Saturday, June 02, 2007

မွန္






ဟားဟားဟားဟား
...
..
.
ဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟားဟား
...
..
.
ဒါငါမဟုတ္ဘူး
ငါရယ္လုိက္တာဟုတ္တယ္
ဒါေပမယ္႔ ဒုတိယရယ္သံကေတာ႔ ငါမဟုတ္ဘူး
ဒါပဲ႔တင္ထပ္လာတာ.
ငါမဟုတ္ဘူးဆုိရေအာင္လည္း
ငါမရယ္ဘဲ ဒီရယ္သံက ထြက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိ
ဒါဆုိရင္ေတာ႔ ငါမဟုတ္တဲ႔ ငါကုိ ဖန္တီးႏုိင္လုိက္တ႔႔ဲ
ငါ႔ကုိယ္ငါ သိပ္ရယ္ခ်င္မိသြားျပီ…

ဘာလဲကြာ…
မင္းဦးေႏွာက္ထဲက ပြက္ေနတဲ႔ လႈိင္းေတြကုိ ခဏတားလုိက္စမ္း…
အတၱတံခါးေပါက္ကုိ ခဏပိတ္ျပီး
ရင္ဘတ္ထဲက အသံကုိ ခဏနားေထာင္ၾကည္႔…
တစ္ခါတစ္ခါ ျမန္လုိက္
တစ္ခါတစ္ခါ ေႏွးလုိက္
တစ္ခါတစ္ခါ တုံ႔ခနဲျဖစ္သြားလုိက္နဲ႔
မင္းတုိ႔ဘယ္လုိမ်ား ဆက္သြယ္ၾကသလဲကြာ….



အတြင္းသားေတြ စုတ္ျပဲေနတဲ႔
ငါ႔ရဲ႔ရွႈးဖိနပ္ကုိ ေကာက္စီးလုိက္တယ္.
ၾကာေနျပီပဲ.
အေရာင္လည္း ေတာ္ေတာ္လြင္႔ေနျပီ
ဒါေပမယ္႔ ငါ႔ေျခေထာက္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိေနတယ္.
မေန႔က ငါဖိနပ္အသစ္တစ္ရံ၀ယ္တယ္
ဒီဖိနပ္အေဟာင္းေလးကို လႊင္႔ပစ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး
ငါလုိအပ္လုိ႔ပါ.

တကယ္ေတာ႔လည္းကြာ
ဒီအသစ္ဆုိတာမလုိအပ္ခဲ႔ရင္ အေဟာင္းေတြပဲ ပုံေနမွာေပါ႔ေနာ္.
ရွင္သန္ျခင္းဟာ အဓိပၸါယ္ရွိသလို
ေသဆုံးျခင္းမွာလည္း ဂုဏ္သိကၡာေတြ ရွိေနတာပဲ.
ငါဘယ္ေန႔ေဟာင္းမွာလဲ.
ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ငါသစ္ျပီးရင္းသစ္ေအာင္လုပ္ေနတယ္.
မေန႔က အသစ္ေတြ ဒီေန႔ ေဟာင္းကုန္ျပီ.
ဒီေန႔ အသစ္ေတြ မနက္ျဖန္ေဟာင္းေတာ႔မယ္.
ဒါတုန္လႈပ္စရာလား
မင္းမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင္႔မရွိေသးသေရြ႔
မင္းရတာကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာပဲေလ.

ငါ႔မွာ ေလာေလာဆယ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ပဲရွိတယ္
ငါသူ႔ကုိ သိပ္ျမတ္ႏုိးတယ္.
တစ္ေန႔ ငါသူ႔ကုိ ခဲြခြာသြားရမွာပါ.
ဒါမွမဟုတ္ သူငါ႔ကုိ ခဲြခြာသြားမွာေပါ႔
ဘယ္သူက အရင္ခဲြခြာပါေစေလ
ေလာေလာဆယ္ ငါ၀တ္ေနသမွ် ကာလပတ္လုံးမွာ
ငါသူ႔ရဲ႔ ေဟာင္းႏြမ္းမႈေလးကုိ ျပက္ရယ္မျပဳဘူး



အား….
ၾကားလုိက္တယ္.
ကြန္ဆာေဗးတစ္တဲ႔
အင္း.
ဟုတ္လား
လစ္ဘရယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းလုပ္ေနတာကို မင္းယုံၾကည္ေနရင္
မင္းလုပ္ေနတာက ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထိခုိက္ရင္
မင္းဟာ ေလာကၾကီးရဲ႔ ဟာမုိနီကုိ ေလးစားဦးညႊတ္ေနသူပဲေလ…

ဘာသာတရားကုိင္းရႈိင္းတာ ကြန္ဆာေဗးတစ္မဟုတ္သလုိ
ေခတ္နဲ႔အညီေနထုိင္ျပီး အေတြးအေခၚက ေရပုပ္အုိင္ျဖစ္ေနျပန္ရင္လည္း
မင္းကုိယ္မင္း လစ္ဘရယ္လုိ႔ ေျပာဦးမွာလား
ဟားဟားဟားဟား
ဒီတစ္ခါပဲ႔တင္မထပ္ဘူး
ဘာလုိ႔လဲသိလား

ေလဟာျပင္ထဲမွာ ငါေအာ္ရယ္လုိက္လုိ႔ေလ
တကယ္ေတာ႔လည္း
ျဖစ္ေပၚလာတဲ႔တစ္စုံတစ္ရာကို တားဆီးတုံ႔ျပန္တဲ႔ တစ္စုံတစ္ခု
မရွိေသးသေရြ႔
ပဲ႔တင္ဆုိတာ မထပ္ပါဘူး

ပုညၾကိယာဆုိတာ မင္းၾကားဖူးလား
လုပ္ပဲလုပ္လုိက္တာ. ဘာမွ အက်ဳိးဆက္ကို မေမွ်ာ္လင္႔ဘူး
သူ႔မွာ ပဲ႔တင္မထပ္ဘူး.
ဘာမွ မခုခံထားဘူး
ျပဳကာမတၱပဲ.



သြားစမ္းပါ
မင္းရဲ႔မွန္ခ်ပ္ၾကီးကုိ ခဏခ်ထားလုိက္
မွန္ခ်ပ္ေနာက္မွာ မင္းကြယ္ေနသေရြ႔
မင္းရင္ထဲက အမွန္တရားကို မင္းဘယ္ေတာ႔မွ ေတြ႔မွာ မဟုတ္ဘူး
မွန္ခ်ပ္ကို မင္းဘက္လွည္႔ထားျပန္ရင္လည္း
မင္းဟာ မင္းအတၱနဲ႔ပဲ တစ္ခ်ိန္လုံး လုံးပမ္းေနသူ ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္.

လူေတြက မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ႔ ေနာက္မွာ ကုိယ္စီရွိေနၾကတယ္ေလ.
ဒါေၾကာင္႔ သူတုိ႔ေတြ မ်က္စိေတြက်ိန္းေနၾကတာေပါ႔
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႔ မွန္ခ်ပ္ကုိ ေဘးမခ်ဘဲ သူမ်ားရဲ႔ မွန္ခ်ပ္ေတြကို အျပစ္တင္ေနၾကတယ္.
သူ႔ဘက္က မေျပာင္းလဲခ်င္ေနပါ
မင္းဘက္ကေတာ႔ စျပီး ေျပာင္းလဲေပးလုိက္ေလ.
သူမေျပာင္းလဲေတာ႔ေလ ဘာအေရးလဲ
အဓိကက မင္းရဲ႔လုပ္ရပ္ကုိ မင္းယုံၾကည္ေနဖုိ႔ပဲ

ခြမ္း…
ေခါင္းကုိေမာ႔ျပီး ငါ႔ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလုံးသားကုိ ကုိင္ေျမွာက္လုိက္တယ္.
ဟားဟားဟားဟား….



3 comments:

Anonymous said...

ၿပင္းထန္တဲ႔ ေပါက္ကြဲသံပဲ..
ဂြတ္တယ္ ကိုရန္..

pandora said...

ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးကို ပိုသေဘာက်တယ္။။ ဂြတ္ထ..။

Kreator said...

ေကာင္းတယ္ဗ် ကိုရန္ေအာင္