ရွင္လ်က္ပုပ္ေနသူမ်ား...

ငါ႔မ်က္လုံးထဲက မ်က္ရည္ပူေတြစီးလုိ႔က်
ညေပါင္းမ်ားစြာ အိပ္မရခဲ႔တာၾကာျပီေလ
တစ္ေရးႏုိးလုိ႔အထိတ္တလန္႔နဲ႔ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိေမာ႔ၾကည္႔ရင္ေတာင္
ေသြးစြန္းေနတဲ႔သကၤန္းေတာ္ေတြက ငါ႔ကုိမုိးၾကည္႔ေနတယ္.
စုိးရြံ႔ေနတဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႔ ငိုေၾကြးသံေတြက
ေပတစ္ရာလမ္းမၾကီးေပၚက ေသြးစက္ေတြကုိ တရႈိက္မက္မက္ေပြ႔ဖက္ေနၾကေလရဲ႔.

၀ါးရင္းတုတ္ေတြ၊ နံပါတ္တုတ္ေတြကုိင္ေဆာင္ထားၾကတဲ႔ စစ္မိစာၦေကာင္ေတြ…
ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ခင္ပြန္းၾကီးဆယ္ပါးကို မျပစ္မွားရေကာင္းမွန္းမသိတဲ႔ လူ႔ဗာလေတြ
ကုိယ္႔လုပ္ရပ္မွန္မွားမခြဲျခားႏုိင္ဘဲ တစ္ဘ၀တာရပ္တည္မႈအတြက္ ေမာဟတိမ္သလႅာလႊမ္းျခံဳထားသူေတြ…
အုိ…
မင္းတုိ႔သံသရာမွာ ဘယ္လုိဆက္က်င္လည္ၾကမလဲဆုိတဲ႔အေရး
ေတြးေတာင္မေတြး၀ံ႔ဘူး.



အမယ္အုိေတြလည္းငုိခ်င္းခ်
တုိ႔ကုိယ္ေတာ္ေတြ ပင္ပန္းလွပါျပီတဲ႔…
နဖူးေပၚလက္တင္လုိ႔ ဖူးေျမာ္ရွိခုိးလက္စုံမုိးထုိက္တဲ႔ ဘုရားသားေတာ္ေတြပါ
ၾကိဳးကြင္းစြပ္လုိ႔ ဓာတ္တုိင္မွာခ်ည္
ျပီတီတီအျပဳံးေတြနဲ႔ ပါးရုိက္နားရုိက္
မုိက္လုံးၾကီးလွတဲ႔ ေခြးမိစာၦေတြ
ကင္ေပတုိင္ေတာင္ ပညာျပန္သင္ယူရေခ်ရဲ႔.

အမွန္တရားဆုိတာ တစ္ခုထက္ပုိပါတယ္
ေအး…
မင္းစိတ္ထဲမွာ မကြယ္၀ွက္ဘဲသိေနတဲ႔ အမွန္တရားကုိဖုံးကြယ္ျပီး
သူမ်ားမ်က္ေခ်းကုိ လက္ညႈိးထုိးေလွာင္ရယ္ေနသေရြ႔ေတာ႔
မင္းမ်က္စိေတြလည္း ဘယ္ေတာ႔မွ ပြင္႔မွာမဟုတ္ဘူး


ေရႊလားေငြလား
စိန္လား ပတၱျမားလား
မင္းတပ္မက္တာဒါေတြလား
ေဩာ္.. မဟုတ္ေသးဘူးေပါ႔
သားေရးသမီးေရး ဇနီးအသက္ေသြးအတြက္လား
ငတ္ျပတ္ျပီးေသမယ္႔အေရးေတြးမိလုိ႔လား
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လား
ထားပါ.
မင္းလုိခ်င္တာကုိ ရယူႏုိင္ဖုိ႔
မင္းေမွ်ာ္ကုိးတာေတြ ျပည္႔စုံႏုိင္ဖုိ႔
မင္းရပ္တည္ခ်က္ေတြ ခုိင္မာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ေတာ႔
သာသနာေတာ္ကုိ မညစ္ႏြမ္းပါေစနဲ႔…

ၾကံဳဖူးေပါင္ အဘုိးကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရယ္
တုိင္းလုံးျပည္သိ ဘုရားေပၚ ဖိနပ္မစီးေရး သပိတ္ေမွာက္ခဲ႔စဥ္က
အဲဒါ တုိ႔ဗမာကြလုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႔သဟာေတြ
ဒီမေအရုိးေတြနဲ႔က်မွ
အမ်ိဳးသာသနာညႈိးငယ္ရေလတယ္
ရင္ထဲမွာေတြးမိတုိင္းငုိ
ရႈိက္တာေတာင္လႈိက္ဖုိမထြက္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး
ဒင္းတုိ႔ေျခစုံကုိ ကုိင္ကာသာေတာက္ေတာက္စင္းပစ္ခ်င္ေတာ႔တယ္
ရွင္လ်က္နဲ႔ပုပ္သူေတြ
ေသရင္ေျမမျမွဳပ္ေလနဲ႔
ေရေမွ်ာေတာင္ ေရညစ္ႏြမ္းရခ်ည္႔
မိစာၦအရုိးေတြေတာင္လုိပုံ
သရဏဂုံေတာင္တင္ေပးသူရွိမွာမဟုတ္
ဒင္းတုိ႔ဘ၀ေတြ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေခ်ျပီတကား…