ဒီညေနခင္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး. ကုိယ္႔စာအုပ္စင္ေလးေပၚက ေသေသခ်ာခ်ာ မဖတ္ျဖစ္ေသးတဲ႔ စာအုပ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ေကာက္ဆဲြရင္း ေကာ္ေဇာေပၚမွာ ေခါင္းအုံးကုိခ်၊ ရင္ဘတ္ေအာက္မွာ ခုအုံးလုိ႔ ကဗ်ာသံစဥ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ခံစားျဖစ္တယ္. အဲဒီ႔ထဲကမွ လွလုိက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ အထပ္ထပ္ ဖတ္မိရင္း ခံစားမိတဲ႔ ရသေလးေတြကုိ မွ်ေ၀ခ်င္လာတာနဲ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးျဖစ္လုိ္က္တယ္ဗ်ာ.
တက္ျပန္ေပါ႔ ဒီ၊ ဟီျပန္ေပါ႔ ေရရုိင္း
ေအာက္တစ္ခြင္ ပင္လယ္၀မွာ၊ ၀ဲထလုိ႔ ၀ုိင္း။
ေရရုိင္းက ထင္တုိင္းသာ
ဒီတက္ခ်ိန္ႏွိမ္မရ၊ ေဒါထလုိ႔သာ။
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ သူေျမာက္လာ
သူ မညွာ သူ မသနား
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ သူ ၀င္စ၊ ျပခဲ႔သူ႔အား။
သူ႔အားကုိ ျပလုိက္ရုံ
လတာျပင္ ေရ၀င္တုိး၊ ထုိးၾက ပလုံ။
စြန္ဆိတ္တုိ႔ ထိတ္လုိ႔တုန္
ေတာင္ခုန္လုိ႔ ေျမာက္ေျပး။
က်ဴရုိးရွင္ အခင္ေသး၊ ေခ်ာင္း၀မွာေဆြး။
မေဆြးနဲ႔ က်ဴရုိးရွင္။
အခ်ိန္တန္ ဒီမာန္က်၊ ေခ်ာင္းလွျမဲပင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကြ႔၀င္
ေဗဒါခင္အသိ
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီေရဦး၊ ဒီရူးခ်ိန္ထိ။ ။
"ေဗဒါခင္အသိ"
(ႏွာ-၁၉၇၊ ေဇာ္ဂ်ီကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္)
ဒီကဗ်ာေလးကုိ စဖတ္မိလုိက္ေတာ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႔ ေဗဒါလမ္းကဗ်ာစုေတြထဲက တစ္ပုဒ္လုိ႔ပဲ ပုံမွတ္ဖတ္လုိက္္မိတယ္. ဒါေပမယ္႔ ဖတ္ေနရင္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္အသံထြက္ဖတ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာတယ္. အသံထြက္ဖတ္ေနရင္းမွာကုိပဲ သာယာလွတဲ႔ အ၀င္အထြက္၊ တက္သံက်သံ၊ နိမ္႔သံျမင္႔သံေလးေတြကုိ သတိထားမိလာတယ္. တစ္ပုိဒ္နဲ႔တစ္ပုိဒ္ လွလွပပေလး ခ်ိတ္ဆက္ေရးသားသြားတဲ႔ ကြင္းဆက္စကားလုံးေလးေတြကုိ ျမင္လာမိတယ္. ေနာက္ဆုံး အဆုံးသတ္ခါနီးေလးမွာေတာ႔ စာဖတ္သူကုိ စိတ္ဒုန္းဒုန္းမခ်ခုိင္းဘဲ ဟုိးအစကေန ျပန္ဖတ္ခ်င္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ေလးကုိ တစ္ပတ္ျပန္လည္ခုိင္းထားလုိက္တယ္.
ပထမဆုံးပုိဒ္ေလးကုိ စဖတ္ၾကည္႔ရေအာင္...
တက္ျပန္ေပါ႔ ဒီ၊ ဟီျပန္ေပါ႔ ေရရုိင္း
ေအာက္တစ္ခြင္ ပင္လယ္၀မွာ၊ ၀ဲထလုိ႔ ၀ုိင္း။
တက္ျပန္ေပါ႔ ဒီ တဲ႔.... ဒီေရေတြ တက္လာတာကုိ ေျပာတာပါပဲ. ဒါေပမယ္႔ ကာရန္ယူသြားတာေလးလွပါတယ္. ပထမအပုိဒ္က ဒီ ဆုိတဲ႔ ကာရန္ေလးနဲ႔ ဒုတိယအပိုဒ္က ဟီ ဆုိတဲ႔ ကာရန္ေလးကုိ ေရွ႔ေနာက္လွမ္းခ်ိတ္ျပီး ဦးတုိက္စပ္နည္းေလးနဲ႔ စပ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ သပ္ရပ္ပါတယ္. ဒါတင္မက ဒုတိယအပုိဒ္ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးအကၡရာျဖစ္တဲ႔ ရုိင္း ဆုိတဲ႔ လဟုကာရန္ေလးက စာဖတ္သူကုိ တစ္စုံတစ္ရာဆက္လာဦးမယ္ဆုိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေလး ေပးထားပါတယ္. ျပီးလည္းျပီးေရာ ေနာက္တစ္ပုိဒ္မွာ ၀ဲထလုိ႔၀ုိင္း ဆုိျပီး ကာရန္အဆုံးသတ္ေလးနဲ႔အတူ စာဖတ္သူကုိ စိတ္ဒုန္းဒုန္း ခ်လုိက္ေစပါတယ္... ပုိျပီးထူးျခားတာက သရုပ္ေဖာ္ အေရးအသားပါပဲ... မ်က္စိထဲမွာ ဒီေရေတြ တက္လာတာေတာင္ ရုိးရုိးတက္လာတာမဟုတ္ဘဲ ေ၀႔ကာ၀ဲကာ ၀ုိင္းကာ၀န္းကာနဲ႔ ပင္လယ္၀ကေန ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စီး၀င္တုိးတက္လာတာကုိ ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားထားတာျဖစ္ပါတယ္.
အထူးသျဖင္႔ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတာက 'ဟီ' ဆုိတဲ႔ ကာရန္ေလးပါပဲ. မ်က္စိထဲမွာ တစ္စုံတစ္ရာ ဟုိယိမ္းထုိး ဒီယိမ္းထုိးေနတာကို ျမင္ေယာင္လာေစျပီး နားထဲမွာေတာ႔ ေျခာက္ျခားတုန္လႈပ္ဖြယ္ရာေကာင္းတဲ႔ ေတာ္လဲသံလုိလုိ၊ ငလ်င္လႈပ္သံလုိလုိ အသံတစ္ခုကုိ ၾကားေယာင္လာေစပါတယ္. ပုိျပီး ေပၚလြင္သြားေစတာကေတာ႔ ေရကို ေရရုိင္းလုိ႔ နာမည္ေပးလုိက္တာပါပဲ. ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေ၀႔၀ဲ စီးဆင္းေနတဲ႔ ေရလႈိင္းေတြကုိ ကြင္းခနဲကြက္ခနဲ ျမင္သြားေစတယ္ဗ်.
ေရရုိင္းက ထင္တုိင္းသာ
ဒီတက္ခ်ိန္ႏွိမ္မရ၊ ေဒါထလုိ႔သာ။
အဲဒီ႔အပုိဒ္ေလးက အေပၚက ဒီေရရုိင္းကုိ ဆက္ညႊန္းသြားပါတယ္. "ဒီတက္ခ်ိန္ႏွိမ္မရ" ဆုိတဲ႔အသံုးေလးက ဒီေရဟာ တက္ျပီဆုိရင္ ဘာနဲ႔မွကုိ တားဆီးလုိ႔မရေအာင္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာနဲ႔ ထုိးတက္လာတာကုိ ေပၚလြင္ေစပါတယ္. ထိန္းမႏုိင္သိမ္းမရ ျဖစ္တတ္တဲ႔သေဘာကုိ သိသာထင္ရွားေအာင္ သက္ရွိသတၱ၀ါေတြ ေဒါသူပုန္ထတဲ႔အခါ ရမ္းကားျပဳမူတတ္ပုံနဲ႔ ကုိယ္စားျပဳျပီး "ေဒါထလုိ႔သာ" ဆုိတဲ႔ အသံုးေလးနဲ႔ သုံးသြားလုိက္ေတာ႔ သက္မဲ႔ကုိ သက္ရွိအလားတင္စားေရးသားႏုိင္တဲ႔ ဩဇဂုဏ္ ေျမာက္သြားပါတယ္. ဖတ္ရင္းနဲ႔ကုိ ႏွစ္ျခိဳက္မိတဲ႔ စိတ္ေတြ တဖြားဖြားျဖစ္ေပၚလာေစပါတယ္.
ေခ်ာင္းေပါက္မွာ သူေျမာက္လာ
သူ မညွာ သူ မသနား
ေခ်ာင္းတစ္ခြင္ သူ ၀င္စ၊ ျပခဲ႔သူ႔အား။
သူ႔အားကုိ ျပလုိက္ရုံ
လတာျပင္ ေရ၀င္တုိး၊ ထုိးၾက ပလုံ။
ဒီေရဟာ ေနရာအႏွံ႔ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ အရွိန္နဲ႔ အဟုန္နဲ႔ ဘယ္အရာကုိမွ ငဲ႔ညွာေထာက္ထားျခင္းမရွိဘဲ တရွိန္ထုိး တုိး၀င္လာျပီး သူ႔အားမာန္ကုိ ျပတယ္ဆုိတဲ႔ သရုပ္ျပကြက္ေလး မ်က္စိထဲေပၚလာေစပါတယ္. အဲဒီ႔မွာ တစ္ခါ "ျပခဲ႔သူ႔အား" နဲ႔ "သူ႔အားကုိ ျပလုိက္ရုံ" ဆုိတဲ႔ ျပန္ေကာက္ျပီး ေရးသားထားပုံေလးက တစ္ပုိဒ္နဲ႔တစ္ပုိဒ္ကုိ အဆက္အစပ္ျဖစ္ေစပါတယ္. ပိုလွသြားတာကေတာ႔ "လတာျပင္ေရ၀င္တုိး၊ ထုိးၾက ပလုံ" ဆုိတဲ႔ အေရးအသားေလးပါပဲ... လတာျပင္ဆုိတဲ႔ ရႊံ႔ႏြံေျမေပၚမွာ ခ်ိဳင္႔ခြက္ေလးေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္. အဲဒီ႔ထဲကုိ ဒီေရက ၀င္တုိးေတာ႔ ခ်ိဳင္႔ခြက္ေလးေတြ ျပည္႔လာပုံ၊ ေရ၀င္သြားတဲ႔အခါမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ႔ "ပလုံ" ဆုိတဲ႔ ျမည္သံေလးကုိ ထည္႔သြင္းေရးသားပုံေလးက ျမည္သံစဲြအလကၤာေျမာက္သလုိ ခ်စ္စရာ အေရးအသားေလးလည္း ျဖစ္လုိ႔ သိဂၤါရ ရသ ေျမာက္တယ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိႏုိင္ပါေသးတယ္.
စြန္ဆိတ္တုိ႔ ထိတ္လုိ႔တုန္
ေတာင္ခုန္လုိ႔ ေျမာက္ေျပး။
က်ဴရုိးရွင္ အခင္ေသး၊ ေခ်ာင္း၀မွာေဆြး။
ပုစြန္ဆိတ္ေလးေတြ အလန္႔တၾကားေျပးလႊားသြားပုံေလးေတြ၊ ပင္လယ္ကမ္းစပ္၊ ေခ်ာင္းကမ္းစပ္ေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ႔ ၀င္ကစြပ္ေကာင္ေလးေတြ၊ ပုစြန္လုံးေလးေတြ ဟုိေျပးဒီေျပး ေယာက္ယက္ခက္ေနပုံေလးကုိ ျမင္ေယာင္ေစလာျပီးခါမွ က်ဴရုိးရွင္ကေတာ႔ ေခ်ာင္း၀မွာေဆြးေနရွာတယ္ ဆုိျပီး လႈပ္ရွားေနတဲ႔ ဓာတ္သေဘာကုိ တည္ျငိမ္တဲ႔ ဓာတ္သေဘာနဲ႔ ျပန္ပိတ္ဖမ္းလုိက္ပါတယ္. အႏုပညာသေဘာအရ ေျပာရရင္ေတာ႔ အလင္းအေမွာင္သေဘာတရား၊ Paradoxical Writings လုိ႔ သမုတ္ရမလားပဲဗ်. အျငိမ္ဓာတ္နဲ႔ အလႈပ္ဓာတ္ႏွစ္ခု အားျပိဳင္ေနသလုိ ခံစားမိလာရတယ္.
က်ဴရုိးရွင္ အခင္ေသး၊ ေခ်ာင္း၀မွာေဆြး။
မေဆြးနဲ႔ က်ဴရုိးရွင္။
အခ်ိန္တန္ ဒီမာန္က်၊ ေခ်ာင္းလွျမဲပင္။
ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကာက္ေကြ႔၀င္
ေဗဒါခင္အသိ
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီေရဦး၊ ဒီရူးခ်ိန္ထိ။ ။
အေပၚပုိဒ္မွာ ေရးထားတဲ႔ "ေခ်ာင္း၀မွာေဆြး" ဆုိတဲ႔ အေရးအသားေလးကုိပဲ ျပန္ေကာက္ျပီး "မေဆြးနဲ႔ က်ဴရုိးရွင္" လုိ႔ ေနာက္တစ္ပုိဒ္မွာ ျပန္ဆက္စပ္လုိက္ပါတယ္. ျပီးေတာ႔မွ ဒီေရတက္လုိ႔ ဒီလုိၾကမ္းတမ္းခက္ထေရာ္ထန္ေနတာဟာ အျမဲမဟုတ္တဲ႔အေၾကာင္း၊ အခ်ိန္တန္ရင္ ဒီေခ်ာင္းေလးဟာ အရင္လုိပဲ သာယာလွပေနမွာ ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း အားေပးႏွစ္သိမ္႔လုိက္ပါတယ္.
အဲဒီ႔လုိ ေခ်ာင္းေလးရဲ႔ မာယာကုိ ေခ်ာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္မွာ စုန္ခ်ီဆန္လာ စီးေမ်ာပါေနတဲ႔ ေဗဒါပင္ေလးေတြ အသိဆုံးပါဆုိျပီးေတာ႔လည္း တုိင္တည္လုိက္ပါေသးတယ္. စိတ္ထဲမွာေတာ႔ "သုိးကေလ" ဆုိျပီး နတ္မင္းၾကီးကုိ တုိင္တည္ေရးစပ္ထားခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးကုိ သြားသတိရမိလုိက္ပါေသးရဲ႔.
ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေနတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ အခ်ိန္တန္ရင္ ျပန္လည္တည္ျငိမ္လွပေနျမဲ ျဖစ္မွာပါဆုိတဲ႔သေဘာတရားေလးက မုန္တုိင္းျပီးရင္ ေလျပည္လာတယ္ ဆုိတဲ႔သေဘာေလးကုိ ေဖာ္က်ဴးေနပါတယ္. ဒါ႔အျပင္ ေလာကဓံရဲ႔ အနိမ္႔အျမင္႔၊ အတက္အက်သေဘာေလးကုိလည္း လွစ္ဟေဖာ္ျပထားပါတယ္.
ဒါေပမယ္႔လည္း က်ဴရုိးရွင္ကို ကဗ်ာရွင္က ထပ္သတိေပးလုိက္ပါေသးတယ္. အဲဒီ႔လုိ ျပန္လည္ျငိမ္သက္သြားမွာကလည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီေရမတက္ခင္ အထိပဲတဲ႔...
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီေရဦး၊ ဒီရူးခ်ိန္ထိ။ ။
အဲဒီ႔အပုိဒ္ေလးလည္း ဖတ္ျပီးေရာ ဒီေရေတြ ျပန္တက္လာသလုိ ခံစားမိလုိက္ရျပီး စိတ္ကအလုိလုိပဲ ဟုိးေရွ႔ဆုံးက စာပုိဒ္ေလးဆီ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္.
တက္ျပန္ေပါ႔ ဒီ၊ ဟီျပန္ေပါ႔ ေရရုိင္း
ေအာက္တစ္ခြင္ ပင္လယ္၀မွာ၊ ၀ဲထလုိ႔ ၀ုိင္း။
အဲဒီ႔မွာတင္ ဒီကဗ်ာေလးဟာ ဖတ္လုိ႔ကုိ မဆုံးႏုိင္၊ ခံစားလုိ႔ကုိ မ၀ႏုိင္တဲ႔ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္.
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႔ ေကာင္းျခင္းရသကုိ အသံထြက္ဖတ္ၾကည္႔တဲ႔အခါမွာ ပုိျပီး သိသာေစႏုိင္တယ္ဆုိတဲ႔ အခ်က္ေလးကုိ ေဟာဒီ႔ "ေဗဒါခင္အသိ" ဆုိတဲ႔ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႔ ကဗ်ာေလးက သက္ေသထူသြားခဲ႔တယ္လုိ႔ မွတ္ယူခံစားမိလုိက္ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ....
Picture Source: Pic
အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ရန္ေအာင္
7 comments:
ေသခ်ာတာကေတာ့ ေခ်ာင္းစပ္ကိုေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္....
ဒီတစ္ခါ ပို႔စ္ကိုေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ............
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ ပန္းပန္လွ်က္ပဲ..... း)
မက္မက္ဆို အေမၾကည္ၾကည္ေဌးဆုိထားတဲ့
ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ့ ေဗဒါလမ္းကို တေန႔ကို အေခါက္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ဘူ းနားေထာင္တာ... ႀကိဳက္လုိ႔ေလ.....
မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္။ း(
နားေထာင္ၿပီးလဲ ငိုရေသးတယ္...
အေမ့ၾကည္ၾကည္ေဌးအသံကလဲ စြဲေဆာင္မႈ အျပည့္ရွိတယ္ေလ..ပင္ကိုယ္သံကို က အရမ္းေကာင္းေတာ့ ငိုရတာလဲ ခဏခဏပဲ...
အခုလုိ ကဗ်ာေကာင္းေလး တင္ေပးတာ ေက်းဇူးပဲ ဦးဦးရန္ေအာင္ေရ...ကူးသြားတယ္ေနာ္...သိလား.
ျပီးေတာ့အဲဒီထဲက စာသားေလးေတြကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္အားတတ္ေစတယ္.... ဆရာေဇာ္ဂ်ီကို အင္မတန္ ေလးစားတယ္...
မၾကာမၾကာ စာေရးပါေလ
ဆရာေဇာ္ဂ်ီကဗ်ာေတြ ၾကိဳက္လား။
ကြ်န္မလဲ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။
စာသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘ၀နဲ ့ပတ္သက္လာတဲ့ ပညာေပးေတြမ်ားလို ့။
ဆရာၾကီးေဇာ္ဂ်ီကဗ်ာေတြကိုၾကိဳက္တယ္။
ေတာင္းတယ္အစ္ကို။
ကိုရန္ေအာင္ေရ ကဗ်ာလာဖတ္သြားတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ကဗ်ာေတြကို ၾကိဳက္တယ္။ မာန္ရွိလို႔ ။
ကဗ်ာကို စကားေျပေလးနဲ႔ဆိုေတာ့ သိပ္ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ရွင္းသြားတာပဲ။
TGRmg
Post a Comment