Thursday, July 10, 2008

ကုိးစား ယုံၾကည္စြာျဖင္႔...

တစ္ခါက သားအဖႏွစ္ေယာက္ ေရစီးအလြန္သန္ေသာ ျမစ္တစ္ခုကုိ ျဖတ္လ်က္ တည္ေဆာက္ထားသည္႔ ယုိင္နဲ႔နဲ႔ တံတားတစ္ခုကုိ ျဖတ္ကူးၾကေလသည္။

“သမီး. ေဖၾကီးလက္ကုိ ကုိင္ထား. ဒါမွ ျမစ္ထဲကုိ ျပဳတ္မက်မွာ”

ဖခင္ျဖစ္သူက စုိးရိမ္တၾကီးျဖင္႔ သမီးငယ္အား လွမ္းေျပာသည္။

“ဟင္႔အင္း. ေဖၾကီးပဲ သမီးလက္ကို ကုိင္ထား”

“ေဖၾကီးက သမီးလက္ကုိ ကုိင္တာနဲ႔ သမီးက ေဖၾကီးလက္ကုိ ကိုင္တာ ဘာမ်ား ကြာသြားလုိ႔လဲ သမီးေလးရဲ႔”

သမီးျဖစ္သူက ျပန္ေျပာလုိက္ေသာ စကားကုိ မရွင္းသျဖင္႔ ဖခင္ျဖစ္သူက ျပန္ေမးလုိက္ေလသည္။

ထုိအခါ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ မ်က္ႏွာကုိ ယုံၾကည္အားကိုးစြာ ေမာ႔ၾကည္႔လ်က္ သမီးငယ္က ျပန္ေျပာလုိက္ေလသည္။

“ကြာတာေပါ႔ ေဖၾကီးရဲ႔. သမီးက ေဖၾကီးလက္ကုိ ကုိင္ထားရင္ ေၾကာက္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မေတာ္လုိ႔ တစ္ခုခုေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဖၾကီးလက္ကို လႊတ္မိလုိက္ႏုိင္တယ္. ေဖၾကီးက သမီးလက္ကုိ ကိုင္ထားရင္ေတာ႔ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔နဲ႔ပဲ ျဖစ္ပါေစ. သမီးလက္ကို လႊတ္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ…”

MORAL:

In any relationship, the essence of trust is not in its bind but in its bond.

So, hold the hands of the person who loves you rather than expecting them to hold yours.

1 comment:

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

Good ! But I've read it somewhere. Many thanks for sharing and reminding again ! Cheers !