၀ါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္...

မေန႔က သီတင္းကၽြတ္လျပည္႔ေန႔ေပါ႔ဗ်ာ.

အစကေတာ႔ ပုိ႔စ္ေလးဘာေလး ေရးမလား အားခဲထားတာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ေစာေစာစီးစီးပဲ ဖလက္ျပသြားတယ္. ထမင္းစားေနရင္းနဲ႔ကုိ ထမင္းေစ႔ေတြ တစ္ေစ႔ကေန ႏွစ္ေစ႔၊ ႏွစ္ေစ႔ကေန ေလးေစ႔ ျဖစ္ကုန္တာ. အဲဒါနဲ႔ အေစာၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္

ဒီညက်ေတာ႔ မေရးေတာ႔ဘူးလုပ္ေနတာ. ဒါေပမယ္႔ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ သစ္ပင္ရိပ္ေလးေတြထဲကေန ရုတ္တရက္လွမ္းေတြ႔လုိက္ရတဲ႔ လမင္းၾကီးကုိ ေငးၾကည႔္မိျပီး အေတြးေတြက တဖြားဖြား၊ လက္ေတြက တယားယား ျဖစ္လာတာနဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးကို အန္ခ်လို္က္တယ္ဗ်ာ….

……

သီတင္းကၽြတ္ဆုိတာကုိ အရင္ဦးဆုံး ရင္းႏွီးမိတာကေတာ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ႔ပါပဲ…

သီတင္းကၽြတ္မွာ ေက်ာင္းတစ္ပတ္ပိတ္တာကုိ စဲြစဲြျမဲျမဲ မွတ္မိေနေသးတယ္. ျပီးေတာ႔ သက္ၾကီးရြယ္အုိ လူၾကီးသူမေတြကုိ ကန္ေတာ႔တာ၊ မုန္႔ဖုိးျပန္ေပးတာ၊ ဘုရားေတြမွာ ဓမၼစၾကာရြတ္တာ၊ အေအးတုိက္တာ၊ ေဩာ္… က်န္ေသးတယ္… ဘာမွတ္လဲ… ခင္ဗ်ားတုိ႔သိပါတယ္ဗ်ာ…

သီတင္းကၽြတ္ဆုိတာ ဘယ္ကစခဲ႔တာလဲ အနက္အဓိပၸါယ္ေလးနဲ႔တကြ ေျပာရရင္ေတာ႔

ျမန္မာႏွစ္ရဲ့ (၇)လေျမာက္ သန္တူ (သီတင္းကၽြတ္)ဟာ စက္တင္ဘာလ - ေအာက္တိုဘာလမွာ က်ေရာက္ ပါတယ္။ `သန္´က စပါးပင္ကို ရည္ညႊန္းတယ္။ `တူ´ဟာ ထူျဖစ္ၿပီး စပါးပင္မ်ား ထူထူ ေထာင္ေထာင္ ေပါက္ေရာက္လွ်က္ရွိၿပီလို႔ ဆိုလိုတယ္။ အဲ့ဒီလို အပင္ေတြ ေအာင္ျမင္လို႔မို႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ လုပ္တယ္။ အခု သီတင္းကၽြတ္ ေခၚတာဟာ ရဟန္းသံဃာေတြ ၀ါဆိုၾကရာက ၿပီးဆံုးၿပီလို႔ အဓိပၸာယ္ ရပါတယ္။ ဒီလရဲ့ အထိမ္းအမွတ္က ၾကာျဖဴ (Nymphaea lotus) ျဖစ္ပါတယ္။

(ျမန္မာသမိုင္းပံု၊ ေခတ္ဦး ျမန္မာ ျပကၡဒိန္) (ေတာင္ၾကီးခ်ယ္ရီေျမမွာ တင္ထားတဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ကုိးကားပါတယ္.)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ အစဥ္အလာအရ ေျပာရရင္ေတာ႔ ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားဟာ တာ၀တိံသာနတ္ျပည္မွာ မယ္ေတာ္မိနတ္သားကို ေက်းဇူးဆပ္တဲ႔အေနနဲ႔ ဓမၼစၾကာ အဘိဓမၼာ တရားေတာ္ျမတ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔ျပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည္႔ေန႔မွာ လူ႔ျပည္ကုိ ျပန္လည္ၾကြျမန္းလာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္. အဲဒါကို ၾကိဳဆုိဖူးေျမာ္တဲ႔အေနနဲ႔ လူ႔ျပည္က လူသားေတြက ဆီမီးထိန္ထိန္ထြန္းညွိကာ ဆီးၾကိဳပူေဇာ္ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္.

(အမွားျပင္ဆင္ခ်က္. ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ျမတ္ေနရာတြင္ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ျမတ္ဟု ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈပါရန္. ေကာ္မန္႔တြင္ အမွားျပင္ဆင္ေပးေသာ မေဗဒါရီကုိ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ..)

ဘုရားေတြမွာဆုိရင္ေတာ႔ ဓမၼစၾကာ၀တ္ရြတ္အသင္းေတြ အသုတ္လုိက္ ရြတ္ၾကတာရွိပါတယ္. ဒါ႔အျပင္ ညဖက္ဆုိရင္ေတာ႔ ဆီမီးကုိးေထာင္ ပူေဇာ္ပဲြ၊ ဆီမီးငါးေထာင္ပူေဇာ္ပဲြ စသည္ျဖင္႔ ဆီမီးခြက္ေလးေတြကုိ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ပုံေဖာ္ထြန္းညွိေလ႔ရွိပါတယ္. အေအးလည္းတုိက္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကေလးေတြဘ၀ကေတာ႔ ဘာေပ်ာ္သလဲမေမးနဲ႔ဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္ သုံးေလးတန္း အရြယ္ေလာက္တုန္းက ဆူးေလဘုရားလမ္းနားမွာ ေနခဲ႔ဖူးတယ္. သီတင္းကၽြတ္မေရာက္ခင္ တစ္ရက္ကတည္းက အေမက အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေတြ ထြန္းပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၀ိုင္းကူထြန္းတာေပါ႔. ဖေယာင္းတုိင္ကုိ အထြန္းခံေအာင္လုိ႔ သီတင္းကၽြတ္မတုိင္ခင္ကတည္းက ေရစိမ္ထားပါေသးတယ္. :)

အဲဒီ႔ဖေယာင္းတုိင္ ေရစက္လက္ေလးေတြကုိ ေအာက္ဖက္ကုိ မီးနဲ႔ တစ္ခ်က္တုိ႔ျပီး ၀ရန္တာေပၚမွာ ညေနေစာင္းကတည္းက စီရီေနေအာင္ လုိက္ေထာင္ပါတယ္. ညေနေမွာင္ရီပ်ိဳးတာနဲ႔ အေမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြရယ္ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကုိ မီးလုိက္ညွိပါတယ္. ဆုေတြကလည္း ေတာင္းရတာ အေမာ. အတန္းတင္စာေမးပဲြၾကီးမွာ ပထမဆုရပါေစ. အစ္မေတြကလည္း ဘာသာစုံဂုဏ္ထူးပါပါေစ. ဘလာဘလာဘလာေပါ႔…

အဲ. အျပင္မွာ ထြန္းျပီးရုံနဲ႔ မျပီးေသးဘူးဗ်. အေမက အထဲကုိပါဆက္ေခၚသြားပါတယ္. ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ထြန္းပါတယ္. အိမ္သာေပၚမွာ ထြန္းပါတယ္. ေက်ာက္ျပင္ေပၚမွာ ထြန္းပါတယ္.

ဘာလုိ႔ အဲလုိထြန္းတာလဲဆုိေတာ႔ အိမ္ေစာင္႔နတ္၊ ေက်ာက္ျပင္ေစာင္႔နတ္ေတြကုိ ပူေဇာ္တာတဲ႔.

အိမ္သာေရခ်ိဳးခန္းက်ေတာ႔ေရာလုိ႔..

အိမ္သာေစာင္႔နတ္၊ ေရခ်ိဳးခန္းေစာင္႔နတ္ေတြကုိ ပူေဇာ္တာေပါ႔တဲ႔..

ေျမၾကီးေပၚမွာ ထြန္းတာကေရာလုိ႔..

ေျမေစာင္႔နတ္ကုိ ပူေဇာ္တာေပါ႔ သားရယ္တဲ႔…

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္မိလုိက္ပါေသးတယ္.

“ဟာဗ်ာ. ဒါဆုိရင္ သားတုိ႔ အိမ္သာတက္ေနရင္ နတ္ၾကီးက ၾကည္႔ေနတာေပါ႔. ရွက္စရာၾကီး” လုိ႔ေလ … ဟတ္ဟတ္ဟတ္..

ျပီးလည္းျပီးေရာ. အိမ္ေအာက္ကုိဆင္းၾကပါတယ္. မိသားစုအလုိက္ ဘုရားဖူးသြားရတာ ေပ်ာ္စရာပါ. ဘုရားမွာ ဆီမီးေတြ ထြန္းထားတာေတြကုိ လုိက္ၾကည္႔၊ အမွတ္တရ ဓာတ္ပုံရုိက္နဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြဟာ ခုေတာ႔လည္း လြမ္းေမာစရာေတြပါပဲဗ်ာ…

ဆီမီးေတြ ျငိမ္းေနတာေတြ႔ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ လုိက္ျပီး ျပန္ညွိေပးပါေသးတယ္. အိမ္လည္းျပန္ေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ပဲြၾကမ္းေတာ႔တာပါပဲ.

အိမ္ေအာက္ကို ေျပးဆင္း. ရပ္ကြက္ထဲက ေဘာ္ဒါေတြစုျပီးေတာ႔ မီးပုံးကားေလးေတြဆဲြ၊ မီးရႈးေတြလႊတ္၊ ေဗ်ာက္အုိးေတြေဖာက္ၾကေတာ႔တာပဲ..

မီးပုံးကားေလးေတြဆုိတာက ဘီးတပ္ထားတဲ႔ ယုန္ရုပ္ေလးေတြ၊ ငွက္ရုပ္ေလးေတြထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလးထြန္းလု႔ိ တြန္းျပီး လွည္႔ပတ္ေဆာ႔ကစားၾကတာေလးေတြကုိ ေျပာတာပါ. သိတဲ႔သူေတြ သိၾကမလားပဲ. တစ္ခ်ိဳ႔တတ္ႏုိင္သူေတြက်ေတာ႔ ကားရုပ္အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ေပါ႔.

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ဆုိးလဲဆုိရင္ေလ မိန္းကေလးေတြျမင္ရင္ စကတ္ေအာက္ ထမီေအာက္ထဲကုိ ေဗ်ာက္အုိးတဲြေတြကုိ ပစ္ထည္႔တာဗ်. ျပီးေတာ႔ ထြက္ေျပးၾကတာ. မိန္းကေလးေတြေအာက္မွာ ေဗ်ာက္အုိးေတြ ထေပါက္ေတာ႔ ေကာင္မေလးေတြက ထခုန္၊ တစ္ခ်ိဳ႔က ရွက္လုိ႔ စိတ္တုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ငုိ၊ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ထမီကၽြတ္က်.. ဟဟဟ.. (ရက္ပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္. :) )

အဲ. ကုိယ္႔အစ္မေတြကုိ အဲလုိလုပ္တဲ႔ေကာင္က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လက္သီးနဲ႔ လုိက္ထုိးတာ မွတ္မိေသးတယ္. အဲဒါပဲဗ်ာ. သဘာ၀တရားၾကီးက ေျပာျပတဲ႔ Justice ဆုိတာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလာကၾကီးကုိ စူးစမ္းေလ႔လာခဲ႔တယ္ ဆုိပါေတာ႔. အက္ဒီဆင္အေၾကာင္း စာအုပ္ထဲမွာ သင္ခဲ႔ရကတည္းက ငါၾကီးလာရင္ အက္ဒီဆင္လုိ ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားမယ္ ဆုိျပီး ဘာပဲလုပ္လုပ္ စူးစမ္းၾကည္႔တယ္. ကလိၾကည္႔တယ္.

ေဟာ. ၾကည္႔ဗ်ာ.

ေဗ်ာက္အုိးကို ဒီတုိင္း မေဖာက္ဘဲ မီးညွိျပီး အေပၚကေန ႏုိ႔ဆီခြက္နဲ႔ အုပ္လိုက္တယ္.

“ဖုံး” ဆုိ ေဗ်ာက္အုိးလည္းေပါက္ ႏုိ႔ဆီခြက္လည္း ေျမာက္တက္သြားတာေပါ႔. အဲဒီ႔မွာ ႏို႔ဆီခြက္ ဘယ္ေလာက္ေျမာက္တက္သြားလဲ ဆုိတာကို ၾကည္႔ျပီး ဘယ္တံဆိပ္ ေဗ်ာက္အုိးက ယမ္းအားပိုေကာင္းတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ဆုံးျဖတ္တာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

ျပီးေတာ႔လည္း မီးရႈးေတြလႊတ္ၾကပါေသးတယ္. မီးပန္းနဲ႔ မီးရႉးမတူဘူးေနာ္. မီးပန္းဆုိတာက်ေတာ႔ အခဲေလးေတြကုိ အခိုင္လုိက္ ခ်ည္ထားတာေလးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၀ယ္ရပါတယ္. အစည္းေလးကုိ ျဖည္ခ်ျပီးေတာ႔ တစ္ခုခ်င္းကုိ မီးနဲ႔ ျမိႈက္ရပါတယ္. အခ်ိန္ၾကာၾကာေလး ျမိွဳက္ျပီးတဲ႔အခါမွာ မီးပန္းေလးက မီးပြားေလးေတြ တဖြားဖြားတေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ျဖစ္လာပါတယ္. အဲဒီ႔အခါက်မွ မီးပန္းေလးကုိ လက္ကကိုင္ျပီး လွည္႔ျပီး ပတ္ေျပးတာပါ. အရမ္းးးးးးလွပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ႔ မီးပန္းလွည္႔ရင္းကေန ကုိယ္ေပၚကုိ က်လုိ႔ မီးေလာင္ျပီး ေဆးရုံေရာက္သြားပါေသးတယ္. ဒါေၾကာင္႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ မီးရႉးနဲ႔ ေဗ်ာက္အုိးပဲ ေဖာက္ခုိင္းပါတယ္. မီးပန္းမေဆာ႔ခုိင္းပါဘူး.

အဲ. ျပီးေတာ႔ လူၾကီးေတြကုိ ကန္ေတာ႔တာေပါ႔. တစ္ခ်ိဳ႔အိမ္ေတြကဆုိရင္ အေပၚကေန ပိုက္ဆံေတြဘာေတြ ၾကဲခ်ပါေသးတယ္.

မွတ္မွတ္ရရ မိတၳီလာမွာ သီတင္းကၽြတ္ေတာ႔ ပထမလမ္းမေတာ္မွာ ရွိတဲ႔ သူေ႒းအိမ္ေတြက တံခါးေတြလံုေအာင္ပိတ္ျပီး အေပၚထပ္ကေန ဖလားအၾကီးၾကီးေတြကုိင္လုိ႔ ပုိက္ဆံေတြ ၾကဲတာပါပဲ. အိမ္ေရွ႔မွာ လူေတြလူေတြဆုိတာ ခဲေနတာပဲ.

သီတင္းကၽြတ္မွာ ရင္ခုန္ၾကတာကေတာ႔ အပ်ိဳၾကီး လူပ်ိဳၾကီးေတြပါပဲ.

နံပါတ္မရွိေသးတဲ႔ လူပ်ိဳၾကီးေတြ အပ်ိဳၾကီးေတြအတြက္ေတာ႔ သီတင္းကၽြတ္ဆုိတာ ေမွ်ာ္ေမာဟတ္ေကာ႔ၾကီးေပါ႔ဗ်ာ.

မေတြ႔လုိက္နဲ႔. ေတြ႔လုိက္တာနဲ႔. “ဘယ္ေတာ႔ စားရေတာ႔မွာလဲ..” လုိ႔ေမးတာက ေမးသူမရွက္ေပမယ္႔ ေျဖရသူချမာမွာေတာ႔ ရွိရင္ေကာင္းသား မရွိရင္ေတာ႔ ရွက္ျပဳံးေလး ျပဳံးရင္းနဲ႔ “ဟင္းဟင္းဟင္း... ဟုိဟာေပါ႔ေနာ္. ဘယ္လုိေျပာရမလဲေပါ႔ေနာ္. အင္းေပါ႔ေလ.. အဲဒါေပါ႔.. ေနာက္ႏွစ္မွ....ဟင္းဟင္းဟင္း. ”

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းတုန္းက စာက်က္ေနတုန္း သီတင္းကၽြတ္ျပီး ေနာက္တစ္ရက္ထင္ပါတယ္. အိမ္ေရွ႔ကုိ ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္နဲ႔ အစ္မၾကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္.

ဟုိး.. ဆုံးေအာင္ဖတ္ေနာ္.

ကၽြန္ေတာ္႔ အစ္မသူငယ္ခ်င္းပါ..

“ဟယ္... ဘယ္ကလွည္႔လာတာလဲ..”

“ဒီကုိပဲ လာတာ.”

“စားရေတာ႔မွာလား”

“ဟင္းဟင္း. ဟုတ္တယ္. အဲဒါ. ဖိတ္စာလာေပးတာ.”

“သတုိ႔သားေရာ. သူနဲ႔ပဲလား”

“ဟင္႔အင္း. ဟုတ္ဘူး.”

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္လက္စ ေရသည္ျပဇာတ္စာအုပ္ ဘုတ္ခနဲ လြတ္က်သြားတယ္. အျပင္ဖက္ကို ေရေသာက္သလုိထြက္ရင္း နည္းနည္းပါးပါး ရႈိးၾကည္႔တာေပါ႔ဗ်ာ.

ခဏေနေတာ႔ သူ႔ရဲ႔ သတုိ႔သားေလာင္း ေနာက္ကေန လုိက္လာပါတယ္. ျပီးေတာ႔ အထဲမွာ ၀င္ထုိင္ၾကတာေပါ႔ဗ်ာ.

သူနဲ႔အတူတူထုိင္ေနတဲ႔ လူၾကီးရုပ္က နာလုိက္တာဗ်ာ. အစ္မၾကီးက လွရက္သားနဲ႔. အဲ. သတုိ႔သားမွာ ကားေတာ႔ပါတယ္ဗ်. :)

တစ္ခုေတာ႔ရွိတယ္. အဲဒီ႔အစ္ကုိၾကီးက ပုိက္ဆံရွိျပီး ေအးမယ္႔ပုံပဲ. အစ္မၾကီးကေတာ႔. နာမည္ၾကီးေပါ႔ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

အစ္မကလည္း ဆက္မေမးေတာ႔ပါဘူး. ကၽြန္ေတာ္လည္း အခန္းထဲ ျပန္၀င္ဖုိ႔ အလွည္႔မွာ..

“ဟယ္. အဲဒါနင္႔ေမာင္ေလးလား.. ၾကီးလာလုိက္တာ ၾကည္႔စမ္း.”

ဗုေဒၶါ!!!

လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားတဲ႔ စာအုပ္အေႏွာင္႔မွာ ေခၽြးေစးေတြ ခ်က္ခ်င္း ကပ္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရတယ္.

ျပန္လွည္႔ရယ္ျပလုိက္ရင္း..

“ဟာ. အစ္မ. ဘယ္တုန္းက ေရာက္တာလဲ..”

“ခုပဲ ေရာက္တာ ေမာင္ေလးရဲ႔. ဘယ္လုိလဲ. စာေတြပို္င္ေနျပီလား. All D လား. ၾကဳိးစားေနာ္ ေမာင္ေလး.”

ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ ေျပာသြားတဲ႔ သူ႔စကားေနာက္ ကၽြန္ေတာ္မလုိက္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး. ေခါင္းသာ တြင္တြင္ျငိမ္႔ျပေနလုိက္မိပါေတာ႔တယ္. ေတာ္ေသးတာေပါ႔. ဆယ္တန္းပဲ ရွိေသးလုိ႔.

သူနဲ႔အတူတူထုိင္ေနတဲ႔ အစ္ကုိၾကီးကလည္း ေခါင္းေတြျငိမ္႔ ေခါင္းေတြျငိမ္႔...

အစ္မကလည္း ေခါင္းေတြျငိမ္႔ ေခါင္းေတြျငိမ္႔...

ဟတ္ဟတ္ဟတ္..

အဲဒီ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမေတြကုိ စိတ္နာသြားလုိက္တာ ရည္းစားရတဲ႔အထိပဲ ဆုိပါေတာ႔ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္..

ေဩာ္. ဘုရားဖူးၾကတယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ. လိပ္ဥကေတာ႔ Ketchup ေလးနဲ႔ တု႔ိစားတာေပါ႔.

က်န္ေသးတယ္. “ဆားနဲ႔ပါ ဘုရား”

ဟတ္ဟတ္..

ညေနေစာင္းေတာ႔ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းမွာ ထုိင္ရင္း ထက္ေကာင္းကင္မွာ သာေနတဲ႔ တကၠသုိလ္က ေငြလမင္းၾကီးကုိ ေငးေမာၾကည္႔လုိ႔… အခ်စ္အေၾကာင္းကုိ ေလ႔လာသင္ယူခဲ႔တာ ခုဆုိ ခုဆုိ… ႏွစ္ေပါင္း ေလးဆယ္ေတာင္ ၾကာခဲ႔ျပီ…

(အဲ. ဘြာေတးဗ်ာ. ေဟမာေန၀င္းရဲ႔ ေပၚလစီသီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေရာသြားတယ္.)

ဒါနဲ႔. ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာေနတာလဲဟင္..

ေဩာ္. ၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ အေၾကာင္းပါေနာ္.

ဟတ္ဟတ္ဟတ္.. စတာပါဗ်ာ.

ခုေတာ႔လည္း ဟုိး ေရျခားေျမျခားမွာ ၾကဳံသလုိ က်င္လည္လႈပ္ရွားရင္း ကုိယ္႔၀မ္းကုိယ္ေက်ာင္းေနခဲ႔ရျပီေလ…

ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္လွတဲ႔ ညခ်ိန္ခါမွာ ျပတင္းတံခါးကေန အျပင္ဖက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္း ေကာင္းကင္ထက္မွာ တုႏႈိင္းမဲ႔စြာ သာခ်င္တိုင္းသာေနတဲ႔ လမင္းၾကီးကုိ ေငးၾကည္႔ေနခုိက္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္… တမ္းတမွန္းဆေနမိတယ္ဆုိရင္ ပုိမွန္မလားပဲ…


“ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစၥႏိိၱေဂ ဘိကၡေ၀ ပုေဗၺ အနႏုႆုေတသု ဓေမၼသု.. စကၡဳံ ဥဒပါဒိ ဥာဏံဥဒပါဒိ၊ ပညာဥဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာဥဒပါဒိ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ……..”


အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္