တစ္ခါတေလေတာ႔လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းကင္ျပာမွာ ေျပးခ်င္တုိင္းေျပးေနတဲ႔
တိမ္လႊာျဖဴျဖဴေလးေတြကုိ ေငးၾကည္႔ရင္း စိတ္ကူးေတြ ပ်ံ႔လြင္႔ေနမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကေလးေတြမွပဲ
တိမ္ေတြကုိ အကန္႔အသတ္မဲ႔ ေငးၾကည္႔ခြင္႔ ရထားတာမွ မဟုတ္တာ။ တကယ္ဆုိ ေငးၾကည္႔ျဖစ္ဖုိ႔
စိတ္ေလးရယ္၊ ေငးၾကည္႔ျဖစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေလးရယ္ပဲ လုိတာပါ။
