးခတ္ေနဆဲပဲ။ ခုေတာ႔ နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလုံးသားက စိတ္ဓာတ္ကင္ဆာရဲ႔ သေဘာသရုပ္ကုိ စတင္ၿပသေနရွာၿပီေပါ႔။ ဒဏ္ရာေတြေတာ႔ေပ်ာက္လုပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆုံးရတဲ႔ ဒဏ္ရာက အရင္တုန္းက ရထားဖူးတဲ႔ အမာရြတ္ေတြကုိပါ ထုိးဆြသြားေတာ႔ အရမ္းခံစားလုိက္ရတယ္ဗ်ာ…

ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္က လႈိင္းလုံးေတြႀကားထဲမွာ စီးေမ်ာေနတာမဟုတ္ဘဲ ကူးခတ္ေနတာမု႔ိေပါ႔။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လုံးပါးပါးတာ ႀကာပါၿပီ။

သင္ခန္းစာ
တစ္ခုခုကုိ ခင္ဗ်ားႏုိင္လုိက္ရင္ ေနာက္ထပ္ဆက္ႏုိင္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားဆက္ႀကဳိးစားေနရေသးတာပဲ။ အဲ. တစ္ခုခုကုိ အရႈံးေပးလုိက္မိရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားဆက္တုိက္ရႈံးၿပီ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔လည္း အႏုိင္ယူႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဒီတစ္ေကြ႔မွာ အရႈံးေပးလုိက္တာမ်ိဳးလည္းရွိတတ္တာေပါ႔ေလ။

No comments: