လူတစ္ေယာက္ကုိ မႏွစ္ၿမိဳ႔ဘူးဆုိရင္ေတာင္ အဲဒါကုိမေပၚလြင္ေစရဘူး။
ဒါဟာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မွုတစ္ခုပဲ။
လုိတာမရေပမယ္႔လည္း စိတ္မပ်က္အားမငယ္ရဘူး။ ဒါဟာ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရၽႊင္ေစမယ္႔ လၽႊဳိ ႔၀ွက္ခ်က္တစ္ခုပဲ။
လုိအပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ လုံေလာက္တဲ႔ ၀ီရိယနဲ႔ စိတ္အားထက္သန္မွုရဖုိ႔အတြက္ မလုိအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အင္အားေတြ မၿဖဳန္းတီးမိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
တည္ၿငိမ္မွုမွာ စြမ္းအင္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနတတ္တယ္။ တည္ၿငိမ္တယ္ဆုိတာ မလွုပ္ရွားတာ၊ မထုံတက္ေတးၿဖစ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ စိတ္မပူပင္ မေႀကာင္႔ႀကဘဲ ေကာင္းစြာတည္ႀကည္ၿခင္းကုိ ဆုိလုိတာပဲ ၿဖစ္တယ္။
ဥာဏ္ပညာ ရႊင္လန္းထက္ၿမက္ေစဖုိ႔နဲ႔ တက္ႀကြလန္းဆန္းေနဖုိ႔ အားကစား တစ္ခုခုကုိ လုိက္စားသင္႔တယ္။
အလုိဆႏၵေတြကုိ ခ်ဳပ္တည္းႏုိင္ရမယ္။ တဒဂၤေပွ်ာ္ရႊင္မွုနဲ႔ ေရရွည္ေကာင္းစားမွုကုိ အလဲအထပ္မလုပ္သင္႔ဘူး။
ေနာင္တ တစ္ခုရဲ ႔ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္မွာ ကုိယ္႔ကိုယ္ကုိ မနစ္မြန္းမိေစနဲ႔။
ကုိယ္ခ်မွတ္တဲ႔ စည္းကမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မလုိက္နာရင္ သူမ်ားခ်မွတ္တဲ႔ စည္းကမ္းေတြေအာက္မွာ တစ္သက္လုံးေနသြားရလိမ္႔မယ္။
ဘ၀ဆုိတာ မာရသြန္ေၿပးပြဲ၊ ဒီတစ္ေကြ႔မွာ ခဏေနာက္ေကာက္က်ရႈံးနိမ္႔သြားေပမယ္႔ ေနာက္တစ္ေကြ႕မွာ ၿပန္အႏုိင္ယူႏုိင္တဲ႔ အခြင္႔အလမ္းေတြ ရွိေသးတယ္။ အေရးႀကီးတာက ႏုိင္လုိစိတ္နဲ႔ ခြန္အားေလ်ာ႔မက်သြားဖုိ႔ပဲ။
1 comment:
so nice post!!!!
Post a Comment