လူေတြက ျငင္ျငင္သာသာ စီးဆင္းေနလုိ႔….
မာန္ခ်ထားတဲ႔ ညေနခင္း ေလျပည္က
လူးလူးလြန္႔လြန္႔ ေမ်ာလြင္႔ တုိက္ခတ္ေနလုိ႔…
ျဖဴစင္ရွင္းသန္႔တဲ႔ ခေရပြင္႔ေလးေတြက
ေျမျပင္ထက္ကုိ ခုံခုံမက္မက္ ဆင္းသက္ေနလုိ႔…
၀ါးလုံးေတာင္ေ၀ွးေတြကုိ ေထာက္ကန္အားျပဳေနရတဲ႔
ေညာင္ပင္အုိကလည္း သူမအိပ္ေသးေၾကာင္း တရွဲရွဲနဲ႔ အားခဲျပေနလုိ႔…
ေထာင္႔နားေလးက ပုတီးေစ႔ခ်င္း ထိေတြ႔သံကေတာ႔
တိတ္ဆိတ္မႈကုိ ထြင္းေဖာက္ “ေဖ်ာက္.. ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္..ေဖ်ာက္..”
န႔ံသာျဖဴ၊ ကရမက္၊ အေမႊးနံ႔သာစုံ ေရာယွက္ေနတဲ႔
ပတ္၀န္းက်င္က ခက္ထန္ေနတဲ႔ စိတ္အာရုံကုိ ညႊတ္ေပ်ာင္းေစလုိ႔…
ေလအေ၀ွ႔မွာမွ ဆုံေတြ႔ခြင္႔ရၾကရွာတဲ႔
ဆည္းလည္းရြက္ပြင္႔ေလးေတြကလည္း ေခါင္းေလာင္းနံရံေလးေတြကုိ
ျမတ္ႏုိးႏွစ္သက္စြာ ပြတ္သပ္က်ီစယ္ေနလုိ႔…
ထိန္ထိန္ငြားစြင္႔ ဆီမီးပြင္႔ေလးေတြကလည္း
ေလအသိမ္းမွာ ဘယ္ညာယိမ္းလုိ႔ ပြင္႔သူကပြင္႔ လြင္႔သူကလြင္႔…
ပုစြန္ဆီေရာင္ ေကာင္းကင္ေနာက္ခံမွာ
တင္႔တယ္၀င္႔၀ါေနတဲ႔ ေရႊေတာင္ၾကီးက သူ႔အရိပ္ခုိသူေတြကုိ
ျငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ တေထြေထြေပးေ၀ေနလုိ႔…
အုိ….
ေ၀းခါမွ ေရာ္ရမ္း တမ္းတမိတယ္..
ေရႊတိဂုံရဲ႔ ညေနခင္းေတြရယ္….
(ေရခဲငွက္)
(ေရခဲငွက္)
4 comments:
ကဗ်ာေလး သေဘာက်လိုက္တာ ကိုရန္ေလးရယ္။
ေရႊတိဂံုရဲ႕ ညေန႐ႈခင္းကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေအာင္ ပံုေဖာ္တတ္ပါေပတယ္။
ဆည္းလည္းသံေလးေတြေတာင္ နားထဲမွာ ၾကားေယာင္လို႔ ...
အေမႊးတိုင္ ဖေယာင္းတိုင္နံ႔ စပယ္ ႏွင္းဆီ ပန္းရနံ႔ေတြေတာင္ အနားမွာ ေ၀့၀ဲသင္းပ်ံ႕လာသလိုလို ....
ဟုတ္ပါရဲ႕ ... ေ၀းခါမွ တမ္းတမိတာ။
ပါဒ တစ္ခုခ်င္းစီက ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ အေရာက္ေခၚသြား ခဲ့တယ္..၊ ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ ေနပူခံ ေႂကြျပားေတြရဲ႕ ခပ္ေအးေအး အထိအေတြ႕ကို ေျခဖဝါးေအာက္မွာ ရလိုက္သလိုလို.....။
ေရႊတိဂံုရဲ႕ သပၸါယ္မႈေတြကို ျပည္႔စံုေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းတဲ႕ ကဗ်ာေလးပါဘဲ ကိုရန္ေအာင္
ၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ရသလို ေရႊတိဂံုလည္း ျမင္ေယာင္မိရပါတယ္။
ခ်စ္သူကို ထားခဲ့ေသာေန ့က မိုးမ်ား ရြာေနခဲ့ပါသည္။ ဖိနပ္စီးမထားေသာ ကၽြန္မတို ့ ေၿခေထာက္ေတြေအာက္မွ ေအးၿမေသာ ေက်ာက္သားၿပင္ၿဖဴၿဖဴထက္တြင္ မိုးေရမ်ား စီးဆင္းေနခဲ့သည္။ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ မတ္တပ္ရပ္လို႔ စကားမဆိုၿဖစ္ခဲ့ႀကေသာ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ္ေပၚသို့ မိုးေရစက္နွင္ ့အတူ ေညာင္ရြက္၀ါအခ်ိုဳ ့ လြင့္က်လာသည္။
"ငါးနွစ္ေစာင့္မယ္" ဟု ခ်စ္သူရက္ေရာစြာေၿပာၿပီး စေနေထာင့္တြင္ ေရလႈေနခဲ ့စဥ္က ခပ္ေ၀းေ၀းမွရပ္ႀကည့္ေနခဲ ့ရင္း တိိတ္တဆိတ္ ေႀကကြဲေနခဲ ့သည္။
ဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီးကိုယ္ေရးခဲ႔တာေလ သတိရသြားလို႔ပါ ကိုရန္ေရ...
Post a Comment