Happy Old Year 2008...............

8..........7.............6............5............4............3............2.........1...

Happyyyyyyyyyy Newwwwwwwwww Yearrrrrrrrrrrrrrrr!!!!

ဆုိတဲ႔အသံေတြ တစ္လမ္းလုံးညံေနေအာင္၊ တစ္ျမိဳ႔လုံးလွ်ံေနေအာင္၊ တစ္ကမာၻလုံး၀ွမ္ေနေအာင္ ၾကားေနရတယ္၊ ျမင္ေနရတယ္၊ ခံစားေနရတယ္၊ ေတြးသိေနရတယ္...

အားလုံး ကုိယ္စီကုိယ္ငွ တစ္စုံတစ္ခုကုိေတာ႔ ဆုံးျဖတ္မိၾကမွာပဲေလ...

'ဒီႏွစ္ကစျပီး ငါ႔ကုိယ္ငါ ဘယ္လုိေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ေတာ႔မယ္...'

'ဒီႏွစ္မွာ ငါဘယ္လုိလူစားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေစရမယ္...'

'ဒီႏွစ္မွာ ငါဘာေတြရယူပိုင္ဆုိင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္...'

စတဲ႔ ပညတ္မတူေပမယ္႔ ပရမတၱသေဘာတရားအားျဖင္႔ တူညီေနတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အသစ္ေတြ၊ စိတ္သစ္ေတြနဲ႔ လူသစ္ေတြ ထြက္လာေနၾကတယ္။ စင္ျမင္႔ေတြေပၚမွာ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြထဲမွာ၊ လမ္းမၾကီးေတြေပၚမွာ၊ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကား ေလးေတြထဲမွာ၊ တုိင္းျပည္ၾကီးေတြမွာ၊ တုိင္းျပည္ငယ္ေလးေတြမွာ၊ ျမိဳ႔ျပၾကီးေတြမွာ၊ ေက်းရြာဇနပုဒ္ေတြမွာ အုိ... ျပည္႔လုိ႔လွ်ံလုိ႔ေပါ႔...

ဘာသာေရး ထုံမႊမ္းသူေတြ၊ ကုိင္းရႈိင္းသူေတြကေတာ႔ ဘာသာတရားရဲ႔ အရိပ္အာ၀ါသကုိ ခုိမွီျပီး သတၱ၀ါအေပါင္း ေအးခ်မ္းၾကည္လင္ၾကေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာေတြ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ပုိ႔သေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္...

တကယ္ေတာ႔ ၂၀၀၉ ဆုိတာ ၂၀၀၈ ရဲ႔ေနာက္မွာ ဧက၀ွစ္ကိန္းတစ္ခု ထပ္တုိးလုိက္ရုံပါပဲ...

မေန႔က ၂၀၀၈၊ ဒီေန႔ ၂၀၀၉ အေထြအထူး ဘာမ်ားျဖစ္ပ်က္သြားခဲ႔မလဲ...

မေန႔ကလုိပဲ ဒီေန႔မနက္ခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိးထလာခဲ႔ၾကမယ္. မေန႔ကလုိပဲ ဒီေန႔မနက္ခင္းမွာ အထူးထူးအဆန္းဆန္းေသာ အာရုံသစ္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုိက္ၾကမယ္. ျဖားေယာင္းၾကမယ္. ျဖားေယာင္းခံၾကမယ္...

ဒီအရွိန္တစ္ခုဟာ တစ္ပတ္ထက္ ပုိမခံတတ္ပါဘူး. ျပီးေတာ႔လည္း အရင္လုိ ဒုံရင္းဒုံရင္း ပုိေနျမဲ က်ားေနျမဲအတုိင္း ဆက္လက္စီးေမ်ာလုိက္ပါေနၾကဦးမွာပါပဲေလ...

ဟက္ပီးနယူးရီးယားးးးးးးးးးးးးးးးး လုိ႔ အားလုံးၾကားေအာင္၊ ရင္ဘတ္ေတြပြင္႔ထြက္သြားေအာင္ အားရပါးရ ဟစ္ေအာ္လုိက္တာထက္ နာရီလက္တံေလးတစ္ခ်က္ ၁၂ ဂဏန္းေပၚကုိ အေရာက္မွာ ၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ ဂဏန္းတြဲေလးတစ္ခု ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာေပၚက လြင္႔စင္က်ေပ်ာက္သြားတာကုိ ၾကည္႔ေနလုိက္ရတာက ပုိျပီးေလးနက္အသက္၀င္ေနေစခဲ႔သလုိပဲ...

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႔ ကုန္ဆုံးခ်ိန္ဟာ တကယ္ေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစရာ ေကာင္းလွသလုိ သံေ၀ဂရစရာလည္း အေတာ္ေကာင္းပါတယ္.

ကုိယ္နဲ႔တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး လက္ပြန္းတတီးေနထုိင္လာခဲ႔တဲ႔ ၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ ပညတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု ကုိယ္႔ဘ၀ထဲက ထြက္ခြာသြားခဲ႔တာကုိ အႏုပညာဆန္ဆန္နဲ႔ ၾကည္႔တတ္ခဲ႔မယ္၊ ခံစားတတ္ခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ကုိယ္သိပ္ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ အေဆြခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ ကုိယ္႔ဘ၀ထဲက အျပီးတုိင္ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားခဲ႔သလိုပါပဲ... ခံစားေၾကကဲြရေစတယ္.

၂၀၀၉ ကုိ ၾကိဳဆုိပါတယ္. ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အတူေနထုိင္လာခဲ႔တဲ႔ ၂၀၀၈ ကုိလည္း သိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္.

သစ္လြင္ႏုပ်ဳိမႈကလဲြလုိ႔ ဘာအမွားအယြင္းမွ မျမင္ေသးမရွိေသးတဲ႔ ႏွစ္သစ္တစ္ခုကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၾကိဳဆုိႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ရာ မခဲယဥ္းလွပါဘူး..

ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ခု အိုမင္းရင္႔ေရာ္စြာနဲ႔ မ်က္လႊာေလးေအာက္ခ်လုိ႔ အေ၀းကုိထြက္ခြာသြားခဲ႔တာကုိ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ၊ နားလည္ခြင္႔လႊတ္တတ္လြန္းစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိယ္ခ်င္းစာသင္႔ခဲ႔တယ္လုိ႔ မထင္မိဘူးလား မိတ္ေဆြရယ္...

တကယ္ေတာ႔ ႏွစ္ေဟာင္းတစ္ခုမွာ အမွားအယြင္းမရွိပါဘူး. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္မွာသာ အမွားအယြင္းေတြ ရွိေနခဲ႔ၾကတာပါ. ဒါကုိပဲ ၂၀၀၅ အမွား၊ ၂၀၀၆ အျပစ္၊ ၂၀၀၇ အရႈပ္ထုတ္၊ ၂၀၀၈ အသက္မ၀င္....... ေဟာ... ၂၀၀၉.... ဒီႏွစ္ကေတာ႔ ငါ႔ႏွစ္ပဲလုိ႔ ေျပာၾကေဟာၾကေရာခ်ေနၾကတုန္းပါပဲ.... မၾကာခင္ ၂၀၁၀ လာဦးမယ္. ၂၀၀၉ ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီေန႔လုိပဲ အတၱနံရံတစ္ခုေပၚမွာ လြယ္ကူစြာနဲ႔ ေဖာက္ခဲြေမ႔ေပ်ာက္ပစ္လုိက္ၾကမွာပါပဲေလ...

ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာပါရေစေနာ္...

ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႔ ကုန္ဆုံးခ်ိန္ဟာ တကယ္ေတာ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစရာေကာင္းလွသလုိ သံေ၀ဂရစရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္...

နာရီလက္တံေလးကုိ စုိက္ၾကည္႔ရင္း ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္၀န္းေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုိစြတ္လာခဲ႔ၾကတယ္...

ကၽြန္ေတာ္အရာရာတုိင္းကုိ တန္ဖုိးမထားႏုိင္၊ ဂရုမစိုက္ႏုိင္ေပမယ္႔ ကုိယ္နဲ႔ပတ္သက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ ႏွစ္ေဟာင္းေလးတစ္ခုကိုေတာ႔ ခမ္းနားစြာ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္တယ္...

.....

၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ ငါ႔ရင္ထဲက ႏွစ္ေဟာင္းေလးေရ...

ဒီႏွစ္လုိပဲ မႏွစ္ကလည္း ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ဒီလုိေအးျမေနခဲ႔တယ္. ဒါေပမယ္႔ ဒီလုိအခ်ိန္မွာ ငါဟာ ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ခုမွာ ထုိင္ေနခဲ႔ရင္း ၂၀၀၇ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစားေနခဲ႔ဖူးတယ္...

အဲဒီ႔တုန္းကေတာ႔ ၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ မင္းေလးက ငါ႔ေကာ္ဖီခြက္ေလးေဘးနားက တစ္ရႈးစာရြက္ေလးေပၚမွာ အခန္႔သားေနရာယူထားခဲ႔တာေပါ႔...

မင္းမွတ္မိဦးမလား...

မင္းကို ၁၂ ပိုင္း ငါပုိင္းခဲ႔တယ္. တစ္ပုိင္းစီကုိ ၂ ခုစီ ထပ္ပုိင္းရင္း တစ္ရႉးစာရြက္ေလးေပါင္းမ်ားစြာမွာ မင္းရဲ႔ အခက္အလက္ေတြကုိ ငါတပ္ဆင္ခဲ႔တယ္...

မင္းဟာ ငါ႔အတြက္ လန္းဆန္းေ၀ဆာတဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္...

မင္းနဲ႔အတူ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ဘယ္လုိဟာေတြကုိ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံနဲ႔ ရယူအေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္မယ္လုိ႔ ေတြးေတာဆုံးျဖတ္ေနခဲ႔ခ်ိန္မွာ ငါ႔မ်က္၀န္းေတြက ေကာ္ဖီခြက္ထဲက ေကာ္ဖီရည္ေတြလုိ ညိဳသြားလုိက္၊ မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚက မီးပြင္႔ေလးေတြလုိ လင္းလက္သြားလုိက္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ႏွင္းမႈန္ေတြထဲက ဓာတ္မီးတုိင္တစ္ခုလုိ ေ၀၀ါးသြားလုိက္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရတယ္...

ဒါေပမယ္႔ အဆုံးသတ္မွာ မင္းနဲ႔ငါ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ ျပတ္သားစြာ၊ ရဲရင္႔စြာ၊ ခုိင္မာစြာ ေပါင္းစပ္ႏုိင္ခဲ႔တယ္...

အျပန္ ကားလမ္းမအလယ္တည္႔တည္႔ကေန ပိုင္စုိးပိုင္နင္းနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ျပင္းျပင္း လွမ္းေလွ်ာက္လာတဲ႔ ငါ႔ေျခလွမ္းေတြကုိ ေငြႏွင္းမႈန္ေလးေတြက နမ္းရႈိက္ဂုဏ္ျပဳေနခဲ႔ၾကတယ္...

အဲဒီ႔တုန္းကေတာ႔ မင္းဟာ ငါ႔ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ေလးရဲ႔ ေနာက္ဖက္က်က် အိတ္ကပ္ေလးထဲမွာ ငိုက္ျမည္းေနခဲ႔တာေပါ႔...

ဒီလုိနဲ႔ပဲ စကၠန္႔ကုိ မိနစ္စား၊ မိနစ္ကုိ နာရီစား၊ နာရီကုိ ရက္စား၊ ရက္ကုိလစား၊ လကုိ ႏွစ္စားနဲ႔ မင္းရဲ႔ ပီျပင္ျပတ္သားခဲ႔တဲ႔ ပုံရိပ္လႊာေတြ တျဖည္းျဖည္း ေ၀၀ါးခဲ႔ရတယ္...

မင္းရဲ႔ မနက္ခင္းေတြဟာ ငါ႔မ်က္၀န္းေတြကုိ ထုံးစံအတုိင္း လာေရာက္နမ္းရႈိက္ရင္း ႏုိးထေနေစခဲ႔ေပမယ္႔ ငါ႔ရဲ႔ေျခလွမ္းေတြကေတာ႔ သံပတ္ေပးခံထားခဲ႔ရတဲ႔ စက္ရုပ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ ေျခေထာက္ေတြလုိ ေစရာသြား၊ ထားရာေနျဖစ္ခဲ႔ရတယ္....

မင္းရဲ႔ ၀မ္းနည္းမ်က္၀န္းေတြ၊ ယူက်ဳံးမရျဖစ္တဲ႔ ခ်ိနဲ႔အျပဳံးေတြကုိ ႏုိ၀င္ဘာ (၈) ရက္မနက္ခင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင္႔ ငါ႔ရဲ႔ ေမြးေန႔မွာ တစ္ခါေတြ႔လုိက္ရတယ္...

အဲဒီ႔ကတည္းက ငါသိပ္ကုိ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားခဲ႔တယ္...

တကယ္ေတာ႔ ငါဟာ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း ေႏွာင္အိမ္ထဲ ျပန္၀င္ေနခဲ႔မိတဲ႔ အက်င္႔ပါေနတဲ႔ ငွက္ငယ္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနပါေရာ႔လား....

အဲဒီ႔ေနာက္ပုိင္း ငါ မင္းနဲ႔ သိပ္ကုိရင္းရင္းႏွီးႏွီးေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ မင္းသိမွာပါ...

မင္းနဲ႔အတူ ငါ႔ေရွ႔ေရးအတြက္ တုိင္ပင္တယ္. မင္းနဲ႔အတူ ေလးနက္တဲ႔ ဘ၀ဒႆနေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္. မင္းနဲ႔အတူ ခ်ိဳျမတဲ႔ ဂီတသံစဥ္ေတြကုိ ဖန္တီးေမြးထုတ္ခဲ႔တယ္. မင္းနဲ႔အတူ ကဗ်ာခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ ထုိင္ေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္...

ငါ သိပ္၀မ္းနည္းတယ္. မင္းမွာ တစ္လပဲ အခ်ိန္ရွိေတာ႔တယ္ဆုိတာကုိ သိလုိက္ရခ်ိန္မွာေပါ႔...

မသြားပါနဲ႔လုိ႔ ငါတားခ်င္ေပမယ္႔လည္း တားႏုိင္ခြင္႔မွ မရွိခဲ႔တာ...

ဒီေတာ႔လည္း ေနရသမွ် အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ မင္းအတြက္ ငါ အေကာင္းဆုံး ေနထုိင္ေပးခဲ႔တယ္. ဒီဇင္ဘာႏွင္းေတြ ေ၀ေနခ်ိန္မွာ ငါ မင္းရဲ႔ မ်က္ႏွာေလးကို ေစ႔ေစ႔ၾကည္႔ရင္း ငါ႔ႏွလုံးသားကုိ ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည္႔တယ္. ဒါ မင္းအသိ.. ေဆာင္းေလေလးေတြ ျမဴးေနခ်ိန္မွာ ငါ မင္းရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ ခ်မ္းေျမ႔ၾကည္လင္စြာ အိပ္စက္အနားယူရင္း ငါ႔ဘ၀ရဲ႔ အေမာေတြကုိ ေခတၱမ်က္ျခည္ျပတ္ေစခဲ႔တယ္... ဒါလည္း မင္းအသိ...

ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေလးေတြ အစီအရီေထာင္လုိ႔ ဓမၼေတးသီခ်င္းေလးေတြ ေအးျမခ်ိဳလြင္စြာ ပ်ံ႔လြင႔္စီး၀င္ေနခ်ိန္မွာ ငါ မင္းအတြက္ ဖဲၾကိဳးအနီေလးတစ္ခု သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္နားမွာ ခ်ည္ေပးခဲ႔ဖူးတယ္. အဲဒါေတာ႔ မင္းသိခ်င္မွ သိမွာပါ...

မၾကာခင္ လာေတာ႔မယ္႔ ၂၀၀၉ ဆုိတဲ႔ ဧည္႔သည္ေတာ္တစ္ေယာက္ကုိ ၾကိဳဆုိဖုိ႔ လူေတြ တက္ၾကြလႈပ္ရွားေနခ်ိန္၊ အ၀တ္အစားသစ္ေတြ၊ ပစၥည္းပစၥယအသစ္ေတြနဲ႔ လူေတြလူေတြ ေငးေမာေပ်ာ္ပါးေနခ်ိန္မွာ မင္း ဘယ္ေလာက္ အားငယ္လုိက္ရွာမလဲ....

ငါ မင္းအနားမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ရွိေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ မင္းသိမွာပါ...

အားမငယ္နဲ႔ကြာ... ဒါဟာ ဘ၀ပဲ... ဒါဟာ အသစ္အဆန္းကုိမွ ခုံမင္မက္ေမာလြန္းတတ္ၾကတဲ႔ လူေတြရဲ႔ သေဘာသဘာ၀တစ္ခုပဲ...

ငါလား...

ငါလည္း လူတစ္ေယာက္ပါပဲ...

ငါလည္း အသစ္အဆန္းကုိ တြယ္တာတတ္တာပဲေပါ႔... ဒါေပမယ္႔ ငါ႔အေပၚ ေကာင္းခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဘယ္သူကုိမဆုိေတာ႔ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အေျခပဲ ေရာက္ေနပါေစ ငါ တန္ဖုိးထားမယ္၊ အေလးတယူျပဳမယ္. ေရွ႔တန္းတင္မယ္...

မင္း ငါ႔အေပၚ ေဖးမကူညီ ရပ္တည္ေပးခဲ႔ဖူးတယ္...

ဒါေၾကာင္႔ ဒီေန႔ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္ညမွာ ငါ မင္းရဲ႔ ဆတ္ဆတ္ခါတုန္ယင္ေနတဲ႔ ႏွလုံးသားငယ္ေလးကုိ ယုယစြာ ပိုက္ေထြးထားရင္း မင္းနဲ႔အတူ တစ္ညလုံး ရွိေနခဲ႔တယ္...

မင္းနဲ႔ငါေရးျခစ္ခဲ႔တဲ႔ အိပ္မက္ေတြ မျပီးဆုံးေသးဘူး. ငါ ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ရင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားမယ္.

အခုခ်ိန္မွာ ငါတစ္စုံတစ္ရာကုိ သိပ္လြမ္းေနခဲ႔တယ္...

မင္းနဲ႔အတူ ေကာ္ဖီဆုိင္ထုိင္ခဲ႔တုန္းက ေမွ်ာ္လင္႔ကုိးစားတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ငါ႔ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔အားေပးခဲ႔တဲ႔ ၂၀၀၈ ဆုိတဲ႔ မင္းရဲ႔ပုံရိပ္ေလးကုိပဲေပါ႔...

အေရာင္ေမွးမွိန္စျပဳေနျပီျဖစ္တဲ႔ မင္းမ်က္၀န္းေလးေတြကုိ ငါျမတ္ႏုိးစြာ နမ္းရႈိက္ပါရေစ...

ငါ မင္းကို လုိက္ပုိ႔မယ္ေနာ္...

အုိ... မငုိပါနဲ႔ကြာ...

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ မင္းကုိ ပစ္ပယ္စမ္းပါေစ... ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ မင္းကုိ ေမ႔ေလ်ာ႔ခ်င္စမ္းပါေစ... မင္းကုိ ငါဘယ္ေလာက္ထိ တန္ဖုိးထားခင္တြယ္တယ္၊ ယုံၾကည္ေလးစားတယ္၊ ကုိးစားတြယ္တာတယ္ဆုိတာကုိ မင္း သိထားလုိက္စမ္းပါကြာ...

ဒါဟာ မင္းနဲ႔ငါအတြက္ ေတာက္ပလုိက္တဲ႔ ေကာင္းကင္ဘုံရဲ႔ အလင္းတန္းတစ္ခုပဲ...

မင္းျမင္တတ္မယ္လုိ႔ ငါယုံၾကည္တယ္...


....
..
.....
..........
...

ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ဆူညံေနၾကျပီ..

ဒါဟာ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိ ၾကိဳဆုိႏႈတ္ဆက္ေနတာျဖစ္ေပမယ္႔ တစ္ေယာက္ေသာသူအတြက္ေတာ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲြခြာဖုိ႔ အခ်က္ျပေနတာပဲ ျဖစ္တယ္...

၀မ္းနည္းလုိက္တာကြာ...

ခဏ...

ငါမင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႔ဖက္နမ္းရႈိက္ပါရေစ....

ဒီေလွကားထစ္ေလးေတြရဲ႔ အဆုံးမွာ မင္းနဲ႔ငါ ထာ၀ရ ေ၀းကြာရေတာ႔မယ္ေနာ္...

မင္းနဲ႔ခဲြခြာရေတာ႔မွာမုိ႔လုိ႔ ငါသိပ္၀မ္းနည္းသလုိ မင္းေၾကာင္႔ ငါ႔မွာ ဘ၀အသိတရားေတြ တုိးပြားလာခဲ႔ရလုိ႔လည္း ငါ သိပ္၀မ္းသာတယ္...

၀မ္းနည္း၀မ္းသာမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ပဲ မင္းရဲ႔ မ်က္ရည္ေလးေတြကုိ ငါ ျမတ္ႏုိးစြာ ေကာက္ယူလုိက္ေတာ႔မယ္ကြာ...

ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္ေနာ္....

Happy.... Old.... Year.... 2008!

.....
..
.
.



Credit: The above picture is used from here.