ဒီေန႔မနက္ခင္း ေစာေစာစီးစီးပင္ ႏုိးလာခဲ႔သည္. မနက္စာအတြက္ ၾကက္ဥေၾကာ္တစ္လုံးႏွင္႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိ ကပ်ာကယာစားေသာက္ျပီး လုိအပ္သည္႔ စာရြက္စာတမ္းမ်ား၊ စာအိတ္မ်ား၊ စာအုပ္မ်ားကုိ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲထည္႔ကာ ေျမနီကုန္းဖက္ ဆင္းလာခဲ႔လုိက္သည္.
ေျမနီကုန္းေစ်းအတုိင္း ေလွ်ာက္လာခဲ႔ျပီး ပန္းျခံထဲရွိ ေရပန္းေလးကုိ ေကြ႔၀ုိက္ကာ ရုပ္ရွင္ရုံေရွ႔အေရာက္ လမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ျဖတ္ကူးလုိက္သည္. မွတ္တုိင္တြင္ ကားေစာင္႔ေနၾကေသာ လူအုပ္ၾကီးကုိ ၾကည္႔ရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ မသိမသာ ခ်မိသည္.လက္မွ နာရီကုိ တစ္ခ်က္ၾကည္႔လုိက္ရင္း ေျမနီကုန္းမီးပြိဳင္႔ဖက္မွ ဆင္းလာမည္႔ ဘတ္စ္ကားမ်ားကုိ ေမွ်ာ္ေနလုိက္သည္. (၈)နာရီ မခဲြခင္ေတာ႔ ေရာက္ေကာင္းပါရဲ႔ဟု စိတ္ထဲမွ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္အားေပးေနခဲ႔လုိက္သည္.
(၄၅) ကားၾကီးမ်ား တစ္စင္းျပီး တစ္စင္း ၀င္လာၾကသည္. ခရီးသည္မ်ား အလုအယက္တင္ၾက၊ ေခၚၾကသည္. ေနာက္ဖက္သုိ႔ အသာလွမ္းဆုတ္လုိက္ျပီး လူရွင္းသည္႔ဖက္ ထြက္ရပ္ေနလုိက္သည္.
အဲကြန္းကားတစ္စီး မီးပြိဳင္႔ဖက္မွ ဆင္းလာသည္. နံပါတ္ကုိလွမ္းၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ (၂၂၆)... သူစီးမည္႔ ကားနံပါတ္ျဖစ္သည္ႏွင္႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ ကားအထဲသုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔ေနလုိက္သည္.
ကားထဲမွ ကားဂိတ္ဖက္သုိ႔ လွမ္းၾကည္႔ေနေသာ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ႔သည္႔ မ်က္၀န္းတစ္စုံႏွင္႔ အၾကည္႔ခ်င္းဆုံမိသည္. ထုိ႔ေနာက္ အျပဳံးႏွစ္ခု မတုိင္ပင္ဘဲ ဖလွယ္မိၾကသည္.
ေက်ာပိုးအိတ္ကုိ ပုခုံးေပၚ ေသခ်ာ ျပန္လြယ္တင္လုိက္ရင္း ကားေပၚတုိးတက္လုိက္သည္. ထုိ႔ေနာက္ သူမရပ္ေနသည္႔ ထုိင္ခုံေလးေဘးနားထိ ေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္.
"ေတာ္ေသးတာေပါ႔. ကားမရဘူးထင္ေနတာ.."
သူမကုိင္ထားေသာ ဆဲြျခင္းေလးကို အသာလွမ္းယူလုိက္ရင္း သူေျပာလုိက္ေတာ႔ သူမက သူ႔လက္ေမာင္းကုိ လွမ္းခ်ိတ္လုိက္ရင္း သူ႔နားသုိ႔ တုိးရပ္သည္...
"၄၅ ေတာ႔ေတြ႔တယ္. လဲြမွာစုိးလုိ႔ ၂၂၆ ကုိပဲ ေစာင္႔စီးလုိက္တာ. အဲဒါေၾကာင္႔ နည္းနည္းၾကာသြားတာပါ ေမာင္ရဲ႔..."
"ေမာင္ ေရာက္မေနဘူးဆုိရင္ မ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ."
"ေမာင္က အဲဒီ႔ေနရာမွာ ေစာင္႔ေနက်ဆုိေတာ႔ မ သိပါတယ္. မေတြ႔ေတာ႔လည္း ဆင္းေစာင္႔မွာေပါ႔. ဒါေလးမ်ား."
သူ အားရပါးရ တစ္ခ်က္ ျပဳံးလုိက္မိသည္. စိတ္ထဲမွလည္း တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေက်နပ္သလုိ ခံစားမိလုိက္သည္.
"မ. ဘာစားျပီးျပီလဲ..."
နဖူးေပၚ၀ဲက်ေနေသာ သူမဆံႏြယ္ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကို အသာသပ္တင္ေပးလုိက္ရင္း ႏူးညံ႔စြာ ေမးမိသည္...
"ေအာက္ထပ္ဆုိင္က လက္ဖက္ရည္နဲ႔ အီၾကာေကြး.."
သူေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္လုိက္ရင္း ခါးၾကားမွ ပိုက္ဆံအိတ္ကုိ ဆဲြထုတ္လုိက္သည္. ထုိ႔ေနာက္ ၂၀ တန္ ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကုိ အသာဆဲြထုတ္လုိက္ျပီး ပိုက္ဆံအိတ္ကုိ ခါးၾကားထဲ ျပန္ထည္႔လုိက္သည္. ကားက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထြက္ဦးမည္႔ပုံမေပၚ.
ကားေနာက္ဖက္သုိ႔ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ ေနာက္ထပ္ ၂၂၆ ကားတစ္စီးမီးပြိဳင္႔တြင္ ရပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသျဖင္႔ ထိတ္ခနဲ ၀မ္းသာသြားမိသည္.
"ေနာက္ကားပါတယ္. ဆဲြ ဆရာေရ႔... ဟဲလ္ပင္ ပါေသးလား... ပဲခူးကလပ္... စိန္ဂၽြန္း... စံျပ... အသံမၾကားဘူး ဆရာေရ႔"
ေျပာလည္းေျပာ၊ ေနာက္မွတ္တုိင္လည္း တစ္ခါတည္းေမးရင္း စပယ္ယာက ေစြ႔ခနဲ ကားေပၚခုန္တက္လုိက္သည္. သူမႏွင္႔သူ ႏွစ္ေယာက္သား မတုိင္ပင္ဘဲ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ ကုိယ္စီခ်လုိက္မိၾကသည္.
စံျပမွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္းသြားၾကသျဖင္႔ လြတ္သြားေသာ ထုိင္ခုံတစ္ခုတြင္ ၀င္ထုိင္လုိက္ၾကသည္. ၊ ကုန္ေစ်းတန္းမွတ္တုိင္တြင္ ဆင္းေတာ႔ (၉) နာရီခဲြဖုိ႔ ဆယ္မိနစ္ခန္႔လုိေနေသးသျဖင္႔ ထုံးစံအတုိင္း သိမ္ေတာ္ၾကီးဖက္ လမ္းေလွ်ာက္ကာ ဘုရား၀တ္ျပဳေနခဲ႔လိုက္ၾကသည္.
သူမကုိ ရုံးအေပၚထပ္ လုိက္ပုိ႔ေပးျပီး ျပန္ခါနီးဆဲဆဲတြင္ သူမက အတည္ျပဳခ်က္ ရယူလုိက္ေသးသည္...
"ဒါဆုိ ကုိစုိင္းတုိ႔ကုိ လုိက္မယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ႔မယ္ေနာ္..."
................
သိမ္ၾကီးေစ်းမွအထြက္ ၂၂၆ ကားကုိ ထပ္ေစာင္႔ကာ ဂိတ္ဆုံးထိ စီးလုိက္သည္. ကားက ကမ္းနားလမ္းရွိ စာတုိက္ၾကီးေရွ႔တြင္ ဂိတ္ဆုံးသည္. ကားေပၚမွ ဆင္းခါနီး စာအိတ္မ်ားကုိ ေသခ်ာျပန္စီလ်က္ အသင္႔ျပင္ထားခဲ႔လိုက္သည္. ကားရပ္ရပ္ခ်င္း လမ္းတစ္ဖက္သုိ႔ ေျပးကူးကာ စာတုိက္ၾကီးေအာက္ထပ္သုိ႔ အေျပးတစ္ပုိင္းလွမ္း၀င္လုိက္သည္.
ထုိ႔ေနာက္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွ စာအိတ္၀ါၾကီးမ်ားကုိ ဆဲြထုတ္ရင္း စိစစ္ေရးမႉးကို ထုတ္ျပကာ စာအိတ္ပိတ္သည္႔ဖက္တြင္ လက္မွတ္မ်ားထုိးေပးသည္ကုိ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင္႔ဆုိင္းေနလုိက္သည္. ရန္ပုံေငြဆုိျပီးေရာင္းသည္႔ ျပကၡဒိန္ကုိ ၀ယ္ကာ စာတုိက္ၾကီးအေပၚထပ္သုိ႔ ေျပးတက္ခဲ႔ျပန္သည္. ပုိမုိျမန္ဆန္ေအာင္ လုပ္သင္႔သည္႔ စာထည္႔ေသာလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ခက္ခဲေအာင္ တမင္မ်ား လုပ္ထားေလေရာ႔လားဟု စိတ္ထဲမွ မေက်မခ်မ္း ျမည္တြန္ေတာက္တီးမိသည္.
အေပၚထပ္တြင္ တံဆိပ္ေခါင္းကပ္ျပီး စာအိတ္မ်ားမွန္မမွန္ ေနာက္ဆုံးအၾကိမ္စိစစ္ျပီးေနာက္ စာတုိက္၀န္ထမ္းလက္ထဲသုိ႔ ေကာင္တာမွတဆင္႔ ထုိးေပးလုိက္သည္. သူ႔ကုိ မွတ္မိေနေသာ ၀န္ထမ္းအား တစ္ခ်က္ ျပဳံးျပလုိက္ရင္း ၂၀၀ တန္ ေငြစကၠဴတစ္ခ်ပ္ကုိ စာအိတ္အေပၚမွ တင္ေပးလုိက္သည္...
"စိတ္ခ် ညီေလး.. ဒီေန႔ေလယာဥ္နဲ႔ ပါေအာင္ ထည္႔ေပးလိုက္မယ္..."
"ေက်းဇူး အစ္ကုိ..."
....
စာတုိက္ၾကီး အျပင္သုိ႔ေရာက္ေတာ႔ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လုိက္ရင္း ပုဆုိးျပင္၀တ္ကာ ျဗိတိ္သွ်သံရုံး စာၾကည္႔တုိက္ဖက္ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ႔လုိက္သည္. လုိက္ဘရီထဲသုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင္႔ အင္တာနက္သုံးရန္ တန္းစီစာရင္းတြင္ နာမည္အရင္သြားျဖည္႔ထားလုိက္သည္. ထုိ႔ေနာက္ ငွားထားခဲ႔သည္႔ စာအုပ္မ်ားျပန္အပ္ရင္း၊ အသစ္ငွားရန္ လုိက္လံရွာေဖြရင္း ေခတၱ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနခဲ႔လုိက္သည္.
လြတ္သြားသည္႔ ခုံတစ္လုံးတြင္ အသာ၀င္ထုိင္လုိက္ရင္း မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ဖတ္ေနခုိက္ တန္ဖုိးၾကီး ေရေမႊးနံ႔တစ္ခု သူ႔ႏွာေခါင္း၀ေရွ႔တြင္ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခဲ႔ေလသည္.
တစ္ခ်က္ေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔ စူးရွထက္ျမက္သည္႔ မ်က္၀န္းတစ္စုံက သူ႔ကုိ ရင္းႏွီးစြာ စုိက္ၾကည္႔ေနခဲ႔ေလသည္.
"စာလာဖတ္တာလား..."
သူ႔ပါးစပ္မွ ဘာမွ် ျပန္မေျပာရေသးခင္ သူ႔ေခါင္းက အလိုလိုျငိမ္႔ျပီးသား ျဖစ္သြားခဲ႔ေလသည္.
"ဟုတ္တယ္. စာလည္းလာဖတ္ရင္း အင္တာနက္လည္း လာသုံးရင္းေပါ႔... ယဥ္ေက်းေရာ ကလပ္စ္ရွိလုိ႔လား"
"အင္း... ဟုတ္တယ္. အေတာ္ပဲ. ေမးစရာရွိတယ္..."
"အာ... ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ မသိဘူးေနာ္... တကယ္ေျပာတာ. ဘာမွမသိဘူး..."
ႏွစ္ေယာက္သား အသံခပ္အုပ္အုပ္ ရယ္မိၾကသည္.
"ဒီမွာေျပာရတာ မလြတ္လပ္ဘူး. အေပၚသြားရေအာင္. ကန္န္တင္းမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း ေျပာမယ္."
"ဟုိဟာ... အင္တာနက္ ကုိယ္တန္းစီထားတယ္. အဲဒါလြတ္သြား..."
သူ႔စကားပင္မဆုံးေသး. သူမက ျဖတ္ေျပာသည္.
"ဟာ. ကုိလြန္းဆက္ကလည္း... ေက်ာ္သြားေတာ႔ ျပန္လာလိမ္႔မေပါ႔. အဲေလာက္အေရးၾကီးေနရင္လည္း အျပင္က ဆုိင္မွာ သြားသုံး. ယဥ္ေက်းလုိက္ပုိ႔ေပးမယ္. ဟုတ္ျပီလား. တစ္ခါတစ္ေလေလး အကူအညီေတာင္းမိပါတယ္. ဘာမွန္းလည္းမသိဘူး.."
"အုိေကကြာ... you win!"
..........
ကန္(န္)တင္းေရာက္ေတာ႔ ၾကားခ်ိန္ျဖစ္၍လားမသိ. လူနည္းနည္းရွင္းေနသည္.
"ဘာေသာက္မလဲ. ကုိလြန္းဆက္... ယဥ္ေက်းတုိက္ပါမယ္."
"ဟာ... ေနပါ. ရပါတယ္. ကုိယ္႔ဖာသာ မွာလုိက္မယ္."
လႊတ္ခနဲသာ ေျပာလုိက္ရသည္. သူ႔မ်က္စိထဲတြင္ စာတုိက္၀န္ထမ္းအားေပးလုိက္ေသာ ေငြ (၂၀၀) ကုိ ဖ်တ္ခနဲ သတိရမိလုိက္သည္..
"အံမယ္ေလး... ကုိလြန္းဆက္ရယ္... သိပ္ပဲမ်ားတာပဲ. ဟြန္း. မေျပာလုိက္ခ်င္ဘူး... ကဲေျပာ. ေကာ္ဖီလား. တီးလား."
ယဥ္ေက်း၏ စကားအဆုံးတြင္ သူဘာမွဆက္မေျပာေတာ႔ဘဲ ရယ္ေနခဲ႔လုိက္ေတာ႔သည္...
"၀ွက္အဲဗား..."
"အုိေက. ၀ွက္အဲဗားဆုိလည္း ေကာ္ဖီပဲမွာလုိက္ေတာ႔မယ္. ဟုတ္ျပီလား..."
"အုိကီဒုိကီ"
ျမဴးၾကြလွပေသာ မ်က္ေစာင္းေလးတစ္ခ်က္ သူ႔ေပၚက်ေရာက္လာသည္ကုိ ေက်နပ္စြာ ခံယူလုိက္ရင္း မွန္ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဖက္သုိ႔ ေငးၾကည္႔ေနခဲ႔လုိက္သည္.
အုံ႔ုဆုိင္းေနေသာ တိမ္စုိင္မ်ားၾကားထဲတြင္ ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္ လင္းလက္ေနေသာ ေနေရာင္ျခည္တစ္ခ်ိဳ႔ အႏုပညာေျမာက္စြာ ယွက္ျဖာသြယ္ဆင္းေနၾကသည္ကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ခံစားေငးေမာေနခဲ႔လုိက္သည္...
.....
(ဆက္ရန္)
(ေကာ္ဖီေလးေသာက္ျပီး စိတ္ကူးေလးယဥ္လုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္... ေနာက္ေန႔ဆက္မယ္ေနာ္. ဘုိင္)
3 comments:
ဟင္ ဘယ္လိုႀကီးပါလိမ့္
'မ' နဲ႕ သႀကၤန္ ေလွ်ာက္လည္မွာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဘယ္က ၿဗိတိသွ် သံ႐ံုးက ယဥ္ေက်းက ေရာက္လာျပန္တာတုန္း။
ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လား။
ေနာက္တစ္ပိုင္း ျမန္ျမန္တင္ပါ။
ဒါပဲ။
ရိုမန္တစ္ေလးမ်ားဖတ္ရမလားေအာင္ေမ႔တယ္--
ခုထိမေရာက္ႏိုင္ဘူး--
''မ''
sar ma yae tot woo lar
Post a Comment