ျပတင္းတံခါးကို ခဏေလာက္ပိတ္ထားေပးပါ
စိတ္ေတြနယ္လြန္ေနလုိ႔
ငါမႊန္ထူေနခဲ႔ျပီလား
ရင္ထဲမွာထင္႔ခနဲျဖစ္
မ်က္လုံးကိုဖြင္႔ၾကည္႔ေတာ႔
ငါ႔ရဲ႔ ျဖဴစင္မႈေတြ ငါ႔ေရွ႔မွာ ေခါင္းငုံ႔ေနၾကတယ္…
အလင္းမ်ားကုိ ခဏေလာက္ ရုပ္သိမ္းေပးပါ
မ်က္လုံးစိမ္းေတြကုိ ရင္မဆုိင္ရဲလုိ႔
ငါယုိင္နဲ႔ေနခဲ႔ျပီလား
အတၱေတြအလန္႔တၾကားျဖစ္
ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိျပန္ဆန္းစစ္ၾကည္႔ေတာ႔
ငါ႔ရဲ႔အလြမ္းေတြ ငါ႔ေရွ႔မွာ ျပန္႔ၾကဲေနၾကတယ္…
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ခဏေလာက္မွ်ေ၀ေပးပါ
ငါေနရမွာ တုိေတာင္းလြန္းလုိ႔
ကြန္းခုိရာေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ႔ျပီလား
အရႈံးေတြနဲ႔ ငါက်န္ရစ္
မွန္ထဲမွာ ငါ႔ကုိယ္ငါျပန္ၾကည္႔ျဖစ္ေတာ႔
ငါ႔ရဲ႔ ႏွလုံးသားမွာ ေသြးစြန္းေနတယ္
စာနာမႈေတြ ခဏေလာက္ေရွ႔တန္းတင္ေပးပါ
ဘ၀င္မက်ႏုိင္လြန္းလုိ႔
ျပိဳင္ဆုိင္မႈေတြနဲ႔ အခ်စ္ကုိအေရာင္ဆုိးခ်င္တာလား
ရုိးရုိးေလးနဲ႔ပဲ ထားခဲ႔ပါ
အားနာတယ္ဆုိတဲ႔ စကားေလးေတာင္ မေျပာခဲ႔နဲ႔ေနာ္
မင္းရဲ႔ဘ၀အေမာေတြ တဒဂၤေခၽြးသိပ္ႏုိင္ဖုိ႔
နီေစြးေနတဲ႔ ငါ႔ႏွလုံးသားထဲက အနမ္းပန္းေလးေတြ ၾကဲခ်ခဲ႔မယ္
ေရွ႔ဆက္လန္းဆန္းပါေစ ပန္းေလးတစ္ပြင္႔ရယ္…
(ေရခဲငွက္)
2 comments:
Nice:Why blood?Should be water.hee hee.
စာပုဒ္တိုင္းကို ခံစားခ်က္တမ်ဳိးစီနဲ့ ၾကိဳက္ျဖစ္ခဲ့တယ္
ကိုရန္ေအာင္
ေလးစားလ်က္
မဇင္
Post a Comment