Indy မွ Atlanta သုိ႔…

ညကပစၥည္းေတြသိမ္းေနတာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ လူလည္းေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနျပီ. စာေမးပဲြျပီးကတည္းက မနားျဖစ္ေသးဘူး. ပစၥည္းေတြကုိ သိမ္းရုံတင္မကဘူး က်န္ခဲ႔တဲ႔ ပစၥည္းေတြကုိလည္း ေကာင္းေကာင္း သိမ္းဆည္းခဲ႔ရေသးတယ္ေလ.

အခန္းေဖာ္နဲ႔အိမ္ခန္းခကိစၥေတြ၊ Bill ကိစၥေတြ ရွင္းျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ မနက္ ၃ နာရီခဲြေနျပီ. ျမန္ျမန္လက္စသတ္ျပီးေတာ႔ ထမင္းတစ္ပန္းကန္ေလာက္ အေမာတေကာစားလုိက္ေသးတယ္. ၄ နာရီမွာ အိမ္ကစထြက္ျဖစ္တယ္. သူငယ္ခ်င္းက ကားနဲ႔လုိက္ပု႔ိေပးလုိ႔ေတာ္ေသးတယ္. လမ္းေပၚေရာက္ေတာ႔ ၄ နာရီခဲြစျပဳေနျပီ. ကားကုိမွန္မွန္ေလးေမာင္းသြားတာပဲ. ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ႔ ၅ နာရီခဲြသြားျပီ. သိလုိက္တယ္. ေလယာဥ္မွီမယ္မထင္ေတာ႔ဘူးလုိ႔.. လူတန္းၾကီးကလည္းအရွည္ၾကီးပဲဗ်ာ. ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိအျပစ္တင္ေနမိတယ္. ဒီေန႔ေလယာဥ္စီးမယ္မစီးဘူး ခ်ီတုံခ်တုံ လုပ္ေနခဲ႔တာမွာ နည္းနည္းအခ်ိန္ၾကာ သြားတယ္ေလ… ဒီေန႔မစီးဘဲ ေနာက္ ၃ ရက္ေနမွ စီးမယ္ေပါ႔. ခဏနားရင္းနဲ႔ ေရးစရာက်န္ေနေသးတဲ႔ Term Paper ကုိ အျပီးသတ္မယ္ေပါ႔ဗ်ာ. တစ္ျခားတစ္ဖက္ကလွည္႔ေတြးလုိက္ေတာ႔လည္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာေနရင္းလည္း ေရးလုိ႔ရသားပဲေပါ႔. လက္မွတ္ကုိ Cancel လုပ္ရင္ $ 50 Fine ကေပးရဦးမွာဗ်. ဟုိလုိလုိသည္လုိလုိ လုပ္ေနတာမွာ အခ်ိန္နည္းနည္းပုပ္သြားခဲ႔တယ္.

တကယ္႔ကုိ ၁၀ မိနစ္ေနာက္က်သြားတဲ႔ျပႆနာပါပဲ. ေလယာဥ္ Check-in ပိတ္သြားျပီ. ဘာလုပ္မလဲ. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွသိလုိက္ရတာက ေလယာဥ္ကုိလြတ္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာ. ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ. လက္မွတ္စစ္ေပးတဲ႔ ၀န္ထမ္းက ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္. အိတ္ေတြကုိ လက္မွတ္ကပ္ေပးေနတာေပါ႔. သူတုိ႔လည္း သနားပါတယ္ဗ်ာ. မႏုိင္မနင္းကုိ ျဖစ္လုိ႔. ဖုန္းကထျမည္လုိက္ေသးတယ္. ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဆုိ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေလးပဲ. ဆံပင္ေလးေတြကုိ ပုိသီပတ္သီျဖစ္လုိ႔. ေရွ႔ကလူေတြကေတာ႔ ေရေရလည္လည္ ေစာဒကတက္တာေပါ႔ဗ်ာ. Why? Why? ေပါ႔. မ်က္ႏွာေတြလည္းညိဳလုိ႔မည္းလု႔ိ႔ေပါ႔. ၀န္ထမ္းေတြခမ်ာ သနားပါတယ္ဗ်ာ. သူတုိ႔လည္း ဘယ္တတ္ႏုိင္မွာလဲေနာ္. သူ႔ဘက္ကုိယ္႔ဘက္မွ်ၾကည္႔ေပး သင္႔တာေပါ႔. ေနာက္မက်ခ်င္ရင္ ေစာေစာလာရမွာေပါ႔ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘက္ကလည္း မွားတာပါတာပဲေလ. ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ. ေစာဒကတက္တဲ႔ေနရာမွာ အေမရိကန္လူမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္သည္းသလုိပဲဗ်.

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘုရားေလာင္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး. စိတ္ထဲမွာတင္းတာေပါ႔. တကယ္ေတာ႔ သိပ္မေနာက္က်ေသးပါဘူး. သူတုိ႔လုပ္တာေတြ မႏုိင္မနင္းျဖစ္ေနတာပါ. တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ကုိ Check-in လုပ္တာ အၾကာၾကီးပဲ. ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလယာဥ္ခဏခဏ စီးေနတာပဲ. ပ်မ္းမွ်ၾကာခ်ိန္ကုိ တြက္မိပါတယ္. သူတုိ႔ေတြကလည္း ပုိၾကာပါတယ္.

အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာပဲ ေလာ္စပီကာကေန အသံၾကားပါတယ္.
`Yan Aung … Flight 117… Yan Aung.. This is the last call….” တဲ႔…

ကဲ.. ဘာလုပ္ရမွာလဲ.
ဒီမွာလည္း အိတ္ၾကီးတန္းလန္းနဲ႔ Check-in မလုပ္ရေသးဘူး. သူငယ္ခ်င္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔နာမည္ၾကားတယ္. ဘာမွမတတ္ႏုိင္တဲ႔ကိစၥ ျဖစ္ေနတာ သိေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ျပဳံးျပျပီး နာမည္ထပ္ေခၚတာကုိ နားေထာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေထာင္ေနလုိက္တယ္ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္…

ကၽြန္ေတာ္႔အလွည္႔ေရာက္ပါျပီ..
ဒီလုိမၾကာေအာင္လုိ႔ အိမ္မွာကတည္းက Check-in Ticket ကုိ online ကေန print ထုတ္ခဲ႔ျပီးသားပါ. အိတ္ကုိေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚတင္လုိက္ေတာ႔ ၅၈ ေပါင္ျဖစ္ေနတယ္. ေပါင္ ၅၀ က အမ်ားဆုံးသတ္မွတ္ခ်က္ပါ. သြားျပီ. ထိျပီဆုိတာ သိလုိက္တယ္. Fine က $ 25 ပါ. စိတ္ေလွ်ာ႔ ရန္ေအာင္.. စိတ္ေလွ်ာ႔. ဒီထဲမွာ ေႏြရာသီဖတ္ဖုိ႔ စာအုပ္ေတြနဲ႔ တကယ္ကုိလုိအပ္တဲ႔ အ၀တ္အစားအသုံးအေဆာင္ေတြပဲ.
ေပးလုိက္ပါ.. အဲလုိကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ေဖ်ာင္းဖ်ေနခဲ႔တယ္.

သူေလးကေျပာရွာပါတယ္. ေလယာဥ္ပ်ံေနာက္က်ေနျပီတဲ႔. Check-in ပိတ္သြားပါျပီတဲ႔. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ႔ကုိေအးေဆးပဲ ျပဳံးျပလုိက္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္လုိ႔. အဲဒါေနာက္ထပ္အနီးဆုံးေလယာဥ္တစ္ခုခုနဲ႔ တင္ေပးလုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္မလားလုိ႔ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္. သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဆီက Complaint ကုိ ေမွ်ာ္လင္႔ေနရာက သူမထင္ထားတဲ႔ စကားေတြကုိ ၾကားလုိက္ရေတာ႔ စိတ္နည္းနည္းေပ်ာ႔သြားပုံေပၚတယ္. ၾကည္႔ေပးပါတယ္. သူ႔ကုိေတာ႔ တစ္ခုထပ္ သတိေပးလုိက္ရေသးတယ္.
“I’m connecting at Atlanta!” လုိ႔.

ေလယာဥ္က Atlanta မွာ ေျပာင္းစီးရဦးမွာမုိ႔ပါ. အခ်ိန္ေတြ လဲြကုန္မွာစုိးလုိ႔ေလ..
သူေလးကျပန္ျပံဳးျပပါတယ္. ေခါင္းညိတ္ျပီး computer ထဲမွာ လုိက္ရွာေပးပါတယ္.
ျငိမ္းခ်မ္းလုိက္တာဗ်ာ. ေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္႔ဘက္ကအရင္ဆုံး စျပီးေျပာင္းလဲေပး ႏုိင္ဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ပုိပိုခုိင္မာသြားခဲ႔တယ္.

ေလယာဥ္ခ်ိန္တစ္ခုထည္႔ေပးပါတယ္. ညေန ၂ နာရီခဲြတဲ႔. ၄ နာရီမွာ Atlanta ကုိေရာက္မယ္. ၅ နာရီခဲြမွာ Atlanta ကေန New York ကုိပ်ံျပီးေတာ႔ ည ၇ နာရီမွာ ေရာက္မယ္တဲ႔..
တိန္…

ျပီးေတာ႔ ဆက္ေျပာပါေသးတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔အိတ္ကုိ ေလယာဥ္ခ်ိန္ထက္ ၂ နာရီေစာျပီး လက္ခံထားလုိ႔မရပါဘူးတဲ႔. Okay, then!

အိတ္ကုိျပန္ယူ. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ ေလယာဥ္ကြင္းထဲက Mall ထဲေလွ်ာက္ၾကည္႔ရင္း Starbucks Coffee ဆုိင္မွာထုိင္ၾကတယ္. (မေလးကုိ သတိရတယ္ဗ်ာ.)

သူငယ္ခ်င္းက Espresso ေကာ္ဖီေသာက္တယ္. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ Tazo Shaken Iced Tea တစ္ခြက္မွာေသာက္တယ္. အားလုံးေပါင္း $ 4.15 ေပးရတယ္. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔လည္း အခုမွပဲ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာျဖစ္ေတာ႔တယ္. စာေမးပဲြကုိယ္စီနဲ႔ ရႈပ္ေနခဲ႔တာ ၾကာျပီေလ. တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေႏြရာသီမွာ ဘာလုပ္ၾကမလဲ ေမးလုိက္၊ ဟုိေျပာလုိက္၊ ဒီေျပာလုိက္နဲ႔ေပါ႔.



ေတာ္ေတာ္ေကာင္းရွာပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ပ်င္းေနမွာစုိးလုိ႔ အေဖာ္ခဏလုပ္ေပး တယ္. ညက ၁၂ နာရီမွအိပ္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ၃ နာရီခဲြမွာ သြားႏႈိးတာလည္း စိတ္မဆုိးဘူး. ေဆးလိပ္ေလးတစ္ဖြာဖြာနဲ႔ ကားေမာင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ လုိက္ပုိ႔တယ္.

ခဏေနေတာ႔ သူျပန္သြားတယ္. ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း Starbucks မွာဆက္ထုိင္ရင္း ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔. Wireless မ်ားရမလားလုိ႔ Connect လုပ္ၾကည္႔ေသးတယ္. ရပါတယ္. ဒါေပမယ္႔ ပုိက္ဆံေတာင္းတယ္ဗ်ာ. အဲဒါနဲ႔ပဲ Browser ကုိျပန္ပိတ္ျပီး Ms Word ကုိဖြင္႔. ဒီစာကုိ စရုိက္ေနေတာ႔တာပဲ..





ခု ၇ နာရီ ထုိးသြားျပီ. ေနာက္ထပ္ ၆ နာရီေလာက္ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ေနရဦးမယ္. ဘာလုပ္မလဲ. စာပဲဖတ္ရေတာ႔မွာေပါ႔ဗ်ာ. Term Paper ဆက္ေရးရဦးမယ္ေလ. ၃ မ်က္ႏွာေလာက္ေတာ႔ အနည္းဆုံးရမယ္လုိ႔ မွန္းတယ္ဗ်. ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ရင္ ေတာ႔ မဂ်စ္တုိ႔၊ မေလးတုိ႔၊ ဘာညာတုိ႔အတြက္ ေ၀ဟင္ထဲမွကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ဆုိျပီးေတာ႔ကုိ စပ္ေပးလုိက္ဦးမယ္.

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ Computer လည္း Battery သိပ္အားမရွိေတာ႔ဘူး.. ျပီးေတာ႔ နည္းနည္းအၾကံထုတ္ေနတာ. ေပါင္ပုိေနတဲ႔ ၈ ေပါင္ကုိ ဘယ္လုိခဲြထည္႔ရင္ေကာင္းမလဲလုိ႔ေပါ႔..

Starbucks မွာဆက္ထုိင္လုိက္ဦးမယ္ ျပီးရင္ေတာ႔ ထုိင္လုိ႔ေကာင္းမယ္႔ ခုံတန္းလ်ားေလးတစ္ခုခုမွာ စာဖတ္ရင္း Paper ထုိင္ေရးလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ…

ေျပာရဦးမယ္ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ေလ Starbucks အထြက္ လက္မွတ္တန္းစီတဲ႔ လုိင္းနားက ခံုတန္းလ်ားေလးေပၚမွာ သြားထုိင္ေနခဲ႔တယ္. အိတ္ေတြကုိ ခဏေနရာခ်ထားျပီး ျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနတဲ႔ လူေတြကုိၾကည္႔ရင္းၾကည္႔ရင္း ၾကည္႔ရင္းနဲ႔ ဘာျဖစ္သြားလဲသိလား

ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.
၇ နာရီမွာ Starbucks က ထြက္လာခဲ႔တယ္. ကၽြန္ေတာ္ျပန္ႏုိးလာေတာ႔ ၉ နာရီခဲြေနျပီ. နည္းနည္းေတာ႔ ေနသာထုိင္သာရွိသြားတယ္ဗ်. ညကလည္းတစ္ညလုံးမအိပ္ရေသးဘူးေလ.

ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မ်က္စိကစားလုိက္ေတာ႔ ပလပ္ေပါက္ေလးေတြ႔တာနဲ႔ ၀မ္းသာသြားတယ္. ကြန္ျပဴတာကိုထုတ္၊ ပလပ္ေပါက္ေလးကုိတပ္ျပီး ဒီစာကုိဆက္ရုိက္ေနခဲ႔တယ္. ေဩာ္. သီခ်င္းလည္းနားေထာင္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ. အင္တာနက္မရလည္းဘာျဖစ္လဲ. ကၽြန္ေတာ္႔စက္ထဲမွာ သီခ်င္းေတြေပါမွေပါ…

အၾကာၾကီးေတာ႔လည္း မသုံးျဖစ္လုိက္ပါဘူး. အေရးၾကီးတာလုပ္ဖုိ႔ရွိေနေသးတယ္ ေလ. သိတယ္မဟုတ္လား.. ေပါင္ခ်ိန္ပိုေနတာကုိ ပစၥည္းခဲြထည္႔ဖုိ႔ေလ. Baggage အၾကီးကုိဖြင္႔. Hand Carry ကုိလည္းဖြင္႔. နည္းနည္းမ်က္စိကစားလုိက္ေတာ႔ Mac Laptop ေတြ႔တယ္. အဲဒီ႔ေကာင္က အနည္းဆုံး ၄-၅ ေပါင္ေလာက္ရွိမယ္. သူ႔ကုိုထုတ္လုိက္တယ္. ထပ္ၾကည္႔ေတာ႔ ေဘာင္းဘီအထူတစ္ထည္ေတြ႔တယ္. ထပ္ထုတ္တယ္. ၂ ေပါင္ေလာက္ျဖစ္ႏုိင္တယ္. ျပီးေတာ႔ ဘာေတြ႔သြားလဲဆုိေတာ႔ Interview စာေမးပဲြအတြက္ ေမးခြန္းေဟာင္းေတြအထပ္လုိက္ၾကီး ထည္႔ထားတာ သြားေတ႔ြတယ္. လက္နဲ႔နည္းနည္းဆၾကည္႔လုိက္တယ္. အင္း.. ၃ ေပါင္ေလာက္ရွိမယ္ဗ်.

အဲဒီ႔ ပစၥည္း ၃ မ်ိဳးထဲက ေဘာင္းဘီနဲ႔ စာရြက္ေတြကုိ Hand Carry ထဲကုိထည္႔တယ္. Laptop ကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲကုိ ထည္႔လုိက္တယ္. ေက်ာပိုးအိတ္ကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးသြားျပီဗ်. ျပီးေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ ျဖစ္ေသးတဲ႔ ဦးေဇာတိကရဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ထုတ္ျပီး ေၾကာင္ပုဇြန္စားကၽြတ္ကၽြတ္၀ါးေနလုိက္တယ္ဗ်ာ. `Snow in the summer´ ေလ. သိတယ္မဟုတ္လား. Celin Dion, BackStreet boys, Shania Twain သီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္ရင္း ဦးေဇာတိကစာအုပ္ကုိ ဖတ္ျပီးေတာ႔ ေလာကၾကီးကေန ခဏတာ ကင္းကြာေနခဲ႔လုိက္တယ္ဗ်ာ.

၁၂ နာရီထုိးေတာ႔ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းလာ တာကုိ ေတြ႔ပါတယ္. ႏႈတ္ဆက္ရင္း ေလယာဥ္နံပါတ္ေမးေတာ႔ အတူတူျဖစ္ေနတာကုိ သိလုိက္ရတယ္. သူလည္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ. အိတ္ကုိဖြင္႔ျပီး ပစၥည္းေတြကုိ ဟုိေရႊ႔ဒီေျပာင္းလုပ္ေနတယ္. ေပါင္ခ်ိန္မ်ားေနလုိ႔တဲ႔. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ လုပ္ျပီးသြားျပီမုိ႔ ေကာင္တာဆီကုိ ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ႔လုိက္တယ္.

ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚကုိ အိတ္တင္လုိက္တဲ႔ အခုိက္အတန္႔ေလးကေတာ႔ မာနၾကီးတဲ႔ ခ်စ္သူဆီက ကုိယ္႔ကုိ အေျဖေပးခါနီးဆဲဆဲမွာ ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနရတဲ႔ တစ္ခါမွ ရည္းစားမထားဖူးေသးတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ေပါ႔…

နံပါတ္ေပၚလာတယ္. ၄၈.၂ တဲ႔. Not bad…

ေနာက္တစ္အိတ္တင္တယ္. ဒီအိတ္က ခုနက ေပါင္ခ်ိန္ပုိျပတဲ႔ အိတ္ေနာ္. ဒီတစ္ခါက်ေတာ႔ သံဘူလာထီထုိးတဲ႔အခါမွာ နံပါတ္ေတြေအာ္ေနတုန္း ကုိယ္႔ကတ္ျပားေလးေပၚက နံပါတ္ေလးတစ္ခုပဲ က်န္ေတာ႔တဲ႔အခုိက္မွာ ထီနံပါတ္ေအာ္ေနတဲ႔သူရဲ႔ ပါးစပ္ေလးအလႈပ္ကုိ ရင္တလွပ္လွပ္နဲ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ ၾကည္႔ေနတဲ႔ ထီတစ္ခါမွ မေပါက္ဖူးေသးတဲ႔ ကေလးငယ္ေလးရဲ႔ ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ေပါ႔…

နံပါတ္ေပၚလာတယ္. ၄၅ တဲ႔..
Bingo!!!!

ပဲြျပီးသြားျပီ. နည္းနည္းလႈပ္ရွားေပးလုိက္တာနဲ႔ $ 25 သက္သာသြားတယ္. Economist ရႈေထာင္႔ကၾကည္႔ရင္ေတာ႔ Maximum Profit ရလုိက္တာပဲဗ်. ပစၥည္းေျပာင္းတာ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲၾကာတယ္. ရတာက $ 25 ဆုိေတာ႔ တစ္နာရီကုိ $ 100 ၀င္တဲ႔ White Collar လူစားမ်ိဳးတစ္ေယာက္လု႔ိ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အထင္ၾကီးမိလုိက္တယ္. ဒီလုိပါပဲဗ်ာ.

Security Check ထဲကုိ ၀င္ရေတာ႔မယ္. မ၀င္ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္က ထည္႔ယူလာတဲ႔ Sprite ဗူးေလးကုိ ကုန္ေအာင္ ေသာက္ေနတယ္ဗ်. ဟုိတေလာက Terrorist ေတြက ဗုံးကုိအရည္ပုံစံနဲ႔ လုပ္ယူျပီး ေလယာဥ္ေပၚမွာခြဲဖုိ႔ ၾကိဳးစားတာကုိ မိလုိက္ေသးတယ္ေလ. အဲဒီ႔ကတည္းက အရည္ေတြ၊ သြားတုိက္ေဆးေတြကုိ သယ္ခြင္႔မျပဳေတာ႔ဘူး.. Hand Carry နဲ႔ေျပာတာပါ. Checked Baggage ေတြထဲမွာေတာ႔ ထည္႔ေပးလုိက္လုိ႔ရပါတယ္. ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ အခ်ိန္လည္းနည္းနည္းေစာေနေသးတာနဲ႔ ဒီစာေလးကုိ ထုိင္ေရးလုိက္၊ Sprite ေလးေသာက္လုိက္နဲ႔ ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္ ခံစားေနလုိက္ပါတယ္.

ခဏေန Checkpoint ကုိျဖတ္ပါေတာ႔မယ္….



ေလယာဥ္က ၂ နာရီ ၄၅ မိနစ္မွာ စထြက္ပါတယ္. ပုံေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္စီးရမယ္႔ေလယာဥ္နဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံတက္ျပီးကာစ အေပၚကရုိက္ထားတဲ႔ တိမ္ျဖဴျဖဴလြလြေလးေတြကုိ ေတြ႔ရပါမယ္.