မန္းသၾကၤန္ လြမ္းဆန္ကာ တမိျပန္ေတာ႔...

မ က ေျပာတယ္.

အရင္လုိေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနစမ္းပါကြာတဲ႔.
အလြမ္းသီခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ နားေထာင္မေနနဲ႔. ပုိလြမ္းမွာေပါ႔တဲ႔...
အဲလုိျဖစ္ေနရင္ ဒီက ဘယ္စိတ္ေကာင္းမွာလဲတဲ႔...
သၾကၤန္မွာေတာ႔ ခဏေလး စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလး ေနလုိက္ပါဦးေနာ္...
အျမဲတမ္း လြမ္းေနမွာပါတဲ႔...

ဒီေတာ႔လည္း...
အရမ္းကုိ တည္တည္တံ႔တံ႔ ခန္႔ခန္႔ညားညားၾကီးနဲ႔ ေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ခ်စ္တဲ႔ မ စကားကုိ နားေထာင္ရင္း.........

---

ကဲ.. ပရိသတ္ေရ…

ဇာတ္လမ္းေလးေတြ ဆင္ယင္ျပီး ဖြဲ႔ႏဲြ႔သီကုံးထားတဲ႔ ပိေတာက္မ်က္ရည္ကုိ ခဏရပ္. ေဟာဒီ႔မွာ တကယ္႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ ေျပာျပရဦးမယ္ဗ်…….

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကေပါ႔ကြယ္….

အဲေလ… ေယာင္လုိ႔…

ေရႊျပည္ေတာ္ၾကီးနဲ႔ ေ၀းေနရတာလည္း ၾကာေညာင္းလွျပီမုိ႔ သိပ္မၾကာေသးတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိလည္း ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ေလာက္ထိ ပုိ႔ပစ္လုိက္မိတယ္ဗ်ာ…

အုိေက. အတိအက် ေျပာမယ္ဗ်ာ. ေနာ္

ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္တုန္းကေပါ႔.

အဟတ္ဟတ္. ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္လဲ ဟုတ္လား.

ေျပာလုိက္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ အသက္ဘယ္ေလာက္လဲဆုိျပီး တြက္ၾကေတာ႔မွာ. စိတ္ညစ္တယ္. မေျပာျပန္ရင္လည္း ဘက္ဂေရာင္းက ေပၚလာမွာ မဟုတ္ဘူး.

ေျပာျပီဗ်ာ.

မႏၱေလးကုိ ေလးျဖဴ တီး၀ုိင္းလာတဲ႔ႏွစ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳစျဖစ္တယ္. ဒန္႔တန္တန္..

…………….

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ႔ လူပ်ိဳေဖာ္၀င္စေပါ႔ဗ်ာ.

မယုံမရွိနဲ႔. ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းရွက္တတ္တာ.

ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ရွက္လည္းဆုိရင္ေလ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထိုင္ရင္ေတာင္ လူေတြမ်ား ငါ႔ကုိ ၀ုိင္းၾကည္႔ေနျပီလားဆုိျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ လွိမ္႔ေသာက္၊ တစ္ရႈးေပပါေတြဆဲြထုတ္လုိက္ သုတ္လုိက္နဲ႔. ျပန္လည္းျပန္ေရာ စက္ဘီးစီးတာ ဘယ္လုိေနရမွန္းကုိ မသိဘူး.

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အိမ္သာထဲ တန္းေျပးရေတာ႔တာပဲ.

အဲဒီ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လုိက္တယ္. အရွက္ကုိ ျဗန္းျဗန္းကဲြတာပဲ ဆုိတဲ႔ စကား ဘယ္လုိဘယ္ပုံ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာကုိေပါ႔.

ဟတ္ဟတ္ဟတ္..

…

တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာကုိ ေျပာင္းေနရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ၀န္ထမ္းမိသားစုအတြက္ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အင္မတန္ရွားပါတယ္. နည္းနည္းေလး ခင္မယ္ မၾကံလုိက္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေနရာကုိ ေျပာင္းရျပန္ေရာ.

ေတာ္ရုံတန္ရုံ သိပ္မသိသာေပမယ္႔ သြားသြားလာလာ လုပ္မယ္႔အခါက်ရင္ တကယ္႔ကို ကုိယ္နဲ႔ လုိက္ဖက္ညီမယ္႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမရွိတာ သိပ္ကုိ ဆုိးပါတယ္.

ဒီၾကားထဲ ကၽြန္ေတာ္က ရွက္တတ္ေသးေတာ႔ အေဖာ္သိပ္မရွိဘူးေပါ႔.

မွတ္မိေသးတယ္. မႏၱေလး သၾကၤန္ကုိ ပထမဦးဆုံး အၾကိမ္ၾကဳံၾကိဳက္မိတုန္းကေပါ႔.

မတ္လမွာ ဆယ္တန္း စာေမးပဲြျပီးတယ္. ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာပဲ မိတၳီလာကေန မႏၱေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိသားစု ေျပာင္းလာခဲ႔ၾကတယ္. ေရာက္ေတာ႔ ဟုိးအရင္တုန္းက ခင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ မိတ္ေဆြ အစ္ကုိၾကီး မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆုံေတ႔ြျဖစ္တယ္. အဲဒီ႔မွာ အဲဒီ႔အစ္ကုိၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အိပ္မက္ေတြ ေပးပါေလေရာ…

‘ညီေလး… အက်ေန႔ က်ရင္ ကုိယ္ မင္းကုိ ၀င္ေခၚမယ္. အိမ္မွာေစာင္႔ေန…’ တဲ႔ေလ…

အဲဒီ႔ေန႔က ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ အစ္ကုိက သူ႔လခေလးထဲက ဖဲ႔ျပီး လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးထားတဲ႔ တစ္ထည္တည္းေသာ Guess Jeans ေဘာင္းဘီေလးကို ထုတ္၀တ္၊ မိတၳီလာေစ်းၾကီးထဲက မႏၱေလးကုိ မလာခင္ ၀ယ္လာခဲ႔တဲ႔ Deco တီရွပ္ အနီေရာင္ေလးကုိ ၀တ္လုိ႔ အိမ္ေရွ႔၀ရန္တာကေန ေမွ်ာ္ေနခဲ႔တယ္.

အေမက ေမးတယ္. မင္းဟာ ေသခ်ာလုိ႔လားတဲ႔.

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အပိုင္ကုိ ျပန္ေျပာတာေပါ႔.

“မေန႔ကပဲ ေတြ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္ေသးတယ္ အေမရ. ကုိဖုိးလုံး သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကားနဲ႔ လာေခၚမယ္ ေျပာတယ္.”

အိမ္ေရွ႔လမ္းမေပၚမွာ အ၀ါေရာင္ေလး၊ အျပာေရာင္ေလးေတြ ဟုိဒီစုံညီစြာ ေျပးလႊားေဆာ႔ကစား ျမဴးေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ရြာထိပ္က ကုကၠိဳပင္ၾကီးေအာက္မွာ.. (အဲေလ. စာဥနဲ႔ ေရာကုန္ျပီ. အဟတ္)

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ျမင္႔တက္လာတဲ႔ ေနလုံးၾကီးနဲ႔အတူ ရင္ဘတ္ထဲမွာ စုိးရိမ္စြာနဲ႔ ၂၉ လမ္းနဲ႔ ၈၁ လမ္းေထာင္႔ကို ေမွ်ာ္ေနမိခဲ႔တယ္.

ဂ်စ္ကားေလးတစ္စီး၀င္လာရင္ လာေခၚျပီလား..

ဆန္နီပစ္ကပ္ကားေလး တစ္စီးလာရင္ပဲ အဲဒါေလးမ်ားလား..

အဲဒီ႔လုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘၾကီးလည္း လုံးပါးပါးခဲ႔ရတယ္

ျမင္႔တက္လာတဲ႔ ေနလုံးၾကီးနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာလည္း ရွက္ရြံ႔စိတ္ေတြ တလိပ္လိပ္နဲ႔ရယ္ေပါ႔…

အေမက ေကာင္းပါတယ္. မသိခ်င္ေယာင္ပဲ ေဆာင္ေနခဲ႔တယ္.

ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္က်ေတာ႔ အေမကကၽြန္ေတာ္႔နား လာထုိင္ရင္း ေျပာတယ္.

“မင္းဟာ လာမယ္မထင္ေတာ႔ပါဘူး သားရယ္. ကုိယ္႔ဖာသာ စက္ဘီးနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ေပါ႔” တဲ႔..

အေမ အဲလုိေျပာလုိက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲဆစ္ခနဲ ခံျပင္းသြားတယ္.

အဲဒီ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္.

သၾကၤန္ဆုိရင္ စိတ္နာတယ္…

………….

ဒီလုိနဲ႔ပဲ ရက္ကုိလစား၊ လကုိေနစား၊ အဲေလ. လကုိ ႏွစ္စားနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္လည္းက်ေရာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ေရႊမန္းသား ပီသလာခဲ႔ပါတယ္. (မႏၱေလးျမိဳ႔သား ပီသလာတာကုိ ေျပာတာဗ်. ေရႊမန္းရဲ႔ သားမဟုတ္ဘူး..)

က်ဳံးေဘးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ စက္ဘီးေလးစီးလုိက္ရင္ ဘယ္လုိမ်ိဳး စိတ္ကုိ ၾကည္လင္ေအးျမသြားေစမယ္ဆုိတာ….

ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြရွိျပီး ဘာေတြက ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္ဆုိတာ….

ေဟာင္ေကာင္စတုိး ဘယ္အခ်ိန္ပိတ္ျပီး ေရနီေျမာင္းက ဘယ္လုိဘယ္ပုံ စီးတယ္ဆုိတာ…

ေတာ္ပါျပီဗ်ာ. လုိရင္းခ်ဳပ္ရရင္ေတာ႔ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္. အေပါင္းအသင္းေတြလည္း မ်ားလာခဲ႔တယ္ေပါ႔ဗ်ာ.

အဲဒီ႔လုိနဲ႔ သၾကၤန္ အက်ေန႔ တစ္ေန႔မွာ……..

….
..
.

…………

မိတီၳလာက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆယ္တန္းတုန္းက တဲြတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ မႏၱေလးသၾကၤန္ကုိ တက္လာၾကတယ္.

အားပါးပါး. ဘာေျပာေကာင္းလုိက္မလဲ…

ငယ္ေပါင္းေတြဆုိေတာ႔ ခ်က္ခနဲဆုိ ဗုိက္ကလွပ္ျပီးသား. (အဲေလ. နားခြက္က မီးေတာက္ျပီးသားလုိ႔ ေျပာတာ.) သၾကၤန္ဆုိေတာ႔ ေရစုိတာနဲ႔ ေရာကုန္တာ. အဟတ္ဟတ္.

သြားလုိက္ၾကတာ. ဟုိး နန္းေရွ႔ကေန ထြက္လုိက္တာ. ေစ်းခ်ိဳထိ…

ကၽြန္ေတာ္႔ေကာင္ေတြက နန္းေရွ႔မွာ တည္းၾကတယ္. ဘယ္ေက်ာ္သူရလုိ႔ ေခၚတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္မွာေပါ႔. ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာေယာင္ျပီး သူတုိ႔နဲ႔ အတူတူ သြားအိပ္၊ သြားစားျဖစ္တယ္.

အဲဒီ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲေပါ႔…

အဟင္း..

သၾကၤန္ဆုိေတာ႔ လူငယ္စကားနဲ႔ပဲ ေျပာေတာ႔မယ္ဗ်ာ. ေနာ္.


ငါးညွီရွိရာ ယင္ေကာင္လာ ဆုိသလုိ..

အာ. မလွဘူးဗ်ာ.

ယင္ဖုိရွိရာ ယင္မလာ..

မေကာင္းျပန္ဘူး..

မင္းသားရွိရာ မင္းသမီးလာ…

အဲဒါေကာင္းတယ္. အဟတ္ဟတ္.

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ တက္သစ္စ လူပ်ိဳေပါက္ေလးေတြ တည္းတဲ႔ေနရာနားမွာ သတင္းေတြက စတင္ ပ်ံ႔ႏွံ႔လုိ႔ လာခဲ႔ပါေတာ႔တယ္.

‘ဟုိေကာင္ေလးက MIT ကတဲ႔.. ဟုိ အသားညဳိညဳိေလးကေတာ႔ ေဆးေက်ာင္းသား.. ဟုိတစ္ေယာက္က မိတၳီလာမွာ ဆုိင္ပုိင္တာ. (ကြမ္းယာဆုိင္ဆုိတာကုိေတာ႔ သူတုိ႔မသိလုိက္ၾကဘူး. ဆုိင္ပုိင္တာပဲ သိလုိက္ၾကတယ္.) … ဘလာ.. ဘလာ.. ဘလာ… ‘ ေပါ႔ဗ်ာ.

ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ သၾကၤန္မွာ လည္ဖုိ႔ မိန္းကေလး မိတ္ေဆြ ေလးေယာက္ ရလုိက္ၾကတယ္.

ဘုရားစူး တကယ္႔ မိတ္ေဆြေတြပါ.

နာမည္ေလးေတြကေတာ႔ ေျပာရင္ ကာယကံရွင္ ထိခုိက္မွာစုိးလုိ႔ ပန္းနာမည္ေလးေတြပဲ ေပးလုိက္ေတာ႔မယ္ေနာ္.

ငု၀ါရယ္၊ ပိေတာက္ရယ္၊ အင္ၾကင္းရယ္၊ ကၽြန္းသစ္ရယ္.. (အဲေလ.) မာလာရယ္ေပါ႔….

ကၽြန္ေတာ္႔စက္ဘီးေနာက္မွာ ငု၀ါလုိက္တယ္.

ထိတယ္ေနာ္. ဒီေလာက္နာမည္ၾကီးျပီး ဆုိင္ကယ္ေလးေတာင္ မစီးႏုိင္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႔ ဘ၀…

ဒါေပမယ္႔လည္း ဒါေပမယ္႔ေပါ႔ဗ်ာ.

ျမန္ျမန္မသြားေကာင္းတဲ႔ ခရီးတစ္ခုကို ျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႔ သြားရတာကုိက အရသာဆုိတာ အေရွ႔ကေန လွ်ာထြက္မတတ္ စက္ဘီးနင္းေနခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ခဲ႔ရတယ္.

ငု၀ါက ၀လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိက ေလဆန္ကုိ နင္းေနၾကလုိ႔ပါ.

တစ္ေနကုန္ ေရပက္ခံထြက္ၾက၊
ေရစုိလာတဲ႔ အ၀တ္ေလးေတြကို က်ဳံးေဘးမွာ အသာညွစ္ၾက၊
ေဘးနားလာလာေရာင္းတဲ႔ အသားကင္ေလးေတြကုိ ကုိယ္စီ ဆဲြဖဲ႔ၾက၊
မ႑ပ္ေရွ႔မွာ လုံထိန္းေတြ၊ ရဲေတြကုိ မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေအာက္က ေျမာင္းပုပ္ေရနဲ႔ ကန္၊ ဘြတ္ဖိနပ္ေတြနဲ႔ တက္နင္းၾက…
ညေနခ်မ္းမွာ အိမ္ကုိ ခဏျပန္ျပီး ေရမုိးခ်ိဳး. ျပီးေတာ႔ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ျပန္ထြက္ရင္း တီး၀ုိင္းေလးေတြ လုိက္ၾကည္႔ၾက..

ညမုိးခ်ဳပ္ေတာ႔ အိမ္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း ျပန္ဖုိ႔ အဆင္မေျပတဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ျပန္လုိက္ပုိ႔ၾကနဲ႔…

ဒီလုိနဲ႔ အဲဒီ႔ႏွစ္က သၾကၤန္တစ္ခု လွပစြာ ျပီးဆုံးခဲ႔တယ္.


အိပ္ခ်င္ျပီဗ်ာ. ေနာက္ေန႔မွ ဆက္ေရးေတာ႔မယ္. ဂြတ္ႏုိက္…

ဟတ္ဟတ္ဟတ္..

တကယ္ၾကီးကုိ အိပ္ခ်င္လုိ႔ပါဗ်ာ. မနက္ အလုပ္သြားရဦးမယ္ေလ.

ေအးေဆးေပါ႔. ဒီေန႔မွ အက်ေန႔ပဲ ရွိေသးတာ ဟုတ္.

ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္း သီခ်င္းေလး နားေထာင္ျပီး အိပ္လုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ.

အိပ္မက္ထဲက်မွ ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္းသီခ်င္းက စတုိင္လ္ေျပာင္းျပီး
‘ငု၀ါ.. ငု၀ါ.. ပန္းခင္းေသာ လက္အႏုပညာ. ငု၀ါ. ငု၀ါ…’ ဆုိရင္ေတာ႔……

မနက္ျဖန္ ေရဆက္ပက္မယ္.

အားလုံးပဲ အာဘြား…

Y.