Atlanta မွ New York သုိ႔...

Atlanta ကုိ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ ၄ နာရီ ၁၀ မိနစ္မွာ ေရာက္ပါတယ္. ေလယာဥ္ကအထြက္ ေနာက္တစ္ဂိတ္ကုိ ကူးရပါတယ္. ဒီတစ္ခါေတာ႔ ဂိတ္က C 25 မွာပါ. လမ္းနည္းနည္းေလာက္ ေလွ်ာက္လုိက္ရပါတယ္. ေလယာဥ္ခ်ိန္ေတြ နည္းနည္းၾကပ္ေနလုိ႔လား မသိဘူး. လူေတြကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို မ်ားေနတာေတြ႔ရတယ္.

Atlanta ကုိ ကၽြန္ေတာ္ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္. ျမန္မာျပည္က ထြက္လာကာစကလည္း ဒီ Atlanta မွာပဲ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးခဲ႔ရတာပါ. ေနာက္ပုိင္း Domestic Flight ေတြ စီးေတာ႔လည္း Atlanta ကို ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္. ဒါေၾကာင္႔ ေလယာဥ္ကြင္းၾကီးက အၾကီးၾကီးေပမယ္႔ Familiar ျဖစ္ပါတယ္. ေလယာဥ္ကြင္းက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကီးလဲဆုိရင္ တစ္ဂိတ္နဲ႔တစ္ဂိတ္ကုိ ရထားနဲ႔ဆက္သြားရပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ နီးေနလုိ႔ လမ္းပဲေလွ်ာက္လုိက္တာပါ.

ေလယာဥ္ကြင္းရဲ႔ System က သိပ္ကုိေကာင္းမြန္ပါတယ္. အစားအေသာက္ စားမလား၊ Game ပဲေဆာ႔မလား၊ ေဆးလိပ္ပဲေသာက္မလား (Smoking Area လုပ္ေပးထားပါတယ္) Shopping လုပ္မလား၊ စာအုပ္ဆုိင္မွာ ၀င္ေမႊမလား၊ ဆံပင္ညွပ္မလား၊ ေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္မလား၊ ဘီယာဘားသြားမလား၊ ဒီတုိင္းေလးပဲ Computer ကုိ Charging လုပ္ထားမလား၊ Email စစ္မလား (ကဒ္ျပားေလးေတာ႔၀ယ္ရပါတယ္.) အစုံရွိပါတယ္. Cellular Phone ဌားတဲ႔ Service ေတာင္ရွိေသးတယ္ဗ်.

နယူးေယာက္ကုိသြားမယ္႔ေလယာဥ္က ၄:၄၅ မွာထြက္မွာပါ. အဲဒါနဲ႔ အနီးနားေလးမွာ ထုိင္ျပီး အိတ္ထဲက Energy Bar ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ ထုတ္စားေနလုိက္တယ္. TV ကုိၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ Texas မွာ Tornado ၀င္ေမႊေနတာေတြ႔ရတယ္.

သိပ္ၾကာၾကာေတာ႔ မေစာင္႔လုိက္ရပါဘူး. ေလယာဥ္ခုံနံပါတ္ေတြ ေခၚပါတယ္. Indy ကေန Atlanta ကုိလာတုန္းက အလယ္ခုံမွာ ေရာက္ေနခဲ႔တာေၾကာင္႔ ဓာတ္ပုံေတြ စိတ္တိုင္းက် မရိုက္ႏုိင္ခဲ႔ဘူး. ဒီတစ္ခါက်ေတာ႔ သုံးခုံလုံးမွာမွ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းရယ္.

ဘာရမလဲ. အျပည္႔အ၀ကို္ အသုံးခ်လုိက္တာေပါ႔ဗ်ာ. ခုံလက္တန္းေတြကုိ ဆဲြတင္ျပီး ႏွစ္ေယာက္ခုံပုံစံ လုပ္ပစ္လုိက္တယ္. ကင္မရာကုိ Standby လုပ္ထားလုိက္တယ္. ျပီးေတာ႔ မုန္႔ဆက္စားရင္း စာအုပ္ထုိင္ဖတ္ေနလုိက္တယ္. (Footbinding အေၾကာင္းပါပဲ. အရမ္းကို စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ယူျပီး ဖတ္ထားသမွ်ကုိ ပုိ႔စ္တစ္ခုေရးေပးဦးမယ္လုိ႔ စဥ္းစား ထားပါတယ္.)

ေလယာဥ္ထြက္ေတာ႔ ျမင္ကြင္းေတြက သိပ္စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းလွပါဘူး. သစ္ပင္ေတြ၊ အိမ္ေျခေတြပဲ ေတြ႔ေနရတယ္ေလ. ေနကလည္း ကၽြန္ေတာ္ထုိင္တဲ႔ဘက္ကုိ ခပ္စူးစူးေလး ထုိးေနတယ္. တုိက္ရုိက္ၾကီးေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔. အဲဒါနဲ႔ ေလယာဥ္ျပတင္းေပါက္ေလးကုိ ဆြဲပိတ္ျပီး Nap ယူလုိက္ပါတယ္.

၄၅ မိနစ္ေလာက္ထိ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔ပါတယ္. ျပန္ႏုိးလာတာကလည္း ေဘးနားကုိ လူတစ္ေယာက္၀င္လာထုိင္တာ သိလုိက္လုိ႔ပါ. ဟုိေနာက္မွာ ထုိင္ရတာ ၾကပ္လုိ႔ထင္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားက တစ္ခုံေက်ာ္မွာ လာထုိင္ျပီး Computer နဲ႔ ရုပ္ရွင္ထုိင္ၾကည္႔ေနပါတယ္. ေအးေအးေဆးေဆးသမားပုံစံမုိ႔ မ်က္စိကုိ ျပန္မွိန္းေနလုိက္ပါတယ္. ျပန္အိပ္လုိ႔ေတာ႔ မရေတာ႔ပါဘူး.

ေလယာဥ္မယ္က ဘာေသာက္မလဲလုိ႔ လာေမးပါတယ္. ေဘးကလူက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အရုိအေသေပးျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔္အတြက္ Snack တစ္ခုလွမ္းယူေပးတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အၾကည္႔ေလးနဲ႔ ျပံဳးျပလုိက္ရပါေသးတယ္. ေလယာဥ္ေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ေသာက္ေလ႔ရွိတာကေတာ႔ Gingere ပါပဲ. ေသာက္လုိက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ လန္းဆန္းသြားသလုိ ခံစားရပါတယ္. ရွိန္းတိန္းတိန္းေလးကို ျဖစ္လုိ႔ေပါ႔ဗ်ာ. Pretzel တစ္ထုပ္ကို ေဖာက္စားလုိက္၊ သီခ်င္းနားေထာင္လုိက္၊ အျပင္ရႈခင္းေတြကုိ ၾကည္႔ရင္း ေကာင္းတာေလး ေတြေတြ႔ရင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔ ဓာတ္ပုံရုိက္လုိက္နဲ႔ ဆက္လုိက္လာခဲ႔လုိက္တယ္. စာေတာ႔ ဆက္မဖတ္ျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး.

စိတ္ကူးထဲမွာေတာ႔ စာေတြေရးေနခဲ႔တယ္ဗ်. ဒါေၾကာင္႔လည္း ခုလုိနယူးေယာက္ကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပုိ႔စ္တင္ႏုိင္တာေပါ႔. သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္အတြက္လည္း ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ စိတ္ကူးထဲမွာ စပ္ေနခဲ႔တယ္. (ဒီပုိ႔စ္ျပီးရင္တင္ေပးမယ္ေနာ္. မဂ်စ္၊ မေလးနဲ႔ ဘာညာတုိ႔ေရ…)

ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၂ နာရီနဲ႔ ၄၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔ နယူးေယာက္ျပည္နယ္ထဲကုိ စ၀င္လာခဲ႔ပါျပီ. ရႈခင္းေတြက ေျပာင္းလာတယ္. အရင္တုန္းက ျမင္ဖူးေနခဲ႔ေပမယ္႔ ခုေလာက္စိတ္မလႈပ္ရွားခဲ႔ဖူးဘူး ဆုိတာကုိ ၀န္ခံပါရေစ. ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ခုဆုိရင္ ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီေလ. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ကုိ ဂရုတစိုက္လာဖတ္တဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ေကာင္းႏုိးရာရာ ဓာတ္ပုံေလးေတြ ရုိက္ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကုိ တက္ၾကြလန္းဆန္း ေနခဲ႔တယ္ဗ်ာ…

နယူးေယာက္ျပည္နယ္သုိ႔အ၀င္








ဒီရႈခင္းေတြကုိ တစ္ႏွစ္မွတစ္ခါပဲျမင္ခြင္႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ နယူးေယာက္ျမိ႔ၾကီးရဲ႔ ေ၀ဟင္ယံျမင္ကြင္းက ခါတုိင္းလုိပဲ ဆြဲေဆာင္ ေနႏုိင္စြမ္းရွိပါတယ္. နယူးေယာက္ျမိဳ႔ၾကီးကုိ Borough ၅ ခုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္. Manhattan, Queens, Bronx, Brooklyn နဲ႔ Staten Island စတာတုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္.

သူတုိ႔ေတြအၾကားမွာ တံတားၾကီးေတြနဲ႔ကူးသန္းယွက္ႏြယ္ထားပါတယ္. အဲဒီ႔ တံတားေတြထဲက ကမၻာေက်ာ္တံတားၾကီးတစ္ခုကေတာ႔ ဘရြတ္ကလင္း တံတားၾကီးပါပဲ. တံတားၾကီးရဲ႔ေအာက္ဘက္မွာ ကားေတြသြားျပီး ေတာ႔ အေပၚမွာလူသြားလမ္းထားပါတယ္. လူသြားလမ္းမွာေတာင္ ညာဘက္ကုိကပ္သြား ရပါတယ္. ဘယ္ဘက္က စက္ဘီးလမ္းပါ. စက္ဘီးစီးသမားေတြက သူတုိ႔လမ္းေပၚကုိ လမ္းေလွ်ာက္မိတဲ႔သူေတြကုိ ဘုၾကည္႔ၾကည္႔တတ္ပါေသးတယ္. ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါခံခ႔ဲရဖူးလုိ႔ သိလုိက္တာပါ. အရုိးစြဲေအာင္မွတ္ထားလုိက္ရ တာေပါ႔ဗ်ာ.

ဘရြတ္ကလင္းတံတားၾကီးမွာ ညေနခင္းဆုိ လမ္းေလွ်ာက္အပန္းေျဖသူေတြ၊ စုံတြဲေတြ၊ စာလာဖတ္တဲ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႔ေတြ၊ ဓာတ္ပုံဆရာေတြ၊ တရုတ္အဘုိးၾကီးအဘြားၾကီးေတြ၊ ကမၻာလွည္႔ခရီးသည္ေတြ၊ ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္ေနသူ ေတြနဲ႔ လူစုံပါတယ္.

တံတားၾကီးကလည္းတကယ္႔ကုိ ခန္႔ညားပါတယ္. အဲဒီ႔တံတားၾကီးေပၚကေန ေန၀င္ခ်ိန္ၾကည္႔ရင္ ေနာက္ခံေကာင္းကင္မွာ နယူးေယာက္ျမိဳ႔ၾကီးရဲ႔ Skyline ကုိ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရပါတယ္. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေျပာပါတယ္. World Trade Center ရွိတုန္းကဆုိ ပုိေတာင္ၾကည္႔လုိ႔ေကာင္းေသးတယ္တဲ႔. ခုေတာ႔လည္း သူ႔ေနရာမွာ သူ႔ေလာက္မျမင္႔တဲ႔ တုိက္ေတြက နယူးေယာက္ျမိဳ႔ၾကီးရဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားဆဲပါ…

နယူးေယာက္ကုိျမင္ရပါျပီ


ခုေလယာဥ္ေပၚကေနျမင္ရတာကေတာ႔ မန္ဟက္တန္ ဧရိယာပါ. အစည္ဆုံး အခ်က္အခ်ာအက်ဆုံးေနရာပါပဲ. ကမၻာ႔စီးပြားေရးအေျပာင္းအလဲေတြကုိ ဖန္တီးေပးေနတဲ႔ Wall Street ရွိတယ္. World Stock Exchange ရိွတယ္. ကမၻာ႔အလွဆုံးပန္းျခံေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ Central Park ရွိတယ္. စုံပါတယ္. ထူးျခားတာတစ္ခုကေတာ႔ မန္ဟက္တန္ဟာ နယူးေယာက္ျမိဳ႔ရဲ႔ ေစ်းအၾကီးဆုံး ေနရာျဖစ္ျပီးေတာ႔ တရုတ္တန္းဆုိတာကလည္း မန္ဟက္တန္ရဲ႔ အခ်က္အခ်ာေနရာမွာ ယူထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္. (ရန္ကုန္ရဲ႔ ျမိဳ႔လယ္ေခါင္ လသာသံေစ်း၀န္းက်င္ကုိ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ ၾကီးစုိးထားသလုိပါပဲ.)
မန္ဟက္တန္ဧရိယာ

Brooklyn Bridge ဆုိတာ ပထမဆုံးေတြ႔ရတဲ႔ တံတားၾကီးပါပဲ

Central Park ပန္းျခံၾကီးကုိ ခံစားၾကည္႔ပါဦး




ဒီပုံထဲမွာေတြ႔ရတဲ႔ Central Park ပန္းျခံရဲ႔အေရွ႔ဘက္က အမည္းေရာင္ အေဆာက္အအုံကေတာ႔ ကမၻာ႔သတင္းေတြကုိ ထုတ္လႊင္႔ေပးေနတဲ႔ CNN News အေဆာက္အအုံပါ



ကင္းေကာင္ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ကင္းေကာင္ခဏခဏတက္တဲ႔ Empire State Building ၾကီးကုိ ပုံထဲမွာေတြ႔ရပါမယ္. ပုံကုိညာဘက္ကစၾကည္႔ပါ ပထမဆံုးေတြ႔ရတာ ကေတာ႔ ဗိသုကာပုိင္းမွာ နာမည္ေက်ာ္တဲ႔ Crysler Building ၾကီးပါ. Sex and The City TV Series ထဲမွာ ပထမဆုံးေတြ႔ရတဲ႔ အခၽြန္အတက္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အအုံေပါ႔ဗ်ာ. ဒုတိယကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ Empire State Building ပါ.




သူတုိ႔ကၾကိဳးစားတာကုိး… ဒီလုိျဖစ္မွာေပါ႔. နယူးေယာက္က တရုတ္လူမ်ိဳးေတြမွာ ေဘာ္ေၾကာ႔သိပ္မေတြ႔ရဘူး. ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ႔. ရွိမွာပါ. ဒါေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ငယ္ငယ္ၾကီးၾကီး အလုပ္ၾကိဳးစားၾကတာကုိ ေတြ႔ရတယ္ဗ်. အလုပ္လုပ္ ရင္းစာဖတ္ေနတဲ႔ တရုတ္ေက်ာင္းသူေလး ၂ ေယာက္ကုိ ေဟာဟုိက Tourist Center Booth ေလးထဲမွာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္. မ်က္ႏွာမွာဘာမွ မျခယ္သထားဘူး. ဖတ္ေနတဲ႔စာအုပ္ေတြကေတာ႔ ခပ္ျမင္႔ျမင္႔ေတြခ်ည္းပဲ. ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ လမ္းေမးဖူးတုန္းက သူဖတ္ေနတဲ႔ စာအုပ္ေတြကုိ လွမ္းရႈိးလုိက္လုိ႔ သိတာပါ.

ေျပာလက္စနဲ႔ နယူးေယာက္အေၾကာင္းနည္းနည္း ဆက္ေျပာလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေပါ႔.

နယူးေယာက္မွာ တရုတ္တန္းကုိ မ်က္စိမလည္ေအာင္သြားတတ္ရင္ မဆုိးဘူးလုိ႔ ေျပာရမယ္. လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဗ်. Soho (ဆုိုဟုိ)လုိ႔ေခၚတဲ႔ မန္ဟက္တန္ထဲက လူအရမ္းစည္တဲ႔ ေနရာမွာဆုိရင္ေတာ႔ စားေသာက္ဆုိင္ ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ဆူရွီဆုိင္ေတြ မႈိလုိေပါက္ေနပါတယ္.

တရုတ္တန္းမွာေတာ႔ ရန္ကုန္အတုိင္းပဲဗ် သိလား. တရုတ္မေတြက လြယ္အိတ္ေလးေတြ လြယ္ျပီးေတာ႔ DVD ေလး ၄-၅ ခ်ပ္ေလာက္ လက္ထဲကုိင္ထားတယ္. ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔လူေတြကုိ ၾကည္႔ျပီး “DVD..DVD…DVD…DVD…” လုိ႔ ေအာ္ေရာင္းေနတာပါ. အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီး. တစ္ခ်ပ္ကုိ $ 5. ပါ. ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းဆုိ အဲဒီ႔ကပဲ ၀ယ္တယ္. Copyright ဆုိတာေတာ႔ သူတုိ႔က သနားေသးတယ္. တကယ္ကုိ စီးပြားျဖစ္လုပ္ေနၾကတာဗ်. အျဖဴေကာင္ေတြလည္း လာ၀ယ္တာပဲ. ေစ်းေပါတာကုိး…

ကၽြန္ေတာ္တရုတ္တန္းမွာ မ်က္စိခဏခဏလည္ပါတယ္. ေျမေအာက္ရထားေပၚက ဆင္းျပီး အေပၚတက္လုိက္တာနဲ႔ ဘယ္ဘက္သြားရမွန္းမသိေတာ႔ဘူး. အဲဒါနဲ႔ Billboard အၾကီးၾကီးတစ္ခုကုိ ပုံေသမွတ္ထားလုိက္တယ္. အဲဒါနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကုိ သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္သြားခ်င္တဲ႔ ေနရာကုိေရာက္ပါတယ္. Billboard ၾကီးျဖဳတ္သြားတဲ႔တစ္ေန႔က်ရင္ေတာ႔ မေျပာတတ္ဘူးဗ်. ဟတ္ဟတ္ဟတ္…

ေလယာဥ္ကြင္းကေတာ႔ ၂ ခုပဲရွိပါတယ္. LGA (Laguardia Airport) နဲ႔ JFK (John F. Kennedy Airport) ပါ. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ LGA ကုိေရာက္တဲ႔ ေလယာဥ္ပဲစီးပါတယ္. ျမိဳ႔ထဲနဲ႔နီးလုိ႔ပါ. ဘတ္စ္ကားလည္းပုိေပါတယ္ေလ. JFK ကေတာ႔ ပုိၾကီးတယ္. JFK ကုိသြားရင္ မိုးပ်ံရထားစီးသြားရတာကုိေတာ႔ သေဘာက်တယ္ဗ်ာ. ေရေရလည္လည္မုိက္တယ္. $ 5 ေပးရတယ္. Public Transportation နဲ႔သြားရင္ မုိးပ်ံရထားကုိ စီးမွပဲေရာက္ပါတယ္. ဘတ္စ္ကားေတြ၊ Subway (ေျမေအာက္ရထား) ေတြကလည္း မုိးပ်ံရထားဂိတ္မွာပဲ ခ်ေပးပါတယ္. Fund ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိရပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာအမ်ားစုေနတာကေတာ႔ Queens မွာပါ. Brooklyn မွာေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္. Brooklyn မွာက အမည္းလူမ်ိဳးေတြ ေနတာမ်ားေတာ႔ ေၾကာက္ၾကတယ္ဗ်. ျပႆနာလည္း ခဏခဏတက္တယ္. Rapper ေတြလည္း Brooklyn ကေနထြက္ပါတယ္ခင္ဗ်. ေနာက္ထပ္အမည္း မ်ားတဲ႔ေနရာကေတာ႔ Bronyx ပါ. Queens မွာေတာ႔ ျမန္မာ၊ India၊ Mexican၊ Chinese စတဲ႔ Immigrants ေတြ အမ်ားဆုံးေနၾကပါတယ္. ေစ်းလည္းသက္သာပါတယ္. မန္ဟက္တန္မွာ $ 1000 ေလာက္ေပးရတဲ႔ တုိက္ခန္းတစ္ခုက Queens မွာ $ 450 ေလာက္နဲ႔ ရပါတယ္.

နယူးေယာက္ျမိဳ႔ရဲ႔ Public Transportation ကေတာ႔ Subway လုိ႔ေခၚတဲ႔ ေျမေအာက္ရထားပါပဲ. One Ride ($ 2)၊ တစ္ေန႔စာ Unlimited Ride လက္မွတ္ ($ 7)၊ ၆ ေခါက္စီးလက္မွတ္ ($ 10)၊ ၁ လစာ Unlimited Ride ($ 76) ဆုိျပီး အသီးသီးရွိပါတယ္. မနက္မနက္ဆုိရင္ ရုံးသြားရင္ ရထားက ရန္ကုန္က ကားအတုိင္းပဲ ၾကပ္ပါတယ္. Queens ကေန Manhattan ကုိ ပ်မ္းမွ် ၄၀ မိနစ္ စီးရပါတယ္. ရထားေတြကေတာ႔ အမ်ားၾကီးပါပဲ. Queens ဘက္ကုိသြားတဲ႔ ရထားကို Seven Train (7 Train) လု႔ိ ေခၚပါတယ္. က်န္တာေတြကေတာ႔ R, N, G, E etc…. ေပါ႔ဗ်ာ. ရထားက ႏွစ္မ်ိဳးဆြဲတယ္. 7 မွာ အ၀ုိင္းေလးနဲ႔ဆုိရင္ ရုိးရုိးပဲ. ဘူတာစဥ္ရပ္တယ္. 7 မွာ ဒုိင္းမြန္းေလးခတ္ထားရင္ Express လုိ႔ေခၚတယ္. သူက ၄ ဘူတာတစ္ခါပဲရပ္တယ္. ျမန္တယ္. ေစာင္႔လည္းေစာင္႔ရတယ္. အဆင္ေျပသလုိ စီးၾကတာပါပဲ.

မႏွစ္က Subway ရထားေမာင္းသူေတြ လစာတုိးေတာင္းတာမရလုိ႔ သပိတ္ေမွာက္တဲ႔အေနနဲ႔ အလုပ္ကုိမလာၾကဘုူး နယူးေယာက္တစ္ျမိဳ႔လုံး ရပ္တန္႔သြားခဲ႔ရတာေပါ႔. ျမိဳ႔ေတာ္၀န္ကုိယ္တုိင္ စက္ဘီးစီးျပီး ရုံးတက္ျပတယ္. ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြကေတာ႔ စက္ဘီး၊ စကိတ္ေလးေတြနဲ႔ ရုံးကုိလာၾကတာေပါ႔. အဲဒီ႔တုန္းက စကိတ္ေလးနဲ႔ ရုံးလာတက္တဲ႔ Staff တစ္ေယာက္ကုိ ဘရြတ္ကလင္းတံတားၾကီးရဲ႔ ဒီဘက္ျခမ္းကေန NGO အဖဲြ႔တစ္ခ်ိဳ႔က ၾကိဳဆုိေနတဲ႔ ဓာတ္ပုံေလးေတာင္ သတင္းစာထဲမွာ ေတြ႔လုိက္ရေသးတယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းအပါအ၀င္ အမ်ားစုကေတာ႔ Taxi Cab ေတြကို အုပ္စုလုိက္ ငွားလုိက္ၾကတယ္ဗ်. Taxi သမားေတြ ေငြစေတာ္ေတာ္ရႊင္သြားတဲ႔ Golden Moment ေလးေပါ႔ဗ်ာ.

Subway ၀န္ထမ္းေတြအကုန္လုံးကုိ ဒဏ္ေငြရုိက္ပါတယ္. တစ္ရက္သပိတ္ ေမွာက္ရင္ 2 Million ဒဏ္ေငြရုိက္ပါတယ္. အဲဒီ႔ေနာက္ သူတုိ႔ကုိနည္းနည္းၾကပ္ေပးလုိက္ပုံေပါက္တယ္. ခုဆုိရင္ ဘာသံမွကုိမထြက္ေတာ႔ ဘူး ဥပေဒတစ္ခုေတာင္ ျပ႒န္းလုိက္ေသးတယ္. ဒီလုိမ်ိဳးထပ္လုပ္ရင္ေတာ႔ အသိပဲဆုိျပီး အစုိးရဘက္က အခ်က္ျပလုိက္တာေပါ႔…

ေျပာရင္ေတာ႔ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္က ေျပာထားျပီးပါျပီ. New York ရဲ႔ Upstate က ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔မွာ သြားလုပ္ရမွာပါ. ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚကုိ အရမ္းသေဘာေကာင္းတဲ႔ မိသားစုပါပဲ. သူတုိ႔သားသမီးေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြပဲ ဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ နားလည္မႈရွိၾကပါတယ္. ခဏေလးလာလုပ္တာကိုလည္း စိတ္မဆုိးဘူး. လခလည္း ျပည္႔ျပည္႔၀၀ ေပးပါတယ္. အစားအေသာက္ကလည္း ေကာင္းမွေကာင္းပဲဗ်. စားေသာက္ဆုိင္ဆုိေတာ႔ ၾကိဳက္တာယူစားရုံပဲ. အလုပ္အေၾကာင္းေနာက္က်ရင္ ဆက္ေရးေပးပါဦးမယ္ဗ်ာ.

အလုပ္ကေန တစ္ပတ္တစ္ခါခြင္႔ရပါတယ္. ႏွစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ႔ နယူးေယာက္ကုိ တက္လည္ဖုိ႔ စဥ္းစားထားပါတယ္. Shopping လည္းသြားရင္း၊ စာအုပ္အသစ္ေလးေတြလည္း သြား၀ယ္ရင္းေပါ႔. အဲဒီ႔အခါက်ရင္ ေနရာေတြကို မတူေအာင္ သြားျပီးဓာတ္ပုံအသစ္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္၊ ေလ႔လာမိ သေလာက္ ျပန္ျပီးတင္ျပပါမယ္ခင္ဗ်ာ…

ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်မိတဲ႔ လမ္းမၾကီးတစ္ခု


နယူးေယာက္ျမိဳ႔ရဲ႔ ေန၀င္ဆည္းဆာ


လမ္းမၾကီးေတြကေတာ႔ျဖဴးေနတာပဲဗ်ာ.


ေလယာဥ္ဆင္းပါေတာ႔မယ္


နယူးေယာက္ေလဆိပ္မွၾကိဳဆုိပါသည္


၇:၁၅ မွာ နယူးေယာက္ေလဆိပ္ကုိ ေရာက္ပါတယ္. ေလယာဥ္ကြင္းထဲကေန အိတ္ေတြထားတဲ႔ေနရာကုိ ခပ္သြက္သြက္ပဲ ေလွ်ာက္သြားခဲ႔လုိက္ပါတယ္. သန္႔စင္ခန္းခဏ၀င္ျပီးေတာ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ပါေသးတယ္.





Luggage Belt ၾကီးစလည္ပါျပီ. ကၽြန္ေတာ္႔အိတ္ထြက္အလာကုိ ေစာင္႔ေနရင္း ဘတ္စ္ကားစီးဖုိ႔ အေၾကြေစ႔ေလးေတြကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲက ထုတ္ျပီးေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္. ျပီးေတာ႔ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ဟန္ပါပါေလး လက္ႏႈိက္ျပီး ထုံးစံအတုိင္းလွည္႔ေနလုိက္ပါတယ္. (အေၾကြေစ႔ေလးေတြကိုပါ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္)

အိတ္ရလာေတာ႔ လူနည္းနည္းရွင္းတဲ႔ေနရာကုိ ဆဲြျပီး ေက်ာပုိးအိတ္ထဲက Laptop ႏွစ္လုံးလုံးကုိ ေျပာင္းထည္႔လုိက္ပါတယ္. ေက်ာပုိးအိတ္ကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေပါ႔ေအာင္လုပ္ျပီးေတာ႔ အိတ္ကုိျပန္ပိတ္လုိက္ပါတယ္. ျပီးတာနဲ႔ အျပင္ကိုျမန္ျမန္ပဲ ထြက္လုိက္ပါတယ္. Taxi လားလုိ႔ ဇြတ္ေမးေနတဲ႔ ကုလားတစ္ေယာက္ကို ေခါင္းခါျပရင္း ဘတ္စ္ကားဂိတ္ကုိ သြက္သြက္ေလးအိတ္ေတြကုိ ဆဲြလာခဲ႔လုိက္ပါတယ္. အိတ္ၾကီးတစ္လုံး၊ Hand Carry တစ္လုံးနဲ႔ ေက်ာပုိးအိတ္တစ္လုံးပါ.

ဘတ္စ္ကားက ခဏေစာင္႔လုိက္ရပါေသးတယ္. သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုန္းလွမ္းဆက္ျပီး ေရာက္ေနျပီဆုိတာ ေခါင္းေလာင္းလွမ္းတီးလုိက္ပါတယ္. ျဖတ္သြားျဖတ္လာနဲ႔ ဥဒဟုိသြားလာေနတဲ႔ လူေတြကားေတြကုိ ၾကည္႔ရင္း လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က နယူးေယာက္ကုိ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးနဲ႔ ေရာက္လာခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ပုံရိပ္ကုိ ျပန္ျမင္ေနခဲ႔ပါတယ္. တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ႔္အေပၚကုိ ခါးခါးသီးသီး ဆက္ဆံခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ခ်ိဳ႔ရဲ႔ ရုပ္ပုံလႊာေတြပါ တြဲေပၚလာတာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အေတြးျပတင္းေပါက္ကုိ Alt+F4 ႏွိပျ္ပီး ျပန္ပိတ္လုိက္ပါတယ္.

ဘတ္စ္ကားလာပါျပီ. Q33 ပါ. ကၽြန္ေတာ္တစ္ညတာတည္းမယ္႔ေနရာကုိ အနီးဆုံးေရာက္ပါတယ္. ဘတ္စ္ကားေပၚတက္ျပီး ဘယ္ေလာက္လဲေမးေတာ႔ $ 2 ပါတဲ႔. ေစ်းေတာင္တက္သြားျပီကုိး. လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၄ လ ခရစ္စမတ္လာတုန္းက $ 1.25 ပဲ ရွိပါေသးတယ္. ေတာ္ေသးတယ္. ကၽြန္ေတာ္အေၾကြေစ႔ခပ္မ်ားမ်ား ေဆာင္ခဲ႔ေပလုိ႔သာပဲ.

ထုိင္ခုံမွာ ျပန္ထုိင္ရင္း သိပ္ျပီးေတာ႔ မေျပာင္းလဲတဲ႔ ျမိဳ႔ျပရဲ႔တုိက္တာ အေဆာက္အအုံေတြကုိ ခံစားခ်က္မဲ႔စြာ လုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္. ကားေပၚက ဆင္းျပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို ဆက္သြားပါတယ္. သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ႔ တံခါးလာဖြင္႔ေပးပါတယ္.

သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ခဏစကားေျပာ၊ Email စစ္၊ ထမင္းအုိးတည္ရင္းနဲ႔ `Indy မွ Atlanta သု႔ိ´ ဆုိတဲ႔ ပုိ႔စ္ကုိ တင္ပါတယ္. (အားလုံး ဖတ္ျပီးၾကေရာေပါ႔) စာျပန္စရာရွိတာကုိျပန္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ Cbox မွာ လုိက္ဖြ (ဟုတ္ပါဘူး. လုိက္ႏႈတ္ဆက္) ျပီးေတာ႔ ထမင္းစားပါတယ္. ညကနည္းနည္းေတာ႔ ညဥ္႔နက္ေနပါျပီ. သူငယ္ခ်င္းက စာေမးပဲြအတြက္ စာျပန္ၾကည္႔ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ပစၥည္းေတြကုိ အိတ္ေျပာင္းပါတယ္. မနက္ျဖန္ဆုိ ေနာက္ထပ္ခရီးထြက္ရဦးမယ္ေလ. ယူသြားမယ္႔ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ေျပာင္းထည္႔ ပါတယ္.

ခဏေနေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူတူ ထမင္းစား၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာၾကရီၾကေမာၾကနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ. စားျပီးေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက ဘီယာေသာက္ရ ေအာင္လုိ႔ ညွိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အနားက Grocery Store မွာ ဘီယာ ၂ ပုလင္းသြား၀ယ္ၾကပါတယ္. အခန္းထဲျပန္လာျပီး တစ္ပုလင္းကုိ Fridge ထဲထည္႔၊ တစ္ပုလင္းကုိ အတူတူေသာက္ၾကပါတယ္. ၁၁ နာရီထုိးမွာ သူငယ္ခ်င္းဖုန္းထျမည္ပါတယ္. သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနေန႔ညမုိ႔ ေဘာလုံးကန္ဖုိ႔လာေခၚတာတဲ႔ေလ. ကၽြန္ေတာ္႔ကုိပါ လုိက္ခဲ႔ဖုိ႔ ေခၚတာနဲ႔ ဖိနပ္လဲျပီး လုိက္သြားပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ Cbox မွာေတာင္ Msg ရုိက္ေပးခဲ႔တာ တစ္ခ်ိဳ႔ဖတ္မိမလား မသိဘူးဗ်. ေဘာလုံးသြားကန္တယ္လုိ႔ေလ.

အျပင္ေရာက္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြထပ္ရပါတယ္ ၂ ေယာက္က သိျပီးသားေတြ ျဖစ္ေနတယ္. အဲဒါနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ `ေဟာ…ေဟာ..´ ဆုိျပီး တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လက္ညိႈးေတြထုိးျပီး အံ႔အားသင္႔ေနၾကပါတယ္. အားလုံးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ ေဟာင္ေကာင္စတုိး (နယူးေယာက္က ျမန္မာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေစ်း၀ယ္ထြက္တဲ႔ နာမည္ၾကီးဆုိင္တစ္ခုပါပဲ) ေရွ႔က အပန္းေျဖကြင္းကုိ သြားၾကပါတယ္.

၁ နာရီေလာက္ ေဘာလုံးကန္ျပီး အေအး၀င္ေသာက္ၾကပါတယ္. ျပီးေတာ႔ လူစုခဲြျပီး အခန္းကုိ ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္. လူလည္း ေတာ္ေတာ္ေမာသြားပါျပီ. သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ စကားဆက္ေျပာျပီးေတာ႔ ေနာက္တစ္ရက္စာအတြက္ ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးေနခဲ႔ပါတယ္.

မနက္ျဖန္မွာေတာ႔ နယူးေယာက္ျမိဳ႔ၾကီးကေန ရထားထပ္စီးျပီး upstate ကုိ ဆက္သြားပါမယ္. ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ႔ ေနရာေပါ႔ဗ်ာ….

`နယူးေယာက္မွ …. သုိ႔´ ဆုိတဲ႔ ပုိ႔စ္ေလးကုိ ဆက္ေရးေပးပါဦးမယ္ခင္ဗ်ာ…