ဥဒါန္း

“သူရဲေကာင္းဆုိတာ ႏွစ္ခါမေသဘူး”တဲ႔
ဒီစကား ငါၾကားခါစက
ရင္ထဲ ၾကက္သီးျဖန္းခနဲထ
ဘ၀မာန္ ဟုန္းခနဲၾကြ
“ငါကြ” ဆုိျပီး လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းလုိ႔
ဘ၀တစ္ခုကုိ လန္းဆန္းစြာ တည္ေဆာက္ခဲ႔တယ္.

ကံေကာင္းခဲ႔သည္လည္းရွိ
ကံမေကာင္းခဲ႔သည္လည္း ရွိ
ကံေကာင္းစဥ္ တခဏ
လွပတဲ႔ သံစဥ္ေတြေအာက္
ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ စီး၀င္ဆဲေပါ႔
မျမင္သာတဲ႔ ၀ဲဂယက္တစ္ခုမွာ
ငါ႔ရဲ႔ ကံဆုိးျခင္းေတြ ေစာင္႔ဆုိင္းေနခဲ႔တယ္.
ငါမသိခဲ႔ဘူး
သိခဲ႔ေပမယ္႔လည္း မသိခ်င္ခဲ႔ဘူး
ဒီလုိနဲ႔ပဲ
တစ္ေန႔ ငါေသဆုံးခဲ႔ရတယ္.
တစ္ခါေသခဲ႔တဲ႔ ငါေပါ႔…

“ရႈံးရင္ျပန္ထ အဲဒါဘ၀”တဲ႔
အားေပးမႈေတြနဲ႔အတူ
လူလူသူသူျဖစ္ေအာင္ ဘ၀ကုိ ျပန္တည္ေဆာက္
ေရာက္တတ္ရာရာမွာ က်င္လည္ေနထုိင္ခဲ႔ရင္း
ဘ၀ေလွကုိ အားတင္းလုိ႔ ျပန္ေလွာ္ခဲ႔တယ္
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တုိင္းမွာ ေငြေရာင္အနားစေတြ ကြပ္လုိ႔ေပါ႔
ဒီလုိနဲ႔ပဲ
တစ္ေန႔ ငါျပန္ရွင္သန္ခဲ႔တယ္.
ေသရြာျပန္ခဲ႔တဲ႔ ငါေပါ႔…

“တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖုိးနားလည္” တဲ႔
ငါေသဖူးတယ္.
ဒါေပမယ္႔ ပ်ဥ္ဖုိးကုိေတာ႔ ငါ မသိဘူး
ငါသိတာ ငါေသဖူးတယ္.
ခု ငါျပန္ရွင္တယ္.
ငါေသရင္ ပ်ဥ္နဲ႔ပဲ ဖုံးဖုံး
တုံးလုံးပဲ ပစ္ပစ္
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္စမ္းပါေစ
ငါ ပ်ဥ္ဖုိးကုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ထည္႔မတြက္ဘူး
ငါဟာ စြန္႔စားသူ
ငါဟာ ပ်ံ၀ဲသူ
ငါဟာ လြတ္လပ္သူ
ငါဟာ ဒူးမေထာက္သူ…



ငါေသရင္ ငါ႔အေလာင္းကုိ
အညံ႔မခံအရႈံးမေပးတဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဖုံးလႊမ္းပစ္မယ္.
အသုံးမက်တဲ႔ ေရလုိက္ငါးလုိက္စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔
ေရွ႔တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး ငါမေျပာဘူး
ဒါ… ငါ႔ရင္ထဲက ငါ႔သစၥာ
ဒါ…ငါကုိယ္စားျပဳတဲ႔ ငါ႔မ်က္ႏွာ
ဒါ… ငါယုံၾကည္တဲ႔ အမွန္တရား
ဒါ… ငါစဲြကိုင္တဲ႔ အင္အား…

ငါ႔ရင္ထဲက တြယ္တာမိတဲ႔ ခံစားခ်က္
ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ ဖ်က္ပစ္မယ္.
ငါ႔မ်က္ႏွာေပၚက အမည္းစက္
သစၥာလက္နဲ႔ ဖ်က္ပစ္မယ္.
ငါ႔ပန္းတုိင္ေရွ႔က အတားအဆီးမ်ား
ပညာအားနဲ႔ ဖ်က္ပစ္မယ္.
ငါ႔နားႏွစ္ဖက္က စကားတင္းေတြ
ဥေပကၡာနဲ႔ ဖ်က္ပစ္မယ္.
ငါ႔မ်က္စိေရွ႔က သေရာ္ခ်က္ေတြ
ျပက္ရယ္ျပဳလုိ႔ ဖ်က္ပစ္မယ္.
ငါ႔ေျခေထာက္ေအာက္က ေႏွာင္႔ေႏွးျခင္းေတြ
ျမင္းရို္င္းတစ္ေကာင္ရဲ႔ ခြာနဲ႔ဖ်က္မယ္…



ဒီေန႔ ငါေသရင္ မနက္ျဖန္ ငါျပန္ရွင္မယ္.
မနက္ျဖန္ မရွင္ႏုိင္ရင္ သန္ဘက္ခါ ျပန္ရွင္သန္မယ္.
သန္ဘက္ခါ မဟုတ္ရင္ ဖိန္းႏႊဲခါေပါ႔
ဒီဘ၀တာ မျပီးျပတ္ခဲ႔ရင္ ေနာက္ဘ၀ေပါ႔
ေသတယ္ဆုိတာ ငါ႔ခႏၵာပင္
အျမဲရွင္မွာ ငါ႔၀ိညာဥ္….

ငါ႔ေရွ႔မွာ ကူညီသူရွိရွိ မရွိရွိ
ငါ႔ေနာက္မွာ ပံ႔ပုိးေပးသူ ရွိရွိ မရွိရွိ
ငါ႔ကုိယ္ငါ ကုိးကြယ္လုိ႔
ငါဆုိတဲ႔ သတိနဲ႔
ငါ ဒီဘ၀ကို ေလွ်ာက္လွမ္းတယ္
ငါေသဖူးတယ္
ဒါေၾကာင္႔ ငါျပန္ေသမွာ လုံး၀မေၾကာက္
ငါျပန္ရွင္သန္ဖူးတယ္
ဒါေၾကာင္႔ ျပန္လည္ထူေထာင္လုိစိတ္ လုံး၀မေပ်ာက္

ငါ႔စကားေတြ ေမာက္မာေနႏုိင္ေပမယ္႔
ငါ႔ပညာေတြ မေလာ္မာဘူး…
ငါ႔မာနေတြ မုိးထိေနႏုိင္ေပမယ္႔
ငါ႔နီးစပ္ရာ မနစ္နာဘူး…
ငါ႔သိကၡာေတြ စိန္ေခၚခံရေပမယ္႔
ငါ႔ေျခလွမ္းေတြ စြတ္မရမ္းဘူး…

ငါပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ငါ႔ဘ၀
လွပစြာ ငါတည္ေဆာက္မယ္
ဘ၀ဆုိတာ တာတုိေျပးပဲြမဟုတ္
ငါဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသဆုံးခဲ႔ဖူးတယ္.
ဒါေၾကာင္႔ ငါဟာ သူရဲေကာင္းမဟုတ္.
ငါဟာ လူတစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္.
ဒါေပမယ္႔ ငါဟာ
လူထဲကလူေတာ႔မဟုတ္
လူေပၚက လူသာျဖစ္တယ္.

ရန္သူအတြက္ ငါဟာ မီး
မိတ္ေဆြအတြက္ ငါဟာ ထီး
မီးဆုိတာ သုံးတတ္ရင္ မိတ္ေဆြျပန္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ
ထီးဆုိတာလည္း မသုံးတတ္ရင္ ေလာင္းရိပ္မိတတ္တယ္.
မီးျဖစ္မလား ထီးျဖစ္မလား
ရန္သူမိတ္ေဆြ မခဲြျခားဘူး
ယူတတ္သူယူ
ပူတတ္သူပူ
ဆူတတ္သူဆူ
ျငဴစူတတ္သူ ျငဴစူ
ေပ်ာ႔ညံ႔သိမ္ဖ်င္းတဲ႔ မိတ္ေဆြထက္
ခုိင္မာတည္ျငိမ္တဲ႔ ရန္သူကုိ ငါ ပုိသေဘာက်တယ္.
ငါ႔အရည္အခ်င္းေတြကုိ ပုိတက္ေစလုိ႔ပဲ.

ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာကုိယ္လုပ္
ေလပုပ္္ထုတ္ေဆးမွီ၀ဲလုိ႔
အရိအခၽြဲစိတ္ဓာတ္ေတြ သြန္မခ်ျပနဲ႔
ဇြန္လမွာ ရြာတဲ႔ မုိးေရေတြ ညစ္ညမ္းကုန္မယ္.

ျပတင္းတံခါးကေန လွစ္ၾကည္႔ခုိင္းမိတဲ႔ တခဏ
လွပေ၀ဆာေနတဲ႔ ပန္းခင္းၾကီးထက္
ပ်က္ယြင္းေနတဲ႔ ျခံစည္းရုိးကုိသာ
ျမင္ေနတတ္မွေတာ႔
မင္းရဲ႔ ခပ္ေပါ႔ေပါ႔စိတ္ဓာတ္ေတြအတြက္
ငါ႔ႏွလုံးသားကုိ ကန္႔လန္႔ကာ တပ္လုိက္မိေတာ႔တယ္.




(ေရခဲငွက္)