ရြက္၀ါေရ…
ေနပါဦးလား…
မင္းရွိေနခဲ႔တဲ႔ အခုိက္အတန္႔တဒဂၤမွာ
မင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ သစ္ပင္ကုိ
အလွဆင္ခဲ႔တယ္ေနာ္.
မင္းလုိ သစ္ရြက္ငယ္ေလးေတြ စုေပါင္းလုိ႔လည္း
အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းတစ္ခုကုိ
ညီတူညီမွ် တည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကဖူးတယ္.
ေနပါဦးလား ရြက္၀ါရယ္.
ကမာၻေျမကုိ အလွဆင္ပါဦး
ေဟာ. ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ပ်ံသန္းလာေနၾကတဲ႔
ေက်းငွက္သာရကာေလးတုိ႔နဲ႔အတူ
ေလအေ၀ွ႔မွာ မင္႔ခႏၵာကုိယ္ေလးကုိ လႈပ္ခတ္လုိ႔
ဂီတသံစဥ္ခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြကုိ ဖန္တီးပါဦး
မင္းရွိေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ တန္ဖုိးကုိ
မင္းမရွိေတာ႔မွပဲ သိရေအာင္ မရက္စက္ပါနဲ႔ေနာ္.
ရြက္၀ါေရ..
ေနပါဦးလား…
ေနပါဦးလား ရြက္၀ါရယ္…
ရြက္ႏုေရ…
ေ၀ပါေတာ႔လား
ကမာၻေျမဟာ မဲြေျခာက္တဲ႔အေရာင္ေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းဆုိးေနခဲ႔ျပီ
မင္းအလာကုိ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတာလည္း ၾကာေပါ႔
ရြက္ေဟာင္းေၾကြလုိ႔ ရြက္သစ္ေ၀ျပီတဲ႔
စိတ္သစ္လူသစ္ေမြးမည္တဲ႔
ၾကဳံး၀ါးသံတစ္ခ်ိဳ႔ ငါၾကားေနရတယ္.
မင္းအလာကုိ ၾကိဳလင္႔ေနၾကရင္းနဲ႔ေလ.
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခုိင္မယ္ ငါမသိ
ငါသိတာကေတာ႔ မင္းဟာ
ရွင္သန္ထေျမာက္ျခင္းရဲ႔ တမန္ေတာ္ျဖစ္တယ္.
ငါ႔ရင္ထဲကေ၀ဒနာေတြ ေၾကြပါေစေတာ႔
ဆုံးရႈံးနိမ္႔က်ခဲ႔ျခင္းေတြကုိ မီးသၿဂိဳဟ္ပစ္လုိ႔
ဘ၀ဆုိတဲ႔ စစ္ပဲြကုိ ေနာက္တဖန္ငါျပန္တုိက္ဦးမယ္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အၾကိဳေထာက္ေနတဲ႔ဒီမနက္ခင္းမွာ
သာယာတဲ႔ ေနျခည္ႏုေထြးကုိ အေဖာ္ျပဳလုိ႔
မင္းအလာကို ငါေစာင္႔ေနတယ္.
ရြက္ႏုေရ..
ေ၀ပါေတာ႔လား…
ေ၀ပါေတာ႔လား ရြက္ႏုရယ္…
(ေရခဲငွက္)
1 comment:
စိတ္ႏွစ္ခြသစ္ပင္။
ရြက္၀ါကို ေနေစခ်င္သလို
ရြက္ႏုလည္း ေ၀ရမယ္ ဆို
သစ္ရြက္ေတြ ပိျပီး ျပိဳမယ္ေနာ္။
(ဟတ္ဟတ္.. ၀င္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ခြင့္ျပဳပါ။)
Post a Comment