ခ်စ္သူ႔ေျခသံ

ေနျခည္ေပ်ာက္ဆုံးလုိ႔
ထက္ေကာင္းကင္တစ္ခြင္လုံး
မုိးေတြအုံ႔မႈိင္းေနခဲ႔တဲ႔ တစ္ခုေသာေန႔မွာ
ပန္းေနၾကာဟာ ဦးတည္ရာ ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ႔တယ္…

ပန္းကေလးေရ…
အျမဲတမ္းေတာ႔ ေနျခည္ဘယ္သာႏုိိင္ပါ႔မလဲေနာ္
တစ္စုံတစ္ရာကုိ စဲြလမ္းတမ္းတေနရင္း
ဘ၀တစ္ခုရဲ႔ ဦးတည္ရာကုိ မင္းသတ္မွတ္ေနမွာလား
မင္းဘ၀ မင္းခံစားခ်က္ မင္းဖာသာမင္း ကန္႔သတ္ထားသင္႔တာေပါ႔.

ပန္းကေလးက ျပန္ေျပာတယ္.
ငါက ေနျခည္အလာမွာ လန္းစြင္႔ပြင္႔လန္းရတဲ႔
ေနၾကာပန္းျဖစ္ေနလုိ႔ပါကြာ တဲ႔….



တအုံးအုံးတဒုိင္းဒုိင္း
ဒုန္းစုိင္းၾကဲေနတဲ႔
လသာညရဲ႔ လွ်ပ္စီးလက္တဲ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေတာ႔
ညေမႊးပန္းတစ္ခ်ိဳ႔ ငုိရႈိက္ေနခဲ႔ေလရဲ႔..

ပန္းကေလးေရ…
အဆင္မေျပတာေတြနဲ႔ေတြ႔တုိင္း ငုိေနမွာလားကြာ..
ေကာင္းကင္တစ္ခုမွာ ေနျခည္ျဖာႏုိင္သလုိ
ေလျပည္လည္း လာႏုိင္တာပဲ.
ဘ၀ဆုိတာလည္း ဒီလုိပဲေပါ႔
လသာညေတြရွိသလုိ မုိးသည္းညေတြလည္း ရွိမွာပဲေလ..
မင္းယုံၾကည္ခ်က္ မင္း အရည္အခ်င္းနဲ႔ မင္းရပ္တည္၀႔ံၾကြားသင္႔တာေပါ႔.

ပန္းကေလးကျပန္ေျပာတယ္.
ငါက ညလူေျခတိတ္လုိ႔ ေမွးမွိတ္အိပ္စက္မွ
ေမႊးထုံလန္းဆန္းခြင္႔ရတဲ႔
ညေမႊြးပန္းျဖစ္ေနလုိ႔ပါကြာ တဲ႔…



တိမ္ညိဳညိဳေတြ ေကာင္းကင္ေပၚက ျပဳိက်လာေနတဲ႔
လသာညတစ္ညမွာ
လမ္းအဆုံးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရင္း
ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္လာမယ္႔ ခ်စ္သူ႔ေျခသံကုိ
ေ၀ဒနာျပတင္းေပါက္ကေန ေငးၾကည္႔ေနခဲ႔တာကေတာ႔
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရယ္ေပါ႔…



ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြကုန္ခန္းလုိ႔
လူပုံပန္းေတာင္ မေပါက္ခ်င္ေတာ႔တဲ႔
ကဗ်ာဆရာကုိ ဘ၀ၾကီးက ဒီလုိဆုံးမတယ္.
ေကာင္ေလးေရ..
အခ်စ္တစ္ခုကုိ မပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ရုံေလးနဲ႔
ယုိင္တုိင္တုိင္အေတြးအေခၚေတြကုိ ေမြးျမဴျပီး
အေဆြးလူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္
မင္းကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ႏွစ္ပစ္ေတာ႔မွာလား.
အခ်စ္ဆုိတာ ရင္ထဲမွာ တစ္ခါသာ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ
တစ္ခါထက္လည္း ပုိျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္.
ဒါေပမယ္႔
ဘ၀ဆုိတာကေတာ႔ ေရႏွစ္ခါျပန္ခ်ိဳးခြင္႔ျပဳထားတဲ႔
ျမစ္တစ္စင္းမဟုတ္ခဲ႔ဘူးေလ.
ဒီေတာ႔ အရူးတစ္ပုိင္းလုိ မီး၀ုိင္းေနတဲ႔
အခ်စ္စိတ္ရုိင္းေတြကုိ ခ်ိဳးသတ္လုိ႔
မင္းဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြမွာ
အေတာင္ပံ ျပန္လည္အပ္ႏွင္းလွည္႔ပါ….



ကဗ်ာဆရာက ျပန္ေျပာတယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြဟာ
အခ်စ္နဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္တယ္.
အခ်စ္နဲ႔အတူ ပ်ံသန္းတယ္.
အခ်စ္နဲ႔အတူ ေတြးေခၚတယ္.
အခ်စ္နဲ႔အတူ ေမွးစက္တယ္.
အခ်စ္နဲ႔အတူ ရင္ခုန္တယ္.
အခ်စ္နဲ႔အတူ ေသဆုံးတယ္.

အခ်စ္ဆုိတာ မရွိတဲ႔ေနာက္
ကဗ်ာဆရာႏွုလံုးသားလည္း ေယာက္ယက္ခတ္လုိ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း အေတာင္ပံေတြ ပ်က္သုဥ္းခဲ႔ျပီ.
ယုံၾကည္ျခင္း ေျခနင္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ႔ျပီ.
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း သံစဥ္ေတြ နရီလဲြခဲ႔ရျပီ.
ရွင္သန္ျခင္း ကဗ်ာေတြလည္း က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ရျပီ…

အခ်စ္အတြက္ အသက္ကုိပင္ အပ္ႏွင္းခဲ႔ၾကဖူးတဲ႔
ရုိမီယုိနဲ႔ ဂ်ဴးလီးယက္လုိ
တုိက္တန္းနစ္ရုပ္ရွင္ထဲက ရုိ႔စ္နဲ႔ ဂ်က္ခ္လုိ
ပုိပုိသာသာ မခ်စ္ျပတတ္ေပမယ္႔
ဒီကဗ်ာဆရာရဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲကအလြမ္းေတြကေတာ႔
ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္နဲ႔ ၀ုိင္တစ္ခြက္ကုိေတာင္ သစၥာေဖာက္ျပီး
ညည္းျပတတ္ေနေလရဲ႔…

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကုိ ဟင္းခနဲခ်ရင္း
ကဗ်ာဆရာက ျပန္ေျပာတယ္.
ပန္းေတြအမ်ားၾကီးရွိေပမယ္႔
ေနၾကာပန္းတစ္ခုတည္းပဲ ေနကုိေမွ်ာ္ျပီး တစ္ေန႔တာကုိ ကုန္ဆုံးတယ္.
ေနမရွိရင္ ေနၾကာပန္းဆုိတာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ႔ဘူး.
ပန္းေတြအမ်ားၾကီးေမႊးပ်ံ႔တတ္ၾကေပမယ္႔
ညေမႊးပန္းတစ္ခုတည္းပဲ ယဥ္ေက်းစြာ ညမွာေမႊးတယ္.
ဆိတ္ဖလူးပန္းလုိေတာင္ အနံ႔မရုိင္းတတ္ေသးဘူး
ငရဲခန္းက်ေနတဲ႔ ညမ်ားမွာေတာ႔
ညေမႊးပန္းဟာ တိတ္ဆိတ္စြာ ငုိေၾကြးေနရတတ္တယ္.

ပင္႔သက္ခပ္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ရႉသြင္းလုိက္ရင္း
ကဗ်ာဆရာက သူ႔ခ်စ္ျခင္းမ်ားကုိ ဦးညႊတ္လုိက္တယ္.
ဒီလုိပါပဲ ဘ၀ၾကီးေရ..
ကၽြန္ေတာ္႔အခ်စ္ေတြဟာလည္း
ေနကုိေမွ်ာ္တဲ႔ ေနၾကာပန္းလုိ
ဒီခ်စ္သူတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ လန္းဆန္းပြင္႔လန္းတယ္.
ညမွာေမြႊးတဲ႔ ညေမႊးပန္းလုိ
ဒီခ်စ္သူတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေမႊးပ်ံ႔တယ္.



တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ခ်စ္သူေပ်ာ္ရႊင္ေစဖုိ႔
မေရရာတဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ဆႏၵေတြကုိ
ရင္ခြင္ပလႅင္ေပၚ ယဇ္ပူေဇာ္ထားတဲ႔
အညတရကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါတယ္ေလ…

ေဟာ.
ပန္းေတြပြင႔္သြားၾကျပီ.
တစစနဲ႔ နီးကပ္လာေနတဲ႔
ခ်စ္သူ႔ေျခသံဟာ
အလြမ္းသံစဥ္ေတြကုိ
မိန္းေမာေတြေ၀ေစခဲ႔တယ္..
ေမွ်ာ္လင္႔မ်က္၀န္းေတြကုိ
ေတာက္ေျပာင္ေစခဲ႔တယ္.
စုိးရြံ႔ရင္ခုန္သံေတြကုိ
ေခၽြးသိပ္ေမွးမွိတ္ေစခဲ႔တယ္.

ေ၀ဒနာျပတင္းေပါက္ထက္မွာ
အားငယ္စြာ မွီထုိင္ေနတဲ႔
ကဗ်ာဆရာရဲ႔ ႏွလုံးသားက
ခပ္တုိးတုိးေလးေျပာတယ္.

“လြမ္းလို္က္ရတာ ခ်စ္သူရယ္...”


(ေရခဲငွက္)

အိပ္မက္နတ္သမီး (၂)

ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီး ဖုန္းကုိ လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ missed call တစ္ခုေတြ႔သည္။

ေဩာ္. သူမ ေခၚထားသည္ပဲ. New Message လည္းေတြ႔သည္မုိ႔ ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔…

“Ait Pote… Noe Thay Buu Lar? Call me back!”

သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင္႔ေလး ေကြးသြားေအာင္ ျပဳံးလုိက္ရင္း သူမဆီ ဖုန္းဆက္လုိက္သည္။

“ေမာနင္း. ေအာင္. ႏုိးျပီလား.”

“ႏုိးျပီ. သွ်ား. ေခၚထားတာေတြ႔လုိ႔. ဘာကိတ္”

“ေဩာ္. သတိရတယ္လုိ႔ ေျပာမလုိ႔ပါ.”

“ဟားဟားဟား. လုပ္မေနနဲ႔. ထူးထူးဆန္းဆန္း. ဘာလုပ္ခုိင္းဦးမလုိ႔လဲ.”

“မယုံလည္းေနေပါ႔. ေသာ႔က်န္ခဲ႔တာကုိ သတိရတယ္လုိ႔ ေျပာမလုိ႔ဟာကုိ. ကုိယ္႔ကုိယ္႔ကုိ သိပ္အထင္ၾကီးမေနနဲ႔. မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူး.”

“ျပီးေရာ. သိပါတယ္. ဘယ္ေတာ႔လာယူမွာလဲ. ညေနမွလား.”

“အင္း. ညေနယူမယ္. ေသာ႔ထည္႔ခဲ႔ဖုိ႔ မေမ႔နဲ႔လုိ႔ ေျပာမလုိ႔.”

“ဘယ္လုိယူမွာလဲ သွ်ားရဲ႔. ဘယ္လုိေတြ႔ၾကမွာလဲ.”

“ရုံးကအျပန္၀င္ခဲ႔လုိက္မယ္. အိမ္ကပဲေစာင္႔ေနလုိက္ေလ.”

“Okay then! See ya!”

“Have a nice day, Aung!”

“You too!”

“Bye”

“Bye”



ဒီေန႔ တနလၤာေန႔ ျဖစ္၍ ထင္သည္။ ကားအသြားအလာ အနည္းငယ္ ၾကပ္ေနခဲ႔သည္။ ယာဥ္ေၾကာ ရွင္းေအာင္ေစာင္႔၍ ေနရင္း သူ႔စိတ္အစဥ္တုိ႔က အတိတ္ကမၻာသုိ႔ လြင္႔ေမ်ာေနခဲ႔ေလသည္။

သူမႏွင္႔ စတင္ေတြ႔ဆုံခဲ႔ပုံကလည္း ေတြးမိလုိက္တုိင္း ႏွစ္သိမ္႔ၾကည္ႏူးဖြယ္ အတိျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းကုိ အစပ်ိဳးေပးခဲ႔သူက တစ္ျခားသူမဟုတ္. သူ႔သူငယ္ခ်င္း ညီေဇာ္.

တစ္ရက္တြင္ သူ႔ဖုန္းထဲသုိ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ထည္႔သြားခဲ႔သည္။ နားေထာင္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ဒီတစ္ပတ္ တနဂၤေႏြ ရခုိင္ရုိးရာ သၾကၤန္ပဲြ ရွိသည္တဲ႔.

သၾကၤန္ဆုိသည္႔ပဲြမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ၾကဳံေတာင္႔ၾကဳံခဲပြဲပင္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေရာက္ကတည္းက ေက်ာင္းတက္၊ အလုပ္ရွာ၊ အလုပ္ရျပန္ေတာ႔ ေန႔စဥ္ ရုံးဆင္းရုံးတက္၊ ပိုက္ဆံစု၊ တစ္ခ်ိဳ႔တစ္၀က္ အိမ္ျပန္ပုိ႔၊ ေခ်းေငြမ်ား ျပန္ဆပ္ျဖင္႔ သူ႔စိတ္မွာ တရံတလပ္မွ အနားမရခဲ႔ေသးပါ. ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ပဲြကိုေတာ႔ သြားလုိက္ဦးမည္ဟု အားခဲထားခဲ႔သည္။ သူကုိယ္တုိင္လည္း စိတ္အပန္းေျဖခ်င္ေသးသည္ေလ.

ထုိေန႔က သူပုံမွန္ပင္ ၀တ္သြားခဲ႔သည္။ သၾကၤန္ဆုိေတာ႔ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္စုံေတြ ၀တ္သြားရန္လည္း မလုိသည္မုိ႔ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ရွပ္အက်ၤီ လက္တုိ အစိမ္းေရာင္ႏွင္႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ကုိသာ ၀တ္သြားခဲ႔သည္။ စိတ္ထဲတြင္မေတာ႔ ရပ္ေ၀းေျမျခားရွိ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဆုံခြင္႔ရမည္မုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္လန္းဆန္းေနခဲ႔သည္။

ညီေဇာ္က ဒီျမိဳ႔တြင္ ေရာက္ေနသည္မွာ ၾကာျပီမုိ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင္႔ သိကၽြမ္းသည္။ သူ႔ကုိ တစ္ဦးျပီးတစ္ဦးႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္ကေတာ႔ျဖင္႔ ထူးျခားေနခဲ႔သည္။

“ေဟ႔ေကာင္. ငါမင္းကုိ မိတ္ဆက္ေပးမလုိ႔. ဒါငါနဲ႔ ဒီမွာ တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတက္သြားခဲ႔တဲ႔ Classmate ကြ.”

“ဟုတ္. ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္.”

ႏႈတ္ဆက္ရင္း ညီေဇာ္႔ကုိ မ်က္ႏွာရိပ္မ်က္ႏွာကဲျဖင္႔ လွမ္းၾကည္႔ေတာ႔ ညီေဇာ္က မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပဳံးလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔ေလသည္။

ၾကည္႔. နာမည္လည္း မေျပာ. ဒီတုိင္း မိတ္ဆက္ေပးသြားေသာ ညီေဇာ္႔ကို ထုိအခ်ိန္က လက္သီးျဖင္႔ ေျပးထုိးခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားျဖစ္ေနခဲ႔သည္။

သူမက ျပဳံးလ်က္

“ကုိေဇာ္ကေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ မေျပာင္းလဲေသးဘူးေနာ္. စတတ္ေနာက္္တတ္တုန္းပဲ. ဒါေၾကာင္႔လည္း ႏုေနတာနဲ႔တူတယ္.”

“ဟားဟား. မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ. ဒီေကာင္ၾကီးက မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ အိုးတုိ႔အန္းတန္း ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္လုိ႔ သူ႔ကုိ သင္ေပးေနတာပါ.”

“မင္း..”

သူေအာ္လုိက္ေတာ႔ ညီေဇာ္တစ္ေယာက္ တဟားဟားျဖင္႔ သူ႔ဗုိက္ၾကီးကုိ ပြတ္္လ်က္ ေအာ္ရယ္ေနျပန္ေလသည္။

သူမကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ အားနာေနဟန္တူသည္။ မထူးေတာ႔ျပီမုိ႔ သူ႔ညာဖက္လက္ကုိ ေရ႔ွကမ္းေပးရင္း…

“ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ ခင္ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္စည္ပါ.”

သူမကလည္း လက္ဆဲြျပန္ႏႈတ္ဆက္ကာ တည္ျငိမ္ေသာအျပဳံးျဖင္႔ တုံ႔ျပန္ခဲ႔သည္။

“ဟုတ္ကဲ႔.. ေတြ႔ရတာ ၀မ္းသာပါတယ္ရွင္. ကၽြန္မ သွ်ားအိေျႏၵဦး ပါ”

ညီေဇာ္႔ကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိ ျပဳံးစိစိျဖင္႔ လွမ္းၾကည္႔ေနခဲ႔ေလသည္။




ထုိေန႔က သူမ ၀တ္ဆင္ထားပုံေလးကုိ သူ႔မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ လက္ေမာင္းထိလု ဆံႏြယ္၊ ေျဖာင္႔စင္းေသာႏွာတံ၊ ပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါး၊ ၾကည္လင္ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံး၊ ရွင္းသန္႔ေသာ အသားအရည္ေပၚတြင္ အစိမ္းႏုေရာင္ ၀မ္းဆက္ေလးျဖင္႔ ျမန္မာဆန္စြာ လွပသိမ္ေမြ႔ေနခဲ႔သည္။

“ရခုိင္သၾကၤန္ ေရာက္ဖူးလား. မသွ်ားအိေျႏၵဦး”

“ဟုတ္. ေရာက္ဖူးပါတယ္. ကၽြန္မကုိ သွ်ားလုိ႔ပဲ ေခၚႏုိင္ပါတယ္ရွင္.”

“ဟုတ္. သွ်ား..”

မရဲတရဲေခၚရင္း သူ႔ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အေၾကာင္းမဲ႔ ဖိကုိက္ေနမိခဲ႔သည္။

သူမက တစ္ခ်က္ျပဳံးလုိက္ခဲ႔ရင္း..

“ကုိေအာင္စည္က နာမည္အျပည္႔အစုံပဲလား. ေနာက္မွာ ဘာပါေသးလဲ.”

“ဟုတ္. ေအာင္စည္ပါပဲ. ကၽြန္ေတာ္႔အေဖေျပာျပတာေတာ႔ ေဗဒင္ဆရာက ေအာင္စည္ဟိန္းလုိ႔ မွည္႔တယ္တဲ႔. အေဖက ေယာက်ၤားေလး နာမည္ဆုိရင္ ခပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ အားပါရမယ္. အကၡရာ ႏွစ္လုံးေလာက္ပဲ ပါတဲ႔ နာမည္ကုိ ပုိသေဘာက်တယ္ ဆုိျပီး ေအာင္စည္လုိ႔ မွည္႔ထားတာ.”

“ေဩာ္. ေကာင္းပါတယ္. မွတ္ရတာလည္း လြယ္တာေပါ႔ရွင္.”

သူ၏ ရွည္လ်ားေသာ ရွင္းလင္းခ်က္ကုိ သူမ နားလည္မလည္ေတာ႔ မသိပါ. သူတုိ႔၏ စကား၀ုိင္းေလးက ေခတၱ ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ႔သည္။

သူကပင္ စတင္၍.

“ရခုိင္သၾကၤန္ ေရာက္ဖူးတယ္ဆုိလုိ႔ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ဖူးတာလဲ. နွစ္တုိင္းပဲလား”

သူမက လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကုိ အသာေကြး၍ ျပဳံးျပကာ သူ႔ဖက္သုိ႔ ေခါင္းငဲ႔ၾကည္႔ရင္း…

“ကၽြန္မ ရခုိင္မွာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ေနခဲ႔ဖူးတယ္ရွင္႔.”

သူက ၀မ္းသာအားရဟန္ျဖင္႔..

“ဟုတ္လား. ဘယ္မွာေနခဲ႔တာလဲ. စစ္ေတြမွာပဲလား.”

“ဟုတ္တယ္. စစ္ေတြမွာပဲ. ေဖေဖက ၀န္ထမ္းဆုိေတာ႔ ေနရာအႏွံ႔ ေျပာင္းေနရတာေပါ႔ရွင္.”

“ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနခဲ႔ဖူးတယ္ဗ်. စစ္ေတြမွာပဲ. ကၽြန္ေတာ္႔ေဖေဖလည္း ၀န္ထမ္းပဲေလ. စကားမစပ္. သွ်ားေဖေဖက ဘယ္ဌာနကလဲ.”

“…. ကပါ”

“ေဩာ္. ကၽြန္ေတာ္သိတယ္. အဲဒီ႔ဖက္ကုိ မနက္ခင္းေတြဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သားအဖေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္တတ္ၾကတယ္ဗ်.”

“ကုိေအာင္စည္႔ေဖေဖကေရာ ဘယ္ကလဲ.”

“… ကပါ. ေမယုေစ်းၾကီးနားမွာေလ. သိတယ္ဟုတ္.”

“အင္း. သိတယ္. အဲဒီ႔ကုိ ေစ်းလာလာ၀ယ္ဖူးတယ္.”

…
…
…

ထုိေန႔က ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ား ေျပာဆုိၾကရင္း သူမႏွင္႔သူ ရင္းႏွီးမႈ ရသြားခဲ႔ၾကသည္။

သူလည္း အနည္းငယ္ရဲတင္းလာကာ..

“ေရမပက္ရေသးဘူးမလား. သြားပက္ရေအာင္ေလ. ဟုိမွာ ေနာက္တစ္သုတ္ တန္းစီေနၾကျပီ. သြားရေအာင္.”

“ကၽြန္မ တစ္ေခါက္ေတာ႔ ပက္ျပီးျပီရွင္႔. ရပါတယ္. ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ပက္တာေပါ႔”

သူမ၏ တစ္ဖက္သားအေပၚ အလုိက္သိတတ္မႈ၊ လုိက္ေလ်ာညီေထြေနတတ္မႈ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မႈတုိ႔ကုိ သူ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။

"ငါမင္းကုိ ခ်စ္တယ္
ငါ႔ရင္ခုန္သံေတြမွာ အသက္ရႉသံသဲ႔သဲ႔တစ္ခ်ိဳ႔က
မင္းကုိေတြ႔ရဖုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆုိင္ခ်င္တယ္တဲ႔..
မင္းရဲ႔ ရယ္သံေတြၾကားမွာ ငါက်ဆုံးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္တိုင္း
ငါ႔ခႏၵာကုိယ္တစ္ခုလုံးမွာ ၾကက္သီးေမြးညွင္းေတြ ထေနခဲ႔တယ္
အဲဒါ မင္းကုိခ်စ္လုိ႔တဲ႔…"


ရခုိင္သၾကၤန္ကုိ စစ္ေတြမွာ ေနခဲ႔စဥ္ကတည္းက သူၾကဳံခဲ႔ဖူးပါသည္။

ရွည္လ်ားလွေသာ ေလာင္းေလွၾကီးထဲတြင္ ေရျဖည္႔လ်က္ ေယာကၤ်ားေလးတစ္ဖက္၊ မိန္းကေလး တစ္ဖက္ ရပ္ကာ အခ်က္ျပသည္ႏွင္႔ မနားတမ္း ခပ္၍ပက္ၾကေသာ ရုိးရာ ေရကစားနည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။

တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ေရပက္ကစားျခင္း ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ အလွည္႔က် ပက္ႏုိင္ျခင္း၊ ၾကီးၾကပ္သူလူၾကီးမ်ား ရွိျခင္း၊ ေယာက်ၤားေလးႏွင္႔ မိန္းကေလး တစ္စုံစီ ေရပက္ႏုိင္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားျခင္းတုိ႔ေၾကာင္႔ အျငင္းပြားျခင္း၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္း မရွိေသာ ခ်စ္စဖြယ္ ေရကစားနည္းစနစ္ တစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေပသည္။

သူတုိ႔အလွည္႔ေရာက္လာေတာ႔ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ ရပ္ကာ ေနရာယူလုိက္ၾကသည္။

ေလာင္းေလွၾကီးရွိသည္႔ မ႑ပ္ကုိ ပန္းခက္ပန္းလက္မ်ားျဖင္႔ တန္ဆာဆင္ထားေသးသည္။ ေလွထဲသုိ႔ ေရျဖည္႔ေနသည္ကုိ ေစာင္႔ေနရင္း သူမကုိ သူ ျပဳံးျပလုိက္ေတာ႔ သူမ မသိမသာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားခဲ႔သည္။

ရွက္ေနတာလား သွ်ားရယ္…

….

ရခုိင္ပုဆုိး ၀တ္ထားသည္႔ လူၾကီးတစ္ဦးက အသံခ်ဲ႔စက္ကုိင္လ်က္ ေအာ္ေျပာသည္။

“အုိေက. စမယ္… စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ သိေအာင္ေျပာျပမယ္. တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြလုိ ေရကစားၾကပါ. တစ္ဖက္သား စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္ေအာင္ မပက္ပါနဲ႔. အခ်င္းခ်င္း ေလးစားမႈ ရွိၾကပါ. အခ်က္ျပမွ ပက္ပါ. ရျပီေနာ္. စည္းကမ္းေတြကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲ. အဆင္သင္႔ျဖစ္ရင္ စမယ္.”

သူက ဒုိင္လူၾကီးလုပ္သူကို လက္ခဏေထာင္ျပလ်က္ သူ႔ေဘာင္းဘီေနာက္ကုိ ႏႈိက္ကာ ေဘာ္ဒီစပေရးဗူးကုိ ထုတ္လုိက္ေတာ႔ သူမက သူလုပ္သမွ်ကုိ လုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔သည္။

ေလာင္းေလွထဲသုိ႔ ေဘာ္ဒီစပေရး ဖ်န္းလုိက္ေတာ႔ ေဘးတြင္ရပ္ေနသည္႔လူတစ္ခ်ိဳ႔က ျပဳံးစိစိျဖင္႔ လွမ္းေအာ္ၾကသည္။

“ေမႊးေမႊးေလးပက္မယ္. ေမႊးေမႊးေလး..”

“ေဟ႔ေကာင္. ရခုိုင္လုိ ေျပာစမ္းပါကြ. မင္းကလဲ. ကဲကဲ. မႊီးမႊီးေလး ပက္ကတ္မယ္. မႊီးမႊီးေလး. အဘုရွည္တုိ႔ ရယ္ဒီ…. ဟားဟားဟားဟား..”

ေျပာလည္းေျပာ ရယ္လည္းရယ္ေနသည္႔ သူတုိ႔ေနာက္မွ လူအုပ္စုေၾကာင္႔ သူမလည္း အရွက္ေျပ ရယ္ေနခဲ႔သည္ကုိ သူ ခုိးၾကည္႔ျဖစ္ခဲ႔သည္။

“စမယ္…. ရႊီ….”

၀ီစီမႈတ္လုိက္သည္ႏွင္႔ တျပဳိင္နက္ တစ္ဖက္ႏွင္႔တစ္ဖက္ အျပိဳင္ေရပက္ၾကပါေတာ႔သည္။

သူမက မ်က္ႏွာကုိ ေအာက္ကုိငုံ႔ထားလ်က္ သူ႔ကုိမၾကည္႔ဘဲ ဆက္တုိက္ပက္သည္။ သူကလည္း သူမပက္ေနသည္႔ ေရမႈန္မ်ားၾကားထဲမွ သူမမ်က္ႏွာေလးကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ကာ တ၀ုန္း၀ုန္းျဖင္႔ အဆက္မျပတ္ပက္ေနခဲ႔သည္။

သူမ၏ရယ္သံလြင္လြင္ေလးမ်ားၾကားတြင္ ရခုိင္သၾကၤန္သည္ အစြမ္းကုန္ လွပေနခဲ႔သည္။




"ေျဖာင္႔စင္းတဲ႔ႏွာတံ
ဟန္ပါတဲ႔ အျပဳံး
ၾကည္လင္တဲ႔ မ်က္လုံးေလးနဲ႔
ေပ်ာ႔ႏဲြ႔တဲ႔ ေကသာ
ေရႊ၀ါေရာင္ အသားအရည္မွာ
ခ်စ္စရာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြ ေနရာယူထားၾကတယ္…
အုိ. ပရဒိသုခဘုံက နတ္သမီးေလးလားကြယ္….

ငါလုံး၀ မထင္ထားခဲ႔မိဘူး.
မင္းကုိတစ္ေန႔ ဒီလုိခ်စ္ခြင္႔ရေနမယ္လုိ႔ေပါ႔
ငါဟာ ေ၀းရာကုိေျပးထြက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
မင္းရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ လဲျပိဳက်ေနသူပါ.
ေက်းဇူးျပဳျပီး ငါ႔ကုိဖက္ထားေပးပါေနာ္
မင္းရင္ခြင္မွာ ငါအိပ္စက္ခြင္႔ရတာ ကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ခဲ႔ဖူးတဲ႔
ငါ႔ရဲ႔ အခ်စ္မ်ားအတြက္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ တိတ္တခုိး အိပ္မက္တစ္ခုပါ…"




ဆက္ရန္...

အိပ္မက္နတ္သမီး (၁)

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ အေသအခ်ာခံစားျပီး ေရးဖဲြ႔မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးခဲ႔ဖူးပါတယ္. အေၾကာင္းတရား မတုိက္ဆုိင္တာနဲ႔ အဆုံးမသတ္ျဖစ္ခဲ႔ဘူး. အခု ေရးျပီးခဲ႔သမွ်ကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္.

ဇန္န၀ါရီေဆာင္း၏ ပင္႔သက္က ညင္သာလြန္းလွသည္။ ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း အေအးဓာတ္ အနည္းငယ္ေလ်ာ႔က်သြားခဲ႔သည္။ သူသိပ္ၾကိဳက္ေသာ ဆြယ္တာအ၀ါေရာင္ေလးကုိ ၀တ္လ်က္ ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔ လုပ္ရန္ ျခံထဲသုိ႔ ဆင္းလာခဲ႔သည္။ ယခင္ရက္မ်ားက မရွင္းလင္းဘဲ ထားခဲ႔ေသာ ျခံထဲမွ အမႈိက္မ်ားကုိ လွည္းက်င္းေနရင္း ဒန္းေလးေပၚတြင္ တစ္စုံတစ္ရာကုိ သူေတြ႔လုိက္ရသည္။

“အင္း… က်န္ခဲ႔ျပန္ျပီ. ” ဟု ခပ္တုိးတုိး ေရရြတ္လုိက္ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေထာင္႔စြန္းတြင္ အျပဳံးတစ္ခ်က္ လင္းလက္သြားခဲ႔သည္။

ဒန္းစင္ေလးေပၚတြင္ သူမ က်န္ရစ္ခဲ႔ေသာ ထုိပစၥည္းေလးကုိ ကုိင္တြယ္ၾကည္႔ရင္း သူမကုိ သူ လြမ္းဆြတ္တမ္းတလာခဲ႔မိသည္။

ဆြယ္တာေဘးအိတ္ေလးထဲမွ ဖုန္းကုိ ထုတ္ရင္း သူမနံပါတ္ကုိ အလ်င္အျမန္ႏွိပ္လုိက္မိသည္။

“တီ……………..
တီ……………….
တီ……………….
တီ..
Hi. This is … I’m not available to take your call…..”

သူမ၏ Voice Mail ေလးအား နားေထာင္ရင္း စိတ္ထဲတြင္ မေက်မနပ္ ျဖစ္သြားခဲ႔ျပန္သည္။ သူမ ဖုန္းပိတ္ထားခဲ႔ျပန္ျပီေလ...

SMS Message ေလးတစ္ခု လ်င္ျမန္စြာ ရိုက္လုိက္မိခဲ႔သည္။

“Where r u? U 4got ur secret here! Get back 2 me asap.”

တံျမက္စည္း ဆက္လွည္းေနေသာ္လည္း စိတ္သိပ္မပါေတာ႔သည္မုိ႔ ျခံေထာင္႔တြင္ တံျမက္စည္းကုိ ျပန္သိမ္းျပီး အိမ္ေပၚတက္လာခဲ႔သည္။

“ဘယ္ေရာက္ေနခဲ႔တာလဲကြာ…” ဟု မေက်မခ်မ္း ေရရြတ္ရင္း ဖုန္းကုိ ထုတ္ၾကည္႔မိျပန္သည္။ ဘာ မက္ေဆ႔ခ်္မွ ျပန္မလာေသးပါ။

စာၾကည္႔စားပဲြကုိ ဟုိရွင္းဒီရွင္း လုပ္ေနရင္း သူ႔စိတ္က တစ္စုံတစ္ရာကုိ ဖ်တ္ခနဲ သတိရလုိက္သည္။

ဖိနပ္ကုိ အျမန္ေကာက္စီး၊ ဂ်က္ကက္တစ္ထည္ကုိ ကမန္းကတန္း ခ်ိတ္မွ ဆဲြျဖဳတ္လ်က္ အိမ္ေအာက္သုိ႔ အေျပးျပန္ဆင္းလာခဲ႔သည္။

………….

ကမ္းစပ္သုိ႔ တ၀ုန္း၀ုန္းရုိက္ခတ္ေနေသာ လႈိင္းသံမ်ားႏွင္႔ နီးလာေလေလ သူ႔စိတ္ေတြ ပိုျပီး အစုိးမရ ျဖစ္လာေလ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သူသတိထားမိခဲ႔သည္။

တကယ္လုိ႔မ်ား သူမ ထုိေနရာမွာ ရွိမေနခဲ႔လွ်င္ေကာ…

ရွိေနမွာပါေလ…

ဟုတ္တယ္. သူမ အဲဒီ႔ေနရာမွာ ရွိေနလိမ္႔မယ္. ေသခ်ာတယ္..

ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္အားတင္းရင္း ကားကို အရွိန္ျမွင္႔ေမာင္းခဲ႔သည္။

ျငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားျဖင္႔ ျပည္႔စုံေနေသာ၊ ပူပင္ေသာကမ်ားမွ ကင္းေ၀းေနေသာ၊ ငွက္ေက်းသာရကာတုိ႔၏ ဘာသာဘာ၀ ေတးသီခ်င္းသံေလးမ်ားျဖင္႔ အလွဆင္ေနေသာ၊ ရွဥ္႔ငယ္ေလးမ်ား ေျပးလႊားေဆာ႔ကစားေနေသာ၊ လူသူတိတ္ဆိတ္ကင္းမဲ႔လွေသာ …. ထုိေနရာေလးသုိ႔ သူ႔ကားကုိ ခ်ိဳးေကြ႔လုိက္ခဲ႔သည္…

လမ္းေဘး၀ဲယာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္မေတာ႔ သူသိပ္ျမတ္ႏုိးေသာ ေမပယ္လ္ပင္ေလးမ်ားက သူ႔ကုိ ဆီးၾကိဳႏႈတ္ဆက္ေနၾကေလသည္။

….

ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္ေနေသာ သူမကုိ သူ လွမ္းေတြ႔လုိက္ရသည္။

ေလအေ၀ွ႔တြင္ သူမ၏ ဆံႏြယ္မ်ား ႏူးညံ႔ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းစြာ ေ၀႔၀ဲေနၾကသည္။

ကားကုိ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ညင္သာစြာ ထုိးရပ္လုိက္ခဲ႔ျပီး ေဘးခုံတြင္ တင္ထားေသာ ဂ်က္ကက္အက်ၤီကုိ ေပြ႔ပုိက္လ်က္ သူမရပ္ေနေသာ ေနရာေလးဆီသုိ႔ တိတ္ဆိတ္စြာ သူ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ႔မိသည္။

သူမ ငုိေနမွာလား…

သုိ႔မဟုတ္ ျငိမ္သက္စြာ ဆုေတာင္းေနမွာလား…

သုိ႔မဟုတ္ မ်က္စိမွိတ္လ်က္ အတိတ္ကမၻာထဲ လြင္႔ေမ်ာေနမွာလား…

သုိ႔မဟုတ္..
…
…

တစ္စုံတစ္ရာကုိ ျမင္ေတြ႔ခြင္႔ရဖုိ႔ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင္႔ဆုိင္းေနမွာလား…

ဒိြဟအေတြးမ်ားျဖင္႔ သူမ ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီသုိ႔ ညင္သာစြာ သူခ်ဥ္းကပ္ခဲ႔သည္။

သူမပုခုံးကုိ အသာအယာ ထိလုိက္ခဲ႔ရင္း…

“ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား…”

သူမခႏၶာကုိယ္ေလး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားခဲ႔သည္။ အိပ္မက္မွ လန္႔ႏုိးလာသူတစ္ေယာက္လုိ သူ႔ကုိ ေၾကာင္စီစီျဖင္႔ ေငးၾကည္႔ေနသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။

အုိ…

သူမမ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္စေတြ တဲြခုိေနပါလား…

….



ေျဖသိမ္႔စရာ စကားခ်က္ခ်င္း ရွာမရေလာက္ေအာင္ သူ၀မ္းနည္းသြားခဲ႔သည္။

ဒီေနရာေလးကုိ သူ မၾကာခဏလာခဲ႔ဖူးပါသည္။ လာတုိင္း သူ႔လက္ထဲတြင္ လက္ေဆာင္တစ္စုံတစ္ခု ပါလာစျမဲျဖစ္သည္။ သူမႏွင္႔အတူ လာခဲ႔ေသာ အခါတြင္မေတာ႔ လက္ေဆာင္မ်ားမွာ ပုိမ်ားတတ္သည္။ သူမပါဘဲ တစ္ေယာက္တည္း မလာဖုိ႔ သူမကုိ အတန္တန္မွာထားခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမပါဘဲ အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ သူမ ဒီေနရာေလးမွာ လာလာထုိင္ေနတတ္သည္ကုိလည္း သူ သိေနခဲ႔သည္။

စိတ္မဆုိးရက္ပါ။ သူသာ သူမေနရာမွာ ဆုိလွ်င္လည္း သူမကဲ႔သု႔ိပင္ ျပဳမူမိမွာ ေသခ်ာပါသည္။

လက္ထဲတြင္ကုိင္လာေသာ ဂ်က္ကက္အက်ၤီေလးကုိ အသာျဖန္႔လ်က္ သူမပုခုံးေပၚျခဳံေပးလုိက္သည္။

“အျပင္သြားရင္ အေႏြးထည္ေလး ဘာေလး ၀တ္သြားမွေပါ႔. နည္းနည္းေအးေသးတယ္ေလ.”

သူမ ေခါင္းကုိ အသာအယာျငိမ္႔လုိက္စဥ္ မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႔ ေၾကြလြင္႔သြားခဲ႔သည္။

“၀တ္လုိက္ေနာ္. အသားေတြလည္း ေအးစက္ေနျပီ. အေအးမိေနဦးမယ္.”

အျပစ္ရွိသူတစ္ေယာက္လုိ သူ႔ကုိ ေမာ႔မၾကည္႔ဘဲ ေခါင္းကုိတြင္တြင္သာ ငုံ႔ထားရင္း ဂ်က္ကက္အက်ၤီေလးကုိ ၀တ္ေနေသာ သူမကုိ သူ သနားသြားခဲ႔ျပန္သည္။

“ဆူတာမဟုတ္ပါဘူး. စုိးရိမ္လုိ႔ေျပာတာပါ. စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ေနာ္.”

သူျပန္ႏွစ္သိမ္႔လုိက္မွ သူမ ေခါင္းေမာ႔လာခဲ႔သည္။

ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာဘဲ သူ႔ကုိ ေငးစုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔သည္။

သူမမ်က္၀န္းထဲတြင္မေတာ႔ ပုလဲသြယ္မ်ား စီရရီတဲြခုိေနၾကေလသည္။

ရႈိက္သံမပါေအာင္ အားယူလ်က္ သူမက စကားတစ္ခြန္း ဆုိေလသည္။

“ေက်းဇူးပါ ေအာင္…”

….


သူမမ်က္၀န္းစုိစုိမ်ားကုိ လြမ္းေမာျခင္းမ်ားစြာျဖင္႔ သူေခတၱစုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔မိသည္။

“သြားရေအာင္ေနာ္” ဟု သူခပ္တုိးတုိးဆုိေတာ႔ သူမ ေခါင္းကုိ တစ္ခ်က္ဆတ္ျပသည္။

“ကားဘယ္မွာ ရပ္ထားလဲ. ကုိယ္၀င္လာေတာ႔ မေတြ႔ခဲ႔ဘူး.”

“ကားမပါဘူးေအာင္. လမ္းထိပ္ကေန Taxi ငွားျပီး လာခဲ႔တာ. ကားယူလာရင္ အိမ္ကလူေတြ သိကုန္မွာစုိးလုိ႔...”

ဟတ္ခနဲ သူတစ္ခ်က္ရယ္ရင္း ေခါင္းကုိယမ္းလုိက္ေတာ႔ သူမ မလုံမလဲ ျပဳံးျပသည္။

လွစ္ခနဲ လွမ္းျမင္လုိက္ရေသာ သူမ၏ သြားတက္ကေလးကုိ မက္ေမာစြာ သူေငးၾကည္႔ေနခဲ႔ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ခံစားခ်က္တစ္ခ်ိဳ႔ ျဖစ္ထြန္းသြားခဲ႔ရသည္…


“ျပဳံးစမ္းပါ ခ်စ္သူရယ္… ျပဳံးလုိက္စမ္းပါ.
ေဟာ ဟုိက ၾကယ္တာရာေလးေတြ ရွက္ရြံ႔စုိးထိတ္သြားေအာင္
ကုိယ္႔ရင္ခုန္သံေတြ တဒိတ္ဒိတ္ျမည္သြားေအာင္
ခန္းေျခာက္ေနတဲ႔ ကုိယ္႔ႏွလုံးသားမွာ
ျမတ္ႏုိးမႈ သံစဥ္ေလးေတြ ေနရာယူသြားေအာင္
အလွဆုံး မင္းျပဳံးျပလုိက္စမ္းပါ…

….




ကားတံခါးကုိ အသာဆဲြဖြင္႔ေပးျပီး သူမ ၀င္ရန္ ေဘးသုိ႔ဖယ္ေပးလုိက္ေတာ႔ သူမ အားတုံ႔အားနာဟန္ျဖင္႔ ၀င္ထုိင္သည္။

ကားစက္ႏႈိးျပီး ခ်က္ခ်င္းမထြက္ေသးဘဲ စတီယာရင္ေပၚ သူ႔လက္ကုိ ခဏတင္ထားမိသည္။ သူမကလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ မဆုိဘဲ ျငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနခဲ႔သည္။

အတန္္ၾကာေအာင္ ထုိင္ေနျပီးမွ သူမက ခပ္တုိးတုိးဆုိသည္။

“ဘာလုပ္ေနတာလဲ. မသြားေသးဘူးလား.”

သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ခပ္တည္တည္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားထိန္းလ်က္…

“ခါးပတ္ပတ္ေလ. ေစာင္႔ေနတာ. ဒီႏုိင္ငံက စည္းကမ္းၾကီးတယ္ဆုိတာ မသိဘူးလား.”

သူမ ပါးစပ္ကုိ အုပ္လ်က္ ခႏၶာကုိယ္ေလး လႈပ္ခါသြားေအာင္ ရယ္ေတာ႔မွ သူလည္း ရယ္ေမာရင္း ကားကို အသာေမာင္းထြက္ခဲ႔သည္။

သူမအိမ္နားေရာက္ေတာ႔ မည္သူမွ် မေတြ႔ႏုိင္ေစရန္ ကားကုိ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေပးလုိက္သည္။

ကားေပၚမွ ဆင္းခါနီးတြင္ သူမက ခပ္တုိးတုိးျဖင္႔ ႏႈတ္ဆက္သည္။

“အျမဲေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ ေအာင္. ေကာင္းေသာညေလး ျဖစ္ပါေစေနာ္…”

“အုိေက သွ်ား… ဂြတ္ညပါ.”

သူမ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကုိ ေလထဲတြင္ တစ္ခ်က္ခါ၍ ေပါ႔ပါးစြာ ရယ္ေမာလုိက္ရင္း…

“You are so funny! သြားေတာ႔မယ္ေနာ္. ဘုိင္…”

…..

အိမ္ေရွ႔ေလွကားေျခရင္းတြင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ေတာ႔မွ သူတစ္စုံတစ္ရာကုိ သတိရသြားခဲ႔မိသည္။

ဖုန္းဆက္ရေကာင္းႏုိး၊ မေကာင္းႏုိး စဥ္းစားလ်က္ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနရာမွ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ဖိနပ္ကုိ အေသအခ်ာ ျပန္စီလ်က္ အိမ္ေပၚထပ္သုိ႔ တက္လာခဲ႔သည္။

စာၾကည္႔စားပဲြေပၚသုိ႔ ကားေသာ႔ကုိ ပစ္တင္လ်က္ အိပ္ယာေပၚသုိ႔ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ လွဲခ်လုိက္ခဲ႔သည္။

မ်က္ႏွာၾကက္မွ မီးေခ်ာင္းကုိ အေၾကာင္းမဲ႔ စုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔ရင္း သူ႔လက္တစ္ဖက္က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဖုန္းကုိ လွမ္းစမ္းမိသည္။

အလြတ္ရေနေသာ နံပါတ္တစ္ခုကို တစ္ခ်က္ခ်င္း ႏွိပ္လုိက္ရင္း တစ္ဖက္မွ ျပန္ထူးသံကုိ ေစာင္႔ေနခဲ႔သည္။

“ေျပာ…”

“အာ. ဟဲလုိေလးဘာေလးေတာ႔ လုပ္ပါဦးဗ်ာ. ဘာမွန္းလဲမသိဘူး. ဖုန္းကိုင္လုိ႔ ကုိင္သြားမွန္းေတာင္ မသိဘူး.”

သူက ထုိသုိ႔ေျပာေတာ႔ သူမက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေလသည္။

“ဘာျဖစ္လဲ. ဒါ လန္႔စရာလား. ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ သိေနတာပဲကုိ. မေျပာဘူးကြာ. ဘာျဖစ္လဲ.”

ၾကည္႔. ခုေတာ႔လည္း သူမ မဟုတ္သလုိပင္.

အိပ္ယာေဘးသုိ႔ ေစာင္း၍ လွဲလုိက္ရင္း အသံကုိ ႏွိမ္႔လ်က္…

“ေျပာစရာရွိတယ္….”

“ဘာလုိ႔ ေနရင္းထုိင္ရင္း အသံက တုိးသြားရျပန္တာလဲ. ေဘးမွာ လူရွိလုိ႔လား.”

“ရွိပါဘူး. စိတ္လႈပ္ရွားသြားမလားလုိ႔ ေျပာၾကည္႔တာ. လႈပ္ရွားသြားလားဟင္.. ဟတ္ဟတ္ဟတ္”

“ေတာ္ျပီ. ေနာက္မေနနဲ႔. ဘာေျပာမွာလဲ ေျပာ. ခဏေနအိပ္ေတာ႔မွာ. မနက္ အေစာထရမယ္.”

“ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ. တစ္ခါတည္း ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူး. ျပန္မယ္ဆုိတာခ်ည္းပဲ.”

“မဟုတ္ပါဘူး. လုပ္ေနတာ စိတ္မရွည္လုိ႔.”

“အုိေက အုိေက. ဟုိဟာေလ…. ဟုိဒင္း. သိလား. ဟုိ… ေသာ႔ေလ ေသာ႔… အင္း. ေသာ႔က်န္ခဲ႔တယ္. U forgot your key! U know what I’m saying?. ဟင္းဟင္းဟင္း”

“အုိးမုိင္ေဂါ႔ဒ္. ဟုတ္တယ္. သတိေတာင္မရဘူး. ေက်းဇူးပဲ. နက္ျဖန္ျပန္ေပးေလ. သိမ္းထားေပးေနာ္. မေပ်ာက္ေစနဲ႔.”

“ဟုတ္. အသက္နဲ႔ရင္းျပီး ကတိေပးတယ္.”

“အမယ္ေလး. ဒါေလးကုိေတာင္ အသက္နဲ႔ရင္းျပီး ကတိေပးရတယ္လုိ႔ပဲ. ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်ရမယ္႔ ေယာက်ၤားပဲေနာ္. ဟြန္း မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူး.”

“ေျပာပါဗ်ာ. ခုနကေတာ႔ တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ငုိေနျပီးေတာ႔ ခုေတာ႔လည္း သူမဟုတ္သလုိပဲ. ေျပာပါ. ဖုန္းမခ်နဲ႔ဦး. ပလီးစ္”

…
…
…



ထုိညက သူမႏွင္႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ႔လုိက္သည္။

ထုိညက သူ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိလည္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နားေထာင္ခဲ႔မိသည္။

“ခြင္႔ျပဳပါ ခ်စ္သူ…
မူမာယာေတြ မပါေသာ
အၾကင္နာတုိ႔ျဖင္႔ ထုံမႊမ္းအပ္ေသာ
ျမတ္ႏုိးမႈတုိ႔ျဖင္႔ စီျခယ္အပ္ေသာ
ခ်စ္ျခင္းသံစဥ္မ်ား ကခုန္အပ္ေသာ
ထုိညတစ္ညကုိ
ရံဖန္ရံခါတြင္ေတာ႔
ပုိင္ဆုိင္ခြင္႔ျပဳပါ…”


ဆက္ရန္...

“မ”

အျပင္က ျပန္ေရာက္လုိ႔
မီးခလုတ္ကို ေခ်ာက္ခနဲေတာင္ မဖြင္႔ခင္
ေဟာဒီ႔လက္ေတြက
ကြန္ျပဴတာ ပါ၀ါကုိ အရင္ဖြင္႔မိေနတတ္ျပီ…

စကရင္(န္)ကုိ ရီဖရက္ရွ္လုပ္
အားလုံးဟုတ္ေလာက္ျပီ ဆုိရင္
အလ်င္အျမန္ ႏွိပ္မိတာကေတာ႔
အလြမ္းေတြေ၀ေနတဲ႔ ဒီ ဂ်ီေတာ႔ခ္ေပါ႔..

လြမ္းတယ္. မ
သတိရတယ္.
အဆင္ေျပပါေစေနာ္. မ
ဒီညေမွ်ာ္ေနမယ္.
ေမာနင္း မ..
စာေတြဆက္ေရးပါေနာ္.
ေကာင္းေသာညေလးျဖစ္ပါေစ.
လြမ္းေနေပးပါေနာ္.
သတိရေနမယ္..
…
…
..
.

ခ်စ္ျခင္းသီဖဲြ႔စကားလုံးေပါင္းမ်ားစြာ
ဒီ ခ်က္ဟစ္စ္ထရီမွာ ကိန္းေအာင္းေနၾကတယ္.
မရုိးႏုိင္ေအာင္ပါပဲေလ…

ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာရဲ႔ မနက္ခင္းေတြမွာ
အလြမ္းေတးေတြသီခဲ႔ဖူးတယ္.
“မ” တစ္ေယာက္ ၾကားမၾကား မသိႏုိင္ခဲ႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ႔
ဒီအခ်ိန္ေရာက္တုိင္း
မႈန္မႈိင္းေနတဲ႔ အလြမ္းတိမ္ေတြ
ညိဳ႔တက္လာျမဲပါ..



ညေပါင္းမ်ားစြာရဲ႔ သန္းေခါင္ယံေတြမွာ
“မ”ကုိလြမ္းတဲ႔ အေၾကာင္းေတြကုိ
နာရီသံေတြက သယ္ေဆာင္ေနခဲ႔ဖူးတယ္.
“မ” တစ္ေယာက္ မခံစားႏုိင္ခဲ႔လည္း
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ဘုိင္အုိကေလာ႔ခ္ၾကီးကေတာ႔
ေမွ်ာ္လင္႔ေစာင္႔စားေနတဲ႔ ဒီမ်က္ကြင္းေတြေအာက္မွာ
အညိဳေရာင္ အလြမ္းသေကၤတေတြ ေရးထုိးေနျမဲပါ..

အခ်စ္ရည္ေတြ ရႊန္းလဲ႔ေနတဲ႔
ဒီမ်က္၀န္းအိမ္မွာလည္း
ေန႔ေန႔ညည
အလြမ္းမုိးေတြ သြန္းျဖိဳးေ၀က်ေနျမဲပါ…

ဂရုစိုက္ပါ မ ရယ္..
ကၽြန္ေတာ္က အေ၀းၾကီးမွာ ေနေနရတာ.
ခ်စ္တဲ႔ “မ” အနား
ကၽြန္ေတာ္ ေနခ်င္သားေပါ႔
ဘ၀ဆုိတာရဲ႔ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင္႔ဆုိႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
ကုိယ္စီကုိယ္ငွ တာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနရခ်ိန္မွာ
“မ” ရဲ႔ လက္ဖမုိးေလးကုိ
ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ဆုပ္ကုိင္လုိ႔
ဘ၀ခရီးကုိ ဆက္ခ်င္တယ္.
ဘာလုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ရမွာလဲ “မ” ရယ္..

ဗ်ာ!

ဘယ္လုိ!!

ဟင္!!!

အျပင္ကုိ ထုတ္ေဖာ္မျပျဖစ္ခဲ႔တ႔ဲ
အာေမဋိတ္သံေတြေအာက္မွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရဦးမွာလဲဟင္..
တုိက္ပဲြကုိ ႏုိင္ေအာင္ တုိက္ႏုိင္ပါလ်က္နဲ႔
ခ်စ္သူနဲ႔ လက္ဆက္ခြင္႔ မၾကဳံၾကိဳက္ႏုိင္တာ.
က်ိန္စာကုိ ပယ္ဖ်က္ႏုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း
က်ိန္စာသင္႔ခဲ႔ရတဲ႔ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္လုိပါပဲေလ…

“ေသရင္ေျမၾကီး ရွင္ရင္ေရႊထီးဆုိကာ
စြန္႔စားခဲ႔တာလည္း
ရခါမွပဲ မိဖုရားက မရွိတယ္”

ဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ စာသားေတြက
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ မာနေတြကုိ ျပက္ရယ္ျပဳေနၾကတယ္.
ကၽြန္ေတာ္မရွက္ပါဘူး
၀မ္းပဲနည္းတယ္.

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ “မ” ရယ္.
ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ပိုင္ဆုိင္လုိျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေပမယ္႔
မရယူႏုိင္ေတာ႔တဲ႔ အခ်ိန္မွာ
ရယူပုိင္ခြင္႔ မရွိေတာ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ
စပ်စ္သီးခ်ဥ္တယ္လုိ႔ ေဟာ႔ေဟာ႔ရမ္းရမ္းေျပာတဲ႔ ေျမေခြးလုိ
ကၽြန္ေတာ္႔အခ်စ္ေတြ မေသာ႔သြမ္းႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး.
“မ” ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနျမဲပါ.
ခုလည္းခ်စ္တယ္.
အရင္ကလည္းခ်စ္တယ္.
ေနာင္လည္း ဒီ႔ထက္ပုိခ်စ္သြားဦးမယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ မပုိႏုိင္ရင္ေတာင္
ကၽြန္ေတာ္႔ေအာက္ မေလ်ာ႔တဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကုိ “မ” တစ္ေယာက္
ရရွိခံစားႏုိင္ပါေစေနာ္…

စည္းတစ္ဖက္ဆီမွာ ကုိယ္စီရပ္ရင္း
ဟန္ေဆာင္တင္းထားတဲ႔ သိကၡာေတြကုိ ငဲ႔ကြက္လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ၀င္မစြက္ခ်င္ေတာ႔ဘူး “မ” ရယ္.
တစ္ခုပဲ ေျပာခဲ႔ခ်င္ပါတယ္.
ခ်စ္တာထက္ပုိတဲ႔ အခ်စ္ေတြနဲ႔
“မ” ကုိ ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္….

တဆိတ္ေလာက္ “မ” ရယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ အလြမ္းေတြျပည္႔လာလုိ႔
“မ”ရဲ႔ ဂ်ီေတာ႔ခ္ ယူဇာနိမ္းမ္ေလးေဘးမွာ
အလြမ္းကဗ်ာေလးေတြ ေရးလုိက္ဦးမယ္ေနာ္…
အဆင္ေျပတဲ႔တစ္ေန႔ “မ” ဖတ္ဖုိ႔ပါ.
သြားေတာ႔မယ္ “မ” ရယ္..

အခ်စ္မဲ႔ညမ်ားဟာ
မုန္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ညတာ ရွည္လြန္းေနခဲ႔တယ္..



(ေရခဲငွက္)

MBS ရဲ႔ ေရွ႔ေျပးေျခလွမ္းသစ္...

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္႔နက္ေဒါင္းေနလုိ႔ အြန္လုိင္းေလာကနဲ႔ အဆက္ျပတ္သြားတာ ႏွစ္ရက္ၾကီးမ်ားေတာင္ ရွိပါေပါ႔လား.

ျပန္လည္းလာေရာ တယ္ရင္းေတြက လက္တုိ႔ပါတယ္.

“ကုိရန္ေအာင္ၾကီး. သိလားသိလား ဟုိမွာ ပဲြဆူကုန္ျပီတဲ႔.”

“ေမာင္... အဲ. က်န္သြားတယ္. ေမာင္ေလးရန္ေအာင္. မမတုိ႔ ဟုိဖက္မွာ ေပ်ာ္ဖို႔သိပ္ေကာင္းတယ္. လာခဲ႔ပါလား” တဲ႔..

“ကုိၾကီး... သတိရတယ္. လာေနာ္” တဲ႔..

အဲဒါနဲ႔ပဲ. ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမာတေကာ အူယားဖားယားနဲ႔ ေျပးသြားတာ. ဟုိလည္းေရာက္ေရာ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္နဲ႔ ျဖစ္က်န္ခဲ႔ေရာ..

ကၽြန္ေတာ္လုိခ်င္တဲ႔ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ Network တစ္ခုကို ကုိညီလင္းဆက္ၾကီးက ဖန္တီးေပးလုိက္ျပန္ျပီဗ်ာ.

http://myanmarbloggersociety.ning.com/ တဲ႔ဗ်. ဒီမွာ တည္ေထာင္ဖန္တီးေပးသူ http://nyilynnseck.blogspot.com/ကုိညီလင္းဆက္ရဲ႔ မူရင္း မက္ေဆ႔ခ်္ေလးကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္.

MBS Website တစ္ခုတည္ေထာင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတာ ၂၀၀၇ ကတည္းကပါ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။ အခုေတာ့ ပထမေျခလွမ္းအျဖစ္ Ning Network ကိုတည္ေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ အေနနဲ႔ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္မွာ အေထာက္အကူ တစ္ခုခု ျပဳႏိုင္ဖို႔ စည္းစည္းလံုးလံုး ပူးေပါင္းပါဝင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီနတ္ေဝါ႔ေလးကို စတင္ေပးသူသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးပူးေပါင္း ကူညီလႈပ္ရွားၾကမွသာ ဒီ Society တစ္ခုက အရွည္တည္တံ့ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ အတတ္ပညာရွင္ အသီးသီးက ကိုယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို မိမိတို႔ ဘေလာ့မွာသာမက ဒီေနရာေလးမွာပါ စုစည္း ေဖာ္ျပေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းခံပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ပတ္သတ္ ဆက္ႏြယ္ေနသူမ်ားကိုလည္း ဖိတ္ၾကားေပးဖို႔ ေျပာၾကားလိုပါတယ္။ ခဏတာ အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ အားလံုး စုစည္းမိၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

ကဲ. အားလုံးပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားျပီး မိတ္ဖဲြ႔လည္ပတ္လုိ႔ ပညာေတြ၊ အေတြ႔အၾကဳံေတြ ဖလွယ္ၾကတာေပါ႔ဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ မျမင္ဖူးေသးသူမ်ားအတြက္ ဓာတ္ပုံတင္ထားပါတယ္. ဒီမွာပါ.


View my page on Myanmar Blogger Society



ျဗဳန္းခနဲၾကည္႔လုိက္ရင္ ကုိးရီးယားမင္းသားလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ. မသိရင္ အင္တာနက္ေပၚက ကုိးရီးယားမင္းသားပုံကုိ ေဒါင္းလုပ္ခ်ျပီး တင္ထားသလားေအာက္ေမ႔ရတယ္.

ဘယ္ဟုတ္မလဲ.

ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

ကဲဗ်ာ. ဩဂုတ္ (၃၁) ဆုိရင္ ဘေလာ႔ဂ္ေဒး ေရာက္ေတာ႔မယ္. ဒီအစီအစဥ္ေလးက တကဲြတျပားျဖစ္ေနတဲ႔ ျမန္မာဘေလာ႔ဂါေတြကုိ ျပန္လည္စုစည္းေပးႏုိင္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္.

စကားမစပ္.

Female Blogger ကုိ တည္ေထာင္သူၾကီး ပ်င္းေနမွာစုိးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ပါ အဖဲြ႔၀င္ေပးထားတယ္ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

အားလုံးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔စြာ ဘေလာ႔ဂင္းႏုိင္ၾကပါေစ..

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္

၀ဋ္

ကေလးေရ…

မင္းနဲ႔ကုိၾကား မထင္မွတ္ဘဲ ေ၀းကြာခဲ႔ရတယ္ေနာ္.

ကုိ႔ကို မင္းခ်စ္သလုိ မင္းကုိလည္း ကုိခ်စ္တာ မင္းသိပါတယ္.

ဒါေပမယ္႔ ကေလးရယ္.
ဘ၀ဆုိတာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္လုိ႔ရတာမွ မဟုတ္တာ.
တကယ္ေတာ႔လည္း ကုိနဲ႔မင္းၾကားမွာ ဒါေတြကုိ အတန္တန္ေဆြးေႏြးခဲ႔ျပီးပါျပီ.
မင္း ကုိ႔ကို နားမလည္ႏုိင္တာကုိပဲ ကုိ စိတ္ပ်က္မိတာ.

ခ်စ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ သက္တမ္းလည္း မနည္းေတာ႔ျပီပဲ.
ကုိ မင္းကုိ စခ်စ္ခဲ႔ကတည္းက မင္းလုိခ်င္တာမွန္သမွ် အရာရာလုိက္ေလ်ာေပးခဲ႔တာပဲ.
ကိုက မင္းထက္လည္း ၾကီးေတာ႔ မင္းဆုိးသမွ်ဒဏ္ ကုိခံရလည္း ခြင္႔လႊတ္နားလည္စိတ္နဲ႔ ခ်စ္ေနခဲ႔တာပါ ကေလးရယ္.
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း မင္းရဲ႔ မသိတတ္မႈေလးေတြေၾကာင္႔ ကုိအရွက္ရတယ္၊ စိတ္ပ်က္ရတယ္.

ၾကည္႔ေလ. ဟုိတစ္ေန႔ကပဲ ကုိ႔ရဲ႔ အမ်ိဳးသမီးမိတ္ေဆြေရွ႔မွာ ေထ႔သလုိ ေငါ႔သလို စကားေတြေျပာသြားတာရယ္၊ စိတ္ေကာက္ျပီး ဆူေဆာင္႔လုိ႔ ထြက္သြားတာရယ္ေၾကာင္႔ ကုိ႔မွာ မ်က္ႏွာပူလုိက္ရတာ.

တစ္ခါလည္းမဟုတ္၊ နွစ္ခါလည္းမဟုတ္၊ ကုိဘယ္ေလာက္ပဲ ရွင္းျပ ရွင္းျပ မင္းကုိ႔ကုိ နားမလည္ႏုိင္ခဲ႔ဘူး..

ခ်စ္တာေတာ႔ ခ်စ္တာေပါ႔ ကေလးရယ္.

ဒါေပမယ္႔ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါကုိ သိတတ္ရမယ္ေလ. လူဆုိတာ လူမႈေရး၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးဆုိတာလည္း ရွိေသးတာကုိး.

အရင္ကဆုိ ကုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လည္လည္ပတ္ပတ္ ရွိခဲ႔တယ္. လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ အတူထုိင္လားထုိင္ရဲ႔၊ ရုပ္ရွင္သြားၾကည္႔လား သြားရဲ႔၊ ခရီးေတြထြက္ျဖစ္လား ထြက္ရဲ႔နဲ႔ ေပ်ာ္စရာအတိပါပဲ.

ကေလး ကုိ႔ဘ၀ထဲကုိ ၀င္လာကတည္းက ကုိလည္း ကုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သိပ္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ႔ဘူး. အရင္လုိလည္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မေနျဖစ္ေတာ႔ဘူး.

သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ ကုိ႔ကို ေျပာကုန္ၾကျပီ.

“မင္းက ေဆာ္ တစ္. ေဘာ္ ႏွစ္ ျဖစ္သြားပါျပီကြာ” တဲ႔..

ေဘာ္ဒါေတြကုိ ဘယ္လုိမွ ရွင္းျပလုိ႔မရေတာ႔ဘူး. ကုိရွင္းျပမယ္ၾကံတုိင္း သူတုိ႔က ကုိ႔ကုိ ျပံဳးျပီးေတာ႔ပဲ ျပန္ၾကည္႔ေနေတာ႔ ကုိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ႔ဘူး.

ကုိနဲ႔ကေလးနဲ႔ အျမဲလုိလုိေတြ႔ေနရတာပဲကြာ. ဘာလုိ႔ ကုိ႔ကုိ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းေလးေတာင္ မေပးခ်င္ရတာလဲ.

အဲလုိခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေတြကုိ အခ်စ္ဆုိတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စုျပဳံျပီး ထည္႔ထားလုိ႔မွ မရႏုိင္တာပဲ.

ထိန္းခ်ဳပ္ထားခဲ႔ရတာေတြ မ်ားလာေတာ႔ ကုိလည္း မခံႏုိင္ေတာ႔ဘူး..

ေရရွည္မွာ ဘ၀လက္တဲြေဖာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ထားရမယ္႔သူကုိ ကေလးကုိပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာေပါ႔.

ဒါေပမယ႔္ ကေလးရယ္..

နားလည္ႏုိင္စြမ္းမရွိတဲ႔၊ ဇြတ္တရြတ္ႏုိင္လွတဲ႔ မင္းရဲ႔ အျပဳအမူ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြေၾကာင္႔ ကုိ မင္းကုိ ကုိ႔ရဲ႔ ဇနီးမယားေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ မေရြးခ်ယ္ႏုိင္ေတာ႔တာ ကုိ႔ကုိ ခြင္႔လႊတ္ပါ.

ကုိလည္း ခံစားရပါတယ္.

ကေလးဖက္က ဘယ္လုိမွကုိ မေျပာင္းလဲတဲ႔ အျပင္ ပုိပုိဆုိးလာေတာ႔ ေရရွည္ကုိၾကည္႔ျပီး အခုလုိ ဆုံးျဖတ္လုိက္ရတာပါ.

ကုိလည္း မၾကာခင္ ပညာေတာ္သင္သြားရေတာ႔မယ္. ဘယ္ေတာ႔ျပန္လာျဖစ္မယ္ ဆုိတာ မသိေသးဘူး. ဒီေတာ႔ ကေလးကုိ ၾကိဳးရွည္ရွည္နဲ႔ လွန္မထားခဲ႔ခ်င္ဘူး.

ကေလးထက္ ပုိခ်စ္ရမယ္႔သူ ေတြ႔ေနလုိ႔ေတာ႔ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္.

ကုိ႔မွာ ကေလးအျပင္ ပုိခ်စ္ရမယ္႔သူ မရွိေသးပါဘူး. ကေလးကုိ ခ်စ္ပါတယ္. ခ်စ္လုိ႔လည္း ခုလုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆုံးျဖတ္လုိက္ရတာပါ.

ငိုပါကေလးရယ္. ကုိ႔ကုိ ထုပစ္၊ ရုိက္ပစ္လုိက္စမ္းပါ.

အခ်ိန္ဆုိတာ သမားေတာ္ပဲေလ. အခ်ိန္တန္ေတာ႔လည္း ကုိတုိ႔ေတြ ေ၀ဒနာေတြ ရင္႔က်က္ျပီး ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကရဦးမွာပဲ.

ကေလးနဲ႔ကုိနဲ႔ လက္တဲြဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ေပမယ္႔ ကုိဟာ ကေလးရဲ႔ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ အျမဲရွိေနမွာပါ.

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစေနာ္ ကေလး…

ေလယာဥ္ေပၚကေန ျမင္ေနရတဲ႔ တိမ္စုိင္ထုၾကီးေတြကုိ ၾကည္႔ရင္း ကုိ သစၥာဆုိခဲ႔ပါတယ္.

ကုိ မင္းကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္ ကေလးရယ္…

မင္းကုိ ကုိ႔ထက္ ပုိျပီး လုိက္ေလ်ာ အနစ္နာခံတတ္၊ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ထက္ မိသားစုဘ၀ကုိ ပုိျပီး အေလးထားတတ္တဲ႔ ေယာက်ၤားေကာင္း ေယာက်ၤားျမတ္နဲ႔ ေပါင္းဖက္ခြင္႔ ရပါေစလုိ႔ ကုိ အျမဲဆုေတာင္းေပးေနမယ္ေနာ္.

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ ကေလးရယ္..

ကုိ မင္းကုိ သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ဖူးပါတယ္…

---

---

ဗ်ာ..

မ…

တကယ္ေျပာေနတာလားဟင္

ေနာက္ေနတာလုိ႔ ေျပာလုိက္စမ္းပါ မ ရယ္.

ေနာ္. ေက်းဇူးျပဳျပီး ေနာက္ေနတာပါလုိ႔ ေျပာပါ မရယ္..

ဘာလဲဗ်ာ…

ဘယ္လုိလုပ္လုိက္တာလဲ..

ကၽြန္ေတာ္ မ ကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္တယ္ဆုိတာ မသိဘူးလား.
သိလ်က္နဲ႔ တမင္ ခ်ိဳးတာလား မ ရယ္.
ရက္စက္လုိက္တာ.

မင္းနဲ႔ငါ ေရရွည္မွာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာတဲ႔
ဒီစကားတစ္ခြန္းတည္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြအကုန္လုံး ေရစုန္ေမွ်ာပစ္လုိက္လုိ႔ရလားဟင္ မ.
ေျဖပါဦး မရယ္..

ကၽြန္ေတာ္ မ အေပၚကုိ ဘာေတြ မေကာင္းတာ ရွိခဲ႔ဖူးလုိ႔လဲ.
မ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကားမွာ အားလုံး အဆင္ေျပပါတယ္. ေယာက်ၤားေလးကိစၥ မပတ္သက္လာသေရြ႔ေပါ႔.

ဟုတ္တယ္ဗ်ာ. မ ကုိ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မခ်ဘူး.
မ ကုိ လုိက္ေနတဲ႔ လူေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ ကၽြန္ေတာ္ မ ရဲ႔ အခ်စ္ကုိ ရွားရွားပါးပါး ပိုင္ဆုိင္ခြင္႔ရထားရတာ.

ကၽြန္ေတာ္ မ ကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္. တန္ဖုိးထားတယ္. ျမတ္ႏုိးတယ္.
မ ျဖစ္ခ်င္တာမွန္သမွ် လုိက္ေလ်ာဖုိ႔ အသင္႔ပဲ.
ဒါေပမယ္႔ ေယာက်ၤားေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ႔ မရဘူး. ကၽြန္ေတာ္ မ ကုိ စိတ္မခ်ဘူး
ဟုိတစ္ေန႔ကဆုိရင္ပဲ ၾကည္႔ေလ.
မ ရဲ႔ ရုံးက အထက္လူၾကီးဆုိတဲ႔ အဲဒ႔ီလူကုိ နည္းနည္းမွ ၾကည္႔မရဘူး.
မ ကုိၾကည္႔တဲ႔ မ်က္လုံးေတြကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္.

ေယာက်ၤားေလးေတြအေၾကာင္း ေယာက်ၤားေလးေတြပဲ အသိဆုံးပါဗ်ာ.
သူဘယ္ေလာက္ပဲ ရုိးသားပါတယ္. လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာေျပာ မ ေဘးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္လုံး ရွိေနတာကုိေတာင္ အေရးမလုပ္ဘဲ မကုိ စိုက္ၾကည္႔ျပီး တဟဲဟဲနဲ႔ သြားျဖဲေနတာ တစ္စက္ကေလးမွ ၾကည္႔လုိ႔ကုိမရဘူး.

မ ကုိ အတန္တန္ သတိေပးခဲ႔ဖူးပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ႔လူၾကီးကုိ မၾကိဳက္ဘူးလုိ႔လည္း ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းပဲ ေျပာခဲ႔ဖူးတယ္.
မ ကလည္း မမုိက္ပါဘူးဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္႔ကုိက်ေတာ႔ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးေလး ဘာေလး ညာေလးနဲ႔. သူ႔လူၾကီးကုိပဲ အေကာင္းေျပာတယ္.

မိတ္ေဆြဆုိလည္း မိတ္ေဆြလုိေနေပါ႔. ဘာလဲဗ်ာ.
ခုေတာ႔ ေျပာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ပဲ အလြန္ျဖစ္ရတယ္.
ၾကာၾကာေနရင္ သူ႔ကုိ ဆဲြထုိးမိမွာစုိးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ထထြက္သြားတာ.
ရိုင္းခ်င္လည္းရိုင္းသြားမွာေပါ႔. မသိဘူးဗ်ာ…

ေနာက္တစ္ေန႔ မ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတြ႔ေတာ႔ မ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အရမ္းဆူတယ္ေနာ္.
ဘယ္ေလာက္ထိ မ်က္ႏွာပ်က္ရတဲ႔ အေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္အလုိက္ကန္းဆုိး မသိတတ္တဲ႔အေၾကာင္း တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ေျပာရင္း ဆူတယ္.

၀မ္းနည္းလုိက္တာ မရယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ဆူေနတဲ႔ မ ကုိၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ငိုေနခဲ႔ရတယ္ဆုိတာ မ ဘယ္တုန္းကမွ မသိခဲ႔ပါဘူး. သိဖုိ႔လည္း ၾကိဳးစားမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိေနပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔ သိကၡာေတြ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မႈေတြကုိ သ၀န္တုိစိတ္က အႏုိင္ယူသြားလုိ႔ပါ မ ရယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ခ်င္ေပမယ္႔လည္း ေျပာမထြက္ေတာ႔ပါဘူး.

ရင္ထဲမွာ အလုံးၾကီးတစ္ေနသလုိ ခံစားရတယ္.
တစ္ခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အျမဲ အလုိလုိက္တတ္တဲ႔ မ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆူတယ္၊ ေငါက္တယ္၊ စိတ္ပ်က္တဲ႔ အမူအရာေတြျပတယ္ေနာ္.

ေနာက္ဆုိရင္ မ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ကၽြန္ေတာ္မတားေတာ႔ပါဘူး.
မ ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဒီတစ္ပတ္ ရုုပ္ရွင္ၾကည္႔မယ္၊ ယုဇနပလာဇာသြားမယ္ဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ လုိက္ခဲ႔ပါလားလုိ႔ ေမးေဖာ္မရတဲ႔ မ ကုိ ကၽြန္ေတာ္ေငးၾကည္႔ရင္း ငိုခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္လာလုိ႔ ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ေခ်ာင္းေတြေတာင္ သီးလာခဲ႔ရတယ္.

မ သူငယ္ခ်င္းေတြက မ ကုိ ဘာေတြ ေျပာလဲေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႔ရင္ မ စိတ္ပ်က္တဲ႔စကားေတြ ေျပာတယ္ေနာ္.

မ ရယ္. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ နည္းလြန္းလုိ႔ပါ. မၾကာခင္ဆုိ မ ပညာေတာ္သင္ သြားရေတာ႔မွာ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ နဲ႔ အၾကာၾကီး ခဲြေနရေတာ႔မွာ.

ေတြ႔ခြင္႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ မ နားမွာ ကၽြန္ေတာ္ အျမဲရွိေနခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္႔အျပစ္လား မရယ္…

ခုေတာ႔ မသြားခင္ေလး ကၽြန္ေတာ္႔ကို အသည္းခဲြသြားခဲ႔တယ္.

“ခ်စ္သူအေနနဲ႔ သိပ္ကုိေကာင္းမြန္ခဲ႔ပါတယ္. ဘ၀လက္တဲြေဖာ္အေနနဲ႔ေတာ႔ မဆုံးျဖတ္ရဲဘူး” တဲ႔.

ဘယ္လုိခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ဘယ္လုိေျပာလုိက္တာလဲ မ ရယ္.

ေနာက္ေနတာလားလုိ႔ ျပန္ၾကည္႔မိေတာ႔ မ ပုံစံက တကယ္႔ကုိ ေလးနက္ တည္ျငိမ္ေနခဲ႔တယ္.

ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္တဲ႔ စကားေတြ မ ရဲ႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္ အယမ္းမွာ ေလထဲ လြင္႔၀ဲလုိ႔ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ႔ရျပီေနာ္.

မ ရယ္…

ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္ မ ကုိ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္.

ေလယာဥ္ကြင္းထဲအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ထဲ ထုိးထည္႔ေပးလုိက္တဲ႔ စာေလးတစ္ေစာင္ရယ္၊ “ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ျမင္ပါေစေနာ္” လုိ႔ ခပ္တုိးတုိး ဆုေတာင္းေပးသြားတဲ႔ အသံေလးရယ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ခဲ႔ရတယ္.

ေလယာဥ္ကြင္းထဲကေန ေကာင္းကင္ယံထဲ ထုိးတက္သြားတဲ႔ မုိးျခိမ္းသံၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ ယုိင္လဲသြားခဲ႔ရတယ္.

ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက ပုခုံးစြန္းကုိ ထိန္းကိုင္လုိ႔ “သြားၾကရေအာင္ သူငယ္ခ်င္း” လုိ႔ ေျပာလုိက္ခါမွ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ကုိင္ဆုပ္ထားတဲ႔ ၀ရန္တာလက္တန္းကုိ လက္လႊတ္လုိ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ျပန္လာခဲ႔ရတယ္.

ေလယာဥ္ကြင္းထဲကအထြက္ ကားေပၚကေန ေနာက္ျပန္လွည္႔ၾကည္႔ရင္း မ လုိက္ပါသြားတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးကုိ ျမင္လုိျမင္ျငား ေ၀၀ါးေနတဲ႔ မ်က္၀န္းအစုံက လုိက္ရွာေနမိေသးတယ္.

သိပ္ခ်စ္တယ္ မ ရယ္.

သိပ္ခ်စ္တယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔ထက္မပုိရင္ေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္႔ေအာက္ မေလ်ာ႔တဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားေတြ ေပးစြမ္းႏုိင္တဲ႔ ဘ၀လက္တဲြေဖာ္ကုိ မ ရွာေတြ႔ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရင္နာနာနဲ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလုိက္တယ္ေနာ္ မ.

တစ္သက္လုံးလြမ္းေနမွာပါ မ ရယ္…

<သွ်င္ေနမင္း>

ေနရီရီအလြမ္းမ်ား...

လြမ္းေတာ႔ လြမ္းတာေပါ႔
ဒါေပမယ္႔ မလြမ္းဘူးလုိ႔ အားတင္းခဲ႔ရတဲ႔
မုိးလင္းညေတြ မ်ားပါျပီ ခ်စ္သူ..

အခ်စ္ဆုိတဲ႔ အရာ
စြန္႔လႊတ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေပးဆပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္
ရယူသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ပုိင္ဆုိင္သည္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်စ္မိမွေတာ႔
လြမ္းတတ္ျပီေပါ႔ေလ…

ဘယ္ေလာက္လြမ္းလဲ
ဘယ္သူကပုိလြမ္းတတ္လဲ
အလြမ္းျပိဳင္ပဲြ ႏႊဲေနတာေတာ႔မဟုတ္
လုပ္ဇာတ္ခင္းလုိ႔ လြမ္းျပေနရင္ေတာင္
ကုိယ္႔မ်က္ရည္မွာ ပရုတ္ဆီနံံ႔သင္းမေနဘူး..

ကလီကမာ တီတီတာတာနဲ႔
သနားပါ၊ ျပန္ခ်စ္ပါ၊
မခ်စ္ရင္ အရက္ေတြေသာက္လုိ႔
လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ေမွာက္ေနပစ္လုိက္မယ္.
ေရာက္တတ္ရာရာသြား
တစ္ေနကုန္ထုိင္စိတ္ညစ္လုိ႔
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္
သတ္ေသပစ္လုိက္မယ္.
ဘလာ ဘလာ ဘလာ ေတြနဲ႔လည္း
မင္းရဲ႔ အခ်စ္ကုိ မရယူလုိပါ…
ေခ်ာင္ပိတ္အႏုိင္ယူျပီးေတာ႔လည္း
ကုိယ္လိုရာကုိ ရေအာင္မေတာင္းယူတတ္ပါ..
ဒါ မင္း အသိ…



အဟုတ္ၾကီးခ်စ္တာပါ
တကယ္ၾကီးခ်စ္တာပါ
ယုံေအာင္ဘယ္လုိျပရမလဲ
ေဟာ..က်ိန္ျပ
ေရာလိမ္ခ်တဲ႔စကားေတြနဲ႔
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔
အိမ္၀က ကန္ခ်ခံခဲ႔ရတဲ႔
ေမတၱာတု ေမတၱာေယာင္ေတြကုိ
မင္းလည္းမုန္း
ငါလည္းမုန္းတယ္.
ဒါလည္း မင္းအသိ…

ကုိယ္႔ေမတၱာ
ကုိယ္႔သစၥာ
ကုိယ္႔အခ်စ္ကမာၻမွာ
မာယာနတၳိ ပကတိ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ႔သာ
ထုံမႊမ္းထားခဲ႔တာပါ
ယုံတမ္းစကားေျပာေနတယ္ေတာ႔ မထင္နဲ႔ေနာ္.
မင္းနဲ႔ကုိယ္ၾကား
ခ်စ္ျခင္းကလြဲလုိ႔
ဘာမွ ေမွ်ာ္လင္႔ပိုင္ခြင္႔မရွိ
ဒါလည္း မင္းအသိ…

မင္း. သူ႔ကုိ
မလြမ္းရဘူး
မခ်စ္ရဘူး
မလြမ္းသင္႔ဘူး
မခ်စ္သင္႔ဘူး
မျဖစ္သင္႔ဘူး
မျဖစ္ရဘူး…
…
…
.

ဆင္ျခင္တုံတရားေတြ အားေလွ်ာ႔စိတ္ပ်က္လုိ႔
ဆုံးမစာေတြလည္း ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ အိပ္စက္ကုန္ၾကျပီကြယ္
မႈန္ရီေနတဲ႔ ဒီညေနခင္းေတြေရာက္ရင္
ငါမင္းကုိ လြမ္းေနတတ္ဆဲပဲ..
လသာညမွာ တက္လာတဲ႔ ဒီေရအလား
မင္းကုိခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ႔စိတ္ေတြ
ေဟာ႔ဒီ႔ရင္ဘတ္ၾကီးထဲကေန
တဖြားဖြားထြက္ေပၚေနဆဲပါပဲ…
တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း
ေဟာဒီ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ဂ်န္းတဲလ္မန္းန္ရူးလ္ေတြကုိ
လမ္းမေပၚပစ္ေဖာက္
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ မင္းေနာက္လုိက္လာခဲ႔ခ်င္တယ္.

ေမွာက္ထားတဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ထဲ
အားခဲလုိ႔ ေရေလာင္းထည္႔သလုိ
ကုိယ္႔အခ်စ္ေတြ
ပစ္ပယ္ခံရလုိ႔ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ခဲ႔လည္း
စီးဆင္းေနဆဲ ေမတၱာေရစက္
ဘယ္ေတာ႔မွ မျပတ္ေစရပါဘူး…

ဘယ္သူေတြက ဘာေျပာေျပာ
မင္းအနားမွာ ကုိယ္ရွိမယ္
မင္းနဲ႔အတူ ခံယူခ်က္ေတြ မွ်ေ၀မယ္
မင္းကုိခ်စ္တဲ႔သူေတြ စြန္႔ခြာလုိ႔ အေ၀း
ထြက္ေျပးသြားခဲ႔ရင္ေတာင္
မင္းဘ၀ေလး မေမွာင္သြားေစဖုိ႔
အလင္းေရာင္တစ္ခု ငါျဖစ္ေနခဲ႔ခ်င္တယ္.
အုိ..
ငါ မင္းကုိ သိပ္ခ်စ္တယ္…

ေနျခည္ အလင္းတန္းေတြရုပ္သိမ္းလုိ႔
ေနတစ္၀က္လတစ္၀က္
ေရာင္ျခည္သြယ္ေတြ ျဖာယွက္ေနတဲ႔
ဒီိဆည္းဆာညေနမွာ
မင္းကုိရွိေစခ်င္လုိက္တာ…
ရုိးရုိးေလးပဲ ေျပာေတာ႔မယ္ခ်စ္သူ..
ဒီလုိညေနခင္းေတြဆုိ
ငါ မင္းကုိ သိပ္လြမ္းတယ္…



(ေရခဲငွက္)

ရည္းစားငုတ္တုတ္နဲ႔ အဘုိးၾကီးအုိအုိ... :)

ခ်စ္သူသိပါေစ...

“ကားရပ္ေပးပါေနာ္ မ. ကၽြန္ေတာ္ေပးစရာေလး တစ္ခုရွိလုိ႔.”

သူ အတတ္ႏုိင္ဆုံး တုိးလွ်ိဳးေတာင္းပန္ရင္း ေျပာခဲ႔ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ “မ” က သူ႔ဆုိလွ်င္ ခါးသည္းလြန္းလွသည္။ ဘယ္ေတာ႔မွ အေကာင္းမျမင္တတ္.

“ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲကြာ. ေနာက္မွေျပာေတာ႔. အခုအခ်ိန္မရွိေတာ႔ဘူး”

“ခဏေလးပါ မရယ္ေနာ္. ခဏေလးပါ. ေပးျပီး ျပန္သြားမွာပါ.”

ကားအရွိန္ကုိ ထိန္းျပီး လုိက္ေမာင္းေနရင္း သူမဆီ ဖုန္းဆက္ေျပာေနရသည္မွာ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ေကာင္းလွသလုိ အႏၱရယ္လည္း မ်ားလြန္းလွွသည္။ မေတာ္တဆ လမ္းျပပုလိပ္ေတြ႔လွ်င္ အဖမ္းခံခ်င္ခံရ၊ ဒဏ္ေငြရုိက္ခံခ်င္လည္း ခံသြားရႏုိင္သည္။ သုိ႔မဟုတ္ အာရုံမ်ားလြန္း၍ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ျဖစ္ျပီး ယာဥ္တုိက္မႈပင္ ျဖစ္သြားႏုိင္ေလာက္သည္။

ဒါကို သူမ မသိ. ကုိယ္ခ်င္းလည္းမစာ.

“မရပ္ႏုိင္ဘူးေဟ႔. လမ္းလယ္ေခါင္ၾကီးမွာ. မရပ္ဘူး. သိျပီလား”

သူ႔စိတ္ထဲေထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ သည္းခံႏုိင္စြမ္းက ဟုိဖက္ကုိလြန္သြားခဲ႔ေလျပီ. သူမကုိ ခ်စ္လြန္း၍သာ ဂ်န္းတဲလ္မင္းပီသစြာ၊ ပညာတတ္ပီသစြာ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေနခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုလည္းၾကည္႔ေလ. သူၾကိဳးစားသီဆုိထားခဲ႔သည္႔ သီခ်င္းေခြေလးတစ္ခု၊ အထူးသျဖင္႔ သူမအတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး သီဆုိထားသည္႔ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သူမေမြးေန႔အတြက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးရန္ ၾကိဳးစားျခင္းကုိ ကုိယ္ခ်င္းမစာဘဲ ခါးခါးသည္းသည္း ျငင္းသည္။

စတီယာရင္ေပၚကုိင္ထားေသာ လက္ေခ်ာင္းတုိ႔ ေခၽြးေစးမ်ားျဖင္႔ ရုတ္ခ်ည္းေအးစက္သြားခဲ႔ၾကသည္။ လီဗာေပၚတင္ထားေသာ ေျခေထာက္တုိ႔ ၾကမ္းျပင္ႏွင္႔ပုိနီးစပ္သြားသလုိ ခံစားလုိက္ရသည္။

“၀ေရာ… ၀ရူး… ကၽြီ”

ကဲ. ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္. သူမကားကုိ ေက်ာ္တက္ျပီး ပိတ္ရပ္လုိက္သည္။

ကားတံခါးကုိ ေဆာင္႔ဖြင္႔ျပီး သူမရွိရာသုိ႔ ေျခလွမ္းက်ဲၾကီးမ်ားျဖင္႔ လွမ္းေလွ်ာက္လာခဲ႔လုိက္သည္။

သူ႔ကုိ စုိက္ၾကည္႔ေနေသာ သူမမ်က္၀န္းမ်ားကို ဒီတစ္ခါေတာ႔ လႊဲဖယ္ပစ္ရန္ မၾကိဳးစားေတာ႔ဘဲ ျပန္စုိက္ၾကည္႔ပစ္လုိက္သည္။

သူမကားျပတင္းေပါက္ေပၚ လက္တင္၍ စီဒီေခြကို သူမထံသုိ႔ လွမ္းေပးလုိက္သည္။ သူမကုိၾကည္႔ေနေသာ သူ႔အၾကည္႔တုိ႔ အနည္းငယ္ ရိုင္းစုိင္းလြန္းသြားသည္လားေတာ႔မသိ။ သူမ မ်က္လႊာခ်သြားခဲ႔သည္။ သူေပးေသာ စီဒီေခြကုိ လွမ္းယူလုိက္သည္။

စိတ္ထဲတြင္ က်ိတ္၍၀မ္းသာသြားေသာ္လည္း ေမးေၾကာမ်ားေထာင္ေအာင္ တမင္ အံၾကိတ္လ်က္ ကားရွိရာဖက္ဆီ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။

ကားတံခါးကုိ ဂ်ိဳင္းခနဲျမည္ေအာင္ပိတ္၊ ဂီယာထုိးျပီး လီဗာကုိေဆာင္႔နင္းလ်က္ သူမေရွ႔မွ ထြက္ခြာလာခဲ႔ခ်ိန္မွာေတာ႔ သူတစ္ခုပဲ သတိထားမိခဲ႔သည္။

သူ ရင္ေတြ တဆတ္ဆတ္ ခုန္ေနခဲ႔ပါသည္။

(က်န္တာ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဆက္သာၾကည႔္ၾကေပေတာ႔ဗ်ာ... ဟတ္ဟတ္ဟတ္.)



ေရထဲနစ္သူမွာ ဆက္ျပီး အသက္ရွင္စရာ
ေလကုိသာ ရႈိက္သြင္းဖုိ႔
ဆာေလာင္လုိအပ္သလုိမ်ိဳး
ငါ႔ဘ၀အသိစိတ္တစ္ခုလုံး
မင္းအခ်စ္ငတ္မြတ္ေနလုိ႔
ခုထက္ထိငါ…

စားဖုိ႔မရွိေတာ႔လုိ႔ ခုိး၀ွက္ရသူလုိ
မင္းကုိေလငါခ်စ္ခဲ႔
ထိန္းခ်ဳပ္မရဘူးကြယ္
မ်က္စိကန္းတဲ႔လူတစ္ေယာက္
ကမာၻတစ္ပတ္လမ္းေလွ်ာက္ခုိင္းသလုိ
ဒုကၡေတြေရာက္….

မင္းမွမင္းပဲ….
မင္းမွမင္းပဲ…
မင္း.. တစ္ေယာက္တည္း…
မင္းမွမင္းပဲ…
မင္းမွမင္းပဲ..
မင္း တစ္ေယာက္တည္း မင္းပဲ…

မင္းစိတ္နဲ႔ခႏၶာ အရူးမီး၀ုိင္းသလုိငါ
လုိခ်င္တယ္ေတာင္းဆု ဆႏၵေတြျပဳ
မင္းကလဲြျပီးရင္အခု
ဘာမွလည္းမရခ်င္ဘူး မရခ်င္ဘူး…

ေရာ္ရြက္၀ါႏွင္႔ ဖူးငုံသစ္

ရြက္၀ါေရ…
ေနပါဦးလား…
မင္းရွိေနခဲ႔တဲ႔ အခုိက္အတန္႔တဒဂၤမွာ
မင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ သစ္ပင္ကုိ
အလွဆင္ခဲ႔တယ္ေနာ္.
မင္းလုိ သစ္ရြက္ငယ္ေလးေတြ စုေပါင္းလုိ႔လည္း
အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းတစ္ခုကုိ
ညီတူညီမွ် တည္ေဆာက္ခဲ႔ၾကဖူးတယ္.
ေနပါဦးလား ရြက္၀ါရယ္.
ကမာၻေျမကုိ အလွဆင္ပါဦး
ေဟာ. ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ပ်ံသန္းလာေနၾကတဲ႔
ေက်းငွက္သာရကာေလးတုိ႔နဲ႔အတူ
ေလအေ၀ွ႔မွာ မင္႔ခႏၵာကုိယ္ေလးကုိ လႈပ္ခတ္လုိ႔
ဂီတသံစဥ္ခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြကုိ ဖန္တီးပါဦး
မင္းရွိေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ တန္ဖုိးကုိ
မင္းမရွိေတာ႔မွပဲ သိရေအာင္ မရက္စက္ပါနဲ႔ေနာ္.
ရြက္၀ါေရ..
ေနပါဦးလား…
ေနပါဦးလား ရြက္၀ါရယ္…

ရြက္ႏုေရ…
ေ၀ပါေတာ႔လား
ကမာၻေျမဟာ မဲြေျခာက္တဲ႔အေရာင္ေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းဆုိးေနခဲ႔ျပီ
မင္းအလာကုိ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနတာလည္း ၾကာေပါ႔
ရြက္ေဟာင္းေၾကြလုိ႔ ရြက္သစ္ေ၀ျပီတဲ႔
စိတ္သစ္လူသစ္ေမြးမည္တဲ႔
ၾကဳံး၀ါးသံတစ္ခ်ိဳ႔ ငါၾကားေနရတယ္.
မင္းအလာကုိ ၾကိဳလင္႔ေနၾကရင္းနဲ႔ေလ.
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ခုိင္မယ္ ငါမသိ
ငါသိတာကေတာ႔ မင္းဟာ
ရွင္သန္ထေျမာက္ျခင္းရဲ႔ တမန္ေတာ္ျဖစ္တယ္.
ငါ႔ရင္ထဲကေ၀ဒနာေတြ ေၾကြပါေစေတာ႔
ဆုံးရႈံးနိမ္႔က်ခဲ႔ျခင္းေတြကုိ မီးသၿဂိဳဟ္ပစ္လုိ႔
ဘ၀ဆုိတဲ႔ စစ္ပဲြကုိ ေနာက္တဖန္ငါျပန္တုိက္ဦးမယ္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အၾကိဳေထာက္ေနတဲ႔ဒီမနက္ခင္းမွာ
သာယာတဲ႔ ေနျခည္ႏုေထြးကုိ အေဖာ္ျပဳလုိ႔
မင္းအလာကို ငါေစာင္႔ေနတယ္.
ရြက္ႏုေရ..
ေ၀ပါေတာ႔လား…
ေ၀ပါေတာ႔လား ရြက္ႏုရယ္…

(ေရခဲငွက္)

Printer Friendly ဘေလာ႔ဂ္ပုိ႔စ္ေလးမ်ား ဖန္တီးျခင္း

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ.

ဒီတစ္ခါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေလးစားခ်စ္ခင္ရပါေသာ ဘေလာ႔ဂ္မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အင္မတန္မွ အသုံး၀င္မယ္႔ နည္းပညာေလးတစ္ခု မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘေလာ႔ဂ္ပုိ႔စ္ေလးေတြ ေရးၾကတယ္၊ ဖတ္ၾကတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႔ပုိ႔စ္ေလးေတြကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္လုိ႔ bookmark လုပ္ျပီး သိမ္းထားၾကတယ္. ဟုတ္တယ္ဟုတ္.

တစ္ခ်ိဳ႔ပုိ႔စ္ေလးေတြကုိက်ေတာ႔ သြားရင္းလာရင္း ဖတ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တမင္သက္သက္ အမွတ္တရ သိမ္းထားခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Print out ေလး လုပ္ျပီး သိမ္းထားခ်င္မွာေပါ႔.

ဟာ. ဒါမ်ားကြာ. File Menu>Print ႏွိပ္ (or) Ctrl+P ႏွိပ္ျပီး Print ထည္႔လုိက္. ျပီးေတာ႔ သိမ္းထားလုိက္ေပါ႔လုိ႔ ေျပာလိမ္႔မယ္.

ရေကာင္းရပါလိမ္႔မယ္. မတူပါဘူး.

ဟုတ္မဟုတ္. အခုပဲ ကၽြန္ေတာ္ေရးေနတဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ စမ္းျပီး ခင္ဗ်ားအခု သုံးေနတဲ႔ Web Browser (IE or Firefox or Safari or Whatever) ကေန Print Preview ၾကည္႔ၾကည္႔လုိက္ပါ. ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ဘာေတြ ေတြ႔လာရမယ္ထင္သလဲ.

ခင္ဗ်ား Print လုပ္ခ်င္တဲ႔ ပုိ႔စ္ေလးတင္မကဘူး. တစ္ျခားေသာ မသက္ဆုိင္တဲ႔ အရာေတြ (ဥပမာ- ဘေလာ႔ဂ္ Header ေတြ၊ Sidebar ေတြ၊ တစ္ျခားတစ္ျခားေသာ ပုိ႔စ္နဲ႔မသက္ဆုိင္တဲ႔ element ေတြကုိပါ) Print လုပ္မိျပီးသား ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္.

ဒီေတာ႔ ဘာျဖစ္လဲ.

ပုိ႔စ္သက္သက္ေလး ဖတ္ခ်င္တာကုိ မလုိတာေတြအတြက္ပါ Print လုပ္ေနရတာေၾကာင္႔ စာရြက္ေတြ၊ မင္ေတြကုိ ျဖဳန္းတီးရာလည္းေရာက္ပါတယ္. ပုိဆုိးတာက ကုိယ္ဖတ္ခ်င္သလုိ ပုိ႔စ္ေလးကလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ထြက္မလာေတာ႔ဘူးေပါ႔ဗ်ာ.

ကဲ. ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွင္းျပေနတာနဲ႔ ေလေၾကာေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီ. အရင္ဆုံး ဘာေၾကာင္႔ ဒီလုိျဖစ္ရတယ္ဆုိတာကို Overview Idea ရေစခ်င္လုိ႔ပါ.

ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာလုပ္သင္႔သလဲ.

မလုိတာေတြကုိ ေဘးဖယ္ျပီး ပုိ႔စ္သက္သက္ေလးပဲ Print လုပ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရေတာ႔မွာေပါ႔. ဟုတ္တယ္ဟုတ္?

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခုေရးေနတာက ဘေလာ႔ဂ္ပုိ႔စ္ေတြပါ. ၀က္ဘ္ဆုိက္ေတြလုိ Print Function ကုိ အလြယ္တကူ ထည္႔သုံးလုိ႔ မရပါဘူး. ဘေလာ႔ဂ္မွာက သူ႔ဥပေဒသနဲ႔သူရွိပါတယ္. ဒါကုိပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က manipulate လုပ္ျပီး ကုိယ္႔စိတ္ၾကိဳက္ ျပဳျပင္သုံးစဲြယူရမွာပါ.

ဒီ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ သုံးနည္းေလာက္ေတြ႔မိပါတယ္. အဲဒီ႔ထဲကမွ အလြယ္ကူဆုံး၊ အရုိးရွင္းဆုံးနဲ႔ အေကာင္းမြန္ဆုံးနည္းေလးတစ္ခုကုိ ေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိသမွ် Plugin ေလးေတြထဲမွာ ဒီနည္းလမ္းေလးက သက္ဆုိင္ရာ ပုိ႔စ္ေလးေတြကုိသာ မကဘူး. ေကာ္မန္႔ေလးေတြကိုပါ Print လုပ္ေပးလုိ႔ ဒါေလးကို ေရြးခ်ယ္ျပီး ေဆြးေႏြးျဖစ္တာပါ.

ကုဒ္ဒင္းထည္႔ေပးရမယ္႔ အဆင္႔ႏွစ္ဆင္႔ပဲ လုိပါတယ္.

(၁) တန္းပလိတ္ထဲ ၀င္ျပင္မယ္. </head> Tag မတုိင္ခင္ေလးမွာ ကုဒ္ဒင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ထည္႔ေပးရမယ္.

(၂) သက္ဆုိင္ရာ ဘေလာ႔ဂ္ပုိ႔စ္ေလးေတြမွာ Print Button ေလးေပၚေအာင္လုိ႔ ေနာက္ထပ္ ကုဒ္ဒင္းေလးေတြ တန္းပလိတ္ထဲမွာပဲ ထည္႔ေပးရမယ္.

ဒါပါပဲ.

အုိေကေနာ္. သီ၀ရီပုိင္းအရ ရွင္းသြားျပီ. ဒီေလာက္နားလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရွ႔ဆက္လုိ႔ရပါျပီ. အဓိကက ကုိယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ ကုိယ္တုိင္အရင္နားလည္ေနဖုိ႔ပါပဲ.

ကဲ. ထုံးစံအတုိင္းေပါ႔ဗ်ာ. တန္းပလိတ္ကုိ edit လုပ္ၾကရေအာင္.

အဆင္႔ (၁) CSS Style Code ထည္႔ျခင္း

တန္းပလိတ္ကုိသြားပါ. ျပီးရင္ Edit ႏွိပ္ပါ. </head> ဆုိတဲ႔ tag ေလးကို ေတြ႔ေအာင္ရွာပါ. ေတြ႔ျပီဆုိရင္ အဲဒီ႔အေပၚကပ္လ်က္ေနရာေလးမွာ ဒီကုဒ္ဒင္းေလးေတြကုိ ကူးထည္႔ေပးလုိက္ပါခင္ဗ်ာ.

<style media='print' type='text/css'>
#header-wrapper, #header, .header, #sidebar-wrapper, .sidebar, #footer-wrapper, #footer, .date-header, .post-meta-data, .comment-link, .comment-footer, #blog-pager, #backlinks-container, #navbar-section, .subscribe_notice, .noprint {display: none;}
#main-wrapper {width: 95%; overflow: visible !important;}
</style>

အဆင္႔ (၂) Print Button Link ထည္႔ျခင္း

ဒီလင္႔ခ္ေလးကုိ ထည္႔ဖုိ႔ တန္းပလိတ္ကုိ ျပန္သြားပါ. ျပီးရင္ Expand Widget Tempate ဆုိတဲ႔ Box ေလးကုိ Check လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ပါ.

တန္းပလိတ္ထဲမွာ ဒါေလးကို ေတြ႔ေအာင္ရွာပါ.

<p><data:post.body/></p>

အဲဒီ႔လုိင္းေလးရဲ႔ ေနာက္မွာ ကပ္ျပီးေတာ႔ ေအာက္ပါ စတုိင္လ္ငါးမ်ိဳးထဲက မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ စတုိင္လ္တစ္ခုခုရဲ႔ ကုဒ္ဒင္းေလးေတြကုိ ကူးထည္႔ေပးလုိက္ပါ. စတုိင္လ္သုံးမ်ိဳးေပးထားပါတယ္. ၾကိဳက္ရာ စတုိင္လ္ကုိ ယူသုံးပါ. အထဲက စာေလးေတြကုိလည္း မိမိၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေျပာင္းလဲေရးသားႏိုင္ပါတယ္.

ဥပမာ. ပုံႏွိပ္ရန္၊ Print ထုတ္ရန္၊ ဘလာဘလာဘလာ ေပါ႔.

အဲ. ဘလာဘလာဘလာေတာ႔ တကယ္သြားမေရးနဲ႔ေနာ္. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.

ကူးထည္႔ေပးရမည္႔ ကုဒ္ဒင္းႏွင္႔ အမွန္တကယ္ ျမင္ရမည္႔ ပုံမ်ား

Style (1)

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<a href='javascript:window.print()'>Print this post</a>
</b:if>

ျမင္ရမည္႔ပုံ


Print this post

---

Style (2)

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<form> <input type="button" value="Print This Page" onClick="window.print()" /> </form>
</b:if>

ျမင္ရမည္႔ပုံ

---

Style (3)

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<span style='background: url(http://bloggerbuster.com/images/print.gif) left no-repeat; padding-left: 20px;'><a href='javascript:window.print()'>Print this post</a></span>
</b:if>

ျမင္ရမည္႔ပုံ


Print this post

---

Style (4)

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<span style='background: url(http://bloggerbuster.com/images/print.gif) left no-repeat; padding-left: 20px;'><a href='javascript:window.print()'>Printer Friendly</a></span>
</b:if>

ျမင္ရမည္႔ပုံ


Printer Friendly

---

Style (5)

<b:if cond='data:blog.pageType == "item"'>
<span style='background: left no-repeat; padding-left: 20px;'><a href='javascript:window.print()'><img alt='Print' height='25' src='http://bloggerbuster.com/images/print.gif' width='25'/></a></span>
</b:if>

ျမင္ရမည္႔ပုံ

---

ဒါပါပဲခင္ဗ်ာ.

အားလုံးလုပ္ျပီးသြားလုိ႔ မိမိဖာသာ မိမိ စမ္းသပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ ပရင္႔ထုတ္ခ်င္တဲ႔ ပုိ႔စ္ေလးတစ္ခုခုရဲ႔ ေခါင္းစဥ္ကုိ ႏွိပ္လုိက္ပါ. ပုိ႔စ္တစ္ခုလုံး ပြင္႔က်လာပါလိမ္႔မယ္. ပုိ႔စ္ရဲ႔ ေအာက္ဆုံးနားေလးေလာက္ကုိ scroll down လုပ္သြားလုိက္ပါ. ပရင္႔ထုတ္ဖုိ႔ icon ေလး (သုိ႔) စာတမ္းေလးကုိ ေတြ႔တဲ႔အခါက်မွ အဲဒါေလးကို နွိပ္ျပီး ပရင္႔ထုတ္ၾကည္႔ပါ.

သက္ဆုိင္ရာ ပုိ႔စ္ေလးေတြမွာ ရွိေနတဲ႔ ေကာ္မန္႔ေလးေတြကုိပါ ပရင္႔ထုတ္ေပးသြားတာကုိ ၀မ္းသာဖြယ္ရာ ေတြ႔ရပါလိမ္႔မယ္ခင္ဗ်ာ.

အားနည္းခ်က္ေလးေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္.

(၁) ပုိ႔စ္ရဲ႔ အေပၚဆုံးမွာ Printer Friendly Icon ေလး ေပၚေနေအာင္ လုပ္ထားရင္ ပုိေကာင္းႏုိင္ပါတယ္.

(၂) ပုိ႔စ္တစ္ခုကုိ ပရင္႔ထုတ္ခ်င္ရင္ အဲဒီ႔ပုိ႔စ္တစ္ခုလုံးေပၚေအာင္ သူ႔ရဲ႔ ေခါင္းစဥ္ကုိ ႏွိပ္ျပီးေရြးတာထက္ ပရင္တာ သေကၤတေလး ေတြ႔တဲ႔ေနရာမွာပဲ ႏွိပ္ျပီး ပရင္႔ထုတ္လုိ႔ရရင္ ပုိေကာင္းသြားႏုိင္ပါတယ္.

အဲဒီ႔ feature ေလးႏွစ္ခုလုံး မရေသးပါဘူး. အဲဒါသူ႔ရဲ႔ အားနည္းခ်က္ေလးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္. နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ ကလိၾကည္႔ရင္း အဆင္ေျပတဲ႔တစ္ေန႔က်ရင္ ၀မ္းသာအားရ ေဖာက္သည္လာခ်ပါဦးမယ္ဗ်ာ.

ေရွ႔ေလွ်ာက္ မိမိႏွစ္သက္ရာ ပုိ႔စ္ေလးမ်ားကုိ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပရင္႔ထုတ္ယူျပီး သိမ္းထားႏုိင္ျပီ ျဖစ္သလုိ ဘေလာ႔ဂါမ်ားအေနနဲ႔ကလည္း စာဖတ္သူအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ ေဟာဒီ႔ Printer Friendly Function ေလးကုိ မိမိတုိ႔ရဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္ေလးေတြမွာ ထည္႔သြင္းေပးထားမယ္ဆုိရင္ သိပ္ကုိ အဆင္ေျပပါလိမ္႔မယ္.

ကၽြန္ေတာ္ ေဆြးေႏြးေပးသြားခဲ႔တဲ႔ စတုိင္လ္ (၅) ခုအျပင္ မိမိတုိ႔ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပုံေလးေတြ၊ စာေလးေတြနဲ႔လည္း အစားထုိးျပီး ျပဳျပင္ယူႏုိင္ပါတယ္. စိတ္ကူးဥာဏ္ၾကိဳက္သလုိ ကြန္႔ျမဴးႏုိင္ေအာင္ စတုိင္လ္္အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေပးထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္.

ကဲ. ပုိ႔စ္ေလးကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲ. ေနာက္ေနာင္ ပုိ္ေကာင္းတဲ႔ ျပင္ဆင္ခ်က္ေလးေတြ ေတြ႔ရွိခဲ႔ရင္ ျပန္လာျပီး update လုပ္ေပးပါဦးမယ္.

စာဖတ္သူမိတ္ေဟာင္းမိတ္သစ္မ်ား၊ ဘေလာ႔ဂါမ်ားအားလုံး စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ျပည္႔စုံႏုိင္ၾကပါေစဗ်ား…

Acknowledgement:

ဒီေနရာက ပုိ႔စ္ေလးကုိ သင္႔ေတာ္သလုိ ဘာသာျပန္ဆုိ ေရးသားထားတာ ျဖစ္ပါတယ္.

အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္.

မေလွ်ာက္ဖူးတဲ႔လမ္း

အ၀ါေရာင္ေတာအုပ္ေလးတစ္ခုထဲမွာ
လမ္းသြယ္ေလးႏွစ္ခု ယွက္လုိ႔ျဖာသြားခဲ႔ၾကတယ္
ႏွစ္လမ္းလုံးကုိ ငါသြားႏုိင္မယ္ မဟုတ္ခဲ႔ေလေတာ႔
ခရီးသြားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေခတၱရပ္
လမ္းရဲ႔ တစ္ဖက္ အဆုံးသတ္ေနရာကုိ
ၾကိဳတင္လုိ႔ ျမင္ႏုိင္သမွ် အစြမ္းကုန္လွမ္းၾကည္႔မိခဲ႔တယ္

လမ္းတစ္သြယ္ကို ငါေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၾကည္႔လုိက္တယ္.
ပုိေကာင္းတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ၊ ရလဒ္ေတြ ရွိမယ္အထင္နဲ႔ေပါ႔.
ၾကည္႔ဦးေလ…
စိမ္းလန္းလွပတဲ႔ ျမက္ခင္းျပင္ေတြ
လုိခ်င္မက္ေမာစရာ အသြင္အျပင္ေတြနဲ႔
အဲဒီ႔လမ္းသြယ္ဟာ ဆဲြေဆာင္ေနခဲ႔တာကုိး
ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ႔ေနရာေတြကုိေရာက္ဖုိ႔ရဖုိ႔
ပင္ပန္းဆင္းရဲမယ္၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမယ္ဆုိတာေတာ႔
ငါသိႏွင္႔ျပီးသားပါ.
ရမယ္႔အရာနဲ႔ ေပးဆပ္ရမယ္႔အရာ တူတူေလာက္ပါပဲေလ.

မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ငါႏုိးထလာ
လမ္းႏွစ္သြယ္မွာ တစ္ခါျပန္ရပ္မိခဲ႔တယ္.
ေဟာ…
ခုေတာ႔ ေျခရာေတြဆုိတာ ဘယ္လမ္းဖက္မွာမွ မရွိေတာ႔
သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြေအာက္မွာ ကြယ္ေပ်ာက္လုိ႔ေနခဲ႔ေပါ႔.
အုိး.
မေန႔က လမ္းကိုပဲ ဒီေန႔ ငါေရြးထားတုန္း
ဘယ္ေရာက္မယ္ဆုိတာ မသိေသးတဲ႔ ဒီလမ္းအဆုံးမွာ
ငါျပန္လာႏုိင္ဖုိ႔ အခြင္႔အေရး ရွိဦးမလား မေသခ်ာ..

တကယ္ပါ.
ေရြးခ်ယ္ျခင္းဆုိတာ ငါ႔အတြက္ေတာ႔ စိတ္မသက္မသာစရာ
ဆုံးျဖတ္ရမယ္႔ ေနရာတစ္ခ်ဳ႔ိမွာ
အခ်ိန္အၾကာၾကီးေတာင္ ယူမိမယ္ထင္ပါရဲ႔.
လမ္းသြယ္ေလးႏွစ္ခု ေတာအုပ္ေလးတစ္ခုထဲမွာ
ယွက္လုိ႔ျဖာထြက္သြားခဲ႔ၾကတယ္.
လူသူသိပ္မသြားတဲ႔လမ္းေလးတစ္ခုကုိ ငါေရြးခ်ယ္ခဲ႔ေပါ႔ အျပီးတုိင္
ကဲြျပားျခားနားတဲ႔ အေတြးအေခၚသစ္ေတြနဲ႔အတူ ငါ မယိမ္းမယုိင္…

(ေရခဲငွက္)

Robert Frost ရဲ႔ ဒီကဗ်ာေလးကုိ ခံစားျပီး ဘာသာျပန္ၾကည္႔တာပါ.

The Road Not Taken

TWO roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

မေရရာဘူး.

ဒီတစ္ပတ္ေတာ႔ အဓိပၸါယ္ ရွိလွတဲ႔ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ခံစားၾကည္႔မိတယ္ဗ်ာ. သိမ္ေမြ႔လွပတဲ႔ စကားလုံးေလးေတြရဲ႔ ဆုိလုိရင္းကုိ နားလည္ႏုိင္ၾကမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္.