Thursday, February 17, 2011

ဘာရယ္ေတာ႔မဟုတ္ဘူး.

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါ...

ကၽြန္ေတာ္လည္း အညာအေၾကာင္းအက္ေဆးေရးရင္းနဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိ အညာမွာ ဇာတ္ျမဳပ္မိလုိက္တယ္. ဘာရယ္ေတာ႔မဟုတ္ဘူး. ရုပ္ျမင္သံၾကားစီးရီး ဇာတ္လမ္းတဲြေတြ ငယ္ငယ္တုန္းက အၾကည္႔မ်ားသြားျပီး အပုိင္းလုိက္ခဲြေရးရတာ ေတာ္ေတာ္၀ါသနာထုံသြားခဲ႔ပုံ ေပါက္တယ္ဗ်. အဟတ္.

ႏွစ္သစ္မွာ ခရီးေလးကလည္းထြက္၊ အိမ္သစ္ကုိလည္း ေျပာင္း၊ အလုပ္သစ္ကုိလည္း ေျပာင္းနဲ႔မုိ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ႔ဂ္ဖက္ကုိ ျပန္မလွည္႔ႏုိင္ဘူး ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္. ျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးကလည္း အစစအရာရာ ေစ်းၾကီးတယ္ဗ်ာ. သက္ျပင္းေမာေတြကုိသာ အႏုိင္ႏုိင္ မႈတ္ထုတ္ရင္းက လူပ်ိဳၾကီးလုပ္တာပဲေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္မိလုိက္ေတာ႔တယ္. (ေၾကာ္ျငာ၀င္ၾကည္႔တာပါ. ဟတ္ဟတ္)


အိမ္သစ္ေလးမွာ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ေတာ႔ စိတ္ခ်မ္းသာမိတယ္. မနက္ခင္းေတြမွာ အခန္းေလးထဲကုိ ေနေရာင္ျခည္က အျပည္႔အ၀က်ေရာက္တယ္. ေယာဂက်င္႔ဖုိ႔ ပါဖက္စစ္က်ဴေရးရွင္း(Perfect Situation) ပဲလုိ႔ေတာင္ ေတြးမိေသး. ဒါေပမယ္႔ ခုတေလာ ေနထြက္မွာခ်ည္းပဲ အိပ္ယာႏုိးေနေတာ႔ အိပ္မက္ထဲမွာပဲ ေယာဂက်င္႔ေနမိေတာ႔တယ္.

ဒီေန႔မနက္ အိပ္မက္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္. အိပ္မက္ထဲမွာ အေမက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အိပ္ယာက ထဖုိ႔ အနမ္းေလးတစ္ခ်က္နဲ႔ လာလႈပ္ႏႈိးတယ္. ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာက ထခ်င္ေအာင္ တုိးတုိးေလးေျပာလုိက္ေသးတယ္.

"မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက စားပဲြေပၚမွာ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ ေကာက္ညွင္းငခ်ိတ္ရွိတယ္. ပူပူေလးသြားစားခ်ည္.. ထထထ" တဲ႔ေလ.

"ဒုန္း"

အလူးအလဲထလုိက္ေတာ႔ ပထမဦးဆုံး ကုတင္ေပၚကေန ျပဳတ္က်ပါတယ္.

အရာရာဟာ အိပ္မက္ေတြပါပဲလားလုိ႔ သိလုိက္ရတဲ႔အခ်ိန္က်ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဟုိးအေ၀းၾကီးမွာ ေရာက္ရွိေနခဲ႔ျပီပဲ...
(အဲဒီ႔မွာ ကုိငွက္ၾကီးက သီခ်င္းဆက္ဆုိ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အေမ႔ကုိသတိရျပီး ဆက္ငုိေပါ႔ဗ်ာ...)

ေစာေစာစီးစီး အလြမ္းမင္းသားေလးလုပ္လုိက္ရျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေျပး၀င္၊ သြားေတြ တျဗီးျဗီးတဗ်င္းဗ်င္းတုိက္၊ ျပီးလည္းျပီးေရာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ၀င္လုိက္ေတာ႔ စားပဲြေပၚမွာ....

လက္သုတ္ပု၀ါေလးတစ္ထည္က ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ မခ်ိျပဳံးျပဳံးျပေလရဲ႔.

စိတ္နာနာနဲ႔ အဲဒီ႔ အႏွီလက္သုတ္ပု၀ါကုိ မီးဖုိေဘးခ်၊ အေပၚက ဒယ္အုိးကုိ ဇာတ္ခနဲ ဆဲြယူ၊ မီးဖုိကုိ ေခ်ာက္ခနဲဖြင္႔၊ ေရခဲေသတၱာအေပၚထပ္က ပလာတာအထုပ္ကုိ ဗ်ိခနဲ ဆဲြျဖဲ၊၊ ေနာက္ထပ္ ၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ႔ လက္ဖက္ရည္ေလးတစ္ခြက္နဲ႔ ပလာတာႏွစ္ခ်ပ္ကုိ ဒူးေလးႏွံ႔ျပီး မနက္စာကုိ ျမိန္ရည္ယွက္ရည္ သုံးေဆာင္ေနလုိက္ပါေတာ႔တယ္.

ဦးေက်ာ္ဟိန္းရဲ႔ သီခ်င္းထဲကလုိ...

"ဘာအေရးၾကီးဆုံးလဲ...." လုိ႔ ျပန္ေမးမိေတာ႔

ေလာေလာဆယ္မွာ ကုိယ္႔အားကုိယ္ကုိး ကုိယ္တုိင္ေၾကာ္စားတဲ႔ ပလာတာက အိပ္မက္ထဲမွာ အေမလာေပးတဲ႔ ေကာက္ညွင္းငခ်ိတ္ေပါင္းထက္ လက္ေတြ႔ပုိက်တယ္.

မုတ္ဆိတ္ေမြးေလးတစ္မွ်င္ႏွစ္မွ်င္ကုိ ပြတ္သပ္ရင္း၊ မ်က္လုံးေလးေမွးရင္းက ျပန္ေျဖမိလုိ္က္တာက...

"ပလာတာ အေရးၾကီးဆုံးပါပဲ" လုိ႔....

6 comments:

chit said...

ပလာတာ ဓါတ္က်ေနပံုပဲ... း)

ေမဓာ၀ီ said...

အသစ္တင္လို႔ အညာအေၾကာင္းမွတ္တယ္ ... လက္စသတ္ေတာ့ ပလာတာကိုးးးးး

Anonymous said...

ယူအက္ေရာက္ရင္ေတြ႕မယ္ေနာ္အကို

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မရလို႕ လူပ်ိဳၾကီးလုပ္တာ မေျပာဘဲ ေစ်းၾကီးလို႔လို႔ အေၾကာင္းျပသြားတာေလး သေဘာက်သြားတယ္ း)
ဘာရယ္မဟုတ္ေရးထားတယ္ဆိုလို႔ ဘာမွန္းမသိ လာဖတ္သြားပါတယ္..
ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပပါေစရွင္

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဒူးႏွံ႔ျခင္းမွ ကင္းေ၀းပါေစရွင့္..

:P

(ေနာက္တာပါ ကိုရန္)

ခင္မင္လွ်က္..
မေလး

Chaos said...

ဒီေန႔ ေရြးဖတ္လိုက္တဲ႔ ပို႔စ္တိုင္း ပလာတာနဲ႔ ပဲ တိုးေနပါလား ကိုပလာတာရယ္. :D