Wednesday, August 08, 2007

ဘ၀သက္တန္႔



အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုက ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏိုး
၀ုိးတ၀ါးပုံရိပ္ေတြၾကားထဲမွာ
အျပင္းဖ်ားေနတဲ႔ ငါ႔ႏွလုံးသားတစ္စုံ
လုံျခံဳစိတ္ကင္းမဲ႔စြာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ႔တယ္
ေခ်ာက္ခ်ားစရာ အျဖစ္ဆုိးထဲမွာ
တ၀ဲလည္လည္ ရွိေနတုန္းပဲလား
စုန္းစုန္းျမွဳပ္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္တုတစ္ခုမွာ
ျပဳမိမွားခဲ႔တဲ႔ က်ိန္စာအျပစ္ေတြ သင္႔ေနခဲ႔ျပီ
ခ်င္႔ခ်ိန္ျပီးမွ ခ်စ္တတ္ဖုိ႔ ငါသင္ယူရဦးမယ္
ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ႔ ဥပါဒန္ေတြက အျပစ္တင္ေနေလရဲ႔
အခ်စ္မွာ warranty မရွိဘူးတဲ႔…

ငါသိပါတယ္
တြယ္ရာမဲ႔ အခ်စ္ပင္လယ္ထဲမွာ
ခံစားခ်က္ ၀ဲဂယက္ေတြလည္း ရွိစျမဲေပါ႔
သူႏုိင္ကုိယ္ႏုိင္ၾကဲၾကတဲ႔ ဘ၀တုိက္ပဲြတစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္
မျမင္ရတဲ႔ ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ဳိ႔ကုိ ပင္လယ္ၾကီးက လွစ္ဟျပတတ္တယ္
ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဆြံ႔အေနခဲ႔လည္း
လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ မင္းျဖစ္မင္းခံပဲ
တင္းခံထားတဲ႔ အခ်စ္ဇဲြေတြရွိေနလား
သြားစမ္းပါ..
လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ မဏိေမခလာေပၚမလာဘူး
အခ်စ္ရူးတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္သြားမယ္..



ကယ္ဆယ္သူကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ျပီး အခ်စ္ကုိ ငါမကုိးကြယ္ခဲ႔တာအမွန္
ႏုံအစြာ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ ငါ႔ရဲ႔ က်ဆုံးမႈေတြေအာက္မွာ
အခါခါပစ္လဲက်ေနလည္း
စဲြလန္းမႈနဲ႔ ခံစားမႈေတြ တုိက္ရုိက္အခ်ိဳးက်ေနသမွ်
တမ္းတခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္မ်ားဟာ
အမွတ္တရကလဲြလုိ႔ ဘာမွအက်ိဳးမရွိေစႏိုင္ဘူး..

ငါရႈံးနိမ္႔သြားခဲ႔လား
အားလုံးက ငါ႔ကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္လည္း
ငါကုိယ္တုိင္ ဦးမက်ိဳးသေရြ႔
ငါ႔ရဲ႔မုိးေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္စင္ေတြ လင္းလက္ေနဦးမွာပဲ
အလဲြအမွားဆုိတာ မကင္းစေကာင္းပါဘူး
တစ္ေန႔မွာ ေဟာင္းႏြမ္းသြားမယ္႔ အတၱအမႈိက္ပုံေအာက္မွာ
ေၾကာက္ရြံ႔ေနတဲ႔ မင္းရဲ႔ ဘ၀အာမခံခ်က္ေတြကို ႏွစ္သိမ္႔လိုက္ပါဦး
ခ်ိမ္႔ခ်ိမ္႔သဲ မင္းရဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္
ငါျပဳံးလ်က္ပဲ ၾကည္႔ေနမယ္
မုိးစဲေနမွာ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ႔ အားမာန္ေတြ ရွိေနတတ္တယ္



တင္းခံထားတဲ႔ မာနေတြနဲ႔ေတာ႔ ငါမင္းရဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ခါမွ မၾကည္႔ခဲ႔ဖူးဘူး
ရွင္းလင္းစြာနဲ႔ပဲ ငါ႔ရဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ေခ်ဖ်က္ခဲ႔ပါတယ္
မင္းေစညႊန္ရာ ငါမသြားခဲ႔သလုိ
မင္းမွားတယ္လုိ႔လည္း ငါမစြပ္စဲြပါဘူး
ဘယ္ေတာ႔မွ မခဲြဘူးဆုိတဲ႔ စကားေတြကုိပဲ အားနာေနမိတာပါ
အခ်ိန္က သမားေတာ္ဆုိေတာ႔လည္း
ျပိဳပ်က္သြားတဲ႔ အခ်စ္စံအိမ္ေတာ္မွာ
ရထားတစ္စင္း ဆုိက္လာဦးမွာပါ…



မင္းသာမင္းေရြးခ်ယ္သြားတဲ႔ ရထားေပၚမွာ ေတြေ၀စိတ္မရွိဘဲ
စိန္ေခၚမႈေတြကို အလဲထုိးသြားႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္
ယုယခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္မ်ားနဲ႔ တုပခဲ႔တဲ႔ ငါတုိ႔ရဲ႔ မာနေတြက
ငါ႔ဘ၀တစ္သက္စာအတြက္ ကုန္ၾကမ္းေတြျဖစ္ခဲ႔ေလရဲ႔
၀မ္းနည္းရက္စဲြမ်ားကုိ ငါခ်ိတ္ပိတ္လုိက္ျပီ
စိတ္ခ်စြာ အိပ္စက္ပါေတာ႔
ေလ်ာ႔ရဲသြားတဲ႔ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးလည္း ေဆြးျမည္႔လုိ႔ျပတ္
ျဖတ္ထုတ္စရာလည္း မလုိေတာ႔ပါဘူး
ျပိဳက်လာတဲ႔ မုိးေရစက္ေတြထဲမွာ
ဒီတစ္ခါငါလဲက်လည္း တဲြထူစရာလူမလုိေတာ႔ပါဘူး
ဘာနဲ႔မွ မတူတဲ႔ ဘ၀အားမာန္ေတြ
ထုိက္တန္စြာ ငါရရွိခဲ႔ျပီေလ



လဲြေခ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ အမွန္တရားကုိ ေက်ေအးလုိ႔ ျပဳံး
မျပီးဆုံးေသးတဲ႔ ငါ႔ဘ၀သက္တန္႔ပန္းခ်ီကားၾကီးမွာ
တစ္ခါမွ မရွိခဲ႔ဖူးတဲ႔ အေရာင္တစ္ခ်ိဳ႔ ုထပ္ျဖည္႔ဖုိ႔အတြက္
ေဆးေတြငါစပ္လိုက္ဦးမယ္…


(ေရခဲငွက္)


1 comment:

Anonymous said...

ကိုေရခဲညွပ္.. အဲေလ.. ကိုေရခဲခ်စ္.. အိုမဟုတ္ေသးပါဘူး.. ကိုေရခဲမီးကင္ေထာပတ္သုတ္ေရ….
ဒီကဗ်ာ အရမ္းနက္ရိႈင္းပါသည္။
ပင္လယ္ျပင္မွာ ကူးေနရသလိုပဲ
လိႈင္းစီးေနရသလိုပါပဲ။..
မူးၿပီး ျပန္သြားၿပီ..

ကိုရန္.. တစ္ကယ္ေကာင္းပါတယ္..
5 stars