မစဥ္းစားျဖစ္ေတာ႔ေသာအေတြးစမ်ား...

ခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးလုိ႔မရပါ.

စာေရးရန္အေၾကာင္းကလည္း ရွိျပီးသား၊ ေရးဖုိ႔ အခ်ိန္လည္း ဖယ္ျပီးသား၊ ေရးရန္ ဆႏၵကလည္း အျပည္႔…

ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ေရးခ်လုိ႔ မရပါ…

ရထားစီးေနရင္း အေတြးေတြက တဖ်တ္ဖ်တ္၊ ညစာစားေနရင္း စာေရးခ်င္စိတ္ေတြက တဆတ္ဆတ္၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ကာရန္ေတြက တလွပ္လွပ္…

ဒါေပမယ္႔ တကယ္တမ္း ကြန္ျပဴတာေရွ႔ထိုင္ျပီး ေရးမယ္ၾကံေတာ႔ အေတာင္က်ိဳးေနတဲ႔ ငွက္တစ္ေကာင္လုိ ပ်ံခ်င္တုိင္း မပ်ံႏုိင္၊ ေတာင္ေ၀ွးလဲလုိ႔ မထႏုိင္တဲ႔ ဖုိးသူေတာ္လုိ မရႈႏုိင္မကယ္ႏုိင္၊ ပင္႔ကူအိမ္မွာ ျငိတြယ္ေနတဲ႔ ပုိးဖလံလုိ မလူးႏုိင္မလြန္႔ႏုိင္နဲ႔ မႈိင္ေတြျပီး ထုိင္ေလေနရတဲ႔ ညေပါင္းလည္း မနည္းေတာ႔ပါဘူး…

မနာလုိျဖစ္မိပါတယ္..


‘ကဗ်ာဥာဏ္အာေဘာ္ကလည္း ကေလာ္တုိင္း ထြက္ေသာေၾကာင္႔’ ဆုိတဲ႔ စေလဦးပုညကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး မနာလုိျဖစ္မိပါတယ္…

ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ‘ငါဘာေတြမ်ား ျဖစ္ေနတာလဲ’ ဆုိျပီး ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြ ထုတ္ေပါင္းလည္းမ်ားျပီ. စိတ္ဖိစီးမႈေၾကာင္႔လား၊ အလုပ္ပင္ပန္းလုိ႔လား၊ ၾကီးပြားေရးလား၊ စီးပြားေရးလား၊ ႏွလုံးသားေရးရာလား… လား.. လား… စတဲ႔ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကိုယ္တုိင္ ေဗဒင္ဆရာ မျဖစ္ရုံတမယ္၊ မဟာဘုတ္တုိင္ မထူရုံတမယ္၊ ကတ္ကင္းနင္းလုိ႔ ေ၀ဒက်မ္းဂန္လာအတုိင္း ကုိယ္႔နာမည္ကိုယ္ မေျပာင္းရုံတမယ္ ဆန္းစစ္ခ်က္ေတြ ထုတ္လုိက္တာလည္း စုံပါေလေရာ႔…

ေနာက္ဆုံးေတာ႔လည္း မုိက္ကရုိေဆာ႔ဖ္၀ါ႔ဒ္ရဲ႔ ေဒါ႔ကရုမင္႔တ္မွာ နယူးေပ႔ဂ်္ေလးက မလႈပ္ပါ. တုတ္တုတ္မွကုိ မလႈပ္ပါ…

ထားေတာ႔… တကယ္ စာေရးခ်င္စိတ္မရွိလည္း ထားေတာ႔… ဘာမွကုိ စဥ္းစားအေျဖရွာေနစရာ အေၾကာင္းမရိွ…

ခုေတာ႔ အလုပ္ပိတ္ရက္ေလး ပတ္၀န္းက်င္ရႈခင္းေလးေတြကုိ ဓာတ္ပုံရိုက္မိရင္ေတာင္မွ ဘေလာ႔ဂ္မွာ ငါဘယ္လုိေရးလုိက္မွာ၊ ဘယ္လုိတင္လုိက္မွာ စသည္ျဖင္႔ အေတြးေလးေတြ စီကာစဥ္ကာနဲ႔ရယ္…

အားလပ္ခ်ိန္ေလး ထုိင္ခုံေပၚမွာ ေခါင္းအုံးေလးေနာက္ခုမွီထုိင္ရင္း ဟုိဟုိဒီဒီစာေလးေတြ ဖတ္ေနခုိက္ အေတြးအေခၚေလးတစ္ခု လတ္ခနဲ ျဖစ္သြားရင္ ဒါေလးကုိေတာ႔ ဘယ္လုိပုိ႔စ္ေလးမွာ ဘယ္လုိမ်ိဳး ေနသားတက် ထည္႔ေရးလုိက္ရင္ ဘယ္လုိေကာင္းလာမွာ စသည္ျဖင္႔ စိတ္ကူးေလးေတြ သုိးကာသီကာနဲ႔ရယ္…

မျဖစ္ေတာ႔ဘူး… ဒီအေျခအေနကုိ လက္မခံႏုိင္ဘူး. ရုန္းထြက္မွျဖစ္မယ္ဆုိျပီး ရွိသမွ်အင္အားနဲ႔ တြန္းကန္ထြက္ျပီး ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အတင္းထုိင္ခုိင္း၊ ေတြးခုိင္း၊ ေရးခုိင္းေတာ႔လည္း ေရးလုိ႔ေတာ႔ရပါရဲ႔. ဒါေပမယ္႔ ႏွလုံးသားက ထြက္က်လာတဲ႔ စာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္ စာျပန္အံေနသလုိမ်ိဳး ဖတ္ရတာ အရသာမရွိလုိက္တာ… ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတဲ႔ စာဆုိတာမ်ိဳးကလည္း စာေရးသူကုိ တြန္းအားေပး၊ ဖိအားေပးေရးခုိင္းေနတာမ်ိဳးထက္ သက္ေတာင္႔သက္သာအေနအထားမ်ိဳးမွာ စာေရးသူကုိယ္တုိင္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ စိတ္ကူးစိတ္သန္း ကြန္႔ျမဴးပ်ံသန္း ေရးစြမ္းႏုိင္တာမ်ိဳးမွ စာေကာင္းေပမြန္ ထြက္တတ္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေပလား…

အဲသလုိနဲ႔ ႏွစ္ေဟာင္းလည္းကုန္လုိ႔ ႏွစ္သစ္ကုိလည္း ေရာက္ခဲ႔ျပီ. ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ပုံစံက ဘာမွ ထူးျခားေျပာင္းလဲမလာခဲ႔ပါ…

ကုိယ္ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ပုိ႔စ္ေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ ျပန္ဖတ္မိေတာ႔ ‘အဲဒါေတြေရးခဲ႔တာ ငါမွ ဟုတ္ရဲ႔လား’ ဆုိတဲ႔ အေတြးမ်ိဳးေတာင္ ၀င္လာမိတယ္.

BLOGGER ရဲ႔ DRAFT ထဲမွာ ေရးျပီး မတင္ျဖစ္ဘဲ သိမ္းထားတဲ႔ စာေတြလည္း ရွိလားရွိရဲ႔… ဘာေၾကာင္႔လဲမသိဘူး. ကုိယ္ေရးတဲ႔စာကုိ ကုိယ္ျပန္မၾကိဳက္ျဖစ္ေနမိတယ္. ကုိယ္တုိင္မၾကိဳက္မွေတာ႔ ပရိသတ္ကုိ ခ်မျပေတာ႔ပါဘူးကြာဆုိျပီး ျပန္ျပန္သိမ္းလိုက္ရင္းက အသိမ္းလြန္ျပီး ေနာက္ဆုံး ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္က ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ျပန္စိတ္ေကာက္သြားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္. ဘာမွကုိ ခ်မေပးေတာ႔ဘူးဗ်ာ…

ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ၾကည္႔ဖူးတဲ႔ရုပ္ရွင္ကားေလးတစ္ခုကုိ သြားသတိရမိတယ္.

"Finding Forrester" ဆုိတဲ႔ ဇာတ္ကားေလးထဲက ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္းကုိပါ. အဲဒီ႔ဇာတ္ကားေလးထဲမွာ မင္းသားၾကီး Sean Connery က တုိက္ခန္းေလးတစ္ခန္းမွာ ဇာတ္ျမွဳပ္ျပီး ေနေနတဲ႔ ပူလစ္ဇာဆုရ တစ္ခ်ိန္က နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာ William Forrester အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္. သူနဲ႔တဲြဖက္သရုပ္ေဆာင္ရတဲ႔ မင္းသားက Rob Brown လုိ႔ေခၚတဲ႔ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တဲ႔ လူမည္းေက်ာင္းသားေလး Jamal Wallace ပါ. အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ေတာ႔ ဇာတ္လမ္းကုိ ကုိယ္တုိင္သာ ငွားၾကည္႔ၾကေတာ႔ဗ်ာ. ၾကည္႔ဖုိ႔ထုိက္တန္တဲ႔ ဇာတ္ကားေကာင္းေလးတစ္ခုပါ. ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ႔ကားေလးထဲက ဇာတ္၀င္ခန္းတစ္ခန္းပါ.

Jamal က Forrester ေနတဲ႔ တုိက္ခန္းေလးမွာ လာျပီး သူ႔ရဲ႔ Writing Class အတြက္ စာမူတစ္ခုကုိ ေရးဖုိ႔ၾကိဳးစားေနရင္း ဘာမွ ေရးမရျဖစ္ေနခဲ႕ပါတယ္. အဲဒီ႔မွာ Forrester က

Forrester: Is there a problem?

Jamal: No, I’m just thinking….

Forrester: No thinking - that comes later. You must write your first draft with your heart. You rewrite with your head. The first key to writing is... to write, not to think!

အဲဒီ႔အခန္းေလးပါ. ၾကည္႔ခ်င္သူေတြ အျမည္းသေဘာၾကည္႔ႏုိင္ေအာင္ youtube က Trailer ေလးတင္ေပးလုိက္ပါတယ္. ခုနက ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ ဇာတ္၀င္ခန္းေလးပါတဲ႔ေနရာက 2:58 မိနစ္မွာပါ.







ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီ႔ဇာတ္၀င္ခန္းေလးကုိ ျပန္ၾကည္႔ျဖစ္တယ္.

ျပီးေတာ႔ စိတ္ကုိေလွ်ာ႔ခ်လုိက္တယ္.

ဘာကုိမွ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔ဘူး....

ကၽြန္ေတာ္႔ႏွလုံးသားက အသံကုိပဲ နားေထာင္လိုက္ေတာ႔တယ္.

“.............….”


အားလုံးကုိခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္