သူမ ၿပန္လာေတာ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ညေနခင္းက တေရးအိပ္ေနတုန္း ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏူိးသြားတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သူမ ကၽြန္ေတာ္႔နားကုိကပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔နာမည္ကုိ ေခၚလုိက္လုိ႔ပါပဲ။ အေသအခ်ာကုိ ႀကားလုိက္ရတာ။ သူမ အဆင္မွ ေၿပရဲ ႔လားလုိ႔ စိတ္ပူမိလုိက္ေသးတယ္။ ႏူိးလာေတာ႔လည္း စိတ္သိပ္မႀကည္ဘူးဗ်ာ။ ဖုန္းဆက္ႀကည္႔ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ကုိၿပန္ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ သူမရဲ ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ ဖုန္းေၿပာေနမွာေလ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ ပူပန္မွုေတြ အေပါစား ရယ္သံေတြႀကားထဲမွာ ေမ်ာလြင္႔သြားမွာ၊ သနားစရာ သတၱ၀ါအၿဖစ္ အၿမင္ခံရမွာ မလုိလားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မာနကုိ မကုိးကြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔အခ်စ္ကုိေတာ႔ လုံး၀တန္ဖုိးထားတယ္။ တစ္ခါႀကဳံဖူးရင္လည္း အသည္းစြဲေနေအာင္မွတ္ထားတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ ညာဥ္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကုိ သူမ မလုိအပ္ေတာ႔တာ ေသခ်ာသြားလုိ႔ လက္တြဲၿဖဳတ္ခဲ႔တာပဲ။ မ၀ယ္ခ်င္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ကုိ ဇြတ္အတင္းဆက္ေရာင္းေနရင္ ဘာၿဖစ္သြားမလဲ။
“ခင္ဗ်ားရဲ ႔ ပစၥည္းတန္ဖုိးက်သြားတာေပါ႔။”
ကုိယ္႔ပစၥည္းကုိ ကုိယ္ယံုႀကည္သလုိ သူမ်ားယံုေအာင္တန္ဖုိးထိန္းတတ္မွလည္း တန္ဖုိးဆုိတာ ၿဖစ္လာရတယ္ေလ။ နားမလည္လုိ႔ ထြက္သြားရင္ သြားစမ္းပါေစ။ တန္ဖုိးခ်မေရာင္းဘူး။ ေရာင္းရရင္ၿပီးေရာ ဆုိတာထဲမွာ အခ်စ္မပါဘူး။ ဒါကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ အခ်စ္နဲ႔ တန္ဖုိးပဲ။
ထားသင္႔တဲ႔မာန တစ္ခုကုိသင္႔ေတာ္ေအာင္ထားတတ္ရင္ တန္ဖုိးဆုိတာ ၿဖစ္လာတယ္။
အၿပင္မွာ အရုိးကြဲမတတ္ေအးေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ အခန္းထဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔ရဲ ႔ မာနေတြနဲ႔ ေႏြးေနတယ္။
(Heater ဖြင္႔ထားတာေႀကာင္႔လည္း ပါတာေပါ႔ေလ…)
No comments:
Post a Comment