တရုတ္တန္းနားမွာ ပထမေတာ႔ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ လိပ္စာကုိ ရုတ္တရက္ ရွာမရ ျဖစ္ေနခဲ႔ေသးတယ္. ေနာက္က်ေတာ႔မွ ေပးထားတဲ႔ လမ္းညႊန္ကုိ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထုိးထည္႔လုိက္ျပီး တက္စီသမားတစ္ေယာက္ အနားလာတာနဲ႔ လမ္းေမးလုိက္ပါတယ္.
ေဩာ္. ေပးထားတဲ႔ လမ္းညႊန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သြားေနတဲ႔ လမ္းက တစ္ျခားစီျဖစ္ေနတာကုိး..
ဖီေလာ္တစ္ခုေတာင္ ေခါင္းထဲ လက္ခနဲ ထြက္သြားလုိက္ေသးတယ္.
လမ္းက မွန္ေနေပမယ္႔ လုိက္တဲ႔သူက လဲြေနရင္ လမ္းျပသူက အျပစ္မဟုတ္. ကုိယ္႔အျပစ္ပါပဲလားလုိ႔ရယ္ေလ…
တစ္ဖက္က ျပန္လွည္႔ေတြးလုိက္ေတာ႔လည္း လမ္းျပသူက ရွင္းေအာင္မွ မျပတာကုိး. အခုက်ေတာ႔ လမ္းသိတဲ႔ တက္စီသမားကလည္း ျပေရာ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ေတြ႔သြားတယ္.
ေနာက္ဆုံးက်ေတာ႔လည္း ကြန္ကလူးရွင္းကုိ မွ်မွ်တတေလးပဲ ဆဲြလုိက္ပါတယ္.
လမ္းလည္းျပတတ္ဦးမွ. လုိက္လည္းလုိက္တတ္ဦးမွလုိ႔ရယ္ေလ..
ဟတ္ဟတ္. ေလရွည္ေနတာနဲ႔ လုိရင္းမေရာက္ေတာ႔ဘူး. ေဆာရီး..
ရိႈးပဲြလုပ္တဲ႔ေနရာက ဟုိက္စကူးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာပါ. ေဘးနားမွာ Williamsburg တံတားၾကီးလည္း ရွိတယ္. ၀ါသနာပါရင္ တံတားေပၚကေန ဟက္ဒ္ဆင္ျမစ္ရႈခင္းေတြကို ေငးေမာေတြးေတာလုိ႔ ရေသးတယ္. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အခ်ိန္နည္းနည္းေနာက္က်ေနတာနဲ႔ ေက်ာင္းဖက္ကုိပဲ အရင္ေရာက္ေအာင္ လာခဲ႔လုိက္တယ္.
ေက်ာင္းအေပါက္၀နားေရာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သိပ္ရင္းႏွီးေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေပါက္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လုိက္ရတယ္.
ေတာ္ေတာ္ကုိရင္းႏွီးေနတာပါ. အျဖဴေရာင္ Dress ေလးေပၚမွာ အနက္ေရာင္ အက်ီၤေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္.
အနားနားေရာက္ေတာ႔ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ဖက္ကုိ တစ္ခ်က္လွည္႔ၾကည္႔ပါတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ကပဲ အရင္ျပဳံးျပလုိက္ပါတယ္.
“ေနေကာင္းလား အစ္မ” ဆုိျပီး ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္.
သူမကလည္း ျပန္ျပီး ျပဳံးျပပါတယ္. သူမေဘးနားက ပါလာတဲ႔ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေဖာ္ေရြရင္းႏွီးစြာနဲ႔ ျပန္ျပဳံးျပပါတယ္..
ေဩာ္. ဘယ္သူလဲ ဟုတ္လား…
မီမီ၀င္းေဖပါ..
ဟတ္ဟတ္ဟတ္..
ေက်ာင္းအေပါက္၀နားေရာက္ေတာ႔ ဒီပဲြကုိလာဖုိ႔ ေခၚထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြ ဇနီးေမာင္ႏွံကုိ လွမ္းဖုန္းဆက္ျဖစ္ပါတယ္. သူတုိ႔က ထြက္လာေနျပီတဲ႔. ကားေတြၾကပ္ေနလုိ႔ ဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တံခါး၀နား ခဏရပ္ရင္း ေလညွင္းခံေနလုိက္ပါတယ္.
ျပိဳးျပဳိးပ်က္ပ်က္ လင္းလက္တဲ႔ အေရာင္ေတြနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ Dress ေလး၀တ္လုိ႔ ဆံပင္ရွည္ေလးတစ္ေယာက္ ၀င္လာပါတယ္.
ဒီတစ္ခါေတာ႔ ျပံဳးျပီး ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္. သူမကလည္း ျပန္ျပဳံးျပရင္း အခန္းထဲကုိ ၀ံ႔ၾကြားလွပစြာနဲ႔ ဆံရွည္ေလးတရမ္းရမ္းလုပ္ကာ ၀င္သြားပါတယ္.
ရတနာဦးပါ...
အထဲကို ၀င္သြားလုိက္ေတာ႔ လက္မွတ္ေကာင္တာနားမွာ ကၽြန္ေတာ္႔အသိေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္.
“ကုိရန္ေအာင္ တစ္ေယာက္တည္းလား” ဆုိေတာ႔..
“ဟီးးးးးး” လုိ႔ေတာ႔ ရယ္မျပလုိက္ပါဘူး..
ခပ္တည္တည္ပဲ ေနရတာေပါ႔ဗ်ာ…
ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ငိုခ်င္လာျပီ. ..
“ဟုတ္. တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ. အလုပ္ကအျပန္ လွည္႔၀င္လာတာမုိ႔ပါ.”
ဒီလုိပဲ ေျပာရတာပဲေလ. အလုပ္က မလာဘဲ အိမ္ကေန ထြက္လာရရင္လည္း တစ္ေယာက္တည္းက တစ္ေယာက္တည္းပါပဲဗ်ာ.
“၀ါးးးးးးးးးးး”
ငိုတာမဟုတ္ပါဘူးးးးး
လူတစ္ေယာက္ပုံေလးကုိ အမွတ္တရ ေရးထုိးထားတဲ႔ တီရွပ္အက်ီၤနက္ေလးနဲ႔ အရမ္းလွေနတဲ႔ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ အထဲကုိ ၀င္လာလုိ႔ပါ..
“ဟာ. အစ္မ. လွပေနပါလား” ဆုိေတာ႔..
“သိုင္းက်ဴး ေမာင္ေလး” ဆုိျပီး တက္ၾကြလန္းဆန္းစြာနဲ႔ အထဲကုိ ၀င္လာသူကေတာ႔ …
ေမဆိြပါ…
…..
အဆုိေတာ္ေတြ အထဲကုိ ၀င္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြေတြကုိ ေစာင္႔ရင္း လက္မွတ္ေကာင္တာနားမွာ စားပဲြေလးခင္းျပီး ေရာင္းေနတဲ႔ စီဒီေခြေလးေတြကုိ လုိက္ၾကည္႔ေနမိပါတယ္.
ေဘးနားမွာ ခ်ထားတဲ႔ လက္ကမ္းစာေစာင္ေလးကုိ အမွတ္တရအေနနဲ႔ တစ္ေစာင္ယူလုိက္ပါတယ္.
မ်က္ႏွာဖုံးမွာ ေရးထားတာကေတာ႔..
Musical Evening 2008
“ရင္ထဲက စုိင္းထီးဆုိင္”
ေဩာ္. လြမ္းစရာပါပဲလား ဦးထီးရယ္..
မ်က္ႏွာဖုံးေနာက္ေက်ာမွာ ေရးထားတဲ႔ သတင္းေလးကုိ ဖတ္ၾကည္႔မိေတာ႔ ပိုျပီး လြမ္းစရာေလးေတြ ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္.
ဒီဗီြဘီ၊ ၁၀ မတ္ ၂၀၀၈
နာမည္ေက်ာ္ ေတးသံရွင္ စုိင္းထီးဆုိင္ (အသက္ ၅၈ ႏွစ္) ဒီမနက္ကြယ္လြန္ပါတယ္..
…
.
“အရမ္း၀မ္းနည္းတာေပါ႔ဗ်ာ။ ျမန္မာ႔အႏုပညာ ေရစီးေၾကာင္းမွာ တအားေလ်ာ႔သြားတဲ႔ သေဘာ ရွိသြားပါတယ္။ ဗုိလ္ထီးတုိ႔ဆုိတာ ခုိင္မာစြာ ရပ္တည္လာတဲ႔ အဆုိေတာ္ေတြပါ။ သူ႔သီခ်င္းေတြက အျမဲတမ္း ရုိးမသြားမယ္႔ သီခ်င္းမ်ိဳးေတြပါေလ။ ခုိင္တဲ႔သီခ်င္းေတြေပါ႔။ အဲဒါေၾကာင္႔ သူ႔သီခ်င္းေတြအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း သတိရေနမွာပါ..”
ကုိခင္ေမာင္တုိးရဲ႔ ၀မ္းနည္းစကားကုိ ဖတ္ၾကည္႔မိျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာလည္း ပဲ႔တင္ထပ္ေနခဲ႔တယ္.
“ဟုတ္တယ္. ဦးထီး… ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခင္ဗ်ားကုိ အျမဲတမ္း သတိရလြမ္းဆြတ္ေနမွာပါ…”
…..
အေရာင္ဆုိးတတ္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ မတတ္သာလုိ႔ အေရာင္ေတြ ျခယ္ခဲ႔ရတဲ႔ ဦးထီးရဲ႔ ဘ၀ေႏွာင္းပိုင္းေတြမွာ အရင္ကေလာက္ ပရိသတ္ရဲ႔ တခဲနက္ ၾကည္ညိဳအားေပးမႈကုိ မရေတာ႔ေပမယ္႔ ဦးထီးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပဲ အကဲျဖတ္ေလးစားမိပါတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၾကီးျပင္းလာခဲ႔တာပါ.
ေလညာအရပ္ကအခ်စ္၊ ေမျမိဳ႔မုိး၊ အခ်စ္ေထာင္၊ ေမာင္႔လျပည္႔၀န္း၊ အခ်စ္ကုိဦးစားေပးခဲ႔သူ၊ မႏၱေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္၊ ခဲြစိတ္ခန္းက ဆရာမေလးသုိ႔၊ ျခေသၤ႔လည္ျပန္၊ ဘီးနံပါတ္ OK 0122 L၊ သဘာ၀ရဲ႔ ရင္ေသြးငယ္ေတြ……
အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ..
ဒီလုိမ်ိဳး သီခ်င္းအမ်ားၾကီးဆုိႏုိင္သလုိ ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း နာမည္ၾကီးေပါက္ေျမာက္ခဲ႔တဲ႔ အဆုိေတာ္မ်ိဳး ရွားပါတယ္.
အခုေန ဂစ္တာကုိ ေကာက္ကိုင္လုိ႔…
“မင္းေျပာတဲ႔ စကားမ်ား. နားၾကားမ်ား လဲြသလား.
ေလသံက တစိမ္းဆန္ေနျပီ..
ၾကင္နာတာ နာၾကင္တာ ေနရာလဲခဲ႔…”
ဆုိညည္းၾကည္႔..
သံစဥ္ေတြ လန္းဆန္းေနျမဲ. စကားလုံးေတြ အားေကာင္းခုိင္မာေနျမဲပါ..
ဒါ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ရဲ႔ အႏွစ္သာရ. အစမ္းသပ္ခံႏုိင္တဲ႔ သဘာ၀. အခ်ိန္ကာလေရြ႔ေလ်ာေပမယ္႔ မေျပာင္းလဲတဲ႔ ရင္ခုန္သံေတြပါပဲ..
ကၽြန္ေတာ္ ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြ၊ ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ စကားလုံးေတြကုိ အရမ္းေလးစားမိတယ္. ဘ၀အေတြးအေခၚေတြ အမ်ားၾကီးပါသလုိ သံစဥ္ေလးေတြကလည္း လွပျငိမ္႔ေညာင္းလြန္းပါတယ္…
အိမ္ကုိ တကူးတကလွမ္းမွာထားတဲ႔ စုိင္းထီးဆုိင္ ေတးေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခဏခဏ ဖြင္႔ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္. ဂစ္တာတီးတုိင္း ဖြင္႔ၾကည္႔မိသလုိ ဂစ္တာမတီးေပမယ္႔လည္း သီခ်င္းေတြကုိ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ ခံစားဖတ္ရႈတဲ႔အခါေတြလည္း ရွိပါတယ္.
“နင္ဟာ အေတာင္ပါတဲ႔ ငွက္ပါ.
ငါက လြင္႔ပါးတဲ႔ ေရာ္ရြက္၀ါ.
အဆင္ေျပ ေလလာတုန္းအခုိက္မွာ
ၾကည္ႏူးျမဴးခဲ႔ရတယ္ တရံတခါ..”
“ပ်ံသန္းတဲ႔ ငွက္ကုိ သူတုိ႔မုိ႔ ဖမ္းခ်င္တာ.
ေရႊေလွာင္အိမ္မွာ ေပ်ာ္လုိ႔ မရပါ.
ခ်စ္တဲ႔ ေကာင္းကင္ရဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိရွာ..”
“ဘာသာမတူ လူမ်ိဳးမခဲြဘဲခ်စ္တာ
ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အျပစ္လား.
ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ ကုိယ္ကေတာ႔ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ပါ.
ခ်စ္ျပီးမွေတာ႔ကြာ..”
“ဆုံႏုိင္မဆုံႏုိင္မွန္း မသိဘဲ ခ်စ္တာ
ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အျပစ္လား.
ဘယ္သူေတြတားတား ကုိယ္ကေတာ႔ ေနာက္မဆုတ္ႏုိင္ပါ.
ဆက္ျပီးေတာ႔ ခ်စ္မွာ…”
ဆုိတဲ႔ အခ်စ္ကဗ်ာလွလွေလးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ခံစားနားေထာင္မိခဲ႔သလုိ..
“လမ္းေပၚမွာ အရက္သမားတစ္ေယာက္ မူးလဲေနတယ္.
ယမ္းေယာင္ကာ သီခ်င္းတစ္ပုိင္းတစ္စ ညည္းညဴေနတယ္.
ေလာကၾကီးရဲ႔ မတရားပုံလား ေလာကသားရဲ႔ မွားပုံလား
ႏွစ္ခုစလုံးမ်ားလား မေျပာတတ္တယ္.
ငါမမူးေသးဘူး ငါမမူးေသးဘူး
မႏၱေလးက်ဳံးေရ မခမ္းသမွ်ေတာ႔…”
“ျဖဴစင္တဲ႔ ႏွလုံးသားေလးဟာ
အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး စြန္းထင္းေနျပီ
ဆႏၵလြန္ကဲ စိတ္အလုိလုိက္လဲြ
အသုံးမ၀င္တဲ႔ ေနာင္တေတြ လႈံ႔ေဆာ္ကာ ေၾကကဲြေန
အပူအပင္ကင္းတဲ႔ ကေလးေလးဘ၀သာ
တစ္ခါျပန္ျပီး ရခ်င္ေသးတယ္…”
“လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေကာင္းကြက္ခ်ည္းပဲ
လုိခ်င္လုိ႔ေတာ႔ မရဘူးရယ္.
ဒြန္တဲြတဲ႔ ဆုိးကြက္လည္းပါမယ္.
အံ၀င္ဂြင္က် ဆုေတာင္းသမွ် ျပည္႔စုံေအာင္
ဘယ္ဘုရားကမွ မစြမ္းႏုိင္ဘူး
နီးစပ္တာနဲ႔ ေရာင္႔ရဲၾကရတာလည္း
မင္းအသိပါပဲ…”
ဆုိတဲ႔ ဘ၀အေတြးအေခၚေလးေတြပါတဲ႔ သီခ်င္းကဗ်ာေလးေတြကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတတ္ခဲ႔တယ္.
ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြ အမွတ္တရ စုစည္းထားတဲ႔ Mp3 စီဒီေခြေလးတစ္ခ်ပ္ ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္. စီဒီေခြေလးကုိ လက္ထဲပိုက္ထားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔နားထဲမွာ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္ေတြ စီးဆင္းလာသလုိ ေမာင္႔လျပည္႔၀န္းဟာလည္း ထက္ေကာင္းကင္မွာ သာျမဲသာေနခဲ႔တယ္…
ကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြ ဇနီးေမာင္ႏွံနဲ႔ အတူတူ ခန္းမထဲကုိ ၀င္လာခဲ႔လုိက္ေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားသလုိ ပရိသတ္ အမ်ားၾကီး မေတြ႔ရပါဘူး.
အင္း. မ်ိဳးဆက္ေတြလည္း ျပတ္ခဲ႔ျပီပဲေလ. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ၾကားမ်ိဳးဆက္လုိ႔ ေျပာရမလား မသိ. ဒါမွမဟုတ္. ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ကပဲ အရင္ေခတ္က သီခ်င္းေတြကုိ တန္ဖုိးထားနားေထာင္တတ္လုိ႔ ရယ္ပဲလားမသိ. ကၽြန္ေတာ္႔မွာ သီခ်င္းၾကီးေတြ စုထားတာ ရွိသလုိ ေခတ္ေပၚသီခ်င္းေတြလည္း ရွိပါတယ္. ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြကို လူငယ္ေတြ နားေထာင္ေစခ်င္၊ ခံစားေစခ်င္ေပမယ္႔လည္း ေခတ္က ေျပာင္းခဲ႔ျပီကုိး..
ပရိသတ္ရဲ႔ အရြယ္ေတြကလည္း လူလတ္ပိုင္းေတြနဲ႔ လူၾကီးပိုင္းေတြ မ်ားပါတယ္.
အဆင္ေျပတဲ႔ တစ္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္ရင္း စင္ျမင္႔ေပၚကုိ ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ မီမီ၀င္းေဖက အဖြင္႔သီခ်င္းဆုိေနပါျပီ..
ဦးထီးရဲ႔ The Wild One အဖဲြ႔ထဲက လိဒ္ဂစ္တာတီးသူ ကိုဗုံဗုံကုိလည္း စင္ျမင္႔ေပၚမွာ ေတြ႔ရပါတယ္. ျပီးေတာ႔ ဆရာဦးေစာဘဲြ႔မႉးရဲ႔သား Blade တီး၀ုိင္းက လိဒ္တီးတဲ႔ ကုိဘဲြ႔ကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္. ဒရမ္မာကေတာ႔ ကုိညီပု၊ ေဘ႔စ္ ကုိေအာင္ေအာင္၊ ကီးဘုတ္ဒ္ ကုိခ်စ္ခုိင္နဲ႔ ပါကပ္ရွင္း ကိုတင္ကုိလတ္တုိ႔ လက္စြမ္းျပတီးခတ္ေနၾကပါတယ္.
မီမီ၀င္းေဖရဲ႔ ေအးေဆးျငိမ္႔ေညာင္းတဲ႔ အသံေလးေတြၾကားမွာ ဆရာစုိင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ စကားလုံးေတြ လွပစြာ ကခုန္ေနၾကသလုိ ဦးထီးရဲ႔ ဆုိဟန္အေငြ႔အသက္ေတြလည္း လႊမ္းမုိးစီးေမ်ာေနၾကတယ္.
အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းတမ္းတေနတဲ႔ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ဆုိလုိက္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆႏၵျပဳေနမိခဲ႔တယ္.
မီမီ၀င္းေဖက ဒီသီခ်င္းေလးကုိ ဆုိပါရေစလုိ႔လည္း ခြင္႔ေတာင္းေၾကညာလုိက္ေရာ. ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္က “၀ုိ႔” ခနဲေတာင္ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားမိပါတယ္.
“ရာသီေျပာင္းခ်ိန္မွာ အေဖာ္ကြာလုိ႔
အျပင္ေရာ အတြင္းေရာ ဥပါဒ္၀င္
ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လုိေနရွာမလဲ
ၾကင္နာသူေလး စဥ္းစားေနရင္..
ရယ္သံတိတ္ဆိတ္လုိ႔ သက္မဲ႔တဲ႔ ရက္ေတြမွာ
ကိုယ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေျဖသာျပီ..”
အဲဒီ႔သီခ်င္းေလးကုိ VCD အေနနဲ႔ ၾကည္႔ဖူးခဲ႔တာပါ. ခုလုိမ်ိဳး အဆုိေတာ္ကုိယ္တုိင္က ဆုိျပေနတာေတြ႔ရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲ ပီတိေတြ ျဖစ္ေနမိခဲ႔တယ္..
သီခ်င္းစာသားေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္ကလည္း ခပ္တုိးတုိးေလး လုိက္ညည္းေနခဲ႔မိတာေပါ႔ဗ်ာ...
ေနာက္ေတာ႔ ေဘးကလူေတြကုိ အားနာလာတာနဲ႔ ထုိင္ရာကထျပီး ဟုိးေနာက္ဆုံးတန္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာင္းထုိင္လုိက္ပါတယ္. ေဘးနား ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စိတ္ကူးတူတဲ႔ အစ္ကုိၾကီးတစ္ခ်ဳ႔ိလည္း ထုိင္ေနၾကတာ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္.
တင္းမာေနတဲ႔ ၾကြက္သားေတြကုိေလွ်ာ႔၊ ဘ၀အေမာေတြကုိ ေခတၱေမ႔ေဖ်ာက္ထားလုိက္ျပီး ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြကုိ အားရပါးရ လုိက္ဆုိေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္၀န္းေတြ စုိစြတ္ေနခဲ႔ေလရဲ႔…
အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာပဲ ေမဆြိက ေမာင္႔လျပည္႔၀န္း သီခ်င္းေလးကုိ စဆုိလုိက္ပါတယ္.
ပရိသတ္က “ေဟး” ခနဲ ေအာျ္ပီး လက္ခုပ္ေတြ တေျဖာင္းေျဖာင္း တီးၾကပါတယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ပါးစပ္ကလည္း “မုိက္တယ္ကြာ.” ဆုိျပီး လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားျပန္ပါတယ္.
ဟုတ္တယ္. ကၽြန္ေတာ္ အရာရာကုိ ေမ႔ေလ်ာ႔သြားခဲ႔ျပီ.
ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ခုပဲ သိတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ ဦးထီးသီခ်င္းေတြကုိ ခံစားခ်က္အျပည္႔နဲ႔ စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္ ဆုိခ်င္ေနခဲ႔တယ္..
“ခ်စ္၍ စြန္႔သြားတဲ႔ မင္းကုိ
ေဩာ္. စြန္႔၍ ခ်စ္သြားမယ္ေလ…”
“ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြ ရင္မွာ ျပန္ရွင္သန္လာ
မာန္မာနေတြ ရင္မွာ ျပန္ခုိင္မာလာ
ဒီဘ၀ကုိ အရႈံးမေပးေတာ႔ဘူးလုိ႔…”
“မ်က္လုံးကေလး မိွတ္ျပီးရင္ ေခါင္းေလးေမာ႔ထားပါ
ေနာက္ဆုံးအနမ္းေလးတစ္ခ်က္ေတာ႔ ယူသြားပါရေစ..”
ကၽြန္ေတာ္ အႏုပညာကုိ ဒီေလာက္ေတာင္ စဲြစဲြလမ္းလမ္း ခံစားႏွစ္သက္မိေနတတ္မွန္း ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ေတာင္ မသိခဲ႔မိဘူး.
ဟုတ္တယ္. ကၽြန္ေတာ္သိတာက ကၽြန္ေတာ္ဟာ စက္ပစၥည္းေတြ၊ နည္းပညာေတြကုိ စိတ္၀င္စားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္၊ လက္ေတြ႔သမားတစ္ေယာက္လုိ႔ ထင္ထားခဲ႔တာ.
တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အနက္ရႈိင္းဆုံး ႏွလုံးသားတစ္ေနရာမွာ အႏုပညာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစိတ္ေတြ၊ ကိုယ္တုိင္ဖန္တီးခံစားခ်င္စိတ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနခဲ႔တာပဲ..
ေနာက္ဆုံးခုံတန္းမွာ ထုိင္ရင္း သီခ်င္းေတြကုိ စင္ျမင္႔ေပၚက အဆုိေတာ္ေတြနဲ႔အတူတူ လုိက္ဆုိေနခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေန႔ညက သိပ္ကုိ ေပ်ာ္ပါးလြတ္လပ္ေနခဲ႔တယ္…
တီး၀ုိင္းသိမ္းခ်ိန္ အျပင္ဖက္ထြက္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာေရာ ရင္ထဲမွာေရာ ရွင္းေနသလုိပဲ.
မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေဖာက္ခဲြသီဆုိလုိက္ရလုိ႔လားေတာ႔ မသိ…
တံတားၾကီးေပၚကေန ကားေလး တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ညာဖက္ကုိ ေခါင္းငဲ႔ၾကည္႔မိေတာ႔ လမင္းၾကီးက ရႊန္းရႊန္းပပ သာေနခဲ႔တယ္.
“ဒီတစ္ညမွာ
ျမင္ရခဲတဲ႔..
ေမာင္႔လျပည္႔၀န္း…”
ဦးထီး ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ….
အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ရန္ေအာင္
8 comments:
ထပ္တူပါပဲဗ်ာ ...
ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ထုကေတာ႕ ဟစ္ေဟာ႕၊ ပန္႕ခ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ႕ ဦးထီးတို႕ သီခ်င္းေတြက ေခတ္ေဟာင္းေတးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီေလ...
ကိုရန္ေအာင္ေျပာသလိုပဲ... ဘယ္အခ်ိန္ထတီး... ထတီး... ဘယ္အခ်ိန္ ထ႐ြတ္ ထ႐ြတ္ ႐ိုးမသြားတာ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းေတြပဲ...
သူ႕သီခ်င္းထဲက တစ္ပုဒ္ေတာင္ ေလးျဖဴက ယူဆိုလိုက္ေသးတယ္ေလဗ်ာ... သားေကာင္ေခြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပုဒ္ထင္တယ္....
ေ၀မွ်တာ ေက်းဇူးဗ်ိဳ႕...
တင္းမာေနတဲ႔ ၾကြက္သားေတြကုိေလွ်ာ႔၊ ဘ၀အေမာေတြကုိ ေခတၱေမ႔ေဖ်ာက္ထားလုိက္ျပီး ဦးထီးရဲ႔ သီခ်င္းေတြကုိ အားရပါးရ လုိက္ဆုိေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္၀န္းေတြ စုိစြတ္ေနခဲ႔ေလရဲ႔…
ကိုရန္ေအာင္---ရဲ႔
မ်က္ဝန္းေတြမွာ စိုစြတ္ေနခဲ႔သလို---
စာဖတ္လိုက္ရတဲ႔ က်မမ်က္ဝန္းေတြမွာလည္း
စိုစြတ္ေနခဲ႔ပါတယ္---
အလြန္နက္ရွိဳင္းစြာ ခံစားမိေသာ---
အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းလို႔ က်မကို ေမးလာရင္
ေမာင္႔လျပည္႔ဝန္းလို႔ ေျဖမိမွာပါ---
သီခ်င္းနဲ႔အတူ ကိုထီးကို တြဲလ်က္ ျမင္ေယာင္လာတယ္--
ႏွေျမာတယ္--ကိုရန္ေအာင္ရယ္---ကိုထီးရဲ႔ ဂရုဏာသံေလးကိုလည္း တမ္းတတယ္---
အခုလို--ေဝငွေပးတာေက်းဇူးတင္လို႔မဆံုးပါဘူးရွင္---
ခံစားမွဳေတြ--နားလည္ေနၾကတဲ႔---က်မ တို႔တေတြ ေလ---ကိုထီး ဆိုခဲ႔တဲ႔----
လျပည္႔ဝန္း ႀကီး ျပည္႔ျပည္႔
ဝဝ သာမဲ႔ေန႔ ကို အတူတကြ ၾကည္႔ႏိုင္ၾကပါလိမ္႔မယ္---
ခင္မင္လ်က္
ငယ္စဥ္က.. ကေလးတို႔ ဘဝမွာ
..........................
...................................
..........................................။
သံေယာဇဥ္နဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ၿမဲခဲ့....
သြားခ်င္ရာကိုမသြားႏိုင္..
လုပ္ခ်င္ရာ ကိုမလုပ္ႏိုင္...
အပူအပင္ကင္းတဲ့ ကေလးေလးကို
တစ္ခါျပန္ၿပီး ရခ်င္ေသးတယ္.....
.........................
....................................
.............................................။
ငိုခ်င္လာၿပီ... ကိုရန္ေအာင္ႀကီးေရ႕
ဟင့္...ဟင့္
ခင္မိတဲ့...
ကိုရင္၊ ခင္ေလး၊ ကေလးေလး
ကိုရန္ေအာင္ေရ..
က်မလည္း ဦးထီးရဲ႕ သီခ်င္းေလးေတြ အားလံုးလို
လိုၾကိဳက္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္က အေဆာင္မွာေနျပီး
ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တုန္းက ေမာင္႔လျပည္႔၀န္း သီခ်င္း
ေလးက ေခတ္အစားဆံုး နဲ႔ က်မၾကိဳက္နွစ္သက္ခဲ႔ဆံုး
သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ အေဆာင္မွာဂီတာလာတီး
ၾကတဲ႔သူေတြကို ေမာင္႔လျပည္႔၀န္း သီခ်င္းေလးဆို
ေပးဖို႔ေတာင္ ေတာင္းဆိုခဲ႔ဘူးတယ္။
“နင္ဟာ အေတာင္ပါတဲ႔ ငွက္ပါ.
ငါက လြင္႔ပါးတဲ႔ ေရာ္ရြက္၀ါ.
အဆင္ေျပ ေလလာတုန္းအခုိက္မွာ
ၾကည္ႏူးျမဴးခဲ႔ရတယ္ တရံတခါ..”
ဒီသီခ်င္းေလးကိုလည္း အရမ္းၾကိဳက္တာပဲ..
နာမည္က..ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔ နိဗာန္ဘံု ထင္ပါရဲ႕..
မေသျခာေတာ႔ဘူး။။။ သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူး ။
****************************
ကဲ..သီတင္းလည္းကၽြတ္ျပီမို႔ ကိုရန္ေအာင္လည္း
လူပ်ဳိၾကီးဘ၀က ျမန္ျမန္ကၽြတ္နိုင္ပါေစ လို႔ ဆုေတာင္း
ေပးရင္းနဲ႔...
ေလးစားခင္မင္လ်ွက္
မ၀ါ
ဘာမွေတာ.မဆိုင္ပါဘူး။ က်ြန္မတို႕ ငယ္ငယ ္က စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းဆိုရင္ မ်က္စိ ကို ေမွးေမွးေလးထားၿပီး ၿကည္႕ရတယ္။ သူ က ရုပ္သိတ္မလွဘဲ အသံ က အရမ္းေကာင္းေနေတာ႕ ပိုခံစားလို႕ေကာင္းေအာင္လို႕ပါ။
တကယ္ ကားခ်င္း ယွဥ္ဖိုက္ခဲ႕ဘူးတယ္။ ဟုိဘက္ကား ကို လွမ္းၿကည္႕လုိက္ေတာ႕ စိုငး္ထီးဆိုင္ ၿဖစ္ ေနတယ္။ အေလ်ွာ႕ေပးလိုက္တယ္။ သူ ကေတာ႕ဘာ မွ သိ မွာ မဟုတ္ဘးုူ .ကိုယ္ ကေတာ႕ ေက်နပ္သြားတယ္။ ေက်းဇဴး ဆပ္ လုိက္ ရသလိုဘဲ။
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ နိဗၺာန္ဘုံတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။ ေပ်ာက္ဆံုးေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အဲဒီေလးက ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါၿပီ။ ေႏွာင္းလူေတြေတာ့ ဒီခံစားခ်က္ ရိွခ်င္မွ ရိွမွာပါ။ ဦးေလးေတြနဲ႕ အတူေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းေတြနဲ႕အတူ မနက္အိပ္ရာ ႏိွဳးထခဲ့ရတာပါ။
ေလးမ ငယ္ငယ္က ဦးထီး သီခ်င္းမႀကိဳက္ဘူး..။ ေက်ာင္းၿပီးမွ ႀကိဳက္သြားတာ...။ သူက ဦးထီးသီခ်င္းေတြခ်ည္း ဆိုျပတာကိုး..။ ဟီး.. ႂကြားတယ္မထင္နဲ ့ေနာ္...။ ခုေတာ့ ဦးထီး သီခ်င္းေတြ အႀကိဳက္ဆံုး..။
Post a Comment