Blogcation Declared.... :)

အားလုံးပဲ သာပါစ မာပါစခင္ဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာ႔ဂ္ေရးတာကုိ ခဏနားဦးမယ္လုိ႔ ခြင္႔ေတာင္းတာပါ.

သိပ္ေတာ႔ မၾကာပါဘူး. တစ္လေလာက္ပါပဲ.

စိတ္ေတာ႔မပူၾကပါနဲ႔. ဘာစိတ္အေႏွာင္႔အယွက္မွ မရွိပါဘူး. ဘယ္သူကမွလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အာရုံစားေအာင္၊ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ ရပ္တန္႔သြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္စြမ္း မရွိေသးပါဘူး.

ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္ေတြေပၚကုိ အာရုံစူးစုိက္ခ်င္ရုံ သက္သက္ပါပဲ.

အားလုံးပဲ ေနာက္မ်ားက်မွပဲ ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ၾကပါစုိ႔....

ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ရန္ေအာင္.

ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ႔...

သာယာတဲ႔ သီခ်င္းသံ
အကၽြန္႔ထံကုိ မလာၾကျပီ...
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ
သခင္သာ အလုိရွိရင္
ဂစ္တာအုိေလး.. ၾကိဳးေလ်ာ႔ေနပါေစ....

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔အသိေတြ
အကၽြန္႔ထံမွာ မက်န္ေတာ႔ျပီ...
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ
သခင္သာ အလုိရွိရင္
ျမင္ခ်င္စိတ္ေလး... ၾကိတ္မွိတ္ေျဖေနမေလ...



ခ်စ္ျခင္းရဲ႔ အမိန္႔ေပးရန္ မ၀ံ႔ေၾကာင္းပါ
နားမလည္ႏုိင္တဲ႔အရာ
မသိစိတ္က သိေနမွာ



ဆင္ျခင္မႈတရားေတြ အကၽြန္႔ထံမွာ ဆိတ္သုဥ္းျပီ
ဒါေပမယ္႔လည္းေလ
သခင္သာ အလုိရွိရင္
အရာရာကုိ ရွင္းျပစြမ္းမယ္... ယုံေန...




ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ႔ "ၾကိဳးေလ်ာ႔ေနေသာ ဂစ္တာ" ဆုိတဲ႔ သီခ်င္းေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ႏုရြလွပတဲ႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ခံစားၾကည္႔မိတာပါ....

Y.

ေမာင္ဖုန္းခ်မိေသာ အင္းမ်ား...

အင္း..

အခုလုိ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔ အခါသမယမွာ က်ီးမႏုိးပဲြ ဆင္ႏႊဲၾက၊ တန္ေဆာင္တုိင္ အခါသမယကုိ ရင္ခုန္ယစ္မူးၾက၊ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြခင္းတန္းေတြမွာ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္းနဲ႔ ျပဳံးပန္းဆင္ေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္. း)

ဘ၀တစ္ခုကုိ က်ရာေနရာမွာ အဆင္ေျပသလုိ ရုန္းကန္ေနရတဲ႔ ဟုိးအေ၀းၾကီးမွာ ရွိေနရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ႔

အင္းးးး

ေရႊေစတီၾကီး၊ အသီးသီးတည္႔၊ ပိတ္ဆီးျခယ္သန္း၊ လွ်ပ္ေရာင္တန္းမွ်၊ ေရႊနန္းေရႊဘုံ၊ အလုံးစုံကုိ၊ အာရုံမ်က္ျမင္၊ ဖူးေမွ်ာ္ခ်င္၍၊ သည္တြင္ေရႊျမိဳ႔၊ သည္သုိ႔ေစတီ၊ သည္ဆီေရႊနန္း၊ ေျဖာင္႔တန္းေတာ႔မည္၊ စိတ္ကရည္သည္၊

ေရႊျပည္ဌာန ေ၀းေသာေၾကာင္႔......

လုိ႔သာ မဲဇာေတာင္ေျခရတုေလးကုိ ရြတ္ဆုိရင္း ဖေယာင္းတုိင္ေလးတစ္တုိင္ကုိ ထြန္းညွိလုိ႔ လျပည္႔တန္ေဆာင္တုိင္ အခါသမယကုိ ၾကိဳဆုိခဲ႔ရပါငဲ႔...

အင္းးးးး

ဘာေၾကာင္႔ရယ္မသိဘူး. ခုတေလာ ျမန္မာျပည္ၾကီးကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး လြမ္းဆြတ္ေနမိတယ္ဗ်ာ...

ေနာက္ႏွစ္ေတာ႔ ျပန္ဦးမယ္...

ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္းက်ရင္ေတာ႔ ေမာင္ဖုန္းလာခဲ႔ေတာ႔မယ္... လုိ႔သာ ဒီည ဒုိင္ယာရီမွာ တုိ႔ထိလုိက္မိပါေၾကာင္း....

....

တကယ္ပါ.

ကၽြန္ေတာ္သတိရမိတယ္...

ငယ္ငယ္တုန္းကဆုိ ဒီအခ်ိန္ ေရဒီယုိက သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကုိ မၾကာခဏလႊင္႔ထုတ္ေပးတတ္တယ္.

ဘာတဲ႔..

"ျမိဳင္ျမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ လတန္ေဆာင္တုိင္.... ကထိန္ပဲြ ခင္းပါတဲ႔ လတန္ေဆာင္တုိင္....
ျမဴးးးးးးးးး... ျမဴးးးးးးးးး ေမာင္ေခၚရင္ မယ္ထူးေလ... မယ္ေခၚရင္ ေမာင္ထူးပါမယ္ေလ..."

အဲေလ... ေရးရင္းနဲ႔ စာသားေတြ ေရာကုန္ျပီ. ဟတ္ဟတ္..

အဲလုိေပါ႔ဗ်ာ. ေနာ္.

ျပီးေတာ႔ တန္ေဆာင္တုိင္ဆုိတာ သီတင္းကၽြတ္ျပီးရင္ လာတတ္တာ မဟုတ္လားးးး (ဟုတ္တယ္ဟုတ္. အမွန္တရားေတြေနာ္. အဟတ္ဟတ္)

ေဩာ္... ဆိုလိုတာက သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းတယ္. ေဗ်ာက္ေဖာက္တယ္. မီးပုံးထြန္းတယ္. မီးပုံးကားေလးေတြ တြန္းတယ္. ဆဲြတယ္. ေဟာ... ျပီးလည္းျပီးေရာ တန္ေဆာင္တုိင္တဲ႔ဗ်ာ... ဆီမီးတစ္ေထာင္၊ ႏွစ္ေထာင္၊ ငါးေထာင္၊ ကုိးေထာင္ ထြန္းညွိပဲြေတြ အျမိဳ႔ျမိဳ႔အနယ္နယ္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ၾက၊ နိဗၺာန္ေစ်းပဲြေတာ္ေတြ ခင္းက်င္းဆင္ယင္ၾက၊ ေပ်ာ္ၾက၊ ရႊင္ၾက၊ ကၾက၊ ခုန္ၾက၊ လူၾကီးသူမေတြကုိ ကန္ေတာ႔ၾက၊ မုန္႔ဖုိးေတြ ေတာင္းၾကနဲ႔....

အင္းးးးးး

ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကုိ သတိရမိပါတယ္....

မိတီၳလာမွာေနတုန္းကဆုိ ပထမလမ္းမေတာ္မွာ ရွိတဲ႔ အိမ္တစ္အိမ္ေပါ႔. သူက ေရႊအုန္းပင္ စားေသာက္ဆုိင္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာရွိတယ္. အဲဒီ႔အိမ္မွာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ေန႔ညဆုိ ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ..

ပုိက္ဆံၾကဲပါတယ္....

လူေတြကလည္း သိေနၾကေတာ႔ ႏွစ္တုိင္း အဲဒီ႔အခ်ိန္ဆုိ အဲဒီ႔အိမ္ေရွ႔မွာ အမ်ားၾကီးပဲ ေစာင္႔ေနၾကတယ္.

ညဖက္ မုိးနည္းနည္းခ်ဳပ္ေရာ အဲဒီ႔အိမ္က လူေတြ သူတုိ႔ အိမ္တံခါးေတြကုိ ေသာ႔ေတြ အထပ္ထပ္ခတ္ပါတယ္. တံခါးေတြပိတ္ပါတယ္. ျပီးလည္းျပီးေရာ အေပၚထပ္ကုိ တက္ျပီး အေပၚထပ္ကေန ဖလားၾကီးေတြ သုံးေလးလုံးေလာက္ကုိင္လုိ႔ မိသားစုေတြ ပုိက္ဆံၾကဲခ်ပါတယ္.

လူအုပ္ၾကီးက ေ၀းးးးးးးးးး ခနဲေအာ္... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ မလုရဲလုိ႔ ေဘးဖက္ကေန စက္ဘီးေလးေဒါက္ေထာက္ျပီး အသည္းတေအးေအးနဲ႔ ေမွ်ာ္... အသျပာေတြ အသျပာေတြကလည္း ေ၀ါခနဲေ၀ါခနဲ ၾကဲခ်ေလသေနာ္... (Rap သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေရာ....)

စကားမစပ္. အဲဒီ႔အိမ္ပိုင္ရွင္ရဲ႔ သမီးေလးတစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ေလးလွတယ္ဗ်. ကၽြန္ေတာ္႔ထက္ေတာ႔ ၾကီးတာေပါ႔.
သူတုိ႔အားလုံး ပိုက္ဆံၾကဲေနတာကို ပုိက္ဆံမေကာက္ဘဲ သမီးေခ်ာေလးကုိ ငန္းတဲ႔သူေတြကလည္း ရွိေသး...

ကၽြန္ေတာ္မငန္းပါဘူး. ကၽြန္ေတာ္က ဂ်န္းတဲလ္မင္းလုိပဲ ရႈိးတာပါ. ဟတ္ဟတ္..

ေျပာသာေျပာတာပါ. သူမကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အျဖစ္ကုိ သိပုံေတာင္မထင္ပါဘူး


"ကၽြန္ေတာ္႔ကုိသနားလုိ႔တဲ႔.... ေပါက္ေပါက္ေတြေတာင္ ျပိဳက်လာလုိက္တာ... ေ၀ါ..... ခနဲပဲ.."

ပိုက္ဆံၾကဲတာမွာ ပါလာတဲ႔ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ လာမွန္တာကုိ ေျပာတာပါ. ဟတ္ဟတ္..

ခုေတာ႔ေလ... တစိမ္းေတြလုိပါပဲေလ... ဘယ္တုန္းကမွလည္း မသိခဲ႔ပါဘူး...

အင္းးးးးးးးးးး

လြမ္းတယ္....

..................

ေဟာ...

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ လူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာေတာ႔ အရပ္ေတြ ရွည္ထြက္စျပဳလာပါတယ္. (ဟုတ္. ကၽြန္ေတာ္အမွန္ေတြပဲ ေျပာပါမယ္. လျပည္႔ညျဖစ္ေနလုိ႔ပါ. ဟတ္ဟတ္)

အဲဒီ႔မွာတင္ ေသာင္းက်န္းခ်င္စိတ္ေလးက အစျပဳလာပါေလေရာ...

က်ီးမႏုိးပဲြညမွာဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ...

ဒီဖက္ကုန္စုံဆုိင္က ဆုိင္းဘုတ္ေတြကုိ ျဖဳတ္( ျဖဳတ္လုိ႔ရတာေတြေပါ႔ေနာ္)ျပီးေတာ႔ ဟုိဖက္ စက္ဘီးျပင္ဆုိင္မွာ သြားခ်ိတ္၊ အဲလုိေတြလုပ္ခ်င္လုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားမွာ ဖြက္ထားမယ္ထင္ရတတ္တဲ႔ ပ႔႔႔ံသကူပိုက္ဆံေလးေတြကုိ လုိက္ရွာနဲ႔ေပါ႔... အဲဒါလည္း လုိက္သာရွာရတာ. လန္႔ေနရတယ္. မေတာ္လုိ႔ ေျမြေခြေနတဲ႔ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကား သြားႏိႈိက္မိခါမွ လားလား... ကိုယ္တုိင္ပဲ ပံ႔သကူ ျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္ ဟရုိ႔...

မနက္ခင္းမုိးလင္းေတာ႔ ဆုိင္ရွင္ေတြ ဗ်ာမ်ားေနတဲ႔ပုံကုိ ဒီဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန တီးေလး တစိမ္႔စိမ္႔ေသာက္ျပီး အရသာခံၾကည္႔၊ ေနာက္ဆုံးမေနႏုိ္င္ေတာ႔ ၀ါးလုံးကဲြရီ....

အင္းးးးး

အဲဒီ႔လုိအခ်ိန္ေတြကုိ ျပန္လုိခ်င္မိတယ္...

..........

ေဟာ... သဘာ၀တရားကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ႔ ပုထုဇဥ္လူသားမ်ား ျဖစ္ေပေတာ႔လည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ႔ အျမီးေလးက ေပါက္လာပါေလေရာ...

အဲဒီ႔အျမီးေလးက တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔မတုိင္ခင္ကတည္းက ဘြတ္ကင္ရုိက္ထားပါတယ္.

"သူေနာ္... အဲဒီ႔ေန႔ ဘာရႈတင္မွ လက္မခံနဲ႔... အဲေလ... ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ စာမသင္နဲ႔. တုိ႔နဲ႔ပဲ ေနေပးပါ. ပလိစ္..." တဲ႔ေလ...

အင္းေပ႔ါေလ... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ ေယာက်ၤားဘသားေတြကလည္း ၾကမး္ၾကမ္းေျပာရင္သာ ျပန္ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းမယ္. အႏုေလးနဲ႔ သူရယ္. ကုိရယ္ ဆုိရင္ လူက သာေခြယုိင္ျဖစ္ျပီးသားကုိ...

အဲဒါနဲ႔...

"Your wish is my command, baby! " လုိ႔ဆုိေတာ႔ သူက

"သြား... လူၾကီးကုိကတဲ႔... သြားးး မခ်စ္ဘူးတဲ႔... "

သူက ေျပာပါတယ္.


အင္းးးးး

လြမ္းတယ္..

အဲ... ဆက္ေျပာရဦးမွာေနာ္. ေမ႔သြားလုိ႔...


အဲဒီလုိနဲ႔ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည္႔ညၾကီးက မမွာမၾကား မခ်ိန္းထားဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ဘတ္ၾကီးကုိ တည္႔တည္႔ၾကီး လာမွန္ပါေတာ႔တယ္.

အဲဒီ႔လုိ မွန္တဲ႔ေန႔က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူမ ကားဂိတ္မွာ ျငင္းခုန္ေနၾကတာေပါ႔..

"ဘုရားသြားမယ္."

"ဟင္႔အင္း.. ရုပ္ရွင္ၾကည္႔မယ္.."

"ဟာ... ၾကိဳမ၀ယ္ထားမိဘူး... ဒီေန႔သြားၾကည္႔ရင္ ေမွာင္ခုိပဲ မိလိမ္႔မယ္... အာဇာနည္ေန႔ကလည္း ၈၀၀ ကုန္ထားျပီးျပီေလ."

"ဟြန္႔... အဲဒါပဲ ခဏခဏလာေျပာေနတယ္... မသိဘူး. ဒီေန႔ တစ္ခုခုေတာ႔ လုပ္မွျဖစ္မယ္."

"ဟဲဟဲ... မ က ဘာလုပ္ခ်င္လုိ႔လဲဟင္..."

"ဟြန္းး ရုပ္ကုိက... မသိဘူးမသိဘူး... ၾကည္႔ခ်င္တာမျပရင္ ျပတာပဲ ၾကည္႔ေတာ႔မယ္..."

"ဘာ!!!"

"အာ... ရႈပ္ကုန္ျပီ... မသိေတာ႔ဘူးကြာ... တုိက္ကားသြားစီးမယ္...ဒါပဲ..."

အင္း...

တုိက္ကား... တုိက္ကား...

ဘယ္ေတြမွာရွိလဲဆုိေတာ႔ ေရႊတိဂုံဘုရားေတာင္ဖက္မုခ္က ဟက္ပီးေ၀ါလ္၊ ဟုိးးး ျမကၽြန္းသာ၊ ျပီးေတာ႔ ျပီးေတာ႔....အင္း... သီရိမဂၤလာေစ်းအေပၚထပ္မွာလည္း ရွိေသးတယ္...

အျမန္ဆုံး ခ်က္ခ်က္ခ်က္ လုပ္လုိက္ေတာ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ကုိယ္နဲ႔ အနီးဆုံး၊ အဆင္ေျပဆုံး ခရီးစဥ္က သီရိမဂၤလာေစ်းျဖစ္ေနတယ္...

"အုိေက... မ... သီရိမဂၤလာေစ်းသြားမယ္..."

"ဘာေျပာတယ္.... လျပည္႔ေန႔ၾကီးကုိ ေစ်းသြားျပီး ဘာလုပ္မွာလဲ... "

ေခါင္းကုိ တခါခါရမ္းျပီး သူမ စိတ္ေလသြားပုံေပါက္ပါတယ္..

"ေဩာ္... မ ကလည္း... ေစ်းအေပၚထပ္မွာ တုိက္ကားသြားစီးမယ္ ေျပာတာပါ မရဲ႔... "

"ဟင္းးဟင္းး မသိပါဘူး... ေစ်းေအာက္မွာပဲ ေလးဘီးကားသြားစီးမယ္ထင္ေနလုိ႔.. ဟင္းဟင္းဟင္း..."

ဒီတစ္ခါ စိတ္ေလရသူကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ပါပဲခင္ဗ်ာ....

အင္းးးးး

ေနဦးးး အင္းလုိ႔မရေသးဘူး.. ဇာတ္လမ္းက ခုမွစတာ... ဟတ္ဟတ္ဟတ္

....

အဲဒီ႔လုိနဲ႔ အေပၚထပ္ကိုတက္၊ တုိက္ကားစီးတယ္ေပါ႔ဗ်ာ.. ျပီးလည္းျပီးေရာ လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံက နည္းနည္း နည္းသြားျပီမဟုတ္လား.. ဒါေပမယ္႔ ေပ်ာ္ရတာက မ၀ေသးဘူး..

ဟုိ ေဂ်ာက္ဂ်က္ သီခ်င္းထဲကလုိေပါ႔...

"အိတ္ကပ္ထဲမွာၾကည္႔ေတာ႔ ၁၀၀ တန္ ၅၀ တန္ ၁၀ တန္ ေပါင္း ၁၆၀... ဒါနဲ႔ ဘာ၀ယ္ေသာက္မလဲ... ပရိသတ္ေရွ႔ေမွာက္၀ယ္... နာမည္ၾကီး ဘေလာ႔ဂါတစ္ေယာက္ရဲ႔..." ဆုိျပီး ညစ္ေနခုိက္မွာ သူမက အၾကံေပးပါတယ္.

"ငါးမွ်ားမလား" တဲ႔...

ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုခံုးကုိ ေဟာလိ၀ုဒ္မင္းသားစတုိင္လ္ ဟန္ပါပါနဲ႔ တြန္႔ျပလုိက္ျပီး

"၀ႈိင္း" လုိ႔ ျပန္ေမးလုိက္တာေပါ႔...

သူမက ကၽြန္ေတာ္႔လက္ကုိ ဆဲြလုိ႔ ငါးမွ်ားကန္ေလးေဘးကုိ ေခၚသြားပါတယ္.

"ဒီလုိရွိတယ္ ေမာင္ရဲ႔.... ဒီ ငါးမွ်ားတံေလးမွာ သံလုိက္ပါတယ္. ဟုိ ေရထဲက ငါးပုံစံ ဗူးေလးေတြကလည္း သံနဲ႔လုပ္ထားတယ္. အဲဒါေလးေတြကုိ လုိက္မွ်ားျပီးရင္ ရလာတဲ႔ ငါးေလးကုိ ဗူးေလးဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္၊ အထဲမွာ ကံစမ္းမဲေလးေတြပါတယ္. အဆင္ေျပရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ တုိက္ကားစီးလုိ႔ရတာေပါ႔. မဟုတ္ဘူးလား. It's fun, Mg!!!!"

အဲသလုိ မ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔ အားတက္သေရာရွင္းျပေလေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇီးကြက္ျပဴးျပဴးျပျပီး အုိေခ.. ရက္စ္လုပ္လုိက္ပါေတာ႔တယ္.

မၾကာခင္ပဲ ငါးစမွ်ားပါေတာ႔တယ္.

ငါးျပာျပာေလးတစ္ေကာင္မိတယ္. သူမကုိ ေပးလုိက္တယ္.

သူမ ဖြင္႔ၾကည္႔တယ္. ႏွာေခါင္းရႈံ႔ျပတယ္.

အုိေက... I got it!

သူမအလွည္႔. ငါးအစိမ္းေလးတစ္ေကာင္ ထပ္မိတယ္.

ကၽြန္ေတာ္ဖြင္႔ၾကည္႔တယ္. Nah....

အုိေက... ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္...

ငါးမွ်ားတံေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုင္လုိက္တယ္.

သူမ ကၽြန္ေတာ္႔နားကုိ ကပ္လာတယ္...

ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔လက္ဖမုိးေလးေပၚကုိ သူမလက္ကေလးနဲ႔ အုပ္ျပီး လာကုိင္တယ္.

ျပီးေတာ႔ ခပ္တုိးတုိးေလး ကၽြန္ေတာ္႔နားကပ္လုိ႔ ရင္ခုန္ေနတဲ႔အသံေလးနဲ႔ ဘာေျပာလဲသိလား...

"ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးအေခါက္ပဲေနာ္... ေမာင္" တဲ႔

ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ကုိင္ထားတဲ႔ ငါးမွ်ားတံေတာင္ လြတ္က်သြားမလို႔ ကံေကာင္းတယ္. သူမ ၀င္ကုိင္ထားေပးလုိ႔သာပဲေပါ႔...

အင္းးးးးး

ခုေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔လက္ဖမုိးေတြ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေျပာင္လက္ေတာက္ပေနခဲ႔ရျပီေပါ႔ေလ. (ေခၽြးထြက္လုိ႔ပါ. ဟတ္ဟတ္)

ငါး၀ါ၀ါေလးတစ္ေကာင္မိတယ္ဗ်ာ...

ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ခုန္တိမ္းမူးစြာနဲ႔ အထဲက မဲလိပ္ကေလးကုိ ဖြင္႔ၾကည္႔လုိက္တယ္.

အုိးမုိင္ေဂါ႔ဒ္...

Ohhhhhh.... My.... Goddddd

Guess What!

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သရဲရထားေပါက္တယ္ဗ်ာ.....

သူမလည္း ခုန္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တုန္... (ရင္တုန္တာကုိေျပာတာပါ)...

၀မ္းသာအားရနဲ႔ သရဲရထား Booth ေလးဆီကုိ သူမလက္ကေလးကုိ ဆဲြလုိ႔ေျပးလႊား၊ လက္မွတ္ေလးကမ္းေပးလုိက္ေတာ႔ အေရာင္းစာေရးမေလးက အကဲခတ္သလုိ လွမ္းၾကည္႔ရင္းေျပာတယ္...

"ကုိၾကီး သိပ္ကံေကာင္းတယ္. အဲဒါမ်ိဳး တစ္ေထာင္မွာ တစ္ေယာက္ေပါက္ခဲတယ္."

ကၽြန္ေတာ္႔ေခါင္းက ဟုိးသီရိမဂၤလာေစ်းအေပၚထပ္ကုိ ေျပးေဆာင္႔တယ္. သူမက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ ဖမ္းဆဲြထားေပလုိ႔သာေပါ႔...

အင္းးးးး

သရဲရထားစီးၾကျပီေပါ႔ဗ်ာ....

.....

ကၽြီက်ီြ...ကၽြီ..ကၽြီနဲ႔ အထဲကုိ လွိမ္႔ကာလွိမ္႔ကာ၀င္သြားတဲ႔ ရထားတဲြေလးေပၚမွာ သူမရယ္ေလ. ကၽြန္ေတာ္႔နားကုိ ခါတုိင္းထက္ပုိကပ္ထုိင္လုိ႔လက္ေမာင္းကုိ ဆဲြထားတယ္.

ဒါေတာင္ ထုိင္ခုံေတြက တစ္ေယာက္ထုိင္ေတြျဖစ္ေနလုွ႔ိပဲ. မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ေပၚလာတက္ထုိင္မလားမသိ... အဲဒီ႔အခါက်ရင္ ရထားလည္း ေရြ႔ေတာ႔မွာမဟုတ္... ဟတ္ဟတ္..

၀ူးးးးးးးးထြားးးးးးးးးဟားးးးးးးးးးလားးးးးးးးးးး၀ါးးးးးးးးးးထားးးးးးးးးးးးး

ဦးေက်ာက္လုံးအသံနဲ႔ သရဲတစ္ေကာင္ ပုဆိန္ၾကီးကုိင္လုိ႔ ေျပးလာပါတယ္.

သူမ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ခြင္ထဲကုိ ေခါင္းေလးလာဖြက္ပါတယ္.

ကၽြန္ေတာ္သရဲကုိ ျပဳံးျပလုိက္ပါတယ္.

Thanks, Man!

သရဲ စိတ္ေလသြားပါတယ္.

ေနာက္တစ္ေကာင္ ဟုိး အေပၚကေန ရႊီးခနဲ ၀တ္စုံျဖဴၾကီး ၀တ္လုိ႔ ဆင္းလာပါတယ္.

သရဲမၾကီးပါ...

သူမကၽြန္ေတာ္႔လက္ႏွစ္ဖက္လုံးကုိ လွမ္းဆဲြဖက္ျပီး... 'လုပ္ပါဦး... ေမာင္...' တဲ႔...

ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္...

သရဲမၾကီးကုိ ေမာ႔ၾကည္႔ျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပဳံးမိတယ္.

ျပီးေတာ႔ ေၾကာက္ေနမယ္႔သူမကုိ အားေပးစကားေျပာလုိက္ပါတယ္.

'မ... သိလား.. သရဲမၾကီးက ေဘာ္လီမ၀တ္ထားဘူး..'

သူမရယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္႔ေပါင္ကုိ ဆဲြလိမ္လိုက္တာမ်ား အရိႈးရာကုိ ထင္ေရာ.. ဗီဇာ၀င္ေတာ႔ေတာင္ ေကာင္ဆယ္လာကေမးေသးတယ္. လတ္တေလာ ေဆးကုသခံေနရတဲ႔ ေရာဂါဘယေတြရွိလားဆုိေတာ႔. ကၽြန္ေတာ္ရယ္ေလ. ျပမိေတာ႔မလုိ႔... ဟင္းဟင္းဟင္း...ေနာ္..

အင္းးးး


ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္.

ေနာက္က်ေတာ႔ မွင္စာေပါက္စေလးေတြ၊ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ေတြ၊ အေလာင္းေကာင္ၾကီးေတြ၊ လႊနဲ႔တုိက္ျဖတ္ျပေနတာေတြ၊ ဂ်ပန္သရဲလုိ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴၾကီးနဲ႔ ဟုိးေခ်ာင္ကေန ေခ်ာင္းၾကည္႔ေနတာေတြ....

အုိးးးး စုံလုိ႔ စုံလုိ႔ပါပဲဗ်ာ...

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီသရဲရထားကုိ ဘယ္လုိမ်ားေဆာက္ထားလဲ... သရဲတစ္ေကာင္က ကုိယ္စီးလာတဲ႔ ရထားနားကို ဘယ္ေလာက္အကြာအေ၀းထိ နီးကပ္လာေအာင္ လုပ္ထားသလဲ... ဒီသရဲကုိ စက္သီးနဲ႔ေမာင္းတာလား၊ ၾကိဳးနဲ႔ဆဲြတာလား၊ ေမာ္တာနဲ႔လွည္႔ထားတာလား... စသည္ျဖင္႔ ေတြးေတာၾကံဆေနခ်ိန္ ရင္ခုန္သံႏွစ္ခုဟာ တစ္သားတည္းျဖစ္ေနခဲ႔တယ္....

သရဲရထားအျပင္ဖက္ကုိလည္း ျပန္ေရာက္ေရာ....

သူမက...

သူမကေလ...

သိလား

ဘာေျပာလဲ

သိလား...

"အရမ္းေၾကာက္တာပဲ ေမာင္ရယ္..." တဲ႔

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သြားတက္ေလးေဖြးခနဲ ေပၚေအာင္ ျပဳံးျပလုိက္ျပီး...

"သရဲကုိ ေၾကာက္တာလား. ေမာင္႔ကုိ ေၾကာက္တာလားးး" ဆုိေတာ႔

သူမက...

"ဟြန္႔.... လူၾကီးကုိက..." တဲ႔ေလ...

ဟုတ္...

အဲဒီ႔ေန႔က ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပခဲ႔သေလာက္ သရဲေတြေတာ႔ စိတ္ေလျပီး က်န္ခဲ႔ပါတယ္...

ဟုိသရဲတစ္ေကာင္ဆုိ စိတ္လႈပ္ရွားျပီး အေမာေတာင္ေဖာက္သြားတယ္ဆုိပဲ... ဟတ္ဟတ္ဟတ္..

အင္းးးးးးးး

ဒီတစ္ခါဘာေျပာရမယ္မသိ...

ရင္ခုန္တယ္...

လြမ္းတယ္...

အရင္လုိ ျပန္တမ္းတမိတယ္..

အင္းးးး

ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္းမုန္းေတာ႔ ေမာင္ဖုန္း ျပန္ခဲ႔ေတာ႔မယ္ကြယ္ လုိ႔သာ ဒီည ဒုိင္ယာရီမွာ စာရင္းေလး တို႔ထိလုိက္ရပါေၾကာင္း...

ကဲ....

ဖေယာင္းတုိင္လည္းအုိ
စိတ္လည္းတုိျပီ
ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အိပ္ခြင္႔ေပးပါေတာ႔....

အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားျမဲ...

ကန္ရုိ...