ဖိနပ္တစ္ရံႏွင္႔ မာယာမနက္ခင္း...

မနက္ခင္းဟာ မာယာအျပဳံးတုတစ္ခုနဲ႔
ငါ႔ကုိ လာလႈပ္ႏႈိးတယ္..
အခ်ိန္တန္ျပီတဲ႔ေလ...

မွန္သားျပင္ထက္မွာ
ေနရာယူစျပဳေနတဲ႔ အေရးအေၾကာင္းေတြကုိၾကည္႔ရင္း
ဒီမနက္ခင္းဟာ ေနာင္တေတြနဲ႔ မုိးလင္းခဲ႔ရျပန္ျပီ...
ျပန္မစဥ္းစားခ်င္ေတာ႔ခါမွ
နိယာမတစ္ခ်ိဳ႔က တရားလာျပေနေလရဲ႔..

ညက ဖတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ စာေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ျပန္ႏႉးႏွပ္မိေတာ႔
ျပတင္းတံခါး တစ္ခ်ပ္ လွစ္အဟမွာ
စြန္တစ္ေကာင္ ေလဆန္ကုိမာန္တုရင္း ထုိးတက္သြားခဲ႔တယ္.

တစ္စုံတစ္ရာ ၀င္ေရာက္ဖုိ႔အတြက္
တစ္စုံတစ္ရာဟာ ထြက္ခြာေပးရစျမဲပါ..
တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွင္သန္ေမြးဖြားခ်ိန္မွာ
တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာလည္း နိယာမအရ ေသဆုံးေပ်ာက္ကြယ္တတ္ၾကတယ္.
အျမႊာပူးေတြ ေမြးဖြား၀င္ေရာက္လာတတ္ၾကသလုိ
အစုလုိက္အျပဳံလုိက္ အသတ္ခံၾကရတာမ်ိဳးေတြလည္းရွိတယ္..
၀င္လာၾကတာေတြ ရွိသလုိ
ထြက္သြားၾကတာေတြလည္း ရွိစျမဲ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သခ်ာၤသေဘာတရားနဲ႔ၾကည္႔ရင္
ဒီေလာကၾကီးဟာ ကိန္းေသတစ္ခုပါပဲ.
ဒါေပမယ္႔
ဒီကိန္းေသၾကီးကုိ အသက္သြင္းျပီး ငါတုိ႔ ရင္ခုန္စြာ ကစားေနၾကတယ္.

ထုိင္ခုံတစ္ခ်ိဳ႔ ေျပာင္းအထုိင္မွာ
အတၱတစ္ခ်ိဳ႔ ပူေဖာင္းတစ္လုံးလုိ ပြေယာင္းလာတတ္ၾကသလုိ
မႈိင္းကုန္သြားတဲ႔ မီးပုံးပ်ံတစ္လုံးလုိလည္း အိဆင္းသြားတတ္ၾကတယ္.
မထိန္းႏုိင္လုိ႔ ေပါက္ထြက္တတ္ၾကတာမ်ိဳးလည္း ရွိရဲ႔
မစိမ္းႏုိင္လုိ႔ ယိမ္းထုိးရင္း တဲြထုိင္ၾကတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ရဲ႔
ဘာကုိမွ မခနဲ႔ခ်င္ဘူးလုိ႔ ငါေၾကြးေၾကာ္ေနျခင္းကုိက
တစ္စုံတစ္ရာကုိ အရြဲ႔တုိက္ေနတာမ်ား ျဖစ္ေနမလား...

ဘူတာရုံကအထြက္ ေကာင္းကင္ထက္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိေတာ႔
ျမင္ေတြ႔ေနၾက တုိက္ျမင႔္ၾကီး တစ္ပုိင္း ျမဴမႈန္လိႈင္းေတြေအာက္
လူးလြန္႔ေမွးစက္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္ေနခဲ႔တယ္.
ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္ေျပာမိပါတယ္.
အေပၚမွာ အထပ္ျမင္႔ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးတယ္လုိ႔.
'မင္း... ဘယ္လုိသိတာလဲ'တဲ႔.
အလန္႔တၾကား ေဘးဘီေငးၾကည္႔မိေတာ႔
အသံပုိင္ရွင္ရဲ႔ ရယ္သံက ရင္ဘတ္ထဲက
ခပ္အုပ္အုပ္ ထြက္ေပၚလာခဲ႔တယ္.

'ဒီတုိက္ျမင္႔ၾကီးကို ငါျမင္ေတြ႔ေနၾကမုိ႔ပါ'
ရုိးရွင္းစြာပဲ ျပန္ေျဖမိရင္း
ကုိယ္႔အေျဖမွာ ေပ်ာ႔ကြက္တစ္ခ်ဳ႔ိ ေတြ႔လုိက္မိတယ္.
သတိမထားမိပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းေနဆဲမွာပဲ
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ထဲက ကုိယ္မဟုတ္တဲ႔ ကုိယ္က ျပန္ေမးတယ္.
'တကယ္လုိ႔ မင္းမျမင္ေတြ႔ဖူးတဲ႔ တစ္စုံတစ္ရာကုိ ခုလုိမ်ိဳး
မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ျမဴေတြ ဖုံးကြယ္ထားခဲ႔ရင္ မင္း ဘယ္လုိမ်ားေျပာမလဲ' တဲ႔...
ငုိင္သြားတယ္..

ဟုတ္တယ္..
ေတာ္ေတာ္ကုိ ငုိင္က်သြားခဲ႔တယ္...



ဒီလုိပါပဲ.
ကုိယ္႔ေရွ႔မွာ ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ႔ဖူးၾကတဲ႔
ပုံစံခြက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေရြးခ်ယ္ စိစစ္ရင္း
ကုိယ္႔အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေနခဲ႔တာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္.
'ကၽြတ္... စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ ေကာင္းလုိက္တာ...'

ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ႔ ေျခလွမ္းေတြကုိ ေခတၱရပ္ရင္း
'မင္းစီးထားတာ ဘယ္သူ႔ဖိနပ္လဲ' လုိ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပန္ေမးမိတယ္.

အေပၚကုိ မ၀ံ႔မရဲလွမ္းၾကည္႔ရင္း ခပ္တုိးတုိး ျပန္ေျဖသံၾကားမိတယ္.
'ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဖိနပ္ေပ်ာက္ေနခဲ႔တာ နွစ္ႏွစ္ေတာင္ ရွိခဲ႔ျပီေလ' တဲ႔...

မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ျမင္ေနရတဲ႔ ျငမ္းစင္ၾကီးကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိရင္း
ေလဟာနယ္ထဲ ကုိယ္ထြက္ေျပးပစ္လုိက္ခ်င္တယ္.
'ျငမ္းတစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ရင္း ဒီျငမ္းေပၚမွာ ငါေနထုိင္ခဲ႔မိတယ္'
ဟုိးေအာက္ကုိ ငံု႔ၾကည္႔မိခါမွ
ေျခဖ်ားေအာက္က တက္မလာေသးတဲ႔
ကုိယ္႔အိပ္မက္ေတြငုိေၾကြးေနေလရဲ႔

စားပဲြခင္းေပၚ ဖိတ္က်သြားတဲ႔ ေကာ္ဖီစက္တစ္ခ်ိဳ႔က
ကုိယ္႔သတင္းစာကုိ လွမ္းဆဲြရင္း ေမးတယ္.
'ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ဒီလုိ မဆက္ဆံသင္႔ဘူး' တဲ႔ေလ...
လက္သုတ္ပု၀ါတစ္ခုနဲ႔ ယုယျငင္သာစြာ သုတ္ေပးရင္း
ေကာ္ဖီစက္ေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကုိ ေတာင္းပန္စကားဆုိမိတယ္.
'ငါ... စိတ္လြတ္သြားလုိ႔ပါကြာ..'

ျပတင္းတံခါးအျပင္ဖက္ကုိ ေငးၾကည္႔မိေတာ႔
ဟင္းလင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ ဖိနပ္ေတြ လြင္႔ေမ်ာေနၾကတယ္.
ဒီဖိနပ္ေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္နဲ႔ လုိက္ပါေနၾကတဲ႔
လူအုပ္ၾကီးကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲေလ...
အသင္႔ေတာ္ဆုံး ဖိနပ္တစ္ရံေနာက္ကုိ ကုိယ္ေျပးလုိက္ဆဲြဖမ္းရင္း
ျငမ္းစင္ေအာက္ကုိ ျပန္ဆင္းခဲ႔တယ္.
ကိုယ္႔အိပ္မက္ေတြကုိ ျပန္ဆဲြတင္ဖုိ႔ေပါ႔.
ျငင္သာႏူးညံ႔ျခင္းမွာ အႏႈိင္းမဲ႔အင္အားေတြ ကိန္းေအာင္းေနတယ္ဆုိတာ
စားပဲြေပၚ အသံမထြက္ဘဲ ေနရာယူလုိက္တဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္က
အေကာင္းဆုံး သက္ေသျပေနခဲ႔တယ္.

မနက္ခင္းဟာ မာယာအျပဳံးတုတစ္ခုနဲ႔
ငါ႔ကုိ လာလႈပ္ႏုိးတယ္.
'အခ်ိန္တန္ျပီ' တဲ႔ေလ....

အသံမထြက္ေအာင္ အံတစ္ခ်က္ၾကိတ္ရင္း
ေျခလွမ္းတစ္ခု ငါအစျပဳခဲ႔တယ္.
အေႏွာင္႔ပါးေနတဲ႔ ငါ႔ဖိနပ္တစ္ရံကေတာ႔
ဒီေလဟာနယ္ၾကီးထဲမွာ အင္အားအျပည္႔နဲ႔ ခုတ္ေမာင္းေနဆဲပဲ...

~ေရခဲငွက္~

Photo Credits:
Shoe

The Mist

မယူလုိက္က မုိက္လုိ႔ထင္... ယူလုိက္ျပန္က ၾကိဳက္လုိ႔ထင္..

ၾကားဖူးၾကမလားမသိဘူး. စာဆုိေတာ္မယ္ေခြဆုိတာေလ. သူ႔ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရးျပမယ္ေနာ္. သိသူေတြလည္း သိျပီးေရာေပါ႔..

ေဆးတံညိဳ တညိဳေလာက္... ေရာ႔ေသာက္ေတာ႔ေပး...
မယူလုိက္က မုိက္လုိ႔ထင္... ယူလုိက္က ၾကိဳက္လုိ႔ထင္...
ေသာက္ေစခ်င္.. ကုတင္တြင္ေထာင္ခဲ႔ကြယ္႔
ညိဳႏြဲ႔ရဲ႔ေလး........

လွလုိက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးဗ်ာ. ေနာ္.

ေရွးေခတ္က လူပ်ိဳကာလသားေတြ လူပ်ိဳလွည္႔ေတာ႔ အပ်ိဳေလးေတြအိမ္ကုိသြားၾကတာေပါ႔ဗ်ာ. အဲဒီ႔မွာ ဇာတ္လုိက္မေလးရဲ႔ ဆီးခရစ္အက္ဒမုိင္းယား ကာလသားေခ်ာ ေနထက္လင္း ((အဲေလ.) ေယာင္လုိ႔. ရြာေတြမွာ သူ႔ကုိၾကိဳက္ၾကတယ္ဗ်. ဤကားစကားခ်ပ္။)

ျပန္ဆက္မယ္ဗ်ာ. အဲဒါနဲ႔ ကာလသားေခ်ာ ကုိလူပ်ိဳက ေဆးတံကို အထာနဲ႔လွမ္းေပးသတဲ႔..

ယူလုိက္ျပန္ရင္လည္း သူ႔ကုိ ၾကိဳက္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ေရာ႔မယ္. မယူလုိက္ျပန္ရင္လည္း သူ႔ကုိမၾကိဳက္ပါဘူးဆုိျပီး လက္ေလွ်ာ႔ေနာက္ဆုတ္လုိ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီ ခ်ဥ္းကပ္ရင္ ကုိယ္႔အမွားျဖစ္ေရာ႔မယ္.

ကဲ. ေမာင္ၾကီးရယ္... ေသာက္ေစခ်င္တယ္ဟုတ္... ကုတင္နားမွာ ေထာင္ခဲ႔ပါလားရွင္ရယ္လုိ႔... အပ်ိဳမေလးက ျပန္ေျပာတဲ႔ အခန္းေလးကုိ ကဗ်ာေလးစပ္ထားတာပါ.

ငယ္ငယ္တုန္းက လွစ္ခနဲ အမွတ္တမဲ႔ဖတ္လုိက္ရတယ္. ၾကိဳက္ခဲ႔ပါတယ္. ၾကီးလာေတာ႔ ေမ႔ေမ႔ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနခဲ႔ရာက ဒီည ဖတ္ျဖစ္တဲ႔ စာပုိဒ္ေလးထဲမွာ အဲဒီ႔ကဗ်ာေလးလည္းပါလာေရာ... ဘေလာ႔ဂါ အင္စတင္႔ (Blogger Instinct) က ဟုန္းခနဲ ထေတာက္ပါေလေရာလားဗ်ာ...

..........

ၾကည္႔ပါလား.. ေရးထားတာေလးကုိက အထာေလးနဲ႔. မသိရင္ ဘေလာ႔ဂါကာလသားေတြအားလုံးကုိပဲ ဆုိလုိသလုိလုိနဲ႔. ရင္ခုန္သံ စက္ေသနတ္ပစ္တယ္ဆုိတာ အဲလုိမ်ိဳးေပါ႔. ဘယ္သူထိထိ ထိခ်င္တဲ႔သူထိဆုိျပီး အထာေလးနဲ႔ ေရးထားတာ.

ေကာ္မန္႔သြားေရးျပန္ရင္လည္း သူ႔ကုိၾကိဳက္လုိ႔ ထင္ေတာ႔မယ္. မေရးျပန္ရင္လည္း သူ႔ကုိ ဂရုမစိုက္ပါဘူးဆုိျပီး အျပစ္တင္ေရာ႔မယ္. အဲဒီ႔ဘေလာ႔ဂါဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ကုိေရခဲငွက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ႔ သူက ဒီလုိေလး စပ္ျပတယ္ဗ်..

ပုိ႔စ္တင္ခါ အသာတုိ႔ ... ဖတ္ဖုိ႔သူေပး...
ေကာ္မန္႔ေရးက ခုိက္လုိ႔ထင္.. မေရးျပန္က မုိက္လုိ႔ထင္...
ေရးေစခ်င္...ကုတင္မွာေထာင္ခဲ႔ကြယ္႔.
(အဲေလ..မႊားသြားလုိ႔)
ေရးေစခ်င္...ျပင္ဆင္ပါ ေမာ္ဒရိတ္
တုိးတိတ္တိတ္ေလး....

အေဟးးေဟးး... (အဲဒါကေတာ႔ ကုိရင္ညိမ္းၾကီးရဲ႔ လက္သုံးရယ္သြမ္းေသြးသံေပါ႔. ဘရိတ္အုပ္လိုိက္တာပါ..)

ေကာင္းေသာညပါ မိတ္ေဆြတုိ႔...

ဂြတ္ႏုိက္ေနာ္ မ... (လြမ္းေနမယ္. အိပ္မက္ထဲထိ.)

(ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္အတည္ေပါက္ေတြ ေရးလုိ႔ မရေသးလုိ႔ပါ. ခြင္႔လႊတ္ေနာ္ မ.)

အာဘြားးးး

း)

Y.

Crouching Tiger... Hidden Blogger ;)

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ပဲ အခန္းေျပာင္းလုိ႔ျပီးတယ္ဗ်. သိတယ္မဟုတ္လား. အခန္းေျပာင္းတယ္ဆုိတာက အလုပ္ေတာ႔ အမ်ားသားေလ.
ဒီတုိင္းေနေနေတာ႔သာ ဘာမွမသိသာတယ္. ေျပာင္းမယ္ဟဲ႔ဆုိျပီး သိမ္းဟဆည္းဟဆုိေတာ႔မွ အားလားလား.. ထြက္လာလုိက္တဲ႔ အထုပ္ေတြ ဗုံလုိ႔စီေနေတာ႔တာပဲ...

း)

ျပီးလည္းျပီးေရာ အလယ္ေခါင္မွာတစ္ေယာက္တည္းထုိင္ေနရင္း စိန္ေဗဒါလုိ႔ တစ္ထုပ္ခ်င္းကုိ တီးထည္႔လုိက္ခ်င္စိတ္သာ ေပါက္ေတာ႔တယ္. ေမာတယ္ဗ်ာ.

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႔လည္း "ေဩာ္... ငါ႔ဘ၀ရယ္ေလ.. ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ အတည္တက်ျဖစ္လိမ္႔မလဲရယ္လုိ႔ေလ..."

အင္း... ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္ေတာ႔ မီးပုံးထြန္းရခ်ည္ေသးရဲ႔. ဟတ္ဟတ္.
(ေဆာရီးပါ မရယ္... ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဟတ္ဟတ္လုိ႔ မရယ္နဲ႔ေျပာေပမယ္႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ရယ္ပါရေစေနာ္... မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀အေမာေတြနဲ႔ စိတ္ေမာလူေမာျဖစ္လြန္းလုိ႔ပါ. ခြင္႔လႊတ္ေနာ္.. မ..)

ကၽြန္ေတာ္ခုတေလာ ေဒါင္းေနတယ္ဗ်ာ...
(ေဒါင္းတယ္ဆုိလုိ႔ တစ္အိမ္၀င္ဆဲြမယ္ လုပ္မေနနဲ႔ဦး.. ပုိကာေဒါင္းတာမဟုတ္. လူေဒါင္းတာ...)

သိေတာ႔သိေနတယ္. ငါ႔ဘေလာ႔ဂ္လည္း အိစိဂြစိျဖစ္ေနျပီလုိ႔. ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ youtube ပဲ ထုိင္ၾကည္႔လုိက္၊ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္လုိက္. အဲဒီ႔ထဲကမွ ၾကိဳက္တဲ႔သီခ်င္းေလးေတြေတြ႔ရင္ ေကာက္တင္လုိက္နဲ႔ပဲ... တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ႔လည္း ဆားခ်က္ရမွာ ပ်င္းလြန္းလုိ႔ကုိ ဆားကုိမခ်က္ခ်င္ေတာ႔တာ. ဒီတုိင္းပဲ ပစ္ထားလုိက္ေတာ႔တယ္ဗ်ာ.

ဘေလာ႔ဂရက္ရွင္းလုိ႔ ေခၚမလားပဲ...
Blog+Depression = Blogression (Coined by Yan Aung and patented to EOT Int'l Ltd.) :)

ဘာပုိ႔စ္မွလည္း ထြက္မလာဘူး. လူကလည္း ေလေနတယ္. အလုပ္ကေနအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ သီခ်င္းနားေထာင္မယ္၊ စားမယ္၊ ၀ါးမယ္. စာနည္းနည္းပါးပါးဖတ္မယ္. သတင္းတစ္ခ်ိဳ႔လုိက္ဖတ္မယ္. စိတ္၀င္စားတဲ႔ ဘေလာ႔ဂ္တစ္ခ်ိဳ႔ လုိက္ၾကည္႔မယ္. စိတ္နည္းနည္းပါရင္ ဂစ္တာေလး ေဒါင္ဒင္လုပ္မယ္. အိမ္က အစ္မတုိ႔၊ အေမတုိ႔လာရင္ ဂ်ီေတာ႔ခ္မယ္. မ နဲ႔ေတြ႔ရင္.. အဟင္း. အဟြတ္. (ေခ်ာင္းဆုိးလုိ္က္တာ. အိတ္စ္ကြတ္မီ...) း)

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပါဆင္နယ္လတီအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာရမလားပဲဗ်.
ကၽြန္ေတာ္ တက္ၾကြတဲ႔အခါမ်ားက်ရင္ ၾကက္ဖကေတာင္ အေဖေခၚရမလားပဲ...
(ရက္ပ္ပါၾကက္ဖမဟုတ္.ဟတ္ဟတ္)တကယ္. လူကအလုိလုိေနရင္းကုိ ေျမာက္ေနတာ.
အဲ. ကၽြန္ေတာ္မႈိင္ျပီဆုိျပန္ရင္လည္း လင္းတကေတာင္ အဘေရလုိ႔ ေခၚရေလာက္တယ္. ဘာမွကုိ မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး.
(ဟုိတေလာကဆုိ လင္းတေတာင္ အဘလုိ႔ေခၚရတာ ေမာလုိ႔ အသံသိပ္မထြက္ရွာေတာ႔ဘူး. အပ.. အပ လုပ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ လန္႔ခုန္မိေသးတယ္. ဘယ္က အပမွီတာလဲဆုိျပီးေတာ႔ေလ. ဟတ္ဟတ္)

ခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္မႈိင္ေနမိတယ္.
အဓိကက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဟတ္ဟတ္လုိ႔ မရယ္ဖုိ႔၊ ကိုယ္႔အသက္လည္း ကိုယ္ျပန္ၾကည္႔ဦး. တည္တည္တံ႔တံ႔ေနလုိ႔ ေျပာတဲ႔ မ ေပါ႔.
ကၽြန္ေတာ္က ဟတ္ဟတ္လုိ႔သာ ရယ္တာ. ရယ္စရာေတြသာ ေရးတာ. ေပါေတာေတာေတာ႔ မေနမိပါဘူးေနာ္. ဟုတ္တယ္ဟုတ္.
ကၽြန္ေတာ္႔ကို အဲလုိလည္း အမိန္႔ခ်လုိက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ေရးထားတဲ႔ပုိ႔စ္ေတြထဲက ဟတ္ဟတ္ေတြကုိလုိက္ဖ်က္၊ ရယ္စရာေတြမ်ားပါေနမလား၊ ေပါမ်ားေပါေနမိျပီလားဆုိျပီး ဆင္ဆာလုိက္ဖ်က္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ပုိ႔စ္တစ္ခုလုံးလည္း သိုးေမြးစက္ရုံထဲကထြက္လာတဲ႔ အေမႊးရိတ္ျပီးသားသုိးလုိ ငုပ္စိေလးပဲ က်န္ေတာ႔တယ္. (အဟတ္ဟတ္.)
အဲဒါနဲ႔ စိတ္ပ်က္ျပီး ဘာမွကုိ မတင္ေတာ႔ဘူးဗ်ာ. ေအးေရာ..

တစ္ခါတစ္ေလ ေရးခ်င္ပါရဲ႔. လူကပင္ပန္းေနျပန္ေရာ. အဲဒီ႔အခါက်ေတာ႔လည္း အိပ္ရာထဲမွာ၀င္ေခြရင္း ဟက္ဒ္ဖုန္းေလး နားမွာတပ္လုိ႔ ကမာၻေလာကၾကီးနဲ႔ ေခတၱအဆက္အသြယ္ျဖတ္ေနလုိက္တယ္.



ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ီေတာ႔ခ္မ၀င္တာၾကာျပီဗ်. ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ မေတြ႔တာၾကာလုိ႔ 'ငါ႔ကိုမ်ား ဘန္းထားေလလား' မထင္ၾကပါနဲ႔ေနာ္. တကယ္ပါ. ကၽြန္ေတာ္မလာျဖစ္တာပါ. အဲလုိဘေလာ႔တတ္တဲ႔ အက်င္႔လည္း မရွိပါဘူး. စိတ္ကုန္ျပီဆုိရင္ အဲဒီ႔လုိလူစားမ်ိဳးကုိ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀ၾကီးထဲက တစ္ခါတည္းကုိ ထုတ္ပစ္လုိက္တာ. ဘေလာ႔တဲ႔အဆင္႔ေလာက္နဲ႔ မေက်နပ္တတ္ဘူး. ဟတ္ဟတ္ဟတ္

ကၽြန္ေတာ္ စာေတြျပန္ေရးျဖစ္ပါဦးမယ္. အကန္႔အသတ္နဲ႔ေရးျဖစ္ပါမယ္. ဇြန္ေလာက္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္စာေမးပဲြတစ္ခုေျဖဖုိ႔ ရွိေနတယ္ဗ်. ေလာေလာဆယ္ေတာ႔ အလုပ္ကို ေလွ်ာ႔လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ စာဖတ္သြားမလား. ဒါမွမဟုတ္ အလုပ္ကို ထြက္ျပီး စာမွစာ တစာစာထုိင္ေအာ္ရင္ပဲ ေကာင္းမလားခ်ိန္ေနတယ္. ဘဏ္အေကာင္႔ကုိ ၾကည္႔လုိက္တုိင္း လူကေခၽြးေစးေတြျပန္ျပန္လာတယ္. း)
ဒီမွာ စီးပြားေရးေတြကလည္း က်လုိ႔ အလုပ္ေတြျဖဳတ္ေနခ်ိန္မွာ ကုိယ္က အဆန္းထြင္ျပီး အလုပ္ထြက္တာ ေကာင္းပါ႔မလားဆုိျပီး ေတာ္၏ေလ်ာ္၏ ခ်ိန္ေနရေသးတယ္. အင္း... ေနာက္ဆုံးေတာ႔လည္း ကုိယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္တာပဲေလလုိ႔ ျဖည္႔ေတြးေတြးေပးလုိက္တယ္. သူ႔ဖာသာ Depression မကလုိ႔ Inflation ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔. ဟုတ္ဘူးလား.


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ. ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိ ခ်စ္ပါတယ္. အဲဒီ႔ေတာ႔ကာ ကၽြန္ေတာ္တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ေလး ေတြကုိေတာ႔ ဒီဘေလာ႔ဂ္ေလးမွာ ဆက္တင္ျဖစ္ေနပါဦးမယ္. ကၽြန္ေတာ္ေျမာက္ၾကြၾကြမေနတတ္သလုိ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းလည္း မေနတတ္ပါဘူး. ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အျမင္ကတ္ေနသူမ်ားလည္း ဆက္ကတ္ႏုိင္သလုိ ခင္တြယ္သူမ်ားလည္း ဆက္ခင္ႏုိင္ပါတယ္. ဂလု... (ေမာလုိ႔ ေရေသာက္တာ. း) )

အခု ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ၾကိဳက္အခန္းတစ္ခုကုိ ေျပာင္းျပီးျပီ. ဘုရားစင္ေတြပါ ေသေသခ်ာခ်ာ ရုိက္လုိက္တယ္ဗ်. အရာအားလုံးဟာ လန္းဆန္းေနတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔မနက္ျဖန္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ ရုိင္းျမစ္ထဲမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးခဲ႔တယ္... (အဲေလ. ေရးရင္းနဲ႔ ကဗ်ာဆန္လာျပီ. ရပ္ဦးမွ. း) )

ကဲ.. အားလုံးပဲ ေကာင္းေသာည/ေကာင္းေသာေန႔ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစဗ်ာ.

Plus, ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႔စြာ ဘေလာ႔ဂင္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔လည္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလုိက္ပါတယ္.

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္.