ဒီဇင္ဘာေဆာင္းညပုံရိပ္မ်ား...

ဒီဇင္ဘာေဆာင္းညပုံရိပ္မ်ား…

ဒီလုိေျပာလုိက္ျပီဆုိတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔္ရဲ႔ အေတြးစဥ္ေတြက မႏၱေလးျမိဳ႔ေလးဆီကုိ ေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္.

လြမ္းေနဆဲပဲ ေရႊမႏၱေလးေရ….

….

မႏၱေလးျမိဳ႔ကုိ ေနပူတယ္၊ ျခင္ကုိက္တယ္၊ ဖုန္ထူတယ္ စသည္ျဖင္႔ ေအာက္ျပည္က လူေတြက အျပစ္တင္စကား ေျပာတတ္ၾကေပမယ္႔ မႏၱေလးျမိဳ႔မွာ ေနခဲ႔ဖူးသူတုိင္း ရင္ထဲမွာ ေမ႔မရႏုိင္တဲ႔ ေန႔ရက္မ်ားကုိ ပိုင္ဆုိင္ခဲ႔ဖူးၾကမွာပါ…

သူမ်ားေတြ အေၾကာင္းမေျပာေတာ႔ဘူးဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ မန္းည ပုံရိပ္ေလးမ်ား အေၾကာင္းကုိပဲ အမွတ္တရအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာျပေတာ႔မယ္ေနာ္..

….

၁၀ တန္းေအာင္ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလးကုိ ေျပာင္းလာခဲ႔ပါတယ္. တကၠသုိလ္ေတြကလည္း ခဏပဲဖြင္႔ျပီး ျပန္ပိတ္ထားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္သစ္တစ္ခုကုိ မေမွ်ာ္လင႔္ဘဲ စတင္မိခဲ႔ပါတယ္.

အလယ္တန္းနဲ႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ စာသင္တာပါပဲ.

ဟုတ္တယ္. ကၽြန္ေတာ္ စာသင္ခဲ႔ဖူးတယ္. စသင္တုန္းကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ သူ႔ရဲ႔ တူေလး ၂ ေယာက္ကုိ သင္ေပးဖုိ႔ အပ္ရင္း အသိုင္းအ၀ုိင္းက နည္းနည္းခ်င္း က်ယ္ျပန္႔သြားခဲ႔တာေပါ႔. ေနာက္ ႏွစ္နွစ္ေလာက္ေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရလာခဲ႔တယ္. ေန႔ခင္းဆုိ စာေတြလုိက္သင္၊ အိမ္မွာလည္း ေခၚသင္၊ နားရက္မွာ က်ဳံးေဘးနားက အမ်ိဳးသားစာၾကည္႔တုိက္မွာ စာအုပ္ေတြ၀င္ေမႊ၊ ညဖက္ဆုိ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ စာလုိက္သင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေက်ာ္လြန္ေစခဲ႔ပါတယ္.

မႏၱေလးမွာ ေႏြနဲ႔မုိးရာသီေတြဆုိ သိပ္ျပီး ထူးထူးျခားျခား မေျပာပေလာက္ေပမယ္႔ ေဆာင္းရာသီေရာက္ရင္ေတာ႔ တကယ္ကုိ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္…

တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားလား… ေခါင္းေတြ ကုတ္မေနနဲ႔ဦး… သူမ်ားေတြေပ်ာ္မေပ်ာ္ေတာ႔ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္တာကုိပဲ ေျပာတာပါ.

ဒီဇင္ဘာဆုိရင္ မႏၱေလးမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးေနပါျပီ. ကၽြန္ေတာ္က ညေနကတည္းက စာေတြလုိက္သင္လုိက္တာ ညဖက္ ၁၀ နာရီေလာက္ဆုိရင္ ျပီးပါျပီ. အဲဒီ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာင္းသားေလးေတြနဲ႔ က်ဳံးေဘး တစ္ပတ္ေလာက္ ဆုိင္ကယ္ပတ္စီးလုိက္ၾကပါေသးတယ္. ဆုိင္ကယ္ေနာက္မွာ ကုပ္ကုိ ပုေနေအာင္ထားျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ အေႏြးထည္ေဘးအိတ္ထဲကုိ ထုိးထည္႔လုိ႔ ဆုိင္ကယ္ကုိ ပုံမွန္ေလး လွိမ္႔ျပီး စီးသြားရတာ အရသာတစ္မ်ိဳးပါပဲ…

က်ဳံးေဘးနားက ျဖတ္တုိက္လာတဲ႔ ေလညွင္းေလးကုိ ခံစားလုိ႔၊ ပါးစပ္ထဲမွာ ေရာက္တတ္ရာရာ သီခ်င္းအပုိင္းအစေလးေတြကုိ ဆုိညည္းလို႔၊ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ေရႊမန္းသူေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ဆုိင္ကယ္စီးလာတာ ျမင္ရင္ အေၾကာင္းမဲ႔ ကုိယ္႔လီဗာကုိ တဗ်င္းဗ်င္းနဲ႔ ဖုိသံေပးလုိ႔… ဟတ္ဟတ္ဟတ္… (ဘာမွ မခ်န္ဘူးေနာ္. အကုန္ေျပာျပမွာ…)

လြမ္းတယ္ဗ်ာ…

……

မွတ္မိေသးတယ္…

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ညကေပါ႔..

စာေမးပဲြေတြနီးလာျပီဆုိေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ တစ္အိမ္မွာ စုျပီး သင္ပါတယ္.

အဲ… စာသင္တဲ႔ ပုံစံနည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပထားမွ ေနာက္ပုိင္း ေျပာရတာ နားလည္လိမ္႔မယ္ဗ်.

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ၅ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ တစ္ခ်ိဳ႔ရွိပါတယ္. ၅ တန္း ၆ တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြကုိေတာ႔ ညေနခ်ိန္ယူထားပါတယ္. ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြက်ေတာ႔ ညဖက္မွပဲ သင္ႏုိင္ပါတယ္. သူတုိ႔မွာလည္း ေက်ာင္းဆင္းရင္ က်ဴရွင္ေတြ လုိက္တက္ရေသးတာကုိး…

၁၀ တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကုိ တစ္ပတ္ ၄ ရက္ႏႈန္းနဲ႔ တစ္ရက္ကုိ ၃ နာရီသင္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းသား ၅ ေယာက္ကုိ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ အခ်ိန္ျပည္႔ရေအာင္ သင္ေပးရပါတယ္. စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာဆုိ တစ္ေနကုန္ run ေနရတာပဲ. ကၽြန္ေတာ္တက္တဲ႔ speaking class နဲ႔ computer course ေတြကလည္း ရွိေသးတယ္ေလ. ေန႔ခင္းဆုိ ေက်ာင္းသားေတြတစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ႔ အမ်ိဳးသားစာၾကည္႔တုိက္မွာ စာသြားဖတ္တယ္. အျပင္ေျဖတစ္ေယာက္ကုိေတာ႔ မနက္ပုိင္းသြားသင္ေပးရေသးတယ္. အဟဲ. ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က နန္းေရွ႔က လင္းေရာင္ျခည္ စာၾကည္႔တုိက္မွာ volunteer လည္း ၀င္လုပ္လုိက္ေသးတယ္ဗ်.

အဲဒီ႔ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္က အစုံသုပ္သုပ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနခဲ႔တာ. ခုေတာ႔ ဘေလာ႔ဂါလည္း ျဖစ္လာေရာ ဘေလာ႔ဂ္ေတြကို အလကားရတုိင္း ယူျပီး ပြစိတတ္ေအာင္ ေရးေနတာလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ အဲဒီ႔အက်င္႔ေလးေၾကာင္႔ပဲေပါ႔. (ဟတ္ဟတ္ဟတ္)

ထားပါေတာ႔….

ဒီေတာ႔ ဒီဇင္ဘာ၊ ဇန္န၀ါရီဆိုရင္ ၁၀ တန္းစာေမးပဲြေတြက သိပ္နီးလာျပီ. Intensive training ေတြ ေပးရေတာ႔မယ္. ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြ သိပ္မတက္ၾကေတာ႔ဘူးေလ. အဲဒီ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာင္းသားေတြကုိ ညွိပါတယ္. သူတုိ႔ေတြကို တစ္ပတ္ ၄ ရက္၊ ၃ နာရီပဲ ေပးမယ္ဆုိရင္ တစ္ပတ္မွာ ၁၂ နာရီပဲ ရမယ္. စာေတြက သိပ္မ်ားေတာ႔ သိပ္အားမရဘူး. အဲလုိလုပ္မယ္႔အစား ၃ ေယာက္ေလာက္ကုိ ၀ုိင္းလုိက္ျပီး က်ယ္တဲ႔ အိမ္ တစ္အိမ္အိမ္မွာ စုသင္မယ္. စာသင္ခ်ိန္ကုိ တုိးေပးမယ္. ရက္လည္း တုိးေပးမယ္. အဲလုိေျပာျပီး ညွိပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပုံမွန္က ေက်ာင္းသား ၃ ေယာက္ထက္ အျမဲပုိပါတယ္. (နာမည္ၾကီးကုိး… ဟတ္ဟတ္)

ဒီေတာ႔ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းကုိပဲ ႏွစ္၀ုိင္းျဖစ္သြားပါတယ္. ပထမ၀ုိင္းကုိ ညေနခင္း အေစာပုိင္းေလာက္သင္ျပီး ေနာက္တစ္၀ုိင္းကုိေတာ႔ ညဖက္ ၉ ခဲြေလာက္ကေန စသင္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔အိမ္မွာ အတူတူ လုိက္အိပ္ပါတယ္.

ကဲ. ကဲ. ဒီေလာက္ဆုိ ဇာတ္ရည္လည္ျပီေနာ္. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ညေလးအေၾကာင္းကုိ ျပန္ဆက္မွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္. ေတာ္ၾကာ ေဆာင္းရာသီနဲ႔ စာသင္တာနဲ႔ ေရာကုန္ျပီး ေက်ာင္းသားေတြ လာအပ္ေနမွ ဒုကၡ… (ျမန္မာျပည္ ဗီဇာရရင္ေတာ႔ လာသင္မယ္ဗ်.)

ေက်ာင္းသားေလးေတြကလည္း တရုတ္ေလးေတြ မ်ားပါတယ္. အေမေဒၚအမာေျပာသလုိပဲေပါ႔.

အရင္တုန္းကဆုိရင္ ဒါဟာ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႔ ေရႊမႏၱေလးျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္ေပါ႔. အခုေတာ႔ ၀တုိ႔ ရႊီမန္းဒေလး လုိ႔ ေျပာရမလုိျဖစ္ေနျပီတဲ႔..

ဟုတ္ပါတယ္. မႏၱေလးမွာ လက္ငါးေခ်ာင္းထုိး မလဲြေစရဘူး တရုတ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိေတာ႔ ထုိးမိပါတယ္. (လက္နဲ႔ပါ)

ေစ်းခ်ိဳလား. အေရွ႔ျပင္လား. ေျမာက္ျပင္လား. ေတာင္ျပင္လား… ဘာျပင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တီလုတ္ျပင္ေတြ အမ်ားကီး ရွိတတ္ပါတယ္. အဲဒီ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရုတ္စကားေလး နည္းနည္းပါးပါး တတ္လာခဲ႔တာေပါ႔ဗ်ာ. တစ္ခါတုန္းကဆုိရင္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ တရုတ္စကားေလးနဲ႔ ဆုိင္ကယ္စီးလာတဲ႔ တရုတ္မေလး တစ္ေယာက္ကုိေပါ႔ဗ်ာ.. လုိက္ျပီးေတာ႔ေပါ႔… ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟုိေျပာဒီေျပာ. သူကလည္း ျပန္အၾကည္႔မွာေပါ႔…

အဟမ္း.. အဟမ္း.. ေဩာ္. ေဆာရီး… ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေစာသြားတယ္. ဒီဇာတ္လမ္းေတြက တစ္ေထာင္႔တစ္ည ခ်စ္သူမ်ား ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ရွိရမွာဗ်. ဘြာေတးေနာ္. ဘြာ. ဘြာ..

ဟာဗ်ာ. ေျပာလုိ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး. မႏၱေလးအေၾကာင္းေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပုိ႔စ္ေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္လာႏုိင္တယ္. ေတာ္ျပီ. ေနာက္ေန႔မွပဲ ဆက္ေျပာေတာ႔မယ္.

ခုအိပ္ခ်င္ျပီ.

ဘုိင္ဘိုင္…

….



အဲလုိေျပာျပီးအိပ္လုိက္လုိ႔ကေတာ႔ ေသခ်ာတယ္. ေနာက္တစ္ေန႔ ကၽြန္ေတာ္႔ဘေလာ႔ဂ္မွာ ကြန္ပလိန္းေတြ ပြစိတက္ေနေတာ႔မွာပဲဗ်. အဟတ္ဟတ္ဟတ္…

ကဲ. ဆက္မယ္ေနာ္.

ညဖက္ဆုိ စာသင္တယ္. ၁၂ နာရီေလာက္က်ရင္ ေမာင္မင္းၾကီးသားေလးေတြက နည္းနည္း ဆႏၵျပလာၾကပါတယ္. ဗုိက္ဆာသေလး၊ ေခါင္းေနာက္သေလး ဘာသေလး ညာသေလးနဲ႔ Break! Break! ဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ လူလည္က်ပါေလေရာ. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔တပည္႔ေလးေတြကလည္း သိပ္ျပီးေတာ႔ မတိမ္းမယိမ္းပါ. အလြန္ဆုံးကြာလွ ၂ ႏွစ္ေပါ႔. ကၽြန္ေတာ္က အရင္ေအာင္ထားတာပဲ ရွိတာ. အေတြ႔အၾကဳံပုိင္းေတြက်ေတာ႔ သူတုိ႔ကေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ျပန္သင္သြားေသးတယ္ဗ်. သိလား. ဒီလုိနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ.

၁၂ ခဲြေလာက္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အုပ္စု ၇၈ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ တျဗဲျဗဲဗ်င္းလုိ႔ တဗ်င္းဗ်င္းျဗဲေနၾကပါျပီ… (ဆုိင္ကယ္ေနာ္. ဆုိင္ကယ္.)

ညတုိင္းေတာ႔ မထြက္ျဖစ္ၾကပါဘူး. အဂၤလိပ္စာသင္တဲ႔ည ဆုိရင္ေတာ႔ ထြက္ျဖစ္ၾကတယ္. အဲေလာက္ေတာင္ အလားအလာေကာင္းတာေနာ္.

Grammar ေလးကုိ စာေမးပဲြေလး မစစ္လုိက္နဲ႔. အဲဒီ႔ည ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က်ဳံးေဘးမွာ သြားကဲေတာ႔တာပဲ. ေခါင္းေဆးတာတဲ႔ေလ. ကၽြန္ေတာ္လည္း အမွန္ေျပာရရင္ ကုိယ္႔တပည္႔ေတြကုိ ကုိယ္မႏုိင္ပါဘူး. အလုိလုိက္ရင္း ေခ်ာ႔ေမာ႔သင္ခဲ႔ရတာပါပဲ. ေခါင္းထဲကုိ ရသေလာက္ေလး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းေပးေနရင္း သူတုိ႔ကုိ အလုိလုိက္ရင္း၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႔ဆီက တတ္သင္႔တတ္အပ္တာေလးေတြကုိ သင္ယူရင္းေပါ႔.

(ေဩာ္… ဆုိင္ကယ္စီးတာတုိ႔၊ လမ္းေၾကာသိေအာင္ လုပ္တာတုိ႔ပါ. ဒါပါပဲ.. ေနာ္.. ေနာ္. ဂယ္ေျပာတာ.. )

….

ပုံမွန္ေတာင္ အဲေလာက္ကဲေနၾကေတာ႔ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ည ဆုိေတာ႔လား…

ဟင္းဟင္း.. ဘာေျပာေကာင္းမလဲဗ်ာ.

၁၁ ေလာက္ကတည္းက ထြက္ၾကတာ. ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီ႔ညကို အျပတ္ကဲမယ္ေပါ႔ဗ်ာ. အ၀တ္အစား လန္လန္ေလးေတြ ၀တ္လုိ႔ေပါ႔. ဒီညေတာ႔ ကိုယ္႔ညပဲေပါ႔ဗ်ာ…

ဂလုိေတြးျပီး သကာလ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဆုိင္ကယ္ဦးထုပ္ေတြကုိ ဂုိေဒါင္ထဲထားခဲ႔ျပီး မႏၱေလးေတာင္ဖက္ကုိ ေရြ႔ခဲ႔ၾကပါေတာ႔တယ္.

ဒီေန႔ မႏၱေလးသူ မႏၱေလးသားေတြ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား ေတာင္ေပၚကုိ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ေရာက္တယ္ေတာ႔ မသိဘူး. ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္.

MIT က အျပန္ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း ဖုိးခ်ိဳတုိ႔၊ စည္သူတုိ႔၊ ၀ဏၰတုိ႔နဲ႔လည္း ေတာင္ေပၚ တက္ျဖစ္သလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာင္းသားေလးေတြနဲ႔လည္း သြားျဖစ္ပါတယ္. ဘယ္ႏွစ္ေခါက္တက္တက္ မရုိးႏုိင္ခဲ႔ပါဘူးဗ်ာ.

၃၁ ရက္ညမွာ လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းေပၚမွာ ရွိေနခဲ႔ၾကသလုိ ထင္ေနမိခဲ႔တယ္. ေတာင္ေပၚမွာလည္း လူစည္တယ္ဗ်. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေတာင္ေပၚတက္ရင္ေတာင္ ရုိးရုိးမတက္ဘူး. ဟဲဟဲ. ေျပာျပရမွာလား…

ေတာင္ေပၚတက္တဲ႔ လမ္းအေကြ႔နားေလးမွာ အတဲြေတြထုိင္ေနတာေတြ႔ရင္ ေဟး၀ါးဆုိျပီး ေျခာက္လုိက္ေသးတာ. ကားေလးတစ္စီးႏွစ္စီးေလာက္ ေမွာင္ရိပ္ခုိေနရင္ ဆုိင္ကယ္မီးကုိ တည္႔တည္႔ထုိးလုိက္ေသးတာ. ဒီေလာက္ပါပဲ. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဒီထက္မပိုပါဘူး..

ဟုတ္.. ဒီေလာက္ပါပဲဗ်ာ… ဟဲဟဲ..

၁၂ နာရီထုိးခါနီးေလ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းေလပါပဲ. ေတာင္ေပၚကေန မီးေရာင္စုံထြန္းလင္း ေတာက္ပ အလွျဖာေနတဲ႔ ေရႊမႏၱေလးကုိ ရႈစားရတာ ဘာနဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ႔ အရသာတစ္မ်ိဳးပါပဲဗ်ာ.



က်ဳံးၾကီးက မီးေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္တလဲ႔လဲ႔ ေတာက္ပေနလုိ႔၊ နန္းေတာ္ၾကီးကလည္း က်က္သေရအေပါင္းနဲ႔ ျပည္႔စုံလုိ႔၊ ေတာင္ေျခနားက Novotel ဟုိတယ္ၾကီးကလည္း တင္႔တယ္လုိ႔၊ ဟုိးခပ္လွမ္းလွမ္းက Sedona Hotel ၾကီးကလည္း ထည္၀ါလုိ႔၊ ဆည္းလည္းသံေလးေတြက ခ်ိဳလြင္စြာ စီးေမ်ာေနလုိ႔၊ ေလႏုေအးေလးက တုိက္ခတ္ေနလုိ႔…

အေရွ႔ဖက္ကုိ လွမ္းၾကည္႔လုိက္ရင္ ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႔ကုိ သြားတဲ႔ လမ္းဖက္က မီးေရာင္လဲ႔လဲ႔ေလးေတြကုိ ေတြ႔ရပါတယ္. အဲဒါ ၂၁ မုိင္ အနီးစခန္းတဲ႔ေလ.

အေနာက္ဖက္ကုိၾကည္႔ဦးမလား… စစ္ကုိင္းေတာင္တန္းၾကီးနဲ႔ မင္းကြန္းေတာင္ရုိးေပၚမွာ မီးေရာင္လဲ႔လဲ႔ေလးေတြ ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္ေတာက္ပေနလုိက္တာ ကဗ်ာျမစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပိဳဆင္းသြားႏုိ္င္ေလာက္တယ္.

အုိဗ်ာ.

လြမ္းလုိက္တာ…



….

အဲဒီ႔တုန္းက မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ေတာင္ေပၚကအဆင္း ျပည္ၾကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္နားအေရာက္မွာ ၁၂ နာရီထုိးသြားခဲ႔ပါတယ္.

အားလုံး တစ္ျပိဳင္တည္း ေအာ္လုိက္ၾကတာ.

HAPPY NEW YEAR!!!!!!

…..

(ဆက္ေရးပါဦးမည္….)

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္