ေရမရေသာ ေတာင္စဥ္မ်ား...

နာရီသံ တခ်က္ခ်က္ၾကားမွာ ဘဝေတြဟာ မိန္းေမာေနၾကတယ္။ ေယာင္ယမ္းၿပီးေတာ႔မ်ား ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သတိမရလုိက္နဲ႔။ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြ အေၾကာင္းေျပာၾကမယ္။ အနာဂတ္ေတြအေၾကာင္း ခ်ေရးၾကမယ္။ လတ္တေလာထြက္ထားတဲ႔ ဒရာမာကားထဲက မင္းသမီး သိပ္ေခ်ာတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ ရုရွသေဘၤာေတြ ေရာက္လာတာ သိပ္အရသာရွိတယ္။ တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ေန႔ မတူေအာင္ဝတ္၊ မထပ္ေအာင္စားေနၾကေပမယ္႔ အေတြးအေခၚေတြ ဆန္းသစ္လာမွာ၊ အေနအထားေတြ ေျပာင္းလဲသြားမွာ ဒါေတြကုိေတာ႔ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ႔။ တစ္ေန႔ ေသရမယ္႔ သူေတြခ်ည္းပဲေလ…

ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔ ဘဝေနထုိင္မႈ တစ္ခုအေၾကာင္းကို ဆန္းစစ္ရင္း စိတ္က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ခဲ႔ရျပန္တယ္။ ဘာလုိ႔မ်ား လူတစ္ခ်ိဳ႔ဟာ သိမ္ငယ္စိတ္ကုိ အားျပဳၿပီး ျငင္းခုန္ခ်င္ၾကရတာလဲ။ ျငင္းခုန္သူကုိ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင္႔မားသူလုိ႔ ျမင္ေယာင္တတ္ၾကၿပီး ျငင္းခုန္ရမွာ စက္ဆုပ္သူကုိေတာ႔ ၿမဳံေစ႔ေစ႔၊ အုံ႔ပုန္း၊ ကုပ္ကျမင္း စသည္ျဖင္႔ ရစရာ မရွိေအာင္ ေျပာတတ္ၾကျပန္တယ္။ သည္လုိနဲ႔ပဲ က်ီးအာသီးတစ္ခ်ိဳ႕ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ေတြထဲမွာ စံနမူနာျဖစ္ခဲ႔ရျပန္ေပါ႔။

အသက္ေလးဆယ္နား နီးလာေလေလ ဘဝႀကီးကုိ ျမင္တဲ႔အျမင္ေတြကုိ နည္းနည္းလန္႔လာေလေလပဲ။ ႏုိက္ကလပ္ထဲ ဝင္ၾကည္႔မိတယ္။ ဒီေဂ်ရဲ႕ ျမဴးၾကြတဲ႔ သံစဥ္ေတြေအာက္မွာ ႏွလုံးသားေတြေတာ႔ တဆတ္ဆတ္ ခုန္လာပါရဲ႕။ ေျခေတြလက္ေတြက လုိက္လာဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ေနခဲ႔ၾကတယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔ အခန္းထဲက ထြက္ေျပးလာခဲ႔ျဖစ္တယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာ ေဆးလိပ္ပဲ ထုိင္ဖြာေနမလား။ ျမစ္ကမ္းနံေဘး ကားထုိးရပ္လုိ႔ ေရလႈိင္းသံေလးေတြၾကားမွာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး နစ္ေမ်ာေနမလား။ ကုိယ္႔အႀကိဳက္နဲ႔ ကုိယ္ေပါ႔။ မတူတာကုိ တြန္းၿပီးတုလုပ္ရင္းက ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး ေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာကုိေတာ႔ မလုိလားဘူး။

သဇင္ေတြလွသလုိ ခေရေတြလည္း လွပါတယ္။ ဘုရားစင္ေပၚတင္ထားတဲ႔ ခေရနဲ႔ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္ ပန္ဆင္ထားတဲ႔ သဇင္ဆုိၿပီး ခုိင္းႏႈိင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာရင္ေတာ႔ ဒါဟာ လုပ္ဇာတ္ထြင္ၿပီး လုိရာဆဲြေျပာျခင္း (ဝါ) ဒရာမာတုိက္ေဇးရွင္း (သုိ႔မဟုတ္) ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔ အုိဗာတင္းေဖ်ာ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင္႔နဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားကုိ မထိခုိက္တဲ႔ ေပ်ာ္ပါးမႈမွန္သမွ်ဟာ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ အျပစ္ကင္းပါတယ္။ အေပ်ာ္တမ္း အမဲလုိက္သူေတြ၊ ငါးဖမ္းသူေတြကုိေတာ႔ ေနာက္ထပ္အုပ္စုတစ္ခုထဲ ထည္႔ရလိမ္႔မေပါ႔။

……

မွ်ေျခဆုိတဲ႔ အရာသာမရွိရင္ စီးဆင္းမႈဆုိတာလည္း ျဖစ္ေပၚလာမယ္ မထင္ဘူး။ ေရပံုးႏွစ္ခုၾကားထဲ ပိုက္နဲ႔ဆက္လုိက္ရင္ ေရမ်ားတဲ႔ေရပုံးဖက္က စီးဆင္းမႈျဖစ္ေပၚလာမွာ ဓမၼတာပဲ။ ဒါဟာ မွ်ေဝျခင္းလုိ႔ ျမင္သူေတြ ရွိတတ္သလုိ ေလ်ာ႔ပါးသြားတာလုိ႔ ျမင္သူေတြလည္း မရွား။ ကပ္တစ္ခုခုက်ေရာက္လုိ႔ လူေတြပ်က္စီးကုန္ၾကရင္၊ ေလယာဥ္ပ်ံတစ္စီးစီး ပ်က္က်လုိ႔ ခရီးသည္ေတြ တိမ္းပါးကုန္ၾကရင္၊ သံေဝဂသံေလးေႏွာလုိ႔ ေျပာတတ္ၾကျပန္ရဲ႕။ “လူေတြကုိေတာ႔ ေလွ်ာ႔ေနၿပီေနာ္။ ဘုရားတရားနဲ႔ ေနၾက…”

ျမန္မာျပည္ကုိ ေစာင္႔ေရွာက္ေနတဲ႔ သာသနာျပဳ နတ္မင္းႀကီးေတြလည္း အယ္နီညိဳေၾကာင္႔ ဂုဏ္သိကၡာေမွးမွိန္ကုန္ၾကရၿပီ။

သစ္ပင္ေတြ ေလ်ာ႔ေနၿပီ။

မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပင္ေတြ အေလွ်ာ႔ခံေနရၿပီ။

သတိဝီရီယနဲ႔ ေနၾက…

….

စာသင္ေနရင္း ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္က ထေမးတယ္။

“ဆရာ အႀကိဳက္ဆုံး အေမရိကန္သမၼတက ဘယ္သူလဲ” တဲ႔.

“ေရာ္နယ္လ္ေရဂင္” ဆုိေတာ႔..

“ဘာလုိ႔ ႀကိဳက္တာလဲ” တဲ႔.

“အင္အားႀကီးတဲ႔ ဆုိဗီယက္ယူနီယံႀကီးကုိ ျပဳိကဲြသြားေအာင္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ စီးပြားေရးပုိင္းဆုိင္ရာ၊ ႏုိင္ငံေရးပုိင္းဆုိင္ရာ အျမင္ေတြနဲ႔ ထုိးစစ္ဆင္ႏုိင္ခဲ႔လုိ႔ပဲ”

“But, he lied.”

“Yup. That’s also one of the trades politicians have to master.”

ကေလးေတြကုိ အျပစ္ကင္းတဲ႔ ယုန္သူငယ္ေလးေတြျဖစ္ေအာင္ မသင္ေပးခ်င္ဘူး။ လိမၼာပါးနပ္ၿပီး စြမ္းေဆာင္ရည္ထက္ျမက္သူ၊ မ်က္စိပြင္႔ နားစြင္႔တတ္တဲ႔သူေတြပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ေလာကမွာ အျပစ္ကင္္းသူေတြဟာ အစားခံရတယ္။ ကုိယ္ကလည္း မစားနဲ႔။ ကိုယ္တုိင္လည္း သူမ်ားအစာ မျဖစ္ေစနဲ႔။ မက္ဒဂတ္စတား ကၽြန္းေလးေပၚက တိရစာၦန္ေတြမွာ မတူထူးျခားတဲ႔ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြ ပါဝင္ေနတာ ေရေျမသဘာဝရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေၾကာင္႔ပဲလုိ႔ ခ်ားလ္စ္ဒါဝင္ ကုိယ္တုိင္ေျပာခဲ႔ဖူးသားပဲ။ သည္ေလာကႀကီးမွာ Survival of the fittest… ေတြပဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ႏုိင္မယ္။ လူသားေတြဟာ အေျပာင္းအလဲကုိ ညွိယူႏုိင္ဆုံး သတၱဝါေတြ ျဖစ္သလုိ အေျပာင္းအလဲေတြအေပၚမွာ အသုံးခ်ႏုိင္ဆုံး သတၱဝါေတြလည္း ျဖစ္တယ္။

အေတြးအေခၚပညာရွင္ႀကီး ကြန္ျဖဴးရွပ္က သူ႔တပည္႔ေတြကုိ သြန္သင္ဆုံးမခဲ႔ဖူးတယ္။

By three methods, we may learn wisdom: First, by reflection, which is noblest; Second, by imitation, which is easiest; and third by experience, which is the bitterest.

ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ပဲ႔ျပင္ဆုံးမျခင္း၊ တစ္ပါးသူရဲ႕ အမွားကေန သင္ခန္းစာယူျခင္း၊ ကုိယ္ပုိင္အေတြ႔အၾကဳံကေန ေလ႔လာသင္ယူျခင္း ဆုိတာေတြ အကုန္လုံးကုိ နားလည္ေနေပမယ္႔လည္း အရြဲ႕တုိက္ၿပီး ဘာမွကုိ ဂရုမစို္က္ဘဲ ေနခ်င္မိတယ္။ သံပတ္ေပးထားသလုိ လည္ပတ္ေနတဲ႔ ဘဝရထားႀကီးကုိ တစ္ခါတစ္ရံ စက္ဆုပ္ေနမိျပန္ရဲ႕။

ဘာပဲေျပာေျပာ House of cards တီဗြီ ဇာတ္လမ္းတဲြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ သိပ္သဘာဝက်တယ္။ အျပဳံးမပ်က္ဘဲ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ႔ အခ်က္ကုိ ထိေရာက္ေအာင္ ျငင္းခုန္ေျပာဆုိႏုိင္စြမ္းဟာ အေတြ႔အၾကဳံအရဘဲ ဆည္းပူးေလ႔လာႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္ေလ။ ခံႏုိင္ရည္မရွိရင္ေတာ႔လည္း အခါးသည္းဆုံး ခံစားမႈေတြနဲ႔ ႏွလုံးသားဟာ ပြင္႔ထြက္သြားႏုိင္ေလာက္တယ္။

….

မ်ားေျမာင္လွတဲ႔ အလုပ္ေတြၾကားထဲ နစ္မြန္းေနရင္းက ဘဝဆုိတာကုိ ေတြးဖုိ႔ ေမ႔ေလ်ာ႔ေနတတ္ျပန္ေရာ။ ဖိအားေတြ၊ မလြန္ဆန္ႏုိင္မႈေတြ၊ အလုိက္မသိတတ္မႈေတြ၊ စိတ္အလုိမျပည္႔ႏုိင္မႈေတြကုိ ခပ္တုိးတုိးေလး ထုိင္ၾကည္႔ေနရင္း တရားေတြ ရေနမိျပန္တယ္။ အရင္တစ္ပတ္က မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိ ဆြမ္းကပ္လုိ႔ တရားသြားနာျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဆရာေတာ္က ေမတၱာသုတ္ကုိ အက်ယ္တဝင္႔ ေဟာေျပာေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႔ကုိ ေမတၱာရွိသူေတြ၊ ကုိယ္က ေမတၱာရွိသူေတြ၊ ကုိယ္႔အေပၚ ေမတၱာခမ္းသူေတြ၊ ကုိယ္က ေမတၱာခမ္းမိသူေတြ အေၾကာင္းကုိ ရုပ္ရွင္ဖလင္ကြက္ေတြလုိ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျမင္ေယာင္ခဲ႔မိတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း ျပဳျပင္ယူရမွာေတြ အမ်ားႀကီးပဲလုိ႔ ေျပာမိသလုိ “အုိး.. လူပဲေလ. သည္ေလာက္ေတာ႔ ရွိမွာေပါ႔” လုိ႔လည္း ေျဖေတြးေတြးမိျပန္တယ္။ ကုိယ္႔စိတ္နဲ႔ကုိယ္မွ ညီညြတ္ေအာင္ မေနတတ္ရင္ သည္ေလာကႀကီးထဲေနရတာ သိပ္အဓိပၸါယ္ရွိမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။

ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကုိ အုန္းသီးတစ္လုံးနဲ႔ ေထာင္ဖမ္းတဲ႔ အေၾကာင္း သတိသြားရမိတယ္။ ေတာထဲမွာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကုိ အရွင္ဖမ္းမိဖုိ႔အတြက္ အုုန္းသီးတစ္လုံး၊ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အခ်ိဳမုန္႔ေလး တစ္ခုပဲ လုိတယ္။ အုန္းသီးကုိ ေမ်ာက္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္ဝင္ဆန္႔ႏုိင္ရုံေလး အေပါက္ေဖာက္ၿပီး အထဲကုိ အခ်ိဳမုန္႔ေလး တစ္ခုထည္႔ထား၊ ၿပီးေတာ႔ ေမ်ာက္ေတြအေနမ်ားတဲ႔ သစ္ပင္ေအာက္မွာ အုန္းသီးကုိ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး တိုင္နဲ႔ ေျမႀကီးမွာ ငုတ္ရုိက္ထားလုိက္ရုံနဲ႔တင္ ေမ်ာက္အုန္းသီး ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခု ရတယ္။

မုန္႔နံ႔ရတဲ႔ေမ်ာက္က စပ္စုၿပီး အုန္းသီးေပါက္ထဲ လက္ဝင္လွ်ိဳလုိ႔ မုန္႔ကုိႏႈိက္တယ္။ မုန္႔ကုိ ကုိင္လ်က္သား လက္သီးဆုပ္နဲ႔ ျပန္ထုတ္တဲ႔အခါ သူ႔လက္က အေပါက္ဝမွာ တစ္ေနခဲ႔တယ္။ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ရုန္းေလေလ အားကုန္ေလပဲေပါ႔။ ေနာက္ဆုံးမွာ မုဆုိးေရာက္လာခဲ႔ၿပီး ေမ်ာက္ကုိ အသာေလး ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္လုိ႔ ဖမ္းသြားခဲ႔ေတာ႔တယ္။ တကယ္ဆုိ ေမ်ာက္ဟာ သူ႔လက္ထဲက မုန္႔ကုိလႊတ္ၿပီး ရုန္းရင္ အုန္းသီးအေပါက္ကေန လြတ္ထြက္သြားမွာပါ။ ဒါေပမယ္႔ လက္ထဲရၿပီးသား အရာကုိ မလႊတ္ဘဲ ဆုပ္ကုိင္ထားမိရင္းက ေနာက္ဆုံးမွာ ပ်က္စီးျခင္းကုိ ေရာက္ခဲ႔ရတယ္။

အသက္အရြယ္ေလး ရလာခ်ိန္မွာ ဘဝေပၚျမင္တဲ႔ အျမင္ေတြ၊ လူေတြအေပၚ ျမင္တဲ႔အျမင္ေတြ နည္းနည္းေျပာင္းလဲလာခဲ႔ေပမယ္႔ ခံစားခ်က္ေတြကေတာ႔ ေလွာင္ပိတ္မိေနဆဲဆုိတာ အထိတ္တလန္႔ ေတြ႔လုိက္ရခ်ိန္ အျပင္မွာ ေနမြန္းတည္႔ခဲ႔ၿပီ။ မျဖစ္ေသးဘူး။ လႊတ္ခ်င္သင္႔တာ လႊတ္ခ်ၿပီးခရီးဆက္မွ။ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ သည္ေထာင္ေခ်ာက္မွာ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ပိတ္မိေနႏုိင္တယ္။

ဟုိးထား…

သိပ္မေျပာနဲ႔. သိပ္မေတြးနဲ႔…

ဘုရားေတာင္မွ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ က်င္႔သုံးဖုိ႔ တုိက္တြန္းခဲ႔ေသးတာပဲ။

သည္လုိနဲ႔ပဲ ကမာၻတစ္ျခမ္းကုိ အေမွာင္ျပန္ခ်ျဖစ္ခဲ႔တယ္….

တုိင္ကပ္နာရီကေတာ႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သံစုံတီးလုံးျမည္ဖုိ႔ အားယူေနဆဲ….

 ~ ေရခဲငွက္ ~

ေမ (၂၇)၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္။ ။