Wednesday, August 29, 2007

တစ္ေထာင္႔တစ္ညခ်စ္သူမ်ားအေၾကာင္း... (၁)


တကယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆုိတဲ႔ေကာင္ကလည္း မမဇာတ္လမ္းေတြ ေတာ္ေတာ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ေကာင္ဗ်. မွတ္မွတ္ရရ ထားခဲ႔သမွ် ရည္းစားေတြကုိ အခ်ိဳးခ်လုိက္ရင္ မမေတြက ၈၅ % ေလာက္၊ ရြယ္တူေတြက ၅ % ေလာက္နဲ႔ ညီမေလးေတြက ၁၀ % ေလာက္ပါခဲ႔တယ္. ဘယ္လုိအခ်ိဳးခ်လဲ ဟုတ္လား… မေမးပါနဲ႔ဗ်ာ. စကားေျပာရတာ အမွ်င္ျပတ္တယ္….

ရည္းစားဘယ္တုန္းက စထားလဲဟုတ္လား

ဟဲဟဲ.. ရွက္စရာၾကီးဗ်ာ.
အင္…. အဟတ္ဟတ္… ဟီး… မေျပာဘဲလည္း မေနႏုိင္ဘူး…

(၅) တန္းႏွစ္ကေလ ကၽြန္ေတာ္စစ္ေတြမွာ ေနတုန္းကေပါ႔ အ.ထ.က (၄) မွာတက္ခဲ႔ရတယ္. မနက္ခင္းဆုိရင္ အတန္းပုိင္ဆရာမက Roll Call ေခၚေရာ… ရခုိင္သံ၀ဲ၀ဲေလးနဲ႔ေပါ႔…

ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႔ဆုံးတန္းကဆုိေတာ႔ အရင္ဆုံး နာမည္ေခၚခံရတာေပါ႔. ေယာက်ၤားေလးေတြ ေခၚျပီးေတာ႔ ေကာင္မေလးေတြဖက္ကုိ ဆက္ေခၚေရာ. တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဗ်ာ. ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နာမည္ကေလ ခင္သီတာထြန္းတဲ႔….

သူ႔နာမည္ေလးလည္း ေခၚသံၾကားေရာ ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းကုိ ဆတ္ခနဲလွည္႔ၾကည္႔ရင္း သူရွိေလာက္တဲ႔ ေထာင္႔တစ္ေနရာေလးကို အာႏိုးကားထဲကလုိ မ်က္လုံးကုိ တစ္တစ္တစ္တစ္နဲ႔ Focus လုပ္ပစ္လုိက္ခဲ႔တယ္.

Wow! Damn pretty! (အဲဒီ႔တုန္းကေတာ႔ ဒီလုိဘယ္ေျပာမလဲေနာ္. ဟတ္ဟတ္)

မုိက္တယ္ကြာ. ခ်စ္စရာေလး… သူကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ မထီတရီေလးနဲ႔ ျပန္ၾကည္႔တယ္. ဒီဗမာေကာင္ေလးေတာ႔ ငါ႔ကုိ စိတ္၀င္စားသြားျပီေပါ႔ေလ. က်န္တာေတြေတာ႔ ဆက္မေျပာေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ.

ဟုတ္ကဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ငါးတန္းပါခင္ဗ်ာ…
အဲဒီ႔တုန္းက အစ္ကုိက ၈ တန္းပါ. သူ႔အခန္းကုိ သြားလည္ေတာ႔ သူတုိ႔အခန္းထဲက အလွဆုံးအစ္မၾကီး (အခုေတာ႔ ဆရာ၀န္ျဖစ္လုိ႔ ကေလးေတာင္ရေနျပီဆုိပဲ. ေျပာျပတာပါ. Update update!) နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိနဲ႔က ဘာလုိလုိေပါ႔ဗ်ာ. အဲဒီ႔အစ္မၾကီးက ကၽြန္ေတာ္လာလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ေခါင္းပုတ္ေျခပုတ္နဲ႔ အရွက္ေျပစတတ္တယ္. အခ်ဥ္ထုတ္ေတြလည္း ေကၽြးတယ္ဗ်. ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိေတာ႔မသိဘူး. ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ အခ်ဥ္ထုတ္စားျပီး အဲဒီ႔အစ္မၾကီးကုိ စုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔တယ္လုိ႔ အစ္ကုိက ေနာက္ေတာ႔ျပန္ေျပာျပပါတယ္…

ဟုတ္. အဲဒီ႔တုန္းက ငါးတန္းပါပဲ…

ဒီလုိနဲ႔ ဟုိေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ. ရင္ခုန္လုိက္ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေလးျဖစ္သြားလုိက္နဲ႔ေပါ႔ ၈ တန္းႏွစ္ကုိ ေရာက္လာခဲ႔ပါေလေရာ….

၈ တန္းႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ မိတၳီလာမွာေပါ႔. အေဖဆုံးျပီးတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ေလ. အခ်စ္ဆုိတာ စိတ္မ၀င္စားခဲ႔ဘူး.. (တကယ္ေတာ႔ မ၀င္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ႔တာပါဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္) ေက်ာင္းသြား၊ အိမ္ျပန္၊ စြန္လႊတ္၊ စက္ဘီးနဲ႔ျမိဳ႔ထဲေလွ်ာက္ပတ္စီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကန္ေဘာင္ထိပ္မွာ ဘူးသီးေၾကာ္စား၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္၊ ဗုိက္အစာေကၽြး၊ မ်က္စိအစာေကၽြးနဲ႔ ၈ တန္းႏွစ္မွာ မွတ္မွတ္ရရ ရည္းစားမရခဲ႔ဘူး. ဒါေပမယ္႔ စိတ္၀င္စားခဲ႔တာေတာ႔ ရွိတာေပါ႔. ၇ တန္းအခန္းထဲက ဆံပင္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔နဲ႔ ညီမေလးကုိေလ…

သူနဲ႔ျဖစ္ပုံကလည္း အဆန္းသားလား. တစ္ရက္မွာ ဆရာမက အခန္းထဲမွာ သခ်ၤာပုစာၧတစ္ပုဒ္ေမးပါတယ္. Trapezian ရဲ႔ Formula ကိုသိမွ တြက္လုိ႔ ရမွာပါ. ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိေတာ႔ဘူး ေမ႔ကုန္ျပီ. ဘယ္သူမွလည္း မသိၾကေတာ႔ဘူး. အဲဒီ႔မွာ ဆရာမက ပဲြၾကမ္းပါေလေရာဗ်ာ.

မင္းတုိ႔ေတြမရွက္ဘူးလား ဘာလားညာလားေပါ႔. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆုံးဆုိျပီး အားလုံးက ထင္ထားၾကတာ တကယ္ေတာ႔ ေျမြဖမ္းေနခဲ႔တယ္ေလ. ေျမြေျခာက္ကုိက္တယ္ဆုိတာ အဲဒါေပါ႔ဗ်ာ. ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာမက ဆက္ေျပာပါတယ္.

သြား. ရန္ေအာင္. ခုနစ္တန္းအခန္းထဲက မင္းၾကိဳက္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ သြားေခၚခဲ႔. သူ႔ကုိတြက္ျပခုိင္းမယ္. သူတြက္လုိ႔ရရင္ မင္းတုိ႔ေတြကုိ နားရြက္ဆဲြခုိင္းမယ္..

ကၽြန္ေတာ္လည္း အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ခုနစ္တန္းအခန္းကုိ လာခဲ႔ရပါတယ္. အတန္းထဲမွာ ဆရာမစာသင္ေနေတာ႔ ခြင္႔ေတာင္းရပါတယ္. ျပီးေတာ႔ အားလုံးၾကားေအာင္ အသံျမွင္႔ျပီး

‘ဆရာမ ေဒၚတင္တင္၀င္းက ဒီအခန္းထဲမွာ သခ်ၤာအေတာ္ဆုံးေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ေခၚခုိင္းလုိက္ပါတယ္. အဲဒါတစ္ေယာက္ေယာက္ လုိက္ခဲ႔ေပးပါ´ ေပါ႔…


လူဆုိတာကလည္း ေတာ္တယ္တတ္တယ္ဆုိရင္ေတာင္ ေရွ႔ထြက္ရဲတဲ႔ သတၱိလူတုိင္းမွာ မရွိဘူးဗ်.

ဘယ္သူမွထြက္မလာၾကဘူးဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္လည္း လူပ်ိဳေပါက္စ ရွက္တာေပါ႔ဗ်ာ. မ်က္ႏွာဆုိတာ စေတာ္ဗယ္ရီသီးမီးဖုိေပၚတင္ျပီး အေပၚက Diamond ေဆးအနီေရာင္ေလာင္းခ်ထားသလုိပဲ. အဲဒီ႔မွာပဲ မထင္မွတ္တာတစ္ခုျဖစ္သြားခဲ႔တယ္.

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ထုိင္ခုံကထတယ္. သူ႔ဆံပင္ေလးကုိ သပ္တင္ျပီး ဆရာမကုိ လက္ညႈိးေလး ႏႈတ္ခမ္းမွာကပ္လုိ႔ ခြင္႔ေတာင္းတယ္. ျပီးေတာ႔ ေနာက္ကုိခ်ာခနဲလွည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို စုိက္ၾကည္႔တယ္. မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာခဲ႔ၾကပါတယ္. သူလုိက္ခဲ႔မယ္ေပါ႔.

အုိး…. ရင္ေတြခုန္လုိက္တာဗ်ာ.

ထက္ျမက္တဲ႔ဟန္ပန္၊ စူးရွတဲ႔မ်က္လုံး၊ ျပဳံးမေယာင္မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဆီကုိ တန္းတန္းမတ္မတ္ေလွ်ာက္လာခဲ႔တယ္.

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ေပါ႔. အခုလုိမ်ိဳးလည္း အေတြ႔အၾကံဳက မရင္႔က်က္ခဲ႔ေသးဘူးေလ. (ဟဲဟဲ. ၾကဳံတုန္းေလးၾကြားတာပါ.)

အဲဒီ႔တုန္းက ဘယ္လိုဘယ္လုိ ၈ တန္းေဆာင္ဖက္ ျပန္ေရာက္ခဲ႔သလဲမသိေတာ႔ဘူး. ကံဆုိးလြန္းစြာနဲ႔ပဲ အဲဒီ႔ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တြက္မရတဲ႔ Blackboard ေပၚက ပုစၧာကို ဒုိးဒုိးေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ တြက္ျပသြားခဲ႔ပါတယ္.

ရွက္လုိက္တာဗ်ာ…. ေခါင္းကိုမေဖာ္ရဲဘူး. တစ္တန္းလုံးျငိမ္ေနတာပဲ. ပုိရွက္စရာေကာင္းတာက အဲဒီ႔ေကာင္မေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္႔နားရြက္ဆဲြခုိင္းတယ္…

ေကာင္မေလးကလည္း ရွက္ကုိးရွက္ကန္းေလးနဲ႔ ရယ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔နားရြက္ကုိ မရဲတရဲေလးအကိုင္...

ကၽြန္ေတာ္ကေခါင္းေလးကုိ အသာငုံ႔ေပး…

ရွယ္နယ္ဖုိက္ေရေမႊးနံ႔ေလးက သင္းခနဲျဖစ္…

သူမလက္ဖ်ားေအးေအးေလးက လာထိ…

အုိး…

ဖလက္ရွ္….

ဓာတ္ပုံရုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး… မ်က္စိထဲမွာ ၾကယ္ေတြလေတြျမင္သြားတာကုိ ပုံေပၚေအာင္ေျပာျပတာပါ..

အဟမ္း…. အဲေလာက္ပါပဲဗ်ာ…

ေနာက္ရက္က်ေတာ႔ ဘာရယ္မသိ…

ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ၈ တန္းေဆာင္ဖက္ကေန ၇ တန္းေဆာင္ဖက္ကုိ ေငးၾကည္႔လုိၾကည္႔၊ မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္မွာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ သူေလးနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိေအာင္ ၾကိဳးစားနဲ႔ေပါ႔…

အေတြ႔အၾကံဳမရွိခဲ႔သလုိ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္း မသိခဲ႔တဲ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ေပါ႔…

ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ခဲ႔မိတယ္…. ခ်စ္မခ်စ္ေတာ႔မသိခဲ႔ဘူး…

ပိုေသခ်ာတာကေတာ႔ ေနာက္ပုိင္းေတြမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္အၾကိမ္ၾကိမ္ ရင္ေတြခုန္တတ္လာခဲ႔တယ္ဗ်ာ….

၈ တန္းႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ က်ဴရွင္စတက္ခဲ႔တာေပါ႔. အဲဒီ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ႔ေနရာကေန က်ဴရွင္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတယ္. စက္ဘီးမ၀ယ္ႏိုင္ခဲ႔ေသးဘူးဗ်ာ. တကယ္ေျပာတာပါ. ကၽြန္ေတာ္႔အစ္မက ၀န္ထမ္းလစာေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အေမကုိ ေကၽြးထားတာ. ေလာက္ငွရုံေလးပါ. ထားလုိက္ပါေလ. ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ျပီး က်ဴရွင္တက္တယ္. အဲဒီ႔မွာ သူငယ္ခ်င္းမေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္ဗ်

သူတုိ႔ကေရွ႔ကလမ္းေလွ်ာက္၊ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ခပ္ခြာခြာေလးကလုိက္ေပါ႔ဗ်ာ. သိပ္မကပ္ရဲခဲ႔ဘူး. ကၽြန္ေတာ္အရမ္းရွက္တတ္လုိ႔ပါ. မိန္းကေလးေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ အုိးတုိ႔အန္းတန္း သိပ္ျဖစ္တယ္ဗ်. တကယ္ပါ. အဲဒါကုိ ဘယ္လုိရေအာင္ ေဖ်ာက္ခဲ႔လဲ ဆုိတာကုိလည္း ေျပာျပသြားပါမယ္. Adventures ေတြပါပဲဗ်ာ.

အဲဒီ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးနာမည္ကုိ ျဖိဳးလုိ႔ပဲ နာမည္ေပးလုိက္ရေအာင္ေနာ္.

သူက သြားတက္ေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေလး. စာလည္းအရမ္းေတာ္တယ္. စာျပိဳင္ဖက္ေတြေပါ႔ဗ်ာ. က်ဴရွင္ေရာက္ရင္ ဆရာမကလည္း အျပိဳင္စာေမးတာပဲ. သူ႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္စာပုိက်က္ျဖစ္ခဲ႔တယ္. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္သူနဲ႔ စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာခဲ႔ဖူးဘူး. တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔အမွတ္ေတြသိပ္ေကာင္းေနရင္ ပုိဆုိးတယ္. သူ႔ေနာက္ကေနလုိက္ရင္း သူ႔အရိပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လုိက္နင္းေနခဲ႔မိတယ္. ငါနင္႔ထက္သာရမယ္ ဆုိျပီးေတာ႔လည္း စိတ္ထဲက အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကံဳး၀ါးခဲ႔ဖူးေလရဲ႔….

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိ သံေယာဇဥ္ေတာ႔ အရွိသား….

က်ဴရွင္မွာ ဆရာမရဲ႔ တူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တစ္တန္းတည္းေလ… သူေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ favor ေပးတယ္ဗ်. ဟတ္ဟတ္. ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ကေလ အမဲလုိက္နည္းမသိခဲ႔တဲ႔ က်ားတစ္ေကာင္လုိပဲ မာန္သာဖီေနခဲ႔တယ္. သားေကာင္တစ္ေကာင္မွ မရခဲ႔ဖူးဘူး. ဒီၾကားထဲ ရွက္တတ္ေတာ႔ ပုိဆုိးတယ္ဗ်ာ

သူေလးနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံ၊ စုိက္ၾကည္႔၊ ျပီးေတာ႔ ကုိယ္ကပဲ မ်က္ႏွာစလႊဲခဲ႔တာ. ဘာမွလည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္မခ်ဥ္းကပ္ခဲ႔ဘူး. ခ်ဥ္းကပ္နည္းေတြလည္း မတတ္ကၽြမ္းခဲ႔ဘူး.

ႏွေျမာလုိ္က္တာ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္





တကယ္ေတာ႔ ၈ တန္းႏွစ္က အူလည္လည္နဲ႔ ျပီးသြားခဲ႔ပါတယ္. တစ္ခုေတာ႔သိလုိက္တယ္. မရယ္ပါနဲ႔ေနာ္. ရယ္ခ်င္လည္းရယ္ပါဗ်ာ. ရယ္ပါ.

ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ စိတ္၀င္စားတဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ႔ ရွိေနပါလားဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳစိတ္စေပါက္လာခဲ႔တယ္…

အဲဒီ႔တုန္းက ကၽြန္ေတာ္သြားေလ႔ရွိတာကေတာ႔ မိတၳီလာေစ်းၾကီးနားက စာအုပ္ဆုိင္ေတြပါပဲ. အဲဒီ႔ကေန စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ပုိက္ဆံစုျပီး ၀ယ္ခဲ႔တယ္.

ပီမုိးနင္းရဲ႔ လူပ်ိဳဂုဏ္ရည္ဆုိလားပဲ… (နာမည္မွားရင္ခြင္႔လႊတ္ဗ်ာ. အဲဒီ႔နာမည္ဆင္ဆင္ေလးပဲ. မွန္ခ်င္လည္းမွန္ႏုိင္တယ္.)

အဲဒါကိုဖတ္ျပီး ခ်စ္နည္းမ်ားကို စသင္ယူခဲ႔ပါေတာ႔တယ္. သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေနာင္ေတာ္ၾကီးမ်ားကုိလည္း ေမးစမ္းနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ.

….

၉ တန္းႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ အ.လ.က ေက်ာင္းကေန အ.ထ.က ေက်ာင္းကုိ စေျပာင္းခဲ႔ရပါတယ္. အဲဒီ႔ေက်ာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ႔္ဘ၀ရဲ႔ အမွတ္တရ ေမာ္ကြန္းေတြကုိ စတင္ေရးထုိးျဖစ္ခဲ႔တယ္ဗ်. ေနာက္ပုိင္းဇာတ္လမ္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စာျပိဳင္ဖက္ေတြအေၾကာင္း ထည္႔ေရးထားတယ္. အဲဒါကုိ ကုိယ္ရည္ေသြးတယ္လုိ႔ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ ျမင္မိေကာင္းျမင္မိပါလိမ္႔မယ္. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ Autobiography အေနနဲ႔ စစ္မွန္စြာ ေရးသားခ်င္လုိ႔ ခြင္႔ျပဳပါ. နာမည္ေတြကုိေတာ႔ ေျပာင္းေရးသြားပါမယ္…

တကယ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္က လူမႈဆက္ဆံေရး အင္မတန္မွ ညံ႔ဖ်င္းတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ပါလုိ႔ ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔အားလုံး ယုံၾကမွာ မဟုတ္ဘူး….

ဟုတ္တယ္.

ကၽြန္ေတာ္ဆက္ဆံေရးသိပ္ညံ႔တယ္.

စာပဲ… ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းထဲမွာ စာကလြဲရင္ ဘာကုိမွ ထည္႔မထားခဲ႔ဘူး. ကၽြန္ေတာ႔္ဘ၀နိမ္႔က်ေနတာကုိ ပညာနဲ႔ျပန္ျမွင္႔မယ္ဆုိတဲ႔ ဘ၀င္နိမ္႔စိတ္ကိန္းေအာင္းေနခဲ႔တယ္. Sense of inferiority ေပါ႔ဗ်ာ. ဒါေၾကာင္႔လည္း လူေတြနဲ႔ ကင္းကြာခဲ႔တယ္ဗ်ာ. အေဖမရွိေတာ႔တဲ႔ မိသားစုမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္လည္း ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းေျမာင္းသြားခဲ႔တယ္ေလ. ၀န္ထမ္းမိသားစုဆုိေတာ႔ ဒီအိမ္ဒီမိသားစုအခ်င္းခ်င္းပဲ ဆက္ဆံျဖစ္ခဲ႔တယ္.

ဒီေန႔ ရန္ေအာင္ ဘယ္လုိလူစားလဲဆုိတာကုိေတာ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ အားလုံးအသိပါပဲ. ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ စိတ္၀င္စားခဲ႔ရပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အခ်စ္ငတ္ခဲ႔ရတယ္. ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ေပၚထြက္ခဲ႔တယ္. တစ္ခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရဲတယ္. ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သူ႔ကုိမွ မဖ်က္ဆီးခဲ႔ဖူးဘူး… အဲဒါေယာက်ၤားစကားပဲ…

ဆက္ရန္....

10 comments:

Anonymous said...

ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာျပီဆိုလည္း ဆက္ေရးဆက္ေရး ဒါေပမယ့္ သတ္သတ္လြတ္ေတာ့ ဆက္စားဦးေနာ္ ကိုရန္ေအာင္
ေလးစားလ်က္
မဇင္(မြန္းသက္ပန္)

Anonymous said...

ကိုရန္ေလးတို႔မ်ား ငယ္ငယ္ကတည္းက ဇကြဲေလးနဲ႔ပါလား။ ဟင္းဟင္းဟင္း ... :P

ေနာက္တာပါ ... ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ .. တကယ္ေျပာတာ ... ဆက္ေရးေနာ္ ... ။

ယူဆဂိ said...

ကိုရန္ေအာင္..
စာအေရးအသားအေတာ္ေကာင္းတယ္...
ဒါနဲ႔..ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ..ဟတ္` ဟတ္.
ဆက္ေရးပါ..ထပ္လာဖတ္ပါမယ္.

Anonymous said...

ဟိုက္.. ၅တန္းတည္းကတဲ့ ။ ေလးစားပါတယ္ ေမာင္ရန္ရယ္ း)

NayPhoneLatt said...

အခ်စ္ငတ္တယ္ဆိုပါလား ...
အေရးထဲ ေၾကာ္ျငာက၀င္ေသးတယ္ ...
း-)

pandora said...

အင္း... ကရုဏာရွင္ေလးေတြေတာ့ ေပၚလာဦးေတာ့မွာပဲ။
အခ်စ္ငတ္သူ ဆိုေတာ့။

မွ်ားျပာ said...

အလဲ့ မမေတြက ၈၅ % ဆိုပပါကလား .. က်ိတ္လိုက္ဟ
ျမန္ျမန္ေရးပါဗ်ိဳ ့...း)

ခင္မင္းေဇာ္ said...

ေမာင္ရန္ေရ
မ်က္စိဒုကၡခံၿပီး လာဖတ္ေပးပါ့မယ္၊ ဟဲ
ၿပီးေတာ့ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လဲေဟ့...
သိခ်င္... သိခ်င္....

ခင္မင္းေဇာ္ said...

အမကို တက္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီလိုအေၾကာင္းမ်ားလားလို႕...
ဟြန္း...
သူမ်ားတို႕က ဒါမ်ိဳးေရးၿပီး ၾကြားခ်င္တာကို ကိုယ္ခ်င္းမစာ......

Anonymous said...

အမ ခင္မင္းေဇာ္ေျပာတာ ရီလိုက္ရတာ။ ဟုတ္တယ္ကိုရန္ မပန္နဲ႔ အမခင္မင္းေဇာ္က ဒါမ်ိဳး တဂ္လုပ္ခံခ်င္တယ္တဲ႔။