အိပ္မက္နတ္သမီး (၂)

ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီး ဖုန္းကုိ လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ missed call တစ္ခုေတြ႔သည္။

ေဩာ္. သူမ ေခၚထားသည္ပဲ. New Message လည္းေတြ႔သည္မုိ႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔…

“Ait Pote… Noe Thay Buu Lar? Call me back!”

သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင္႔ေလး ေကြးသြားေအာင္ ျပဳံးလုိက္ရင္း သူမဆီ ဖုန္းဆက္လုိက္သည္။

“ေမာနင္း. ေအာင္. ႏုိးျပီလား.”

“ႏုိးျပီ. သွ်ား. ေခၚထားတာေတြ႔လုိ႔. ဘာကိတ္”

“ေဩာ္. သတိရတယ္လုိ႔ ေျပာမလုိ႔ပါ.”

“ဟားဟားဟား. လုပ္မေနနဲ႔. ထူးထူးဆန္းဆန္း. ဘာလုပ္ခုိင္းဦးမလုိ႔လဲ.”

“မယုံလည္းေနေပါ႔. ေသာ႔က်န္ခဲ႔တာကုိ သတိရတယ္လုိ႔ ေျပာမလုိ႔ဟာကုိ. ကုိယ္႔ကုိယ္႔ကုိ သိပ္အထင္ၾကီးမေနနဲ႔. မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူး.”

“ျပီးေရာ. သိပါတယ္. ဘယ္ေတာ႔လာယူမွာလဲ. ညေနမွလား.”

“အင္း. ညေနယူမယ္. ေသာ႔ထည္႔ခဲ႔ဖုိ႔ မေမ႔နဲ႔လုိ႔ ေျပာမလုိ႔.”

“ဘယ္လုိယူမွာလဲ သွ်ားရဲ႔. ဘယ္လုိေတြ႔ၾကမွာလဲ.”

“ရုံးကအျပန္၀င္ခဲ႔လုိက္မယ္. အိမ္ကပဲေစာင္႔ေနလုိက္ေလ.”

“Okay then! See ya!”

“Have a nice day, Aung!”

“You too!”

“Bye”

“Bye”



ဒီေန႔ တနလၤာေန႔ ျဖစ္၍ ထင္သည္။ ကားအသြားအလာ အနည္းငယ္ ၾကပ္ေနခဲ႔သည္။ ယာဥ္ေၾကာ ရွင္းေအာင္ေစာင္႔၍ ေနရင္း သူ႔စိတ္အစဥ္တုိ႔က အတိတ္ကမၻာသုိ႔ လြင္႔ေမ်ာေနခဲ႔ေလသည္။

သူမႏွင္႔ စတင္ေတြ႔ဆုံခဲ႔ပုံကလည္း ေတြးမိလုိက္တုိင္း ႏွစ္သိမ္႔ၾကည္ႏူးဖြယ္ အတိျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းကုိ အစပ်ိဳးေပးခဲ႔သူက တစ္ျခားသူမဟုတ္. သူ႔သူငယ္ခ်င္း ညီေဇာ္.

တစ္ရက္တြင္ သူ႔ဖုန္းထဲသုိ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ထည္႔သြားခဲ႔သည္။ နားေထာင္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ဒီတစ္ပတ္ တနဂၤေႏြ ရခုိင္ရုိးရာ သၾကၤန္ပဲြ ရွိသည္တဲ႔.

သၾကၤန္ဆုိသည္႔ပဲြမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ၾကဳံေတာင္႔ၾကဳံခဲပြဲပင္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေရာက္ကတည္းက ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္ရွာ၊ အလုပ္ရျပန္ေတာ႔ ေန႔စဥ္ ရုံးဆင္းရုံးတက္၊ ပိုက္ဆံစု၊ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္ အိမ္ျပန္ပုိ႔၊ ေခ်းေငြမ်ား ျပန္ဆပ္ျဖင္႔ သူ႔စိတ္မွာ တရံတလပ္မွ အနားမရခဲ႔ေသးပါ. ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ပဲြကိုေတာ႔ သြားလုိက္ဦးမည္ဟု အားခဲထားခဲ႔သည္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္အပန္းေျဖခ်င္ေသးသည္ေလ.

ထုိေန႔က သူပုံမွန္ပင္ ၀တ္သြားခဲ႔သည္။ သၾကၤန္ဆုိေတာ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္စုံေတြ ၀တ္သြားရန္လည္း မလုိသည္မုိ႔ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ရွပ္အက်ၤီ လက္တုိ အစိမ္းေရာင္ႏွင္႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ကုိသာ ၀တ္သြားခဲ႔သည္။ စိတ္ထဲတြင္မေတာ႔ ရပ္ေ၀းေျမျခားရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဆုံခြင္႔ရမည္မုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္လန္းဆန္းေနခဲ႔သည္။

ညီေဇာ္က ဒီျမိဳ႔တြင္ ေရာက္ေနသည္မွာ ၾကာျပီမုိ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင္႔ သိကၽြမ္းသည္။ သူ႔ကုိ တစ္ဦးျပီးတစ္ဦးႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ျဖင္႔ ထူးျခားေနခဲ႔သည္။

“ေဟ႔ေကာင္. ငါမင္းကုိ မိတ္ဆက္ေပးမလုိ႔. ဒါငါနဲ႔ ဒီမွာ တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတက္သြားခဲ႔တဲ႔ Classmate ကြ.”

“ဟုတ္. ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္.”

ႏႈတ္ဆက္ရင္း ညီေဇာ္႔ကုိ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲျဖင္႔ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ညီေဇာ္က မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပဳံးလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔ေလသည္။

ၾကည္႔. နာမည္လည္း မေျပာ. ဒီတုိင္း မိတ္ဆက္ေပးသြားေသာ ညီေဇာ္႔ကို ထုိအခ်ိန္က လက္သီးျဖင္႔ ေျပးထုိးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

သူမက ျပဳံးလ်က္

“ကုိေဇာ္ကေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ မေျပာင္းလဲေသးဘူးေနာ္. စတတ္ေနာက္္တတ္တုန္းပဲ. ဒါေၾကာင္႔လည္း ႏုေနတာနဲ႔တူတယ္.”

“ဟားဟား. မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ. ဒီေကာင္ၾကီးက မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ အိုးတုိ႔အန္းတန္း ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္လုိ႔ သူ႔ကုိ သင္ေပးေနတာပါ.”

“မင္း..”

သူေအာ္လုိက္ေတာ႔ ညီေဇာ္တစ္ေယာက္ တဟားဟားျဖင္႔ သူ႔ဗုိက္ၾကီးကုိ ပြတ္္လ်က္ ေအာ္ရယ္ေနျပန္ေလသည္။

သူမကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ အားနာေနဟန္တူသည္။ မထူးေတာ႔ျပီမုိ႔ သူ႔ညာဖက္လက္ကုိ ေရ႔ွကမ္းေပးရင္း…

“ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္စည္ပါ.”

သူမကလည္း လက္ဆဲြျပန္ႏႈတ္ဆက္ကာ တည္ျငိမ္ေသာအျပဳံးျဖင္႔ တုံ႔ျပန္ခဲ႔သည္။

“ဟုတ္ကဲ႔.. ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ရွင္. ကၽြန္မ သွ်ားအိေျႏၵဦး ပါ”

ညီေဇာ္႔ကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ျပဳံးစိစိျဖင္႔ လွမ္းၾကည္႔ေနခဲ႔ေလသည္။




ထုိေန႔က သူမ ၀တ္ဆင္ထားပုံေလးကုိ သူ႔မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ေမာင္းထိလု ဆံႏြယ္၊ ေျဖာင္႔စင္းေသာႏွာတံ၊ ပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါး၊ ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံး၊ ရွင္းသန္႔ေသာ အသားအရည္ေပၚတြင္ အစိမ္းႏုေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးျဖင္႔ ျမန္မာဆန္စြာ လွပသိမ္ေမြ႔ေနခဲ႔သည္။

“ရခုိင္သၾကၤန္ ေရာက္ဖူးလား. မသွ်ားအိေျႏၵဦး”

“ဟုတ္. ေရာက္ဖူးပါတယ္. ကၽြန္မကုိ သွ်ားလုိ႔ပဲ ေခၚႏုိင္ပါတယ္ရွင္.”

“ဟုတ္. သွ်ား..”

မရဲတရဲေခၚရင္း သူ႔ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အေၾကာင္းမဲ႔ ဖိကုိက္ေနမိခဲ႔သည္။

သူမက တစ္ခ်က္ျပဳံးလုိက္ခဲ႔ရင္း..

“ကုိေအာင္စည္က နာမည္အျပည္႔အစုံပဲလား. ေနာက္မွာ ဘာပါေသးလဲ.”

“ဟုတ္. ေအာင္စည္ပါပဲ. ကၽြန္ေတာ္႔အေဖေျပာျပတာေတာ႔ ေဗဒင္ဆရာက ေအာင္စည္ဟိန္းလုိ႔ မွည္႔တယ္တဲ႔. အေဖက ေယာက်ၤားေလး နာမည္ဆုိရင္ ခပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ အားပါရမယ္. အကၡရာ ႏွစ္လုံးေလာက္ပဲ ပါတဲ႔ နာမည္ကုိ ပုိသေဘာက်တယ္ ဆုိျပီး ေအာင္စည္လုိ႔ မွည္႔ထားတာ.”

“ေဩာ္. ေကာင္းပါတယ္. မွတ္ရတာလည္း လြယ္တာေပါ႔ရွင္.”

သူ၏ ရွည္လ်ားေသာ ရွင္းလင္းခ်က္ကုိ သူမ နားလည္မလည္ေတာ႔ မသိပါ. သူတုိ႔၏ စကား၀ုိင္းေလးက ေခတၱ ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ႔သည္။

သူကပင္ စတင္၍.

“ရခုိင္သၾကၤန္ ေရာက္ဖူးတယ္ဆုိလုိ႔ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ဖူးတာလဲ. နွစ္တုိင္းပဲလား”

သူမက လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကုိ အသာေကြး၍ ျပဳံးျပကာ သူ႔ဖက္သုိ႔ ေခါင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္း…

“ကၽြန္မ ရခုိင္မွာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ႔ဖူးတယ္ရွင္႔.”

သူက ၀မ္းသာအားရဟန္ျဖင္႔..

“ဟုတ္လား. ဘယ္မွာေနခဲ႔တာလဲ. စစ္ေတြမွာပဲလား.”

“ဟုတ္တယ္. စစ္ေတြမွာပဲ. ေဖေဖက ၀န္ထမ္းဆုိေတာ႔ ေနရာအႏွံ႔ ေျပာင္းေနရတာေပါ႔ရွင္.”

“ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနခဲ႔ဖူးတယ္ဗ်. စစ္ေတြမွာပဲ. ကၽြန္ေတာ္႔ေဖေဖလည္း ၀န္ထမ္းပဲေလ. စကားမစပ္. သွ်ားေဖေဖက ဘယ္ဌာနကလဲ.”

“…. ကပါ”

“ေဩာ္. ကၽြန္ေတာ္သိတယ္. အဲဒီ႔ဖက္ကုိ မနက္ခင္းေတြဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သားအဖေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္ၾကတယ္ဗ်.”

“ကုိေအာင္စည္႔ေဖေဖကေရာ ဘယ္ကလဲ.”

“… ကပါ. ေမယုေစ်းၾကီးနားမွာေလ. သိတယ္ဟုတ္.”

“အင္း. သိတယ္. အဲဒီ႔ကုိ ေစ်းလာလာ၀ယ္ဖူးတယ္.”

…
…
…

ထုိေန႔က ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ား ေျပာဆုိၾကရင္း သူမႏွင္႔သူ ရင္းႏွီးမႈ ရသြားခဲ႔ၾကသည္။

သူလည္း အနည္းငယ္ရဲတင္းလာကာ..

“ေရမပက္ရေသးဘူးမလား. သြားပက္ရေအာင္ေလ. ဟုိမွာ ေနာက္တစ္သုတ္ တန္းစီေနၾကျပီ. သြားရေအာင္.”

“ကၽြန္မ တစ္ေခါက္ေတာ႔ ပက္ျပီးျပီရွင္႔. ရပါတယ္. ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ပက္တာေပါ႔”

သူမ၏ တစ္ဖက္သားအေပၚ အလုိက္သိတတ္မႈ၊ လုိက္ေလ်ာညီေထြေနတတ္မႈ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မႈတုိ႔ကုိ သူ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။

"ငါမင္းကုိ ခ်စ္တယ္
ငါ႔ရင္ခုန္သံေတြမွာ အသက္ရႉသံသဲ႔သဲ႔တစ္ခ်ိဳ႔က
မင္းကုိေတြ႔ရဖုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆုိင္ခ်င္တယ္တဲ႔..
မင္းရဲ႔ ရယ္သံေတြၾကားမွာ ငါက်ဆုံးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း
ငါ႔ခႏၵာကုိယ္တစ္ခုလုံးမွာ ၾကက္သီးေမြးညွင္းေတြ ထေနခဲ႔တယ္
အဲဒါ မင္းကုိခ်စ္လုိ႔တဲ႔…"


ရခုိင္သၾကၤန္ကုိ စစ္ေတြမွာ ေနခဲ႔စဥ္ကတည္းက သူၾကဳံခဲ႔ဖူးပါသည္။

ရွည္လ်ားလွေသာ ေလာင္းေလွၾကီးထဲတြင္ ေရျဖည္႔လ်က္ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ဖက္၊ မိန္းကေလး တစ္ဖက္ ရပ္ကာ အခ်က္ျပသည္ႏွင္႔ မနားတမ္း ခပ္၍ပက္ၾကေသာ ရုိးရာ ေရကစားနည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ေရပက္ကစားျခင္း ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ အလွည္႔က် ပက္ႏုိင္ျခင္း၊ ၾကီးၾကပ္သူလူၾကီးမ်ား ရွိျခင္း၊ ေယာက်ၤားေလးႏွင္႔ မိန္းကေလး တစ္စုံစီ ေရပက္ႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားျခင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ အျငင္းပြားျခင္း၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္း မရွိေသာ ခ်စ္စဖြယ္ ေရကစားနည္းစနစ္ တစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေပသည္။

သူတုိ႔အလွည္႔ေရာက္လာေတာ႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ရပ္ကာ ေနရာယူလုိက္ၾကသည္။

ေလာင္းေလွၾကီးရွိသည္႔ မ႑ပ္ကုိ ပန္းခက္ပန္းလက္မ်ားျဖင္႔ တန္ဆာဆင္ထားေသးသည္။ ေလွထဲသုိ႔ ေရျဖည္႔ေနသည္ကုိ ေစာင္႔ေနရင္း သူမကုိ သူ ျပဳံးျပလုိက္ေတာ႔ သူမ မသိမသာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားခဲ႔သည္။

ရွက္ေနတာလား သွ်ားရယ္…

….

ရခုိင္ပုဆုိး ၀တ္ထားသည္႔ လူၾကီးတစ္ဦးက အသံခ်ဲ႔စက္ကုိင္လ်က္ ေအာ္ေျပာသည္။

“အုိေက. စမယ္… စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ သိေအာင္ေျပာျပမယ္. တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြလုိ ေရကစားၾကပါ. တစ္ဖက္သား စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မပက္ပါနဲ႔. အခ်င္းခ်င္း ေလးစားမႈ ရွိၾကပါ. အခ်က္ျပမွ ပက္ပါ. ရျပီေနာ္. စည္းကမ္းေတြကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲ. အဆင္သင္႔ျဖစ္ရင္ စမယ္.”

သူက ဒုိင္လူၾကီးလုပ္သူကို လက္ခဏေထာင္ျပလ်က္ သူ႔ေဘာင္းဘီေနာက္ကုိ ႏႈိက္ကာ ေဘာ္ဒီစပေရးဗူးကုိ ထုတ္လုိက္ေတာ႔ သူမက သူလုပ္သမွ်ကုိ လုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔သည္။

ေလာင္းေလွထဲသုိ႔ ေဘာ္ဒီစပေရး ဖ်န္းလုိက္ေတာ႔ ေဘးတြင္ရပ္ေနသည္႔လူတစ္ခ်ိဳ႔က ျပဳံးစိစိျဖင္႔ လွမ္းေအာ္ၾကသည္။

“ေမႊးေမႊးေလးပက္မယ္. ေမႊးေမႊးေလး..”

“ေဟ႔ေကာင္. ရခုိုင္လုိ ေျပာစမ္းပါကြ. မင္းကလဲ. ကဲကဲ. မႊီးမႊီးေလး ပက္ကတ္မယ္. မႊီးမႊီးေလး. အဘုရွည္တုိ႔ ရယ္ဒီ…. ဟားဟားဟားဟား..”

ေျပာလည္းေျပာ ရယ္လည္းရယ္ေနသည္႔ သူတုိ႔ေနာက္မွ လူအုပ္စုေၾကာင္႔ သူမလည္း အရွက္ေျပ ရယ္ေနခဲ႔သည္ကုိ သူ ခုိးၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔သည္။

“စမယ္…. ရႊီ….”

၀ီစီမႈတ္လုိက္သည္ႏွင္႔ တျပဳိင္နက္ တစ္ဖက္ႏွင္႔တစ္ဖက္ အျပိဳင္ေရပက္ၾကပါေတာ႔သည္။

သူမက မ်က္ႏွာကုိ ေအာက္ကုိငုံ႔ထားလ်က္ သူ႔ကုိမၾကည္႔ဘဲ ဆက္တုိက္ပက္သည္။ သူကလည္း သူမပက္ေနသည္႔ ေရမႈန္မ်ားၾကားထဲမွ သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ကာ တ၀ုန္း၀ုန္းျဖင္႔ အဆက္မျပတ္ပက္ေနခဲ႔သည္။

သူမ၏ရယ္သံလြင္လြင္ေလးမ်ားၾကားတြင္ ရခုိင္သၾကၤန္သည္ အစြမ္းကုန္ လွပေနခဲ႔သည္။




"ေျဖာင္႔စင္းတဲ႔ႏွာတံ
ဟန္ပါတဲ႔ အျပဳံး
ၾကည္လင္တဲ႔ မ်က္လုံးေလးနဲ႔
ေပ်ာ႔ႏဲြ႔တဲ႔ ေကသာ
ေရႊ၀ါေရာင္ အသားအရည္မွာ
ခ်စ္စရာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြ ေနရာယူထားၾကတယ္…
အုိ. ပရဒိသုခဘုံက နတ္သမီးေလးလားကြယ္….

ငါလုံး၀ မထင္ထားခဲ႔မိဘူး.
မင္းကုိတစ္ေန႔ ဒီလုိခ်စ္ခြင္႔ရေနမယ္လုိ႔ေပါ႔
ငါဟာ ေ၀းရာကုိေျပးထြက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
မင္းရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ လဲျပိဳက်ေနသူပါ.
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ႔ကုိဖက္ထားေပးပါေနာ္
မင္းရင္ခြင္မွာ ငါအိပ္စက္ခြင္႔ရတာ ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ငါ႔ရဲ႔ အခ်စ္မ်ားအတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ တိတ္တခုိး အိပ္မက္တစ္ခုပါ…"




ဆက္ရန္...