အခြံ

မ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔အထ ညက ငါေသာက္ထားတဲ႔ ေရဘူးအခြံကုိ ခလုတ္တုိက္မိတယ္…
တစ္လိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ အေ၀းကုိ လြင္႔ထြက္သြားတာကုိ ျမင္လုိက္ရတယ္..
စဥ္းစားမိတယ္…
ငါဒီေလာက္လည္း အားမထည္႔ပါဘူးလုိ႔ေပါ႔
ေဩာ္...
ေရဘူးက အခြံကုိး…

အေတြးစကုိ ျပန္ရုပ္သိမ္းျပီး ဖိနပ္ကုိစီးလုိ႔ ျပန္လွည္႔အထြက္
အခန္းထဲမွာ ထားထားတဲ႔ ေရပုံးကုိ ခလုတ္တုိက္မိျပန္တယ္…
အား…
နာလုိက္တာ..

ခုနက ေရဘူးကုိ တုိက္မိတဲ႔ အားနဲ႔ပဲ ဒီေရပုံးကုိ တုိက္မိတယ္…
ေရပုံးက ဘာမွ မျဖစ္ဘဲ တုိက္မိတဲ႔ ေျခေထာက္သာ နာသြားခဲ႔ရတယ္..
ေဩာ္…
ေရပုံးက ေရေတြ အျပည္႔နဲ႔ကုိး….

ဒီလုိပါပဲေလ…
လူဆုိတာက ကုိယ္႔ရဲ႔စိတ္ထဲမွာ အင္အားမျပည္႔ဘဲ
ေလာကဓံရဲ႔ဒဏ္ေအာက္မွာ လဲျပဳိသြားေတာ႔
ေလာကၾကီးကုိ အျပစ္ဖုိ႔တယ္…
ကုိယ္႔ကုိ စာနာသနားဖုိ႔ အကူအညီေမွ်ာ္လင္႔တယ္…



ေလာကၾကီးကေတာ႔ လူသားအားလုံးကုိ ဒီဒဏ္ရာေတြ
တသမတ္တည္းေပးေနခဲ႔တာပဲ
ခုလည္းေပးေနတယ္.. .ေနာင္လည္း ေပးေနဦးမွာပဲ…
ကုိယ္က အခြံဆုိရင္ေတာ႔ လြင္႔ေပဦးေတာ႔ေပါ႔.
ကုိယ္က စိတ္ဓာတ္အင္အားျပည္႔၀ မာေက်ာတဲ႔သူဆုိရင္ေတာ႔
လာတုိက္တဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြက ကုိယ္႔ေအာင္ျမင္မႈအတြက္
ေလွကားထစ္ေတြပဲေပါ႔ေလ….

ဟား…..
အေတြးစကုိျမင္မိတဲ႔တစ္ခ်က္
ဖ်တ္ခနဲ ကဗ်ာကုိ ေကာက္ေရးျပီး
မ်က္နွာသစ္ဖုိ႔ ေလွကားထစ္ေတြကုိ အေျပးေလး နင္းတက္ခဲ႔တယ္
ငါ႔ေျခသံေတြ ျပင္းေနပါလား……