ကၽြန္ေတာ္တန္ဖုိးထားတဲ႔ အခ်စ္-၃

ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လာပါၿပီ။
စာေမးပြဲ ၂-ခုလုံးလည္းၿပီးသြားပါၿပီ။ ေၿဖႏုိင္လားလုိ႔ေမးရင္ေတာ႔ “Hmm. So..so.” ပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ဥာဏ္မေကာင္းေတာ႔ နည္းနည္း slow ၿဖစ္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ္႔ အခ်စ္အေႀကာင္းဆုိရင္ေတာ႔ လာထားပဲ။ ရင္ထဲမွာ ကုန္ႀကမ္းေတြ မ်ားေနလြန္းလုိ႔ ကုိုယ္႔ Typing ေတာင္ ကုိယ္ အားမရခ်င္ဘူး။

သည္ေတာ႔ကာ မိဘရဲ႔ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာအေႀကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ႔တယ္ေနာ္။
မိဘေတြကုုိ ဆရာလုပ္ေနတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သားသမီးေတြရဲ႔ လုိအပ္ခ်က္နဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္ေပးႏုိင္တဲ႔ မိဘမ်ိဳးနဲ႔ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ပုိၿပီးေတာ႔ တုိးတက္ၿမင္႔မားလာမယ္လုိ႔ ယုံႀကည္လုိ႔ပါ။

ကၽြန္ေတာ္တုို႔ဟာ IT ေခတ္မွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေနရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မိဘေတြငယ္စဥ္က လူငယ္ဘ၀က ေအးေဆးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေခတ္မွာက အေၿပာင္းအလဲ သိပ္ကုိမ်ားတယ္။ ဘာကုိမွ တသမတ္တည္း မွတ္ယူထားလုိ႔မရဘူး။ ဘာမွမေၿပာင္းလဲတာ ေၿပာင္းလဲၿခင္းပဲလုိ႔ ဒီေခတ္က သတ္မွတ္တယ္။ ဆုိလုိတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ လူငယ္ဘ၀ဟာ အရမ္း challenge ၿဖစ္တယ္။ အခ်ိန္မေရြး လဲၿပဳိသြားႏုိင္တယ္။ အရာရာကုိ မ်က္စိဖြင္႔ နားစြင္႔ေနရတယ္။ မွန္တမ္းေလးေလာက္ပဲ ႀကဳိးစားေနတာပါဆုိတဲ႔ လူေတာင္ သူ႔ရဲ႔ဘ၀အာမခံခ်က္ရွိဖုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မ်က္ၿခည္ၿပတ္လုိ႔မရဘူး ၿဖစ္ေနတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ၿမင္႔မားတဲ႔ လူငယ္ေတြအတြက္ဆုိရင္ေတာ႔ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။ ဒီေနရာမွာ မိဘေတြကုိုယ္တုိင္က လည္းလူငယ္ေတြရဲ႔ Need နဲ႔ Demand ေတြကုိ နားလည္ဖုိ႔လုိလာၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထက္အရင္ေမြးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိထက္ပုိသိရမယ္လုိ႔ ထင္ေနရင္ေတာ႔ မွားသြားၿပီ။ ဒီေခတ္မွာ ကုိယ္႔ထက္ငယ္ေပမယ္႔ ကုိယ္႔ထက္ပုိသိေနတဲ႔သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပဲ။ ဒါကုိသိၿပီးေတာ႔ အားငယ္ဖုိ႔လည္းမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔သိတာေတြ အားလုံးကုိလုိက္နားလည္ေနဖုိ႔လည္းမလုိဘူး။ ဆင္းရဲလုိ႔လည္း မိဘေတြက သားသမီးေတြကုိ ဘာမွမလုပ္ေပးႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔ေနဖုိ႔လည္းမလုိဘူး။ လူငယ္ေတြ ဘာလုိအပ္ေနလဲ။

ယုံႀကည္မႈပါ။
ေတြးေခၚေၿမာ္ၿမင္ႏုိင္မႈပါ။
စိတ္ဓာတ္ရင္႔က်က္ၿပည္႔၀မႈပါ။

ဒီအခ်က္ေတြကုိ မိဘေတြဘက္က နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔ ၿဖည္႔စြမ္းေပးႏုိင္ခဲ႔ရင္ စစ္မွန္တဲ႔ေမတၱာတရားရဲ႔ သရုပ္သကန္ေပၚလာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ လူငယ္ေတြကုိယ္တုိင္ကလည္း ဒီလုိေမတၱာတရားနဲ႔ နားလည္မႈေတြေပးစြမ္းႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ မိဘေတြရဲ႔ ေက်းဇူးကုိ အၿမဲတမ္း appreciate ၿဖစ္ေနမွာပါ။

ထပ္စဥ္းစားၿပီး ဆက္ေရးမယ္ဗ်ာ။ Thank you!

ႀကဳံရဆုံရ ဘုံဘ၀

အခ်စ္အေႀကာင္းေရးဖုိ႔ စဥ္းစားေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေန႔ည က Gmail ကုိခဏေကာက္ဖြင္႔လုိက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ အစ္မ Online ၀င္လာတာေတြ႔လုိက္ရတယ္။ အေရးႀကီးတာ ေၿပာစရာရွိတယ္ဆုိလုိ႔ ဆက္ၿပီးေတာ႔ Chat တဲ႔ အခါမွာ သတင္းတစ္ခုႀကားလုိက္ရၿပန္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ Cousin အစ္မတစ္ေယာက္ ငွက္ဖ်ားနဲ႔ ဆုံးသြားတယ္တဲ႔။ ဘယ္မွာၿဖစ္တာလဲ ဆက္ေမးႀကည္႔လုိက္ေတာ႔ ပ်ဥ္းမနားမွာပဲတဲ႔ဗ်ာ။ အရင္တစ္ခါ ဆုံးသြားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ cousin အစ္ကုိရဲ႔ အစ္မပဲေလ။ ေမာင္ႏွမ ၂ေယာက္လုံး ဆုံးသြားတာေပါ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လုိၿဖစ္သြားလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ။ ရင္ထဲမွာ ဆို႔ဆုိ႔နင္႔နင္႔ႀကီးကုိခံစားလုိက္ရတယ္။ အဲဒီ႔အစ္မက မိဘကုိလုပ္ေကၽြးေနတာ။ ေယာက်ာ္းက ေပၚေႀကာ႔မုိ႔ ကြဲသြားတာႀကာၿပီ။ သမီးေလးတစ္ေယာက္က်န္ခဲ႔တယ္။ စိတ္မေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။ သူဆုံးခါနီး လယ္ကြင္းေတြထဲမွာ ပတ္ေၿပးေနခဲ႔တယ္တဲ႔ဗ်ာ။ ငွက္ဖ်ားပုိး ဦးေႏွာက္ထဲေရာက္သြားတဲ႔ လကၡဏာေပါ႔။ ဒီည စာမေရးေတာ႔ဘူးလုပ္ေနတာ ရင္ထဲမွာ အရမ္းတင္းႀကပ္လာလုိ႔ ေဖာက္ထုတ္လုိက္ရတယ္ဗ်ာ။ ဆုံးသြားတဲ႔ အစ္ကုိနဲ႔အစ္မအတြက္ စိတ္မေကာင္းသလုိ မိဘမဲ႔ၿဖစ္သြားရတဲ႔ သူတုိ႔ေတြရဲ႔ ကေလးေတြအတြက္လည္း ကုိယ္ခ်င္းစာၿပီး ၀မ္းနည္းမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ၿမန္ၿမန္ခ်မ္းသာခ်င္ ပါၿပီ။ ဘယ္သူ႔ကုိ စိတ္တုိလုိ႔တုိေနမိမွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားတယ္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္တန္ဖုိးထားတဲ႔ အခ်စ္-၂

ခ်စ္တတ္ဖုိ႔ဆုိတာ ထင္သေလာက္ေတာ႔ မလြယ္လွဘူးဗ်။ အရမ္းခ်စ္တာကုိ ခ်စ္တတ္တယ္လုိ႔ သြားၿပီးေတာ႔ အမွတ္မမွားမိေစနဲ႔။ ခ်စ္တတ္တယ္ဆုိတဲ႔ အတုိင္းအတာကုိ မိဘတစ္ေယာက္ရဲ႔ ေမတၱာနဲ႔ အစၿပဳၿပီးႏႈိင္းယွဥ္ၿပခ်င္တယ္။ ခ်စ္ၿခင္းတရားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ မိဘေမတၱာကုိ ဘယ္အရာကမွ မတုပႏုိင္ပါဘူး။ ဒါအားလုံးလက္ခံနားလည္ၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ္႔ မခ်စ္တတ္တဲ႔ မိဘေတြေႀကာင္႔ နစ္မြန္းခဲ႔ရတဲ႔ သားသမီးေတြလည္းရွိတယ္ဆုိတာကုိလည္း မေမ႔သင္႔ဘူး။ မိဘရဲ႔ ကာကြယ္မႈကုိရလြန္းေနတဲ႔ သားသမီးေတြမွာ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး ညံ႔ဖ်င္းသြားတတ္ႀကတယ္။ မိဘတစ္ေယာက္ရဲ႔ အခ်စ္ဟာ သားသမီးေတြအတြက္ အားတစ္ခု၊ အေထာက္အပံ႔တစ္ခု ၿဖစ္ေနရမယ္။ ေလာင္းရိပ္ေပးတဲ႔ သေဘာမ်ိဳး မၿဖစ္ရဘူး။

ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေၿပာၿပမယ္။
တစ္ခါတုန္းက ဖခင္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔အခ်စ္ဆုံးသမီးေလးနဲ႔ ေဆာ႔ကစားေနရာက သမီးေလးကုိ နည္းနည္းၿမင္႔တဲ႔ ဗီရုိတစ္ခုေပၚကုိ တင္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သမီးေလးကုိေၿပာတယ္။

“သမီး၊ ခုန္ခ်လုိက္။ ေဖႀကီး သမီးကုိ ဒီကေနလွမ္းဖမ္းလုိက္မယ္”
ကေလးက ေႀကာက္တာေပါ႔။ နည္းနည္း မ၀ံ႔မရဲၿဖစ္ေနတယ္။
“ေဖႀကီးတစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္ သမီးရဲ႔။ ရဲရဲသာခုန္ခ်လုိက္”
ေနာက္ဆုံးမွာ ကေလးဟာ ဖခင္ရဲ႔ မ်က္၀န္းေတြထဲမွာ ယုံႀကည္မႈတစ္ခုကုိ ေတြ႔ရွိသြားၿပီး ဗီရုိေပၚက ခုန္ခ်လုိက္ပါတယ္။

ဖခင္က လွမ္းမဖမ္းခဲ႔ပါဘူး။

နာသြားတဲ႔ ေက်ာရုိးကုိ ပြတ္ရင္း မယုံႀကည္ႏုိင္တဲ႔ သနားစရာမ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ ႀကည္႔ေနတဲ႔ သမီးေလးကုိ တစ္ခ်က္စုိက္ႀကည္႔ရင္း ဖခင္လုပ္တဲ႔သူက

“အဲဒါပဲ သမီး၊ ဘ၀မွာ သမီးအယုံႀကည္ဆုံးသူေတြဟာလည္း သစၥာေဖာက္တတ္ႀကတယ္။ ဒါကုိ သမီးသိတဲ႔ အခါမွာ မတုန္လႈပ္မိေစနဲ႔။ မိမိကိုယ္ကုိသာ ယုံႀကည္မႈရွိပါ”
ဘယ္လုိသေဘာရလဲ။

စာဖတ္သူ ေခါင္းလည္းညိတ္ေနမယ္။ ေခါင္းလည္းခါေနမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲလုိပဲ ခံစားခဲ႔ရလုိ႔ေပါ႔။ အဲဒိီ႔စာကုိဖတ္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းေအာင္ခါစပဲ ရွိေသးတယ္။ စာဖတ္သက္သိပ္မရွိေသးဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီစာကုိဖတ္ၿပီးေတာ႔ အရမ္းအ႔ံအားသင္႔သြားတယ္။ ဘယ္လုိအေဖမ်ိဳးပါလိမ္႔ေပါ႔။ ကေလးကုိ လူေတြကုိ မယုံႀကည္တတ္ေအာင္ သင္ေပးတယ္ေပါ႔။ လူေတြကုိ မယုံႀကည္တတ္တဲ႔ သူမွာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေပၚေပါက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းတယ္ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ သူေနာက္ဆုံးေၿပာလုိက္တဲ႔ စကားကုိလည္း မၿငင္းႏုိင္ဘူးၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ေခါင္းထဲမွာ ခဏႏွပ္ထားခဲ႔လုိက္တယ္။ ခုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ႔ႀကဳံခဲ႔ရတဲ႔ အေတြ႔အႀကဳံေတြက ဒီဇာတ္လမ္းေလးကုိ တစ္မ်ိဳးေကာက္ခ်က္ဆြဲေစခဲ႔ၿပီဗ်။ ဒီအေဖဟာ သမီးကုိခ်စ္တတ္ခဲ႔တယ္။ သမီးကုိ အဖုိးတန္တဲ႔ ဘ၀သင္ခန္းစာသင္ေပးဖုိ႔အတြက္ သူ႔ကုိယ္သူ အမုန္းခံခဲ႔တယ္။ လုပ္သင္႔တာကုိ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ မိဘေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ….

မိဘေတြကအလုိလုိက္လု႔ိ ပ်က္စီးႀကရတဲ႔ သားသမီးေတြအေႀကာင္းကေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲ။ ေၿပာလို႔ကုိကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မိဘေတြၿဖစ္လာႀကမွာပါ။ လူပ်ိဳႀကီးေတြ၊ အပ်ိဳႀကီးေတြလည္း အနည္းဆုံး ကုိယ္႔တူ၊တူမေလးေတြကုိ ပဲ႔ၿပင္သြန္သင္ေပးတဲ႔အခါ idea နည္းနည္းရတာေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိတကယ္
ခ်စ္ရင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ သူ႔ကုိ လြတ္လပ္စြာရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီေပးပါ။ ကုိယ္တုိင္ထူသင္႔တဲ႔ ေနရာေရာက္မွသာ ထူေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူကုိ အရမ္းအကာအကြယ္ေပးေနရင္း သူ႔ရဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ အဟန္႔အတားေပးမိရက္သားၿဖစ္ေနတာကုိ သေဘာမေပါက္မိတတ္ႀကဘူး ၿဖစ္ေနတယ္။ ခုေၿပာေနတာက မိဘနဲ႔ သားသမီးဆက္ဆံေရးေနာ္။ ခင္ဗ်ားခ်စ္တဲ႔ ေကာင္မေလးကုိ နင္႔ဘာသာနင္လုပ္လုိ႔သြားေၿပာႀကည္႔ပါလား။ အရင္းအႏွီးအရမ္းမ်ားသြားမယ္။ You can’t imagine! အဲဒီ႔အေႀကာင္းကုိ ေနာက္ဆက္ေၿပာၿပမယ္။ ခုေလာေလာဆယ္ ဒီမိဘေမတၱာအေႀကာင္းပဲ ၿပီးေအာင္ေၿပာခ်င္တယ္။

မိဘကသားသမီးကုိလႊတ္ထားရမယ္လုိ႔မေၿပာဘူးေနာ္။ ထိန္းကြပ္မႈေတာ႔ရွိကုိရွိရမယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ culture မွာကုိက ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ကုိ အမ်ားႀကီးအစဥ္အလာနဲ႔ေၿပာဆုိ
ဆုံးမခဲ႔ႀကေပမယ္႔ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေကာင္းေကာင္း မေဆြးေႏြးထားႀကဘူး။ လူႀကီးေတြကဘာေၿပာတတ္လဲဆုိေတာ႔ “မင္းတုိ႔ထက္သိလုိ႔ ဒါလုပ္ေနတာ၊ မင္းကဘယ္ေလာက္သိလုိ႔လဲ၊ ငါက မင္းထက္ အႀကီးပါကြ၊ ငါကဆရာကြ၊ မင္းသိရဲ႔လား” ဆုိတဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိကာကြယ္မႈေတြ၊ အတၱေတြကုိေရွ႔တန္းတင္ၿပီး တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနႀကတာေႀကာင္႔ လူငယ္ေတြမွာ Critical Thinking နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြရဖုိ႔ မနီးစပ္ႏုိင္ႀကေတာ႔ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္က လူငယ္ေတြကုိ သူပုန္စိတ္သြင္းေပးေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ လူငယ္ေတြကုိ လူႀကီးေတြက မခ်စ္တတ္လုိ႔ လူငယ္ေတြအရည္အခ်င္းညံ႔ကုန္တာကုိ ေတြ႔ေနရလုိ႔ပါ။
(ဒီနားမွာ ခဏရပ္ပါရေစ၊ မနက္ၿဖန္စာေမးပြဲရွိလုိ႔ပါ…)

ကၽြန္ေတာ္တန္ဖုိးထားတဲ႔အခ်စ္-၁

လူတစ္ေယာက္ကုိ အရမး္ခ်စ္မိရင္ သင္စၿပီးေတာ႔ရႈံးၿပီလုိ႔ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္တယ္ဗ်။ အရမ္းခ်စ္မိသြားတဲ႔အခါမွာ ဦးေႏွာက္က ဒုတိယေနရာေရာက္သြားတယ္။ မသိမသာေရာက္သြားတာမ်ိဳးရွိသလုိ သိသိသာသာ၊ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးနဲ႔ကုိ ေနာက္ကုိပု႔ိလုိက္တာမ်ိဳးလည္းရွိတတ္တယ္။ ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ။ လုိရင္းကုိေၿပာရရင္ေတာ႔ ခံစားခ်က္ရဲ႔ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္ေရာက္သြားတယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္တာပါ။ ဒီလႊမ္းမုိးမႈေအာက္မွာ သာယာေနတတ္တာကလည္းလူ႔သဘာ၀ပဲလားေတာ႔ မေၿပာတတ္ဘူး။

ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးတဲ႔လူေတြကေတာ႔ အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားစြမ္းႏုိင္ႀကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔လည္းတစ္ခ်ိန္မွာေတာ႔ အခ်စ္ကုိေတြ႔ထိခံစားမိႀကတာပါပဲ။ သူတို႔က အခ်စ္ကုိ ခဏ ေနာက္ေရႊ႔ထားတာပါပဲ။

အခ်စ္မွာတစ္ခုမေကာင္းတာရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ႔ အခ်စ္ကုိဇက္ႀကဳိးတက္လုိ႔မရ ဘူး။ နည္းနည္းပဲခ်စ္မယ္၊ ဒီေလာက္ပဲခ်စ္မယ္ဆုိၿပီးအေလွ်ာ႔အတင္းလုပ္လုိ႔မရဘူး။ ခ်စ္ၿပီေဟ႔ဆုိရင္ေတာ႔ လႊတ္ၿပီးေတာ႔ကုိ ခ်စ္ပစ္မိလုိက္ေတာ႔တာပဲ။ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔က ေတာ႔ အခ်စ္ေႀကာင္႔လူေတြဟာ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ႀကည္ႏူးမႈေတြကုိရလာတတ္သလုိ ဘာနဲ႔မွမတူတဲ႔ ေႀကကြဲခံစားမႈေတြကုိ ရရွိခံစားလာတတ္ႀကတယ္။ ဒါေႀကာင္႔္မုိ႔ ဘုရင္အၿဖစ္ကုိစြန္႔လႊတ္ၿပီး ခ်စ္သူနဲ႔ေနဖုိ႔ေရြးခ်ယ္တဲ႔အၿဖစ္မ်ိဳးႀကားဖူးလာရသလုိ ခ်စ္သူနဲ႔ေကြကြင္းလုိ႔ ဘ၀ပ်က္သူေတြ၊ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတဲ႔ အၿဖစ္မ်ိဳးေတြလည္း မွတ္တမ္း၀င္လာရတယ္။

အဲဒီေတာ႔ အခ်စ္ဟာမေကာင္းဘူးလုိ႔ ေၿပာမလား။ ရွိလည္းေကာင္း၊ မရွိလည္းေကာင္းလုိ႔ ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔သိမ္းၿပီး ၿပႆနာကုိ ေၿဖရွင္းသေယာင္ေယာင္နဲ႔ ပိုရႈပ္ေအာင္လုပ္မလား။
No Way!

ဒါအေၿဖမဟုတ္ဘူး။ အခ်စ္ဆုိတာမေကာင္းပါဘူးဆုိၿပီးေတာ႔ လည္း rejection ၀ါဒီေလသံနဲ႔ေၿပာလုိ႔မရဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အာသေ၀ါကိေလသာကုန္ဖုိ႔မလြယ္ေသးဘူး။ အခ်စ္ကုိလုိအပ္ေနေသးတယ္။ ဘ၀ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ေရာ၊ ေအာင္ၿမင္မႈအတြက္ေရာ အခ်စ္ကုိမရွိမၿဖစ္လုိအပ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာတဲ႔အခ်စ္က အားလုံးပါတယ္ေနာ္။ ၅၂၈ ေတြ၊ ၁၅၀၀ ေတြဆုိၿပီးခြဲမေၿပာဘူး။ မခ်စ္တတ္ရင္ ၅၂၈ လည္း ပူတာပဲ။ ခ်စ္တတ္ရင္ ၁၅၀၀ လည္း ေအးၿမတာပဲ။ ဒီေတာ႔ ခ်စ္တတ္ေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။
(စဥ္းစားလုိက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ၿဖန္ဆက္ေဆြးေႏြးမယ္။)

p.s/
လွရင္လည္း ခ်စ္တတ္တာပဲဗ် မေမ႔နဲ႔ေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ Post ထဲကေကာင္မေလးကုိမခ်စ္ဘူးလား။ ခ်စ္ရင္ Download လုပ္ၿပီး desktop ေပၚတင္ထားလုိက္ေလ။ မလုပ္မိမွာစုိးလုိ႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လား? လုပ္ထားတာႀကာေပါ႔။ သူ႔ပုံေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္။ အခ်စ္အေႀကာင္းေရးတုိင္းတင္ေပးမယ္ဗ်ာ. ေနာ္။

ဘ၀သင္ခန္းစာ-၂

(ကၽြန္ေတာ္ေလ႔လာမွတ္သားခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကရဲ႔ “ခ်ီးမြမ္းၿခင္း၊ ကဲ႔ရဲ႔ၿခင္း” စာအုပ္ထဲက ေကာင္းႏုိးရာရာ စကားစုေတြပါ…)


ဒုကၡေရာက္တဲ႔အခါ ငါ႔မွ ဘာၿဖစ္လုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရတာလဲလုိ႔ ေမးတတ္ႀကတယ္။ တကယ္ေမးသင္႔တဲ႔ေမးခြန္းက ငါဘာသင္ခန္းစာယူရမလဲ၊ ဘာလုပ္သင္႔သလဲလုိ႔ေမးသင္႔တယ္။ ငါတတ္ႏုိင္တာ ဘာရွိသလဲလုိ႔ ေမးသင္႔တယ္။

ကုိယ္႔အမွားကုိ ကုိယ္ၿပင္ၿပီးေတာ႔ ႀကာေလအမွားနည္းေလၿဖစ္လာရမယ္။ မွားတာဟာဘာမွမဆန္းဘူး။ ၿပင္ဖုိ႔ပဲလုိတယ္။ မွားတာက အႀကီးမားဆုံး ဆုံးရႈံးမႈမဟုတ္ဘူး။ အမွားကုိမၿပင္ႏုိင္တာကမွ အႀကီးမားဆုံး ဆုံးရႈံးမႈၿဖစ္တယ္။

ေလာကဓံတရားေတြနဲ႔ေတြ႔ရတဲ႔အခါမွာ ကုိယ္႔စိတ္ကုိ ႀကည္႔ရင္းႀကည္႔ရင္းနဲ႔ စိတ္ကုိၿပဳၿပင္သြားတဲ႔အခါမွာ ခ်ီးမြမ္းတာကုိေတာင္မွ သိပ္မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔စိတ္မ်ဳိး ရလာမယ္။ ကဲ႔ရဲ႔တာကုိလည္း သိပ္မတုန္လႈပ္တဲ႔စိတ္မ်ိဳးကုိ ရလာမယ္။

အဆုိးနဲ႔ေတြ႔ရမွ စိတ္ကုိပုိၿပီးေတာ႔ ႀကည္႔ၿပီးေတာ႔ ပုိၿပီးေတာ႔ ခံႏုိင္စြမ္းရည္ရွိတဲ႔သူၿဖစ္လာမယ္။

ခ်းီမြမ္းရင္ ၀မ္းသာတယ္ဆုိတာ လူ႔သဘာ၀ပဲ။ ဒါဘာမွ မဆန္းႀကယ္ပါဘူး။ ဘယ္သူမဆုိ ဒီလုိပါပဲ။ ကေလးေတာင္မွ ခ်ီးမြမ္းရင္ ၀မ္းသာတယ္။ အဲဒါရင္႔က်က္မႈလုိ႔ ေၿပာလု႔ိမရဘူး။ ခ်ီးမြမ္းတာ၊ ကဲ႔ရဲ႔တာကုိ ဘယ္လုိမွာ သေဘာမထားဘဲနဲ႔ ကုိယ္႔ဟာကုိယ္စိတ္တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကုိယ္လုပ္သင္႔တဲ႔ အလုပ္ကုိ ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔တန္းတန္း လုပ္ႏုိင္မွသာ စိတ္ဓာတ္ရင္႔က်က္တဲ႔သူလုိ႔ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။

အဆင္႔ၿမင္႔တဲ႔ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခု ရွိတဲ႔သူဟာ အခက္အခဲေတြကုိ ပုိၿပီးခံႏုိင္ရည္ ရွိတယ္။ ကုိယ္႔ရဲ႔ အဆင္႔ၿမင္႔တဲ႔ စိတ္ထားက ကုိယ္႔ခံႏုိင္ရည္ကုိ ၿမွင္႔ေပးတယ္။

ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံခံစားရတဲ႔ ဒုကၡထဲက ေလးနက္တဲ႔ အသိဥာဏ္ကုိရေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ႔သူ၊ ဒုကၡႀကဳံရလုိ႔ စိတ္ထားပုိၿပီး ေလးနက္သြားတဲ႔သူဟာ ေအာင္ၿမင္မႈရတဲ႔သူလုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။ ေကာင္းတာေတြႀကဳံရၿပီး စိတ္ထားည႔ံသြားတဲ႔သူဟာ ရႈံးနိမ္႔သြားတဲ႔သူလုိ႔ဆုိႏုိင္တယ္။

ကုိယ္႔စိတ္ကုိ ကုိယ္သိေအာင္ ေလ႔က်င္႔ထားႏုိင္ရင္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ မယုံႀကည္တဲ႔ အေတြးမ်ိဳးေတြကုိေတြးတဲ႔အခါ အဲဒီအေတြးေတြကုိ လက္မခံဘဲ ၿဖစ္ေအာင္ႀကဳိးစားရင္ ၿဖစ္မယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္ကုိေမြးလုိ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းပင္ပန္း ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာၿဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုံးၿဖတ္လုိက္တာနဲ႔ပဲ စိတ္အားေတြတက္လာပါတယ္။

ကုိယ္႔အရည္အခ်င္းကုိ ကုိယ္မယုံရင္ အရည္အခ်င္းမထြက္ႏုိင္ဘူး။ ဒါဟာ ရာခုိင္ႏႈန္းၿပည္႔ မွန္ကန္တဲ႔ စိတ္ရဲ႔ နိယာမပဲ။ ဒီနိယာမကုိ လက္မခံလုိ႔မရဘူး။ ယုံႀကည္မႈရဲ႔ သဘာ၀ကုိ ေလးေလးနက္နက္ နားလည္ဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကနားလည္ဖုိ႔လုိတယ္။ စိတ္ရဲ႔ သဘာ၀က သူ႔ကုိမယုံရင္ သူဘာမွၿဖစ္ေအာင္ လုပ္မေပးႏုိင္ဘူး။

ဘ၀သင္ခန္းစာ-၁

စိတ္ဓာတ္ကင္ဆာဆုိတဲ႔ အသုံးအႏႈန္းကုိ စႀကားဖူးကာစက ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ ငယ္ေသးတယ္။ ဒီစကားလုံးႀကီးက ေႀကာင္လုိက္တာလုိ႔တစ္ခါတည္း မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ႔ဖူးတယ္။ အခ်ိန္ကာလေတြ ေရြ႔ေလ်ာခဲ႔ပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေလာကရဲ႔ အနိမ္႔အၿမင္႔လႈိင္းလုံးေတြႀကား ထဲမွာ နစ္ခ်ည္တစ္ခါ၊ ေပၚခါတစ္လွည္႔နဲ႔ ကူးခတ္ေနဆဲပဲ။ ခုေတာ႔ နာက်င္ေနတဲ႔ ႏွလုံးသားက စိတ္ဓာတ္ကင္ဆာရဲ႔ သေဘာသရုပ္ကုိ စတင္ၿပသေနရွာၿပီေပါ႔။ ဒဏ္ရာေတြေတာ႔ေပ်ာက္လုပါၿပီ။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆုံးရတဲ႔ ဒဏ္ရာက အရင္တုန္းက ရထားဖူးတဲ႔ အမာရြတ္ေတြကုိပါ ထုိးဆြသြားေတာ႔ အရမ္းခံစားလုိက္ရတယ္ဗ်ာ…

ေတာ္ေသးတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္က လႈိင္းလုံးေတြႀကားထဲမွာ စီးေမ်ာေနတာမဟုတ္ဘဲ ကူးခတ္ေနတာမု႔ိေပါ႔။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ လုံးပါးပါးတာ ႀကာပါၿပီ။

သင္ခန္းစာ
တစ္ခုခုကုိ ခင္ဗ်ားႏုိင္လုိက္ရင္ ေနာက္ထပ္ဆက္ႏုိင္ဖုိ႔ ခင္ဗ်ားဆက္ႀကဳိးစားေနရေသးတာပဲ။ အဲ. တစ္ခုခုကုိ အရႈံးေပးလုိက္မိရင္ေတာ႔ ခင္ဗ်ားဆက္တုိက္ရႈံးၿပီ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔လည္း အႏုိင္ယူႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဒီတစ္ေကြ႔မွာ အရႈံးေပးလုိက္တာမ်ိဳးလည္းရွိတတ္တာေပါ႔ေလ။

ေမတၱာရွင္/Burma Border Project

နယ္စပ္ေဒသမွာ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ဘဲ အမ်ားအက်ိဳးကုိ ေမတၱာေစတနာအၿပည္႔နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ႔ အေမ စင္သီယာေမာင္ က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစဗ်ာ….





နယ္စပ္ေဒသမွာ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ဘဲ အမ်ားအက်ိဳးကုိ ေမတၱာေစတနာအၿပည္႔နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ႔ အေမ စင္သီယာေမာင္ က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစဗ်ာ….

My Country/တုိ႔တုိင္းၿပည္

While I’m browsing internet reading some blogs by Burmese bloggers, a stream of thoughts hopped into my head. We, young students, broke through the barriers posted by the junta government for our future education and better lives even if the challenges and interests are at stake. We manage to lead our own lives proudly while keeping abreast with other nationalities in the world. If our country were freed from the shadow of military dictatorship, it will not feel ashamed for its lost dignity like today.

It doesn’t make sense at all! It’s ridiculous! It’s absurd! It’s an abysmal situation! I feel so sorry for those scholars who don’t have a single chance to apply their knowledge for the better of their lives and for their country.

May the misleading junta administration be exempted from ignorance and greed and sleep safe and sound….
May our country, Burma, prosper and retain the long-lost honor of the peacock…
With those wishes in my heart, I have to make sure if my feet are firm on the spot where I am standing now…

ညဘက္ဟုိဟုိသည္သည္ online မွာ ေလွ်ာက္ႀကည္႔ေနရင္းနဲ႔ ၿမန္မာ Bloggers အခ်ိဳ႔ရဲ႔ Blog ေတြကုိ ဖတ္ရင္း အေတြးတစ္ခု၀င္လာတယ္။ ေႀသာ္. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူငယ္ေတြဟာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ရွိတဲ႔ ႀကားထဲကကုိေဖာက္ထြက္လာႏုိင္တယ္။ ဘ၀မွာ ပညာနဲ႔ လက္မေထာင္ႏုိင္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာ ရင္ေကာ႔ေခါင္းေမာ႔ေနႏုိင္ႀကတယ္။ တကယ္လုိ႔သာ လြတ္လပ္တဲ႔ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ တုိင္းၿပည္ ကမၻာမွာ ခုေလာက္ ေအာက္က်ေနာက္က်ၿဖစ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။

ခံၿပင္းတယ္ဗ်ာ။ ၿပည္တြင္းမွာ ပိတ္မိေနတဲ႔ Scholar ေတြအတြက္လည္း ရင္နာတယ္။ ေမာဟအေမွာင္ေတြဖံုးလႊမ္းေနႀကသူေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္အနားယူႏုိင္ႀကပါေစ။ ၿမန္မာႏုိင္ငံႀကီး သာယာ၀ေၿပာႏုိင္ပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းရင္း ကုိယ္႔ရဲ႔ ေၿခေထာက္ကုိ ခုိင္ေအာင္အားဆက္တင္းေနရတယ္ဗ်ာ။

ရွင္းေလရႈပ္ေလပါလား

တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ရႊင္ၿမဴးရယ္ေမာႏုိင္ေစဖုိ႔ Chinese Joke ေလးတစ္ခုကုိ recycle ၿပန္လုပ္လုိက္ပါတယ္….

Caller: Hello, can I speak to Annie Wan ?

Operator: Yes, you can speak to me.

Caller: No, I want to speak to Annie Wan!

Operator: Yes I understand you want to speak to anyone. You can speak to me. Who is this?

Caller: I'm Sam Wan .. And I need to talk to Annie Wan! It's urgent.

Operator: I know you are someone and you want to talk to anyone ! But what's this urgent matter about?

Caller: Well... just tell my sister Annie Wan that our brother Noe Wan was involved in an accident. Noe Wan got injured and now Noe Wan is being sent to the hospital. Right now, Avery Wan is on his way to the hospital.

Operator: Look, if no one was injured and no one was sent to the hospital, then the accident isn't an urgent matter! You may find this hilarious but I don't have time for this!

Caller: You are so rude! Who are you?

Operator: I'm Saw Ree ..

Caller: Yes! You should be sorry . Now give me your name!!

Operator: That's what I said. I'm Saw Ree ..

Caller: Oh .....God.......

Good Wan? (Good One?)

ရႊင္လန္း၀မ္းေၿမာက္ႏုိင္ႀကပါေစဗ်ာ…

လြမ္းသူ႔သံစဥ္

“ကေလးေလး…. သိပ္ခ်စ္တယ္
ကုိယ္ဒါေလးပဲေၿပာတတ္တယ္ေနာ္…
ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လုိ အစက
ကုိယ္ခ်စ္သြားမွန္း မသိခဲ႔ေပမယ္႔
ကုိယ္႔အသက္ရွင္သန္ေနသေရြ႔
ဆက္ခ်စ္သြားမယ္ေနာ္….

ကေလးေလး…ခြင္႔လႊတ္တယ္
တကယ္လုိ႔ မင္းမခ်စ္ေတာ႔ရင္လည္း
ကုိယ္ေလ တကယ္ကုိနားလည္
စိတ္မေကာင္းဘူးလုိ႔ မေၿပာလုိက္ပါနဲ႔
စကားလုံးေတြဟာ တကယ္ေတာ႔
ကုိယ္႔အတြက္ သိပ္မလုိဘူး…”

သတိရၿပီးလြမ္းေနလုိ႔ပါ။
အိပ္လုိ႔လည္းမေပ်ာ္ဘူး။
မ်က္တြင္းေတြလည္း ေခ်ာင္ေနၿပီ။
မင္းေလးရဲ႔ အေႀကာင္းေတြကုိ
ရင္ထဲကေန ကုိယ္႔ရဲ႔ Blog ေပၚတင္မိတယ္

“အသက္မဲ႔ ဂစ္တာ”ကုိတီးခတ္ရင္းနဲ႔
“မဆုံတဲ႔ ဖူးစာ”ရဲ႔ “က်ိန္စာ”ေအာက္မွာ ကုိယ္ “သားေကာင္” ၿဖစ္ေနခဲ႔တယ္…
“၀မ္းနည္းမွတ္တမ္း”မွာ ကုိယ္တုိင္၀င္ခံစားရင္း
“ေကာ္ဖီႀကိဳက္တဲ႔ ကုိယ္႔ခ်စ္သူေလး”အေႀကာင္းကုိ
“တမ္းတမ္းတတ” သတိရမိတယ္…
“သန္းေခါင္ယံလမင္း” လည္း အေ၀းကုိလြင္႔သြားခဲ႔ၿပီ…
“ေနာက္ဆုံးရထား” ေပၚမွာတြယ္ရာမဲ႔ ထုိင္ေနရင္း
“ေလလြင္႔သူ” တစ္ေယာက္ရဲ႔ “အခ်စ္က ဘာမွအေရးမႀကီးဘူး” ဆုိတဲ႔
ႀကံဳး၀ါးသံဟာ
…….
နည္းနည္းေတာ႔ အားေပ်ာ႔ေနေလရဲ႔….

(သူမ်ားေတြေတာ႔ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ကုိယ္ေရးတဲ႔ ကဗ်ာဖတ္ၿပီး
တခြီးခြီးနဲ႔ ရီေနမိတယ္ဗ်ာ…ခံစားရတာကေတာ႔ တကယ္ပါ၊ ဒါေပမယ္႔ ရီခ်င္ေနတာက ခက္တယ္...)

Language Bar ေပ်ာက္သြားရင္

ဒီတစ္ပါတ္ထဲမွာ ေရေရလည္လည္ ကြိဳင္တယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ computer မွာ Language Bar ေပ်ာက္သြားတယ္။ Regional Language settings ထဲ၀င္ၿပင္မယ္လုပ္ေတာ႔လည္း အဲဒီ႔ထဲမွာ Language Tab က မၿမင္ရဘူး။ Greyed out ၿဖစ္ေနတယ္။ Wow! တစ္ခါမွ မၿဖစ္ဖူးဘူးဗ်ာ။ အႀကံကုိအုိက္သြားတာပဲ။ ထုံးစံအတုိင္း Google လုပ္ႀကည္႔တယ္။ သူတုိ႔ ေၿပာတာေတြ လုိက္ Try ႀကည္႔တယ္။ အေႀကာင္းမထူးဘူးဗ်ာ။ အခ်ိန္ (၃) ရက္ေလာက္ကုန္သြားတယ္။ Post အသစ္ေတာင္ မေရးႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ Language မွမရွိေတာ႔ တာ။ ဒီေန႔ Friday ဆုိေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာကုိ ဒီကိစၥကုိၿဖတ္မယ္ဆုိၿပီး လုပ္တာ။
မရပါဘူးဗ်ာ။ ဟားဟား…

ေနာက္ဆုံးမွာ idea တစ္ခုရသြားတယ္။ ဒီလုိၿဖစ္ရတာ Zawgyi One Unicode ကုိ Download လုပ္လုိ႔ပဲ။ ခုဘာမွလုပ္မရဘူး။ Unicode ကုိလည္း uninstall လုပ္ၿပီးၿပီ။ ၿပန္ၿပီး reinstall လုပ္ႀကည္႔ရင္ ဘာထူးမလဲေပါ႔။ လုပ္ႀကည္႔လုိက္တယ္။ Kaboom…..
Language Bar ၿပန္ေပၚလာပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
စာဖတ္သူမ်ား ဒီၿပႆနာကုိ တစ္ေန႔ေန႔ ႀကဳံခဲ႔ရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ဒီ post ေလးကုိ သတိရလုိက္ပါ။ ထပ္ေၿပာလုိက္ပါရေစ။ Google မွာရွာလု႔ိမရပါဘူး။

အခ်စ္ႏွင္႔ သူ၏ဖြင္႔ဆုိခ်က္မ်ား

Love is like playing the piano. First you must learn to play by the rules, then you must forget the rules and play from your heart.
-- Source Unknown
အခ်စ္ဆုိတာ စႏၵရားတီးသလုိပါပဲ။ ပထမေတာ႔ သူ႔ရဲ႔ ဥပေဒသေတြအတုိင္း သင္ယူရတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ႔ အဲဒီ႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကုိ ထည္႔မစဥ္းစားေတာ႔ဘဲ ႏွလုံးသားနဲ႔ပဲ ခံစားတီးခတ္ပါေတာ႔။

It takes a minute to have a crush on someone, an hour to like someone and a day to love someone but it takes a lifetime to forget someone.
-- Source Unknown
တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ၿမင္ၿမင္ခ်င္းခ်စ္မိသြားဖုိ႔ တစ္မိနစ္ေလာက္လုိတယ္။ ႀကိဳက္မိဖုိ႔က်ေတာ႔ တစ္နာရီေလာက္ လုိတယ္။ ၿမတ္ၿမတ္ႏုိးႏုိး ခ်စ္မိဖုိ႔ တစ္ရက္ေလာက္လုိၿပီးေတာ႔ ေမ႔ပစ္ဖုိ႔က်ေတာ႔ ဘ၀တစ္သက္စာေလာက္လုိတယ္တဲ႔။

Looking back, I have this to regret, that too often when I loved, I did not say so.
-- David Grayson
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ဘ၀မွာ ၿပန္စဥ္းစားလုိက္တုိင္း ေနာင္တရစရာ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ခ်စ္ခဲ႔မိတဲ႔ အခါတုိင္း ခ်စ္တယ္လုိ႔ ေၿပာမထြက္ခဲ႔တာပါပဲ။

Love is the compass of life.
-- Peckeroy
အခ်စ္ဆုိတာ ဘ၀ရဲ႔ လမ္းၿပအိမ္ေၿမွာင္တစ္ခုပါပဲ။

At the touch of love, everyone becomes a poet.
-- Plato
အခ်စ္ရဲ႔ ဖမ္းစားမႈေအာက္မွာ လူေတြဟာ ကဗ်ာဆရာေတြၿဖစ္လာတတ္ႀကတယ္။

We can not do great things. We can only do little things with great love.
-- Mother Teresa
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ႀကီးက်ယ္ၿမင္႔မားေသာအရာမ်ားကုိ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ႀကပါ။ ေသးငယ္ေသာအရာမ်ားကုိသာ ႀကီးက်ယ္ၿမင္႔မားေသာ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာၿဖင္႔ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ႀကပါသည္။

Work like you don't need the money. Love like you've never been hurt. Dance like nobody's watching.
-- Satchel Paige
ပုိက္ဆံဆုိတာကုိ ေခါင္းထဲမထည္႔ဘဲ အလုပ္လုပ္ပါ၊ တစ္ခါမွ အသည္းမကြဲခဲ႔ဖူးတဲ႔ လူတစ္ေယာက္လို အခ်စ္ကုိခံစားပါ။ ဘယ္သူကမွ သင္႔ကုိႀကည္႔မေနသလုိ ကခုန္ပါ။

What worry does to us? ဘာကုိကၽြန္ေတာ္ေႀကာက္ေနတာလဲ ?

ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းဆုိတာ သင္႔ရဲ႔ အဆင္႔အတန္း၊ သင္႔ရဲ႔ ပိုင္ဆုိင္မႈေတြနဲ႔ လားလားမွ မပတ္သက္ပါ။ သင္၏အေတြးအေခၚႏွင္႔ ေလာကကုိသင္ဘယ္လုိ ၿမင္လဲဆုိတာအေပၚပဲ မူတည္ပါသည္။

(ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ)


လူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေႀကကြဲစရာ အေကာင္းဆုံး ၿဖစ္ရပ္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ လက္ရွိဘ၀ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မေနေပ်ာ္ႏုိင္ၿခင္းပဲ ၿဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဟုိးမုိးကုတ္စက္၀ုိင္းမွာရွိေနမယ္႔ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္မၿပႏုိင္တဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းခင္းႀကီးကုိ အိပ္မက္ေတြမက္ေနရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ ၿပတင္းေပါက္ အၿပင္မွာ ပြင္႔ေနတဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းေလးေတြရဲ႔ အလွကုိ မခံစားႏုိင္ဘူး ၿဖစ္ေနႀကသည္။

(ေဒးလ္ကာနက္ဂ်ီ)


"Remember happiness doesn't depend upon who you are or what you have; it depends solely on what you think."
(Dale Carnegie)

"One of the most tragic things I know about human nature is that all of us tend to put off living. We are all dreaming of some magical rose garden over the horizon-instead of enjoying the roses blooming outside our windows today."
(Dale Carnegie)




I couldn't sleep tonight and thus I was browsing the internet. An idea hit my head and I googled 'Dale Carnegie' on the web. While I was reading through his famous sayings, the above two statements caught my eyes. I read them again and again until I got something for myself.

Most of us are worrying about our future and cannot live out of our present moments. When I was in Burma, I worried about getting admitted to schools with a good financial aid. When I got schools, I worried about getting a visa. I thought I would be very happy when I got scholarships from school and got the visa. I just thought like that for many years. I'm here right now. But, am I really happy with what I am getting? Not really!

I couldn't enjoy the happy moments while I was in my country. I just keep on worrying about my future. Even now, I am still worrying about my career opportunities and settling down. Wow! When will all these worries end in my life? Or when will my life end up with those worries? They are really tearing me down. I have been worrying about tomorrow and tomorrow again. I should have lived meaningfully at least one day in my lifetime, shouldn't I?

That's why I like the second sayings of Dale Carnegie. I have been putting off my living. I have been dreaming on and on about the magical rose garden over the horizon. And the truth is that these magical rose gardens are not the real ones I want. They are just the mirage. They are just the illusion which will make us think happy. The real happiness lies in our heart, and in ourselves not in outside. Once we can change our thoughts, we will see the world from the different perspectives.

On the other hand, it's reasonable to worry about my future because I have to think ahead for my life. But, there is a thin line between worry and action. Most of us are just keep on worrying without taking action. Once we take some actions, all the worries would be wiped out. We thought those worries are the one which help us successful. That's not true. Only our actions can draw us from the misery and concern. If you can't see the worries separately from the problems, your life would be messed up sooner or later. Some people are already eliminated by those unreasoned worries.

To sum up, worries give us nothing but nervous breakdown. Think your best and do with all your might and then go ahead. Don't let yourself be overwhelmed by what you can't do at this moment. Take care of pennies, and pounds would be taken care off.

At least, I'm still worrying about getting rid of worries. Hahaha.

ေႀကာက္ရြံံ႔ စုိးရိမ္ၿခင္းၿဖင္႔ သင္၏လက္ရွိအဖုိးတန္အခုိက္အတန္႔ေလးမ်ားအား မၿဖဳန္းတီးပါ
လင္႔။

Mother ႀကီးနဲ႔ စကားေၿပာၿဖစ္တယ္ဗ်ာ.

I talked to my mom this evening using Skype software. She is doing well and looks better than last year. I didn't even notice how much the time is consumed while I was talking to my mom. When I did, it's nearly midnight. My sister is still chatting with her friend.

Break the news to your buddies if they are living near Myaynigone. A new internet cafe is opened near Seit-Tain-Kya Teahouse, Thu Kha Street. The connection looks good as it can handle the webcam very well without losing the signal.

And I said 'hi' to my friend who just came back from Burma. Hopefully, she will send me the food given by my mom next week. Thinking about food, I can't help myself having supper now. Wanna join? Haha.

ခုနက Mother ႀကီးနဲ႔ online မွာ စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။ Mother ႀကီးေနေကာင္းပါတယ္။ ၀လည္း၀လာတယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ စကားေၿပာလုိက္ႀကတာ ၁၂ နာရီထုိးသြားတာေတာင္ မသိလုိက္ဘူး။ အစ္မကေတာ႔ online မွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ chat ေနတုန္းပဲ။ ေၿမနီကုန္းနားမွာေနတဲ႔သူေတြကုိ လက္တုိ႔လုိက္ပါဦး။ သုခလမ္းထိပ္ စိတ္တုိင္းက် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နားမွာ ဆုိင္အသစ္ဖြင္႔တယ္လုိ႔။ Bandwidth က်ယ္ပုံပဲ။ Webcam ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းႏုိင္တယ္။

ၿပီးေတာ႔ online မွာၿမန္မာၿပည္ကၿပန္လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိေတြ႔လုိ႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ပါတ္ေလာက္ဆုိရင္ေတာ႔ စားစရာေတြကုိ စာတုိက္ကထည္႔ေပးလုိက္မယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ေၿပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ဗုိက္ထဲက ဆာတာတာ ၿဖစ္လာၿပီဗ်ာ။

မတူညီေသာလႈိင္းလုံးႏွစ္ခု

ဒီေန႔အိမ္ကုိ ၿမန္မာစာေရးပို႔လုိက္တယ္ဗ်ာ။ Online မွာ ခ်ိန္းထားတာ လြဲသြားလုိ႔ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး။ Gmail မွာ အစ္မရဲ႔ စာကုိဖတ္လုိက္ရေတာ႔မွ သိရတာ။ Mother ႀကီးက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ စားစရာေတြ အမ်ားႀကီးထည္႔ေပးလုိက္တယ္တဲ႔ဗ်ာ။ စားရခ်ည္႔ေသးရဲ႔။ ေႀသာ္. မိဘေမတၱာကား အႏႈိင္းအဆမရွိ ႀကီးမားလွပါဘိ။ ရန္ေအာင္သည္လည္း ၿမန္မာအစားအေသာက္မ်ားကုိ အတုိင္းအဆမရွိ လြမ္းဆြတ္ေနပါ၏။

သတင္းဆုိးတစ္ခုလည္း ႀကားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ cousin အစ္ကုိတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ဆုံးပါးသြားတယ္တဲ႔။ ပ်ဥ္းမနားမွာ ၿဖစ္သြားတာ။ TB တဲ႔ဗ်ာ။ တုိးတက္ေနတဲ႔ ေခတ္ႀကီးမွာ ဘာမဟုတ္တဲဲ႕ TB ေႀကာင္႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းဆုံးရတာ ႏွေၿမာလုိက္တာဗ်ာ။ အရင္းစစ္ႀကည္႔ေတာ႔ ဓနခ်ဳိ႔တဲ႔မႈနဲ႔ က်န္းမာေရး အသိပညာနည္းပါးမႈပဲဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မိသားစုနဲ႔ အဆက္အသြယ္ၿပတ္သြားတာ ႀကာၿပီ။ အဆက္အသြယ္သာ မွန္မွန္ရွိခဲ႔ရင္ ဒီလုိမၿဖစ္ေစရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္လုံးရွိေနရက္နဲ႔ ၿဖစ္ရတယ္လုိ႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ မခ်မ္းသာေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ cousin ကုိေကာင္းေကာင္းေဆးကုေပးႏုိင္ပါတယ္။ အဓိက က communication ပဲဗ်ာ။ သြားေရာပဲ။

ေနၿပည္ေတာ္လုိ႔ သမုတ္ေနတဲ႔ ေနရာက ရာသီဥတု ႀကမ္းလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ ကုိယ္နဲ႔ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာေတြရွိရင္ သတိေလးေပးလုိက္ႀကပါဦး။ ေရက အစ က်ိဳေသာက္ဖုိ႔နဲ႔၊ ငွက္မ၀င္ေစဖုိ႔ေပါ႔။ အသက္ဥာဏ္ေစာင္႔တယ္တဲ႔ဗ်ာ။ ဂရုစုိက္ႀကပါ။

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ cousin နဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေသာင္းက်န္းႀကလုိ႔ ဆရာေတာ္ ႀကိမ္စာေကၽြးတာကုိ မေန႔ညက ၿပန္သတိရရင္း ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ၿဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ စုိးႀကီးေရ….

သန္းေခါင္ယံအေတြးမ်ား

လူတစ္ေယာက္ကုိ မႏွစ္ၿမိဳ႔ဘူးဆုိရင္ေတာင္ အဲဒါကုိမေပၚလြင္ေစရဘူး။
ဒါဟာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔မွုတစ္ခုပဲ။

လုိတာမရေပမယ္႔လည္း စိတ္မပ်က္အားမငယ္ရဘူး။ ဒါဟာ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရၽႊင္ေစမယ္႔ လၽႊဳိ ႔၀ွက္ခ်က္တစ္ခုပဲ။

လုိအပ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ လုံေလာက္တဲ႔ ၀ီရိယနဲ႔ စိတ္အားထက္သန္မွုရဖုိ႔အတြက္ မလုိအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အင္အားေတြ မၿဖဳန္းတီးမိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

တည္ၿငိမ္မွုမွာ စြမ္းအင္ေတြ ကိန္းေအာင္းေနတတ္တယ္။ တည္ၿငိမ္တယ္ဆုိတာ မလွုပ္ရွားတာ၊ မထုံတက္ေတးၿဖစ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ စိတ္မပူပင္ မေႀကာင္႔ႀကဘဲ ေကာင္းစြာတည္ႀကည္ၿခင္းကုိ ဆုိလုိတာပဲ ၿဖစ္တယ္။

ဥာဏ္ပညာ ရႊင္လန္းထက္ၿမက္ေစဖုိ႔နဲ႔ တက္ႀကြလန္းဆန္းေနဖုိ႔ အားကစား တစ္ခုခုကုိ လုိက္စားသင္႔တယ္။

အလုိဆႏၵေတြကုိ ခ်ဳပ္တည္းႏုိင္ရမယ္။ တဒဂၤေပွ်ာ္ရႊင္မွုနဲ႔ ေရရွည္ေကာင္းစားမွုကုိ အလဲအထပ္မလုပ္သင္႔ဘူး။

ေနာင္တ တစ္ခုရဲ ႔ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္မွာ ကုိယ္႔ကိုယ္ကုိ မနစ္မြန္းမိေစနဲ႔။

ကုိယ္ခ်မွတ္တဲ႔ စည္းကမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မလုိက္နာရင္ သူမ်ားခ်မွတ္တဲ႔ စည္းကမ္းေတြေအာက္မွာ တစ္သက္လုံးေနသြားရလိမ္႔မယ္။

ဘ၀ဆုိတာ မာရသြန္ေၿပးပြဲ၊ ဒီတစ္ေကြ႔မွာ ခဏေနာက္ေကာက္က်ရႈံးနိမ္႔သြားေပမယ္႔ ေနာက္တစ္ေကြ႕မွာ ၿပန္အႏုိင္ယူႏုိင္တဲ႔ အခြင္႔အလမ္းေတြ ရွိေသးတယ္။ အေရးႀကီးတာက ႏုိင္လုိစိတ္နဲ႔ ခြန္အားေလ်ာ႔မက်သြားဖုိ႔ပဲ။

၀ူက်ိ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ က်န္းဆန္းဖုန္း

အခ်စ္အေႀကာင္းခ်ည္းပဲေရးေနရတာ နည္းနည္းၿငီးေငြ႔လာလုိ႔ လုိင္းေၿပာင္းလုိက္ဦးမယ္။ အေတြးတစ္ခုရလာလုိ႔ပါ။ ဘယ္သူေၿပာခဲ႔လဲဆုိတာေတာ႔ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး။

သုိင္းကားထဲမွာ ၀ူတိဂုိဏ္းဆရာႀကီး (Evil ေပါ႔ဗ်ာ)က ၀ူတန္ဂုိဏ္းကုိ Challenge လုပ္တယ္။ ၀ူတန္ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး က်န္းဆန္းဖုန္းက သူ႔ရဲ ႔တပည္႔ ၀ူက်ိကုိ ဂူေအာင္းၿပီး နာမည္ေက်ာ္ ထုိက္က်ိသုိင္းကုိ က်င္႔ခုိင္းတယ္။ နည္းနည္းက်င္႔ၿပီးေတာ႔ ဆရာႀကီးကေမးတယ္။

(သတိ၊ တရုတ္လုိ ေၿပာႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။)
“၀ူက်ိ၊ မင္းဘာမွတ္မိလဲ?”
“သိပ္မမွတ္မိဘူး ရွီ ႔ေဘာ”

နည္းနည္းထပ္က်င္႔ၿပီးေတာ႔ ထပ္ေမးၿပန္တယ္။
“ပိုရွုပ္လာၿပီ ရွီ ႔ေဘာ”

ေနာက္ထပ္ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္က်င္႔ခုိင္းၿပန္တယ္။
“အရင္ တတ္ထားတာေတြ အားလုံးပါေမ႔ကုန္ၿပီ ရွီ ႔ေဘာ” လို႔လည္းေၿပာေရာ “မင္းထြက္တုိက္လုိ႔ရၿပီ” တဲ႔။

၀ူက်ိေရာ (ကၽြန္ေတာ္ပါ) Blank Face နဲ႔ ဆရာႀကီးကုိၿပိဳင္တူႀကည္႔လုိက္ႀကတယ္။
“Please Explain in English, Master!
If not, we will screw you, my man!”

“Well, well, well...
Wu Kyi, If you know something and do within that boundary, you are not really a learned person. Your talents are limited.
If you forget what you learn because you work your ass off, it does not mean you become useless. It means you just broke that very boundary.
The world is wide open for you and that’s why you feel so helpless at that golden moment. Actually, your success and achievements know no limit now. Only the sky has limit for them!

Go for it, dude! Crash that bastard! Honor me and our organization, “Wu Tang”. You are the man! You can do it!”

ဆရာႀကီးေၿပာတာကုိ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ Tablet PC နဲ႔လုိက္မွတ္ထားလုိ႔ ဗာဒံေစ႔တြင္းက် (ခေရေစ႔ တြင္းက်က Cliché ၿဖစ္သြားၿပီ) ကၽြန္ေတာ္ recall ၿပန္လုပ္ႏိုင္တာပါ။

Conclusion ဆြဲရမယ္ဆုိရင္
ကၽြန္ေတာ္ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ နက္နက္ရွုိင္းရွိင္းမွတ္မိေနေသးတယ္။ ခံစားမိေနေသးတယ္။
ဒါေႀကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ပညာမတတ္ေသးဘူးဗ်ာ။ ေအာင္ၿမင္ဖုိ႔ မွတ္ဥာဏ္က အေရးႀကီးသလုိ ေမ႔ဥာဏ္ကလည္း Key Player ပဲဗ်။
ေမ႔သင္႔တာကုိ မေမ႔ႏုိင္ရင္ Sai Sai Kham Hlaing လည္းဒီေလာက္ ေအာင္ၿမင္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။

ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ တည္းတည္းေလးတင္ထားတဲ႔ ေခါင္းထဲက စာေတြကုိ Confirm လုပ္ရဦးမယ္။ ေမ႔ကုန္ရင္ေတာ႔ “Only the sky has limit” ပဲဗ်ာ။
ေဇာက္ထုိးမုိးေမွ်ာ္ေတြ ၿဖစ္ကုန္မွာကုိ ေၿပာတာ။

“ဗုေဒၥါေမ သရဏံ အညံနတၱိ“ ပါ ဘုရား…

ကုိယ္႕ကုိယ္ကုိ အလဲထုိးၿခင္း

သူမ ၿပန္လာေတာ႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ညေနခင္းက တေရးအိပ္ေနတုန္း ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏူိးသြားတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သူမ ကၽြန္ေတာ္႔နားကုိကပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔နာမည္ကုိ ေခၚလုိက္လုိ႔ပါပဲ။ အေသအခ်ာကုိ ႀကားလုိက္ရတာ။ သူမ အဆင္မွ ေၿပရဲ ႔လားလုိ႔ စိတ္ပူမိလုိက္ေသးတယ္။ ႏူိးလာေတာ႔လည္း စိတ္သိပ္မႀကည္ဘူးဗ်ာ။ ဖုန္းဆက္ႀကည္႔ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ စိတ္ကုိၿပန္ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ သူမရဲ ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ ဖုန္းေၿပာေနမွာေလ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ ပူပန္မွုေတြ အေပါစား ရယ္သံေတြႀကားထဲမွာ ေမ်ာလြင္႔သြားမွာ၊ သနားစရာ သတၱ၀ါအၿဖစ္ အၿမင္ခံရမွာ မလုိလားဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ မာနကုိ မကုိးကြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကုိယ္႔အခ်စ္ကုိေတာ႔ လုံး၀တန္ဖုိးထားတယ္။ တစ္ခါႀကဳံဖူးရင္လည္း အသည္းစြဲေနေအာင္မွတ္ထားတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ ညာဥ္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္႕ကုိ သူမ မလုိအပ္ေတာ႔တာ ေသခ်ာသြားလုိ႔ လက္တြဲၿဖဳတ္ခဲ႔တာပဲ။ မ၀ယ္ခ်င္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ကုိ ဇြတ္အတင္းဆက္ေရာင္းေနရင္ ဘာၿဖစ္သြားမလဲ။

“ခင္ဗ်ားရဲ ႔ ပစၥည္းတန္ဖုိးက်သြားတာေပါ႔။”

ကုိယ္႔ပစၥည္းကုိ ကုိယ္ယံုႀကည္သလုိ သူမ်ားယံုေအာင္တန္ဖုိးထိန္းတတ္မွလည္း တန္ဖုိးဆုိတာ ၿဖစ္လာရတယ္ေလ။ နားမလည္လုိ႔ ထြက္သြားရင္ သြားစမ္းပါေစ။ တန္ဖုိးခ်မေရာင္းဘူး။ ေရာင္းရရင္ၿပီးေရာ ဆုိတာထဲမွာ အခ်စ္မပါဘူး။ ဒါကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ အခ်စ္နဲ႔ တန္ဖုိးပဲ။

ထားသင္႔တဲ႔မာန တစ္ခုကုိသင္႔ေတာ္ေအာင္ထားတတ္ရင္ တန္ဖုိးဆုိတာ ၿဖစ္လာတယ္။

အၿပင္မွာ အရုိးကြဲမတတ္ေအးေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ အခန္းထဲမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔ရဲ ႔ မာနေတြနဲ႔ ေႏြးေနတယ္။
(Heater ဖြင္႔ထားတာေႀကာင္႔လည္း ပါတာေပါ႔ေလ…)

ဒီေန႔ ဘာေတြလုပ္သင္႔သလဲ?

ဒီေန႔ ၂ ဒီဂရီတဲ႔ဗ်ာ။ Centigrade ကုိေၿပာတာေနာ္။ အၿပင္မွာ အရမ္းကုိေအးေနၿပီ။ ဒီလုိေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိေနတဲ႔ ေန႔ေလးမွာ အိမ္ထဲမွာေအာင္းၿပီး စာေလးဖတ္လုိက္၊ ကဗ်ာေလးေရးလုိက္၊ Blog ေလးကုိ update လုပ္လုိက္နဲဲ႔ပဲ အခ်ိ္န္ၿဖဳန္းေနလုိက္ေတာ႔မယ္။ လက္ကြက္ရုိက္တာ ေႏွးေတာ႔ေႏွးေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ လင္ကြန္းရဲ ႔ စကားကုိ အဌားယူသုံးလုိက္ဦးမယ္။

“I’m a slow walker but I never turn back” တဲ႔။

အဲလုိပဲဗ်။ တစ္ၿခားသူေတြကုိ လုိက္မမွီေတာ႔ရင္ အဲဒီ႔စကားနဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ခဏစိတ္ခ်မ္းသာခုိင္းလုိက္တယ္။ ေပၚလီယာနာရဲ ႔ အေကာင္းၿမင္စိတ္လုိေပါ႔ဗ်ာ။
ဒါေပသည္႔ ကုိုယ္ဘာေကာင္လဲဆုိတာေတာ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိပဲ အသိဆုံးပါ။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။

ႏွလုံးသားမပါဘဲ ခ်စ္ႀကည္႔

ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိ သိပ္သတိရေနခဲ႔တာ ဒီေန႔ဆုိ ( ) ရက္ရွိၿပီ။ သူမနဲ႔ေၿပာခဲ႔တဲ႔ အေႀကာင္းအရာေတြက ခုထိကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ လန္းဆန္းေနဆဲပဲ။ Computer ထဲမွာ သူမနဲ႔ပတ္သက္တာေတြရွိေနေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖြင္႔မႀကည္႔ၿဖစ္တာ၊ ဖြင္႔မႀကည္႔ၿဖစ္ဖုိ႔ စိ္တ္ထိန္းခဲ႔တာ ေတာ္ေတာ္ႀကာသြားခဲ႔ၿပီ။

တကယ္ဆုိေ၀းသြားခဲ႔ႀကတာေသခ်ာသြားပါၿပီ။ ႏွလုံးသားထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ရင္ခုန္သံတုိးတုိးေလး တစ္ခ်ဳိ႔ကို နားလည္ေအာင္ ႏွစ္သိမ္႔အားေပးေနရင္း ေလ်ာ႔က်သြားခဲ႔တဲ႔စိတ္အင္အားကုိ ၿပန္လည္ၿဖည္႔တင္းေနရတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘာတစ္ခုမွ ၿဖစ္ေၿမာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ခဲ႔တဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သိပ္စိတ္မဆုိးခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကအားေပးတာလား၊ ေနာက္တာလားေတာ႔မသိပါဘူး။
“ေဟ႔ေကာင္၊ ႏွလုံးသားမပါဘဲ ခ်စ္ႀကည္႔” တဲ႔။
သူငယ္ခ်င္း၊ အသည္းကြဲရင္ ဆယ္ခါၿပန္ကြဲရဲတယ္။ ရင္ခုန္သံနဲ႔ ထပ္တူမၿပဳဘဲ မခ်စ္တတ္တာေတာ႔ ခြင္႔လႊတ္ကြာ။
ဒီလုိနဲ႔အသည္းကြဲခဲ႔ေပါင္းလည္းမ်ားၿပီ။
ဘုိဘုိရဲ ႔ “မင္းမွန္ပါတယ္” သီခ်င္းထဲကလုိ “ဒီတစ္ခါေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ပါ” လုိ႔ေၿပာရမလုိၿဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ကုိေလးစားေနဆဲပါ။ အခ်စ္ရဲ ႔စြမ္းအားကုိ ယံုႀကည္ေနဆဲပါ။ အေႀကာင္းမတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေ၀းသြားႀကရေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ သူမကုိ မနာႀကည္းပါဘူး။ သူမရဲ ႔ လုပ္ရပ္ေတြ သိပ္ၿပီးေတာ႔ညွာတာေထာက္ထားခ်င္း မရွိေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္သူမကုိခြင္႔လႊတ္နားလည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲကဆူးကုိကၽြန္ေတာ္႔ဘာသာ ထြင္ေနရင္း သူမရင္ထဲမွာ ဘာဆူးမွ မက်န္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ညင္ညင္သာသာေလးႀကိဳးစားေပးခဲ႔တာ သူမ ရိပ္မိမွာမဟုတ္ပါဘူးေလ။
အဲဒါကၽြန္ေတာ္႔ရဲ ႔ သူမအေပၚထားရွိတဲ႔ အခ်စ္ပါ…
ငယ္ငယ္တုန္းက ႀကည္႔ခဲ႔တဲ႔ ဒ႑ာရီရုပ္ရွင္ထဲက ေနာက္ဆုံးပိ္တ္ ကဗ်ာေလးကုိ မွတ္မွတ္ရရ တမ္းတမ္းတတ ဆုိညည္းႀကည္႔မိတယ္။

“ခ်စ္သူ႔ႏွူတ္ခမ္း
လြမ္း၍နမ္းလည္း
နမ္းရာမထင္
လြမ္းရာထင္သည္
ရင္မွာၿငိၿပီ
ဒ႑ာရီ…” တဲ႔။

Heart ထိတယ္ဗ်ာ…ကားခနဲပဲ။

ေလဟုန္စီးၿခင္း...

ဟား! ေပ်ာ္လုိက္တာဗ်ာ။ ဗမာလုိရုိက္လုိ႔ရၿပီ။ လက္ကြက္ေတာ႔ ျပန္က်င္႔ရအုန္းမယ္။ ရင္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြမ်ားေနၿပီ။ စာေရးခ်င္တာ လက္ကုိယားေနတာပဲ။ သူမ်ားေတြေရးထားတာေလးေတြဖတ္ရေတာ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေရးခ်င္လာတယ္။ လူပဲဗ်ာ၊ ခံစားခ်က္ကေတာ႔ရွိတာခ်ည္းပဲေပါ႔။ ကုိညီလင္းဆက္နဲ႔ ကုိေမာင္ရုိးကုိ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ဗ်ာ။ သူတုိ႔ရဲ႔ Websites ေတြထဲက Guidelines ေတြဖတ္ၿပီး ေလွ်ာက္လုပ္ႀကည္႔ရင္းနဲ႔ ရသြားတာ။

အေ၀းမွာေနရတာၾကာလာေတာ႔ ကုိယ္႔ရင္ထဲမွာ Potentials ေတြမ်ားလာတယ္။ Stress ေတြလည္းပါတာေပါ႔ဗ်ာ။ အဆင္ေၿပေနတယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ အနည္းဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြကုိလြမ္းတယ္။ အိမ္ကုိလြမ္းတာေတာ႔ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။ ကုိယ္႔ရဲ႔ Blog ထဲမွာ ရင္ထဲက Tensions ေလးေတြ ကုိ ပုံစံေလးေၿပာင္းၿပီး ခ်ေရးလုိက္ရတာ အရမ္းမုိက္တယ္။ Bloggers ေတြအခ်င္းခ်င္း ပညာဖလွယ္ရတာလည္း ႀကည္ႏူးစရာပါပဲ။ မုိးလင္းၿပီ။ Class သြားလုိက္ဦးမယ္ဗ်ဳိ႕႔......

Me and the paradox!

Sometimes, I am a bird
flying high to the sky and soaring over the river

Sometimes, I am a young man
setting goals and charging towards them

Sometimes, I am a lazybone
sleeping in the bed and skipping my morning classes

Sometimes, I am a man
being loved and looked upon by my family members and other needies

Sometimes, I am a loner
missing home and longing for the love from faraway land

Sometimes, I am an insane person
feeling so nervous and knowing nothing to do

Sometimes, I am a wise man
sitting calm and thinking about the relationship between me and the world

Life has bright and dark sides
So does my life have
To taste the essence of the warm sunny day
I am now walking in the cold windy night...

I wish the night is not too long nor too short
If the night is too short, my works would not be so special
If the night is too long, I am doubtful about my endurance

I don't have the right to choose the longevity but the quality of my life.
Cause 'I am the captain of my soul' but not the creator of it!

(I wish I could write my poem in Burmese!)

"Big Dancing Small Town" makes big news in America!

These two guys make the headline news in America. They are described in 'Good morning America', 'Indy Star', and in many other newspapers in Maryland, Georgia, etc. and they got the national accalim too. Watch it and appreciate their creativity and sense of humor. And also read how the viewers left their feedbacks on youtube website.

Love the conquerer...

I rented an apartment in the third week of January and it's been about two weeks I am living here. Living in Fraternity is expensive but I don't need to worry about cooking food at all. At my new place, everything has to be done by myself. I have to cook, clean, wash, throw the garbage and do house chores. And I also have to think when I should go shopping and how much I should spend for this week or so.

On the other hand, it took me a lot of time to set up Internet. My partner is doing nothing for our house. It sucks! But, at least, he is paying half of my rent. I must thank him for that payment and for not giving me trouble so far.

Well, complaints are not the solutions to the problem. I must do what I gotta do. So, just stay tuned to your mind and charge forward. I'm now making an expense list for the past two weeks. I know I spent a lot of money on ebay shopping. But, I went shopping mostly for my nieces and my sister back home. I bought USB Flash Drives, 1 GB SD memory card, 2 batteries and charger, and a charger for my phone. They are worth to spend. I also bought one SkypeIn and one SkypeOut account. I did a thorough research to get the number I really want and finally I got it. I spent around $ 110. But, I also sold a graphic calculator to a student for $ 70. So, it's not bad at all. I spent only $ 40 overall. Moreover, I also sold my lamp for $ 15 and got an offer of $ 15 for my fridge. So, they would make $ 30. To sum up, I spent only $ 10 (40-30) for my family and myself. And my sister, my mom and my nieces would be happy to get the presents from me. Furthermore, I'm getting one year unlimited call in Skype and 3 months subscription for my SkypeIn number. Good job, man!

I'm a bit struggling with Physics and Combinatorics Math. But, I won't drop them. I will try to recover from the mess during this weekend. I'm losing some points for late Homeworks. But, I'm not losing yet. And I'm not born to lose! I recovered from depression last semester. And I headed up from my unhealthy love relationship. So, why should I worry about more upcoming challenges? Come on! Taste my blood!

Fluctuation and Confusion

I don't know what to do next. That's funny.
And that's frustrating too. I always wanna be a desicive person taking actions with a focused mind. I'm now at the crossroads of opportunities. I don't know which one I should grab and which one I should let go. Each way has its own strength and weakness. I found one chance which will make my life easier than ever. But, I'm reluctant to go that way because it's against my inner desire.

When you are confused, you become fluctuated. When you fluctuate, you become confused. What a vicious cycle!
Well, the best way to solve this problem is to sleep now.
It's enough for today to get confused. I still have tomorrows yet to come.
:D