Monday, May 14, 2007

အလင္းတန္း



ေလေအးေလးတစ္ခ်က္က ကုိယ္႔နဖူးကုိ လာျပီးတုိးေ၀ွ႔တာကုိ ခံစားလုိက္ရတယ္။ ျဖတ္ခနဲ လန္႔ႏုိးသြားတယ္။ ညကတံခါးပိတ္အိပ္ထားပါတယ္ေပါ႔။ အေပၚကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔မွ ျပတင္းေပါက္တစ္ခ်ပ္ကို ေလတုိးလုိ႔ ပြင္႔ေနတာကုိ ေတြ႔လုိက္ရတယ္။ ေဩာ္. အခန္းထဲမွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိၾကေတာ႔ပါလား…

နာရီကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ မနက္ ၁၀ နာရီထုိးေနျပီပဲ။ ခါတုိင္းဆုိ ဒီအခ်ိန္ အလုပ္ကိုသြားေနျပီ။ ဒီေန႔ေတာ႔ နားရက္မုိ႔လုိ႔ အိပ္ယာထဲမွာ ခဏ ေခြေနလုိက္တယ္။ ေျမေအာက္ခန္းထဲကုိ အလင္းေရာင္ေလးေတြ ကြက္တိကြက္က်ား၀င္ေနတာကုိ ခံစားခ်က္မပါတဲ႔ မ်က္လုံး၊ ဟာေနတဲ႔ရင္ဘတ္နဲ႔ လုိက္ၾကည္႔ေနလုိက္မိတယ္။

ဒီေန႔ အေမေန႔ပါလား….

မေန႔ညက Online မွာခဏေနတုန္း အစ္မ Email လာပုိ႔တယ္။ စကားေျပာလုိ႔ရလားလုိ႔ ေမးတာနဲ႔ ရတယ္ဆုိျပီး အေၾကာင္းျပန္လုိက္ပါတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ႔ အေမနဲ႔အစ္မ Gtalk ထဲကုိ ၀င္လာခဲ႔တယ္။ ပုံမွန္ကေတာ႔ တစ္ပတ္တစ္ခါ စေနေန႔ညဆုိရင္ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္ေလ. ခုတေလာ အလုပ္နည္းနည္းမ်ားေနတာရယ္၊ စာေမးပဲြခံသြားတာရယ္ေၾကာင္႔ ၂ ပတ္ေလာက္ စကားမေျပာျဖစ္လုိက္ဘူး…

ညကအေမနဲ႔ ေျပာျဖစ္တဲ႔ စကားတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ အလုပ္ကိစၥလာတုိင္ပင္တဲ႔ အစ္မအတြက္ ဘာေတြလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ ဆုိတာကို ႏုိးႏုိးခ်င္း စဥ္းစားမိလုိက္တယ္။ ဖုန္းကုိ တစ္ခ်က္ၾကည္႔လုိက္ေသးတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မေခၚထားပါလား။ မအား လုိ႔ပဲေနမွာပါေလလုိ႔ ျပန္ႏွစ္သိမ္႔ရင္း ေစာင္ကုိ တင္းတင္းျပန္ျခံဳလုိက္တယ္။ မ်က္စိကုိ ျပန္မွိတ္လုိက္တယ္။




မေန႔က တစ္ေန႔လုံးေခ်ာင္းဆုိးျပီး အေအးမိသလုိ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ အလုပ္ကေတာ႔ သြားရတာေပါ႔ေလ။ စေနေန႔ဆုိရင္ စားေသာက္ဆုိင္က လူပုိက်တတ္တာကုိး။ အလုပ္မွာ တစ္ခါတစ္ေလ မုိက္ခနဲျဖစ္ျဖစ္သြားတာကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္။ ခရီးဆက္တုိက္ထြက္တာရယ္၊ စိတ္မေကာင္းစရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ိဳ႔ေတြရဲ႔ က်ိန္စာေအာက္မွာ ေရာက္ေနခဲ႔တာရယ္ေၾကာင္႔ ကိုယ္႔ကုိယ္ကုိ ခဏ လ်စ္လ်ဴရႈမိသြားတယ္။ ဒါေၾကာင္႔မုိ႔ မေန႔ညကအိမ္နဲ႔ စကားမေျပာေတာ႔ဘူးလုိ႔ စဥ္းစားထားတာပါ။ ခုေတာ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္လည္း ေတြ႔ရ၊ စကားလည္း ေျပာခ်င္၊ မနက္ျဖန္လည္း အားရက္ဆုိေတာ႔ အေမလာမယ္ဆုိတာကို ၀မ္းသာအားရပဲ ၾကိဳဆုိလုိက္ပါတယ္.

ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ ပုိက္ဆံကုိ ၾကိဳးစားစုေနရတဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းသမား အတြက္ အရာရာဟာ အဆင္ေျပမယ္မဟုတ္ဘူးဆုိတာ တြက္ျပီးသားပါေလ။ တစ္စုံတစ္ရာကုိ မွားယြင္းဆုံးျဖတ္မိတာနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာမယ္႔ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကုိသာ မကဘဲ မုိင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ႔ တစ္ေနရာက မိသားစု၀င္ေတြရဲ႔ အနာဂတ္ကုိပါ ဖ်က္ဆီးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားႏိုင္တာမုိ႔ အစစအရာရာ ဂရုစိုက္ေနထုိင္ခဲ႔ရတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မွားမွာေၾကာက္လု႔ိ ဘာမွစြန္႔စြန္႔စားစား မလုပ္ရဲဘဲ လုံလုံျခံဳျခံဳ စီစဥ္တြက္ခ်က္တတ္တဲ႔ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးမ်ိဳးကိုေတာ႔ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္ဖုိ႔ တစ္ခါမွ မၾကိဳးစားခဲ႔ဖူးဘူး။ စြန္႔စားမႈကုိလည္း မေလွ်ာ႔ေသးပါဘူး။ ခုလည္း စြန္႔ျပီး ထြက္လာခဲ႔ျပန္ျပီေလ။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႔အရသာ ဆုိတာ ကလည္း စြန္႔စားျပီးရမွ ပုိျပီး ျမိန္ရည္ရွက္ရည္ရွိတာ မဟုတ္လား။

“ငါ႔သားဘာဆက္လုပ္မယ္ စဥ္းစားထားလဲ”

အထင္ၾကီးေလးစားစြာနဲ႔ ေမးလုိက္တဲ႔ အေမ႔ရဲ႔ ေမးခြန္းကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္မေျဖလုိက္ႏုိင္ေသးဘူး။ ဆက္လုပ္မယ္႔ အစီအစဥ္ေတြကို အခက္အခဲသိပ္မရွိတဲ႔ ပုံစံေလးနဲ႔ ေပါ႔ေပါ႔ေလးပဲ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သိပ္ခက္ေနတာကုိ အေမသိသြားရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမယ္ေလ။ စကားေျပာေနတုန္း ေခ်ာင္းမဆုိးမိေအာင္ သတိထားေနကာမွ ဆုိးမိသြားတယ္။ ထိန္းထားတဲ႔ ၾကားက ေခ်မိသြားတယ္။ မုိက္ကုိ လက္နဲ႔အုပ္လုိက္ေပမယ္႔ မရေတာ႔ဘူး။ တစ္ဖက္ကၾကားသြားတယ္…

“ေနမေကာင္းဘူးလား သားရယ္” တဲ႔



ခ်က္ခ်င္းကုိယ္႔ကုိယ္ကို မတ္မတ္ထုိင္လုိက္ရတယ္။ အသံကုိ ၾကည္လင္ေအာင္ ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ဟန္႔လုိက္ရင္း ျပန္ရွင္းျပလုိက္ရတယ္။ ေရေျပာင္းေျမေျပာင္း မုိ႔ပါ အေမရယ္လုိ႔ေပါ႔. တစ္ခုခုကုိ ဖုံးကြယ္လုိ႔မရေတာ႔တဲ႔ အေျခအေနမွာ ဇြတ္ျငင္းတာထက္ အျဖစ္မွန္ကုိ ေပါ႔သြားေအာင္ ေျပာလုိက္တာက ပုိျပီးေတာ႔ မွန္ကန္ထိ္ေရာက္တယ္ေလ…

စကားေျပာေနရင္းကေန အေမ႔အသံမွာ ရႈိက္သလုိလုိ ငုိသလုိလုိ အသံကုိ မနည္းၾကီးထိန္းျပီး ေျပာေနရတဲ႔ အသံလုိ ျဖစ္လာတာကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္။ မင္းအစ္မနဲ႔ ေျပာလုိက္ဦးတဲ႔ ဆုိျပီး မုိက္ခရိုဖုန္းကုိ လႊဲေပးလုိက္တယ္.

ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲက စူးခနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတာကုို ထင္ထင္ရွားရွား ခံစားလုိက္ရတယ္…

ရပါတယ္...
ကို္ယ္က ဟန္ေဆာင္ေကာင္းပါတယ္...
ကုိယ္႔အသံကုိ မတုန္ေအာင္ ျပန္ထိန္းရင္း ေျခာက္ကပ္ကပ္ရီသံတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ဟာသတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ဖန္တီးေပးလုိက္တယ္. အေမ႔ဆီက ေခ်ာင္းဆုိးတဲ႔ရီသံကုိ ျပန္ၾကားလုိက္ရျပီး ကုိယ္႔ရီသံကလည္း ေခ်ာင္းေတြဆုိးသလုိ ျဖစ္ေနတာကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္…

ကၽြန္ေတာ္အမ်ားၾကီးစြန္႔စားရဦးမွာပါ အေမရယ္ လိုိ႔ ရင္ထဲမွာ တုိးတုိးေလး ေျပာေနခဲ႔လုိက္တယ္….

အဲလုိေျပာေနခဲ႔ရင္းက ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔ အေမ႔အေၾကာင္းကို ဆက္ေတြးမိ သြားခဲ႔တယ္ဗ်ာ…
…..


အေဖကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုကို ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ႔တာ ၁၅ ႏွစ္ေတာင္ရွိေတာ႔မယ္. အဲဒီ႔တုန္းက လူမမည္စာမေျမာက္ေသးတဲ႔ ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္ အတြက္ အေမေတာ္ေတာ္ရင္ပူခံစားခဲ႔ရမွာပဲေနာ္.

ကၽြန္ေတာ္အေမ႔ကုိ ခုခ်ိန္ထိ အထင္ၾကီးေလးစားေနတာ တစ္ခုရွိေနတယ္. မွတ္မွတ္ရရကုိ အထင္ၾကီးေနခဲ႔တဲ႔ အရာေပါ႔

အေဖအသက္ငင္ေနခ်ိန္မွာ အေဖ႔ရဲ႔တပည္႔တစ္ေယာက္ကို ေၾကးစည္ထုခုိင္းျပီး အေဖ႔ရဲ႔ နားနားမွာ တုိးတုိးေလးတတြတ္တြတ္ ကပ္ေျပာေနခဲ႔တဲ႔ အေမ႔ရဲ႔ စကားလုံးေလးေတြကုိေပါ႔…

“ေမာင္…
ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္. ကေလးေတြလည္း ရွင္ျပဳျပီးျပီ. ရြာမွာလည္း အလွဴေတြလုပ္ျပီးျပီ. ကေလးေတြလည္း ပညာတတ္ေနျပီ။ ကုသုိလ္ေတြလည္း အမ်ားၾကီးလုပ္ခဲ႔ျပီးျပီ။ အားလုံးကုိ စိတ္ခ်ပါ။ ဘာမွ စိတ္ထဲမွာမထားပါနဲ႔။ သြားလုိရာကုိ စိတ္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔သြားပါေနာ္.”




ဒီစာသားေတြကို အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ မတူညီတဲ႔ စကားလုံးေတြသုံးျပီး အေဖ႔နားထဲကုိ တတြတ္တြတ္အေမေျပာေနခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အေမ႔ေနာက္က ျပတင္းေပါက္နားမွာ ရပ္ေနခဲ႔တယ္။

လက္တစ္ဖက္က မာလကာပင္ကုိင္းၾကီးတုိး၀င္ေနတဲ႔ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ကုိ တင္းတင္းဆုပ္လုိ႔…
အံကုိတင္းတင္းၾကိတ္လု႔ိ…
နိမ္႔ခ်ည္ျမင္႔ခ်ည္ျဖစ္ေနတဲ႔ ရင္အစုံကုိ ထိန္းခ်ဳပ္လုိ႔…

အေဖလဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ ခုတင္ဘက္က တံခါးတစ္ခ်ပ္ကုိပိတ္ထားတယ္. ဖြင္႔ထားတဲ႔တံခါးရဲ႔ တစ္ဖက္မွာ လူေတြ အျပည္႔နဲ႔ေပါ႔. လမ္းတစ္ဖက္က ေစ်းၾကီးထဲက လူတစ္ခ်ိဳ႔ ေၾကးစည္သံတစ္ခ်က္ထြက္တုိင္း လွမ္းလွမ္းၾကည္႔ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္တစ္စက္ကုိ ဆတ္ခနဲ ခါထုတ္လုိက္ရင္း ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္ကုိ ခဏမ်က္ႏွာလႊဲေနလုိက္တယ္။

အေဖကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ထားခဲ႔ျပီး သြားေတာ႔မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာသြားပါျပီ…
ဒါအိပ္မက္မဟုတ္ဘူး…
တကယ္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ…

၁၀ နာရီ ၅၅ မိနစ္မွာ ေနာက္ဆုံးေၾကးစည္သံတစ္ခ်က္ထြက္လာတယ္…
အေဖ႔ရဲ႔ရင္ဘတ္က နိမ္႔ခ်ည္ျမင္႔ခ်ည္မျဖစ္ေတာ႔ဘူး…
အေဖ႔ရဲ႔ ထြက္သက္ကုိ အေမညာဘက္လက္ကေလးနဲ႔ လွမ္းစမ္းေနတာ ေတြ႔ရတယ္.
အေမ႔လက္ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတယ္ေနာ္….

ေသခ်ာသြားျပီေနာ္..

ဟုတ္တယ္…

ေသခ်ာသြားခဲ႔ျပီ…

အေမအရုပ္ၾကိဳးျပတ္ျဖစ္သြားတယ္ေနာ္.
အေဖ႔ကုိ တအားဖက္လုိက္ျပီး အေဖ႔ရဲ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အေမထိန္းထားခဲ႔တဲ႔ မ်က္ရည္ေတြကုိ သြန္ခ်ပစ္လုိက္တယ္….

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အစ္ကုိလည္း မ်က္ႏွာေတြရဲေနတာပဲ အေမရယ္.
အစ္မၾကီးက ေက်ာင္းမျပီးေသးဘူး. ေနာက္ဆုံးႏွစ္….
အစ္မငယ္က အလုပ္သင္တန္းမွာ…
သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဒီေန႔ ေလယာဥ္နဲ႔ေရာက္မယ္…
ခုအေမရယ္၊ အစ္ကုိရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ပဲ အေဖ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ မီလုိက္ၾကတယ္ေနာ္…
အေမရယ္….
သိပ္ခံစားရမွာပဲေနာ္….

မနက္က ေလယာဥ္ေပၚမတက္ခင္ အစ္မၾကီးက ဖုန္းဆက္တယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အေမက သြားေျပာခုိင္းတယ္ေနာ္. အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ယုံၾကည္အားကုိးခဲ႔တာကုိ ကၽြန္ေတာ္မေမ႔ဘူးသိလား အေမ…

အေျခအေနေတြကုိ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ငါ႔သားၾကည္႔ေျပာလုိက္ပါတဲ႔…
ရပါတယ္ အေမရယ္. သားနားလည္ပါတယ္….

ဒါေပမယ္႔သိလား အေမ…
အစ္မၾကီးကုိ ၾကိဳတဲ႔ကား အိမ္ေရွ႔က အျဖတ္မွာ လူေတြအုံေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အိမ္ဘက္ကုိ ကားေခါင္းခန္းထဲက လွမ္းၾကည္႔လုိက္တဲ႔ အစ္မၾကီးရဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကုိ သနားလုိက္တာဗ်ာ….

ကားက အိမ္၀င္းထဲကုိ၀င္လုိက္ေတာ႔ ေျပးလာတဲ႔ အစ္မၾကီးမွာ ဖိနပ္ေတာင္ မပါဘူးအေမ…

သားအမိႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ေတာ႔ ဖက္ျပီးငုိၾကတာေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာလႊဲထား ခဲ႔ေပမယ္႔ သိေနျမင္ေနခဲ႔တယ္…

အခ်ိန္က ဇန္န၀ါရီ…
အစ္ကုိၾကီးက ၁၀ တန္းေျဖရေတာ႔မယ္…
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ စာေမးပြဲက ေဖေဖာ္၀ါရီလထဲမွာ…
အစ္မၾကီးက ေက်ာင္းမျပီးေသးတဲ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူ..
အစ္မငယ္က အလုပ္ကို ေမွ်ာ္လင္႔ေနဆဲ သင္တန္းသူ…
လက္ထဲမွာ အေဖထားသြားခဲ႔တဲ႔ ေငြရင္းေငြႏွီးဘယ္ေလာက္ရွိမွာလဲ…
အေဖက ၀န္ထမ္းပဲကုိ…

ကၽြန္ေတာ္အေမ႔ကုိယ္စား စိတ္ပူေနခဲ႔မိတယ္ အေမရယ္…

ငယ္လြန္းလုိ႔ မစဥ္းစားတတ္ေသးဘူး မထင္ပါနဲ႔ေနာ္. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အရြယ္ေရာက္မႈက ေစာပါတယ္. ဒါကုိ အေမေနာက္က်မွ တျဖည္းျဖည္း သိလာခဲ႔ရတာ မဟုတ္လား…

….



အားလုံးက စာေမးပြဲျပီးမွ ေနရာသစ္ကုိ ေျပာင္းဖုိ႔ တားၾကေပမယ္႔ အေမရဲ၀ံ႔စြာပဲ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔တယ္. အေဖရက္လည္ျပီး တစ္ပတ္အတြင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရန္ကုန္ကုိ သေဘာၤၾကီးစီးျပီး လာခဲ႔တယ္ေနာ္. သေဘာၤေပၚက အခန္းငယ္ေလးထဲမွာ အေမနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေနေပးခဲ႔တယ္ သိရဲ႔လားအေမ..

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လုိက္ႏႈတ္ဆက္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႔ မ်က္ႏွာေတြကို သေဘၤာေပၚက လက္ျပရင္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ခု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔ဖူးတယ္ အေမ…
ဒီေနရာကို တစ္ေန႔ျပန္လာျပီး အေဖလဲေလ်ာင္းခဲ႔တဲ႔ ေနရာေလးမွာ အမွတ္တရ တစ္ခုခုလုပ္ေပးမယ္ လုိ႔ေပါ…

…..

ေနရာစုံမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်င္လည္ခဲ႔ရတယ္ေနာ္…
အေမ႔ဆီက ပုိက္ဆံကုိ မေတာင္းဘဲ က်ဴရွင္ေတြဆုိတာကုိ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေလွ်ာ႔ခ်ခဲ႔ျပီး ဘာမွမရွိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္ပဲြေတြ အလီလီဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္ အေမ…

လူရာမသြင္းခ်င္တဲ႔ ေဆြမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အျငင္းပြားစရာ မရွိတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ လက္စားေခ်ခဲ႔တာ အေမသိပါတယ္…
ႏွိမ္႔ခ်သလုိ အၾကည္႔မ်ိဳးေတြနဲ႔ ၾကည္႔တတ္တဲ႔ လူတစ္ခ်ိဳ႔ကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ပညာအစြမ္းနဲ႔ပဲ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္သိျမင္ေစခဲ႔ပါတယ္.

….

ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေအာင္ျမင္လုဆဲဆဲ ျဖစ္ခဲ႔ရေပမယ္႔လည္း တုိင္းေရးျပည္ရာ ရႈပ္ေထြးမႈေတြေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုကုိ ရင္နာနာနဲ႔ လက္လႊတ္လုိက္ခဲ႔ရတယ္.
ဒါေပမယ္႔အေမသိလား…
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ သိပ္ကို အလွမ္းေ၀းကြာလြန္းလွတယ္လုိ႔ အားလုံးက ေျပာေနတဲ႔ေအာင္ျမင္မႈကုိ ကၽြန္ေတာ္ ထုိက္တန္စြာရခဲ႔ပါတယ္..

ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀အတြက္သာမဟုတ္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔ အေမနဲ႔ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြအတြက္ပါ အလွည္႔အေျပာင္းတစ္ခုကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ႔တယ္… အေမကုိယ္တုိင္အံ႔အားသင္႔ေနခဲ႔ရတယ္ မဟုတ္လား...

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ေအာင္ျမင္မႈကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိေလေလ ကၽြန္ေတာ္အေမ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူေလေလပါပဲ.
အေမ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္ အေမ…
အေမကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုေလး မျပိဳကြဲေအာင္ ၾကိဳးစားစီမံခဲ႔တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္မေမ႔ေသးဘူး..
အေမဦးမေဆာင္ႏုိင္ေပမယ္႔ အေမ႔ရဲ႔ ေမတၱာဓာတ္ေတြနဲ႔ မိသားစုကို ေအးျမေႏြးေထြးေစခဲ႔ပါတယ္..

ကၽြန္ေတာ္အေမ႔ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔စဥ္းစားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးေတြ စဆပ္ေနတာ ၾကာပါျပီ..
ဒီ႔အတြက္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္အားရပါတယ္. ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူပါတယ္..
ေနာက္ထပ္ၾကံဳဆုံလာရမယ္႔ စိန္ေခၚမႈေတြအတြက္လည္း အားအင္အသစ္ေတြ ရရွိမိပါတယ္ အေမရယ္…

ကၽြန္ေတာ္က အေမမၾကိဳက္တာေတြ မလုပ္ပါဘူးလုိ႔ ကတိေပးမယ္႔သားလိမၼာ အမ်ိဳးအစားေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး.. အေမ႔အတြက္ေကာင္းမယ္ထင္ရင္ အေမမၾကိဳက္တာေတာင္ လုပ္မယ္႔သားပါ.
အေမမသိျမင္နားမလည္ႏုိင္ခဲ႔တာ တစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားရွင္းျပ ေပးသြားမွာပါ.
က်င္လည္ရွင္သန္ေနခဲ႔ရတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနေတြ မတူတဲ႔အတြက္ အေမနဲဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အေတြးအေခၚပုိင္းမွာ ကဲြလဲြမႈေတြ ရွိမွာပါ..
အေမမၾကိဳက္တာကုိ လုပ္မိတယ္လုိ႔ အေမဆက္ထင္ေနေသးခဲ႔ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး အေမရယ္…
အေမတျဖည္းျဖည္းသိျမင္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားေပးသြားမွာပါ..

အေမ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က အလင္းတန္းတစ္ခု ျဖစ္ခ်င္တာပါ အေမရယ္….
အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ေနာင္ ဘ၀မ်ားမွာ မဆုံေတြ႔ျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္ဒီဘ၀မွာ အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္တစ္ခ်ိဳ႔ အေမ႔ရဲ႔ သံသရာ ခရီးအတြက္ ထည္႔ေပးလုိက္မွာပါ…

အေမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန႔ေန႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ၾကမယ္ေနာ္….
ကၽြန္ေတာ္အားမေလွ်ာ႔ေသးပါဘူး...
ရင္အစုံမွာ ဘယ္သူမွရုိက္ခ်ိဳးလုိ႔မရတဲ႔ ဇဲြမာန္ေတြအျပည္႔ရွိေနဆဲပါ…
အေမနဲ႔ျပန္ေတြ႔ျဖစ္တဲ႔တစ္ေန႔က်ရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားတဲ႔ တန္ဖုိးတစ္ခ်ိဳ႔အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ေနာ္…
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ စိတ္ခ်ပါအေမ…
ျမင္းရုိင္းတစ္ေကာင္ရဲ႔အားမာန္နဲ႔ ဘ၀ခရီးကုိ အမွားအယြင္းမရွိေအာင္ ဆက္လက္ခရီးဆက္သြားမွာပါ…



ေလယာဥ္ကြင္းမွာ အေမေပးခဲ႔တဲ႔ အနမ္းတစ္ခ်က္က ခုခ်ိန္ထိရွင္သန္ လတ္ဆတ္ေနဆဲပါ အေမ…
ငါ႔သားၾကိဳးစားေနာ္တဲ႔...

အေမမ်ားေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔ အေမတစ္ေယာက္ ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ စရာေလးေတြ ေတြ႔ၾကံဳခံစားႏုိင္ပါေစ…


9 comments:

Anonymous said...

ဒီစာစုေလးဖတ္အၿပီး မ်က္ရည္၀ဲရပါတယ္..
အေဖမရွိေတာ့တဲ႔ က်မလဲ ေ၀မွ်ခံစားရပါတယ္..
ဒီလိုပါဘဲ..ေလာကမွာ အားလုံး ခဏေလးေနႀကရတာပါ..
ရွင္သန္ေနတဲ႔ ၀ိညာဥ္ေတြ..အေဖနဲ႔သား၊ အေမနဲ႔သမီး၊ လင္နဲ႔မယား၊ အကိုနဲ႔ညီ၊ အမနဲ႔ညီမ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ဆရာနဲ႔တပည့္ အၿဖစ္ေတြနဲ႔ တိုေတာင္းလြန္းစြာ ခဏတာဆုံဆည္းႀကရတာပါ…

Anonymous said...

ကိုရန္ေလး …
မေန႔က ကိုရန္ေလးဘေလာ့ ၀င္မရလို႔ ခုမွပဲ ဖတ္ရေတာ့တယ္။
ဒီစာကို ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။
အေမေတြနဲ႔ အေ၀းမွာ ေနေနရတဲ့သားေတြရဲ႕ ဘ၀ကို စာနာမိပါတယ္။
အေ၀းမွာေနေပမဲ့ အေမ့ကို စိတ္ထဲ အျမဲရွိေနတာဟာ လိမၼာတဲ့ သားပဲ။
အေမတိုင္းဟာ အလင္းတန္းပမာ သားသမီးေတြေပၚမွာ ညီမွ်စြာ ျဖာက်ေနမွာပါ။
အေမ့အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့ ကိုရန္ေလး ဆႏၵေတြ ျပည့္ပါေစလို႔ မေမလည္း ဆုေတာင္း ေပးလိုက္ပါတယ္။

Anonymous said...

ေမာင္ရန္... ခုန ကြန္မန့္တင္တာ ကြန္နက္ရွင္မေကာင္းလို့ ျပန္ထပ္တင္ရတယ္ ။ မေလးလိုပဲ တို့လည္း ဒီပို့္စ္ေလးဖတ္ရင္း ၀ဲလာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ရတယ္ ။ မိဘေက်းဇူးကို သိတတ္တဲ့တြက္ မင္းဘ၀မွာ ေနာက္ထပ္ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ ရလာဦးမွာပါ ။

မင္းေနာက္မွာ တို့တေတြအားလံုး ရွိေနမယ္ .. မင္းအတြက္ ေရွ့ဆက္တိုးဖို့ အားမာန္ေတြ ျပည့္ေစဖို့တြက္... ။

Anonymous said...

ေမ့ထားမိတဲ့အေမ့ကိုသတိရမိတယ္ကိုရန္..။

MELODYMAUNG said...

Ko Yan yei,

Once I've already read your this post, I got copied your feelings and I cannot find out any words to say and to express some. (heart hti tel)

Wish you may be big tree which 10,000 birds can depend and rest on it!
Cheers Bro!

Anonymous said...

ဦးရန္ေရ ညေလးလဲ ဖတ္ၿပီး မ်က္ရည္၀ဲလာတယ္ဗ်ာ။ ဦးဦးရန္တေယာက္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ တသီႀကီးပိုက္ၿပီး အေမ့ဆီကို အျမန္ျပန္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ။
သားလိမၼာတေယာက္ပါပဲ။

Thet Htoo@Myat Lone said...

ကိုရန္ေအာင္

ေအာင္ျမင္ပါေစဗ်ာ။

ဒါပဲ ေျပာေတာ့မယ္ေနာ္။

ဘာေျပာရမွန္း မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထိ႐ွပါတယ္။

Yan said...

အားေပးဖတ္ရႈသြားၾကတဲ႔ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမမ်ားရဲ႔ အားေပးစကားေတြအတြက္ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေႏြးေထြးလုံျခံဳမႈတစ္ခုကုိ ရရွိခံစားရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...

Anonymous said...

သူတို႔ေရးထားတာေတြန`႔တင္ေတာ္ေတာ္ၿပည့္စုံေနပါၿပီ။
ရန္အေပါင္းေအာင္ၿမင္တ`့ရန္ေအာင္ၿဖစ္ပါေစဗ်ာ။