တံခါးမဲ႔ ႏုိဝင္ဘာ...

စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝေအာင္ျမင္တုိးတက္ေရးအတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ႀကိဳးစားေနဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ရံဖန္ရံခါမွာလည္း ကုိယ္သြားေနတဲ႔ လမ္းေၾကာင္းေလးကေန ေဘးကုိခဏေဖာက္ထြက္ၿပီး လာရာလမ္းေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္တတ္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္တယ္တဲ႔။ သုိးေဆာင္းစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ႔ Reflection Time ေပါ႔။ 

လူေတြဟာ သိပ္ကုိ ေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္္ဖုိ႔ သတိမရတတ္ၾကသလုိ သိပ္ကုိ စိတ္ဆင္းရဲအားငယ္ေနခ်ိန္ေတြမွာလည္း ျပန္လည္သုံးသပ္မႈေတြ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ ခြန္အားမျပည္႔ဝတတ္ၾကျပန္ဘူး။ သင္႔ေတာ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သင္႔ေတာ္တဲ႔ အတုိင္းအတာနဲ႔ သင္႔ေတာ္စြာ ျပန္လည္သုံးသပ္တတ္ဖုိ႔အတြက္ သင္႔ေတာ္တဲ႔ အားစုိက္မႈတစ္ခုေတာ႔ ရွိသင္႔တာအမွန္ပါပဲ။ ဒီ႔အတြက္ သင္႔ေတာ္တဲ႔ အခြင္႔အေရးတစ္ခုေတာ႔လည္း လုိအပ္ေပလိမ္႔ဦးမယ္။

ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ တစ္ႏွစ္မွာ ေလးၾကိမ္ ကုိယ္႔ကုိ္ယ္ကုိ မျဖစ္မေန ျပန္လည္သုံးသပ္ဖုိ႔ ကိုယ္တုိင္အၾကံျပဳထားတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ႔ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္၊ ဇန္နဝါရီ (၂) ရက္၊ ဇူလုိင္ (၄) ရက္နဲ႔ ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္တုိ႔ပါပဲ။

ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္ေန႔ကေတာ႔ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လုိ႔ ႏွစ္သစ္ကုိ ကူးခ်ိန္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တင္ မကဘူး၊ လူတုိင္းလုိလုိ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိနဲ႔ ကုိယ္ေရာက္ရွိေနတဲ႔ အေနအထားကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ျဖစ္ၾကမယ္႔ အခ်ိန္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။ ႏွစ္ေဟာင္းမွာ သင္ယူခဲ႔ရတဲ႔ ဘဝသင္ခန္းစာေတြကုိ အေျချပဳၿပီး ႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အသစ္ေတြ ခ်မွတ္တဲ႔အခါမွာ ရည္ရြယ္ထားတဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ အကုန္လုံးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ကေတာ႔ မလြယ္လွပါဘူး။ လူေတြမွာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြက အေတာ္မ်ားလွတာကုိး။ 

ခ်မွတ္ထားတဲ႔ ေဆာင္ရြက္ရန္ အမ်ားစုထဲက တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ေလကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ႔ၿပီး အဲဒီ႔တစ္ခ်ိဳ႔တစ္ေလကလည္း ကုိယ္႔အတြက္ တကယ္႔ကုိ အက်ိဳးမ်ားေစမယ္႔ အရာေတြ ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာ႔ အတုိင္းထက္အလြန္ တံခြန္နဲ႔ ကုကၠားေပပဲေပါ႔။ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္ ညခ်မ္းေတြမွာ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ အတူတူ ႏွစ္သစ္ကုိ တေပ်ာ္တပါး ႀကိဳဆုိတတ္သလုိ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ႏွစ္ေဟာင္းက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိလည္း ျပန္လည္သုံးသပ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ႏွစ္သစ္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အသစ္ေတြကုိလည္း ခ်မွတ္ျဖစ္တယ္။

 

ဇန္နဝါရီ (၂) ရက္ကေတာ႔ ဖခင္ႀကီး ဆုံးပါးသြားခဲ႔တဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ႔တုန္းပဲ။ အဲဒီ႔ေန႔ကုိေရာက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ခ်စ္ခင္ယုံၾကည္တဲ႔ ဖခင္ႀကီးအေၾကာင္း တစိ္မ္႔စိမ္႔ေတြးၿပီး တိတ္ဆိတ္တဲ႔ ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္စာေရးခ်င္ေရးတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ျမစ္ကမ္းစပ္နားေလးမွာ ထုိင္ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ထုထည္ႀကီးမားတဲ႔ သေဘာၤႀကီးေတြကုိ အမ်ိဳးအမည္မဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔အတူ ေငးၾကည္႔ခ်င္ ၾကည္႔ေနတတ္တယ္။ ဖခင္ႀကီးေမွ်ာ္မွန္းခဲ႔တဲ႔ ဘဝပန္းတုိင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ေတြ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနခဲ႔ရတဲ႔ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္မ်ား နီးစပ္မႈရွိလဲ။ ဖခင္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖုိးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လက္ရွိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေနတဲ႔ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး ဘယ္ေလာက္မ်ား တုိက္ဆုိင္မႈရွိလဲ။ ဒါေတြတင္မကဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ဂရုစိုက္ သြန္သင္ခဲ႔ေပးတဲ႔ ဖခင္ႀကီးအေၾကာင္းကုိ တခုတ္တရ ေတြးေတာၿပီး စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြကုိ ျပန္လည္ျဖည္႔ဆည္းေပးတတ္တာ ဇန္နဝါရီ (၂) ရက္ ညေနခ်မ္းေတြေပါ႔။

ဇူလုိင္ (၄) ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္႔မိခင္ကုိ ေမြးဖြားခဲ႔တယ္။ အေမဟာ ပဲႏြယ္ကုန္းဆုိတဲ႔ အညာၿမိဳ႔ေလးတစ္ၿမိဳ႔က မထင္မရွား ေက်းေတာသူမေလး တစ္ေယာက္။ အေဖနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီး အေဖတာဝန္က်ရာ ၿမိဳ႔ရြာျပည္နယ္ေတြမွာ ေလွ်ာက္ေနာက္ဆံထုံးပါခဲ႔ရင္း မိသားစုေလးတစ္ခုကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ႔တယ္။ အေမ ပညာေတြ အမ်ားႀကီးမတတ္၊ နားဝင္ခ်ိဳ စကားေတြလည္း မဆုိတတ္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ယုံၾကည္ကုိးစားစိတ္ ႀကီးမားတယ္။ တစ္ျခားဘယ္သူမွ မလုပ္ႏုိင္ရင္ေန၊ ငါ႔သားလုပ္ရင္ ရတယ္ဆုိတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ အေမ႔မွာ ရွိတယ္။ ဒီစိတ္ဓာတ္ရွိေၾကာင္းကုိလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဂုဏ္ယူေျပာျပေလ႔ရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥရပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္လက္မေလွ်ာ႔တမ္း ႀကိဳးစားျဖစ္ခဲ႔တာ အေမ႔ရဲ႕ယုံၾကည္မႈေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္မက္ေမာစြာနဲ႔ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားခဲ႔ခ်င္လုိ႔လည္း ပါတယ္။ ဒီရက္ေလးကုိေရာက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ခ်စ္ခင္ကုိးစားတဲ႔ အေမ႔ေမတၱာအေၾကာင္း ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတာမိသလုိ အေမ႔အေပၚ ကၽြန္ေတာ္ တာဝန္ပ်က္ကြက္မႈေတြ ရွိမရွိကုိလည္း ျပန္လည္သုံးသပ္ ဆင္ျခင္မိတယ္။

ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္ေန႔ကေတာ႔ ဒီလူ႔ေလာကႀကီးထဲကုိ ကၽြန္ေတာ္ဝင္ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ အမွတ္တရ ေန႔ရက္ေလးတစ္ခုေပါ႔။ ဒီရက္ေလးကုိေရာက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ခ်စ္ခင္တဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္ခင္တဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း မိသားစုဝင္ေတြကုိ သူတုိ႔ႏွစ္သက္မယ္႔ အစားအေသာက္ေလးေတြ ဝယ္ေကၽြးေလ႔ရွိတယ္။ တူ၊ တူမေလးေတြအတြက္ ေရႊပုစြန္ေရခဲမုန္႔၊ အေမနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြအတြက္ ၾကက္သားခ်ိဳခ်ဥ္ေၾကာ္နဲ႔ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ ထမင္းတစ္ဝိုင္း၊ လက္ဖက္ရည္တစ္ဝုိင္း စသည္ျဖင္႔ေပါ႔။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ခြာလာခဲ႔ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေမြးေန႔ပဲြေလးဟာ အိမ္က ေခၚလာတဲ႔ ဖုန္း၊ မိတ္ေဆြေတြ ပုိ႔ေပးတဲ႔ ေမြးေန႔ကတ္ျပားနဲ႔ ဆုေတာင္းစာေလးေတြ၊ အီးေမးလ္ေလးေတြနဲ႔ပဲ ရုိးရွင္းစြာ ျဖတ္သန္းကုန္ဆုံးျဖစ္ေတာ႔တယ္။

ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္မွာ ေတြးျဖစ္တဲ႔ အေတြးေတြကေတာ႔ ပုံစံတစ္မ်ိဳး ဆန္းေနတတ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ေတာ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစမယ္႔ အေတြးမ်ိဳးေတြပါပဲ။ ကုိယ္႔ေမြးေန႔ဆုိေတာ႔ ကုိယ္႔ကုိ ဂရုတစုိက္ သတိတရရွိေနျခင္း ခံရတာကုိ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္မိတဲ႔ ခံစားခ်က္ကလည္း ကဲေနတာေပါ႔ေလ။ ဒီေန႔ကုိေရာက္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔အတူ ကုိယ္ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ရတဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေတြအေၾကာင္းကုိ ပုိၿပီးေတာ႔ အသားေပး ေတြးေတာဆင္ျခင္မိတယ္။ ကုိယ္႔ယုံၾကည္မႈကုိ ပုိၿပီးမီးထုိးေပးရုံသာမကဘဲ ကုိယ္လုပ္ခ်င္ေနတဲ႔ အရာေတြကုိ ပုိလုပ္ျဖစ္ဖုိ႔လည္း တြန္းအားေပးျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ႔ ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္ဟာ ကၽြန္ေတာ႔္အတၱေတြ မင္းမူႀကီးစုိးတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

ဒီႏွစ္ရဲ႕ ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္မွာေတာ႔ ဒီဇင္ဘာ (၃၁) ရက္၊ ဇန္နဝါရီ (၂) ရက္နဲ႔ ဇူလုိင္ (၄) ရက္ကုိ ဧည္႔သည္ေတာ္ေတြ အျဖစ္ ဖိတ္ထားခဲ႔တယ္။

ဒီတစ္ညေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တိတ္ေလးေနခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ရတဲ႔ မုိင္တုိင္ေတြကုိ အေတြးရပ္ဝန္းထဲမွာ ျပန္စီစဥ္လုိ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ေတြးေတာေနခ်င္တယ္။

မိတ္ေဆြ...

ဝင္လာမယ္ဆုိရင္လည္း ေျခသံဖြဖြေလးပဲ နင္းလာခဲ႔ပါ။ တံခါးပိတ္ထားမလားလုိ႔ေတာ႔ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ခ်စ္သူခင္သူေတြအတြက္ ဒီေနရာေလးဟာ တံခါးလည္းမရွိ ဓားလည္းမရွိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးျခင္းမ်ားနဲ႔သာ ပကတိ…

~ ေရခဲငွက္ ~
ႏုိဝင္ဘာ (၈) ရက္၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္။ ။