ဖတ္မိေသာစာ ရေသာအေတြး (၂) - မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း...

စာဖတ္၀ါသနာပါတဲ႔လူတုိင္းလုိလုိ ကုိယ္ဖတ္မွတ္ထားဖူးတဲ႔ စာ၊ကဗ်ာ၊ဆုံးမစာေလးေတြဟာ အခါအခြင္႔သင္႔တဲ႔အခါမွာ မိမိတုိ႔ရဲ႔ ေခါင္းထဲကုိ ေရာက္လာတတ္ၾကပါတယ္. အဲဒီ႔အခါက်မွ...

“ဟာ..... ဒါပဲ..... ဒါကုိ ဆုိလုိတာပဲ... ” ဆုိျပီး လက္ဖ်စ္တတြက္တြက္၊ ပါးစပ္ကတဖြဖြ ေျပာဆုိရင္း ေလးနက္တဲ႔ အေတြးအေခၚတစ္ခုကုိ တစ္သက္စာ ေမြးစားမိလုိက္တာမ်ိဳး ၾကံဳၾကိဳက္မိၾကမွာပါ...

တစ္ခ်ိဳ႔လည္း ရလာတဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံေတြကုိ ရင္းႏွီးျပီး အမွားတစ္ခုကုိ ထပ္ခါထပ္ခါမမွားေအာင္ သတိေရွ႔ေဆာင္ျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ၾကိဳးစားေနထုိင္သြားၾကရင္း ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ပုိမုိနီးစပ္သြားတတ္ၾကပါတယ္.

တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ အမွားတစ္ခုကို ျပဳျပင္မယူႏုိင္ဘဲ ဒီအမွားကုိသာ ထပ္ခါတလဲလဲ က်ဴးလြန္ေနမိတတ္ရင္း ဥာဏ္ပညာရင္႔က်က္မႈအပုိင္းမွာ အၾကီးအက်ယ္ ဆုံးရႈံးနစ္နာသြားၾကရပါတယ္.

တစ္ခ်ဳိ႔စာေတြဟာ ဖတ္လုိက္ေပမယ္႔ ရင္ထဲအသည္းထဲထိ ေရာက္ဖုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာလုိအပ္ေနတတ္ပါတယ္.

အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ႔ ရင္႔က်က္လာတဲ႔ စဥ္းစားေတြးေခၚပုံနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳပါ..

ငယ္ငယ္တုန္းက ေလ႔လာမွတ္သားဖူးတယ္ဗ်.

Experience is the best teacher တဲ႔...

ကၽြန္ေတာ္လည္း စာတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ဖတ္မွတ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္. တစ္ခ်ိဳ႔စာေတြကုိ စဲြစဲြျမဲျမဲ မွတ္မိျပီး ဖတ္မိစဥ္ တခဏမွာ digest လုပ္ပစ္လုိက္ႏုိင္ေပမယ္႔ တစ္ခ်ဳ႔ိစာေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလုံးသားေထာင္႔တစ္ေနရာမွာ မသိမသာ ကိန္းေအာင္းေနတတ္ၾကပါတယ္. အခ်ိန္အခါတစ္ခုကုိ ေစာင္႔ေနသလိုပါပဲ...

အခုေတာ႔ အေတြ႔အၾကဳံဆုိတဲ႔ ဆရာသမားေကာင္းၾကီး ေက်းဇူးနဲ႔ အဲဒီ႔ ႏွလုံးသားေထာင္႔တစ္ေနရာက စာေကာင္းေပမြန္တစ္ခ်ဳိ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲကုိ Digest လုပ္ဖုိ႔ ထြက္က်လာခဲ႔တယ္.

အဲဒီ႔ထဲက တစ္ခုကေတာ႔ အခုကၽြန္ေတာ္ေ၀မွ်ခ်င္တဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေပါ႔...

“မ်က္ႏွာသစ္ျခင္း”

ရင္ထဲမဟူရာ၊ ႏႈတ္မွာပုလဲ
မ်က္၀န္းထဲမွာ၊ နီရဲပတၱျမား…။

သကၤန္းတစ္ဖက္၊ လႊတစ္ဖက္ႏွင္႔
ရက္စက္ႏႈတ္ခ်ိဳ၊ ေသာႏုတၳိဳႏွယ္
မုဆုိးလည္မ်ား…။

ႏြယ္လုိျမက္လုိ၊ ပုတ္သင္ညိဳသုိ႔
တိမ္လုိလႈိင္းလုိ၊ ေျမေခြးအုိသုိ႔…

ဟုိသည္ေျပာင္းေန၊ ခုနစ္ေထြက တတ္
ဇာတ္ပ်က္အခ်ိဳ႔…။

သူတုိ႔ခ်ည္းေလ..
ရွိေနသလား၊ အားငယ္ခ်င္ခုိက္
“သံလုိက္တစ္ခုသည္ မတူညီေသာ၀င္ရုိးစြန္းမ်ားရွိ၏”
နားလည္မိဆဲ၊ အေနရဲျပန္
လူထဲျပန္၀င္ တုိးလုိက္မိ…။ ။

ပုတီးကုန္းေမာင္စိန္၀င္း
ေသာကေျခရာ ရတနာ ကဗ်ာမ်ား…