မိတၳီလာကေန လမ္းမွာ နားလုိက္ ေမာင္းလုိက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စီးလာတဲ႔ ကုန္ကားၾကီး မႏၱေလးျမိဳ႔ကုိ ၀င္ေတာ႔ မနက္ခင္း ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္ျဖစ္ေနပါျပီ။ နယ္ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႔ကေန ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႔ ဒုတိယျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကုိ ေျပာင္းလာခဲ႔ရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိခဲ႔တယ္။ ဒီ႔ထက္ပုိျပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာကေတာ႔ မႏၱေလးျမိဳ႔ကို စက္ဘီးျမိဳ႔ေတာ္လုိ႔ ေခၚတာကုိ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ၾကားဖူးေနခဲ႔တာ အခုေတာ႔ မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ရေတာ႔မယ္ ဆုိတဲ႔ စိတ္ကူးေလးေတြလည္း ပါတာေပါ႔…
မႏၱေလးကို ေရာက္ဖူးခဲ႔ပါတယ္. ဟုိးငယ္ငယ္ေလးတုန္းက အေဖတုိ႔ အေမတုိ႔နဲ႔အတူတူ ေလွ်ာက္လည္ၾကတာ. မႏၱေလးေတာင္ေအာက္က ျခေသၤ႔ၾကီးႏွစ္ေကာင္နားမွာ ဓာတ္ပုံရိုက္ၾကတာ၊ မႏၱေလးေတာင္ေပၚက ေျမႊၾကီးႏွစ္ေကာင္နားမွာ ပိုက္ဆံအေၾကြေစ႔ေလးေတြ လွမ္းပစ္ထည္႔တာ၊ ဓာတ္ပုံရိုက္တာ၊ နန္းျမိဳ႔ရုိးၾကီးနဲ႔ က်ဳံးၾကီး၊ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရား၊ ဘုရားၾကီး၊ အိမ္ေတာ္ရာ၊ စတဲ႔ ပုံရိပ္ေတြက ေရးေတးေတးေလးျဖစ္ေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ကူးေတြကုိ လႊမ္းမုိးဖမ္းစားေနဆဲပါ…
ခုေတာ႔ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္မွာ ငယ္ငယ္တုန္းက ေရာက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ႔ၾကီးေပၚကုိ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထုိင္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္. ဒီ႔ထက္ပုိျပီး ၀မ္းသာစရာေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စက္ဘီးႏွစ္စီးရွိသလုိ စက္ဘီးကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းစီးႏုိင္ေနခဲ႔တာပါပဲ… သူမ်ားေတြ ဆုိင္ကယ္စီးေနတာကုိ အားေတာ႔အားက်မိပါတယ္. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာရွိတဲ႔ စက္ဘီးေလးေတြနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္မႏၱေလးျမိဳ႔ၾကီးေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္း ရင္ခုန္ခဲ႔တယ္.
အဲဒီ႔ေန႔က မနက္စာကုိ မန္းျမိဳ႔ေတာ္ေပါက္စီနဲ႔ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ ေသာက္ခဲ႔မိတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္. သိပ္ကုိ အရသာရွိလွတဲ႔ မနက္စာပါပဲ... အဲ… စားလည္းျပီးေရာ အလုပ္လည္းစရေတာ႔တာပါပဲေလ…
ကားၾကီးေပၚကေန ပစၥည္းေတြကုိ ကူခ်၊ အိမ္ေပၚကုိတင္…. တုိက္ကလည္း သိပ္မျမင္႔လွပါဘူး အေပၚဆုံးထပ္မွာ ေနရာရတယ္. ၅ လႊာတဲ႔… တင္ေပးဦးေတာ႔… တက္ေပဦးေရာ႔.. ကန္ထရိုက္တုိက္ေတြရဲ႔ ေလွကားေတြကလည္း သိတဲ႔အတုိင္းပဲ. အျဖစ္ေလာက္ေဆာက္ေပးထားတာ. ပရိေဘာဂေတြ သယ္ျပဳဖုိ႔ ေနရာက မက်ယ္လွဘူးေလ.. အေဖ႔လက္ထက္ကတည္းက စုေဆာင္းထားခဲ႔တဲ႔ ဗီရုိၾကီးေတြ၊ ရႈိးေက႔စ္ၾကီးေတြ၊ ကုတင္ေတြ၊ စားပဲြကုလားထုိင္ေတြကုိ အိမ္ေရွ႔ကေနပဲ သယ္ယူရပါတယ္.
ဘယ္လုိသယ္လဲ ဟုတ္လား..
ၾကိဳးနဲ႔သယ္ပါတယ္.
ဗီရုိၾကီးေတြကုိ ၾကိဳးၾကီးေတြနဲ႔ ခ်ည္ျပီးေတာ႔ အေပၚကေန အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူသုံးေလးေယာက္က ဆဲြ… တင္ေနတုန္းမွာ ေအာက္ထပ္က မွန္ေတြနဲ႔ မရုိက္မိေအာင္ အလႊာတုိင္းမွာ မီးသတ္ရဲေဘာ္ေတြက လွမ္းထိမ္းေပး၊ အေပၚကဆဲြ၊ ေအာက္ကေနထိန္းနဲ႔ ပရိေဘာဂပစၥည္းေတြကုိ သယ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ လမ္းသြားလမ္းလာ မန္းသူမန္းသားေတြကေတာ႔ ထင္ေရာ႔မယ္…
မီးသတ္စြမ္းရည္ျပေနတာလားလုိ႔ေလ… ဟတ္ဟတ္…
အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အဲဒီ႔တုန္းက နည္းနည္းရွက္ေနခဲ႔တယ္… ဟုတ္တယ္ေလ..ေဟာင္းႏြမ္းရင္႔ေရာ္ေနတဲ႔ ပရိေဘာဂ ပစၥည္းၾကီးေတြကုိ ေရွ႔ကေနသယ္ရတာ. ျပီးေတာ႔ လူျမင္ကြင္းၾကီးထဲမွာ အေပၚကုိ လႊားခနဲလႊားခနဲ ပါသြားတဲ႔ ဗီရုိၾကီးေတြ၊ ကုလားထုိင္ၾကီးေတြ… ျမင္ေယာင္ၾကည္႔လုိက္ပါ….
ဒါေပမယ္႔ ၾကာၾကာလည္း မရွက္အားပါဘူးေလ. ေလွကားအတုိင္းသယ္ရမယ္႔ ပစၥည္းေတြကုိလည္း အေမာတေကာ သယ္ရတင္ရေသးတယ္… ေသတၱာေတြ၊ တုိလီမုတ္စ ျဗဳတ္စျဗင္းေတာင္းေတြ၊ စာအုပ္ေတြ အျပင္ ဇယ္ခုံလည္းပါလုိက္ေသးတယ္..
အဲဒီ႔ေန႔က ငါးလႊာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ကုိ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေလာက္ ဆင္းလုိက္တက္လုိက္ လုပ္လုိက္ရလဲေတာ႔ မသိဘူး. ညက်ေတာ႔ ဦးစိုင္းဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးနဲ႔ ေျခသလုံးေတြကုိ အေပၚေအာက္ စုန္ဆန္လိမ္းလုိက္ရပါတယ္… ၾကြက္ေတြတက္ေနလုိ႔ေလ…
ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုလုံးလည္း မနားရပါဘူး. အေပၚေရာက္လာတဲ႔ ပစၥည္းေတြကုိ ေနရာခ်ရ၊ တုိက္ခန္းကို သန္႔ရွင္းေဆးေၾကာရနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔တာပါပဲ… ညေနခင္းက်ေတာ႔ ပစၥည္းေတြ အကုန္မထုတ္ရေသးေပမယ္႔ ဗီရုိေတြ၊ ေသတၱာေတြ၊ ကုတင္ေတြေတာ႔ ေနရာခ်ျပီးသြားပါျပီ… ဘုရားစင္ကေတာ႔ မရုိက္ရေသးလုိ႔ ရႈိးေက႔စ္ေလးေပၚမွာပဲ ဘုရားကုိ တင္ထားလုိက္ရတယ္.
ဒီလုိနဲ႔ ညေနခ်မ္းေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အရာရာအားလုံးကုိ ေခတၱေမ႔ေလ်ာ႔ထားလုိက္ျပီး ေရမုိးခ်ိဳး၊ ရွပ္အက်ၤီလက္ရွည္ေလးတစ္ထည္နဲ႔ ခ်ည္ပုဆုိး အသစ္ကေလးကုိ ၀တ္လုိ႔ အစ္မၾကီးရဲ႔ ဆိတ္ငါးေကာင္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ မႏၱေလးျမိဳ႔ေတာ္ၾကီး အေၾကာင္း စနည္းနာဖုိ႔ ထြက္ေတာ္မူခဲ႔ပါေတာ႔တယ္…
ပထမဦးဆုံး ကၽြန္ေတာ္သတိထားမွတ္ရတာေတြကေတာ႔ လမ္းနံပါတ္ေတြေပါ႔. မႏၱေလးျမိဳ႔ၾကီးရဲ႔ ထူးျခားခ်က္က ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကုိ ေလးေထာင္႔ကြက္စိပ္ရုိက္ျပီး လမ္းေတြ ေဖာက္ထားတာပါ. လမ္းေတြကလည္း မွတ္ရလြယ္ပါတယ္. အေပၚကုိ လမ္းနံပါတ္ေတြတက္သြားရင္ ေအာက္ဖက္ကုိ လမ္းနံပါတ္ေတြ က်သြားပါတယ္. ဥပမာ. ၂၉ လမ္း၊ ၂၈လမ္း ျပီးရင္ ဆက္ေရတြက္စရာ မလုိေတာ႔ပါဘူး. ေနာက္ထပ္ ၃ ဘေလာက္ဆုိရင္ ၂၆ လမ္းဆုိတာ အလုိလုိသိပါတယ္. အဲလိုမ်ိဳးေပါ႔.
ဒါေပမယ္႔ ထူးျခားတာေနာက္တစ္ခုက လမ္းနာမည္ေတြထဲမွာ တစ္လမ္းတည္း ရွိေပမယ္႔ ေအ ဘီ စီ ကဲြေနတာ တစ္ခုရွိပါတယ္. အဲဒါေတြကေတာ႔ ၃၅ ေအလမ္း၊ ၂၆ ဘီလမ္းနဲ႔ ၂၂ စီလမ္းတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာက္ခါစဆုိေတာ႔ ဘာမွန္းမသိေသးေပမယ္႔ ထူးျခားေနတာကုိေတာ႔ မွတ္သားမိခဲ႔တယ္.
ေနာက္က်မွ လူၾကီးေတြကို ေမးၾကည္႔ျပီး ဇာတ္လမ္းစုံကုိ သိခဲ႔ရပါတယ္. အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ေတြ ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ကုိ ၀င္သိမ္းေတာ႔ စစ္ေၾကာင္းၾကီး သုံးေၾကာင္းခဲြျပီး ခ်ီတက္ခဲ႔ပါတယ္. အဲဒီ႔လမ္းေၾကာင္း သုံးခုကုိ အမွတ္အသားျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ လမ္းနာမည္ေတြကုိ အဲလုိ ေအ ဘီ စီ ခဲြျပီး မွည္႔ေခၚခဲ႔တာလုိ႔ သိရပါတယ္.
အဲဒီ႔လမ္းေၾကာင္း သုံးခုလုံးက ဟုိးအေနာက္ဖက္ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းဖက္ကို ဦးတည္သြားပါတယ္. အစည္ကားဆုံးကေတာ႔ ၂၆ ဘီလမ္းျဖစ္ပါတယ္. ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သူက ေစ်းခ်ိဳကုိ ျဖတ္သြားတဲ႔အျပင္ ဟုိး မႏၱေလး ေဂါ၀ိန္ဆိပ္ထိေတာက္ေလွ်ာက္ လမ္းၾကီးကုိ ျဖဴးေနလုိ႔ပါပဲ. ေနာက္ပုိင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေဂါ၀ိန္ဆိပ္ဖက္သြားထုိ္င္ခ်င္ရင္လည္း အဲဒီ႔ ၂၆ ဘီလမ္းအတုိင္း ဟုိးေအာက္ကုိ စုန္ဆင္းျပီး စက္ဘီးနင္းသြားလုိက္တာပါပဲ. မွတ္မိေနတာ တစ္ခုက ေစ်းခ်ိဳေက်ာ္ျပီး အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားေရာက္တယ္. အဲဒီ႔ေနာက္နည္းနည္းေလး ေက်ာ္ရင္ လမ္းမၾကီးက ကုန္းဆင္းၾကီး ျဖစ္သြားတယ္. အဲဒီ႔ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးကုိ အသားကုန္ အားထည္႔နင္းျပီး ေမွ်ာခ်လုိက္သြားတယ္. ဟုိဖက္လည္း ေရာက္ေရာ ကုန္းက တျဖည္းျဖည္းေလး ျပန္တက္လာတယ္. အဲဒီ႔မွာ မနားဘဲ ရလာတဲ႔ အရွိန္ေလးနဲ႔ ဆက္တုိက္နင္းတက္သြားလုိက္ရင္ အဲဒီ႔ေနရာေလး ေက်ာ္လုိက္တာနဲ႔ ေဂါ၀ိန္ဆိပ္ကို ေရာက္တာပါပဲ... မဟုတ္ရင္ေတာ႔ ကုိယ္႔စက္ဘီး အရွိန္ေသသြားရင္ အဲဒီ႔ကုန္းတက္မွာ လွ်ာထြက္ေအာင္ နင္းရတတ္ပါတယ္..
၂၆ ဘီလမ္းၾကီးက ဘယ္ေလာက္ထိ စည္ကားတတ္လဲဆုိရင္ အထင္ကရက်တဲ႔ လုပ္ငန္းေတြ၊ ကုမၸဏီၾကီးေတြ၊ စတုိးဆုိင္ၾကီးေတြ၊ ဘဏ္ၾကီးေတြက အဲဒီ႔လမ္းမၾကီးေပၚ ေတာက္ေလွ်ာက္ရွိေနတတ္ပါတယ္. ဥပမာ. ေဟာင္ေကာင္စတုိး၊ ဆုိနီဆားဗစ္စင္တာ၊ ဂ်ဴတီဖရီးေရွာ႔ ကုန္တုိက္ (ပ်က္သြားျပီထင္ပါတယ္)၊ ေစ်းခ်ိဳ၊ ရုိးမဘဏ္၊ အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရား စသည္ျဖင္႔ပါ. အကုန္လုံးေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ဘူးဗ်. ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ဗ်ာ. ရတနာပုံ ထီေရာင္းတဲ႔ ပင္ရင္းအေဆာက္အဦးေတာင္ အဲဒီ႔လမ္းမတန္းၾကီးေဘးမွာ ရွိတယ္.
ေစ်းခ်ိဳေက်ာ္သြားရင္ ရထားသံလမ္းၾကီးတစ္ခုကို ျဖတ္ရပါေသးတယ္. အရင္တုန္းကတည္းက ရွိခဲ႔တာပါ. အခုထိလည္း ရွိဦးမယ္ထင္ပါတယ္. ရထားေတာ႔ မသြားေတာ႔ပါဘူး. ဒါေပမယ္႔ ေရွးေခတ္က ေတာ္ေတာ္ကုိ စည္ကားခဲ႔မယ္႔ ေနရာဆုိတာ မွန္းဆလုိ႔ရပါတယ္.
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ၂၉ လမ္းကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ ၂၆ ဘီလမ္းထိ စီးပါတယ္. ျပီးေတာ႔ ၂၆ ဘီလမ္းကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ နန္းေရွ႔ထိကုိ စက္ဘီးနဲ႔ ထပ္သြားပါတယ္. ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္ၾကီးရွိတဲ႔ေနရာမွာ ေခတၱနားပါတယ္. အဲဒီ႔တုန္းကေတာ႔ ဆီဒုိးနားဟုိတယ္ၾကီး မေဆာက္ေသးဘူးဗ်. ၆၆ လမ္္းေပါ႔ဗ်ာ. အဲဒီ႔လမ္းမၾကီးက ဟုိး မႏၱေလးေတာင္ဖက္ကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ေပါက္သြားတယ္. ဓာတ္ပုံေတြထဲမွာ ေတြ႔ဖူးေနတဲ႔ ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္နဲ႔ မႏၱေလးေတာင္ေတာ္ပုံကို အဲဒီ႔ ၆၆ လမ္းနဲ႔ ၂၆ ဘီလမ္းေထာင္႔က ရုိက္ထားၾကတာပါ.
ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ… မႏၱေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းသေဘာက်တယ္. ခုေျပာေနရင္း ေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ လူက မႏၱေလးကုိ စိတ္ေရာက္သြားတယ္. တကယ္..
ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္ၾကီးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးနင္းတာ ေခတၱနားပါတယ္. ျပီးေတာ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚ စက္ဘီးဆဲြတင္လုိ႔ အဲဒီ႔နားမွာ ရွိေနတဲ႔ ခုံတန္းေလးမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္ပါတယ္. လွလုိက္တာ...
တည္ျငိမ္ေနတဲ႔ က်ဳံးေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ထပ္ဟပ္ေနတဲ႔ မႏၱေလးေတာင္ေတာ္ၾကီးရဲ႔ အရိပ္၊ ေရမ်က္ႏွာျပင္ တစ္ခ်က္လႈပ္ခတ္သြားတုိင္း ေရထဲမွာ ေအာင္လံတလူလူလႊင္႔ထူေနသလုိ ထပ္ဟပ္ရေစတဲ႔ နန္းျမိဳ႔ရုိးနဲ႔ ျပာသာဒ္ေတြ၊ ဟုိဒီေျပးလႊား စစ္ကစားျပေနၾကတဲ႔ သူရဲခုိေတြ၊ ဣေျႏၵသိကၡာအျပည္႔နဲ႔ က်ဳံးေရျပင္ေပၚမွာ ရပ္တည္ေနတဲ႔ ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္၊ အားမာန္၀င္႔ၾကြားေနတဲ႔ နဂါးမင္း၊ သူ႔ေနာက္က စူးရွတည္ျငိမ္တဲ႔ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေရႊေရာင္အဆင္းရွိတဲ႔ ဂဠဳန္မင္းရဲ႔ အသြင္သဏၭာန္၊ တဖ်တ္ဖ်တ္လႈပ္ခတ္ေနတဲ႔ က်ဳံးေဘးနားက သစ္ပင္ေလးေတြနဲ႔ သစ္ရြက္ေလးေတြၾကားထဲကုိ ညင္သာညိမ္႔ေညာင္းစြာ တုိး၀င္လာေနတဲ႔ ညေနခင္းေလျပည္ေလးေတြ၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာေကာင္းလုိက္တဲ႔ မႏၱေလးေတာင္ေတာ္ေပၚက ထုံးျဖဴျဖဴဘုရားေလးေတြ...
အုိ...
လြမ္းေမာဖြယ္ ေကာင္းလုိက္ပါဘိ...
ႏွစ္လုိဖြယ္ ေကာင္းလုိက္ပါဘိ..
ျမတ္ႏုိးဖြယ္ ေကာင္းလုိက္ပါဘိ...
အဲဒီ႔ေန႔ ညေနက ဆယ္တန္းမွာ ဖတ္မွတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဦးယာရဲ႔ ကဗ်ာစာေၾကာင္းေလး က်ဳံးေရျပင္ေပၚမွာ ျဖတ္ေျပးသြားခဲ႔တယ္...
"လြမ္း၍ငယ္တေစ၊ အလုိေသရခ်ည္႔
စိတ္ေျဖလုိ႔ မရႏုိင္၊ ဘယ္႔ႏွယ္လူခုိင္ပါ႔မယ္
ယုဂန္ပုိင္ ရွင္သိၾကားတုိ႔၊ မာန္ထားရင္းေလ...."
(တေပါင္းညွာက်င္ အဲခ်င္း၊ ဦးယာ)
အဲဒီ႔ကဗ်ာေလး ဖတ္ခါစတုန္းက ပုိလွခ်ည္႔၊ ဖြဲ႔ႏြဲ႔လြန္းလွခ်ည္႔လုိ႔ ထင္မွတ္ခဲ႔မိတယ္. ခုေတာ႔လည္း ေဩာ္.... သိၾကားမင္းေတာင္ စိတ္မထိန္းႏုိင္ ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ရႈေမွ်ာ္ခင္းဆုိတာ ဒါမ်ိဳးကုိ ဆိုလုိတာပါလားလုိ႔ ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထေအာင္ ႏွစ္ျခိဳက္မိခဲ႔ပါတယ္.
အဲဒီ႔ညက ေန၀င္သြားမွ ကၽြန္ေတာ္ နန္းေရွ႔ကေန အိမ္ကုိ ျပန္လာခဲ႔တယ္...
ခုနက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ စိမ္းစိမ္းၾကီး စုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔တဲ႔ ၂၆ ဘီလမ္းၾကီးနဲ႔ နန္းျမိဳ႔ရုိးၾကီးက ခုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ရင္၀ယ္သားသုိ႔ ေႏြးေထြးပ်ဴငွာစြာ ၾကိဳဆုိႏႈတ္ခြန္းဆက္သေနေလရဲ႔....
က်ဳံးေဘးတေလွ်ာက္ စက္ဘီးေလးနင္းသြားလုိက္၊ ဟုိဒီေငးေမာၾကည္႔လုိက္၊ ေျခနင္းခုံေလးေပၚမွာ ေျခေထာက္ကုိ အသာတင္ျပီး ေမွ်ာလုိက္သြားလုိက္၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ လႊတ္စီးလုိက္၊ လက္တန္းေပၚ ေမွာက္လ်က္ေမးတင္ျပီး ပ်င္းတဲြ႔စြာ နင္းသြားလုိက္နဲ႔ ေန၀င္ျဖိဳးဖ် ညေနခင္းေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အျပည္႔အ၀ ခံစားမိန္းေမာေနခဲ႔မိပါေတာ႔တယ္...
(ဆက္ပါဦးမည္...)
အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ရန္ေအာင္.
မွတ္ခ်က္။ ။
Pic 1 ဦးပိန္တံတားပုံကုိ ဒီေနရာက ယူပါတယ္. မႏၱေလးနန္းျမိဳ႔ပုံကုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ဦး ျဖစ္တဲ႔ ညီငယ္ေလး ဟယ္ရီေအာင္ထံမွ အကူအညီေတာင္းျပီး တင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္. မႏၱေလးေတာင္ေတာ္ပုံကုိေတာ႔ ဒီေနရာက ယူထားတာပါ. ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္ပုံက ဒီေနရာမွာ တင္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္.
7 comments:
နားပါဦးလား ကိုယ့္ဆရာရယ္ ေရာက္တဲ့ေန႔မွာပဲ ေလ့လာေရးကစေတာ့တာပဲ.....ခက္ေတာ့ေနပါျပီ။
ကၽြန္မက အညာသူ
ဒါေပမဲ့ ခဏခဏ (ခဏတျဖဳတ္) ေရာက္ဖူးလဲ မႏၱေလးကို မသိဘူး။ ရန္ကုန္ကိုပဲ ပိုရင္းႏွီးခဲ့တယ္။
မႏၱေလးမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိတာ တခုတည္း။ ၂၆ ဘီလမ္းေပါ့။ အဲဒီိလမ္းေပၚက CT-one ရယ္ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္က ရီျမင့္ ႐ုပ္႐ွင္ၿခံရယ္။ ခု႐ွိေသးလားေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။
အညာသူျဖစ္ၿပီး မႏၱေလးဟာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာၿမိဳ႕ပဲ ျဖစ္ခဲ့တာ ဆန္းတယ္။
နင္ အအိပ္ပ်က္ခံၿပီးေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ဆိုလို႕ ပိုၿပီးတန္ဖိုးရွိေအာင္ တကူးတကလာဖတ္သြားပါ
တယ္...စာနဲ႕ပံု ပနံကိုရလို႕...
အသစ္ကိုၾကိဳဆိုတတ္သလို၊အေဟာင္းကို
လ်စ္လ်ဴမရႈတတ္ဘဲ ၊တန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ နင့္ကို ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕တစ္ေနရာမွာရွိတဲ့
မႏၱေလးၿမိဳ႕ၾကီးက မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလို႕.....
သူ...ၿပံဳးၿပေနရွာတယ္....ၾကည့္လိုက္.....
(ခံစားတတ္သူတိုင္းအတြက္ မႏၱေလး)
မႏၱေလးလမ္းနာမည္ေတြကို မွတ္သားသြားပါတယ္....
မန္းေလးကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ၀န္းက်င္က ေရာက္ဖူးၿပီး မွတ္မိတာဆိုလို႔ မန္းေလးေတာင္ရယ္
၂၆ ဘီလမ္းရယ္ ၿခင္တအားကိုက္တာေတြရယ္ပါ...
အခုေတာ႔ ထပ္သြားခ်င္ပါတယ္...ရန္ကင္းေတာင္ကို
သြားဖူးခ်င္လို႔ပါ...
mie nge
မန္းေတာင္ရိပ္ေတာ့ ခိုခ်င္ပါတယ္...ခိုခ်င္ပါတယ္.....။
ဒါေပမယ္ဗ်ာ မန္းျခင္ကိုေတာ့
လႊမ္းရင္ေတာင္မွ ထည့္မမက္ေတာ့ပါဘူး..ဘူး။:P
ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။
ကိုယ္တုိင္ေရာက္သြားသလုိခံစားမိတယ္။
မန္းေတာင္ေပၚကျမင္လိုက္ရတဲ့ရွဳခင္းေတြေနာ္။
သတိရလိုက္တာ။
ေရးသားေဖာ္ျပတာေက်းဇူးပါ
ခင္တဲ့
ဂ်ာမုန္း
မႏၲေလးလြမ္းခ်င္းေတြေပါ့ေလ း)
ေအ ဘီ စီ ကြဲေနတာဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ခုမွ သိလုိက္ရတယ္။
ကိုရန္႔ဆီေရာက္ရင္ အသိတစ္ခုခုေတာ့ ရလိုက္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဗ်ာ။
TGRmg
Post a Comment