“ေတြးသူမ်ား” ကုိ ဆက္ေတြးသူမ်ား

က်လိ…က်လိ…က်လိ…
ဘယ္က စာကေလးကၽြန္ေတာ္႔ အခန္းထဲ ၀င္လာပါလိမ္႔လုိ႔ တစ္ခ်က္ေႀကာင္သြားေသးတယ္။ ေနာက္မွ သိလုိက္တယ္. ေဩာ္. ညက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ဟန္းဖုံးကုိ Ring Tone အသံေၿပာင္းထားတာပဲ. အသက္ကေလးနည္းနည္းရလာေတာ႔ လူက မွတ္ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းခ်င္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ. ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ႔ မွတ္ဥာဏ္သိပ္ေကာင္းတယ္လု႔ိ ေမာင္ႏွမေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်ီးက်ဴးခဲ႔ႀကဖူးတယ္.

ခုေတာ႔လည္း မွတ္ရတာေတြသိပ္မ်ားလာလုိ႔ ေခါင္းထဲက memory ေတြ မႏုိင္ခ်င္ေတာ႔ဘူးနဲ႔တူတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ အသုံးမက်ေတာ႔တဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ေလွ်ာက္ၿပီးသိမ္းမွတ္ထားတတ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို နည္းနည္းေလာက္ၿပန္ၿပီး Format ၿပန္ခ်ရဦးမယ္။

နံပါတ္ကို တစ္ခ်က္ႀကည္႔လုိက္ေတာ႔ Unknown Number တဲ႔. ဘယ္သူမ်ားပါလိမ္႔…

“ဟဲလုိ”

“ေပား. Good Morning ကုိရန္ေအာင္. ဘာေတြလုပ္ေနလဲ”

ဒီအသံကုိ ဒါပထမဆုံး ႀကားဖူးၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ရုိင္းသြားမည္စုိး၍ ဘာမွ်ဆက္မေမးေသးဘဲ Follow လုိက္ေပးလုိက္သည္။

“Morning ပါဗ်ာ. ခုေလးတင္ မနက္စာ စားၿပီးတယ္ဗ်. အစ္မက..ဟုိ..ဘယ္သူလဲ မသိဘူးေနာ္…”

“ဟားဟား…ေဆာရီး.. ကၽြန္မလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔သာ ႏႈတ္ဆက္လုိက္တာ. ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ မိတ္ဆက္ဖို႔ ေမ႔သြားတယ္… ကၽြန္မ Mayvelous ပါ… Fiji က Blogger ေလ…
မွတ္မိၿပီလား..”

“What? Mayvelous? You gotta kidding me! ဘယ္ကဘယ္လုိ ကၽြန္ေတာ္႔ဖုံးနံပါတ္ရၿပီး ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္လုိဆက္ေနတာလဲ…ဘယ္မွာလဲ… New York မွာလား”

“အမယ္ေလး..ေမးခြန္းေတြကမ်ားလွခ်ည္လား. ဘယ္ကစေၿဖရမွန္းေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး..
အုိေက. One by one ေၿပာမယ္. ကၽြန္မဒီကုိ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၃ ရက္ေလာက္က ေရာက္တယ္. Seminar လာတက္တာ.. ၃ ပါတ္ေလာက္ႀကာလိမ္႔မယ္. ခု အိမ္ကေနထြက္ၿပီး လမ္းေပၚထြက္ဆက္ေနတာ. ေဖေဖ႔အသိတစ္ေယာက္အိမ္မွာ တည္းတယ္. ဖုံးနံပါတ္ကေတာ႔ ကုိရန္ေအာင္က Facebook မွာတင္ထားတာပဲ ကုိယ္႔ဟာကုိယ္ေမ႔ေနၿပီလား.. ဒီအိမ္က ဦးေလးႀကီးရဲ႔ သားကဒီမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတာေလ. အဲဒါသူ႔ Account ကေနတစ္ဆင္႔ ကုိရန္ေအာင္႔ Profile ကုိ ၀င္ႀကည္႔လုိက္တာ…ဟုတ္ၿပီလား… Mystery solved?...”

“ဟုတ္ၿပီ. ဟုတ္ၿပီ. ခုမွပဲ ရွင္းသြားေတာ႔တယ္. ဒါဆုိရင္ ညက ကၽြန္ေတာ႔္ Blog မွာ Cbox ထဲမွာ လာေအာ္သြားတာ New York ကေန ေအာ္ေနတာေပါ႔ေလ…ဟုတ္လား”

“ဟုတ္ပါ႔ရွင္.ဟုတ္ပါ႔။ ခုဖုန္းဆက္တာလည္း အဲဒီ႔ကိစၥပဲ. မိတ္ၿဖစ္ေဆြၿဖစ္လည္းၿဖစ္သြားေအာင္၊ အဲဒီ႔ ကုိတာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တဲ႔ ကိစၥကုိလည္း နည္းနည္းေလာက္ ေဆြးေႏြးစရာရွိတာနဲ႔ ဖုန္းေကာက္ဆက္လုိက္တာ. Email ပုိ႔ရင္ ေတာ္ႀကာ Junk Mail Box ထဲ၀င္သြားမွာစိုးလုိ႔ေလ..”

“Gotcha! အုိေက. ဘယ္မွာဘယ္လုိေတြ႔ခ်င္လဲ.”

“ကၽြန္မကဒီေန႔ ၁၀ နာရီမွာ United Nations ဘက္ကုိ သြားစရာရွိတယ္. အဲဒါတစ္ခါတည္း ထြက္လုိက္မလားလို႔”

“အဆင္ေၿပသားပဲဗ်. ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေန႔ေက်ာင္းဘက္ကုိ မသြားခင္ New York Library မွာ စာ၀င္ဖတ္မလုိ႔. UN နဲ႔ Library က လမ္းေႀကာင္းသင္႔ပါတယ္. By the way, New York ေရာက္ဖူးလား. ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ သြားတတ္တယ္ေပါ႔..”

“အင္း ၂ ေခါက္ ၃ ေခါက္ေလာက္ေတာ႔ ေရာက္ဖူးပါတယ္. သိပ္ၿပီးေတာ႔ ေထြေထြထူးထူး အေၿပာင္းအလဲမွ သိပ္မရွိတာ. Subway ရထားစီးတတ္ရင္ ဘယ္ေနရာသြားသြားေရာက္တယ္ေလ.ဟုတ္တယ္မလား.”

“ဟုတ္ပါ႔ဗ်ာ. ဒါဆုိရင္ ဒီလုိလုပ္. Grand Central Station အၿပင္ဘက္ UN ဘက္ကုိသြားတဲ႔ Bus ကားဂိတ္နားမွာ ၉ နာရီမွာ ေစာင္႔ေနလုိက္. ခု ၈ နာရီခြဲ ဆုိေတာ႔ အဲဒီ႔ကုိ ၉ နာရီ မထိုးခင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနလိမ္႔မယ္..အုိေကတယ္ေနာ္..”

“အုိေက. အဲဒီ႔ေနရာ ကၽြန္မသိတယ္..ေကာင္းတယ္..ေကာင္းတယ္ အဲဒီ႔မွာ ၉ နာရီေတြ႔မယ္..”

“Alright, see you there at 9! Bye!”

“Bye!”

*************************************************

Grand Central Station အၿပင္ဘက္ကုိ ထြက္လုိက္ေတာ႔ ထံုးစံအတုိင္း လူအုပ္ႀကီးက အရွိန္နဲ႔ ဦးတည္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ စီးေမ်ာေနၾကသည္။ Bus ကားဂိတ္ဘက္ကုိ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ လူနည္းနည္းရွင္းေနသည္။ ခုေလးတင္ကားတစ္စီးထြက္သြား၍ လူအကုန္ပါသြားၿခင္းၿဖစ္မည္ထင္သည္။ လက္ပတ္နာရီကုိ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ၉ နာရီထုိးဖို႔ ၅ မိနစ္ေလာက္ေတာ႔လုိေနေသးသည္။

လမ္းေထာင္႔မွာရွိေနေသာ သတင္းစာပုံးေလးထဲမွ AM New York သတင္းစာကုိ ထုတ္ယူလုိက္ၿပီး Bus ကားဂိတ္ဘက္သို႔ သြက္သြက္ေလးကူးလုိက္သည္။ လမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ငွက္ကေလးက ထေအာ္ပါေတာ႔သည္။

“ဟဲလုိ”

“ဟဲလုိ ကုိရန္ေအာင္ ကၽြန္မေရာက္ၿပီ. ကုိရန္ေအာင္ေရာ ေရာက္ၿပီလားလုိ႔ လွမ္းဆက္လုိက္တာ”

“ဟုတ္ကဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကားဂိတ္ဘက္ကုိ ခုလမ္းေလွ်ာက္ေနပါတယ္. မေမက ဘယ္ေနရာမွာလဲ”

“Oh! I can see you now! ရၿပီ. ကၽြန္မ ကုိရန္ေအာင္႔ကုိ လွမ္းေတြ႔ေနရၿပီ”

“အုိေကဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ မေမကုိ မေတြ႔ရေသးဘူး”

စကားေၿပာရင္း ပတ္၀န္းက်င္ကုိ လုိက္ရွာၾကည္႔လုိက္ေတာ႔မွ လမ္းတစ္ဖက္မွ ကူးလာေနေသာ မေမကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္. အၿပင္မွာေတြ႔ရေသာ မေမႏွင္႔ Blog Profile ထဲမွ မေမ သိပ္မကြာၿခားပါ. ထုိ႔ေၾကာင္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ လြယ္ကူစြာ မွတ္မိၿခင္းၿဖစ္ပါသည္…

“ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား ကုိရန္ေအာင္”

“သိပ္မၾကာေသးပါဘူး.ခုတင္ေရာက္တာပဲ”

“အုိေက. ဘယ္သြားၿပီး စကားေၿပာမလဲ. ကုိရန္ေအာင္က New Yorker ႀကီးဆုိေတာ႔ ဒီေနရာေတြ ကၽြမ္းမွာေပါ႔”

“အဲေလာက္ႀကီးလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူးဗ်ာ. ဟုိဘက္ Block မွာ MacDonald ရယ္၊ Starbuck Coffee ဆုိင္ရယ္ ရွိတယ္. ဘယ္ဆုိင္ထုိင္ခ်င္လဲ.”

“MacDonald ထုိင္ရေအာင္ေလ. ကၽြန္မလည္း မနက္စာ ဟုတ္တိပတ္တိ မစားခဲ႔ရေသးဘူး”

“Okay then!”

*************************************************

ဆုိင္ထဲတြင္လူသိပ္မရႈပ္၍ ေတာ္ေသးသည္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ စကားေၿပာဖုိ႔ေနေနသာသာ၊ ကုိယ္႔အသံပင္ ကုိယ္မၾကားရၿဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္။ လမ္းဘက္ကုိ မ်က္ႏွာမူေနေသာ ေထာင္႔တစ္ခုမွ စားပြဲတြင္ မေမကုိ ၀င္ထုိင္ေစလုိက္သည္။

“ကုိရန္ေအာင္. ကၽြန္မေကၽြးမယ္ေနာ္.”

“ေနပါ. မေမရာ. မေမက ဧည္႔သည္ပဲ. ေကၽြးခ်င္ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ Fiji ကုိ လာလည္မွပဲေကၽြးေတာ႔ေလ..ဟားဟား..”

“Fiji ထိလာစရာမလုိပါဘူးရွင္. ေနာက္တစ္ေခါက္က်ရင္ ကၽြန္မေကၽြးမယ္. ဟုတ္ၿပီလား.ခုေလာေလာဆယ္ သိပ္အၿငင္းအခုန္ မလုပ္ခ်င္ဘူး ခဏေနၿငင္းစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိလုိ႔ ရႈပ္ကုန္မွာစုိးလုိ႔..”

ေတာ္ေတာ္လည္းေနာက္တဲ႔ မေမ။ မေမအတြက္ Hamburger နဲ႔ Coffee၊ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ Coffee တစ္ခြက္ကုိမွာၿပီး လင္ဗန္းထဲတြင္ထည္႔၍ စားပြဲဆီသို႔ၿပန္လာခဲ႔သည္။

“ကဲ.ေၿပာပါဦးဗ်ာ. ဘာ seminar လာတက္တာလဲ”

“UNEP ကလုပ္တဲ႔ International Seminar on Environmental Accessibility ကုိ လာတက္တာပါ.”

“UNEP ဆုိတာက....”

“UNEP ဆုိတာက United Nations Environment Programme ကုိေၿပာတာပါ. ဒီကုိလာဖုိ႔ အားလုံးကုိ သူတို႔ပဲ Sponsor လုပ္တာေလ…”

“Good တယ္ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာသာေနတာ. အဲဒါေတြ တစ္ခုမွ မသိဘူး…”

“ေဩာ္. ကုိယ္႔ Field နဲ႔ ကုိယ္ပဲေလ. ကုိရန္ေအာင္ရဲ႔. ကုိရန္ေအာင္ သိတာေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔သိတာေတြ မတူသလုိပဲေပါ႔…ဟုတ္တယ္မလား…”

“ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ Blog ကုိ ဘယ္လုိေတြ႔တာလဲ ေၿပာပါဦး..”

“Myanmar Blogger Directory ထဲမွာလည္း ပါတယ္… ၿပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ Cbox ထဲမွာလည္း ကုိရန္ေအာင္႔ Address ကုိေတြ႔တယ္ေလ. ဒီလုိပဲ သူမ်ားေတြေရးတဲ႔ Blog ေတြလိုက္ဖတ္ၾကည္႔ရင္း ေတြ႔တာပဲ.. ကုိရန္ေအာင္လည္း ကၽြန္မရဲ႔ Blog ကုိ ဘယ္လုိေတြ႔လဲ..”

“ဟဲဟဲ.. Same answer…”

“ေဩာ္. ေတာ္ေတာ္ကုိ စဥ္းစားၿပီးေတာ႔ကုိ ေၿဖလုိက္တာပဲေနာ္..”

“ဟားဟားဟား..”

အံ႔ဩစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မေမတုိ႔ရဲ႔ ေတြ႔ဆုံမႈက ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၿပန္ေတြ႔သည္႔ပုံစံမ်ိဳး ေႏြးေထြးေနခဲ႔ေလသည္…

*************************************************


“ကဲ. မေမက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ post ထဲက စာကုိ ဘယ္လုိၿမင္တာလဲ ေၿပာပါဦး..”

“ဒီလုိေလ ကုိရန္ေအာင္ရဲ႔ “ကုိတာႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၿခင္း” ဆုိတဲ႔ post မွာ ဒီလုိ ေရးထားခဲ႔တယ္ေနာ္…

Seven Habits for Highly Effective People
1. Be proactive
2. Begin with the end in mind
3. Put first things first
4. Think win/win
5. Seek first to understand, then to be understood
6. Synergise
7. Sharpen the saw

အဲဒီ႔မွာ နံပါတ္ ၅ ကုိ ကုိရန္ေအာင္က ဒီလုိ ဘာသာၿပန္ထားတယ္ေလ..
“ကုိယ္က အမ်ားကုိ နားလည္ရန္၊ ကိုယ္႔ကုိ အမ်ားက နားလည္ရန္ ႀကိဳးစားတယ္”..တဲ႔. အဲဒါ နည္းနည္းေလာက္ေထာက္မေနဘူးလား…

ကၽြန္မၿမင္တာက ကိုယ္က သူမ်ားကို နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားမွ၊ သူမ်ားကိုယ့္ကို နားလည္မယ္။ အဲဒါကုိေၿပာတာ. သူတုိ႔ ၂ ခုက အဓိပၸါယ္ မတူၾကဘူးလုိ႔ ကၽြန္မထင္တယ္.”

“ဟုတ္ကဲ႔. ဆက္ေၿပာပါ. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေတာ႔ အရင္ၾကိဳေၿပာထားခ်င္ပါတယ္. အဲဒီ႔စကားေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘာသာၿပန္တာမဟုတ္ပါဘူး. ဆရာကုိတာရဲ႔ မူရင္းစာအုပ္ထဲကအတုိင္း ကူးခ်ထားတာပါ.. ကၽြန္ေတာ္လည္း မေမေတြးသလုိေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆရာကုိတာ ရွင္းၿပထားတာကုိ ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကုိးကားၿပီးေၿပာၿပမယ္ေနာ္. ေလာေလာဆယ္ မေမေၿပာတာကုိ အရင္ နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္…”

“ဟုတ္ၿပီ. ကၽြန္မၿမင္တာကဒီလုိပါ..
"လူေတြက ကုိယ္ကသူမ်ားကုိ နားလည္ေအာင္ မၾကိဳးစားၾကဘဲနဲ႔ ကုိယ္႔ကုိသာ သူမ်ားေတြက အရင္ နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မို႔လည္း သူ႔ကုိယ္နားမလည္၊ ကုိယ္႔သူနားမလည္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြက ပုိရႈပ္ေထြးေနတယ္ေလ. ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ ကုိယ္႔ကုိ သူမ်ားေတြက နားလည္ေစခ်င္ရင္ သူမ်ားေတြကုိ ကုိယ္က အရင္နားလည္ေပးသင္႔တယ္" လုိ႔ ကၽြန္မထင္တာပါ.

ဆရာကုိတာေရးထားတာက

"For you to understand others, others gotta(try to) understand you."

အဲဒီ႔ အဓိပၸါယ္ၿဖစ္ေနတယ္ေလ. ကုိယ္ကသူမ်ားေတြဆီက အရင္ ေမွ်ာ္လင္႔သလုိမ်ိဳးႀကီးၿဖစ္ေနတယ္. သိပ္သဘာ၀မက်ဘူး။ အဲဒါကုိ ကၽြန္မ နည္းနည္း အားမလုိအားမရ ၿဖစ္မိတာပါ

ကုိရန္ေအာင္ကေရာ ဘယ္လုိၿမင္လဲ.”

“အုိေက. ကၽြန္ေတာ္႔အၿမင္ကုိ မေၿပာခင္ ဆရာကုိတာရဲ႔ ရွင္းလင္းခ်က္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ကုိးကားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ႔စာပုိဒ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မေမနဲ႔ စကားေၿပာတဲ႔အခါ ထည္႔ေၿပာလုိ႔ရေအာင္ ဒီမနက္တင္ ဖုန္းေၿပာၿပီးၿပီးခ်င္း ကူးယူလာခဲ႔တယ္. ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ၿပမယ္ေနာ္…”

“ကုိယ္က အမ်ားကိုနားလည္ေအာင္၊ အမ်ားေၿပာတာကုိ ကုိယ္ကနားေထာင္တတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူအမ်ားစု နားေထာင္တာဟာ၊ နားလည္ေအာင္ နားေထာင္တာမဟုတ္ပါ။ တုံ႔ၿပန္ဖုိ႔သာ နားေထာင္ၾကတာ။ လူနည္းနည္းကသာ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္နဲ႔ နားေထာင္တတ္တာ။ အဲဒီ႔လူနည္းစုကသာ တစ္ၿခားလူရဲ႔စိတ္ကုိ သိဖို႔၊ တစ္ၿခားလူရဲ႔ ကမၻာထဲကုိ လုိက္ၾကည္႔ဖို႔၊ တစ္ၿခားလူရဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ဖို႔၊ ခံစားမႈအတြက္၊ အဓိပၸါယ္အတြက္၊ အၿပဳအမူကုိ သိနားလည္ဖုိ႔အတြက္ နားေထာင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။

ကုိယ္႔ကုိ အမ်ားကနားလည္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားခ်င္ရင္ေတာ႔ ဂရိဒႆနက စကားသုံးလုံးကုိ သတိရွိေနရလိမ္႔မယ္။ အဲဒါကေတာ႔ အီသု႔ိစ္၊ ပသုိ႔စ္၊ လုိဂုိ႔စ္ (Ethos, Pathos, Logos) ဆုိတဲ႔ စကားလုံး သုံးလုံးပါ။

အီသုိ႔စ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ပုဂၢလဂုဏ္ရည္၊ ပသုိ႔စ္ကေတာ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာ၊ လုိဂုိ႔စ္ကေတာ႔ ယုတၱိပါ။ စာရိတၱ၊ အၾကင္နာ၊ ယုတၱိလုိ႔ အစဥ္လုိက္မွတ္ရမွာပါ။ လူအမ်ား ကုိယ္႔ကုိ နားလည္ဖို႔အတြက္ ကုိယ္႔ယုတၱိကုိ အရင္ရွင္းၿပေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔ပုဂၢလဂုဏ္ရည္ႏွင္႔ ကုိယ္က သူ႔အေပၚထားရွိတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္က အရင္လာရမွာ။ ယုတၱိေတြ ေၿပာေနရုံမွ်ႏွင္႔ မေအာင္ၿမင္ႏုိင္ပါ…”

“ကၽြန္ေတာ္က ဒါေတြထိမေရးၿဖစ္လုိက္ခဲ႔ရတာက စာဖတ္သူကုိ အၿမည္းသေဘာပဲေပးၿပီး က်န္တာကုိ သူတုိ႔ဖာသာ ဆက္ဖတ္ေစခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔ အမွတ္မထင္ဘဲ အဲဒီ႔ နံပါတ္ ၅ က ဘာသာၿပန္ရတာ အဓိပၸါယ္ ၂ ခြလာထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔လည္း မူရင္းစာေရးသူရဲ႔ အာေဘာ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ ဒီတိုင္းပဲ ခ်ၿပလုိက္ခ်င္တယ္။ မေမက ခုလုိ အားတက္သေရာ ေထာက္ၿပေဆြးေႏြးလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္း၀မ္းသာတာေပါ႔ဗ်ာ…

ကဲ. ဒီေတာ႔ ဆရာကုိတာရဲ႔ စာပုိဒ္ေလးကုိ ဖတ္ၾကည္႔ရင္ မေမ မရွင္းတာေတြ ရွင္းေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္ဗ်ာ..”

“အင္း. ရွင္းေတာ႔ရွင္းသြားပါတယ္. ဒါေပမယ္႔ ကုိရန္ေအာင္ရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆကုိ ကၽြန္မသိခ်င္ေသးတယ္။ ဒီတုိင္းၾကီးေတာ႔ ကၽြန္မကုိ ဆရာကုိတာနဲ႔ လႊဲမထားခဲ႔နဲ႔ေလ…”

“ဟားဟားဟား..ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ..မေမက ေတာ္ေတာ္ကုိ ပညာတတ္ပီသတာပဲ. မရမကကုိ ေမးတာပဲ.”

“ေဩာ္. ဒီလုိေတာ႔လည္းမဟုတ္ရပါဘူး. Reasoning is the foundation of maturity လုိ႔ ကၽြန္မမွတ္သားခဲ႔ဖူးတယ္ေလ. ဒါေၾကာင္႔ စဥ္းစားတဲ႔အခါမွာလည္း Critical Thinking ပုံစံမ်ိဳးၿဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္. အေရာင္ေတြ၊ ဖြဲ႔ေႏွာင္မႈေတြေအာက္က တတ္ႏုိင္သေလာက္ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္စဥ္းစားတယ္. ဒါမွ စစ္မွန္တဲ႔ အမွန္တရားနဲ႔ ပုိၿပီးနီးစပ္မယ္ေလ. ဒါက ကၽြန္မရဲ႔ Personal Opinion ပါ..”

“ဟုတ္တယ္ဗ်ာ. That’s absolutely right! ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ႔အတုိင္းပဲ က်င္႔သုံးတယ္. ဒီေတာ႔ စကားကုိၿပန္ေကာက္လုိက္ရရင္. ဆရာကုိတာရွင္းၿပထားတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ သက္ေသၿပခ်င္တယ္..”

“သိပ္ေကာင္းတဲ႔ idea ပဲရွင္. ဆက္ေၿပာပါ…”

“ကုိယ္က အမ်ားကိုနားလည္ေအာင္၊ အမ်ားေၿပာတာကုိ ကုိယ္ကနားေထာင္တတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ လူအမ်ားစု နားေထာင္တာဟာ၊ နားလည္ေအာင္ နားေထာင္တာမဟုတ္ပါ။ တုံ႔ၿပန္ဖုိ႔သာ နားေထာင္ၾကတာ။ လူနည္းနည္းကသာ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္နဲ႔ နားေထာင္တတ္တာ။ အဲဒီ႔လူနည္းစုကသာ တစ္ၿခားလူရဲ႔စိတ္ကုိ သိဖို႔၊ တစ္ၿခားလူရဲ႔ ကမၻာထဲကုိ လုိက္ၾကည္႔ဖို႔၊ တစ္ၿခားလူရဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ဖို႔၊ ခံစားမႈအတြက္၊ အဓိပၸါယ္အတြက္၊ အၿပဳအမူကုိ သိနားလည္ဖုိ႔အတြက္ နားေထာင္ႏုိင္ၾကပါတယ္..”

အဲဒီ႔စာပုိဒ္မွာပဲၾကည္႔.“တု႔ံၿပန္ဖုိ႔သာ နားေထာင္ၾကတာ” တဲ႔. ဘယ္ေလာက္သပ္ရပ္တဲ႔ စာသားေလးလဲ.

ဟုတ္တယ္ဗ်. လူေတြကနားေထာင္တဲ႔ အခါမွာ ဘယ္ေနရာေရာက္ရင္ေတာ႔ ငါထင္ထားေလးေတြကုိ ဘယ္လုိ ထည္႔ေၿပာလုိ႔ရၿပီဆုိတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔စိတ္နဲ႔ နားေထာင္တာ. တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြဆုိ နားသာေထာင္ေနတာ၊ ပါးစပ္က လႈပ္ရြလႈပ္ရြနဲ႔၊ ၀င္ေၿပာဖုိ႔ကုိသာေစာင္႔ေနတာ။ တစ္ဖက္လူရဲ႔ စကားကုိ ဖြင္႔ထားတဲ႔ စိတ္နဲ႔ နားမေထာင္တတ္ၾကဘူး။ အဲဒီ႔မွာ သူ႔ရဲ႔ အတၱ (Ego) ကုိ ေတြ႔ေနရၿပီ.လူတစ္ေယာက္ကေၿပာတာကို ကုိယ္ခ်င္းစာအၾကင္နာစိတ္နဲ႔ နားမေထာင္တတ္တဲ႔သူေတြေၾကာင္႔ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ အထင္အၿမင္လြဲမွားမႈေတြ၊ “ငါ႔ကုိ ဘယ္သူမွ နားမလည္ၾကဘူး” ဆုိတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးေတြ လူေတြမွာ ၿဖစ္လာရတာေပါ႔…


ဆက္ေၿပာရရင္ေတာ႔ “လူနည္းနည္းကသာ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္နဲ႔ နားေထာင္တတ္တာ..” ဆုိတဲ႔ စကားလုိပဲ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ နားေထာင္တတ္သူ၊ အၾကင္နာစိတ္နဲ႔ နားေထာင္တတ္သူက ေတာ္ေတာ္ကုိရွားတယ္.

ဒါေပမယ္႔ ခ်န္ထားလုိ႔မရတဲ႔ ေနာက္ထပ္ၿပႆနာ တစ္ခုကုိလည္း ထည္႔ေၿပာခ်င္တယ္ဗ်. တစ္ခ်ိဳ႔လူေတြက်ေတာ႔ အတၱကုိက ေတာ္ေတာ္ကုိၾကီးၾကတယ္။ ကုိယ္ကခ်ည္းပဲေၿပာမယ္။ နားေထာင္ဖုိ႔ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ တစ္ခါမွ ထည္႔မစဥ္းစားတတ္ခဲ႔ၾကဘူးနဲ႔တူပါတယ္။ အဲလုိ လူစားမ်ိဳးရဲ႔စကားကုိခ်ည္းပဲ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔နားေထာင္ေနရတဲ႔ အခါမွာလည္း နားေထာင္ရသူအတြက္ တရားမွ်တမႈမရွိေတာ႔ဘူး။

ဘာလုိ႔လဲ။
အေပးအယူလုံး၀မွ မရွိတာ.. ကုိယ္ကခ်ည္းပဲယူမယ္ဆုိေတာ႔ ၿပႆနာၿဖစ္လာၿပီေပါ႔။ အဲလုိလူစားမ်ိဳးေတြကုိလည္း ေလာကၾကီးက အလုိလုိဒဏ္ခတ္တတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိခတ္လဲဆုိေတာ႔ သူတို႔ရဲ႔ ဘ၀ေတြကုိ အထီးက်န္ဆန္ေပးလုိက္တယ္ေလ။ သူတုိ႔မွာ အေဖာ္ဆုိတာ တစ္ၿဖည္းၿဖည္းနည္းသြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ တစ္ခ်ိဳ႔ေတြဆုိရင္ ပစၥည္းဥစၥာေတြ ၿပည္႔စုံပါရဲ႔နဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ မရတာ ဒီအခ်က္ကုိ သူတုိ႔လ်စ္လ်ဴရႈခဲ႔လုိ႔ပဲ.

စိတ္ပညာစကားလုံးတစ္ခုကုိ အဌားယူသုံးရရင္ သူတို႔က သူတို႔ကုိယ္သူတို႔ Centralized လုပ္ပစ္လုိက္ၾကလုိ႔ေလ။ ဆုိလုိတာက ေလာကၾကီးမွာ သူတုိ႔သာ ဗဟုိခ်က္မ၊ သူတုိ႔သာ အေရးအၾကီးဆုံးဆုိတဲ႔ အတၱသိပ္လြန္ကဲသြားလုိ႔ေပါ႔။

ဒီေတာ႔ အဲလုိလူစားမ်ိဳးေတြနဲ႔ အေပးအယူမွ်ေအာင္ စကားေၿပာဖုိ႔ဆုိတာ အင္မတန္ခဲယဥ္းပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုကေတာ႔ အဲလုိလူစားမ်ိဳးေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႔ အမွားကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ဖုိ႔ အခ်ိန္တစ္ခု ေပးထားရတယ္။ အဲဒီ႔အခ်ိန္ကုိေရာက္မွာ ဒက္ခနဲ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ႔ အခ်က္ကုိ ေၿပာၿပီး သူ႔အမွားကုိ သူမနာေအာင္ ေစတနာေရွ႔ထားၿပီး ေၿပာၿပလုိက္ရတယ္။

အဲဒီ႔မွာ သူတု႔ိေၿပာင္းလဲသြားတတ္ၾကတာပဲ။ အဲဒါသူတို႔ဘ၀ရဲ႔ အလွည္႔အေၿပာင္း (or) Turning Point ပဲဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လည္း ေသသည္ထိ ကုိယ္႔အတၱကုိ အေဖာ္လုပ္သြားတာေတြလည္းရွိတာေပါ႔ေလ…

ဒီေတာ႔ ေနာက္ထပ္စကားတစ္လုံးကုိ ထပ္ရွင္းရေတာ႔မယ္. “အတၱ” တဲ႔.
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အတၱကင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ရွိရပါမယ္။ အတၱရွိမွ ေအာင္ၿမင္ခ်င္စိတ္ေတြ ရွိလာၿဖစ္လာရတာပါ. ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္ထားတဲ႔ အတၱဟာ ေကာင္းမြန္ၿမင္႔ၿမတ္တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ဦးတည္ထားဖု႔ိကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိ သတိထားဖုိ႔လုိတယ္။

“ငါ႔ကုိယ္ငါ အေတာ္ဆုံးၿဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္.
ငါ႔သားသမီး၊ ငါ႔မိသားစု၊ ငါ႔ေဆြမ်ိဳး၊ ငါ႔ႏုိင္ငံကုိ သူမ်ားေတြထက္သာေအာင္ ၾကိဳးစားၿပမယ္.
Blog ေတြထဲမွာ ငါ႔ရဲ႔ Blog ကုိ အလွဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပမယ္…”

ဒါေတြဟာလည္း အတၱေတြပါပဲ. အၿပစ္မရွိပါဘူး။ ပုိေကာင္းတဲ႔ဘက္ကုိ ဦးတည္ေနမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၿဖစ္ေနတာက အတၱဆုိတဲ႔ စကားလံုးၾကားလုိက္တာနဲ႔ အပ်က္ဘက္ကုိ ေတြးမိေနတတ္ၾကလုိ႔ပါ…ဒါေၾကာင္႔တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ အဂၤလိပ္လုိ ထည္႔ေၿပာရတာက အဓိပၸါယ္ကုိ ပုိထိေရာက္ေစသလုိမ်ိဳးၿဖစ္တတ္တာကုိ ခံစားမိဖူးၾကမွာပါ…

အဲဒီ႔ အတၱက သိပ္လြန္ကဲလာၿပီး သူမ်ားေတြအတြက္ကုိ ထည္႔မစဥ္းစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္လာရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားရဲ႔ အတၱဟာ အရုပ္ဆုိးသြားၿပီ. အဲဒါ point ပဲ. လူမွာ အတၱ လုိ႔ေခၚတဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္ ၿပဳၿပင္ၿမွင္႔တင္ခ်င္စိတ္ကုိ ေမြးဖြားေပးႏုိင္တဲ႔ တြန္းအားတစ္ခုလုိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔ တြန္းအားဟာ တစ္ၿခားလူေတြရဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားကုိ မထိခုိက္မနစ္နာေစရဘူး..အဲဒါ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တဲ႔ အတၱအေႀကာင္းပဲ.

ဒီေတာ႔ ဆရာကုိတာေရးခဲ႔သလုိပဲ
“ကုိယ္က အမ်ားကိုနားလည္ေအာင္၊ အမ်ားေၿပာတာကုိ ကုိယ္ကနားေထာင္တတ္ရတယ္…”
ကုိယ္႔ရဲ႔ အတၱကုိ အတုိးအေလွ်ာ႔လုပ္တတ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ္လည္းေၿပာပုိင္ခြင္႔၊ ၿငင္းဆန္ႏုိင္ခြင္႔ရွိသလုိ တစ္ဖက္လူမွာလည္း အဲဒီ႔အခြင္႔အေရးရိွသင္႔တယ္လုိ႔ သိထားၿပီး စကားေၿပာတတ္ဖုိ႔လုိတယ္။

အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာ ဘာၿဖစ္လာမလဲ.
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အင္မတန္မွ လွပတဲ႔ နားလည္မႈတစ္ခု ၿဖစ္ထြန္းလာမယ္ေလ.
Mutual Understanding ဆုိတာ ဒါပဲ. “ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အၿမင္တူစရာမလုိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အတူတကြ ယွဥ္တြဲရပ္တည္ႏုိင္တယ္” ဆုိတဲ႔ အေၿခခံ အခ်က္ပဲ အဲဒီ႔အခ်က္ဟာ သူငယ္ခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ စတဲ႔ ဆက္ဆံေရးေတြ အတြက္သာမက ႏုိင္ငံ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးေတြ အထိ သက္ေရာက္မႈရွိတယ္..


ေနာက္ဆုံးမွာ ဆရာကုိတာေၿပာသြားတဲ႔ စကားေလးေတြကုိ ၿပန္ၾကည္႔ေလ.

“လူအမ်ား ကုိယ္႔ကုိ နားလည္ဖို႔အတြက္ ကုိယ္႔ယုတၱိကုိ အရင္ရွင္းၿပေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔ပုဂၢလဂုဏ္ရည္ႏွင္႔ ကုိယ္က သူ႔အေပၚထားရွိတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္က အရင္လာရမွာ။ ယုတၱိေတြ ေၿပာေနရုံမွ်ႏွင္႔ မေအာင္ၿမင္ႏုိင္ပါ…”

ဒါပဲ. မေမ…
ကိုယ္ကုိယ္တုိင္က သေဘာထားကုိ စေၿပာင္းလုိက္ဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ္က သူမ်ားကုိ အရင္နားလည္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတဲ႔ မေမေၿပာတဲ႔ အခ်က္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ မၿငင္းပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားကုိ နားလည္ဖုိ႔ထက္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ နားလည္ဖုိ႔ ပုိအေရးၾကီးတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။

သူမ်ားေတြကုိ တမင္နားလည္ေပးဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနစရာမလုိပါဘူး။ ကုိယ္႔အေၾကာင္းကုိ ကုိယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး တစ္ၿခားသူေတြကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ ၿပန္ၿမင္တတ္တာက လုပ္ရတာ ပုိလြယ္ကူလိမ္႔မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္၊ ပုိၿပီးေတာ႔လည္း သဘာ၀က်တယ္၊ လက္ေတြ႔ဆန္ႏုိင္တယ္ေလ.

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ ဘ၀သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးအစားစားေတြ ဆက္ေတြ႔ေနရဦးမွာပါ. ကုိယ္ကလည္း အဲဒီ႔ အမ်ိဳးအစားေတြထဲက တစ္မ်ိဳးပါပဲေလ. အားလုံးကုိ လုိက္နားလည္ႏုိင္တာကေတာ႔ အေကာင္းဆုံးေပါ႔. ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ နားလည္တတ္ဖုိ႔က အဓိကအခ်က္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ပါတယ္…

ဗုဒၶဘာသာရႈေထာင္႔က ေၿပာရရင္ ဘုရားရဟႏၱာေတြ အာသေ၀ါကုန္ခမ္းဖို႔ တရားက်င္႔တဲ႔ အခါမွာ ဘာကုိ ရႈကြက္ထားသလဲ

ကိုယ္႔ရဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိပဲ အဓိက ရႈကြက္ထားပါတယ္. ဟုတ္တယ္ေနာ္…
ကုိယ္႔ခႏၶာရဲ႔ ၿဖစ္ပ်က္ေတြကုိ အလုံးစုံ သိၿမင္ေအာင္ႏုိင္ၿပီးေနာက္မွာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္းပါတယ္။ အဲလုိ အရဟတၱမဂ္ကုိ ဆုိက္ေရာက္ၿပီးသြားတဲ႔ေနာက္မွာ သူ႔ကုိ တစ္ၿခားဘယ္အရာကမွ မလႊမ္းမုိးႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး…
သူဟာလည္း ေလာကၾကီးကုိ ေကာင္းစြာ ရႈၿမင္နားလည္ႏုိင္တဲ႔ စြမ္းအားတစ္ခုကုိ ပုိင္ဆုိင္သြားပါေတာ႔တယ္ အရဟတၱမဂ္ရတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ခ်င္းတူတာေတာင္ ပေစၥကဗုဒၶါဆုိတဲ႔ တရားေဟာၿပႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ႔ ဘုရားၿဖစ္တာမ်ိဳးရွိေနေသးတယ္ေနာ္. တရားေဟာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပညာပါရမီ တစ္ခုထပ္လုိလာၿပန္ေရာဗ်.

ဒါကုိလုိရင္းေကာက္ရရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကုိ နားလည္ၿပီးေနာက္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားကုိ အရင္းၿပဳၿပီး တစ္ၿခားလူပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြကုိ နားလည္ႏုိင္ေအာင္ၾကိဳးစားသင္႔တယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၿမင္တယ္။ အဲဒီ႔မွာမွ တစ္ခါ ကုိယ္နဲ႔ ေတြ႔ဆုံၾကံဳၾကိဳက္ခဲ႔ရတဲ႔ လူေတြရဲ႔ အမူအက်င္႔ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္းေလ႔လာမွတ္သားထားခဲ႔မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္႔ဘက္ပါေအာင္ ဘယ္လုိဆြဲေဆာင္ရမလဲဆုိတဲ႔ ပညာကုိပါ တတ္ေၿမာက္လာႏုိင္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ၿမင္ပါတယ္…

“တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔ပုဂၢလဂုဏ္ရည္ႏွင္႔ ကုိယ္က သူ႔အေပၚထားရွိတဲ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာ အၾကင္နာစိတ္က အရင္လာရမွာ” ဆုိတဲ႔ ေနာက္ဆုံးစာသားေလးက သိပ္ၿပီးေတာ႔ကုိ အဓိပၸါယ္ၿပည္႔၀ေနပါတယ္ဗ်ာ…

အဲဒီေတာ႔ မေမၿမင္တာက သူမ်ားကုိ ကုိယ္ကနားလည္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားမွ ကုိယ္႔ကုိ သူမ်ားေတြက နားလည္မယ္

ဆရာကုိတာ ၿမင္တာက ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အရင္နားလည္ၿပီး သူမ်ားေတြကုိ နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႔တယ္

ကၽြန္ေတာ္ၿမင္တာက ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အရင္နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္တစ္ခုနဲ႔ အၿခားသူေတြရဲ႔အေၾကာင္းကုိ နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးစားသင္႔တယ္…

စာသားေလးေတြက နည္းနည္းပဲ ကြဲပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔ကြဲသြားတဲ႔ အဓိပၸါယ္မွာကုိပဲ မတူညီတဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ပုံေလးေတြကို သတိထားမိရင္ ေတြ႔ပါလိမ္႔မယ္..

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နားေထာင္တတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္ဗ်ာ…”

“ဟား... ကုိရန္ေအာင္က ဘာသာေရးေတြအထိပါ ဆြဲေခၚသြားေတာ႔ ကၽြန္မေတာင္ ဘာဆက္ေၿပာရမွန္း မသိေတာ႔ဘူး… ဟုတ္တယ္ ကုိရန္ေအာင္. ကၽြန္မတုိ႔ေတြက ကုိယ္ေၿပာခ်င္တာကုိပဲ ေရွ႔တန္းတင္ေနၿပီး ကုိယ္လုပ္တာကုိပဲ အမွန္လုိ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ယူဆေနခဲ႔ၾကတယ္။ တစ္ဖက္လူကုိ နားလည္မႈေပးသေယာင္ေယာင္နဲ႔ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔ရဲ႔ အၿမင္ေတြကုိ သူ႔ေခါင္းထဲ ရိုက္သြင္းေပးဖို႔ အခြင္႔အလမ္းကုိ ရွာေနခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါဟာ အေဖာ္မဲ႔ၿဖစ္ေစတဲ႔ လမ္းစေတြပဲ.

ဒါေပမယ္႔ ကုိရန္ေအာင္. ကၽြန္မစကားကပ္တယ္လုိ႔ေတာ႔ မထင္ပါနဲ႔.
ကုိယ္ကသာ နားလည္ေပးေနၿပီး ကုိယ္႔ကုိ ဘယ္သူမွ နားမလည္ေပးဘူး။ ကုိယ္မွန္တယ္ ဆုိတာကုိလည္း ေသခ်ာေပါက္သိေနတယ္။ အဲဒါဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ…”

“Good question! ဘာသာေရးဘက္မွာ အေကာင္းဆုံး ဥပမာတစ္ခုရွိတယ္။
“သံဃာ႔အား ဘုရားမလြန္ဆန္သာ” တဲ႔. ။ ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုမွာ ဘာေတြ႔ရလဲဆုိေတာ႔ သံဃာေတြ ဂုိဏ္းဂဏေတြကြဲၾကတယ္။ ဘုရားရဲ႔ စကားကုိ ဘယ္သံဃာကမွ နားမ၀င္ၾကေတာ႔ဘူး… ဘုရားက ဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ.
သူတစ္ပါးတည္း ေတာထဲကိုထြက္သြားတယ္ဗ်.

အဲဒါကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ႔တဲ႔ အခ်က္ကုိ သြားအေထာက္အကူၿဖစ္ေနတယ္.
ဘယ္လုိမွ ေၿပာမရတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြနဲ႔ ၾကံဳလာရင္ သူတုိ႔ကုိ ရင္႔က်က္မႈရလာေအာင္ အခ်ိန္တစ္ခုေပးလုိက္ရတယ္ ဆုိတာေလ.
ဘုရားမရွိေတာ႔တဲ႔ေနာက္မွ ဘုရားရဲ႔ တန္ဖုိးကုိ သံဃာေတြ နားလည္လာၿပီး ဘုရားကုိ ၿပန္လည္ ေတာင္းပန္ပင္႔ေဆာင္ၾကရသတဲ႔ဗ်ာ…

ေနာက္ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုမွာေတာ႔ ၿမင္းေတြကုိ ေလ႔က်င္႔သင္ၾကားေပးတဲ႔ ပုဏၰားတစ္ေယာက္ (နာမည္သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူးဗ်ာ..) နဲ႔ ဘုရားေၿပာဆုိေဆြးေႏြးၾကတဲ႔ အခန္းမွာေပါ႔…

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ အသင္ပုဏၰား. သင္ကား ၿမင္းမ်ားကုိ ေလ႔က်င္႔သင္ၾကားေပးရာတြင္ ဆရာတစ္ဆူဟု ငါၾကားသိရသည္။ သင္၏ ၿမင္းမ်ားထဲတြင္ မည္သုိ႔မွ်ေလ႔က်င္႔ သင္ၾကားေပး၍မရေသာ ၿမင္းမ်ိဳးမ်ား ေတြ႔ဖူးပါသလား။ အကယ္၍ ေတြ႔ခဲ႔ေသာ္ သင္ဘယ္သို႔ုေလ႔က်င္႔ေပးသနည္း..

ပုဏၰား။ ။ အရွင္ဘုရား. တပည္႔ေတာ္ေတြ႔ဖူးပါသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ ၿမင္းမ်ိဳးႏွင္႔ေတြ႔လွ်င္ ၄င္းအား ကၽြႏု္ပ္ သတ္ပစ္ပါသည္.

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ အဘယ္ေၾကာင္႔နည္း…

ပုဏၰား။ ။ ကၽြႏု္ပ္၏ နာမည္ကုိ ဖ်က္ဆီးမည္႔ ၿမင္းမ်ိဳးၿဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္ပါသည္…

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ သင္႔အား ၿမင္းပုိင္ရွင္မွ တရားစြဲဆုိၿခင္း မၿပဳေပေလာ…

ပုဏၰား။ ။ မၿပဳပါ. အရွင္ဘုရား. အဘယ္ေၾကာင္႔ဆုိေသာ္ ၿမင္းအား လာေရာက္အပ္ႏွံစဥ္ကပင္ တစ္စုံတစ္ရာ ခၽြတ္ေခ်ာ္မႈေႀကာင္႔ ေလ႔က်င္႔ေပးေနစဥ္ ၿမင္းေသဆုံးခဲ႔ပါက ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေပးရန္မလုိဟု ကနဦး သေဘာတူညီခ်က္ရယူထားၿပီးၿဖစ္၍ပါ အရွင္ဘုရား…

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ ေကာင္းေလစြ. ပုဏၰား. ေကာင္းေလစြ. သင္၏နာမည္ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ေစာၿခင္းမွာကား အေၾကာင္းသင္႔ေပစြ..

အဲလုိေၿပာၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားက ဆိတ္ဆိတ္ေနေတာ္မူတယ္တဲ႔.
ပုဏၰားကလည္း စဥ္းစားတာေပါ႔. အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ႔ ရွိရမယ္လုိ႔ေတြးၿပီး ခုလုိ ၿပန္ေမးသတဲ႔…

ပုဏၰား။ ။ အရွင္ဘုရားရဲ႔ သာသနာေတာ္အတြင္းမွာေရာ မည္သုိ႔မွ် ေၿပာဆုိဆုံးမ၍ မရသည္႔ သံဃာေတာ္မ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိပါသလား အရွင္ဘုရား…

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ ရွိေပ၏. အသင္ပုဏၰား…

ပုဏၰား။ ။ သုိ႔ၿဖစ္လွ်င္ အရွင္ဘုရား အေနႏွင္႔ မည္သုိ႔ ဆက္ဆံပါသနည္း။

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ ငါလည္း သူ႔ကုိ သတ္ပစ္၏…

ပုဏၰားကား ဤသို႔ေတြးေလ၏.
“ဘုရားရွင္သည္ ပါဏာတိပါတာကံကုိ မည္သုိ႔မွ် က်ဴးလြန္ၿခင္း မၿပဳရာ. အဓိပၸါယ္ရွိရာ၏” လုိ႔ ေတြးၿပီး

ပုဏၰား။ ။ အက်ယ္ခ်ဲ႔ေတာ္မူပါဘုရား…

ၿမတ္စြာဘုရား။ ။ ထုိသုိ႔ေသာ အၾကင္ရဟန္းအား ငါသည္ ဥေပကၡာၿပဳေတာ္မူေလသည္။ ထုိသုိ႔ၿပဳၿခင္းအားၿဖင္႔ ထုိပုဂၢိဳလ္အားသတ္သည္ဟု ငါဆုိ၏။

လုိ႔ ၿပန္လည္ေၿဖၾကားေတာ္မူပါတယ္ဗ်ာ.

ဒီေတာ႔ ဘုရားေတာင္မွ ေၿပာေဟာ ဆုံးမလုိ႔မရတဲ႔ လူမ်ိဳးေတြ ေလာကၾကီးမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ႔ အခါမွာ သူတို႔ဆီက နားလည္မႈကို ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနလုိ႔ ေမာသြားရုံပဲရွိပါမယ္။ သူတို႔ကုိ ဥေပကၡာၿပဳၿပီး ကုိယ္႔ဘ၀ထဲက သတ္ပစ္လုိက္ရပါမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုိလုိခ်င္တာပါ…

“Wow. Wow Wow. ကုိရန္ေအာင္က ဇာတ္နိပါတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ႏုိင္နင္းတာပဲ. ဘယ္တုန္းကဘယ္လုိေလ႔လာထားခဲ႔တာလဲ…”

“ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုရားစင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ႔တဲ႔ ေရႊဥေဒါင္းရဲ႔ “ဗုဒၶစာပန္းခ်ီ” အတြဲေတြကုိ ၿမတ္ၿမတ္ႏုိးႏုိးဖတ္ခဲ႔ဖူးတယ္ဗ်. နည္းနည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔လည္း လက္လွမ္းမီရာ ဗုဒၶ၀င္ဇာတ္နိပါတ္ေလးေတြကုိ ဖတ္ရႈမွတ္သားခဲ႔တယ္။ ခုေတာ႔လည္း ထုတ္သုံးဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာတာေပါ႔ဗ်ာ. မေမကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. ခုလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ၿပန္လည္ digest လုပ္ဖုိ႔ အခြင္႔အေရးေပးလုိ႔ေလ...

ကဲ. မေမေရ. ၁၀ နာရီလည္းထုိးေတာ႔မယ္. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေနရာမွာ ရပ္လုိက္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ. ေနာ္..”

“ဟုတ္ပါ႔ရွင္. စကားေကာင္းေနလုိက္တာ. နာရီေတာင္ မၾကည္႔မိဘူး. ခုလုိ အခ်ိန္ေပးရွင္းၿပေပးတဲ႔ အတြက္ေရာ. Blog မွာ Ebook ေလးေတြ တင္ထားေပးတဲ႔ အတြက္ေရာ အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္. ဆက္လက္ၾကိဳးစားသြားပါလုိ႔ ကၽြန္မ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္…”

“ဟုတ္ကဲ႔. ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္. မေမ မၿပန္ခင္ ထပ္ေတြ႔ၾကၿပီး စကားဆက္ေၿပာၾကေသးတာေပါ႔ဗ်ာ…

Have a nice day, Ma May!”

“Same to you and good luck, Ko Yan Aung!”



မွတ္ခ်က္။
=====
မေမ တကယ္ေတာ႔ နယူးေယာက္ကုိ မလာခဲ႔ပါ.
စိတ္ကူးထဲတြင္ ခံစားေရးဖြဲ႔ထားၿခင္းသာ ၿဖစ္ပါသည္.
ဒါကေတာ႔ မေမရဲ႔ Website ပါ. သြားလည္လုိက္ၾကပါဦးေနာ္…

http://www.mayvelous.com/


ဒီ post ေလးကုိ Download လုပ္ထားခ်င္ရင္ေတာ႔...

Thinking About Thinkers...