တဆိတ္ေလာက္မင္းရဲ႔တံခါးကုိဖြင္႔ေပးပါ
အေ၀းၾကီးကလာခဲ႔ရသူေမာလွျပီ
ေရာခ်လုိက္တဲ႔ အေတြးအေခၚေတြရဲ႔
မ်က္မွန္လည္းကဲြေၾကေတာ႔မယ္
ငါ႔အစြဲေတြကုိ ျပက္ရယ္မျပဳပါနဲ႔ေနာ္
ယူတုိးပီးယားကုိ မက္ေမာလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး
ေအာက္က်ဳ႔ိတာလူမပိေပမယ္႔ မာနထိတယ္
ရိသဲ႔သဲ႔မင္းအျပဳံးေတြကုိ မဖုံးကြယ္ပါနဲ႔
ဆုံးရႈံးတုိင္း ငုိေၾကြးခဲ႔ရရင္
မ်က္ရည္ၾကယ္စင္ေတြ ခန္းေျခာက္တာၾကာေပါ႔
ေလာကမာယာကုိ အကုန္မတတ္ေသးေပမယ္႔
တစ္ပဲြတုိးေဆးေတြကုိေတာ႔ ငါမမွီ၀ဲေသးဘူး
ပ်ိဳးပင္ေတြေတာင္ အားယူေနၾကျပီ
ဒီရာသီအမွီငါမတ္တပ္ရပ္ရဦးမယ္ေလ
လက္ဖ်စ္ကုိတစ္ခ်က္အခတ္မွာ
ငါ႔ရဲ႔ရက္စဲြေတြလက္ခနဲျဖစ္သြားတယ္….
ရက္စက္စြာေမွာင္မုိက္ေနေပမယ္႔
ဒီေတာင္စြယ္အလြန္မွာ လေရာင္ေရးေရးေလးရွိေသးတယ္
ဘ၀ကယုံၾကည္စြာေပးအပ္ခဲ႔တဲ႔ ငါ႔ရဲ႔ေလွငယ္ကုိ
အပုိအလုိမရွိ ပဲ႔ျပင္ရင္း ေရွ႔ကုိေမွ်ာ္
တက္ေနရာမွာ ငါလက္ထုိးေလွာ္မယ္
မိုးသားေတြထပ္မတက္ခင္
ဒီေသာင္ျပင္ကုိ ငါစြန္႔ခြာခဲ႔တာ
ၾကယ္တာရာေတြ ခူးဆြတ္ခ်င္လုိ႔ေပါ႔……
လေရာင္ေရ...
ၾကင္နာစြာလမ္းျပပါေနာ္...
ယူတုိးပီးယား = Utopia = An Ideal Society
(ေရခဲငွက္)
4 comments:
လေရာင္ဟာ လူသားတိုင္းကို ထာ၀ရၾကင္နာပါတယ္ အစ္ကိုေရ...
မၾကင္နာလို့ ရက္စက္တာကေတာ့ လူသားေတြပါ...။
“တဆိတ္ေလာက္မင္းရဲ႔တံခါးကုိဖြင္႔ေပးပါ
အေ၀းၾကီးကလာခဲ႔ရသူေမာလွျပီ”
…….ဘယ္လိုစဥ္းစားမိပါလိမ့္….ရိုး၂ေလးနဲ ့ အသက္ပါလိုက္တာ…..။
“ရက္စက္စြာေမွာင္မုိက္ေနေပမယ္႔
ဒီေတာင္စြယ္အလြန္မွာ လေရာင္ေရးေရးေလးရွိေသးတယ္”
…..လံုး၀မရိွတာထက္စာရင္ ေရးေရးေလးဆိုေတာ့ မစိုးဘူးေပါ့ေနာ္….။
ခင္မင္လ်က္
ေလးမ
နင္လာရင္ အပန္းေျပေစဖို႔
တမင္တကာ ေစ့ကာထားတဲ့
တဖက္ပြင့္တံခါးဆိုတာ
တကယ္ကို မသိေလေေရာ့သလား …
အၾကင္နာလက္နဲ့ တြန္းလွည့္ရင္
၀င္သာေအာင္ သူပြင့္ျပပါလိမ့္မယ္
ဒါေပမယ့္ ျပန္ထြက္ဖို႔ခက္တယ္ေနာ္…
`မာနထိတဲ့ ေအာက္က်ဳိ႕ျခင္းတဲ့´
ငါ့မွာလည္း ဘာမွမသိတတ္တဲ့ စိတ္တခ်ဳိ႔ရွိပါရဲ့
အလြမ္းကိိုကြယ္တဲ့ အျပံဳးတခ်ဳိ႕ကို
ရိသဲ့သဲ့လို႔ နင္ထင္ရက္ခဲ့ရင္
အကၽြမ္းတ၀င္ရွိခဲ့တဲ့ရက္ေတြကို
ငါ….. ေမ့ပစ္ရေတာ့မွာလား…။
`ၾကယ္တာရာကိုခူးဆြတ္ခ်င္လို႕
ဒီေသာင္ျပင္ကို နင္စြန္႔ခြာတာတဲ့´
မိုးသားတက္ရံုမက
အဆိုးတရားေတြ ငါ့ကိုလာရိုက္ခတ္လည္း
မေရြ႕နိုင္တဲ့ သံေယာဇဥ္တခ်ဳိ႕နဲ႔
မျမင္ကြယ္ရာမွာ တိတ္တိတ္ေလး ရြတ္ဆိုလွဲ့မယ္
ဖြင့္ေစခိုင္းတဲ့ ဒီတခါးက
နင္လာရင္ အပန္းေျပေစဖို႔
(နင္မလာခင္ သူမ်ား၀င္မွာစိုးလို့)
တမင္တကာေစ့ရံံုေလး ေစ့ထားခဲ့တာေလ…
ကဗ်ာေရးသူဟာ လြတ္လပ္စြာေရးခြင့္ရွိသလို ခံစားသူကလည္း လြတ္လပ္စြာခံစားခြင့္ရွိပါတယ္။ လေရာင္လမ္းျပဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို အမွတ္တမဲ့နဲ့ ခပ္ျမန္ျမန္ဖတ္လိုက္မိရင္ ဒီလိုေနာက္ဆက္တဲြကဗ်ာေလး တပုဒ္ ေပၚလာစရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေသအခ်ာ ခံစားလုိက္တဲ့ အခါ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မပတ္သတ္တဲ့ topic တခုကို ပါးပါးနပ္နပ္နဲ့ ေရးထားသလိုခံစား ရျပန္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္တည္း ေရးေနရတာ ပ်င္းမွာစိုးလို႔ ခပ္လဲြလဲြ ကဗ်ာေလးနဲ့ပဲ ၀င္ေႏွာက္ယွက္လို္က္ပါတယ္ ကိုရန္ေအာင္ေရ.. ခြိခြိ
ေလးစားလ်က္
မဇင္ (မြန္းသက္ပန္)
Post a Comment