ရင္ထဲမွာ ရြာေနတဲ႔မုိး...

မုိးေတြရြာေနျပီ
ဒီအခ်ိန္ေတြေရာက္တုိင္း
ေပ်ာက္ဆုံးေလသူတစ္ေယာက္ျပန္ေပၚလာေလမလား
ရင္မွာအားငယ္စိတ္နဲ႔
မုိးစက္ေတြၾကားထဲကုိ
တထိတ္ထိတ္ေငးေမွ်ာ္ၾကည္႔ေနဆဲပဲ
အျဖဴအ၀ါမကဲြျပား
ခံစားခ်က္ေတြတလိပ္လိပ္တက္လုိ႔
ငါဘယ္သူ႔ကုိလြမ္းရမလဲဟင္…
ေဩာ္..
မုိးေတြကေတာ႔ ရြာေနျပီေပါ႔ေနာ္…

မုိး….
ရာသီဥတု သုံးခုထဲမွာမွ မုိးနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္စရာေတြက ပုိမ်ားေနတတ္သည္။ မုိးစက္ေလးမ်ား ေကာင္းကင္ျပင္ေပၚက သက္ဆင္းေၾကြက်ေနသည္ကုိ ျမင္တုိင္းရင္ထဲမွာ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ခံစားမိသည္။

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀မွာတုန္းကေတာ႔ မုိးရြာရင္ အရမ္းေပ်ာ္ခဲ႔သည္ကုိသာ မွတ္မိသည္။ မုိးရြာလွ်င္ အေမက လွမ္းထားေသာ အ၀တ္ေတြကုိ ကပ်ာကယာ ရုပ္သိမ္းျပီး အိမ္ထဲကုိ ၀င္ေျပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိကေတာ႔ အက်ၤီခၽြတ္ျပီး ေဘာလုံးကုိလက္ထဲေပြ႔႔ပုိက္ကာ မုိးရြာထဲ အေျပးထြက္သည္။ မုိးပုိသည္းေလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပုိေပ်ာ္ေလျဖစ္ခဲ႔ရသည္။

အေဖက ၀န္ထမ္းဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုအတြက္ သိပ္ျပည္႔စုံေအာင္ မဖန္တီးေပးႏုိင္ခဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမေတြကုိ ရွိတာေလးနဲ႔ ေပ်ာ္တတ္ေအာင္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေလ႔က်င္႔ေပးခဲ႔သည္။ သူမ်ားတကာသူေ႒းသားေတြ ေမွာ္ဘီစက္ရုံက ထုတ္သည္႔ သားေရေဘာလုံး အေကာင္းစားၾကီးကုိ အိမ္ထဲတြင္၊ ျခံ၀င္းထဲတြင္ ကန္ေနသည္႔အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အေဖ၀ယ္ေပးထားသည္႔ ေကာ္ေဘာလုံးေလးကို ဖိနပ္မပါဘဲ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ကန္ခဲ႔ၾကသည္။

အိမ္အျပင္ဘက္တြင္ မုိးေရတစ္၀ခ်ိဳးျပီး ျပန္လာေသာ သားႏွစ္ေယာက္ကုိ အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဆဲြေခၚသြားျပီး ေရခ်ိဳးေစခဲ႔ေသာ အေမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေရခ်ိဳးျပီးခ်ိန္တြင္ အခ်မ္းေျပ အဆာေျပေသာက္ရန္ ေကာ္ဖီ ၾကမ္းေလး ႏွစ္ခြက္ႏွင္႔ ေရႊက်ီးမုန္႔႔ၾကြပ္ေလး ႏွစ္ခ်ပ္ကုိ စားပဲြေပၚတြင္ အဆင္သင္႔ တင္ထားျပီးသား.

မုိးအရမ္းသည္းလာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေနေသာအိမ္ေရွ႔တြင္ ေရေျမာင္းမ်ား ပိတ္ဆုိ႔ကုန္တတ္သည္။ ေရမ်ားလွ်ံတက္လာလွ်င္ ထုိေရမ်ားထဲတြင္ ထုိင္ခ်ျပီး ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ကုိယ္ေဖာ႔ၾကည္႔ရတာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အေတြ႔အၾကံဳ အသစ္အဆန္းေလးမ်ား ျဖစ္ခဲ႔သည္။

ဒါကုိ အေမျမင္လွ်င္ မုိးရြာထဲ သူ႔အသံကုိျမွင္႔ေအာ္ျပီး လွမ္းဆူတတ္သည္။

`ဟဲ႔ေကာင္ေတြ. နင္တုိ႔ေတြ အဲဒီ႔ဗြက္ေရေတြထဲ ေဆာ႔မေနနဲ႔. ၀ဲေပါက္လိမ္႔မယ္ သိလား. လာခဲ႔ ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္တက္ခဲ႔..´

အေမ႔အသံေလးေတြ၊ အေမ႔ရဲ႔ ကရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ေျပာေနတဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခုျပန္ေတြးျပီး လြမ္းေနမိတယ္ သိလား အေမ.

********



ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္မွာ မုိးရြာလွ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္သည္။ လြယ္အိတ္ထဲမွ စာအုပ္ေတြ မုိးေရမစုိေအာင္ အေမက ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္နဲ႔ ထုပ္ေပးလုိက္တတ္သည္။ ေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ စာအုပ္မ်ားကုိ ခုံေပၚတြင္ ေသခ်ာျပန္ျဖန္႔ၾကည္႔ရေသးသည္။ အက်ၤီေဘာင္းဘီမ်ားတြင္လည္း ရႊ႔႔ံစက္တုိ႔က အျပည္႔။ ေျခေထာက္မ်ားကလည္း စုိစိစုိစိနဲ႔ တစ္ေနကုန္ ေက်ာင္းခန္းထဲတြင္ ေနရေတာ႔သည္။ ဆရာမ ေအာ္သည္႔ စာမ်ားကုိ ပဲၾကီးခြံလုိက္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင္႔ လိုက္ေရးရသည္မွာလည္း နာလုိက္သည္ျဖစ္ျခင္း…

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ မုိးအုံ႔ေနပါက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိ အိမ္ကုိသာ အျမန္ဆုံးျပန္ေရာက္ခ်င္ေနမိသည္။ ဗုိလ္တေထာင္ (၆) ေက်ာင္းတံခါး၀ၾကီး ဖြင္႔လုိက္သည္ႏွင္႔ အိမ္ကုိ သုတ္ေျခတင္ အေျပးတစ္ပုိင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾက ေတာ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေက်ာင္းခန္းခ်င္း မတူသျဖင္႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ေက်ာင္း၀င္းတံခါးအျပင္နားက အရုပ္ဆုိင္ေတြနားမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိေစာင္႔ေနတတ္သည္။ မုိးရာသီတြင္သာ လာေရာင္းတတ္ေသာ ေဘာင္ေဘာင္သီးသည္ၾကီးေရွ႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျပဳံေနတတ္သည္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ငယ္စဥ္ဘ၀ မုိးရာသီပုံရိပ္မ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္ခဲ႔သည္။ ေဘာင္ေဘာင္ ေသနတ္ေလးမ်ား ၀ယ္ျပီး ေဘာင္ေဘာင္သီးမ်ား ထည္႔ကာ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ လုိက္ပစ္ၾကသည္မွာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ အစ္ကုိက ေဘာင္ေဘာင္ေသနတ္ေလး ၀ယ္ထားေပးျပီး `ေဟ႔ေကာင္. ဒါမင္းအတြက္´ လုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္႔အစ္ကုိကုိ ေက်းဇူးတင္ဖုိ႔ သတိမရမိခဲ႔ဘူး. သူ႔လက္ထဲက ေဘာင္ေဘာင္သီးခုိင္ၾကီးကုိ ဆဲြလုျပီး ေသနတ္ထဲကုိသာ ထုိးထည္႔ေနမိခဲ႔တယ္. ျပီးေတာ႔ အတံေလးကုိ ထုိးထည္႔ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ ဖင္ကုိ ခ်ိန္ျပီး ပစ္ခ်လုိက္တယ္..

ေဖာင္း..

ဟုိေကာင္သူ႔ဖင္ကုိ ပြတ္ေနတာကုိ တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရီျပီး ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ ေျပးထြက္ခဲ႔ၾကတယ္. ကုိယ္ပစ္ေတာ႔ သူခံလုိက္ရတာကုိ ၾကည္႔ျပီး ကုိယ္ရီေပမယ္႔ ကုိယ္အပစ္ခံရတဲ႔ အခါက်ေတာ႔လည္း စိတ္ဆိုးတာ တအားပဲဗ်. ဟတ္ဟတ္ဟတ္…

မုိးကေလးညိဳလာရင္ လြမ္းစိတ္ရယ္ေလးပုိ
ငယ္ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရပါတယ္..
ခုေတာ႔ ဘယ္ဆီမ်ား ေျပးပုန္းေနလဲကြယ္
မုိးမင္းၾကီးရယ္ ရွာေဖြကာ ေျပာေပးပါလားကြယ္…


ေမဆြိရဲ႔ မိုးအေၾကာင္းသီခ်င္းေလးကုိ ၾကားဖူးကာစက ဘာရယ္မွန္း သိပ္မသိခ႔ဲေပမယ္႔ မုိးရြာရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ သတိရလြမ္းဆြတ္တတ္ ၾကသည္ကုိေတာ႔ သိေနခဲ႔မိသည္။ အဲဒီ႔အခ်ိန္တုန္းက လႊမ္းမုိးရဲ႔ မုိးစက္တင္ေလ သီခ်င္းကလည္း တီဗီြမွာ ခဏခဏ လာေနသည္။ မုိးရြာထဲတြင္ ရပ္ေနေသာ လႊမ္းမုိးကုိ ထီးေလးလာေဆာင္းေပးေသာ ေကာင္မေလးကုိ ၾကည္႔ေနရင္း ကုိယ္လည္း အဲလုိ ထီးေဆာင္းခံခ်င္ခဲ႔သည္ကုိေတာ႔ မွတ္မိေနခဲ႔မိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခပ္ၾကာၾကာေတာ႔ မေတြးခဲ႔မိပါ. ကာတြန္းကားအလာတြင္ေတာ႔ လႊမ္းမုိးလည္း မခံႏုိင္ေတာ႔ပါ. မစ္ကီေမာက္စ္၏ ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားမ်ားထဲတြင္ အိမ္စာမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေမ႔သြားခဲ႔ပါသည္။

မုိးရာသီသည္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစရာ အတိတ္ပုံရိပ္ေလးမ်ားကုိ က်န္ရစ္ေစခဲ႔သည္…

********



၁၉၈၈ တြင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ား ရႈပ္ေထြးေနခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖလည္း ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေသာေၾကာင္႔ နယ္ေ၀းကုိ ေျပာင္းေရႊ႔ခံ ခ႔ဲရသည္။ အေျခအေနမ်ား မျငိမ္သက္ေသးေသာေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစုကုိ ရြာတြင္ခဏေနေစခဲ႔ျပီး အေဖက သူတာ၀န္က်ရာျမိဳ႔ကုိ အရင္ထြက္ခြာခဲ႔သည္။ အေဖ႔ကုိေမြးခဲ႔ေသာရြာ၊ အေဖေနခဲ႔ေသာ အိမ္တြင္ အဖြား၊ အေဒၚ၊ ဦးေလး၊ ညီအစ္ကုိ၀မ္းကဲြ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားနွင္႔ အတူေနခဲ႔ၾကသည္။

ရြာတြင္ မုိးေခါင္ပါသည္။ မုိးရြာလွ်င္လည္း ရန္ကုန္လုိ မုိးေရထြက္ခ်ိဳးလုိ႔ မေကာင္းပါ. အပူရွပ္ႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ မုိးရြာလွ်င္ အဖြားခ်က္ေသာ ပဲဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားရင္း သက္ကယ္ရြက္မ်ားေပၚသို႔ က်ေနေသာ မုိးသံစဥ္မ်ားကုိသာ နားေထာင္ေနခဲ႔မိသည္။ ရြာတြင္ အင္တာနက္သာရွိခဲ႔လွ်င္၊ ကၽြန္ေတာ္သာ ဘေလာ႔ဂ္ေရးေနခဲ႔လွ်င္ေတာ႔ ပ်င္းစရာေကာင္းလိမ္႔မည္ မထင္ခဲ႔ပါ. သုိ႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္က ဘာဆုိဘာမွ မရွိခဲ႔ပါ. အေဒၚက သမ၀ါယမဆုိင္တြင္ အလုပ္လုပ္သည္။ သူျပန္လာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ေျမပဲယုိေလးမ်ား၊ လိပ္ေရႊေရႊ ဇီးထုပ္ေလးမ်ား၊ ဂ်စ္တူးဇီးျပားေလးမ်ား ယူယူလာတတ္သည္။ လိပ္ေရႊေရႊ ဇီးထုပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းၾကိဳက္သည္။ ဂ်စ္တူးဇီးျပားေလးမ်ား ကုိေတာ႔ ဇီးျပားထက္ အထဲတြင္ပါေသာ ကာတြန္းစာအုပ္ေလးမ်ားကုိ ပုိႏွစ္သက္ခဲ႔မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔တြင္ စုေဆာင္းထားေသာ ဂ်စ္တူးကာတြန္း စာအုပ္ေလးမ်ား အမ်ားၾကီးရွိခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနဆဲ ကာတြန္းစာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းမွာ `အု.အား. ျပားခ်ပ္ခ်ပ္.. အု..အား.. ျပားခ်ပ္ခ်ပ္.´ ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါသည္…

ရြာတြင္ မုိးရြာလွ်င္ သိပ္မေပ်ာ္ရပါ. အျပင္မထြက္ရေသာေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။ ညဘက္မုိးရြာလွ်င္ေတာ႔ အရမ္းေကာင္းပါသည္။ အပူရွိန္က်ျပီး ေအးစိမ္႔စိမ္႔ေလး အိပ္ရေသာေၾကာင္႔ပင္. ႏုိ႔မဟုတ္လွ်င္ကား အေမ႔ကုိ သနားသည္။ အေမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အိပ္သည္ထိ သူ႔ဘက္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ဘက္ကုိ ယပ္ေတာင္ေလးျဖင္႔ လွမ္းျပီး ယပ္ခပ္ေပးေနတတ္သည္။

ရြာတြင္ ေနရသည္မွာ သိပ္ေတာ႔ မေခ်ာင္လွ။ ေရခ်ိဳးလွ်င္ ေရေခၽြတာရသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္လည္း စာလုိက္တက္ရမည္ဟု အေဖက အေမ႔ကုိ ညႊန္ၾကားထားခဲ႔ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ႏွင္႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ႔ရသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္ျဖစ္သည္႔အခါမ်ားလည္း မနည္းပါ. အေမ႔ကုိေတာ႔ ျပန္ေျပာရသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္သည္မွာ အေယာင္ျပပင္ျဖစ္ပါသည္။ ညဘက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္၊ ကုိရင္ၾကီးမ်ား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား အခ်ိဳ႔နွင္႔ အတူတူ ဖားရုိက္ထြက္ၾကပါသည္။ သူတုိ႔ရုိက္သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေဖာ္လုိက္ေပးျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ႔ပါသည္။ ကုိရင္ၾကီးမ်ားကလည္း သကၤန္းကုိ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ျပီး ဖားရုိက္ထြက္ၾကပါသည္။ ညဘက္ ထမင္းခုိးစားၾကပါသည္။ မနက္ခင္းတြင္ေတာ႔ စာခ်ကုိယ္ေတာ္ေရွ႔တြင္ အာပတ္ေျဖေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္။

ကပၸိယၾကီးကလည္း ညဘက္တြင္ ပုံေျပာျပတတ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္သူေျပာျပေသာ ပုံမ်ားမွာ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္ထားေသာလူၾကီး အေၾကာင္း၊ ေညာင္ပင္ေပၚမွ အထုတ္ၾကီး ျပဳတ္က်ျပီး ရြာထဲသုိ႔ ေျပးသြားသည္႔အေၾကာင္း၊ ရြာထိပ္ေရကန္ဘက္တြင္ ညေနေစာင္း ေမွာင္ရီပ်ိဳးပ်အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ဆံပင္ဖားလ်ားခ်၍ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျပီး ခ်ုဳံပုတ္အကြယ္တြင္ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြား တတ္သည္႔အေၾကာင္း၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေျမာက္ဘက္မွ ေတာင္ပုလုကန္ထဲတြင္ ဘုန္းၾကီးေမြးထားေသာ သရဲမ်ား ရွိသည္႔အေၾကာင္း တုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္…

ေသခ်ာသည္ကေတာ႔ သူေျပာသည္မ်ား ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ မီးခြက္မွိတ္တုတ္ ေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားငယ္မ်ား ျပားျပား၀ပ္ျပီး နားေထာင္ ေနခဲ႔ၾကသည္ပင္… ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ အျပင္သုိ႔ တစ္စုတစ္စည္းတည္း ထြက္ျပီး အေပါ႔အပါးသြားၾကေလသည္။ ေဘးဘီကုိ ေယာင္လုိ႔ေတာင္ မၾကည္႔ရဲပါ. ကုိယ္႔ကိစၥ ျမန္ျမန္ျပီးသည္ႏွင္႔ ဇရပ္ေပၚသုိ႔ ျမန္ျမန္သာ ေျပးတက္ခဲ႔ၾကသည္ ခ်ည္းပင္.

ကုိရင္ၾကီးကလည္း ညဘက္ေရာက္လွ်င္ သူဆြမ္းခံထြက္သည္႔အိမ္မွ ဒကာမေလး ေပးလုိက္သည္႔ စာမ်ားကုိ ထုတ္ဖတ္တတ္သည္။ မုိးရြာသည္႔ညမ်ားတြင္ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းဘုန္း အျပင္ထြက္ေလ႔မရွိပါ။ ထုိအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အားလုံး လြတ္လပ္ေရးရၾကပါသည္။ ကပၸိယၾကီးေန႔ခင္းက ဖြက္ထားသည္႔ ဟင္းမ်ားထမင္းမ်ားကုိ အားလုံး ၀ုိင္းစားၾကသည္။ ေရေႏြးၾကမ္းမ်ား တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ ေသာက္ၾကသည္။

မွတ္မွတ္ရရ ရြာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကုိရင္ ၀တ္ခဲ႔ရေသးသည္။ သုံးလခန္႔ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ပါဠိပါဌ္ဆင္႔မ်ား ဖတ္တတ္ခဲ႔သည္မွာ ရြာတြင္ ကုိရင္၀တ္ျဖင္႔ ဘုန္းၾကီးစာသင္အံက်က္မွတ္ခဲ႔ရေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးပင္ ျဖစ္ေတာ႔၏…

ရြာတြင္ေနခ႔ဲရေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ ပုံရိပ္မ်ားတြင္လည္း မုိးရာသီ၏ အေငြ႔အသက္မ်ားက မကင္းခဲ႔ပါေခ်…

********



အေဖဆုံးပါးျပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ခဲ႔ရသည္။ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ေနရာအႏွံ႔ေရႊ႔ေျပာင္းရင္း အထက္တန္းပညာေရး ျပီးဆုံးသည္ထိ ျဖစ္သလုိပင္ သင္ယူခဲ႔ရသည္။ မကူညီသည္႔အျပင္ အေပၚစီးမွ ဆက္ဆံတတ္သည္႔ ေဆြမ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔၏ မ်က္ႏွာမ်ားေအာက္၊ ဘာမွ မရွိေပမယ္႔ သားသမီးမ်ားကို ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြး ေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔သည္႔ အေမ႔၏ ေမတၱာရိပ္ေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ မာနမ်ား၊ မဟုတ္မခံစိတ္မ်ား၊ အျမင္႔သုိ႔ တက္လွမ္းလုိစိတ္မ်ား၊ ယုံၾကည္ျပင္းျပမႈမ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္လာခဲ႔ရသည္။

ထုိအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မုိးရာသီလည္း ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းခဲ႔ေတာ႔ပါ. မုိးရြာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ပုဆုိးတုိတုိ၀တ္ျပီး ေက်ာင္းသြားသည္။ ေလတဟူးဟူး တုိက္ေနေသာ မုိးသည္းေန႔မ်ားတြင္ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡ ေရာက္သည္။ ထီးတစ္ဖက္နွင္႔ စက္ဘီးစီးျပီး ေက်ာင္းသြားရန္္ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္. သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မညည္းညဴခဲ႔ပါ. စက္ဘီးစီးရန္ လုံး၀မျဖစ္ေတာ႔လွ်င္ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ပါသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ မုိးရိပ္ခုိေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လွမ္းေခၚေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ မထုိင္ခဲ႔ပါ။ အေမ႔တြင္ ပုိက္ဆံမေပါသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္လုံး၀ သိေနခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ က်ဴရွင္မ်ားကုိပင္ မယူဘဲ အမွတ္ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔သည္။ အေမ၀ယ္ေပးခဲ႔သည္႔ ဇာမဏီထီးမည္းေလးကို ေခါက္ထီးလွလွေလးမ်ားထက္ ပုိုျပီးျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားခဲ႔သည္။ တစ္ေန႔တြင္ေတာ႔ အေဖမရွိေတာ႔ေသာ မိုးရာသီႏွင္႔ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ျဖစ္ခဲ႔ရဖူးပါသည္။ ထုိေန႔က အေဖ႔ပင္စင္လစာထဲမွ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မုိးကာအက်ၤီတစ္ထည္ အေမ ၀ယ္လာခဲ႔သည္…

မုိးရာသီသည္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ မာနႏွင္႔ ခြန္အားသစ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို ေဆာင္ၾကဥ္း ေပးခဲ႔ဖူးသည္…

********



ရန္ကုန္ ျဗိတိသွ်သံရုံး စာၾကည္႔တုိက္တြင္ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင္႔ Bursary Scholarship အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင္႔ သင္တန္းမ်ား အားလုံး Free တက္ခြင္႔ရခဲ႔သည္။ ဇြန္လ၏ ဒုတိယပတ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သင္တန္းစတက္ခဲ႔ရသည္။ ထုိေန႔က မွတ္မွတ္ရရ မုိးေတာ္ေတာ္ရြာခဲ႔သည္။ ဘတ္စ္ကားမမီေသာေၾကာင္႔ အတန္းထဲသုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္က်ျပီးမွ ၀င္ခဲ႔ရသည္။ ဆရာမကုိ အားတုံ႔အားနာႏွင္႔ၾကည္႔ျပီး နီးရာခုံတြင္ မုိးစုိေနေသာ လုံခ်ည္ျဖင္႔ ၀င္ထုိင္လုိက္ခဲ႔မိသည္။

ခပ္ရုိ႔ရုိ႔၀င္ထုိင္လုိက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ မ်က္လုံးလွန္ၾကည္႔လုိက္ေသာ သူမႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ အၾကည္႔ခ်င္းဆုံခဲ႔ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္သူမနားလာထုိင္သည္ကုိ မႏွစ္ျမိဳ႔ဟန္က အထင္းသားေပၚေနသည္။ ထုိေန႔က ဆရာမ ဘာေတြသင္ခဲ႔သည္ကုိ မသိပါ. ေသခ်ာသည္ကေတာ႔ သူမရဲ႔ လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားႏွင္႔ ကုိယ္သင္းရနံ႔ေလးေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ မိန္းေမာေနခဲ႔မိသည္။ ထုိေန႔က မုိးရြာေနခ႔ဲပါသည္..

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ရင္းႏွီးသြားရေလာက္ေအာင္ ေနေပးဖုိ႔ အခ်ိန္သိပ္မေပးႏုိင္ခဲ႔ေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ သူမ မနီးစပ္ခဲ႔ပါ. ပုိဆုိးသည္ကား စာသင္ခန္းထဲတြင္ သူမႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ မၾကာခဏ ထိပ္တုိက္ျငင္းခုန္မိၾကျခင္းပင္. လမ္းတြင္ေတြ႔လွ်င္လည္း သူမကုိ ျပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေသာ ကၽြန္ေတာ္႔အျပဳံးမ်ား အျပင္မေရာက္ခင္ အလန္႔တၾကား ျပန္သိမ္းဆည္း လုိက္ရသည္ခ်ည္းပင္..

ေနာက္တက္သည္႔သင္တန္းမ်ားတြင္ သူမ မပါလာခဲ႔ေတာ႔ေသာ္လည္း တစ္ပတ္ ၃ ခါခန္႔ေတာ႔ စာၾကည္႔တုိက္တြင္ မၾကာခဏဆုံျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္။ ဘ၀ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးမားလြန္းေသာ သူမႏွင္႔ ႏွလုံးသားခံစားခ်က္မ်ားကုိ ခ်ိဳးႏိွမ္ထားခဲ႔ေသာ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ေတြ႔ဆုံျပဳံးျပအဆင္႔ထက္ ဘာမွ မပုိခဲ႔ပါ.

၂၅၀၀ တန္ ရွပ္အကၤ်ီႏွင္႔ ခ်ည္ပုဆုိးကုိသာ စဲြစဲြျမဲျမဲ၀တ္ေလ႔ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမအတြက္ ရင္ခုန္စရာ ပုံရိပ္မဟုတ္ခဲ႔သည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ခဲ႔ပါ. သုိ႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေတာ႔ သိခဲ႔သည္. သူမႏွင္႔ေတြ႔လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးမိသည္ကုိပင္..

တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မာနျဖင္႔ အစျပဳေသာ အခ်စ္သည္ မာနျပဳိပ်က္သြားေသာအခါ အလြန္ပင္ တိမ္းမူးဖြယ္ေကာင္းေနတတ္၏။

ထုိေန႔က မုိးမရြာခဲ႔ပါ. ရာသီဥတု ၾကည္လင္သာယာေနခဲ႔ပါသည္. သုိ႔ေသာ္ထုိေန႔က သူမစကားတစ္ခြန္း ေျပာလာခဲ႔သည္.

Visa ၀င္တာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး နည္းနည္းေလာက္ သိသေလာက္ေလး ေျပာျပေပးပါလား

ကၽြန္ေတာ္သူမကုိ အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည္႔မိသည္.

တကယ္ေျပာေနတာလားဗ်ာ..

သူမက စာၾကည္႔မ်က္မွန္ေအာက္မွ ေတာက္ပေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ျပံဳးျပျပီး ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ခနဲ ျငိမ္႔ျပခဲ႔သည္။

ကၽြန္ေတာ္ Visa တစ္ခါမွ မ၀င္ခဲ႔ဖူးပါ. သုိ႔ေသာ္ ထုိေန႔က သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ Visa ကိစၥအတြက္ စကားအမ်ားၾကီး ေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္သိထား ၾကားဖူးထားသမွ်ကုိ ေဆြးေႏြးအၾကံေပးခဲ႔သည္. ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ႔ သူမရယ္၊ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းထဲမွ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ မၾကာခဏ ထုိင္ျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကသည္..

မိုးေတြရြာခဲ႔သည္႔ေန႔ေတြ ရိွခဲ႔သလုိ မရြာခဲ႔သည္႔ေန႔ေတြလည္း ရွိခဲ႔ပါသည္..

သုိ႔ေသာ္ေသခ်ာသည္ကေတာ႔ သူမေလယာဥ္ကြင္းသု႔ိ ထြက္ခြာခဲ႔ေသာ၊ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ပုိ႔ရန္မျဖစ္ႏုိင္ခဲ႔ေသာ၊ သူမႏွင္႔ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံး ေတြ႔ျဖစ္ခဲ႔ၾကေသာ ထုိေန႔က မုိးေတြ ရြာေနခဲ႔သည္…

မုိးၾကိဳးပင္ တစ္ခ်က္ပစ္လုိက္ေသးသည္..




မုိးေတြရြာေနျပီ
ဒီအခ်ိန္ေတြေရာက္တုိင္း
ေပ်ာက္ဆုံးေလသူတစ္ေယာက္ျပန္ေပၚလာေလမလား
ရင္မွာအားငယ္စိတ္နဲ႔
မုိးစက္ေတြၾကားထဲကုိ
တထိတ္ထိတ္ေငးေမွ်ာ္ၾကည္႔ေနဆဲပဲ
အျဖဴအ၀ါမကဲြျပား
ခံစားခ်က္ေတြတလိပ္လိပ္တက္လုိ႔
ငါဘယ္သူ႔ကုိလြမ္းရမလဲဟင္…
ေဩာ္..
မုိးေတြကေတာ႔ ရြာေနျပီေပါ႔ေနာ္…



(ေရခဲငွက္)

********

ကဲ.. ကုိဖုိးခ်မ္းနဲ႔ ကုိသက္ေမာင္ေမာင္ တုိ႔ေရ. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အရႈပ္ထုပ္ကုိ နည္းနည္းေလး ဖြင္႔ခ်ျပီး မုိးရြာထဲမွာ ငုိခ်င္းခ်ျပလုိက္ျပီ. ေက်နပ္ေတာ႔ေနာ္.

ကၽြန္ေတာ္ဆက္ျပီး Tag လုပ္ခ်င္တဲ႔သူမ်ားကေတာ႔ …

မ်က္ခုံးမ်ားသာ လႈပ္ထားၾကေပေတာ႔ဗ်ိဳ႔…

(၁)မေမဓာ၀ီ
(၂)မအိမ္႔ခ်မ္းေျမ႔
(၃)ေလးမ
(၄)ကုိမ်က္လုံး
(၅)ကုိေနဘုန္းလတ္
(၆)ကုိဇင္ကုိလတ္
(၇)ကုိစုိးေဇယ်
(၈)ကုိမင္းမင္း

တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္..


တစ္ခ်ိဳ႔ကုိ တစ္ခ်ိဳ႔က တက္ျပီးသြားတာကုိ ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိသွ်မ္းျပီး မသိလုိက္ခဲ႔ဘူး. ဒါေပမယ္႔ ေနာက္တစ္မိုးထပ္ရြာႏုိင္ဖုိ႔ အင္အားရွိရင္ ရြာေပးၾကပါလုိ႔…..


မွတ္ခ်က္။

ဒီပုိ႔စ္ေရးေနခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္ကုိလွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔ အမွန္တကယ္ပဲ မုိးေတြ ရြာေနခဲ႔တယ္ဗ်ာ..