Monday, November 17, 2008

အက္အက္အက္...

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ.

ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟုိးအေ၀းၾကီးကုိ ထြက္သြားခဲ႔တာၾကာေပါ႔.

မုဒ္လည္းမ၀င္၊ ဘေလာ႔ဂ္၀င္ဖုိ႔လည္း အဆင္မေျပ၊ လူကလည္း ေ၀ေလေလနဲ႔ဆုိေတာ႔ ဘေလာ႔ဂါရန္ေအာင္ဘ၀ ခပ္ေရွာင္ေရွာင္သာ ေနခဲ႔ရေတာ႔တယ္ဗ်ာ.

ဒီေန႔ ဆန္းေဒးမွာ အိမ္ရွင္း၊ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်၊ ေတြ႔စရာရွိသူေတြနဲ႔ေတြ႔၊ ေျပာစရာရွိသူေတြနဲ႔ေျပာျပီးသကာလ ညေနေစာင္း ၄ ခဲြေလာက္မွာ စက္ေတာ္ေခၚသြားခဲ႔ပါတယ္.

Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz...


....

ဒီၾကားထဲ အိပ္မက္ကလည္း မေကာင္းဘူး. ရယ္လည္းရယ္ရတယ္. ကၽြန္ေတာ္႔ကို ကေလးသရဲေတြက ၀ုိင္းလုိက္လုိ႔ေလ.

ေနာက္ေနတယ္မွတ္ေနတာ. အနားေရာက္ေတာ႔မွ ပါးစပ္ဟျပတယ္. အမေလးးးးးးးးးးး

သြားၾကီးေတြမ်ား. မန္းေလး စိန္ပန္းစက္မႈဇုံက ဂေဟေဆာ္တဲ႔ အေခ်ာင္းၾကီးေတြေလာက္ရွိတယ္. ေနာက္ထပ္ ကေလးသရဲေလးတစ္ေကာင္ဆုိ သြားေတြကုိ Brace ေလးေတြေတာင္ ဆဲြထားလုိက္ေသး.. ၾကီးလာရင္ သြားေတြ မညီမွာစုိးလုိ႔တဲ႔... (ေတာ္ေသးတာေပါ႔. စိန္ပြင္႔ေလးေတြ ကပ္မထားလုိ႔.)

အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြက္ေျပးရတာေပါ႔. နီးရာ ရထားတစ္စီးေပၚ ေျပးတက္လုိက္ရတယ္.

ရထားက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ လႈိဏ္ဂူၾကီးတစ္ခုထဲ ေျပး၀င္သြားပါတယ္. လမ္းခဲြတစ္ခုမွာ ခဏရပ္ပါတယ္. ဒရုိင္ဗာက ေမးပါေသးတယ္. ဒီဖက္လမ္းက အခုတင္ ရထားတစ္စီးထြက္သြားတာတဲ႔ ခဏေစာင္႔ရမယ္. ဟုိဖက္က သြားရင္ေကာင္းမလားတဲ႔.

ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ခရီးသည္တစ္ခ်ိဳ႔ကလည္း သြားသြား. ဆုိျပီး အားေပးၾကတယ္ေလ.

အဲဒါနဲ႔ ေမာင္းလည္းေမာင္းေရာ ရထားက ေလွကားအတုိင္း ေျပးဆင္းသြားတယ္.

ရင္ထဲမွာေတာ႔ ႏွစ္သစ္ကူး တရုတ္ နဂါးၾကီး ေျပးဆင္းလာသလုိပဲ... ဒုန္း.. ဂြမ္း.. ၀ရုန္း. အုံး... နဲ႔ေပါ႔.

ေအာက္လည္းေရာက္ေရာ ရထားက ဘီးေခ်ာ္ပါေလေရာ. ကၽြန္ေတာ္က 'ေခ်ာ္ေနျပီ ေခ်ာ္ေနျပီ' လုိ႔ လွမ္းေအာ္တာေပါ႔.

အင္း. ဟုတ္တယ္. ျမန္မာလုိေျပာတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးဗ်. ကၽြန္ေတာ္က ႏုိင္ငံျခားသံ၀ဲ၀ဲေလးနဲ႔ ဒရုိင္ဗာကုိ လွမ္းေျပာရတာေပါ႔. ဒီလုိေလးေလ..

Yo.. Man... Chaw Nay Bi... s... C'mon, man! ေပါ႔..

ဟတ္ဟတ္..

ရထားၾကီးက သံလမ္းေပၚ ျပန္တက္သြားေရာ.

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာက္ျပီဆုိျပီး တံခါးဖြင္႔တာကုိ ေစာင္႔တာေပါ႔.

'တုံ' ဆုိတဲ႔ ဘဲလ္သံေလးနဲ႔အတူ တံခါးလည္း ပြင္႔သြားေရာ ဆင္းမယ္အလုပ္ ေရွ႔မွာ လမ္းပိတ္ရင္သုံးတဲ႔ သစ္သားတုံးၾကီးက ေပၚလာေရာ.

ဟုိက္. ပီလုိျဖစ္တာလဲေ၀႔ လုိ႔ ဒရိုင္ဗာကုိ ျပန္ေမးမယ္အလုပ္ ခုနက ကေလး သရဲသုံးေကာင္က မွန္ထဲမွာ ေပၚလာတယ္.

ဟုိကားထဲကလုိေလ. Grudge ကားထဲမွာ မင္းသမီးက ကားစီးလာေတာ႔ ကားမွန္ထဲကေန ကေလးသရဲေလး ေပၚလာသလုိေပါ႔.

အသံေတာင္ ေပးလုိက္ေသးး

'အက္... အက္... အက္... အက္...' တဲ႔..

ကၽြန္ေတာ္လည္း ခုနက ျမင္ရတဲ႔ အတားအဆီးကုိ ၀ုန္းခနဲ ေက်ာ္... အေပါက္ကေနခုန္ဆင္းလုိက္ေတာ႔ ေရာက္သြားတဲ႔ေနရာက ဘာမွတ္လဲ..

"စုိက္ပ်ိဳးေရး" မွတ္တုိင္တဲ႔ဗ်ာ.... ျမန္မာ႔အသံရုံးၾကီးက ထီးထီးၾကီးရပ္ေနလုိ႔.. ဦးေက်ာ္စုိးဦးေတာင္ ပုဆုိးျပင္၀တ္ေနတာေတြ႔လုိက္ရတယ္. (ေအာ္. သတင္းေၾကျငာခါနီးမုိ႔ ျပင္တာဆင္တာပါတဲ႔ေလ.... အဲဒီ႔ေန႔က မုိးေခါင္သြားခဲ႔တယ္ဗ်ာ. အဲဒါ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာလား.. သြားစမ္းပါ. မ ကုိလြမ္းတယ္.)

ကားလမ္းကုိ ျဖတ္အကူး. Very Ignorant Person (VIP) ေတြ ပါလာပုံရတဲ႔ ကားတန္းရွည္ၾကီးက ဟုိဖက္လမ္းကေန 'တီ.. တီ.. တီ... တီ..' ဆုိျပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ေျပးလာတယ္.

ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးသရဲနဲ႔ေတြ႔လုိ႔သာ ေျပးခ်င္ေျပးမယ္. ဒီငတေတြနဲ႔ေတြ႔လုိ႔ကေတာ႔ မရရတဲ႔နည္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္မယ္ဆုိျပီး ကားေမာင္းတဲ႔လူကုိ လွမ္းျပီး စိတ္နဲ႔ညွိဳ႔လုိက္တယ္.

ေမာင္းတဲ႔သူက ဘယ္သူျဖစ္ေနလဲသိလား..

ခင္ဗ်ားမသိပါဘူး..

ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိလုိက္ဘူး..

ႏႈိးစက္က 'တီ.....တီ.....တီ.....တီ.....' ျမည္ေနရာက နည္းနည္းၾကာသြားေတာ႔ အသံက ပုိစိပ္လာျပီး တီ.တီ.တီ.တီ. ျဖစ္သြားခဲ႔တယ္ေလ. အဲဒီ႔ေတာ႔မွ ထပိတ္လုိက္ျပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ေငါင္စင္းစင္းနဲ႔ ထုိင္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔္ကုိ ညေနခင္းေလျပည္ညွင္းေလးက 'What the heck u r doing, man? Move your ass off! Go! Go! Go!' ဆုိျပီး ညင္ညင္သာသာေလး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.

အိပ္ယာေပၚကဆင္း၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ လန္းသြားေအာင္ ကုိယ္႔ကိုယ္ကုိ ေျဖာင္းဒိုင္း ေျဖာင္းဒိုင္းဆုိျပီး ဇက္ပုိးေတြ နားရင္းေတြဘာေတြ အုပ္၊ နားသယ္ေမႊးကုိ ဇြိခနဲ ဆဲြထည္႔ျပီးသကာလ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲ ၀င္. လွန္ေလွာၾကည္႔ေတာ႔ မနက္ခင္းက တည္သြားခဲ႔တဲ႔ ထမင္းအုိးက "ဘာမွခ်ိဘူး" ဆုိျပီး ျပဳံးစိစိနဲ႔ လွမ္းေျပာတယ္.

တင္းသြားတယ္ဗ်ာ. အဲဒါနဲ႔ပဲ ေရခဲေသတၱာကုိ ၀ုန္းခနဲဆဲြဖြင္႔. ၾကက္ဥတစ္လုံးယူ. ဘီရုိေပၚက ေခါက္ဆဲြေျခာက္ထုပ္ကုိ ေဖာင္းခနဲဖြင္႔. ေရေႏြးအုိးတည္ျပီး အုံးဒိုင္းဂြမ္းဆုိ လုပ္ထည္႔လုိက္တာ ေနာက္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္လည္းေနေရာ ဘေလာ႔ဂါရန္ေအာင္တစ္ေယာက္ သတင္းစာေလးဖတ္ရင္း၊ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ေလးေသာက္ရင္း၊ ဒူးေလးႏံွ႔ရင္း၊ နဖူးေပၚ၀ဲက်လာတဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြကုိ သပ္တင္ရင္း၊ ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္ကုိ ခံစားေနခဲ႔ပါေတာ႔တယ္.

အဲ. ညေရာက္ေတာ႔ ကြိဳင္ေတာ႔တာပဲဗ်ာ.

မ်က္လုံးၾကီးက ျပဴးေနလုိက္တာမွ ဇီးကြက္ကေတာင္ အေဖေခၚရမယ္.

ဒီေတာ႔လည္း ဘာလုပ္မလဲ အေျပးအလႊားစဥ္းစားလုိက္ေတာ႔ ပုိ႔စ္ေရးမွာေပါ႔ဆုိတဲ႔ အေျဖက ဂြက္ခနဲ ထြက္လာတယ္.

ဟုတ္တယ္. 'ဂြက္' ဗ်.

စဥ္းစားလုိ႔ အေျဖလည္းထြက္ေရာ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ကို စားပဲြေပၚ ေဆာင္႔ခ်လုိက္ေတာ႔ "ဂြက္" ျဖစ္သြားေရာ. ဟတ္ဟတ္.

ညေနက အိပ္ထားတယ္. ခု ေကာ္ဖီေသာက္ထားတယ္.

ကဲ. ဆမ္းသင္းေတာ႔ ေလာင္းျပီထင္တယ္ဗ်. ဟတ္ဟတ္.

ဒီည မအိပ္ေတာ႔ဘူး.

အားလုံးကုိ လြမ္းတယ္.

မြ................................

အာဘြား...

ရႊတ္...

နက္ျဖန္ေတြ႔မယ္ဗ်ာ.

ျပန္အိပ္ရင္ ကေလးသရဲေလးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔မွာေၾကာက္တယ္....

ဒီတစ္ခါဆင္းရင္ေတာ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ မဆင္းခ်င္ေတာ႔ဘူး. တံတားျဖဴဆုိေတာ္ေသး... (အတဲြေခ်ာင္းလုိ႔ရတယ္..)

"အက္.. အက္.. အက္.."

အလုိေလး ဘုရားသခင္...

................

Thursday, November 06, 2008

မ-၄ (သုိ႔) လြမ္းအိပ္မက္


အိပ္မက္လား၊ တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္လားေတာ႔ မသိ
ညက ကၽြန္ေတာ္႔နဖူးကုိ 'မ' လာနမ္းသြားခဲ႔တယ္.
ေျပာသြားေသးတယ္.
'လြမ္းေနတာလားဟင္' တဲ႔...

မ်က္စိကုိ ခ်က္ခ်င္းဖြင္႔မိေတာ႔
အလင္းတန္းတစ္ခုက မညွာမတာ တုိး၀င္သြားခဲ႔တယ္.
ကုိယ္႔အျဖစ္ကုိယ္ ျပန္ေတြးရင္း
'ဟင္း' ခနဲ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခ်က္ခ်
တစ္ညလုံး မီးဖြင္႔လ်က္သား
စားပဲြေပၚပါးအပ္ရင္း
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔တာကုိး...

ေရွ႔တည္႔တည္႔ကုိ လွမ္းၾကည္႔မိေတာ႔
အ၀ါေရာင္မီးလုံးေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ယူဇာနိမ္း(မ္)ေလးက
အားငယ္စြာနဲ႔ ျပန္လွမ္းၾကည္႔တယ္.
'မ' မလာႏုိင္ဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္.
သိပါတယ္ 'မ' ရယ္..

မလာႏိုင္မွန္းသိလ်က္နဲ႔
ေပၚလာေလမလား ေမွ်ာ္မိတာ
ကၽြန္ေတာ္႔အျပစ္ပါ.

တုံ႔ျပန္မႈမရွိတဲ႔ 'မ' ရဲ႔ နာမည္ေလးေဘးမွာ
ကလစ္ခဏခဏ ေခါက္ရင္း
ဟုိးအေ၀းၾကီးကေန ကၽြန္ေတာ္ လြမ္းေနရတဲ႔အေၾကာင္း
ေအာ႔ဖ္လုိင္း မက္ေဆ႔ခ်္ေတြ ပုိ႔ရေပါင္းလည္း မ်ားျပီ.
'မ' ရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေလးကုိ ထုိင္ၾကည္႔လုိ႔
ေခၚသင္႔လား မေခၚသင္႔လား ေမးခြန္းေတြမ်ားစြာထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ႔္၀ိညာဥ္ ညင္သာစြာ အသက္မဲ႔ေနခဲ႔တယ္.

ညရယ္..
ရွည္လြန္းလုိက္တာ.
စိတၱဇည...
ေသြးပ်က္ည...
အိပ္ပ်က္ည...
ႏွိပ္စက္ည...
လြမ္းဆြတ္ည...
၀ဋ္ခံရတဲ႔ည...

လမင္းၾကီးကုိ တမ္းတလုိ႔
မွန္းဆ ငုိေၾကြးေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္
ၾကယ္စင္ အေဖာ္ေလးေတြကုိလည္း မခုံမင္ႏုိင္ေတာ႔ပါဘူး.
တဂုိးေျပာခဲ႔တဲ႔ အမွန္တရား
ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ မခံစားႏုိင္ခဲ႔ပါဘူး.
ရူးတယ္ေျပာလဲ ေျပာေတာ႔ 'မ' ရယ္.
အခ်စ္စစ္ဆုိတာ Assembly လုိင္းထဲက ထြက္က်လာတဲ႔
ေပါေပါေလာေလာ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းမွ မဟုတ္ခဲ႔တာ...

To Be or Not To Be ဆုိတာလည္း
ရွိတ္စပီးယားရဲ႔ ဟင္းမလက္အတြက္ပဲ မွန္မွာပါ.
ဆုံးျဖတ္ခံရျပီးသား ဘ၀ႏွစ္ခုအတြက္ေတာ႔
Not To Be or Never To Be ဆုိတာပဲ ရွိခဲ႔ေတာ႔တယ္.
ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲဟင္
အဲဒီ႔ေမးခြန္းကုိ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မုန္းတယ္.
ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ ကုိယ္အျမဲသတ္မွတ္ခဲ႔တဲ႔လူတစ္ေယာက္အတြက္
'ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ' ဆုိတဲ႔ ေမးခြန္းမ်ိဳးက
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္လြန္းေနခဲ႔တယ္.
ဒါေပမယ္႔ ျပန္ေမးေနမိဆဲပါ
'ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲဟင္ မ'
'မ ကုိ သိပ္ခ်စ္မိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ မ ရယ္'...

အိပ္မက္လား တကယ္႔အျဖစ္အပ်က္လားေတာ႔ မသိ
ညက ကၽြန္ေတာ္႔နဖူးကုိ 'မ' လာနမ္းသြားခဲ႔တယ္.
ေျပာသြားေသးတယ္
'လြမ္းေနတာလားဟင္' တဲ႔..

ဟုတ္.
လြမ္းေနတယ္
သိပ္လြမ္းေနတယ္.
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကို လြမ္းဆြတ္ေနမိတယ္ 'မ' ရယ္...

Wednesday, November 05, 2008

Yes, we can!

ႏုိ၀င္ဘာ ၄ ရက္...

အေမရိကန္ႏုိင္ငံရဲ႔ သမုိင္းမွာ အၾကီးက်ယ္ဆုံး အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ေန႔လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္.

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ အေမရိကန္သမိုင္းမွာ ပထမဆုံး လူမည္း သမၼတအျဖစ္ အုိဘားမားကုိ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္လုိက္လုိ႔ပါပဲ.

အခု ဒီစာကုိ ေရးေနခ်ိန္မွာ နယူးေယာက္ျမိဳ႔ရဲ႔ Time Square မွာ အေမရိကန္ျပည္သူေတြ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္. ခ်ီကာဂုိမွာရွိတဲ႔ Grant Park မွာ အုိဘားမား အုိဘားမား ဆုိျပီး သံျပဳိင္ေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္. ၀ါရွင္တန္ဒီစီမွာ ရွိတဲ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ႔မွာ လက္ရွိသမၼတ ဘုရွ္ ထြက္လာျပီး တစ္ခုခုေျပာမလားလုိ႔ လူအုပ္ၾကီးက ေစာင္႔ဆိုင္းေနၾကတယ္.

ဒါကေတာ႔ အုိဘားမား ႏုိင္ျပီဆုိတဲ႔ အေၾကာင္းကုိ CNN က ေၾကျငာလုိက္ေတာ႔ ၀မ္းသာအားရ ဟစ္ေၾကြးေနၾကတဲ႔ လူအုပ္ၾကီးပါ.

http://www.cnn.com/video/#/video/politics/2008/11/04/malveaux.obama.wins.ohio.cnn

အုိဘားမားရဲ႔ ဇာတိရင္းျမစ္ျဖစ္တဲ႔ ကင္ညာႏုိင္ငံမွာလည္း ကင္ညာျပည္သူေတြက သူတုိ႔ရုိးရာသီခ်င္းေတြ ဆုိျပီး ကခုန္ျမဴးထူးေနၾကပါတယ္.

တကယ္႔ကို ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ႔ အေျပာင္းအလဲၾကီးတစ္ခုပါပဲ.

ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္ေန႔မွာ အုိဘားမားရဲ႔ Inauguration Ceremony ကုိ က်င္းပျပီး အေမရိကန္သမၼတရာထူးကုိ တရား၀င္ လဲႊေျပာင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္.

ဒီေရြးေကာက္ပဲြတစ္ခုလုံးကုိ အစအဆုံး ရင္ခုန္စြာ ၾကည္႔ရႈလာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ႔ စကားတစ္ခြန္းသာ ပဲ႔တင္ထပ္ေနခဲ႔ပါေတာ႔တယ္.

'ပညာရဲရင္႔ ပဲြလယ္တင္႔'

အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္


ရန္ေအာင္