Monday, April 02, 2012

ငယ္...



တုုိးတုိးေလး တုိက္ခတ္သြားတဲ႔ ေလျပည္ကုိ မက္မက္ေမာေမာ နမ္းရႈိက္ရင္း အားတင္းျပဳံးမိတယ္.
အသက္ရႉလုိက္တုိင္းမွာ မင္းရဲ႔ ကုိယ္ေငြ႔ေလးေတြကုိ အမွတ္ရတမ္းတေနဆဲပဲ ငယ္….


တကယ္ဆုိ ကုိယ္နဲ႔မင္းနဲ႔က  ဒီေလာက္ထိ ေ၀းကြာေနခဲ႔ၾကဖုိ႔ မေကာင္းဘူး.
သံေယာဇဥ္ဆုိတာ ေ၀းခါမွ ပုိျပီး တုိးေႏွာင္ရစ္ဖဲြ႔တတ္တယ္လုိ႔ ေျပာေလ႔ရွိတတ္ၾကေပမယ္႔လည္း ကုိယ္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ေ၀းကြာရတာ ဘယ္ေလာက္ထိ ရင္ထဲမွာ နာက်င္ေစလုိက္မလဲဟင္…
မင္းၾကိဳက္တတ္တဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြကုိ ကုိယ္နားလည္ခံစားတတ္ေနခဲ႔ျပီဆုိတာ..
မင္းမက္ေမာတဲ႔ ကဗ်ာခ်ိဳေလးေတြကုိ ကုိယ္႔ရဲ႔ ဒုိင္ယာရီစာမ်က္နွာေလးေတြထဲမွာ သရုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီေလးေတြ နဲ႔အတူ ေရးျခစ္တတ္ေနခဲ႔ျပီဆုိတာ…
ကုိယ္႔ေမြးေန႔က မင္းပုိ႔လုိက္တဲ႔ ႏွင္းဆီပြင္႔ေလးေတြ ကုိယ္႔ရဲ႔ ေမးလ္ေဘာက္စ္ေလးထဲမွာ အျမဲတမ္း လန္းဆန္းေမႊးပ်ံ႔ေနဆဲပဲဆုိတာ..
မင္းကုိ သိပ္သိေစခ်င္ပါတယ္ ငယ္ရယ္….

ငယ္ေျပာဖူးတယ္ေနာ္.
လႈိင္းလုံးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း ရုိက္ခတ္ေနတဲ႔ ပင္လယ္ၾကီးဖက္ကုိ ေငးၾကည္႔ျပီး အသံကုန္ေအာ္ဟစ္လုိ႔ ရင္ထဲမွာ တင္းၾကပ္ေနတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ေဖာက္ခဲြပစ္လုိက္ရတာ သိပ္သေဘာက်မိတယ္တဲ႔…
ကုိယ္လည္း ဒီလုိပါပဲ ငယ္..
ငယ္ရွိေနႏုိင္မယ္႔ထင္တဲ႔ အရပ္မ်က္ႏွာဖက္က အလြမ္းပင္လယ္ၾကီးဖက္ ေငးၾကည္႔ရင္း အလြမ္းကဗ်ာေလးေတြေရးလုိ႔ ဆက္လက္အသက္ရွင္ေနႏုိင္ေအာင္ ခံစားခ်က္ေတြကုိ ျပန္ညွိယူေနခဲ႔ရတယ္..

ကုိယ္႔ရဲ႔အားနည္းခ်က္က ကိုယ္က သိပ္ခံစားတတ္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ႔တုန္းက ငယ္က ခႏၶာကုိယ္ေလး တသိမ္႔သိမ္႔ခါလုိ႔ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာခဲ႔တယ္ေနာ္…
ေယာက်ၤားေလးျဖစ္တာနဲ႔ မခံစားရဘူးလုိ႔ ဘယ္သူကမ်ား ပညတ္သတ္မွတ္ခဲ႔လဲ ငယ္ရယ္…
လူေရွ႔သူေရွ႔ အမူအရာမပ်က္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္သိမ္းႏုိင္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္းရွိေနခ်ိန္ေတြမွာ ခံစားခ်က္ေတြက ရင္ဘတ္ၾကီးထဲ သိပ္သြင္းထားလုိ႔မရႏုိင္ေတာ႔ဘဲ လွ်ံက်တယ္..
ဒီေတာ႔ ငယ္႔အတြက္ ကုိယ္ ကဗ်ာေတြေရးခဲ႔မိတယ္. စာလႊာေတြပုိ႔ခဲ႔မိတယ္..
စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္သြားဖုိ႔မွ ကုိယ္မရည္ရြယ္ဘဲ ငယ္ရယ္…

ငယ္သိခဲ႔တဲ႔ကုိယ္က ၾကာေလေလ ငယ္႔ကုိ ပုိခ်စ္လာေလေလျဖစ္ခဲ႔ေပမယ္႔ ကုိယ္သိေနတဲ႔ငယ္က ၾကာေလေလ ကုိယ္႔အေပၚ စိမ္းကားရက္စက္တတ္လာေလေလပါပဲ.
မလုိခ်င္ရင္ ျငင္းပယ္ႏုိင္ပါတယ္ ငယ္.. ဒါေပမယ္႔ တန္ဖုိးမရွိသလုိ ျပက္ရယ္စကားေတာ႔ မဆုိလိုက္ပါနဲ႔. ကုိယ္ခံစားရလြန္းလုိ႔ပါ…
ငယ္႔အတြက္ ကိုယ္ေဆာင္ယူလာခဲ႔တဲ႔ပန္းကုိ ငယ္မနမ္းခ်င္လည္း အသာအယာေဘးကုိ တြန္းဖယ္ထားႏုိင္ပါတယ္.
လႊင္႔ပစ္နင္းေခ်ခ်င္တာမ်ိဳးေတာ႔ မလုပ္ပါနဲ႔ငယ္ရယ္..

ဘယ္အရာမဆုိ သူ႔တန္ဖုိးနဲ႔ သူရွိတတ္ၾကပါတယ္…
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘ၀ကုိ ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းပုံခ်င္း မတူညီၾကတဲ႔အတြက္ ရလာၾကတဲ႔ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးေတြ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ပုံေတြ၊ ခံစားနားလည္ပုံေတြလည္း မတူညီတတ္ၾကပါဘူး ငယ္ရယ္..
ငယ္နဲ႔ေနပုံထုိင္ပုံ၊ ေတြးေတာသိျမင္ပုံ၊ မွတ္ယူနာခံပုံေတြ မတူညီႏုိင္တဲ႔ ကုိယ္႔ကုိ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ေနမယ္႔အစား ကုိယ္႔ကုိ ငယ္ဘယ္လုိ ဆက္ဆံေနလဲဆုိတာေလးကုိ တစ္ခ်က္ေလာက္ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္ၾကည္႔လုိက္ပါလား ငယ္…


လူေတြဟာ ကုိယ္႔အျမင္ကုိပဲ အမွန္ထင္တတ္ၾကတာ ကုိယ္နားလည္ပါတယ္. ကုိယ္ဟာ ေပ်ာ႔ညံ႔တဲ႔ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္လုိ႔ ငယ္ထင္ခဲ႔တယ္ဆုိရင္လည္း ထင္ႏုိင္ပါတယ္.
ငယ္သိထားဖုိ႔က ကုိယ္ဟာ ငယ္႔ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးစိတ္ေတြ ယုိဖိတ္လြန္းလုိ႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ႏူးညံ႔ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေနခဲ႔တာပါ…
ကုိယ္႔ရဲ႔ လုိက္ေလ်ာတတ္မႈ၊ အလုိလုိက္တတ္မႈေတြကုိ အခြင္႔အေရးယူျပီး ကုိယ္႔ကုိေစာ္ကားတဲ႔ စကားေတြ ေနာက္ထပ္မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔လားငယ္….

ကုိယ္ဟာ ခံစားခ်က္ေရွ႔တန္းတင္လြန္းတဲ႔ ခပ္ညံ႔ညံ႔ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ႔ဘူးဆုိတာရယ္.
ႏူးညံ႔စြာ ခံစားတတ္သေလာက္ တုန္လႈပ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဥေပကၡာျပဳတတ္တယ္ဆုိတာရယ္..
ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူေအာင္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတတ္သေလာက္ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူေအာင္ မုန္းတီးတတ္တယ္ဆုိတာရယ္…
ဒါေတြကုိ ငယ္ သိလ်က္နဲ႔ တမင္ေရွ႔တုိးခဲ႔တာလား..
ဒါမွမဟုတ္ ေလွ်ာ႔တြက္ခဲ႔တာလား..
ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္တုန္းကမွ ကုိယ္႔ကုိ မသိခဲ႔တာလား..

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ငယ္…
ကုိယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ ေရွ႔ဆက္တုိးပါ.
ကုိယ္ဟာ ငယ္႔ကုိ ဘယ္သူမွ မေပးႏုိင္ေလာက္တဲ႔ ခြင္႔လႊတ္နားလည္ျခင္းေတြ ေပးဆပ္ခဲ႔ျပီးျပီ..
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႔ စိတ္ေတြ ကုိယ္႔အေပၚယိမ္းယုိင္လာေစဖုိ႔ ဒူးေထာက္ခစားမယ္႔ ေယာက်ၤားမ်ိဳးထဲမွာေတာ႔ ကုိယ္မပါဘူး ငယ္..
ကုိယ္႔ဆီကုိ ငယ္ျပန္မလာေတာ႔ဘူးဆုိလည္း ကုိယ္ေယာက်ၤားပီသစြာပဲ နာက်င္ခံစားမယ္.
ငယ္႔ေဘးနားမွာ အဆိပ္မရွိတဲ႔ေျမြလုိ ေပ်ာ႔ေခြေနျပီး ကုိယ္႔ဆီပစ္သြင္းလာမယ္႔ ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔စကားလုံးေတြကုိ တခ်ိန္လုံး ခံယူေနမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး.
သည္းခံခြင္႔လႊတ္ျခင္းဆုိတာ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ရွိတယ္ငယ္…
ငယ္က ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ သိပ္တန္ဖုိးထားတတ္ျပီပဲ..
ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည္႔ေပါ႔ငယ္…
ကုိယ္လည္း ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ တန္ဖုိးထားခြင္႔ ရွိပါတယ္..
ဒါပါပဲငယ္ရယ္…

ဒီေန႔မနက္ အိပ္ယာထေတာ႔ ငယ္႔အတြက္ ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ေလးကုိ ဖြင္႔ၾကည္႔မိတယ္.
သိပ္ကုိသတိရမိပါတယ္ငယ္ရယ္... 
အထူးသျဖင္႔ ငယ္႔ကုိေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ျပီး  ေဆာင္းမ၀င္ခင္ေလးက ခူးထားခဲ႔တဲ႔ ေမပယ္လ္ရြက္ေလးႏွစ္ရြက္ကုိ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေပါ႔...
အသည္းေတြလည္း ျပတ္ေၾကြမတတ္ပါပဲ ငယ္ရယ္...


တုုိးတုိးေလး တုိက္ခတ္သြားတဲ႔ ေလျပည္ကုိ မက္မက္ေမာေမာ နမ္းရႈိက္ရင္း အားတင္းျပဳံးမိတယ္.
အသက္ရႉလုိက္တုိင္းမွာ မင္းရဲ႔ ကုိယ္ေငြ႔ေလးေတြကုိ အမွတ္ရတမ္းတေနဆဲပဲ ငယ္….



.... ေရခဲငွက္ ....

20 comments:

ကုိေအာင္ said...

ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ခံစားျပီး စာေရးတဲ့ ကုိရန္ေအာင္ကုိ တကယ္ပဲ ေလးစားတယ္ဗ်ာ ...

ညီလင္းသစ္ said...

ဟူး.. ရင္ေမာရတယ္ဗ်ာ...၊

ခ်စ္သူကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြ၊ ကိုယ္ကပဲ အနစ္နာခံရတာ၊ ကိုယ္ဟာ တန္ဖိုး႐ွိလြန္းသူ စတာေတြနဲ႔ ပိတ္ဖံုးေနခဲ့ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္သူကိုေရာ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုပါ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္ႏိုင္ေတာ့မယ္ မထင္ပါဘူး၊ ဒီလိုနဲ႔ ေမပယ္လ္႐ြက္ ကေလးေတြလည္း ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ထဲကို တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ဝင္သြားဖို႔ပဲ ႐ွိေတာ့တာေပါ့...၊

ေကာင္းတယ္ ကိုရန္...။ Carry on..bro !!!

true said...

nice,but can't overcome acceleration:)

သဒၶါလိႈင္း said...

လြမ္းစရာေကာင္းလုိက္ပါဘိေတာ့။ စာအုပ္ေလးနဲ႕ ေမပယ္လ္ရြက္ေလးကလည္း သခင္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမွာေပ့ါ..။ ဖတ္ရတာ အလြမ္းဓါတ္ခံရိွသူကေတာ့ ဟူးးးးကနဲသာ ေမာပန္းသြားေတာ့တယ္ ..
ခင္မင္လ်က္
သဒၶါ

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

မ်က္ရည္ေတာင္ က်ခ်င္သြားတယ္..

အခုလို စာမ်ိဳးေတြ အသက္ ၃၀ေက်ာ္ ဘေလာဂါေတြရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ မေတြ႔ရတာ ၾကာသြားၿပီမို႔ ခုလိုဖတ္ရတာ ၀မ္းသာမိသလို..
အေၾကာင္းအရာက ရင္ကိုဆို႔နင့္ေစပါတယ္။

တစ္ေနကုန္ ရုံးမွာ ထရိန္နင္ေတြမွာ အလုပ္ဖိဆီးမႈေတြနဲ႔ ကိုရန္႔ပိုစ္အသစ္တင္ေတာ႔ ငါေတာ႔ ရယ္ပစ္လိုက္ေတာ႔မယ္ဆိုလာဖတ္တာ...
ငိုင္က်သြားတယ္....
ဆိုေတာ႔... ကဲ..
ေလးနက္လြမ္းေမာတဲ႔ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ႔၍ ကိုရန္႔ဒီဇိုင္းအတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္ေတာ႔မယ္..

အဲဒီ ဒိုင္ယာရီ ငယ္ မယူဘူးဆို ဒီဘက္သာပို႔ေပးလိုက္ပါ... လို႔..
ေမပယ္ရြက္ေတြေတာ႔ မယူဘူးေနာ္..
ကိုေအာင္တို႔ ကိုညီလင္းသစ္တို႔ သဒၵါတို႔ကပါ စာအုပ္ေလးကို သေဘာက်တယ္ဆိုလည္း မဲခ်မယ္..
အဟတ္ဟတ္.. (ကိုရန္႔ရယ္သံကို တုၿပီး ရယ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ - ဘေလာဂ္မွာလည္း ရယ္တာေတာင္ ေကာ္ပီရိုက္ထိမွာစိုးေနရတယ္ :P)

ခင္မင္လွ်က္...
မေလး

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

အိုး စာသားေတြက အစြမ္းကို ႏုႏြဲ႕လို႕
ခံစားခ်က္ေတြ စမ္းေရလို တစ္သြင္သြင္စီးလို႕ပါလား..
အဲဒီစမ္းေရေလးေတြက ငယ္ရွိရာဆီ စီးဆင္းသြားျပီး စကားလံုးေတြအျဖစ္ အသြြင္ေျပာင္းလို႔ ႏွလံုးသားထိိတိုင္ စီးဆင္းသြားေစခ်င္ပါတယ္။
ေမပယ္ရြက္ေလးေတြ ႏွေျမာစရာရယ္
ရည္ရြယ္သူအတြက္ ခူးဆြတ္သိမ္းဆည္းျပီးကာမွ ပိုင္ရွင္ျဖစ္မဲ႔သူကို မေပးလိုက္ရတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။
ေမပယ္ရြက္ေလးေတြ ပိုင္ရွင္ဆီ အျမန္ဆံုးေရာက္ပါေစ..

Yan said...

>ကုိေအာင္... ေက်းဇူးဘရားသား. ဒါေတာင္ နည္းနည္းေလွ်ာ႔ထားရတယ္. း)

>ညီလင္းသစ္... ရင္မေမာပါနဲ႔ ကုိညီရယ္. ဒုိင္ယာရီကုိေတာ႔ ျပန္ပိတ္ထားလုိက္ျပီဗ်. ေရးစရာစာရြက္ကုန္သြားလုိ႔ေလ. ဟတ္ဟတ္.

>true... မတူဘူးေလ. ေရးပုံခ်င္းက. ဒါေပမယ္႔ အရွိန္ပုိ႔စ္ကုိ ပုိၾကိဳက္ခ်င္လည္း ၾကိဳက္ပါဗ်ာ. သေဘာသေဘာ. း)

>သဒၵါလႈိင္း... ေနာက္တစ္ေယာက္ ဟူးျပန္ျပီလား... အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူတုိင္း ဟူးၾကပါသည္လုိ႔ေရးဦးမယ္ဗ်ာ. း)

>အိမ္႔ခ်မ္းေျမ႔... ေကာ္ပီရုိက္မထိပါဘူးမေလးရယ္. အဟြန္းဟြန္း. း) ရယ္စရာေမာစရာေနာက္ပုိင္းေတာ႔ ျပန္ေရးျဖစ္လာမယ္ထင္ပါတယ္. ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ စာေရးျဖစ္ေအာင္ကုိ မနည္းတြန္းအားေပးေနရတယ္ မေလးေရ... ေကာ္မန္႔အတြက္ေက်းဇူး.. း)

>

Yan said...

>ေခ်ာ... မေခ်ာလည္း ခံစားတတ္သားေနာ႔ ကၽြန္ေတာ္က စြယ္ေတာ္ရြက္ကုိေတာင္ သုပ္စားရက္ေလတဲ႔ မေခ်ာဆုိျပီး ထင္ေနခဲ႔တာ ခုေတာ႔ သိပ္မဆုိးလွေသးပါဘူးေလ. :)

Sophie said...

ကိုရန္

ဖတ္သြားခဲ႔ပါတယ္။

သူ သိနားလည္ပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ႏွစ္သစ္မဂၤလာေလးျဖစ္ပါေစ။

Anonymous said...

ႏူးည႔ံတဲ႔ ႏွလုံးသား
သိ္မ္ေမြ႔တဲ႔ အေရးအဖြဲ႕
ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ အသိမ္းအႏုတ္ေတြနဲ႔
အလြမ္းဖြဲ႔ အခ်စ္၀တၳဳတစ္ပုဒ္အ ၿဖစ္
ရင္ႏွင္႔အမွ် ခံစားဖတ္ရႈသြားပါတယ္ ဆရာ ေရခဲငွက္ ေခၚ ကိုရန္ေအာင္ခင္ဗ်ား။

ရတနာစိုး said...

ကိုရန္..

အဟမ္းဟမ္းးး။ ကိုရန္႔ဆီမွာ ေကာ္မန္႔ေက ေပးေနၾကမဟုတ္ေတာ႔ မေပးတတ္ ေပးတတ္ျဖစ္ေနတယ္။

စာလာဖတ္သြားတယ္လို႔ ေျပာရမွာလည္း ငယ္႔ကို အားနာစရာ။

ဒီေတာ႔ ဘာေျပာရမလဲ။ အင္းးး းးးး
(ဘာေျပာရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ)

ကိုရန္နဲ႔သူ အဆင္ေျပပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တာ။

Happy Myanmar New Year!
(ၾကိဳတင္ဆုေတာင္းေပးလိုက္တာ)

;)

ရတနာ

Yan said...

>Sophie... ေက်းဇူးညီမ... သူသိသိ မသိသိေပါ႔ ကုိယ္ကေတာ႔ သိေအာင္ေရးပါတယ္.. ဆုိသလုိျဖစ္ေနျပီ. း)

>ေ၀မုိးႏုိင္...အသိမ္းအႏုတ္ေတြဆုိေတာ႔ သိုင္း၀တၳဳထဲကလုိ သိုင္းကြက္ေတြေတာင္ ကစားခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္သြားမိတယ္. သုိင္းက်ဴး ဘရားသား.

>ရတနာစုိး.... ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာလဲ ရတနာေပါက္စ... မေတြ႔ရတာၾကာေပါ႔. သၾကၤန္နားနီးမွ ေပၚလာတယ္. ဟက္ပီးျမန္မာနယူးရီးယားပါဗ်ာ. း)

ေရႊအိမ္စည္ said...

ဟင့္....
ငိုခ်င္သြားတယ္..
ညီမေလး နာမည္လဲ ငယ္ ပဲ
ဟတ္ထိသြားပီ
အကိုရန္ေအာင္ ျပန္ေလ်ာ္ေပး :(((

Yan said...

>Shwe Eain Si... တုိက္ဆုိင္မႈရွိရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါ... ငယ္... း))))

mee nge said...

ဘာမွကိုတိုက္ဆိုင္မွဳမရွိပါပဲလြမ္းေမာသြားတယ္ရွင့္...

အမ္တီအန္ said...

ေခါင္းေထာင္ထလာတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မာနေတြကို သူ႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေအာက္မွာ ဘြားခနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ နားလည္ခြင့္ေတြ ေပးၿပီးသြားခ်ိန္မွာ ခ်လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက ပိုၿပီး ခိုင္မာေနတတ္တယ္။

သိ င်္ဂါ ရ said...

ငယ္႔ေဘးနားမွာ အဆိပ္မရွိတဲ႔ေျမြလုိ ေပ်ာ႔ေခြေနျပီး

ကုိယ္႔ဆီပစ္သြင္းလာမယ္႔ ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔စကားလုံးေတြကုိ

တခ်ိန္လုံး ခံယူေနမွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး...


မွန္ ၏ ...

Yan said...

> Mee Nge .. း) ျပဳံးေနလုိက္ေတာ႔မယ္.

>ျမေသြးနီ ... ခုိင္မာတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ႔တာပါပဲ မျမေသြးနီရယ္. း)

>Thaingarra ... Yep! ;D

saihlamin said...

ဖတ္ေတာ့ဖတ္လိုက္တယ္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိဘူး....... ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ

လိႈင္မ်ိဳး said...

What a good writing! very good!
I do like it.