Saturday, May 19, 2007

စာသုံးေစာင္






6 comments:

Anonymous said...

ခ်စ္စရာ၊ လြမ္းစရာ၊ ဂရုဏာသက္စရာ စာေလးေတြပါပဲ

Anonymous said...

အေ၀းတစ္ေနရာကို ေရာက္တဲ့ အခါ အိမ္ကစာေလးေတြ ဖတ္ရတာ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ဘူးေနာ္..

Anonymous said...

ကိုရန္ေလးေရ …
အငဲ နဲ႔ ခင္စုစုဟန္ရဲ႕ စာ၂-ေစာင္ကို ဖတ္ရတာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕ ပြင့္လင္း႐ိုးသားစိတ္ကို အဲဒီစာမွာ ျမင္ရတယ္။
ကိုရန္ေလးအေမရဲ႕ စာထဲမွာ အေမတေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲက ေမတၱာ၊ ေစတနာ၊ အၾကင္နာေတြကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ စာဖတ္ျပီး ရင္ထဲမွာ ေႏြးေထြးသြားတယ္။ ကိုရန္ေလးအတြက္ အေမ့စာဟာ အားေဆး တခြက္ ျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါရဲ႕။

ကလိုေစးထူး said...

အဟမ္း..အဟမ္း.
ကြန္မန္႔ေရးမလားၾကည့္လိုက္တာ အေပၚကလူေတြက အကုန္ဦးသြားၾကၿပီ ေမာင္ရန္ေရ။ သူတုိ႔ေျပာတဲ့ အတုိင္းပဲကြာ။ :D

Myo Kyaw Htun said...

ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ့ စာေလးေတြက လူႀကီးေတြ ေရးထားတာ က်ေနတာပဲ။ ကိုရန္ေအာင္ေရ.. အေပၚက အတိုင္းပါပဲ။

TZA said...

သိပ္ေကာင္းတဲ႔စာေလးေတြပဲဗ်ာ။
က်ေနာ္ႏိုင္ငံျခားေရာက္ၿပီးပထမတခါ မ်က္ရည္က်တာ က်ေနာ့အေမေရးတဲ႔စာကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ပါ၊ အဲဒီစာေတြဟာ ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္တဲ႔အရာေတြပါပဲ။