သိတဲ႔အတုိင္းပဲ ပထမဦးဆုံးႏွစ္မွာေတာ႔ လာေခၚမယ္႔ အစ္ကုိၾကီးကုိေစာင္႔ရင္း မေပၚလာရာက ရွက္ေသြးမႊန္ျပီး သၾကၤန္ဆုိ ဘယ္ေတာ႔မွ ကားနဲ႔ မလည္ေတာ႔ဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္ေလ.
ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ႔ ကုိယ္႔ကတိအတုိင္း ကားနဲ႔ မလည္ဘူး.
စက္ဘီးေလးနဲ႔ လည္တယ္. ဘာရမလဲ...
ေဩာ္... သိတယ္... ေမးေတာ႔မယ္ဆုိတာ.
ငု၀ါနဲ႔ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ ဟုတ္လား...
ဘယ္လုိေျပာရမလဲေပါ႔ေနာ္.
အင္း... ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲရွိတဲ႔အတုိင္း ေျပာျပခြင္႔ရရင္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ
တကယ္ေတာ႔လည္းေလ.
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ငု၀ါနဲ႔ သၾကၤန္လည္းျပီးေရာ..
ေတြ႔ေတာင္မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔ဘူး.
သူလည္း ဘယ္ဆီေနတယ္မသိ. ကၽြန္ေတာ္လည္း ငု၀ါေျခာက္လုိ႔ ပိေတာက္ဆီ စိတ္ေရာက္. ပိေတာက္ေပ်ာက္ေတာ႔ အေျခာက္ဆီေရာက္... အဲေလ... မႊားကုန္ျပီဗ်ာ...
ဆုိလုိခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္ေတြမ်ားျပီး သမီးရည္းစားကိစၥေတြ ေခါင္းထဲမထည္႔ႏုိင္ေတာ႔ဘူး ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ. အဲဒါပါပဲေနာ္...
ကဲ. တစ္ႏွစ္စာ ထပ္ျပီး စကစ္(ပ္)လုိက္မယ္.
ဒီလုိနဲ႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္ သၾကၤန္ခ်ိန္ခါ ေရာက္လာျပန္ပါေပါ႔ကလား....
........
မႏၱေလး မဟာသၾကၤန္လုိ႔ ေခၚၾကတဲ႔ႏွစ္ေပါ႔...
မဟာသၾကၤန္ဆုိတဲ႔ နာမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ကုိပဲ အၾကီးအက်ယ္ကို ျပင္ဆင္ေဆာက္လုပ္ထားၾကပါတယ္.
မ႑ပ္ၾကီးေတြမ်ား ဟီးေနတာပဲ. အဲဒီ႔တုန္းက နာမည္အၾကီးဆုံး မ႑ပ္ကေတာ႔ လန္ဒန္ေပါ႔ဗ်ာ.
ၾကီးဆုိ သူကလည္း နာမည္ၾကီး အဆုိေတာ္ေတြကိုပဲ ငွားတာေလ... သၾကၤန္လည္းလည္ရင္း တီး၀ုိင္းလည္းၾကည္႔ရတာ နည္းတဲ႔ အခြင္႔အေရးလား...
ျပီးေတာ႔ အုိင္စီကုိေလးျဖဴတုိ႔ကုိ ငွားရတာကလည္း မလြယ္လွဘူး... ကုိေလးျဖဴကုိ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ေတာင္ၾကီးဖက္က လာလာ မသြားၾကတာ မ်ားတယ္. အဲဒီ႔ႏွစ္ကေတာ႔ ကုိေလးျဖဴကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရလုိက္ၾကတယ္.
သၾကၤန္မတုိင္ခင္ကတည္းက တီးတုိးတီးတုိးနဲ႔ေပါ႔...
ဟာ... ေဟ႔ေကာင္... ေလးျဖဴလာမွာကြ.
ဟယ္... သိလား... ထြန္းအိျႏၵာဗို္ ဒီမ႑ပ္မွာ ထုိင္မွာတဲ႔...
အင္း.... ပရိသတ္ကေတာ႔ ကုိေလးျဖဴတုိ႔ ကုိမ်ိဳးၾကီးတုိ႔ ဆုိတာထက္ အဲဒီ႔ႏွစ္ သၾကၤန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ပိေတာက္ပန္းေလးေတြ ပန္ဆင္သူ ေပၚေလလား မေပၚေလလားကုိပဲ ပုိစိတ္၀င္စားၾကမယ္ထင္ပါတယ္. (ထင္တာပဲေလ. သိဘူး.)
အဲဒီ႔ႏွစ္က တရုတ္တန္းနားက ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ပိေတာက္တစ္ခက္ ရခဲ႔တယ္. ျပီးေတာ႔ သူမအတြက္ ပန္ဆင္ေလဖုိ႔ ေသခ်ာရည္စူးျပီး အျမန္ျပန္လာခဲ႔တယ္.
အိမ္ကုိေရာက္တာနဲ႔ ဖိနပ္ေတာင္မခၽြတ္ရေသးခင္ အျမန္ေျပာလုိက္မိတယ္.
"မားသားၾကီး... ေရာ႔... ဒီမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြ ခူးလာခဲ႔တယ္."
.....
ပုံမွန္အတုိင္းပါပဲ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႔နဲ႔ ေလွ်ာက္သြားတယ္. မုန္႔စားတယ္. တီး၀ိုင္းၾကည္႔တယ္. ေန႔ခင္းဖက္ ျပန္နားတယ္. ညေနဖက္ ျပန္ထြက္တယ္. ညဖက္ တီး၀ိုင္းေတြ လုိက္ၾကည္႔တယ္. ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမေရွ႔က မဟာသၾကၤန္မ႑ပ္ၾကီးေရွ႔မွာ တပ္စြဲျပီး လာသမွ် အလွျပကားေတြေရာ၊ ကားေတြေပၚက အလွမယ္ေလးေတြကုိေရာ. အကုန္ထုိင္ငမ္းပစ္တယ္. အဲေလ... ထုိင္ၾကည္႔႔ပစ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာ.
မွတ္မွတ္ရရ. အက်ေန႔ညမွာေပါ႔ဗ်ာ.
က်ဳံးဖက္ကုိ မ်က္ႏွာမူျပီး ေဆာက္ထားတဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ခန္းမေရွ႔က မဟာသၾကၤန္မ႑ပ္ၾကီးေရွ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ဗယာေၾကာ္စားျပီး ျငိမ္႔ေနပါတယ္.
သိတယ္မဟုတ္လား.. ဟုိ ဗယာေၾကာ္ေသးေသးေလးေတြေလ....
အဲဒီ႔ဗယာေၾကာ္ေရာင္းတဲ႔ ကုလားကလည္း သိပ္လည္တယ္. လူေတြမ်ားတဲ႔ေနရာနားေရာက္ရင္ ေလညာမွာ ေနရာယူတယ္.
ျပီးတာနဲ႔ သူ႔ဗယာေၾကာ္ပိစိေကြးေလးေတြကုိ ထည္႔ထည္႔ျပီး ေၾကာ္ပါေလေရာ...
အနံ႔ကလည္း ဘာေမႊးသလဲမေမးနဲ႔... ခဏေနရင္ သူ႔ေဘးနားမွာ လူေတြ၀ုိင္းကုန္ၾကေတာ႔တာပဲ.
စကားမစပ္... ကၽြန္ေတာ္ ဗယာေၾကာ္ သိပ္ၾကိဳက္တယ္. ဂလု... :)
အဲဒီ႔လုိ ဗယာေၾကာ္ေလးစားလုိက္. ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေလးနဲ႔ ထုတ္ထားတဲ႔ အေအးေလး ေသာက္လုိက္၊ မ႑ပ္ၾကီးေပၚကုိ လွမ္းလွမ္းရိႈးလုိက္နဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခဲ႔တာေပါ႔.
ေျပာလုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး. သၾကၤန္သီခ်င္းေတြဖြင္႔ရင္ ဒုိးဒုိးဒန္႔ဒန္႔ေတြက ခဏပဲခံတယ္. ျပီးရင္ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ႔ဘူး. တူးပုိ႔တူးပုိ႔တုိ႔၊ ရွာပုံေတာ္မင္းသားၾကီးတုိ႔၊ တုံခ်မ္းခ်မ္းတုိ႔၊ ေဟာေတာ႔တုိ႔ကမွ တကယ္ နားေထာင္လုိ႔ေကာင္းတာ.
အလွျပကားေတြေပၚက ေျခအိတ္ျဖဴေလးေတြ ၀တ္ထားတဲ႔ လွပ်ိဳျဖဴေလးေတြက ကလုိက္၊ မ႑ပ္ၾကီးေပၚက အဆုိေတာ္ေတြက ဆုိလုိက္နဲ႔ အေပးအယူမွ်မွ်တတေလး တီးဆုိကခုန္ေနၾကတာ တကယ္႔ကုိလွပေအးခ်မ္းတဲ႔ အတာညေနခ်မ္းေလးပါပဲဗ်ာ.
အီးးးးး ေျပာရင္းနဲ႔ မႏၱေလးကုိ တအားလြမ္းသြားျပီဗ်ာ......
...
ဗယာေၾကာ္စားျပီး ဗုိက္မ၀ေသးတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္ဥျပဳတ္ထပ္၀ယ္စားျဖစ္ပါတယ္.
က်ဳံးေဘးနားမွာ အစီအရီစုိက္ထားတဲ႔ သစ္ပင္ေလးေတြေရွ႔က လြတ္ေနတဲ႔ အုတ္ခုံေလးတစ္ခုမွာထုိင္ခ်ပစ္လုိ္က္ျပီး ၾကက္ဥကုိ အုတ္ခုံေလးနဲ႔ အသာခဲြ. ျပီးတာနဲ႔ အသားကုန္ေလြးေတာ႔တာပဲ.
တစ္ေယာက္ေယာက္ စိုက္ၾကည္႔ေနသလုိ ခံစားမိတာနဲ႔ ေခါင္းကုိေမာ႔လုိက္မိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔္ရင္ထဲ အုံးခနဲ ေမာ္တာထုခံလုိက္ရသလုိ ဗေလာင္ဆူသြားခဲ႔ရပါတယ္..
တကယ္ဗ်ာ...
နတ္သမီးေလးတစ္ပါး
ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္ဥစားေနတာကုိ
ၾကည္႔ေနလုိက္တာမ်ား
ရႊန္းရႊန္းစားစားနဲ႔ရယ္
ဖယ္ခြာဖုိ႔ေတာင္ အင္အားမရွိေတာ႔ပါဘူး.
ထင္မထားလုိ႔
နင္လားဟယ္. နင္လားဟယ္လုိ႔ေတာင္
ေမးမိေတာ႔.
စားလက္စ ၾကက္ဥေတာင္
နင္သြားတယ္... နင္သြားတယ္..
အုိဘယ႔္. သၾကၤန္ နတ္သမီးေလးရယ္...
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ၀ါးေနတဲဲ႔ ၾကက္ဥကုိဆက္၀ါးဖုိ႔ေတာင္ သတိခဏေမ႔သြားခဲ႔ပါတယ္.
ေၾကာင္စီစီနဲ႔ ျပန္ၾကည္႔ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္သတိ၀င္လာျပီး ဖတ္ခနဲ တဲြေလာင္းက်ေနတဲ႔ ပါးစပ္ကုိ ျပန္ပိတ္လုိက္ေတာ႔ နတ္သမီးေလး အသည္းေတြယားသြားပုံေပါက္တယ္. ေခါင္းေလးငုံ႔ျပီးရယ္တယ္.
ေနာက္တစ္ေခါက္ မ်က္လုံးခ်င္း ျပန္အဆုံမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိ တစ္ခ်က္ရယ္ျပလုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ညာဖက္မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ကုိ အသာပင္႔ျပလုိက္ပါတယ္.
တစ္ဖက္တည္းေနာ္. တစ္ဖက္တည္း... ဟုိဗ်ာ. အဲဒီ႔အခ်ိန္တုန္းက မင္းသားရန္ေအာင္ ေရႊလီစီးကရက္ေၾကာ္ျငာရုိက္ေတာ႔ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင္႔ျပတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မွတ္မိၾကဦးမလားမသိဘူး. လူေတြ ဘာေျပာလဲေတာ႔မသိဘူး. အဲဒီ႔ကတည္းက မင္းသားရန္ေအာင္လည္း ဘာေၾကာ္ျငာပဲ ရိုက္ရိုက္ သူ႔မ်က္ခုံးထူလပိန္းၾကီးကို ပင္႔ပင္႔ ျပေနေတာ႔တာပဲ.
ကၽြန္ေတာ္႔ကုိလည္း မ်က္ခုံးေကာင္းတယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္ဗ်. မ အသိဆုံးပါ. ဟုတ္တယ္ဟုတ္...
ေဟာ... ရယ္ေနျပီ. ရယ္ေနျပီ. ဟတ္ဟတ္. မြ....
ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး မ်က္ခုံးတစ္ဖက္တည္း ပင္႔ၾကည္႔တာကုိ အရမ္းစိတ္၀င္စားသြားတယ္. အဲဒါနဲ႔ မွန္ေရွ႔မွာ ထုိင္ျပီး ဘယ္ဖက္မ်က္ခုံးကုိ လက္နဲ႔ဖိထား. ညာဖက္မ်က္ခုံးတစ္ဖက္တည္း ပင္႔ခုိင္းၾကည္႔တယ္. ဘယ္ဖက္ကပါ လုိက္တက္လာပါေလေရာ... မျဖစ္ေခ်ဘူးဆုိျပီး ဘယ္ဖက္မ်က္ခုံးကုိ အတင္းဖိထားရင္း ၾကြက္သားေတြကုိ ညာဖက္မ်က္ခုံးထဲ အားထည္႔ခုိင္းထားလုိက္တယ္. ဒီလုိနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာညာေရာ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္တည္း ပင္႔တက္လာပါတယ္. အခုေတာင္ စာေရးရင္းနဲ႔ ေဟာသလုိ. ေဟာသလုိ ပင္႔ၾကည္႔ေနတာဗ်.
ဟတ္ဟတ္ဟတ္.
အဲသလုိနဲ႔ ခုနက နတ္သမီးေလး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းအဆုံမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ေလ႔က်င္႔ထားရတဲ႔ Skill ကို အသုံးခ်လုိက္တယ္. ညာဖက္မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ ပင္႔ျပလုိက္တယ္. ျပီးေတာ႔ရီေ၀ေ၀ေလး လွမ္းၾကည္႔လုိက္တာေပါ႔.
အမွန္ေတာ႔ လုပ္ယူျပီး ၾကည္႔လုိက္တာမဟုတ္ဘူး. တစ္ေနကုန္လည္ထားျပီး လူက ျပိဳင္းေနျပီ. အလုိလုိကုိ ကဲြေနတာ. အဲဒီ႔မွာ မ်က္လုံးကပါ ရီေ၀မႈန္မႈိင္းသြားေရာဗ်.
ဒါေပမယ္႔လည္း ဒါေပမယ္႔ေပါ႔ဗ်ာ.
သူမ ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားျဖစ္သြားတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီေန႔ေတာ႔ ငါ႔ေန႔ပဲ ဆုိျပီး ဘယ္ဖက္မ်က္ခုံးကို တစ္ခ်က္ ထပ္ပင္႔ျပလုိက္တယ္.
ျပီးေတာ႔ ညာ.
ျပီးေတာ႔ ဘယ္.
ဘယ္... ညာ... ဘယ္... ညာ ပင္႔ျပလုိက္ေတာ႔ သူမ ပါးစပ္ေလးကုိ အသာအုပ္ျပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ ရယ္ပါေလေရာ...
ေနာက္မွ ျပန္ေတြးမိတယ္. ငါကေတာ႔ ဆက္စီျဖစ္ေလမလားဆုိျပီး မ်က္ခုံးေတြ ပင္႔ျပလုိက္ရတာ. သူက ငါ႔ကုိ လူရႊင္ေတာ္ ဦးဆုိနီလုိ႔မ်ား ထင္သြားမလားမသိဘူးလုိ႔...
သိတယ္မဟုတ္လား. ဦးဆုိနီက သူ႔ရဲ႔ ျဖဴေဖြးေနတဲ႔ မ်က္ခုံးၾကီးေတြကုိ ဘယ္ညာဘယ္ညာ ပင္႔ျပရင္း ျပဳံးျပဳံးၾကီး စိုက္ၾကည္႔တတ္တာကုိ တီဗြီေတြထဲမွာ ျပျပေနတာပဲေလ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အျပဳံးေလးေတြ ဖလွယ္ခြင္႔ ရလုိက္ပါတယ္.
ျပီးေတာ႔ သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္ လက္ကေလး အသာျပလုိက္ျပီး ကားေအာက္ကုိ ဆင္းခဲ႔ဖုိ႔ လွမ္းေခၚလုိက္တယ္.
သူမက ဟင္႔အင္းတဲ႔...
အသံေတာ႔ မၾကားရပါဘူး. ေခါင္းယမ္းျပတာပဲေတြ႔တာပါ. အသံကေတာ႔ ကုိယ္႔ဖာသာ စိတ္ကူးနဲ႔ မွန္းထည္႔ၾကည္႔လုိက္တာ...
အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညစ္သြားျပီး မ်က္ခုံးေတြပဲ ထုိင္ပြတ္မိေနေတာ႔တယ္ဗ်ာ.
ေခါင္းငုံ႔ထားျပီး ကတၱရာလမ္းမၾကီးေပၚကုိ စိုက္ၾကည္႔ေနစဥ္မွာပဲ ရုပ္ရွင္ထဲကလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ေျခဖမုိးျဖဴျဖဴေလးတစ္စုံ လာရပ္ပါတယ္.
ဒိတ္ခနဲခုန္သြားတဲ႔ရင္ကုိ အသာထိန္းျပီး ဆတ္ခနဲ ေမာ႔ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔...
ဟုိေကာင္.... ဖုိးတရုတ္.....
ကၽြန္ေတာ္႔ေဘာ္ဒါရယ္ေပါ႔. ဘာစိတ္ကူးေပါက္ျပီး ညွပ္ဖိနပ္စီးလာတယ္မသိဘူး.
"ေဟ႔ေကာင္... မိန္းဖက္ကုိသြားမလုိ႔... လာထ..."
ဒီလုိနဲ႔ နတ္သမီးေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေ၀းခဲ႔ရျပန္တယ္.
အမွန္ေတာ႔ နတ္သမီးေလးလည္း ကၽြန္ေတာ္မ်က္ခုံးပင္႔ျပလုိက္ျပီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္႔ဖက္ကုိ ျပန္ၾကည္႔တာ မေတြ႔ရေတာ႔ပါဘူး.
သူ႔စိတ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အေၾကာဆဲြေနတယ္မ်ားထင္သြားလားမသိပါဘူးဗ်ာ...
ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ငိုခ်င္သြားျပီဗ်ာ....
အိ... အိ... အိ...
မိန္းထဲေရာက္ေတာ႔မွ အေဆာင္သူေလးေတြနဲ႔ လမ္းထိပ္က ဂ်င္းသုတ္ဆုိင္မွာ... လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေလးနဲ႔.... ထုိင္ခုံပုေလးနဲ႔... သၾကၤန္လည္ထားလုိ႔ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ႔ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးေပၚမွာ ၀ဲက်ေနတဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြနဲ႔... လမ္းထိပ္က အုတ္ခုံေပၚမွာ ထုိင္ရင္း ဆုိျဖစ္တဲ႔ သံစဥ္အပိုင္းအစေလးေတြနဲ႔... လမ္းေထာင္႔က စြယ္ေတာ္ပင္ေလးေအာက္မွာ ဆုံျဖစ္ၾကတဲ႔ အရိပ္ေလးႏွစ္ခုနဲ႔...
အုိ...
အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖရယ္.... ဆရာ႔ရဲ႔ ကဗ်ာအလုိက္ေလး ခဏေလာက္ ယူသုံးခြင္႔ျပဳပါေနာ္...
မန္းသၾကၤန္.
လြမ္းဆန္ကာ တမိျပန္ေတာ႔
မွန္းမျပယ္ လြမ္းဖြယ္ထုိထုိေၾကာင္းေတြႏွင္႔
ေမွ်ာ္မိေပါ႔ ေရာင္းရင္းအေဆြ..
လြမ္းမိေပါ႔ တအား..
တာသၾကၤန္ ဂိမွာန္ပဲြ
ႏႊဲၾကစုိ႔လား...
အဟားးး ဟားးး
အဟားးး ဟားးးး
(ငုိသံပါၾကီးျဖင္႔ ရယ္ေနသည္ဟု မွတ္ရန္)
အားလုံးပဲ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ျမန္မာ႔ရုိးရာ တာသၾကၤန္ပဲြကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ဆင္ႏႊဲႏုိင္ၾကပါေစသတည္းးးးးးးးးးးး
သာဓု.... သာဓု.... သာဓု....
(ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ ဘုန္းၾကီး၀တ္မယ္႔သူေတြအတြက္ ၾကိဳျပီး သာဓုေခၚေပးထားတာ...)
ဖူးးးးးးးးးး
ဒီပို႔စ္ကုိေရးရတာ လက္တင္ေညာင္းတာမဟုတ္ဘူး... မ်က္ခုံးပါေညာင္းတယ္...
ဟတ္ဟတ္.
အိပ္ေတာ႔မယ္ဗ်ာ.
ဂြတ္ည..
Y.
9 comments:
ၿပံဳးမိတယ္
စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေျပာခြင့္မရေတာ့လည္း မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာဆိုၿပီး ေရးရေတာ့မွာေပါ့။
PS: ဗယာေၾကာ္သည္ေတြရဲ႕ technique ကအဲဒါပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း အရမ္းႀကိဳက္တယ္ :)
ရယ္ရတယ္ ...
ကိုရန္ေလးလုပ္တာနဲ႔ မေမလည္း မ်က္ခံုးလိုက္ပင့္ၾကည့္တာ .. ရလည္း မရဘူး။ မ်က္ခံုးကို ေညာင္းေရာ ... ။
ဒါနဲ႔ အဲဒီလိုမ်က္ခံုးပင့္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ႀကီးက ဦးေရႊငါးမဟုတ္လား မ်က္ခံုးေဖြးေဖြးႀကီးေလ ... ။
အခုေရာ ပင့္ေနေသးလား .. ဘယ္ .. ညာ .. ဘယ္ .. ညာ :D
ကိုရန္ေအာင္ ေရ ႔ ႔ ႔
ရယ္ ရလြန္း လို႔ ဗိုက္ ေအာင္႔လာတယ္
တကယ္ ႔ ႔ ႔ တကယ္
ဟာသ ဥာဏ္ ကေတာ႔ ရႊင္ပါ႔
အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ
ဟားးးးးးးဟားးးးဟားးးးးးး
ရယ္ရတယ္
လူရႊင္ေတာ္ လုပ္ရင္ နာမည္ႀကီးမယ္
ရုပ္ရွင္ရိုက္ပါလား
ဦးဇာဂနာတို႔လို
တိုတိုရန္ ဆိုၿပီး
ပိုစ္ေလးက ေပ်ာ္စရာ ရယ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဲလို ရယ္စရာ ေရးတတ္ခ်င္တယ္။
နည္းနည္းေလး မေလး ေလရွည္ခ်င္တယ္
"ႁမန္မာသႂကၤန္"ဆိုႁပီး နာမည္အၾကီးဆံုး မ႑ပ္ကေတာ႔ "လန္ဒန္" ဆိုေတာ႕ နဲနဲ တမ်ိဳးႁဖစ္ေနမလား မသိဘူးေနာ္
ေနာက္ႁပီး ေနြေခါင္ေခါင္ သႂကၤန္ႂကီးမွာ ေႁခအိတ္အႁဖဴ စြတ္ထားတာထက္ ေႁခအိတ္အႁဖဴ ခြ်တ္ႁပီး ကရင္ အကမယ္ေလးေတြ ပိုေတာင္ လွဦးမယ္ ထင္ပါတယ္ စီစဥ္သူေတြကို ေႁပာလိုက္မလား :D
မဂၤလာနွစ္သစ္ပါ ကိုရန္
ဇာတ္သိမ္းခ်င္ေတာ့လည္း ဇြတ္ႀကီးပါလား
ပို႔စ္လည္း ျမန္ျမန္ျပီးမွပဲ... လူလည္း မ်က္ခံုးလွဳပ္တုတ္ လွဳပ္တုတ္နဲ႔ ဖတ္ေနရတာ ရင္ေတာင္ခုန္တယ္။ အဟိ...
အသစ္မေရးဘူးလား
တိုတိုရန္
Post a Comment