မမွာမၾကား၊ ခ်ိန္းမထားေပမင္႔....

နားၾကပ္ေလးကုိ နားမွာတပ္ထားရင္း၊ အိပ္ယာေပၚမွာ ေစာင္ပါးပါးေလးကုိ ျခဳံလုိ႔ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ. ဒီစာရုိက္တာေတာင္ လက္ေတြ နည္းနည္းတုန္ခ်င္ေနတယ္. အေျခအေနသိပ္မေကာင္းေတာ႔ဘူးထင္တယ္ဗ်ာ... :)


ရတနာ (၃)

မေမ႔တတ္ဟု၊ ယုံမွတ္ျပန္သည္
ေမွာင္ရီမုိးသည္း၊ မလာလည္းေလ
လာေနမလား၊ ထသြားျပန္ခက္
လာလ်က္နဲ႔မ်ား၊ လြဲသြားမည္စုိး
မုိးခ်ဳပ္ေတာ႔မည္....

ခေရလမ္းကုိ၊ လွမ္းေငးေမွ်ာ္ေမာ
ျမင္ရေသာသူ၊ ေဩာ္... သူမဟုတ္
အလုပ္သြားျပန္၊ တစ္ရံတစ္ဆစ္
ခ်စ္သူေတြလား၊ မုိးၾကားေလထဲ
ႏွစ္ေယာက္တဲြေပ်ာ္၊ အေဖာ္ႏွင္႔ေလ
ခေရတန္းေအာက္၊ သူလာလွ်င္တစ္ေယာက္တည္း
မလာရဲလုိ႔လားကြယ္....



ေလတစ္ခ်က္ေ၀႔၊ မုိးစက္ထိမွန္
ျပန္မွျဖစ္မည္၊ မုိးခ်ဳပ္ျပီကြယ္
တကယ္ဆုိလွ်င္၊ အမွ်င္မျပတ္
မတ္တပ္ေစာင္႔ဆဲ၊ မုိးပုိသည္းျပန္
တစ္ရံတစ္ခါ၊ လာမည္ဆတ္ဆတ္
မုိးစက္ၾကားမွာ၊ ၾကားေယာင္လာ၏
သတိေတာ႔ရမွာပါ...



မေတ႔ြျခင္းျဖင္႔၊ ေတြ႔ျခင္းမ်ားစြာ
မလာျခင္းျဖင္႔၊ ေမွ်ာ္လင္႔ရင္ေမာ
ေသာကဟု မဆုိသာ...
ဗ်ာပါဟု မဆုိခ်င္...
သံေယာဇဥ္တစ္ခုခုျဖင္႔...
ဘယ္သူ႔ဘယ္သူ၊ ခြန္းက်ဴခ်ိဳသာ
မမွာမၾကား၊ ခ်ိန္းမထားေပမင္႔
စကားမ်ားစြာ ေျပာခ်င္သည္....။ ။

ရတနာ (၃)၊ ေသာကေျခရာ ရတနာ ကဗ်ာမ်ား၊ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)

Photo Credit:
pic-1
pic-2