Saturday, May 05, 2007

ခ်စ္ေသာအိမ္ေလးႏွင္႔ ေနာက္ဆုံးတစ္ညတာ…


ခ်စ္တဲ႔အိမ္ေလးေရ…

ငါမင္းကုိခဲြျပီးအေ၀းကုိသြားရေတာ႔မယ္ေနာ္.
ငါသြားရင္ မင္းငါ႔ကုိ သတိရေနမွာလား.. ငါကေတာ႔မင္းကုိသတိရေနမွာပါကြာ.
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ မင္းဟာ ငါ႔အိပ္မက္ေတြကုိ အသက္ဆက္ေပးခဲ႔တဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္း ေလးမုိ႔ပါပဲ..

ငါမွတ္မိေသးတယ္ကြာ.
အရင္ Semester ကေပါ႔.. ငါ႔လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံေတာ္ေတာ္နည္းေနျပီ. ေက်ာင္းကုိလည္း အေၾကြးေတြေပးဖုိ႔ရွိေနတယ္. ငါဘာလုပ္ရမွန္းကုိမသိဘူး ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္. ေက်ာင္းပဲထြက္ရမလုိ႔ ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္...

စိတ္ေတြအရမ္းေလ.. စာက်က္မရ. ေနာက္ Semester အတြက္စိတ္ေတြပူ.. ဒီၾကားထဲ ႏွလုံးသားေရးရာ ျပႆနာေပၚ… အုိကြာ ငါ႔ဘ၀အတြက္ ေမွာင္မိုက္ တဲ႔စိန္ေခၚသံေတြပဲေပါ႔..

အဲဒီ႔မွာတင္ မင္းနဲ႔ငါ ဆုံေတြ႔ဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ႔တယ္ေနာ္.
မင္းရဲ႔ေႏြးေထြးတဲ႔ဆီးၾကိဳမႈေအာက္မွာ ငါ႔ရဲ႔အိပ္မက္ေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္ လာခဲ႔ရတယ္. မေမာက္မာတတ္တဲ႔. မင္းရဲ႔ရင္ခြင္မွာ ငါခုိလႈံနားစက္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္. မင္းေၾကာင္႔ပဲ ငါ ဒီ semester ကို ဆက္တက္ႏုိင္ခဲ႔တယ္ဆုိရင္ မမွားပါဘူးကြာ. မင္းကုိ ငါသိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္. တကယ္ပါ..

မင္းကုိ ပထမဆုံးစေတြ႔ကတည္းက ငါႏွစ္သက္သြားခဲ႔တာပါ. မင္းကရွင္းသန္႔တယ္. တည္ျငိမ္တယ္. ေအးေဆးတယ္. ဒါေၾကာင္႔ပဲ မင္းကို ငါ႔ရဲ႔မိတ္ေဆြအျဖစ္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာေပါ႔…

မင္းနဲ႔ေတြ႔ဆုံျပီး မၾကာမီမွာပဲ မင္းရဲ႔တန္ဖုိးေတြကုိ ငါသိျမင္လာခဲ႔ရတယ္.
ငါတုိ႔ဆီမွာ ထူးထူးျခားျခား ႏွင္းမုန္တုိင္းက်တယ္ကြာ. ႏွင္းေတြမွ ၂ ေပေလာက္ကုိ ထူတယ္. လမ္းေပၚမွာ ပုံလုိ႔…

ငါ Class က ျပန္အလာ. တစ္ကုိယ္လုံး ခုိက္ခုိက္တုန္ေနခဲ႔တယ္. မင္းငါ႔ကုိ ဆီးၾကိဳလုိက္တာကုိမ်ား ငါဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔လုိ႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးသိလား…
ရင္ထဲမွာ ေႏြးသြားတာပဲကြာ. မင္းရင္ခြင္မွာ ေမွးစက္ျပီး ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ကုိ ငါေသာက္ေနခဲ႔တယ္. ငါ႔ရဲ႔ေႏြးေထြးလုံျခံဳမႈရွိတဲ႔ အခန္းငယ္ေလးထဲကေန ေလာကၾကီးကုိ အံတုစိန္ေခၚႏုိ္င္ခဲ႔တယ္. အဲဒါမင္းေၾကာင္႔ပဲ…



ဒီၾကားထဲမွာလည္း မင္းငါ႔ကုိ အမ်ားၾကီး ကူညီေပးခဲ႔ပါတယ္. ခ်မ္းေအးေန တဲ႔အခ်ိန္မွာ ေရပူေလးေတြ ဖန္တီးေပးခဲ႔သလုိ ခုခ်ိန္ထိလည္း မင္းရဲ႔အလင္းပြင္႔ေလးေတြ ေတာက္ပထြန္းလင္းေနဆဲပဲေနာ္. မွတ္မွတ္ရရ ေရဘုံဘုိင္ေလးတစ္ခုပဲ ငါျပင္လုိက္ရေသးတယ္. မင္းက သိပ္ကုိ သစၥာရွိျပီး ယုံၾကည္အားထားရတဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ေယာက္ပဲ…

ဟိုမွာၾကည္႔စမ္း..
ညေနခင္း Class ကျပန္လာရင္ ေဘာလုံးကစားတတ္တဲ႔ငါ႔အတြက္ ျမက္ခင္းျပင္ေလးကုိေတြ႔လား… ဟုိဘက္မွာကေတာ႔ ရွဥ္႔ေလးေတြေနတဲ႔ ေမပယ္လ္ပင္ေလးေပ႔ါကြာ.



ခုေႏြေရာက္ေတာ႔မယ္. ေမပယ္လ္ပင္ေလးေတြ သိပ္ကုိလွပေတာ႔မယ္႔အခ်ိန္ ေရာက္ျပီ. ရွဥ္႔ေလးေတြက ေခါင္မုိးေပၚမွာ၊ ေဟာဟုိသစ္ပင္ေပၚမွာ ေျပးလႊားလုိ႔၊ ငွက္ကေလးေတြက ဟုိကစုိးစီ၊ ဒီကစုိးစီ ပ်ံသန္းလုိ႔. ေဟာဟုိက ထင္းရွဴးပင္ညီေနာင္ေလးက ေလအတိမ္းမွာ ဘယ္ညာယိမ္းႏဲြ႔လုိ႔….



ဒီလုိ ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေလးကုိ ငါလြမ္းေနမွာေသခ်ာတယ္ကြာ…

ငါဒီေန႔ပဲ စာေမးပဲြျပီးတယ္. ခုငါ ပစၥည္းေတြသိမ္းေနတယ္. မနက္ျဖန္မနက္မွာ ေလယာဥ္ကြင္းကုိ ဆင္းျပီး မင္းနဲ႔ေ၀းရာမွာ အၾကာၾကီးသြားေနရေတာ႔မယ္ကြာ… ငါစိတ္ထဲမေကာင္းပါဘူး..

ခုလုိသြားရတာ ငါ႔ရဲ႔အနာဂတ္ေၾကာင္႔ဆုိတာ မင္းသိမွာပါကြာ. ငါမင္းကုိ သစၥာမ႔ဲျပီး ထားခဲ႔တာမဟုတ္ပါဘူး.. ငါ႔မွာ အိပ္မက္ေတြျပင္းထန္တယ္ဆုိတာ မင္းသိပါတယ္. ဒါေၾကာင္႔ ငါဟာ တစ္ေနရာတည္းမွာ အၾကာၾကီး ရပ္တည္ခုိနားေနလုိ႔ မရတာခြင္႔လႊတ္ပါကြာ.

ငါအစက ျပန္လာျဖစ္မယ္လုိ႔ထင္ခဲ႔တယ္. ခုေတာ႔ သိပ္မေသခ်ာေတာ႔ဘူးကြာ. ဒီတစ္ခါသြားတာ မင္းနဲ႔ငါ အျပီးအပုိင္ လမ္းခဲြျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္တယ္. ငါ႔ရင္ထဲမေကာင္း ဘူးကြာ. မင္းသိရဲ႔လား

မင္းဟာ သက္မဲ႔အိမ္ေလးတစ္ခုပါ.
ဒါေပမယ္႔ကြာ. မင္းက ငါ႔ကုိ သက္ရွိမိတ္ေဆြတုေတြထက္ ပုိျပီး ဂရုစုိက္ခဲ႔တယ္. ငါျပိဳလဲလုလုျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မင္းငါ႔ကုိ ေဖးမေပးခဲ႔တယ္. ငါ႔ကိုပစ္ခြာသြားတဲ႔ ခ်စ္သူရဲ႔ ပုံရိပ္ေဟာင္းေတြကုိ မင္းက ကူညီေဖ်ာက္ဖ်က္ေပးခဲ႔တယ္. ငါ႔ဘ၀ရဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္အသစ္ေတြကုိ ေလာင္စာထည္႔ေပးဖုိ႔ မင္းကကူညီအားျဖည္႔ေပး ခဲ႔တယ္.

မင္းကုိ ငါဘယ္လုိလုပ္ေမ႔လုိ႔ရေတာ႔မွာလဲကြာ…



ခုငါသြားရေတာ႔မယ္...

ဒါမင္းကုိ ထားခဲ႔တာမဟုတ္ပါဘူး..
မင္းကုိ ငါသိပ္ကုိ တြယ္တာရပါတယ္…
ငါ႔ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ မင္းကုိငါႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ရ တာပါ..

ငါ႔ကုိ နားလည္ပါအိမ္ေလးရယ္ေနာ္…
ဒီညငါဒီတံခါး၀ကေန မထြက္ခြာခင္မွာ မင္းရဲ႔အေတာက္ပဆုံးအျပံဳးေလးေတြနဲ႔ တစ္ညတာစကားလက္ဆုံက်ပါရေစ အိမ္ေလးရယ္ေနာ္…
မင္းကုိငါသိပ္ခ်စ္ပါတယ္ အိမ္ေလးရယ္…..
ငါမင္းကုိ တစ္သက္လုံးသတိရေနမွာပါ……



ဒီညမင္းနဲ႔ငါ စကားေတြအ၀ၾကီးေျပာၾကမယ္ေနာ္. မင္းရဲ႔ပုံရိပ္ေလးေတြကုိ ငါယူသြားပါရေစ. မနက္ျဖန္မနက္ခင္း ငါဒီကထြက္ခြာတဲ႔ အခ်ိန္မွာ မင္းကုိငါႏႈတ္ဆက္ခဲ႔မွာပါ.

မင္းကုိေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္ၾကည္႔အျပီး ေနာက္ထပ္မၾကည္႔ျဖစ္ေတာ႔ရင္ ငါ႔ကုိ စိတ္မဆုိးပါနဲ႔ေနာ္...

ေပ်ာ္ရႊင္စြာပဲ ႏႈတ္ဆက္လက္ျပၾကတာေပါ႔ ခ်စ္တဲ႔အိမ္ေလးရယ္....

7 comments:

Anonymous said...

ပိုင္ရွင္ေရ...

မနက္ျဖန္ ဆိုပိုင္ရွင္နဲ႔ ခဲြရေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ ငါရိပ္မိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုရင္ပိုင္ရွင္ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာေနသံေတြ။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြသိမ္းေနတာေတြကို ငါေတြ႔ေနတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ပိုင္ရွင္ကေတာ့ သြားခါနီးမွငါ့ကိုေျပာတယ္ေနာ္။ ငါစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ျဖစ္မွာပါဘဲ။

ငါမွတ္မိေသးတယ္။ ပိုင္ရွင္ငါ့ဆီကိုေရာက္လာတုန္းက ဒဏ္ရာေတြ ဗရပြနဲ႔ေပါ့။ အဲ့အတြက္ငါ အလိုက္တသိေနေပးခဲ့ပါတယ္။ ငါ့ကိုယ္ကအစိတ္အပုိင္းေတြကိုက်န္းမာေအာင္ပိုင္ရွင္အတြက္အပန္းမၾကီးေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးေနေပးခဲ့ပါတယ္။

ပိုင္ရွင္မရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ ပိုင္ရွင္ေဘာလံုးကစား ဘူးတဲ့ကြက္လပ္ေလး ကိုေငးၾကည့္ရင္း ရွည့္ေလးေတြနဲ႔ အလြမ္းေျပ ပိုင္ရွင္အေၾကာင္းကို ေျပာေနရေတာ့မွာပါပဲ။

ငါမွတ္မိေသးတယ္..
ႏွင္းမုန္တိုင္းေတြတိုက္ေနတုန္းကဆိုရင္။ ပိုင္ရွင္အတြက္စိတ္ပူလြန္းလို႔ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ေနရတာ။ ျပန္လာမွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္။ အဲ့တုန္းက ငါ့ရဲ႔ေႏြးေထြးတဲ့အေငြ႔အသက္ကို ပိုင္ရွင္ခံစားမိတယ္ဆိုလို႔၀မ္းသာရပါတယ္။

ပိုင္ရွင္ေရ..ငါနားလည္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ပိုင္ရွင္နဲ႔ခဲြရမယ္ဆိုတာကို။ ႏုပ္စုတ္တဲ့ငါနဲ႔အျမဲေနပါလို႔လည္းငါမေျပာခ်င္ပါဘူး။ ပိုင္ရွင္သတိရတဲ့တစ္ေန႔ က်ရင္ေတာ့ လာလည္ေပါ့။ အိမ္းေလးရယ္၊ ေမပယ္ပင္ေလးရယ္ ရွည့္ေလးေတြရယ္နဲ႔ေစာင့္ေနမွာပါ။


ပံု/
အိမ္ေလး

Anonymous said...

ဒီပို့စ္ေလးကိုဖတ္မိတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္. ဒီအိမ္ေလးလိုပဲ ေႏြးေထြးမွု.ေအးခ်မ္းမွု.ေပ်ာ္ရြင္မွုေပးႏိုင္ တဲ့အိမ္သစ္ကိုအျမန္ေတြ့ပါေစလို့ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္..

Anonymous said...

ဂြတ္တယ္ဗ်ဳိးးးးး စာသားေလးေတြ လွတယ္။

တေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္လာၾကည့္လွည္ံပါသခင္
ပံု/
အိမ္ေလး :P

Anonymous said...

ရသေျမာက္တဲ့ ပို့စ္ေလး.. ။ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ျကိုက္တယ္

Anonymous said...

အေရးအသားကေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္.. so touching..

Anonymous said...

ကိုရန္ေအာင္႔ အေရးအသားက ေၿပၿပစ္၊ က်စ္လစ္၊ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္။
ဓာတ္ပုံေလးေတြနွင္႔ပါ တြဲၿပီးၿပထားတဲ႔အတြက္ စာဖတ္သူေတြအတြက္ ပိုမိုၿမင္သာေစပါတယ္။ ကိုရန္ေအာင္နဲ႔ အိမ္ေလးတုိ႔ ဘ၀တစ္ေကြ႕၀ယ္ ၿပန္လည္ဆုံေတြ႕နိုင္ပါေစ။
ကၽြန္မ အလုပ္က ဒီပို႔စ္ေလးေတြ႔ပါတယ္။ ၿမန္မာလိုရိုက္ခ်င္လို႔ အိမ္ေရာက္တဲ႔ အထိေစာင့္ေနလို႔ နည္းနည္းေနာက္ႀကသြားတာပါ။

အိမ့္ခ်မ္းေၿမ့

Anonymous said...

ရင္ထဲ ထိတယ္ …။