စြန္တစ္ေကာင္ကုိ ေကာင္းကင္ေပၚလႊတ္တင္ရတာ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာစားရသေလာက္ေတာ႔ မလြယ္လွပါဘူး.
အထူးသျဖင္႔ ေလျငိမ္ေနတဲ႔ညေနခင္းမ်ိဳး (သုိ႔မဟုတ္) ကုိယ္စြန္လႊတ္တင္မယ္႔ေနရာက တုိက္ျမင္႔ၾကီးနားမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔အခါမ်ိဳးဆုိ ကုိယ္႔စြန္ေလထဲေရာက္ေအာင္၊ ေလေၾကာင္းမိေအာင္ လႊတ္တင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ပညာသားပါလာပါတယ္. ဒီေနရာမွာ ေ၀ါဟာရအသစ္ေလးတစ္ခုနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္. အဲဒါကေတာ႔ "စြန္ေတာက္ျခင္း" ပါပဲ.
စြန္ေတာက္တာေတာင္ ပုံစံထပ္ကဲြပါေသးတယ္. စြန္လႊတ္တင္တဲ႔အခါမွာ လုပ္တဲ႔ စြန္ေတာက္ျခင္းနဲ႔ ကုိယ္႔စြန္တစ္စုံတစ္ခုနဲ႔ ျငိေနတဲ႔အခါမ်ိဳးမွာ လြတ္ေအာင္လုပ္တဲ႔ စြန္ေတာက္ျခင္းဆုိျပီးေတာ႔ပါ. အဲ. ကၽြန္ေတာ္ ဒါေတြေျပာေနလုိ႔ တကယ္႔ စြန္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမ်ား ရွိေနလားဆုိျပီး ေတြးမေနနဲ႔ဦးေနာ္. ဟတ္ဟတ္. ကၽြန္ေတာ္တတ္ခဲ႔သိခဲ႔ဖူးတာေလးေတြကုိ သိသလုိ တတ္သလုိ ျပန္ေရးျပေနတာပဲ ရွိတာပါ. ကဲဗ်ာ. ဆက္မယ္ေနာ္.
စြန္လႊတ္တဲ႔အခါမွာ အေဖာ္ရွိရင္ေတာ႔ အဲဒီ႔တစ္ေယာက္က စြန္ကုိ ခပ္ေ၀းေ၀းသယ္သြားျပီး အတည္႔ေလးကုိင္ထားေပးပါတယ္. အဲဒီ႔မွာ ကုိယ္က ရစ္ဘီး(သုိ႔) ရစ္လုံးကို အသင္႔ျပင္ထားျပီး အဆင္သင္႔ျဖစ္တာနဲ႔ ကိုယ္႔ေဘာ္ဒါကုိ ေခါင္းဆတ္ျပျပီး အခ်က္ေပးလုိက္ပါတယ္. အဲဒီ႔မွာ သူက စြန္ကုိေတာင္ပံႏွစ္ဖက္က ကုိင္ထားရာကေန အေပၚကုိ အသာေလးထုိးတင္ေပးလုိက္ပါတယ္. အဲဒါကုိ စြန္ေကာ႔တင္ေပးတယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္. အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာ ကုိယ္က ရစ္ဘီးကုိ ရစ္ျပီး စြန္ကုိ အေပၚေရာက္ေအာင္ ဆဲြတင္ရပါတယ္. အဆင္ေျပရင္ ေလေၾကာင္းနဲ႔မိျပီး တစ္ခါတည္း အေပၚကုိ ထုိးတက္သြားပါေတာ႔တယ္. အဆင္မေျပရင္ေတာ႔ စြန္ၾကိဳးက ကုိယ္႔ရစ္ဘီးထဲကုိ ပုိပုိ၀င္လာျပီး စြန္ကလည္း ကုိယ္႔နားကုိ ပုိပုိနီးလာကာ ေလေၾကာင္းမမိေတာ႔ဘဲ ေအာက္ျပန္က်သြားတတ္ပါေတာ႔တယ္. ဒီေနရာမွာ စြန္လႊတ္ကၽြမ္းက်င္တဲ႔သူတစ္ေယာက္ဆုိရင္ေတာ႔ စြန္ေကာ႔တင္ေပးမယ္႔သူ မရွိရင္ေတာင္မွ စြန္ၾကိဳးကို အသာေလးေတာက္ျပီး အေပၚကုိ လႊတ္တင္သြားႏုိင္ပါတယ္.
စြန္ေတာက္နည္းကေတာ႔ လက္ညႈိးေလးကုိ ခပ္ေကြးေကြးေလးထားျပီး စြန္ၾကိဳးေလးကုိ လက္ညႈိးထိပ္ဖ်ားေလးမွာထားျပီးေတာ႔ လက္မေလးနဲ႔ညွပ္ခါ အသာေလးဆတ္ခနဲဆတ္ခနဲ အေပၚကုိေရာက္ေအာင္ ဆဲြတင္တဲ႔နည္းပါ. အေပၚကုိ တစ္ခ်က္ဆဲြတင္လုိက္၊ စြန္ေလးက တက္လာလုိက္၊ ျပီးေတာ႔ အေနာက္ဖက္ကုိ ျပန္ေကာ႔သြားခ်ိန္မွာ တစ္ျခားလက္တစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ထားတဲ႔ ရစ္ဘီးကုိ အသာေလးလွည္႔ျပီး ၾကိဳးလုိက္ေလွ်ာ႔ေပးလုိက္၊ ေနာက္တစ္ခ်က္ေတာက္တင္လုိက္၊ ၾကိဳးထပ္ေလွ်ာ႔ေပးလုိက္နဲ႔ ေလေၾကာင္းမိတဲ႔အခ်ိန္ထိ ေတာက္တင္သြားရတာပါ. အဆင္မေျပရင္ စြန္ၾကိဳးရွတတ္ပါေသးတယ္. ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ ျဖစ္တတ္လဲဆုိရင္ စြန္ၾကိဳးက ကုိယ္႔လက္ညႈိးအရစ္ေလးေပၚကုိ ကြက္တိက်သြားတဲ႔အခ်ိန္မ်ိဳးေလးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္.
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စြန္လႊတ္တဲ႔အရြယ္တုန္းက စြန္ၾကိဳးခဏခဏရွတတ္ပါတယ္. လူၾကီးေတြကေတာ႔ ဟန္းဒီးပလပ္စ္လုိ ပလာစတာေလးေတြနဲ႔ ကပ္ျပီး သူတုိ႔လက္ညႈိးေလးေတြကုိ ကာကြယ္တတ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ကေလးေတြကေတာ႔ ကေလးနည္းနဲ႔ပဲ ေသြးတိတ္ေအာင္လုပ္ပါတယ္. ဘာလုပ္လဲဟုတ္လား...
ေသြးေတြကုိ အရင္ဆုံးအက်ီၤစနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သတင္းစာစကၠဴအပို္င္းအစေလးေတြနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္သုတ္လုိက္ပါတယ္. ေရဘုံဘုိင္နဲ႔နီးရင္ေတာ႔ေရသြားေဆးခ်လုိက္ပါတယ္. ျပီးလည္းျပီးေရာ ဖတ္ခနဲ ကိုယ္႔ဒဏ္ရာေပၚ တံေတြးေထြးခ်လုိက္ပါတယ္. ျပီးေတာ႔ တံေတြးေလးကုိ ညီသြားေအာင္ေတာင္ ဟုိဖက္ဒီဖက္လွည္႔သုတ္ေပးလုိက္ပါေသးတယ္. ျပီးလည္းျပီးေရာ ေပသြားတဲ႔လက္ကုိ ေဘာင္းဘီနဲ႔သုတ္လုိက္ပါတယ္. ကမၻာေက်ာ္ေဆးနည္းလမ္းၾကီးပါပဲ. ဟတ္ဟတ္ဟတ္.
အဲဒါက ေလျငိမ္ေနတဲ႔အခ်ိ္န္မွာ ကုိယ္႔စြန္အေပၚေရာက္ေအာင္ ေတာက္တင္ရတဲ႔ စြန္ေတာက္နည္းပါ. စြန္ျငိလုိ႔ ေတာက္တဲ႔ စြန္ေတာက္နည္းကိုေတာ႔ ေနာက္ပုိင္း ေရးရင္းနဲ႔ ဆက္ေျပာျပသြားပါမယ္.
ကဲ. ပရိသတ္လည္း အခုဆုိ စြန္နဲ႔ပတ္သက္တဲ႔အေျခခံ အသုံးအႏႈန္းေလးေတြ ရင္းႏွီးေလာက္ျပီ ထင္ပါတယ္. ေရွ႔ေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စြန္ေလာကသားအခ်င္းခ်င္း သုံးစဲြေလ႔ရွိတဲ႔ အေခၚအေ၀ၚေတြ၊ စကား၀ွက္ေတြနဲ႔ ပရိသတ္ကုိ မိတ္ဆက္လုိ႔ရျပီေပါ႔ဗ်ာ. ဟတ္ဟတ္
ကုိယ္႔စြန္ေလး ေလထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ ပထမဦးဆုံး လုပ္ရတာကေတာ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ရတာပါပဲ. ဘာလဲဆုိေတာ႔ ကိုယ္႔စြန္ကုိ ဘယ္ေလာက္အျမင္႔ထိ လႊတ္တင္မလဲေပါ႔. အဲဒါကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ ဆုံးျဖတ္လုိ႔ မရပါဘူး. ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ငဲ႔ၾကည္႔ရပါေသးတယ္.
ေဘးနားမွာ ဘယ္သူ လာလႊတ္လဲ. သူက ကုိယ္႔မိတ္ေဆြလား၊ ရန္သူလား၊ ေလထဲမွာေရာ ကိုယ္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ကုိယ္႔စြန္ကုိ လာျပီး ရန္မူႏုိင္တဲ႔ ျပိဳင္ဖက္ရွိလား၊ အဲဒါေတြကုိ တြက္ဆျပီး အျမင္႔ဘယ္ေလာက္ထိတက္မယ္ဆိုတာ တြက္ရပါတယ္.
အဲဒါေတြကို မတြက္ဘဲ လႊတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကိဳးကုိေလွ်ာ႔ေလွ်ာ႔ျပီး အျမင္႔ကိုတင္သြားလုိက္ရင္ ေဘးနားက တစ္ေယာက္က ေဟာဆုိ သူ႔စြန္ကုိလႊတ္တင္၊ ေဟာဆုိ ကုိယ္႔ကုိ လာျဖတ္ခ်၊ ကုိယ္က ႏုိင္သြားရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္၊ ရႈံးသြားရင္ေတာ႔ ကုိယ္႔စြန္က ျပတ္ရုံတင္မကဘူး၊ ၾကိဳးပါ အရွည္ၾကီး ပါခ်သြားေရာ၊ ဟုိေကာင္က သူ႔ၾကိဳးခပ္တုိတုိေလးနဲ႔ လာျဖတ္တာေလ. အဲဒီ႔အခါမ်ိဳးက်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ ႏွစ္ခါနာမိေအးျဖစ္ရပါတယ္. စြန္လည္းျပတ္၊ ၾကိဳးလည္း အရွည္ၾကီး ပါတာကုိး...
ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စြန္လႊတ္တဲ႔အခါမွာ အနားမွာ လႊတ္သူအခ်င္းခ်င္း ျဖတ္ေလ႔မရွိပါဘူး. Unwritten Law ေပါ႔ဗ်ာ. ျပီးေတာ႔ ကုိယ္႔ျပိဳင္ဖက္ကလည္း ကုိယ္႔နားလာလႊတ္ေလ႔မရွိပါဘူး. ဒါေတြက ကုိယ္႔ရပ္ကြက္ထဲမွာမုိ႔လည္း သေဘာတူထားလုိ႔ရတာေပါ႔ဗ်ာ. ဟုိး ပန္းျခံထဲ၊ ကြင္းျပင္ထဲ လႊတ္ရင္ေတာ႔ လာထားဆုိတာခ်ည္းပဲ. ေလထဲမေရာက္လုိက္နဲ႔. ေရာက္တာနဲ႔ နီးနီးေ၀းေ၀း ျဖတ္ၾကေတာ႔တာပဲ. တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္႔စြန္ေလးကုိ ေလထဲေရာက္ေအာင္ ေတာက္တင္ေနတုန္းရွိေသးတယ္. ေလေၾကာင္းမိေနတဲ႔ အေကာင္က ေအာက္ထိႏွိမ္႔ခ်လာျပီး လာျဖတ္တယ္. အဲ. ရန္ကုန္ေလသံနဲ႔ပဲ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ေလထဲေရာက္တာနဲ႔ မွ်ားေတာ႔တာပဲ. နယ္ဖက္ေတြမွာေတာ႔ စြန္ျဖတ္တယ္. စြန္တုိက္တယ္လုိ႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္.
ေဩာ္. စကားခ်ပ္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔ ေလေၾကာင္းမိေနတဲ႔ စြန္က ေလေၾကာင္းမမိေသးတဲ႔ စြန္ကုိ ျဖတ္ရင္ သူ႔အတြက္ ႏုိင္ေျခပုိမ်ားပါတယ္. ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ေလေၾကာင္းမိေနတဲ႔အတြက္ သူ႔ၾကိဳးအသြင္းအထုတ္က ပုိျမန္ပါတယ္. ၾကိဳးခ်င္း မွန္စာအရည္အေသြးတူေနရင္ေတာင္ ေလေၾကာင္းမိေနတဲ႔စြန္က ပြတ္တုိက္အားပုိျမန္တဲ႔အတြက္ ႏုိင္ေျခမ်ားပါတယ္. ဒါေၾကာင္႔ ကြင္းျပင္ထဲမွာ လႊတ္တာ ေလထဲေရာက္ဖုိ႔ ပုိလြယ္သလုိ Risk လည္း မ်ားပါတယ္. တကယ္႔ လူ႔ဘ၀ၾကီးက်ေနတာပဲေနာ္. ဟတ္ဟတ္.
ခုနက စြန္ၾကိဳးေလွ်ာ႔တာကုိ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာထိ ေလွ်ာ႔ရမလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ႔တယ္ေနာ္. အခုအဲဒါကုိပဲ ဆက္ေျပာပါမယ္. စြန္ၾကိဳးကုိ ခပ္နိမ္႔နိမ္႔လည္း မထားသင္႔ပါဘူး. ေလေၾကာင္းအျမဲမိေနေအာင္ အတုိးအေလွ်ာ႔ လုပ္ေပးေနရပါတယ္. မဟုတ္ရင္ ခုနက ေျပာသလုိ တကယ္တမ္း စြန္ခ်င္းမွ်ားခါမွ ကုိယ္႔စြန္က ေလေၾကာင္းမမိေတာ႔ရင္ သြားေရာပဲဗ်. ပုံမွန္ ျမင္သာေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စြန္လႊတ္ရင္ ကုိက္ ၁၀၀ အကြာအေ၀းေလာက္ထိပဲ ထားေလ႔ရွိပါတယ္. ကိုက္ ၁၀၀ ဆုိေတာ႔ ေပ ၃၀၀ နီးပါးေပါ႔. အဲဒီ႔ထက္ေတာ႔ မေက်ာ္တတ္ပါဘူး. ဆရာၾကီးေတြကေတာ႔ ဟုိးအျမင္႔ၾကီးထိလႊတ္တင္ျပီး အျမင္႔ၾကီးမွာပဲ မွ်ားၾကပါတယ္. သူတုိ႔ၾကိဳးေတြကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း၊ ရစ္ဘီးထဲမွာဆုိရင္လည္း ၾကိဳးေတြအထပ္လုိက္၊ ကိုက္ေပါင္းမ်ားစြာေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္. ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ႔ အေဖမုန္႔ဖုိးေပးမွ ေျပး၀ယ္ရတာဆုိေတာ႔ ကုိက္ သုံးေလးရာ အလြန္ဆုံးပဲ. ဒါေတာင္ စြန္လုိက္လုိ႔ရလာတဲ႔ၾကိဳးေလးေတြ ရစ္ထည္႔ထားတတ္ေသးလုိ႔ ကုိယ္႔ရစ္လုံးထဲမွာ ၾကိဳးေတြက ေရာင္စုံရွိေနတတ္ေသးတယ္. မွန္စာ ကြာလတီကလည္း မ်ိဳးစုံပဲေပါ႔. ဟတ္ဟတ္.
ကဲ. စြန္ေတြျဖတ္ၾကေတာ႔မယ္ေနာ္.
လာေနျပီ. ဟုိဖက္က ျပိဳင္ဖက္စြန္တစ္ေကာင္ ကၽြန္ေတာ္႔စြန္ကုိ ျမင္သြားျပီ... သူ အနားကုိ ခ်ဥ္းကပ္လာျပီ.
ကၽြန္ေတာ္႔လက္ေခ်ာင္းေတြထဲ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးက အားေတြ ထည္႔ထားလုိက္တယ္. ေနာက္ဖက္ကုိ လွည္႔ၾကည္႔ျပီး ကုိယ္႔ေနာက္မွာ လူေတြ၊ ကားေတြ ရွိေနလား၊ အုတ္ခဲေတြ၊ အုတ္ခုံေတြခံေနလား ၾကိဳၾကည္႔ထားလိုက္တယ္.
ျပီးေတာ႔ အေရးအၾကီးဆုံးတစ္ခုအတြက္ လႈပ္ရွားရတယ္.
အဲဒါကေတာ႔ အေပၚက ၀င္မလား. ေအာက္က ၀င္မလားဆုိတာပါပဲ.
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စြန္ေတြကိုေလထဲမလႊတ္တင္ခင္ ကုိယ္႔မွန္စာၾကိဳးရဲ႔ သဘာ၀ကုိ အရင္စူးစမ္းေလ႔လာရပါတယ္. ကုိယ္႔စြန္ၾကိဳးကုိ ေျခာက္လက္မေလာက္ ျဖတ္ခ်လုိက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ ကို္င္ထားခုိင္းပါတယ္. ျပီးေတာ႔ ကိုယ္႔ရစ္လုံးက ၾကိဳးကုိ နည္းနည္းဆဲြထုတ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းကုိင္ထားတဲ႔ ၾကိဳးစေလးအေပၚက ပတ္လုိက္ပါတယ္. သူကလည္း လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ၾကိဳးစကုိ ကုိင္ထားတယ္. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ၾကိဳးစကုိကုိင္ထားတယ္. ျပီးေတာ႔ သတိလည္းေပးလုိက္ပါေသးတယ္.
မင္းက ေအာက္၊ ငါက အေပၚေနာ္. ရယ္ဒီ?
အုိေက ဆုိတာနဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကိဳးအခ်င္းခ်င္းပြတ္ျပီး ျဖတ္ၾကပါေတာ႔တယ္. အဲဒီ႔မွာ ဘယ္သူစျပတ္သြားလဲ ၾကည္႔တယ္.
သူက ျပတ္သြားတယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္က အေပၚက ၀င္ထားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔စြန္ၾကိဳးကုိ အေပၚၾကိဳးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္သတ္မွတ္လုိ္က္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ျပတ္သြားတယ္ဆုိရင္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေအာက္ကေန၀င္ထားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔စြန္ၾကိဳးဟာ ေအာက္ၾကိဳးပါ.
အဲဒီ႔ မဟာေတြ႔ရွိခ်က္ၾကီးကုိ တကယ္စြန္ခ်င္း ေလထဲမွာ ျဖတ္ၾကရင္ အသုံးခ်ရပါတယ္. ကုိယ္႔ၾကိဳးက ေအာက္ၾကိဳးဆုိရင္ ျပိဳင္ဖက္စြန္နဲ႔ျဖတ္တဲ႔အခါ သူ႔ၾကိဳးေအာက္ကေန ၀င္ႏုိင္ေအာင္ ပညာသားပါပါနဲ႔ လုပ္ရပါတယ္. အေပၚၾကိဳးဆုိရင္ေတာ႔ အေပၚက အုပ္စီးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရတာေပါ႔.
ကဲ. ဆုိပါေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ၾကိဳးက အေပၚၾကိဳးဗ်ာ...
ျပိဳင္ဖက္စြန္က အေပၚကေန ၀င္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတယ္. ကၽြန္ေတာ္လွည္႔ပတ္ေရွာင္ေနရတယ္. ဘယ္လုိမွမလြတ္ႏုိင္ေအာင္ဆုိျပီး ျပိဳင္ဖက္စြန္က ၾကိဳးရွည္ရွည္ေလွ်ာ႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚကေန ေခါင္းေလးလွည္႔ခါလွည္႔ခါနဲ႔ သြားေနတယ္. ဒီေကာင္အေပၚကေန အုပ္ခ်ေတာ႔မယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္လုိက္ျပီ.
ဒီေတာ႔ သူအုပ္မခ်ခင္ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳေရွာင္ထားဖုိ႔လုိတယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔စြန္ကုိ ေအာက္စုိက္ခ်လုိက္တယ္.
ျပီးေတာ႔ သူ႔စက္ကြင္းက လြတ္ႏိုင္မယ္႔ ဖက္ကုိ ေဘးတုိက္ေျပးတယ္. အမွန္ေတာ႔ အေ၀းကုိေျပးရင္ သူ႔ၾကိဳးေအာက္ပုိေရာက္သြားမွာေပါ႔. ဒီေတာ႔ သူနဲ႔ ထိပ္တုိက္စြန္ခ်င္း ေတြ႔သလုိမ်ိဳး ေဘးဖက္ကုိ ဆဲြရတယ္. တစ္ခါတစ္ေလမ်ား ရယ္ရတယ္. အဲလုိစြန္ခ်င္းေရွာင္ရင္း အခ်င္းခ်င္းျငိလုိ႔ ျဗိ၊ ျဗဲဆုိျပီး ေလထဲမွာတင္ ျပဲကုန္ၾကေရာ. စြန္ခ်င္းတုိက္မိတာေပါ႔.
ကၽြန္ေတာ္ေရွာင္ေျပးရင္ ျပိဳင္ဖက္စြန္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ဖက္ကုိ ေဘးတုိက္လုိက္တယ္.
၀ါးးးးး
သိ္ပ္ကုိၾကည္႔ေကာင္းတဲ႔ ပဲြတစ္ပဲြျဖစ္လာေနျပီ.
ကၽြန္ေတာ္ေဘးတုိက္ေျပးေနတာကုိ ရပ္လုိက္တယ္. ၾကိဳးနည္းနည္းေလွ်ာ႔လုိက္တယ္. စြန္ေခါင္းေလးေအာက္ဖက္ကုိ အေရာက္မွာ ရစ္ဘီးကုိ ျပန္ဆဲြလုိက္တယ္. စြန္ကေအာက္ဖက္ကုိ ပုိထုိးဆင္းသြားတယ္. ၾကိဳးျပန္ေလွ်ာ႔လုိက္တယ္. ေခါင္းေလးလည္သြားတယ္. ေဘးဖက္ကုိ ထပ္ဆဲြလုိက္တယ္. ၾကိဳးထပ္ေလွ်ာ႔တယ္. ျပီးေတာ႔ အေပၚကုိ ျပန္ေထာင္တင္လုိက္တယ္.
ျပိဳင္ဖက္စြန္ရဲ႔ ၾကိဳးနဲ႔ အုပ္ထားျခင္းခံရတာကေန ကၽြန္ေတာ္လြတ္သြားပါျပီ...
ဒါကုိ ျပိဳင္ဖက္စြန္ကလည္း သိသြားတယ္.
ကဲ... ကုိယ္႔အလွည္႔ေပါ႔... ဟတ္ဟတ္
ၾကိဳးထပ္ေလွ်ာ႔တယ္. အေပၚကုိ ေရာက္ႏုိင္သေလာက္တင္တယ္. ထပ္ေလွ်ာ႔တယ္. ေခါင္းေလးေဘးဖက္လွည္႔တာနဲ႔ ျပန္ဆဲြတယ္. တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔အေပၚကုိ အုပ္စီးႏုိင္ေအာင္ ျပန္တင္တယ္. အဲဒီ႔မွာ သူကလည္း ေရွာင္ျပန္တယ္. ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ စြန္ခ်င္းမျဖတ္ခင္မွာ အသာစီးရႏုိင္မယ္႔ ေနရာတစ္ခုကုိ လုယူေနၾကပါေတာ႔တယ္.
ကဲ. ကၽြန္ေတာ္အေပၚခပ္လွမ္းလွမ္းကုိ ေရာက္သြားျပီဗ်ာ. ေနာက္ဖက္ကုိ တစ္ခ်က္ထပ္ၾကည္႔လုိက္တယ္. ကားရွင္းလား လူရွင္းလားေပါ႔. ေရွ႔ကုိ နည္းနည္းတုိးသြားလုိက္တယ္. ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ကုိယ္႔အတြက္ ေနာက္ဖက္ကုိ ေျပးဖုိ႔ ေနရာပုိရေအာင္လုိ႔...
ၾကိဳးေလးကုိ ထပ္ေလွ်ာ႔လုိက္တယ္. ေခါင္းေလးက ျပိဳင္ဖက္စြန္ဖက္ကုိ အလွည္႔မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ရစ္ဘီးကုိ အားထည္႔ျပီး ရစ္လုိ႔ စြန္ကုိ ေအာက္စုိက္ခ်လုိက္တယ္.
ေရာက္ျပီ. ျငိျပီ..
ၾကိဳးခ်င္းျငိၾကျပီ.
စြန္ၾကိဳးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ခံထားတာေနာက္တစ္ခုက အေပၚၾကိဳးဆုိရင္ ေလွ်ာ႔ၾကိဳးလုိ႔ သတ္မွတ္တယ္. ေအာက္ၾကိဳးဆုိရင္ ဆဲြၾကိဳးလုိ႔ ယူဆတယ္. ဆိုလုိတာက အေပၚကေန၀င္တဲ႔သူဆုိရင္ ေလွ်ာ႔ေပးျပီး ျဖတ္ရင္ ႏုိ္င္တတ္တယ္. ေအာက္ၾကိဳးဆုိရင္ေတာ႔ ရစ္ဘီးကုိ အသားကုန္ဆဲြျပီး ရစ္ျဖတ္ရင္ ႏုိင္တတ္တယ္.
အျမဲမမွန္ပါဘူး. အထူးသျဖင္႔ ေလျငိမ္တဲ႔ေန႔ေတြမွာဆုိရင္ အဲဒီ႔ သီအုိရီ မမွန္ေတာ႔ပါဘူး. ကၽြန္ေတာ္အေပၚမွာ ေျပာျပခဲ႔ဖူးသလုိပါပဲ. ၾကိဳးခ်င္းျဖတ္ရင္ ႏုိင္ဖုိ႔ အဓိကအခ်က္ကေတာ႔ ကုိယ္႔ၾကိဳးရဲ႔ ဧရိယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ၾကိဳးရဲ႔ ဧရိယာနည္းနည္းကုိ အခ်ိန္တုိအတြင္းမွာ ဆဲြေျပးႏုိင္ရင္ ႏုိင္တာပါပဲ. ေလျပင္းတဲ႔ေန႔ေတြမွာဆုိရင္ ၾကိဳးခ်င္းျငိလုိက္တာနဲ႔ ဆဲြတာထက္ ေလွ်ာ႔ေပးလုိက္တာ ႏုိင္ေျခပုိမ်ားပါတယ္. ေလအားနဲ႔ ကုိယ္႔ၾကိဳးက မ်ားမ်ားပုိပြတ္တုိက္ႏုိင္လုိ႔ပါ. ေလျငိမ္ရင္ေတာ႔ အသားကုန္ဆဲြေျပးႏုိင္ပါမွ စိတ္ခ်ရပါတယ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ၾကိဳးက အေပၚၾကိဳး၊ ေလကသိပ္မျပင္းဘူး. နည္းနည္းျငိမ္တယ္. ကၽြန္ေတာ႔္ေနာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ၾကည္႔ျပီးျပီ. ရွင္းတယ္. ၾကိဳးခ်င္းျငိျပီ. ကဲ. ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္မလဲ.
ခါးကုိ ေရွ႔နည္းနည္းကုိင္းလုိက္တယ္. ရစ္ဘီးကုိ အသာေလးေရွ႔တုိးေပးလုိက္တယ္. ျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ကုိ အားကုန္ေျပးသလုိ ရစ္ဘီးကုိလည္း အားကုန္ရစ္ထည္႔လုိက္တယ္.
'ေဖာက္'
(ဆက္ပါဦးမည္)
အားလုံးကုိခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ရန္ေအာင္
8 comments:
ကမၻာေက်ာ္ေဆးနည္းကို ဒူမွမသိေအာင္ ယူသြားတယ္ေနာ္...
က်ေနာ္ေတာ့ စြန္လႊတ္ရမွာ ေၾကာက္တယ္ဗ်။ ပ်က္က်သြားမွာကို အရင္ေၾကာက္ေနတာေလ။ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ သတၱိေနာ္။
ငယ္ဘဝကိုေတာင္မွ ျပန္သတိရလာတယ္ ကိုရန္ေအာင္ေရ..။
ငယ္ငယ္က မ်က္ႏွာၾကီး မဲသဲေနတဲ႔ အထိ စြန္လႊတ္တာ.....ညေနေစာင္းလို႔ အိမ္ျပန္လာရင္ အိမ္ကေတာင္မွ မမွိတ္မိဘူး။
ဘယ္က ကုလား ဝင္လာတာလဲတဲ႔ေလ..အဟဲ။
ဂလိုပါပဲ...တရုတ္ငခ်ိတ္ ျဖစ္ေတာ႔တာပဲဗ်ိဳ႕..။
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ကိုေဇာ္
စြန္လႊတ္ပြဲကို ကိုယ္တိုင္ လာအားေပးသြားပါတယ္.. တကယ္ကို လႊတ္ေနတယ္လို႕ေတာင္ ထင္မိပါတယ္..
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခကို သြားတုန္းက စြန္လႊတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အေပၚကိုတက္သြားတဲ့ကိုယ့္စြန္ကိုၾကည့္ၿပီး ဘယ္လို၀မ္းသာမွန္းမသိဘူး။ အခုစာဖတ္ၿပီး စြန္လႊတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေပါက္လာတယ္ေနာ္...
ခင္တဲ့
သဒၶါ
ကိုရန္ေအာင္...
စြန္လာလႊတ္သြားပါတယ္ရွင္..။
အဆင္ေျပပါေစ။
ျမေသြးနီ
နာမည္ႀကီးဆိုေတာ့
စြန္ေလးက စကားအမ်ားႀကီးေျပာႏိုင္တယ္ေနာ္
အိမ္ေရွ႕က တံတားေလးေရွ႕မွာ ကြက္လပ္ေလးရွိတယ္ဗ် စြန္တင္လို႔လဲေကာင္းမွေကာင္း က်ေနာ္ကမလႊတ္တတ္ေတာ့္ အစ္ကိုေတြလႊတ္တာၾကည့္ပီးအားေပးေပါ့..
တစ္ခါေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ့္အစ္ကို မာန္ပါပါနဲ႔ ေနာက္တစ္လွမ္းခ်င္းဆုတ္ရင္း ရစ္ခ်လိုက္တာ တံတားေပၚကျပဳတ္က်သြားတာ.ေအာက္ကငုတ္နဲ႔ ကံေကာင္းလို႔ မိတ္မဆက္ျဖစ္တယ္. တဖက္စြန္ကိုေတာ့ျဖတ္ခ်လိုက္ႏိုင္တယ္.
(ငယ္ဘ၀ သတိရတယ္ဗ်ာ)
Post a Comment