ခံစားရတယ္၊ ပူရပင္ရ
လြမ္းေဆြးရေတာ႔၊ သည္က အေနမခက္လား။
ခ်စ္လုိ႔လြမ္းတာ၊ မဆန္းပါဘူး
ခ်စ္ဖူးငုံရင္႔၊ လြမ္းပန္းပြင္႔သတဲ႔
ေနျမင္႔ခဲ႔တာ၊ ၾကာလည္းၾကာေတာ႔
ရင္မွာပူျမိဳက္၊ သည္းခုိက္နာက်င္
သခင္ပ်ိဳးသည္႔ အလြမ္းပင္။
ေနမင္းဆယ္ဆူ၊ ပူခ်င္ပူလုိက္
သခင္စုိက္သည္႔၊ ရင္၌ၾကီးရင္႔
အလြမ္းပြင္႔ခက္၊ ကုိယ္႔လက္ႏွင္႔ေျခြ
မေျခပါရဲ၊ အျဖစ္သည္းေတာ႔
ကုိယ္ပဲ မပူရပါလား။
ေျပာစမ္းပါခင္၊ ျမင္လ်က္မၾကည္႔
သိလ်က္မလာ၊ ဘာအျပစ္လဲ
ကဲ...ကဲ.. ထားပါ၊ စကားနာထုိး
ေမာင္႔အဆုိးေပါ႔၊ အျငိဳးေျဖေလ်ာ႔
စိတ္ေျပေတာ႔ေနာ္၊ ျပံဳးေမာ႔ႏႈတ္ခမ္း
ခင္႔အနမ္းနဲ႔၊ အလြမ္းပြင္႔ေတြ ေျခြပါလွည္႔။ ။
ႏွာ - ၆၂၊ အလြမ္းပြင္႔၊ ေမာင္စိန္၀င္း၊ “ေသာကေျခရာ ရတနာ ကဗ်ာမ်ား”
No comments:
Post a Comment