မွန္သုံးခ်ပ္

တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြကုိ စားသုံးရင္း

ဘ၀ဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ၾကီးျပင္းလာခဲ႔တယ္.

မွန္သားလက္လက္မွာရွိတဲ႔ ေန႔စဥ္ပုံရိပ္ေတြက

ဒီေရအတက္အက်ေတြကုိ လွည္႔စားထားရဲ႔…

မွန္ေပၚကလူ

မေန႔ကနဲ႔ တူေသးရဲ႔လား?

မွန္ထဲကလူ

ဒီေန႔မနက္နဲ႔ တူေသးရဲ႔လား?

မွန္ျပင္ကလူ

ဒီေန႔ညေန ရွိေနဦးမလား?

တစ္ခ်ိဳ႔က မွန္ထဲကုိ စူးစုိက္

ကုိယ္႔မုိက္မဲမႈေတြကုိ ခုံရုံးတင္တယ္.

တစ္ခ်ဳ႔ိက မွန္ထဲမွာ သာယာ

ကုိယ႔္အျပစ္အနာအဆာေတြကုိ ဖုံးဖိတယ္.

တစ္ခ်ိဳ႔က မွန္ျပင္ထက္ မိန္းေမာ

ကိုယ္႔ေသာကေတြကုိ စီးေမ်ာပစ္တယ္.

တစ္ခ်ိဳ႔က မွန္ခ်ပ္ကုိ ရုိက္ခ်

အာဃာတေတြအတြက္ ခုတုံးလုပ္ၾကတယ္.

တစ္ခ်ိဳ႔က မွန္ကင္းကုိ ျငင္ျငိဳ

မွန္လြန္းလုိ႔ အျပစ္သုိၾကတယ္.

ေၾကးမုံခုံးလည္း သူ႔သမၻာနဲ႔သူ

ေၾကးမုံခြက္လည္း သူ႔အထာနဲ႔သူ

ေၾကးမုံျပင္လည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ

ရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚမူတည္ျပီး

ဆုံခ်က္ေတြကုိ စုစည္းေပးၾကတယ္.

အရြယ္ ငယ္စဥ္က ေၾကးမုံျပင္

အရာရာကုိ အရွိအတုိင္း ရႈျမင္ခဲ႔တယ္.

နီးေတာ႔လည္းနီးေပါ႔

ေ၀းေတာ႔လည္းေ၀းေပါ႔

ဆုံခ်က္မိသေလာက္ပဲ ဆဲြခဲ႔မိတယ္.

အရြယ္လတ္ေတာ႔ ေၾကးမုံခုံး

ကုိယ္မမ်ိဳႏုိင္တာကုိေတာင္

၀မ္းဗုိက္ထဲ ဆန္႔ေအာင္ ထည္႔ၾကည္႔ခ်င္လာတယ္.

ဆုံခ်က္မိရင္ျပီးေရာ

ေဗ်ာေဗ်ာေဗ်ာဆုိ ဆဲြခ်

ေပၚလာတဲ႔ ပုံရိပ္က ကုန္းကုန္းကြကြ

အရြယ္ရင္႔ေတာ႔ ေၾကးမုံခြက္

ထင္တုိင္းမျဖစ္ေတာ႔ စိတ္ပ်က္လာတယ္.

ကုိယ္႔ေရွ႔ လူ၀ လာရပ္ရင္ ပိန္ျပလုိက္

လူသိမ္လာရပ္ရင္ ျဖိဳးျပလုိက္နဲ႔

ဟုိးဟုိးဟဟ ေလွာင္ရယ္သံေတြၾကားမွာ

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ႏွစ္သက္လာေနမိခဲ႔တယ္.

ဒါမွမဟုတ္

ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ စိတ္ပ်က္ေနခဲ႔မိတယ္.

ခုေတာ႔လည္း ေၾကးမုံရယ္…

ဆုံခ်က္ေတြက မွားတတ္လြန္းလုိ႔

ဘယ္အရာမွ မလဲြေခ်ာ္ျဖစ္ေအာင္

ထစ္ခနဲရွိ မွန္သုံးခ်ပ္လုံး

ထုတ္သုံးဖုိ႔ အသင္႔ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီေလ...

~ ေရခဲငွက္ ~